สวัสดีคะนักอ่านทุกๆคน
พึ่งจะได้อ่านเรื่องนี้ และเม้นแรก [ปกติซุ่มอ่านอย่างเดียว]
ถึงคุณ เอ
ที่คุณเอเคยบอกว่า 'อย่างเก่งก็เดือน' จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาประมาน 4-5ปีแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเอจะเป็นยังไง อยู่ที่ไหน บนโลกหรือสวรรค์ ก็อยากให้คุณเอรับรู้ไว้นะคะ ว่านิยายเรื่องนี้จะเป็นนิยายในดวงใจและในความทรงจำตลอดไป อยู่ในใจนักอ่านคนนี้และนักอ่านคนอื่นๆ จริงๆเป็นคนที่ไม่ชอบเรื่องเศร้าๆแต่ไม่รู้ทำไมถึงหยุดอ่านไม่ได้แม้จะร้องไห้มากแค่ไหน
ขอบคุณ คุณเอที่ได้เขียนถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆให้ได้อ่านกัน ขอบคุณ คุณนิคเพราะนิยายเรื่องนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้หากมีแค่คุณเอคนเดียว ขอบคุณพี่หมอทีที่คอยดูแลคุณเอตลอดมา ขอบคุณนักอ่านคนอื่นๆที่คอยเป็นกำลังใจและให้กำลังใจคุณเอมาตลอดจนทำให้นิยายเรื่องนี้ดำเนินมาจนถึงตอนจบ(แม้ว่าจะจบแบบไม่ค่อยสวยงาม) ขอบคุณ เล้าเป็ดแห่งนี้ที่ทำให้ได้อ่านนิยายดีๆ และเป็นพื้นที่เล็กๆที่ให้คุณเอได้ลงเรื่องราวต่างๆของคุณเอ
สุดท้ายขอบคุณอะไรต่างๆที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องนี้ ทั้งๆที่เรื่องนี้จบไปนานมากแล้ว แต่ก็เข้ามาเจอโดยบังเอิญ
ปล.ไม่เคยเม้นนิยายเรื่องไหนยาวขนาดนี้ และไม่เคยเม้นนิยายเรื่องไหนที่ต้องพิมพ์ไปร้องไห้ไปเช็ดน้ำตาไป เรื่องนี้มีอิทธิพลกับเราจิงๆ ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้ได้นาน เกือบสามชั่วโมง
แม้จะกระทู้นี้จะนานมาแล้วแต่ก็ยังหวังไว้ว่าคุณนิคจะเข้ามาอ่านเจอนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
