ตอนที่ 39 ทางเดินระหว่างชั้นทอดยาวจากลิฟท์ไปจนถึงหน้าห้องของผม หลังจากส่งเตที่คอนโดโรมเสร็จ ผมกลับมาพบว่าใครบางคนกำลังนั่งรอผมอยู่ที่หน้าประตูห้อง ขาก้าวเข้าไปหาผมยื่นมือเข้าไปหามัน มือข้างนั้นก็ยื่นกลับมาจับ
“ มานานแล้วเหรอ "
“ รู้ได้ไงว่าจะมา "
“ ก็ทั้งหมดแผนมึงไม่ใช่รึไง " ผมยิ้มให้อินก่อนจะไขประตูเข้าห้อง แต่คำถามนั้น ก็ใช่ว่าจะได้รับคำตอบ กลับกันมันกอดผมไว้กอดไว้จากด้านหลัง
“ ไฟท์ "
“ เข้าไปคุยกันในห้อง มีอะไรมาคุยกัน "
มันปล่อยแขนจากเอวผม เปิดประตูเข้าไปด้านใน อินเดินไปนั่งที่โซฟาส่วนผมก็เดินข้าไปในครัว " น้ำหน่อยมั้ย "
“ ก็ดี "
“ กินอะไรมารึยัง " หันไปมองมันอีกคนก็ส่ายหน้า " มึงควรจะกินอะไรบ้างนะ "
“ นี่ กูมีเรื่องจะคุยด้วย " ผมยื่นน้ำให้มัน ตอนที่มันพูดคำนั้นออกมา อินถอนหายใจ มันรับน้ำจากมือผมก่อนจะกัดปากตัวเอง ก้มมองดูน้ำในมือที่ตัวเองถือ " ไฟท์ "
“ คิดดีแล้วเหรอ ถึงทำแบบนี้ "
“ แบบไหน " ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ยื่นมือไปลูบหัวมันอีกคนก็เงยหน้าขึ้นมา
“ ทำไมอยู่ๆ มึงถึงไปพูดเรื่องนั้นกับเตวะ "
“ เรื่องอะไร " มันทำเป็นนิ่ง ก่อนจะกินน้ำจากแก้วที่ถืออยู่ในมือ
“ เรื่องที่ทำให้ มึงต้องมาหากูในวันนี้ เรื่องที่ต้องทำให้กูไปส่งเตที่คอนโดไง หรือมึงจะบอก ว่าไม่ได้ทำ "
“ เปล่า กูเป็นคนเอง กูเป็นคนไปบอกเต "
" แล้วทำ ทำไม " แค่อยากรู้ ว่าเพราะอะไร มันถึงตัดสินใจทำแบบนั้น " ต้องการอะไรกันแน่วะ "
“ มึงไง "
ผมเงียบไปตอนที่มันตอบออกมาแบบนั้น แก้วที่กำอยู่วางลงบนโต๊ะ อินลุกขึ้นจากที่นั่งมันจ้องมองผม ก่อนจะย้ำคำเดิมออกมา " กูต้องการมึงไง ต้องการคนอย่างมึง ทั้งๆที่มึงเอง ไม่เคยต้องการกูเลยสักครั้ง คนที่ไม่เคยหันมามองกูเลย คนแบบมึง "
“ แล้วทำไม วันที่กูมอง มึงไม่มองมา ทำไมพอวันที่กูหันไปสนใจคนอื่น มึงถึงหันกลับมามองกูอีก มึงเลือกแล้วไม่ใช่เหรอ มึงเลือกโรมแล้ว "
“ คือตอนนั้นกู "
“ กูเคยบอกมึงว่า อิน ถ้าเลือกกูก็ปล่อยไอ้โรมไป แล้วมาอยู่กับกู แต่ตอนนั้นมึงเลือกไอ้โรมไม่ได้เลือกกู มึงเลือกที่จะอยู่กับคนอื่น ไม่ใช่กู แล้ววันนี้พอกูมีใครอีกคน มึงก็กลับมา กลับมาด้วยการเอาคนของกูไปให้คนของมึง แล้วมายืนอยู่ตรงหน้ากู เพื่อบอกกูว่า ต้องการกู .. มันใช่เหรอวะ มันถูกต้องแล้วเหรอวะ "
“ ใครจะไปเลือกคนที่ไม่รู้จะจริงจังกับกู รึเปล่า คนที่ไม่รู้ว่าจะทิ้งกันไปมั้ย ใครจะไปเลือกคนที่มั่นใจวะ "
“ ถ้าไม่มั่นใจแล้ววันนี้กลับมาทำไม "
“ ไฟท์ " มันเรียกผม ขาที่เดินเข้ามาใกล้ อินกอดผมไว้
“ มึงกลับมาทำไมวะ อิน "
“ กูไม่รู้ " ตอบออกมาแบบนั้น ผมหันไปมองหน้ามัน ตอนที่ดึงมันเข้ามากอด ผมเข้าใจแล้วว่าเพื่อนที่ผมรักกำลังอ่อนแอ และไม่ต้องการการซ้ำเติมใดๆทั้งสิ้น อินที่กำลังสับสนในการกระทำของตัวเอง กอดผมไว้แน่น " กูไม่รู้ไฟท์ กูไม่รู้ "
ทุกอย่างเงียบมีแต่อ้อมกอดที่กอดกันแน่น ผมลูบหัวมันเบาๆ " ไม่เป็นไร ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร "
“ กูรู้แค่กูต้องมา ต้องมาก่อนที่ทุกอย่างจะสายไปกว่านี้ กูต้องมา "
“ มาแยกเต ออกจากกู ใช่มั้ย " ไม่เงียบไม่ตอบ " เหมือนอย่างตอนที่กันวาดออกไปจากกู "
“ มึงรู้ "
“ ก็ไม่ใช่เด็กอมมือนี่ " ผมบอก " กูรู้ว่าวาดรู้สึกยังไงกับกู ก็เคยมีความรู้สึกที่อยากจะตอบสนองความรู้สึกนั้นของมันเหมือนกัน แต่มึงที่ทำแบบนั้นมันก็บอกกูอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น "
“ ตอนนั้นกูทำอะไร "
“ ไม่ได้ทำอะไรหรอก แค่แนะนำวาดให้หมอเซฟเท่านั้นเอง ทั้งๆที่ตัวเองหวงน้องขนาดนั้น แต่กลับยอมแนะนำคนอื่นให้ "
“ เพราะกูรักมึงไง เลยทำแบบนั้น "
“ ไม่ใช่เพราะรักตัวเองเหรอ " ผมถาม อีกคนก็เงียบ " กูรักตัวเอง จะบอกว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ กูยอมรับ แล้วมึงละ ยอมรับมั้ย ทุกอย่างที่มึงทำ มึงยอมรับมั้ยว่าทำไปเพื่ออะไร "
“ แล้วที่กูทำไป ไม่ใช่เพราะรักมึงเหรอวะ "
“ งั้น มึงก็ไม่ได้รักโรมนะสิ " ทุกอย่างเงียบ ผมจ้องหน้ามัน " ถ้ามึงรักกู อย่างที่ปากพูดตอนนี้ มึงต้องทิ้งโรมแล้วมาหากูนานแล้ว ไม่ใช่ ไปรักกับไอ้โรมแล้วพอกูมีคนใหม่มึงก็กลับมาหากู แบบนั้น เค้าเรียกว่า หมาหวงก้าง "
“ ใช่ กูเป็นหมาหวงก้าง แล้วทำไมวะ ทำไมกูต้องเสียมึงไปให้ใครอีก " สายตาที่แน่วแน่มองผม อินกัดฟันตัวเองแน่น ตอนที่ผมถอนหายใจลุกยืนขึ้น มันก็ยืนขึ้นเหมือนกัน " นานแค่ไหนแล้วที่กูแอบรักมึงมาตลอด แต่เพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ มึงไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้ มึงไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่กูก็รอ รอจนมึงแต่งงานกับเค้า งานแต่งงานที่มีความสุขแต่กูแม่งโคตรขมขื่นเลย มองดูคนที่กูรักกำลังมีความสุขในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวคนนึง แล้วพอเมียมึงตาย กูที่ตอนนั้นมีใครอีกคนแล้วแท้ๆ กลับทิ้งทุกอย่างแล้ว เดินตรงเข้าไปหามึงอีกครั้ง ครั้งที่คิดว่ามันคงเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง กูยอมทุกอย่าง ยอมมีเซ็กส์แบบไม่ผูกมัดกับมึง ยอมทำตามเงื่อนไขของมึง เพื่อเพราะคิดว่าสักวัน ความผูกพันทางร่างกายของเรามันคงเปลี่ยนอะไรได้ แต่ก็เปล่า นั่นไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย มึงกลับที่นี่ในขณะที่กูอยู่ข้างๆ แต่นั่นก็เหมือนทุกอย่างกลับไกลออกไป มึงไกลจากกูไปเรื่อยๆ ออกไปหาวาด แต่พอกกูดึงกลับมา มึงก็กลับ ห่างออกไปอีก " อินเดินเข้ามาจับเสื้อของผม มันก้มหน้าลงต่ำจนซบลงกับอก " แล้วตอนนี้ก็กำลังจะห่างออกไป โดยไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว มึงที่แววตามีแต่เค้า มึงที่ไม่ได้คิดถึงกูอีกเลย ความรู้สึกแบบนั้น กูทำใจไม่ได้จริงๆวะ "
“ ถ้ากูไม่ยุ่งกับเต เลิกยุ่งกับเต มึงเองก็จะเลิกกับโรม แล้วมาใช้ชีวิตร่วมกัน มึงจะมีความสุขใช่มั้ย แบบนั้นใช่มั้ย ที่อยากจะได้ " อินเงียบมันไม่ตอบคำถามของผม " ทำไมไม่ตอบละ มึงต้องการแบบนั้นไม่ใช่เหรอ มึงอยากอยู่กับกูในฐานะนั้นมาตลอด ถ้ากูบอกว่าอยากจะอยู่กับมึงในฐานะนั้นเหมือนกัน มึงจะเลิกกับโรมแล้วมาอยู่กับกูมั้ย "
“ ไฟท์..” สายตาไม่มั่นใจที่หาคำตอบตอบผมไม่ได้ ลังเลกับความรู้สึกตัวเอง
“ จริงๆ สิ่งที่มึงต้องการมันคืออะไรกันแน่วะ กูที่รักมึง ชีวิตที่มีแต่เรา หรือ สิ่งที่มึงต้องการมีแค่กูที่ยังคงอยู่แบบไม่มีใคร เพื่อให้มึงสบายใจว่า กูจะไม่มีใครมาแทนที่มึงได้ มึงยังเป็นคนสำคัญเสมอ มึงไม่ได้อยากเลือกกู กูรู้ เพราะมึงก็ไม่อยากเสียไอ้โรมไป เพราถ้ามึงเลือก มึงเลือกกูไปนานแล้ว แต่เพราะว่าไอ้โรมมันให้ความสุขทุกอย่างในชีวิตของมึงเข้ากับมันได้ มึงไม่อยากเสียมันไป แต่ถึงอย่างงั้น มึงก็ไม่อยากให้กูไปมีใครเหมือนกัน " อินเงียบไปผมจับไหล่ของมัน " แบบนั้น มึงเรียกความรู้สึกของเราว่าอะไรวะ ความรัก ความต้องการ หรือความเห้นแก่ตัวกันแน่ "
“ ถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย ตลอดเวลา เคยรักกูเกินกว่าคำว่าเพื่อนรึเปล่า เวลาที่เราเอากันมึงรู้สึกพิเศษกับกูมากกว่าคนอื่นมั้ย " สายตาสั่นที่จ้องมา ผมมองลึกลงไปในแววตานั้น คำถามที่มันคงอยากจะถามมาตลอด
“ กูรักมึงเกินกว่าคำว่าเพื่อน และรู้สึกกับมึงเกินกว่าคนอื่นมาตลอด " มันไม่ใช่แค่เพื่อน แต่อินคือทุกอย่าง เหมือนเป็นส่วนนึงของชีวิต
“ แล้วทำไม ไม่เลือกกู ทำไมไม่เคยรั้งกูไว้ ทำไมมึงไม่เคยแสดงความรู้สึกว่าชอบกูบ้าง ทำไมมึงต้องทำเป็นไม่สนกู ทำไมต้องทำแบบนั้น ทั้งๆที่ก็บอกว่า..”
“ เพราะว่า กูไม่อยากเสียมึงไป แบบที่กูเสียยูเรียไปไง " ผมดึงอินเข้ามากอดไว้ ไหล่ชื้นด้วยน้ำตาที่ตกลงมากระทบ สองแขนกอดมันแน่นขึ้นกว่าที่เคย " กูอยู่ได้ถ้าเสียยูเรียไป กูเสียใครไปก็ได้ กูอยู่ได้ แต่กูเสียมึงไปไม่ได้ กูเสียมึงไปไม่ได้จริงๆ "
“ ไฟท์ "
“ นั่นคือเหตุที่ทำไมตลอดเวลาแล้ว มันไม่ใช่มึง เพราะกูรู้ไง ว่าถ้าเรารักกัน สุดท้ายเราก็จะเข้ากันไม่ได้แม้แต่ความเป็นเพื่อนเราก็จะไม่เหลือให้กัน ตอนนั้นกูจะไม่ได้เสียแค่คนที่กูรัก แต่กูจะเสียทั้งคนรัก และ เพื่อนรัก ไปพร้อมๆกัน สุดท้ายกูก็แค่คนเห็นแก่ตัวเท่านั้น ขอโทษนะมึง "
“ แล้วทำไมเราต้องจากกันวะ เราเลือกที่จะไม่จากกันได้ไม่ใช่เหรอวะ "
“ มึงรู้อนาคตเหรอว่ามันจะเป็นยังไง ถ้ากูรู้อนาคตกูจะไม่แต่งงานกับยูเรียหรอก กูไม่อยากให้ชีวิตกูต้องเป็นแบบนี้ แล้วกูจะไม่เสี่ยงกับอีกแล้ว กูจะไม่ยอมเสียมึงไป "
“ แต่กูก็ยอมเสียมึงไปให้ใครไม่ได้เหมือนกัน " อินเงยหน้าขึ้นมองผม " อย่างที่มึงบอก กูเห็นแก่ตัว กูเลิกกับโรมไม่ได้ แต่กูก็ไม่ยอมเสียมึงให้ใครเหมือนกัน "
“ การที่มึงผลักเตไปให้ไอ้โรม มึงไม่คิดบ้างเหรอ ว่ามันจะทำให้มึง เสียไอ้โรมไป คนที่เค้ารักมึง คนที่มึงบอกกูว่า มึงมีความสุขที่จะได้อยู่กับเค้า ไม่คิดบ้างเหรอ ว่ามันจะรู้สึกยังไง กับการที่มึงทำกับมันแบบนั้น "
“ คิด "
“ มึงไม่ได้คิด " ผมเถียง " มึงไม่ได้คิดเลยสักนิดเดียว มึงคิดแค่ว่าทำยังไง ถึงจะผลักเตออกไปจากกู โรมคือคนที่รักมึงนะเว้ย ทำไมถึงไม่คิดถึงความรู้สึกของเค้าเลยวะ "
“ กูไม่รู้ ทำไมมึงต้องถามคำถามอะไรแบบนั้นกับกูด้วยวะ " มันเถียงผมขึ้นมาเสียงดัง อินกำลังจนมุม มันกำลังรู้ตัวว่า ถ้าเกิดเตกลับไปรักกับโรม หรือโรมที่โกรธมัน มันจะไม่เหลือใคร " กูแค่ทำในสิ่งที่กูอยากจะทำ กูอยากจะทำแบบนี้ กูคิดว่ามันดีแล้ว มันดีที่สุดแล้วกับกูในตอนนี้ กูทำใจไม่ได้ว่ะ ที่ต้องเห็นมึงรักกับเค้า กูขอเวลาแค่ไม่นาน ขอให้กูได้อยู่กับมึงก่อน จะได้มั้ยวะ กูแค่อยากจะอยู่กับมึง "
สองแขนที่กอดผมไว้มันแน่นจนทำให้ได้แต่กอดมันไว้ " กูไม่อยากเสียมึงไปเลย "
“ มึงบอกเตใช่มั้ย ว่าให้มันกลับไปลองใช้ชีวิตกับโรมอีกครั้ง กลับไปลองดูว่ามันใช้ชีวิตร่วมกันไม่ได้จริงๆรึเปล่า แก้ไขจากสิ่งที่มันเคยหนีไอ้โรมมา ทำให้ไอ้โรมมันเข้าใจ ทำให้ความสัมพันของมึงกับไอ้โรมดีขึ้น ทำให้ไอ้โรมมันลืมคนรักเก่าแบบเตไป "
“ อื้ม " อินพยักหน้า " ขอเวลากูหน่อย แค่ช่วงเวลานี้เท่านั้นละ "
“ ถามอะไรอย่างนึงได้มั้ย "
“ อื้ม "
“ มึงรักไอ้โรมมั้ย ระหว่างเสียกูกับเสียมันไป มึงคิดว่า จะเสียใครดีกว่า "
“ กูไม่รู้ เพราะตอนนี้กูกำลังหาคำตอบอยู่เหมือนกัน "
..........................................................
ตอนนี้ค่อนข้างสั้น
เพราะหนมแต่งไม่ไหว มันหน่วงเกินไป
เพราะงั้นจึงมาได้แค่นี้
แต่ยังไงก็ ฝากแท็ก #Choiceต้องเลือก ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์ คร่าาาาาาาาาาา
ป.ล.อย่าทิ้งกันไปไหน หน่วงต่อไปจนถึงเส้นชัยด้วยกันนะคะ
หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44 (อ่าน 355685 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก