หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[gatenutcha]

เราชอบเรื่องนี้นะ แต่ สงสารอินมาก รักครั้งแรกก็ไม่สมหวัง รักกับโรมรักกันดีๆ ดันมีอดีตจนได้
สงสารหมออิน  อยากให้หมออินเจอคนที่ใช่เวลาที่ใช่จัง  สู้ๆนะ

[jaynos]

ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้ โคตรฝังใจ ไฟท์อินเลยว่า เฮ้ย ต้องได้กันดิ อินรักของเค้ามา ตลอดตั้งแต่รู้จักเป็นเพื่อนกันมา แล้วก็ทุ่มเทให้ไฟท์ทุกอย่าง เราก็อยากให้อินได้รับจากไฟท์กลับคืน พอไฟท์มาแสดงออกว่า อินดีนะ แต่ไ่เป็นแฟนดีกว่านะ เพราะไม่อยากเสียสถานะเพื่อนที่ดีมากไป คือมันเป็นคำตอบแล้วล่ะ ว่าไม่ได้รักอินแบบคนรัก อินไม่ใช้สำหรับไฟท์ เศร้ามาก  คือไฟท์รักอินไง และอินสำคัญสำหรับไฟท์มาก แต่มันไม่ได้ถูกวางไว้ในสถานะแฟน ถึงตรงนี้ร้องไห้หนักมาก เพราะช่างละม้ายคล้ายชีวิตจริง 

ต่อมา อินเจอโรม เค้างุ้งงิ้งกันทีแรก เราไม่เชียร์นะ ดูมันเหมือนเป็นความรู้สึกที่ฉาบฉวย ต่างคนต่างเติมส่วนที่ขาดของอีฟฝ่ายพอดี แต่ก็ไม่แน่ใจว่า ไอ้ที่มีกันอยู่เนี่ย ใช้รักหรือเปล่า 

พอโรมมาเจอเต อันนี้พังเลย ในความรู้สึก ถ้าจะโหยหากันขนาดนั้น แล้วเอาอินของเราวางไว้ตรงไหน เชียร์ให้ออกมาจากชีวิตทั้งคู่เลย ทั้งไฟท์ ทั้งอิน เชิญไปสามคนผัวเมีย ไฟท์ เต โรม กันให้สบายใจ 

แต่เมื่อโรม ได้เจอ ได้คุยกับเตจริงๆ อันนี้เค้าก็ชัดเจนนะ ว่ามันแค่เป็นอะไรที่แค่ค้างในความรู้สึก เหมือนดูหนังยังไม่ทันจบ ออกมาจากโรงก่อน เป็นเราก็ค่าใจนะ ว่าเออ แล้วสรุปหนังมันจบไงฟะ แต่พอได้ดูต่อจนจบ ก็จบแล้ว ไม่ได้อยากดูภาคสองต่อ อันนี้ถือว่าเคลียร์

แล้วพออินกลับหาโรมอีกครั้ง ทีนี้เรากลับรู้สึกว่า มันใช่อ่ะ ที่บ้านโรมเนี่ยแหละ ที่ของอิน อลิซที่ล่ะ ลูกสาวอินเลย ความรักของสองพ่อลูกที่มีต่ออินนี่สิของจริง ทั้งๆที่คิดมาตลอดว่า โรมอิน มันดูไม่คลิก แต่อ่านตอนนี้จบคือ เกมพลิกเลยทันที 

ทั้งหมดนี้นั้น ล้วนเป็นเพียงแต่ความรู้สึกของคนอ่าน ที่สัมผัสได้จากอ่านนิยายเรื่องนี้ ก็ไม่รู้ว่า คนเขียนตั้งใจให้ตีความเป็นอย่างนี้รึป่าว และแม้ตอนหลังๆ เราต้องใช้สมาธิในการอ่านมาก ต้องเพ่งจิตว่า ตอนนี้ใครเล่า ใครพูดถึงใคร ประโยคนี้ใครพูด อารมณ์และเหตุผลของตัวละคร จะเหวี่ยงๆ วึนๆ ไปบ้าง แต่ก็เป็นนิยายที่ชอบมาก

ปล.เค้านิยายพี่หนมมี่มากเลยนะ ติดตามทุกเรื่องอ่ะ ในเพจจะลงอะไรมา อ่านหมด และก็รอ เปิดท้ายขายน้ำอยู่นะคะ รู้สึกว่าเราดราม่า และหน่วงนำ กันมานานพอสมควรแล้วค่ะ ^^

ปล.2 เป็นครั้งแรกที่เม้นยาวเหยียดขนาดนี้ รักพี่หนมนะคะ จุ๊บๆ
 

[naamsomm]

โอ๊ยยยยยย
หมออินกลับมาแล้ว
นางยังเสน่ห์แรงตลอดๆ
โรมยังเหมือนเดิมเลย
ที่ไม่มีเวลาดูแลอลิช
รอตอนต่อไปจ้า

[GlassesgirL]

อินยังลืมโรมไม่ได้ แล้วกลับมาเจอแบบนี้มันคงทำให้อินรู้ตัวมากขึ้นว่ารักโรมอยู่
แต่ให้อินรักกับโรมก็ดี เพราะอินรักอลิซมาก และอลิซเองก็รักอาอินเข้ากับอาอินได้ดี
โรมก็รักอินมากด้วย

แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ขอให้มีคนที่รักอินจริงๆ และทำให้อินมีความสุขได้ก็พอ รอวันที่อินมีความสุข

 

[manutty]

ยินดีต้อนรับการกลับมา    4 ปี ย่อมมีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว 4 ปี ที่อินเป็นคนเดิมแต่ใจเข้มแข็งขึ้น อินคงคิดอะไรได้มากขึ้นกับความรัก และเชื่อว่าความรักครั้งนี้ของอินจะมีความสุขแน่นอนไม่ว่าอินจะเลือกเริ่มต้นกับคนใหม่ หรือ จะหวนกลับไปหารักครั้งเก่า ที่คิดว่าเปอเซ็นจะเป็นโรมก็สูงอยู่ กับไฟว์ตัดไปได้เลยคงเป็นไปไม่ได้ (ถ้าเป็นได้หน้าแหกเลยตู) อินก็ดูจะยังหวั่นไหวกับโรมนะ คงเพราะความผูกพันกับโรมและอลิชมันนานอยู่ อินใช้ชีวิตครอบครัวกับโรมอย่างมีความสุขจนกระทั่งใจโลเลไปหวงไฟว์นั่นแหละ เลยคดีพลิกไปหมด เชื่อว่าที่จริงอินรักโรมนะ รักแบบอยากใช้ชีวิตด้วย แต่อินติดตรงที่ยึดติดกับไฟว์มากไปเท่านั้นเอง คราวนี้เชื่อว่าอินจะไม่ลังเลอะไรแล้วในการตัดสินใจว่าจะรักใคร อินอยากมีความสุขสักทีไม่ใช่ความสุขจอมปลอมที่ไขว่คว้ามาตลอด สำหรับไฟว์ในความเป็นเพื่อนเชื่อว่าอินตัดไม่ขาดหรอก ยังไงก็เพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กจนโต ความสัมพันธ์คงกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่อาจจะไม่สนิทใจเหมือนเดิมทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็เคยมีมิตรภาพที่ดีต่อกันมาก่อนมากกว่าความสัมพันธ์ที่เลวร้ายอยู่ช่วงหนึ่ง  แต่อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเถอะ ขอให้อินมีความสุขกับความรักที่ตัวเองเลือกสักที แต่ในตอนพิเศษนี้มันค่อนข้างชัดเจนะว่า อินยังรักโรม เหมือนจะคู่กับโรมนะ แต่ไม่อยากเดาคนเขียนชอบหักมุกอยู่เรื่อย แต่ถ้าอินคู่กับโรมก็คิดว่าดีนะ โรมดูเป็นคนรักเดียวใจเดียว อย่างตอนกับเต โรมยังโสดมาเกือบห้าปี พอเจออินก็อยากจะเริ่มใหม่ แต่ไม่สมหวัง พออินหายไป 4 ปี ดูเหมือนโรมจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม มันเหมือนกับตอนนี้ย้อนไปเริ่มต้นเมื่ออินเจอกับโรมครั้งแรกโดยมีอลิชเป็นตัวเชื่อมโยง แต่ก็ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนะ จะยังไงก็ขอให้ทุกคนมีทางเลือกที่ดีของตัวเองแล้วกัน ลืมอดีตไปซะ จำไว้เป็นบทเรียนไม่ย้อนกลับไปทำอีกก็พอ  แต่ที่คิดไว้  4 ปีที่ผ่านมา โรมกับไฟว์ มันไปคลิกกันหรือเปล่าวะ พ่อหม้ายเหมือนกัน ผิดหวังเหมือนกัน เลยตัดสินใจอยู่ด้วยกันซะเลย   

[Freja]

คือเรารู้สึกว่า ทำไมอินโดนคุณหนมกลั่นแกล้งจังคะ   ด้วยเหตุผลประการข้างล่าง  ช่วงหลังๆเราเลยไม่อินกับเนื้อเรื่องเลยอ้ะ  ตามนี้ๆ

ไม่มีใครรักอินจริงซักคน แม้แต่โรม ทุกคนรักแอล  แต่ทำผิดกะอิน  เลยต้องเลือกอิน  ทั้งที่รักแอล

>>>> ตอนที่แอลกลับมาอยู่กับโรม  ถ้าแอลเข้ากับอลิซได้ แล้วโรมจะเลือกอินเหรอ สิ่งที่โรมแสดงออกมามันบอกทุกอย่างแหละ
จริงๆอินต้องเป็นคนถามโรมว่า   ทำไมถึงเลือกอิน  เพราะแอลรับอลิซไม่ได้  หรือเพราะหาคนที่รักอลิซจริงอย่างอินไมได้กันแน่

2.ที่ตอนหลังไฟท์เลือกเพื่อความสุขของอิน  ไม่จริงหรอก  ไฟท์แค่รู้ว่าถ้าตัวเองไม่เลือกอิน  ตัวเองก็จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดที่คบกับแอล  และมันก็จะไม่จบ  งั้นโยนบทบาทคนร้ายให้อินซะ  ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สกผิด   ดูคนดีขึ้นมาเชียว  แล้วก็ทำตัวซังกะตายให้อินเห็นแล้วรู้สึกผิดมากๆ  ก็เพราะรู้ว่าอินรัก  เดี๋ยวอินก็ต้องยอมปล่อยตัวเองไปเพราะรักมากอยู่ดี 

ไฟท์เล่นกับความรักของอิน  รอให้อินทุกทรมานที่เห็นตัวเองจะเป็นจะตายที่ยอมทิ้งแอลเลือกอิน  ทำเป็นพูดว่าเลือก เพื่อความสุขของอิน 
>>>>สังเกตุจาก  ทุกครั้งที่อินเป็นห่วงไฟท์ ไฟท์มักจะพูดว่า  อินมีความสุขมั้ย?     
นั่นแหละเหมือนจะตอกย้ำอินว่า  มึงนั่นแหละที่ทำให้กูเป็นแบบนี้   รอจนกว่าอินจะทนไม่ไหว   ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรแล้ว   

สิ่งที่แฝงอยู่
กูเจ็บมึงก็เจ็บไปกะกูละกัน  มึงไม่ปล่อยกูไปเองหนิ


ทำร้ายกินเกินไปแล้วววววว

ไฟท์ เห็นแก่ตัวมากสุด 

อิน ผู้ไม่มีใครรักจริง 

โรม ผู้ที่จริงรักแอล แต่ต้องเลือกอิน   

แอล คนที่ทุกคนรัก  แต่ไม่ได้รักโรมมากพอที่จะรักอลิซ  และไม่ได้ถูกไฟท์เลือก(ทั้งที่รักแอล) เพราะความผิดบาปของไฟท์เองที่ทำมากะอิน มั้นค้ำคอ

เพิ่งมาอ่านเจอเมนท์นี้   เป๊ะตามที่ใจคิดเลยแต่เราเขียนอธิบายออกมาไม่ได้ตามนี้   คุณหนมอาจจะเขียนออกมาตามที่คุณหนมอยากสร้างตัวละครตามที่ใจคิดอต่คนอ่านบางคนกลับรู้สึกแบบนี้

สักช่วงที่ผ่านมาถึงมีคนเมนท์ว่าอินลูกชัง  แอลลูกรัก เพราะว่าทุกคนรักนาง  เราเลยไม่ชอบแอล ยิ่งคู่ไฟท์-แอลนะ  ยิ่งรับไม่ได้  ยิ่งช่วหลังที่ไฟท์-แอลมานั่งพรรณารำพึงรำพันถึงความรักที่มีใหกันแต่โดนอินเหมือนเป็นมารมากั้นขวางก็ยิ่งเกลียดคู่นี้   เรื่องจบได้ถ้าหากว่าไฟท์ตัดอินแรงๆไปเลยแทนที่จะมาทำเป็นซังกระตายตอนอยู่กับอิน  ความรู้สึกเรื่องตัวละครเหมือนกับเมนท์ข้างบนทุกอย่าง

[veeveevivien]

เขียน ถึงหนมมี่

         เราเป็นคนหนึ่งที่โดนพิษ Choice เล่นงานจนไม่สามารถติดตามหนมมี่ได้เลย อารมณ์เหมือนโดนแกล้งให้ดีใจสูงสุด แล้วก็ตกลงมาจุกมากกกก ทำใจให้เห็นหนมมี่ไม่ได้เลยทั้ง ทวิต เฟส พอถึงณตอนนี้ จบแล้ว ก็ขอร้องหนมมี่ช่วยเรียกศรัทธากลับมาให้เราได้ไหม ได้โปรดทำให้อินได้สมหวังสักครั้งเถอะ แต่ไม่อยากให้ติดค้างกับใครอีก ขอให้อินเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนที่รักอินหมดใจ โดยไร้เงื่อนไข ไร้ข้อแม้ ได้โปรดค่ะ................

          ทำใจได้เมื่อไหร่จะกลับมาติดตามเหมือนเดิมนะคะ 

[SuPeRDonGDanG]

กลับมาครั้งนี้ ขอให้โรมได้สมหวังเถอะนะคะ ขอให้อินยังรักโรมอยู่ ขอให้โรมยังรอคอยอินอยู่เหมือนกัน

[valenna yy]

คือเรารู้สึกว่า ทำไมอินโดนคุณหนมกลั่นแกล้งจังคะ   ด้วยเหตุผลประการข้างล่าง  ช่วงหลังๆเราเลยไม่อินกับเนื้อเรื่องเลยอ้ะ  ตามนี้ๆ

ไม่มีใครรักอินจริงซักคน แม้แต่โรม ทุกคนรักแอล  แต่ทำผิดกะอิน  เลยต้องเลือกอิน  ทั้งที่รักแอล

>>>> ตอนที่แอลกลับมาอยู่กับโรม  ถ้าแอลเข้ากับอลิซได้ แล้วโรมจะเลือกอินเหรอ สิ่งที่โรมแสดงออกมามันบอกทุกอย่างแหละ
จริงๆอินต้องเป็นคนถามโรมว่า   ทำไมถึงเลือกอิน  เพราะแอลรับอลิซไม่ได้  หรือเพราะหาคนที่รักอลิซจริงอย่างอินไมได้กันแน่

2.ที่ตอนหลังไฟท์เลือกเพื่อความสุขของอิน  ไม่จริงหรอก  ไฟท์แค่รู้ว่าถ้าตัวเองไม่เลือกอิน  ตัวเองก็จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดที่คบกับแอล  และมันก็จะไม่จบ  งั้นโยนบทบาทคนร้ายให้อินซะ  ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สกผิด   ดูคนดีขึ้นมาเชียว  แล้วก็ทำตัวซังกะตายให้อินเห็นแล้วรู้สึกผิดมากๆ  ก็เพราะรู้ว่าอินรัก  เดี๋ยวอินก็ต้องยอมปล่อยตัวเองไปเพราะรักมากอยู่ดี 

ไฟท์เล่นกับความรักของอิน  รอให้อินทุกทรมานที่เห็นตัวเองจะเป็นจะตายที่ยอมทิ้งแอลเลือกอิน  ทำเป็นพูดว่าเลือก เพื่อความสุขของอิน 
>>>>สังเกตุจาก  ทุกครั้งที่อินเป็นห่วงไฟท์ ไฟท์มักจะพูดว่า  อินมีความสุขมั้ย?     
นั่นแหละเหมือนจะตอกย้ำอินว่า  มึงนั่นแหละที่ทำให้กูเป็นแบบนี้   รอจนกว่าอินจะทนไม่ไหว   ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรแล้ว   

สิ่งที่แฝงอยู่
กูเจ็บมึงก็เจ็บไปกะกูละกัน  มึงไม่ปล่อยกูไปเองหนิ


ทำร้ายกินเกินไปแล้วววววว

ไฟท์ เห็นแก่ตัวมากสุด 

อิน ผู้ไม่มีใครรักจริง 

โรม ผู้ที่จริงรักแอล แต่ต้องเลือกอิน   

แอล คนที่ทุกคนรัก  แต่ไม่ได้รักโรมมากพอที่จะรักอลิซ  และไม่ได้ถูกไฟท์เลือก(ทั้งที่รักแอล) เพราะความผิดบาปของไฟท์เองที่ทำมากะอิน มั้นค้ำคอ

เพิ่งมาอ่านเจอเมนท์นี้   เป๊ะตามที่ใจคิดเลยแต่เราเขียนอธิบายออกมาไม่ได้ตามนี้   คุณหนมอาจจะเขียนออกมาตามที่คุณหนมอยากสร้างตัวละครตามที่ใจคิดอต่คนอ่านบางคนกลับรู้สึกแบบนี้

สักช่วงที่ผ่านมาถึงมีคนเมนท์ว่าอินลูกชัง  แอลลูกรัก เพราะว่าทุกคนรักนาง  เราเลยไม่ชอบแอล ยิ่งคู่ไฟท์-แอลนะ  ยิ่งรับไม่ได้  ยิ่งช่วหลังที่ไฟท์-แอลมานั่งพรรณารำพึงรำพันถึงความรักที่มีใหกันแต่โดนอินเหมือนเป็นมารมากั้นขวางก็ยิ่งเกลียดคู่นี้   เรื่องจบได้ถ้าหากว่าไฟท์ตัดอินแรงๆไปเลยแทนที่จะมาทำเป็นซังกระตายตอนอยู่กับอิน  ความรู้สึกเรื่องตัวละครเหมือนกับเมนท์ข้างบนทุกอย่าง

อยากบวกเป็ดสักร้อยรอบ  ใช่!  ความรุ้สึกเดียวกัน  คือ นิยายเรื่องนี้ดีค่ะ อินมาก อ่านละอารมเสียทั้งวัน  หมั่นไส้ !

[nuttzier]

    จะเอาตอนพี่เศษอีกอ่ะ  ฮือๆ  งอแง

[KAEHUB]

ตอนที่เห็นว่ามีตอนพิเศษนี่ถึงขั้นตกใจ เป็นเรื่องที่หน่วงมากจริงๆ ทำเอาถึงกับไม่กล้าพอที่จะเปิดอ่านแต่ละตอนถึงขั้นต้องรอให้มีคนมาแสดงความคิดเห็นของตัวเองในแต่ละตอนก่อนแล้วรู้สึกว่าหัวใจตัวเองรับไหวก็จะเปิดอ่าน เป็นเรื่องแรกเลยจริงๆทีทำเอารู้สึกช้ำจนเกินทนสงสารหมออินที่สุด ไม่ว่าใครจะว่ายังไงเราก็รู้สึกว่าอินคือคนที่น่าสงสาร ส่วนไฟท์ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงท่เราไม่เคเชียร์ให้อินชอบเลย แต่สุดท้ายเรื่องก็จบโดยการที่อินถอยออกมานี่เนาะ พอเห็นตอนพิเศษคิดว่ามันต้องมีอะไรดีๆบ้างแหละ เลยเข้ามาอ่าน สาธุ...ขอให้อินมีความสุขจริงๆซะทีเถอะนะ ขอร้องหล่ะค่ะ

[Biwty...]

ขอให้อินมีรักใหม่ เริ่มต้นใหม่ กับคนที่รักอินจากใจจริง

[Kaewkaew]

ตอนที่ 8
ก็ยังไม่ชอบน้องวาดเหมือนเดิม  ตามที่คุณ

คือสงสัยจะเป็นไฟท์วาดแล้วแหละมาแนวนี้
คืออ่านแล้วสงสารอินมากค่ะ แบบน้ำตาไหลเลย
ทำใจไม่ได้ถ้าเป็นไฟท์วาด ทำใจอ่านไม่ได้เลย
บอกตามตรงฉากที่วาดกับไฟท์ เราเลื่อนๆเลยอ่านคร่าวๆ ไม่อินและไม่ชอบ 

ปล ไฟท์อินคงไม่มีหวัง 

อ่านคร่าว ๆ เหมือนกัน พอมีชื่ออิ่น เลยอ่านต่อมา..
ไม่ชอบน้องวาดเอามาก ๆ
ไม่สงสารไม่อะไรทั้งนั้นอะ

[however_pat]

คือเรารู้สึกว่า ทำไมอินโดนคุณหนมกลั่นแกล้งจังคะ   ด้วยเหตุผลประการข้างล่าง  ช่วงหลังๆเราเลยไม่อินกับเนื้อเรื่องเลยอ้ะ  ตามนี้ๆ

ไม่มีใครรักอินจริงซักคน แม้แต่โรม ทุกคนรักแอล  แต่ทำผิดกะอิน  เลยต้องเลือกอิน  ทั้งที่รักแอล

>>>> ตอนที่แอลกลับมาอยู่กับโรม  ถ้าแอลเข้ากับอลิซได้ แล้วโรมจะเลือกอินเหรอ สิ่งที่โรมแสดงออกมามันบอกทุกอย่างแหละ
จริงๆอินต้องเป็นคนถามโรมว่า   ทำไมถึงเลือกอิน  เพราะแอลรับอลิซไม่ได้  หรือเพราะหาคนที่รักอลิซจริงอย่างอินไมได้กันแน่

2.ที่ตอนหลังไฟท์เลือกเพื่อความสุขของอิน  ไม่จริงหรอก  ไฟท์แค่รู้ว่าถ้าตัวเองไม่เลือกอิน  ตัวเองก็จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดที่คบกับแอล  และมันก็จะไม่จบ  งั้นโยนบทบาทคนร้ายให้อินซะ  ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สกผิด   ดูคนดีขึ้นมาเชียว  แล้วก็ทำตัวซังกะตายให้อินเห็นแล้วรู้สึกผิดมากๆ  ก็เพราะรู้ว่าอินรัก  เดี๋ยวอินก็ต้องยอมปล่อยตัวเองไปเพราะรักมากอยู่ดี 

ไฟท์เล่นกับความรักของอิน  รอให้อินทุกทรมานที่เห็นตัวเองจะเป็นจะตายที่ยอมทิ้งแอลเลือกอิน  ทำเป็นพูดว่าเลือก เพื่อความสุขของอิน 
>>>>สังเกตุจาก  ทุกครั้งที่อินเป็นห่วงไฟท์ ไฟท์มักจะพูดว่า  อินมีความสุขมั้ย?     
นั่นแหละเหมือนจะตอกย้ำอินว่า  มึงนั่นแหละที่ทำให้กูเป็นแบบนี้   รอจนกว่าอินจะทนไม่ไหว   ตัวเองก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรแล้ว   

สิ่งที่แฝงอยู่
กูเจ็บมึงก็เจ็บไปกะกูละกัน  มึงไม่ปล่อยกูไปเองหนิ


ทำร้ายกินเกินไปแล้วววววว

ไฟท์ เห็นแก่ตัวมากสุด 

อิน ผู้ไม่มีใครรักจริง 

โรม ผู้ที่จริงรักแอล แต่ต้องเลือกอิน   

แอล คนที่ทุกคนรัก  แต่ไม่ได้รักโรมมากพอที่จะรักอลิซ  และไม่ได้ถูกไฟท์เลือก(ทั้งที่รักแอล) เพราะความผิดบาปของไฟท์เองที่ทำมากะอิน มั้นค้ำคอ

เพิ่งมาอ่านเจอเมนท์นี้   เป๊ะตามที่ใจคิดเลยแต่เราเขียนอธิบายออกมาไม่ได้ตามนี้   คุณหนมอาจจะเขียนออกมาตามที่คุณหนมอยากสร้างตัวละครตามที่ใจคิดอต่คนอ่านบางคนกลับรู้สึกแบบนี้

สักช่วงที่ผ่านมาถึงมีคนเมนท์ว่าอินลูกชัง  แอลลูกรัก เพราะว่าทุกคนรักนาง  เราเลยไม่ชอบแอล ยิ่งคู่ไฟท์-แอลนะ  ยิ่งรับไม่ได้  ยิ่งช่วหลังที่ไฟท์-แอลมานั่งพรรณารำพึงรำพันถึงความรักที่มีใหกันแต่โดนอินเหมือนเป็นมารมากั้นขวางก็ยิ่งเกลียดคู่นี้   เรื่องจบได้ถ้าหากว่าไฟท์ตัดอินแรงๆไปเลยแทนที่จะมาทำเป็นซังกระตายตอนอยู่กับอิน  ความรู้สึกเรื่องตัวละครเหมือนกับเมนท์ข้างบนทุกอย่าง

เห็นด้วย

ยิ่งตอนท้ายๆนี่แบบ เอ่อ

เหมือนเอาคำว่า "อินเลว อินเห็นแก่ตัว อินจับปลา2มือ" มากรอกใส่ปากคนอ่าน
เราช็อคมากนะ แม้ว่าจะไม่ได้เชียร์อินอะไรเป็นพิเศษ
แต่หลายตอนหลังมันยัดจนเรื่องเละมาก เหมือนไม่รู้จะให้ไฟท์ดูดีขึ้นยังไงแล้ว เลยเหลืออินนี่แหละ
จะได้ดูเหมือนเฉลี่ยๆกันเลวไป. มันอ่านแล้วนึกว่าคนเขียนคนละคนกัน

ขอบคุณคนเขียนที่เขียนให้อ่านมากๆเลย รู้ว่ามันไม่ง่าย
แต่จบแบบคามาก เหมือนขมวดปมมหาศาล แต่เมื่อคลายไม่ได้ ก็ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ

[hikkie]

อินเจอโรมแล้ว ถ่านไฟเก่าจะคุไหมยิ่งมีน้องอลิซเป็นสื่ออยู่ด้วย

อยากให้อินเจอคนที่ใช่จริงๆ

[AgotoZ]

หน่วงมาก ดาร์คมาก เรื่องนี้   อ่านแล้วแบบหายใจไม่ออก จะอะไรยังไง ก้อไม่สักอย่างอ่ะ   โอ้ยยยยยอยากจะกรี๊ดดดดด  5555555.......   

อ่านแรกๆๆๆก้อ นึกว่าจะแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ก้อไม่  มันอึดอัดซะน้ำตาไหล   

อยากรุ้  ผ่านมา 4 ปี แล้วเปนยังไง คงต้องรอตอนพิเศษ  มาไวๆๆๆๆนะค้าาาาาาาา   

[maew189870]

อ่านสองวันจนถึงหน้าสุดท้ายแล้วคับ


มาต่อต้อนพิเศษอีกนะคับ


อยากให้จบแบบเเฮปปี้อ่ะ  แบบมีความสุขทุกคนไง

[sawapalm]

สรุปคนที่ต้องเลือกจริงๆมีแค่อินคนเดียว เพราะคนอื่นเขาเลือกมานานมากแล้ว ไม่รู้จะสงสารใครเลย เศร้ามากๆ อินโคตรๆ ตอนแรกเห็นใจไฟท์ มากๆ เราเข้าใจความรู้สึกไฟท์เลย ส่วนตัวเคยเป็นมาก่อนเลย กลัวจากสูญเสียคนที่สำคัญมากๆไปอีกครั้ง แต่ดีตรงไม่มีให้เลือกแบบอิน การต้องเลือกมันลำบากเสมอ หวังว่า 4 ปี จะโตมากขึ้นนะอิน

[maew189870]

ตอนพิเศษ1  อ่านสองสามรอบเลยอ่ะ


อยากให้ได้กับคนนี้จริงๆนะ  ผมคิดว่าเขายังรออยู่แน่ๆ

[maew189870]

อ่านคอมเม้นหลายๆคนแล้วสนุกนะ

แต่สุดท้ายผมก็คิดว่า  อินเป็นนายเอกแน่นอน....อิอิ

[Shumi]

ปรบมือ..... เป็นแนวที่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะอ่านแล้วไม่มีความสุข แต่ก็อ่านจนจบ

เขียนได้ดีครับ อึดอัดมาก ๆ

[jaejae]

ดีใจที่กลับมาค่ะ...

ถึงแม้จะผิดหวังกับตอนจบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ก้อยังหวังว่า คุณหนมจะรักอินบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ในเรื่อง..ตั้งแต่ต้นจนจบ เกลียดไฟท์ที่สุด ไม่ชอบแอลที่ไม่ต้องทำอะไรก้อได้ทุกอย่างมาไว้ในมือ

ในขณะที่อินทุ่มเททุกอย่าง แต่กลับไม่เหลืออะไรเลย

ไม่ว่ายังงัย ก้อรักอินที่สุด เข้าใจอิน สงสารอิน อยากให้อินมีความสุขซะที

 

[patwo]

ตอนพิเศษที่ 2

“ เมื่อวานต้องขอบคุณคุณหมออินมากเลยนะคะ " นางพยาบาลห้องฉุกเฉินกล่าวกับผมในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมยิ้มตอบเธอก่อนจะส่ายหน้า

“ ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็เป็นหน้าที่ของผม "

“ แต่ว่าแต่ ทำไมอยู่ๆถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ละคะ ตอนนั้นหมอออกเวรไปแล้ว ไม่ใช่เหรอ " ใบหน้าที่หันมาตั้งคำถาม ทำเอาผมเงียบลงไปก่อนจะยิ้มออกมา " ว่าไงคะ ยิ้มแบบนี้ดูมีอะไรนะคะหมอ "

“ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ "

“ หรือว่าไปเดทกับหมอพจน์มา "  พยักหน้ารับเธอก็ตีมือตัวเองกับแฟ้มที่ถืออยู่ฉาดใหญ่ " คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนั้น แล้วเป็นยังไงคะ เมื่อไหร่จะเปิดตัวเป็นแฟนกันสักที "

“ ไว้ก่อนเถอะครับ ขอทำงานก่อนดีกว่า "

“ โธ่ หมออินแล้วละก็ จะให้หมอพจน์รอไปถึงไหนละคะ " ผมยิ้มให้เธอตอนที่ถูกตั้งคำถามแบบนั้น

“ ว่าแต่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ "

“ ค่ะ "

“ น้องอลิซ ผู้ป่วยฉุกเฉินเมื่อวาน อยู่ที่ห้องไหนเหรอครับ "

“ อ๋อ น้องคนนั้น อยู่ห้อง 3703 นะคะ "

“ ขอบคุณมากนะครับ " ก้มหน้าบอกเธอ ขาของผมก็เดินตรงไปที่ห้องพิเศษห้องนั้น ตามทางเดินที่มีนางพยาบาลหลายคนเดินผ่านไปมา ห้องของอลิซเป็นห้องที่อยู่ติดกับผนังด้านในสุดพอดี  ผมมองผ่านกระจกใสตรงประตูเข้าไปก็พบว่าการ์ตูนเรื่องนึงจากทีวีกำลังถูกเปิดอยู่

“ คุณหมอค่ะ "

“ ครับ " หันไปหาพยาบาลที่เดินเข้ามาทักเหมือนผมกำลังยืนขวางเธอในการเข้าห้องผู้ป่วย เพราะตรงหน้าของเธอนั้นคือรถเข็นอาหารคงเป็นมื้อเช้าของวันนี้

“ มาตรวจคนไข้เหรอคะ "

“ เปล่าครับ " ส่ายหน้าบอกเธอ อีกคนก็ยิ้ม ประตูที่เปิดออกกว้างอาหารที่ถูกเข็นเข้าไปนั้น ไม่มีทีท่าว่าเด็กผู้หญิงที่ผมกำลังมองดูจะสนใจมันเท่าไหร่ สายตาที่จ้องไปที่หน้าจอทีอย่างเดียวนั้น ยามที่นางพยาบาลเอ่ยเสียงเรียกก็แค่ยิ้มหวานๆ

“ หนูไม่หิวเหรอคะ " พยาบาลถามแบบนั้น เธอก็พยักหน้า

“ หนูไม่หิวคะ "

“ แต่ถ้าไม่กินข้าวจะไม่ได้ยา ถ้าไม่ได้กินยาจะไม่หายนะ "

“ แต่หนูไม่อยากกินนี่น่า " เสียงใสๆแบบเดิมที่เคยได้ยินผมเผลอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะนึกถึงช่วงเวลาเก่าๆของเธอที่เมื่อก่อนก็เคยเป็นแบบนั้น " หนูจะรอป๊ามาป้อน คุณพยาบาลตั้งไว้ก่อนนะ "

“ แต่หนูต้องกินข้าวเช้าน้า  ถ้าหนูไม่กินคุณหมอจะดุเอานะ "

“ คุณหมอใจร้ายเหรอ "

“ ไม่หรอก แต่ว่ามีคุณหมอกำลังแอบดูหนูอยู่นะ ตรงหน้าห้องไง " พยาบาลที่บอกเธอแบบนั้น ทำเอาผมต้องหลบออกมายืนให้ห่างออกไป หันซ้ายดูขวาก่อนจะเจอเข้าไปพนักงานทำความสะอาดห้องพักของผู้ป่วย

“ เอ่อ ขอโทษนะครับมีแมสปิดปากมั้ยครับ "

“ มีค่ะ คุณหมอ นี่ค่ะ " เธอยื่นแมสปิดปากให้ผมที่ใส่ไว้ทันเวลาที่พยาบาลในห้องของอลิซเดินออกมาหาพอดี

“ คุณหมอช่วยหน่อยเถอะค่ะ มาขู่เด็กให้หน่อย "

“ ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ " ผมถาม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง อลิซที่มองมาด้วยแววตาสงสัย เธอเอียงหน้าไปซ้ายทีขวาที

“ ทำไมคุณหมอต้องใส่ที่ปิดปากด้วยล่ะคะ "

“ เพราะว่า คุณหมอไม่สบายนิดหน่อยนะครับ เลยไม่อยากให้อลิซต้องป่วยไปด้วยนะ "

“ แล้วเป็นคุณหมอป่วยได้ด้วยเหรอคะ " เธอถาม ผมก็ยิ้มออกมา ช่างพูดช่างจาเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเลย

“ ได้สิครับ คุณหมอก็เหมือนหนูน้า ถ้าไม่ดูแลตัวเองก็จะป่วย " ผมนั่งลงบนเตียงข้างเธอ อีกคนก็เอียงหน้าสงสัยในตัวผมอีกครั้ง

“ ตาของคุณหมอ "

“ ทำไมครับ "

“ เหมือนคุณอาของหนูเลย "

“ คุณอาเหรอ " อลิซพยักหน้ารับ

“ คุณอาอินของหนู แต่ว่า ป๊าบอกว่า อาอินน่ะไปในที่ที่ไกลมากๆ ที่เรียกว่าเมืองนอกน่ะคะ อาอินยังไม่กลับมา "

“ เหรอครับ " ผมตอบ แต่ความรู้สึกที่ต้องมารับฟังอะไรแบบนั้นในตอนนั้นผมแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้เลย ได้แต่ก้มหน้าแล้วพยักหน้ารับเธอไปแบบนั้น

“ งั้นหนูก็ต้องกินข้าวนะ คุณหมอว่า ถ้าอาอินมารู้ว่าหนูไม่กินข้าว ต้องรู้สึกเสียใจแน่ๆเลยแหละ "

“ เหรอคะ " ดวงตาใสๆที่หันมาถามอย่างสนใจ ผมพยักหน้ารับ

“ ก็ถ้าหนูกินข้าว หนูก็จะแข็งแรง ตอนที่หนูเจอกับคุณอาของหนูอีกครั้ง เค้าจะได้ดีใจที่เห็นหนูแข็งแรงไงครับ ไม่ดีเหรอ "

“ ก็ดีนะคะ "

“ เพราะงั้น กินข้าวดีกว่านะ จะได้กินยา เดี๋ยวคุณพ่อเป็นห่วงนะ "

“ ป๊าไปทำงานแล้ว ป๊าไม่รู้หรอกค่ะ " เสียงใสๆว่า ผมก็เลื่อนเอาโต๊ะกินข้าวมาไว้ข้างหน้าอีกคน

“ ดูสิ โจ๊กหมูน่ากินมากๆเลยนะ กินข้าวกันดีกว่า " ผมตักข้าวคำเล็กๆ ก่อนจะป้อนเธอไป อลิซเคี้ยวข้าวช้าเป็นคนที่ค่อยๆกินตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

“ คุณหมอเก่งจังเลยคะ " พยาบาลบอก ผมก็ตักข้าวป้อนอีกคนไปเรื่อยอย่างใจเย็น " ฉันบอกเธอตั้งนานให้กินข้าวแต่ก็ไม่ยอมท่าเดียวเลย "

“ เหรอครับ " ผมยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่ก็ยิ้มให้ผม ต่างจากเมื่อครู่ที่นางพยาบาลพยายามคะยั้นคะยอให้เธอกิน

“ น่าน้อยใจจังเลยน้า น้องอลิซน่ะ เมื่อกี้พี่ป้อนแล้วไม่ยอมกินน้า พอเป็นคุณหมอมาป้อน กินใหญ่เลยนะ " คำแซวของนางพยาบาลทำให้เธอยิ้มเขิน อลิซมองหน้าผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง

“ ก็คุณหมอใจดี " เธอบอก " ใจดีเหมือนอาอินของหนูเลย "

“ เหรอครับ ดีจังเลย " ทำได้แค่พูดออกไป มือที่ยื่นไปลูบผมยาวๆนั่น ผมทำได้แค่นั้น ทั้งๆที่อยากจะดึงอีกคนมากอดไว้แล้วหอมแก้มนิ่มๆนั่นให้ชื่นปอด แต่คงทำแบบนั้นไม่ได้ วันที่ผมไปผมไม่แม้จะไปลา ไม่แม้จะอธิบายสิ่งที่ตัวเองคิดกับใครทั้งนั้น และสุดท้ายวันที่ผมกลับมา ผมเองก็รู้ดีว่า ไม่สามารถเรียกอะไรเดิมๆกลับคืนมาได้อีกแล้ว แม้แต่คนตรงหน้าก็เถอะ

   ถ้าอลิซรู้ว่า ใครคนที่นั่งตรงหน้าเธอตอนนี้คือ ผม แน่นอนว่าเธอต้องดีใจ เข้ามากอด แล้วก็อ้อนตามประสา ถ้าเป็นในตอนนี้มันก็ได้อยู่ แต่หลังจากที่โรมรู้เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนั้น บาดแผลในใจของเรามันลึก และมันคงไม่ดีถ้ามันต้องฝืนพาเธอมาหาผม ทั้งๆที่มันอาจจะไม่ได้อยากมา เพราะฉะนั้น ห้ามใจตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า

“ กินข้าวเสร็จแล้ว ก็กินยาได้แล้วนะ " ผมบอก ตอนที่ยื่นยาไปให้ อลิซก็กินเข้าไปเรียบร้อย ผมหันไปดูการ์ตูนที่เธอกำลังดูอยู่ในตอนนั้น ก่อนจะหันมาบอก " งั้น คุณหมอขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ "

“ คุณหมอจะไปแล้วเหรอคะ "

“ ใช่ครับ หมอต้องไปทำงานก่อนนะ "

“ แล้วคุณหมอจะมาอีกมั้ยคะ " เสียงใสที่ถาม ผมก็ทำท่าทางเหมือนกำลังคิด เอียงไปทางซ้ายเธอก็เอียงตาม เอียงไปทางขวาเธอก็เอียงตาม

“ มาอีกดีมั้ยน้า "

“ มาอีกนะคะ " เธอบอก ผมก็พยักหน้ารับ

“ งั้นหมอจะมาอีกนะครับ "

“ หนูจะไม่กินข้าว หนูจะรอให้คุณหมอมาป้อนข้าวหนู หนูจะรอนะ " หยิกแก้มยุ้ยๆนั่นก่อนจะพยักหน้ารับ  ผมเดินออกจากห้องมายืนอยู่ตรงหน้าประตู มือที่เกี่ยวแมสนั่นลงมาทำได้แค่ถอนหายใจออกมา มันถูกต้องแล้ว ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำ มันถูกต้องแล้ว ผมเดินออกมานานแล้ว ความเจ็บปวดของครอบครัวนี้ก็คงจางหายไปบ้างแล้ว จะกลับไปสร้างความเจ็บปวดให้คนอื่นอีกทำไม

    ขาที่เดินไปตามทางเดิน แต่ตอนที่กำลังจะเดินถึงห้องตรวจผมหยุดลงตอนที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังอยู่หน้าห้อง นางพยาบาลกับผู้ชายที่ไม่อยากเจอมากที่สุด ' โรม ' ยืนอยู่ตรงนั้นที่หน้าเค้าเตอร์ของแผนกของผม

“ ที่นี่ เรามีคุณหมอเฉพาะทางด้านโรคหอบหืดในเด็กมาจากอเมริกาเลยนะคะ "

“ เหรอครับ " ร่างสูงว่าก่อนจะพยักหน้ารับ " แต่ว่าลูกสาวผมก็รักษาอยู่กับคุณหมอประจำที่โรงพยาบาลเก่านะครับ "

“ แต่ที่นั่น ไม่มีหมอชำนาญทางรักษาโรคหอบหืดนะคะ "

“ มีครับ " อีกคนตอบ " แต่แค่เค้ายังไม่กลับมา "

ผมนิ่งไปตอนที่อีกคนตอบแบบนั้น ราวกับว่ามีอะไรหนักๆตกลงมาใส่หัวใจของผม มันเจ็บจนจุกไปหมด คำพูดของมันไม่มีอะไรมากมาย แต่ทุกคำที่พูดมาก็บอกได้ว่ากล่าวถึงผม คำพูดที่เหมือนจะบอกกันว่า ' มันยังไม่ลืม '

“ อิน มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ " ผมหันไปหาต้นเสียงที่เอ่ยเรียก ตอนที่หันหน้าไปก็พบว่าหมอพจน์ยืนอยู่ใกล้จนอกชนกับหลังของผม

“ พจน์ " ผมเอ่ยเรียกเค้าก่อนจะรวบรวยสติแล้วส่ายหน้า " เปล่าหรอก มีอะไรทำไมต้องมายืนซะใกล้เลย "

“ ใกล้ที่ไหน คนที่ยืนอยู่ตรงนี้มากกว่าที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย "  เค้ายิ้ม " มองอะไรอยู่เหรอ "

“ เปล่า " ผมตอบไป อีกคนก็จ้องตา

“ โกหก "

“ ไม่ได้โกหกสักหน่อย "

“ คนนั้นใครน่ะ จ้องตาเป็นมันเลยนะ ชอบเหรอ " หลุดหัวเราะออกมา อีกคนก็แซวต่อ " สเป็คลูกครึ่งก็ไม่บอก จ้องตาไม่กระพริบเลยนะ ไปขอเบอร์ให้เลยมั้ย "

“ แฟนเก่าผมน่ะ " ตอบออกไปแบบนั้น จากที่กำลังแซวสนุกปากกลับกลายเป็นว่าต้องเงียบลงเสียเอง  " ไม่แซวต่อละครับ "

“ จริงเหรอเนี้ย " อีกคนบอกพลางหันไปมองโรมที่กำลังยืนคุยอยู่

“ อย่าไปจ้องเค้าขนาดนั้นสิ เดี๋ยวเค้าก็รู้ตัวหรอก "

“ ไม่อยากให้เห็นเหรอ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า

“ ทำไมล่ะ "

“ ทำเค้าเจ็บไว้เยอะ ไม่กล้าออกไปเจอหรอก "

“  ขนาดนั้นเลย "

“ ช่างเถอะหมอ " ผมบอกปัด " แล้ววันนี้ไม่ทำงานเหรอครับ ถึงมีเวลาว่างมายืนอยู่ตรงนี้นะ "

“ งานน่ะมี แต่อยากเห็นหน้าหมอก็เลยโดดงานมาหาสักหน่อย แต่ก็มาเจอหมอยืนแอบดูใครอยู่ตรงนี้ ว่าจะย่องมาจ๊ะเอ๋สักหน่อย "

“ แล้วเป็นไงละครับ จ๊ะเอ๋มั้ย " ยิ้มขำอีกคนที่ถอนหายใจออกมา

“ จ๊ะเอ๋สิ เจอคำพูดของหมอเข้าไป "  หมอพจน์ว่าพลางมองไปที่โรมอีกครั้ง " ทำร้ายจิตใจกันจังเลยนะหมอน่ะ "

“ การโกหกมันไม่ดีหรอกหมอ ถ้าวันนึงที่หมอรู้ความจริง มันจะยิ่งเจ็บปวดกว่านี้อีกนะ "

“  เจ็บปวดมากเลยเหรอ อิน กับรักครั้งนั้นน่ะ "  สีหน้าที่ดูจริงจัง ตอนที่ก้มลงมาถามผม " มันเจ็บจนไม่อยากเริ่มใหม่เลยเหรอ "

“  มันไม่ได้เจ็บอย่างเดียวหรอก " ผมบอกก่อนจะเดินห่างออกจากจุดนั้น หมอพจน์ที่เดินตามมาเหมือนยังไงก็อยากจะฟังเรื่องราวนั้นให้ได้ " มันไม่เจ็บอย่างเดียวหรอก มันทั้งเจ็บ  ทั้งเสียใจ ทั้งจุก แล้วก็ทรมาน ยิ่งกว่าความเสียใจและความทรมานทั้งหมดที่เคยมี บางทีก็รู้สึกเหมือนเป็นบาป ผมน่ะ เพราะรักคนสองคนมาก มากจนไม่แคร์เลยที่จะทำให้ใครเสียใจบ้าง ผมในตอนนั้น ขอแค่ตัวเองมีความสุข ก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้นแล้วละ "

“ แต่อิน คนเรามันมีพรุ่งนี้นะ ทำไมต้องจมปรักกับอดีต "

“ การที่ไม่รับรักพจน์ ไม่เกี่ยวอะไรกับการจมปรักอยู่ในอดีตหรอกนะ "

“ แล้ว ทำไม "

“ แค่ไม่อยากรักใคร ทั้งๆที่ยังลืมคนเก่าไม่ได้ แล้วก็ไม่เคยคิดด้วยว่า คนใหม่จะทำให้ลืมคนเก่าได้ เริ่มใหม่ทั้งๆที่แบบนั้น ยังไงคนที่เจ็บปวดก็คือคนมาใหม่อยู่ดี "

“ เค้าอาจจะไม่เจ็บปวดก็ได้ "

“ ตอนที่ พจน์ยังไม่ได้ จะพูดอะไรก็ได้ แต่พอได้ไปแล้ว มันไม่หยุดแค่นั้นหรอก คนเราพอได้เป็นเจ้าของแล้ว ก็อยากจะครอบครองทุกอย่าง แม้กระทั้ง ความคิด "

“ คิดมากไปรึเปล่า " มือที่ยื่นมาจับมือของผมไว้

“ อดีต มันสอนให้ผมต้องคิดครับ "  ประสบการณ์ที่สอนให้คิดถึงคนอื่น สอนให้พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี และสอนให้อย่าละโมปอยากได้ไปหมดทุกอย่าง  ผมปล่อยมือหนาคู่นั้นที่กำลังผมอยู่ออก " ถ้าไม่ใช่ก็แค่ไม่ใช่ ผมจะไม่ดันทุรังเพราะคิดว่าสักวันเค้าจะใช่หรอกครับ ขอตัวก่อน "

“  หมออิน " เสียงที่เรียกเอาไว้ ผมตัดสินใจใส่แมสที่ติดอยู่ในกระเป๋าของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกมาตรงส่วนของห้องตรวจแต่ก็พบว่าคนที่เคยยืนอยู่ตรงนั้นกลับไม่ได้ยืนอยู่แล้ว

“ คุณหมออิน มาพอดีเลย เมื่อกี้กำลังอยากจะให้มาคุยกับคุณพ่อของผู้ป่วยพอดีเลย " นางพยาบาลที่ทักผมเธอพูดขึ้น ตอนที่หันมองเธอ เธอถาม " ใส่แมสทำไมคะ ไม่สบายเหรอ "

“ ไม่หรอกครับ แค่อยากใส่เฉยๆ " ผมพูดไปเชิงเล่นๆ เธอก็หัวเราะ

“ คุณหมอละก็ "

“ แล้ววันนี้ไปไหนมาคะ เมื่อวานได้ข่าวว่าไปดินเนอร์กับหมอพจน์เหรอคะ "

“ ข่าวไวจังนะครับ "

“ แล้วตกลงว่า คบกันเป็นแฟนรึยังคะ " เธอถาม ผมก็ส่ายหน้า

“ ยังหรอกครับ เป็นเพื่อนกันไปก่อนดีกว่า "

“ โธ่ จะใจร้ายไปถึงไหนละคะ หมอพจน์น่ะ จีบหมอมานานแล้วนะ ยังไม่ใจอ่อนอีก "

“ ว่าแต่เมื่อกี้ที่อยากจะให้มาคุยกับคุณพ่อผู้ป่วยน่ะ คุยเรื่องอะไรเหรอครับ "  ผมเปลี่ยนเรื่อง

“ อ๋อ เรื่องการย้ายมารักษาที่นี่นะคะ แต่ดูเหมือนคุณพ่อจะไม่ย้ายมา เห็นว่าน้องเป็นหอบหืดตั้งแต่กำเนิดเลยเหรอ "

“ ใช่ครับ " ผมพยักหน้าแต่ยังไม่พูดอะไรต่อ ก็ต้องขอตัวไปทำงานก่อน

เวลางานผ่านล่วงเลยไปจนถึงเย็นของวัน ผมที่ยืดตัวอยู่กับเก้าอี้ ก่อนจะลุกขึ้นบิดตัวอีกครั้ง ถอนหายใจกับเอกสารตรงหน้าก่อนที่จะจัดเรียงไว้ให้เรียบร้อยผมยกนาฬิกาขึ้นมาดู เหลือเวลาอีกนิดหน่อยก่อนจะออกเวร

“ คุณหมอ " พยาบาลหน้าห้องทักผม

“ ขอตัวไปดูผู้ป่วยก่อนนะครับ " เธอพยักหน้ารับผมก็เดินออกมา  กดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบน ตรงทางเดินที่ไร้ซึ้งผู้คนผมที่กำลังหยิบแมสมาใส่อีกครั้ง ตอนที่เดินถึงหน้าห้องของอลิซแต่ก็พบว่า ในห้องนั้นมีใครบางคนนั่งอยู่แล้ว ประตูที่ถูกแง้มเอาไว้ ผมทำได้แค่มองเข้าไปอย่างเสียมารยาท

“ แล้วคุณหมอคนนั้นใจดีกับหนูมากเลยเหรอ " โรมที่ถามอลิซ เสียงของเธอก็ตอบ

“ ใช่ค่ะ คุณหมอใจดี ใจดีเหมือนอาอินเลย "

“ เหรอครับ " เสียงเรียบๆที่ตอบออกไป

“ แล้วทำไมนางฟ้าของป๊าถึงคิดว่าเหมือนอาอินละ "

“ ก็เหมือน นี่น่า จริงๆนะ ใจดีเหมือนอาอินเลย "

“ ชักอยากเห็นแล้วละสิ " มันบอก " อยากรู้ว่าจะเหมือนอาสักแค่ไหน "

“ แต่หนูไม่เห็นหน้าหรอกคะ ก็คุณหมอไม่สบายเลยใส่ผ้าปิดปากเอาไว้ "

“ เหรอครับ เพราะคุณหมอคงกลัวว่าหนูจะติดหวัดจากคุณหมอมั้งครับ คุณหมอเลยไว้ " โรมบอก " ตอนนี้กินข้าวได้แล้วครับ พูดมากจังเลย "

“ เมื่อเช้าคุณหมอก็มาป้อนข้าวหนูด้วยนะ "

“ ไว้พรุ่งนี้ก่อนกลับบ้านป๊าต้องแอบไปดูหน้าคุณหมอของลูกสักหน่อยแล้ว จะหน้าตาเป็นยังไงน้า "

“ น่ารักคร่าาา " เสียงใสที่ตอบออกมาทำเอาผมหัวเราะ ก่อนจะเดินออกมาจากหน้าห้องนั้น อย่างน้อยถึงไม่ได้เจออลิซแต่ก็ทำให้รู้ว่า ยังไงซะพรุ่งนี้มันก็จะไม่ได้เจอผมหรอก เพราะพรุ่งนี้ เป็นวันหยุดของผม

.........................................................

สองวันผ่านไปแล้ว หนึ่งวันหยุดกับอีกหนึ่งวันลาที่ผมตั้งใจจะหยุดเพื่อไม่มาทำงานเพราะอยากให้สองพ่อลูกนั้นออกไปเสียก่อน ตอนที่เดินผ่านหน้าเค้าเตอร์นางพยาบาลที่วันนั้นไปช่วยป้อนข้าวน้องอลิซ เธอก็ทักผม

“ คุณหมออิน "

“ ครับผม " หันไปยิ้มให้ ก่อนที่เธอจะเดินออกมาหา

“ เมื่อวานคุณหมอไม่มา น้องอลิซหาคุณหมอใหญ่เลยคะ "

“ เหรอครับ "

“ เธอบอกว่า เธออยากจะเจอคุณหมอก่อนที่เธอจะกลับบ้าน ตอนที่รู้ว่าคุณหมอไม่มาทำงานก็ร้องไห้งอแงใหญ่เลยล่ะคะ" ผมยิ้มกับนางพยาบาลที่กำลังพูดถึงอลิซ ผมคิดถึงภาพของเธอ ตอนที่กำลังพูดแบบนั้นคำพูดเชิงอ้อนที่น่ารักยิ่งกว่าใคร

   ผมนั่งคิดเหตุผลว่าทำไม ทำไมต้องเป็นอลิซ  หลายๆคนอาจจะเป็นคนที่ตัดออกไปจากชีวิต ทั้งโรมทั้งไฟท์ แต่กลับไม่ใช่อลิซ อาจเพราะเธอคือเด็ก ไร้เดียงสา และ ช่างพูดคุย รอยยิ้มที่มอบให้ผมเสมอไม่ว่าผมจะผิดอะไร เธอก็ยังจะยิ้มให้กัน ' อาอินของหนู ' เธอที่ชอบพูดแบบนั้น แม้กระทั้งในตอนนี้ก็ยอมรับว่า เป็นเสียงที่อยากจะฟังมากที่สุด

“ เสียดายจังเลยนะคะ ที่ไม่ได้เจอ "

“ นั่นนะสิครับ เธอน่ารักมากเลย " ผมบอกกับคนตรงหน้าที่ก็ส่งยิ้มมาให้ " งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ "

“ ค่ะ คุณหมอ "

     วันนี้มีผู้ป่วยเยอะเป็นพิเศษในแผนกของผม การทำงานที่ไม่ได้สนใจแม้เวลามันผ่านไปกี่ชั่วโมงผมก็ไม่สามารถนับได้ เงยหน้าขึ้นจากแฟ้มแล้วตรวจคนไข้ที่บางคนก็งอแง ร้องไห้ บางคนก็นิ่งเหมือนเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในโลก คำขู่ที่ผมได้ฟังซ้ำๆ ' อย่าซนนะลูก เดี๋ยวให้คุณหมอจับฉีดเลย  '

' หมอไม่ฉีดยาหรอกครับ แต่เดี๋ยวจะทำให้หายป่วยนะ ' ผมมักบอกออกไปตอนที่คุณพ่อคุณแม่พูดกับเด็กแบบนั้น

“ ขอบคุณนะคะ คุณหมอ " เสียงของคุณแม่ที่พาลูกออกตอนที่ผมตรวจเสร็จ ผมเอียงหลังลงกับเก้าอี้ก่อนจะหันไปหยิบน้ำข้างตัว ช่วงเวลาว่างน้อยนิดนั้น ในวินาทีต่อมา ผู้ป่วยคนต่อไปก็เดินเข้ามา

“ สวัสดีครับ คุณหมอ "

“ สวัสดีครับ " เพราะไม่ได้สนใจในเสียงนั้นว่าเป็นใคร ผมที่หันเก้าอี้กลับมาทักทายผู้ป่วยถึงกับต้องนิ่งไปทั้งอย่างงั้น

“ อิน " เหมือนเสียงที่เหมือนเผลอพูดออกมา ราวกับว่าตกใจมากๆในสิ่งที่กำลังเห็น ผมถอยเก้าอี้ออกห่างทันทีก่อนจะลุกขึ้นยืน หัวใจที่เต้นแรง ปากเผลอพูดขึ้นคนตรงหน้าออกมาอย่าห้ามใจไม่อยู่

“ โรม "

ในที่สุด โลกก็เหวี่ยงคนที่ผมไม่อยากจะเจอ ให้กลับมาเจอกันอีกจนได้
ไม่ว่าจะวิ่งหนียังไงก็ตาม

.......................................................

ตอนพิเศษที่สองมาแล้วจ้ะ

ขอบคุณสำหรับคนอ่าน ที่เข้ามาอ่านกันอย่างสม่ำเสมอไม่ทิ้งไปไหน
ใครมีทวิตหนมฝากแท็ก #Choiceต้องเลือก ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์ เจอกันตอนที่พิเศษที่สาม จ้า 

อยากให้อ่านส่วนนี้กันหน่อยน้า  เรามีบางอย่างที่อยากจะอธิบาย
บางทีเราคิดว่าการให้คนอ่าน เปิดใจอ่านด้วยความเข้าใจ เป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ถามว่า " อิน เป็นลูกชังรึเปล่า ทำไม อินเลวแบบนี้ เหมือนจงใจเขียนยัดเยียดให้อินเลวเลย " อินไม่ได้ถูกยัดเยียดเขียนให้เลวหรอกค่ะ แต่ถ้าอ่านมาตั้งแต่ต้น (หมายถึงว่าอ่านด้วยความเข้าใจในตัวละครมาตั้งแต่ต้น ) จะเห็นว่าอินเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาตั้งแต่ตอนแรกๆ นั่นแหละ เราตั้งใจเขียนออกมาในรูปแบบนั้นเอง เราคือคนที่วางตัวละครไว้แบบนั้น แต่อินเป็นคนที่ เห็นแก่ตัวในเรื่องเล็กๆ จนกระทั่ง มากขึ้นและมากขึ้น เรื่อยๆ แต่เราเขียนให้อินเห็นแก่ตัวในเรื่องของความรัก มันดุน่าสงสารและทว่ามองให้ดีก็เห็นแก่ตัว แต่คนอ่านหลายคนจะมองว่า อินในบทน่าสงสาร แต่สำหรับเราทุกคนก็น่าสงสารไปหมด เตโดนด่าไปเฉยๆทั้งๆที่เป็นคนมาทีหลังแต่เพราะได้ใจไฟท์ไปเลยกลายเป็นคนที่ถูกเกลียด เกลียดเพราะทำไมต้องได้ไฟท์ไปวะ ทำไมชีวิตดูดีไปหมดเลย แต่อย่าลืมว่า เตก็โดนทำร้ายมา จากใคร จากโรม โรมที่รักที่อิน แต่พอเห็นเต ความรู้สึกรักมากๆในอดีตก็กลับขึ้นมา แต่เพราะรู้ว่ากลับไปเป็นเหมือนเก่าไม่ได้แล้ว เลยหยุดไว้ตรงนั้น ไม่ใช่ว่าสามคนนี้ไม่เลว เลวค่ะ เห็นแก่ตัวด้วย แต่เพราะอินมีความเห็นแก่ตัวมากกว่า ทั้งสามคนก็เลยดูน้อยลงไป เราตั้งใจเขียนให้อินมีความเห็นแก่ตัวที่ชัดที่สุด ไม่ได้เป็นลูกชังหรืออะไร แต่เป็นเพราะบทที่เราวางไว้แบบนั้นมาตั้งแต่ต้น " ไปหาไฟท์เมืองนอกทั้งๆที่เพื่อนก็บอกแล้วว่า กูแค่อยากเอาเฉยๆอย่าดีกว่า แต่ก็ให้ มาเอากูสิ กูให้ เพื่อนไม่ได้ให้ความหวังอะไร แต่เพราะรักเลยทุ่มไปสุดตัว พอมาเจอโรม ดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ก็เริ่มลังเลในตอนแรก ไฟท์บอกว่าให้เลือกสิ จะเอาใคร เลือกมา เพราะไม่อยากเลือก เลยบอก เลือกก็ได้แต่ไฟท์ต้องยกตัวเองออกนอกหน้านอกตานะ เพราะรู้ว่า เพื่อนไม่มีวันทำ เพื่อนจะต้องชะลอการเลือกออกไปตัวเองจะได้อยู่กับอีกคนได้นานกว่านี้ ก็เลยทำแบบนั้น ปล่อยตัวเองอยู่กับความสุข เพราะรู้ว่ายังไง ไฟท์ก็ไม่มีคนใหม่ จนสุดท้ายมารู้อีกทีก็คือ ไฟท์ไปมีคนใหม่แล้ว คราวนี้ก็รู้สึกยอมไม่ได้อีก อยากได้กลับมา ทำทุกอย่าง เพื่อที่จะได้มา จนสุดท้ายก็ไม่ไหว ไม่มีความสุขที่ตัวเองต้องการเลย เลยปล่อยทุกอย่างไป" นี่คืออินค่ะ อินที่เราเขียนออกมาเป็นเหมือนสีเทาที่ค่อยๆดำขึ้นเรื่อยๆและเรื่อยๆจนดำสนิท เพื่อให้คนอ่านมองเห็นว่า นี่แหละ สิ่งที่เรียกว่าความเห็นแก่ตัว นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรัก ไม่ใช่นิยายใสๆ นี่คือนิยายสะท้อนความจริงที่ถูกบิดเบือนเพราะเป็นนิยายอยู่บ้าง

   อย่าด่าเรา ว่า อินคือลูกชัง เตคือลูกรัก เรายัดเยียดความเลวให้อิน เราเขียนไปตามพล๊อต ใส่คำบรรยายลงไป ตามภาษานิยายของตัวเอง เราขอโทษนะคะ ที่ทำให้คนอ่านบางคนต้องผิดหวัง  อ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบ ผิดหวัง แต่สำหรับเรา นิยายทุกเรื่อง ถูกวางพล๊อตมาแล้ว  เราอยากคงความเป็นพล๊อตเรื่องที่เราคิดเอาไว้ เรามองว่า พล๊อตนิยายที่ทายไม่ได้ เดาใจไม่ออก มีความสุขอยู่ในนั้น นี่คือความคิดของเรา ตลอดเวลาที่ได้อ่่านคอมเม้นท์ของทุกคนในนิยายเรื่องนี้ค่ะ

   สุดท้ายนี้ เราขอขอบคุณที่คนอ่านยังเข้ามาอ่าน และให้การสนับสนุนนิยายของเรามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็น #BTSสถานีรัก #Choiceต้องเลือก หรือแม้แต่ #เสือปิง เราสัญญาว่า เราจะตั้งใจเขียน และทำมันให้เต็มที่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ เราจะทำให้ดีที่สุดเหมือนทุกครั้งค่ะ

ขอบคุณค่า
หนมมี่ผู้ใสซื่อ

[bookie]

ในที่สุดก็ได้เจอกันแล้วววววววว นึกว่าจะต้องรอตอน 3 ซะแล้ว 

[Yunatsu]

 

อยากรู้เรื่องเตกับไฟท์บ้างงงงง

[Pnomsod]

จะเป็นยังไงต่อไปนร้าาาาา

[loyal_mook]

โอ้ยยย ตัดจบตอนได้ตะเตือนใตมากกกก 

[GlassesgirL]

โชคชะตาพาทั้งสองกลับมาพบกัน อลิซอาจจะเป็นกามเทพน้อยให้ทั้งคู่กลับมารักกันคบกันอีกก็เป็นได้
ขอแค่ให้อินได้พบความสุขจากความรักที่แท้จริงก็พอ
สงสารหมอพจน์นะ แต่คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ตัดใจแล้วกันเนอะหมอ

 

[SuPeRDonGDanG]

เค้าเจอกันแล้วอะ >/////<
อินจ๋า อย่าใจร้ายกับโรมเลยนะ
กลับมาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ
รักกับโรมมันดีจะตายไป

จริงๆนะ

#ทีมโรมอิน

[tkaekaa]

  เจอกันแล้วววววววว จบตอนได้ค้างมาก :katai1:บอกเลยเชียร์อินกลับมารักโรมแล้ว เพราะดูเลาโรมยังรออิน อิไฟท์ไม่อยากคิดถึงเลย ชิชะ