-- ตอนที่ 7
--
“ แคทไวๆ ดิ้หิวแล้ววว ”
“ ใช่ แม่งโครตหิวเลย ทำช้าชะมัด ”
“ แคททททททท กูหิววว ”
“ หิวโว้ยยยยยย ”
“ ไม้ ! เปลี่ยนช่องใครให้มึงเปิดทีวีแชมป์เปี้ยนนน กูหิวยิ่งกว่าเดิมอีก ”
ฯลฯ
วันนี้ผมรับหน้าที่เป็นพ่อครัวสำหรับมื้อเย็น ซึ่งเวลาผมทำอาหารผมจะทำค่อนข้างช้าเพราะมัวแต่บรรจงทำให้ดีที่สุด ทำให้มีเสียงโหยหวนจากในห้องนอนชั้นสอง ห้องที่ปกติพวกผมไว้กินอาหารกัน ไม่ก็นั่งเล่นทำอะไรต่อมิอะไร ผมไล่พวกหยกไปรอบนห้องดูทีวีรอ เอ แต่ว่าผมว่ามันน่าจะขาดเครื่องปรุงอะไรไปนะ ใช่ ! มะนาว ผมทิ้งครัวแล้ววิ่งไปหน้าร้าน ผมปลูกต้นมะนาวไว้ข้างๆ ต้นไม้ใหญ่ซึ่งมันต้นมันก็ค่อนข้างเล็กแต่ก็พอมีลูกให้ผมชื่นใจบ้าง ผมเด็ดผลมันมาสักสองสามลูกแล้ววิ่งกลับไปที่ครัวเพื่อทำอาหารต่อ ถ้าสายตาผมไม่เหลือบไปเห็นสิงห์ที่กำลังเดินโซซัดโซเซก่อนน่ะนะ
ผมยัดมะนาวใส่ช่องใส่ของหน้าท้องของผ้ากันเปื้อนที่ปกติไว้ยัดพวกเงินบิลอะไรทำนองนั้น เวลารีบๆ ผมวิ่งไปหาสิงห์อย่างเร่งรีบ เพราะสิงห์ดูโทรมมากๆ เดินเอี้ยงซ้ายทีขวาที “ สิงห์ ! ” ผมเรียกสิงห์เสียงดังเมื่อวิ่งมาถึง
“ ... ” สิงห์ไม่ตอบโต้อะไรแต่ตาดูเลื่อนลอย
“ สิงห์ ! ” ผมเรียกเสียงดังอีกครั้งเพื่อเรียกสติสิงห์แต่สิงห์ก็ไม่ตอบโต้เหมือนเดิม
“ ไลอ้อน ! ” ผมลองเรียกอย่างอื่นดูบ้างพร้อมเขย่าๆ ไหล่สิงห์ ซึ่งมันทำให้ผมต้องยืดตัวด้วย
“ คะ ครับ ! ” สิงห์ตอบพร้อมกับดวงตาที่สดใสอีกครั้ง สิงห์มองหน้าผมด้วยความงุนงง “ แคท ? ”
“ สบายดีไหม ” ผมถามอย่างเป็นห่วง
“ ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ พอดีผมยังไม่ได้กินอะไรเลยวันนี้ ทั้งวันเลยเบลอๆ นิดหน่อย ” สิงห์ตอบพลางนวดขมับตัวเองเบาๆ
“ คิดว่าไม่นิดนะ ” ผมถอนหายใจกับคำตอบของสิงห์ เดินอย่างนั้นเรียกเบลอนิดหน่อยเนี่ยนะ “ สิงห์ ไปกินข้าวเย็นกับผมไหมล่ะ ? ” ผมชวนสิงห์ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ
“ ไม่เป็นไรครับ ผมทานมาม่าที่ห้องก็ได้ ผมเพิ่งซื้อรสแกงเขียวหวานมาชิมพอดี ” สิงห์ตอบผมอย่างเกรงใจ ลำพังเดินยังเอียงๆ ยังจะต้มมาม่าอีกเหรอสิงห์
“ ถือว่าผมเลี้ยงขอบคุณคราวที่ยืนเป็นเพื่อนกันล่ะกัน ” ผมไม่รอคำตอบแล้วจูงมือสิงห์กลับร้านผมทันที จะเพิ่มคนกินอีกสักคนจะเป็นไรไป
“ นอนนี่ก่อน เดี๋ยวผมทำอาหารให้กินแปปนึง ” ผมผลักสิงห์นอนบนโซฟาที่ว่างอยู่ ซึ่งปกติเป็นที่นอนของผมเวลาอยากงีบตอนกลางวันที่หลังร้าน
“ ขอบคุณครับ ” สิงห์เอ่ยเบาๆ แล้วหลับตาลง
“ ไม่เป็นไร ” ผมยิ้มแล้วกลับไปทำอาหารต่อ ผมทำใกล้เสร็จแล้วล่ะเหลือแค่ปรุงรสนิดๆ หน่อยๆ ซึ่งมันขาดมะนาวพอดีเลยทำไม่เสร็จ ผมหยิบมะนาวที่เก็บมาล้างแล้วผ่าครึ่งซีกมาบีบปรุงรสอาหาร เย็นนี้ผมเลือกเมนูเป็นก๋วยจั๊บเพราะกินหลายคน ผมยืนปรุงต่อไปสักพักจนครบทุกถ้วย ผมสามารถปรุงให้ได้เลยเพราะผมรู้ว่าเพื่อนผมชอบรสประมาณไหน แต่ก็เว้นไว้ถ้วยนึงที่ผมปรุงไว้กลางๆ
ผมหยิบถ้วยนั้นแล้วเดินไปหาสิงห์ที่ตอนนี้หลับไปแล้วแม้จะเพิ่งมาถึงก็ตาม คงจะเพลียมากๆ แต่ผมคงให้นอนไม่ได้เพราะสิงห์บอกว่ายังไม่ได้กินอะไรเลย ผมสะกิดสิงห์เบาๆ ด้วยมืออีกข้างที่ไม่ได้ถือถ้วยก๋วยจั๊บ “ สิงห์ๆ อาหารเสร็จแล้วนะ ” ผมพยายามเอ่ยเรียกด้วย
“ อืม ” สิงห์ขยับขึ้นมานั่ง ผมคิดว่าสิงห์คงนอนหลับไม่สนิทนักจึงรู้สึกตัวง่ายขนาดนี้
“ ผมปรุงรสไว้กลางๆ ถ้าสิงห์ไม่ชอบกินเดี๋ยวผมกินให้ก็ได้ ” สิงห์อาจจะไม่ชอบก๋วยจั๊บก็ได้ แล้วเดี๋ยวผมค่อยทำเมนูอื่นให้สิงห์ทานแทน
“ ไม่เป็นไรครับ ผมกินได้ขอบคุณมากนะครับ ” สิงห์รับไปทานแต่โดยดี
“ ขอเพิ่มได้นะ ผมทำไว้เยอะ ” ผมยิ้มเพราะสิงห์กินอย่างมูมมาม คงจะไม่ได้กินอะไรทั้งวันจริงๆ น่ะแหละ แต่ผมยิ้นยิ้มได้ไม่นานก็ต้องหยุดไว้ก่อนเพราะ..
“ แคททโว้ยยย ถ้ายังไม่เสร็จฉันสั่งพิซซ่าก็ได้นะโว้ย ถ้าจะนานขนาดนี้ ฮือๆ ”
“ ไส้จะขาดแล้วววว ”
“ ทำไมภาพอาหารเมื่อกี้มันติดตาว่ะ กูหิวว ”
ผมกับสิงห์หลุดขำกับเสียงโหยหวน
“ แคท เอาขึ้นไปให้เพื่อนแคทก่อนก็ได้ครับ ผมนั่งทานคนเดียวก็ได้ ” สิงห์พูดเบาๆ
“ งั้นเดี๋ยวผมมานะ ” ผมเดินไปหยิบถ้วยใส่ถาดแล้วเดินขึ้นบันไดไปเสิร์ฟให้เพื่อนๆ ผู้หิวโหยของผม
“ แคททททท มึงมาซะที เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนานนน ” หยกแทบเป็นร้องเพลงเมื่อเห็นผม
“ วางเลยๆ หิวว นะครับ หนูแคท ” แมททิวแทบกอดขาผมพูด
“ วางเถิดหนาคนดี ” ไม้ก็เช่นกัน
“ กูเกือบสั่งพิซซ่าละ อีแคททท ” แนทว้าก
“ อาหารแด่เพื่อนผู้หิวโหยมาแล้วครับ ” ผมพูดขำๆ แล้ววางถาดลงบนโต๊ะหน้าทีวีซึ่งผู้หิวโหยก็ฉกเอาไปอย่างรวดเร็ว
“ อูมามิ ! ” เพื่อนผมผู้หิวโหยพูดพร้อมกันหลังจากกินไปคำแรก
“ ฮะๆ ” ผมหัวเราะเบาๆ “ เสือกินข้างล่างนะ กินเสร็จจะได้ล้างจาน ” ผมอ้างไปเรื่อยแล้วเดินลงไปเลยซึ่งพวกหยกก็ไม่สงสัยอะไรเพราะปกติพวกหยกก็ไม่ล้างอยู่แล้ว นอกจากผมจะลากพวกหยกมาล้างเวลาผมขี้เกียจล้าง แต่ก็นานๆ ที “ สิงห์ ? ” ผมลงมาถึงก็พบว่าสิงห์ทานหมดแล้วแทนที่จะนอนกลับนั่งนวดขมับ
“ ... ” สิงห์ไม่ตอบผมอยู่ดี อาการคงหนักล่ะ ผมตัดสินใจเดินไปเอายาแก้ปวดกับน้ำให้สิงห์ เพราะปล่อยไว้อย่างนี้คงไม่ดีแน่
“ สิงห์ๆ กินยาไหม ” ผมเขย่าตัวสิงห์ที่นั่งอยู่เบาๆ แล้วยื่นยากับน้ำให้
“ อืม ” สิงห์รับยากับน้ำไปกินแล้วส่งคืนให้ผม
“ ไหวไหม ? ผมไปส่งที่ห้องไหมหรือจะนอนห้องผมก่อน ” ผมถามอย่างห่วงๆ
“ นอนตรงนี้ก่อนก็ได้ครับ ปกติผมหลับสักชั่วโมงก็ฟื้นแล้ว แค่ปวดหัวนิดหน่อย ” สิงห์ยิ้มให้ผมทำนองว่าอย่าเป็นห่วงเลย
“ ก็ได้ งั้นสิงห์นอนนี้ไปก่อนเดี๋ยวล้างจานเสร็จผมมาปลุก ” ผมถอนหายใจ ใจจริงผมอยากให้สิงห์นอนเตียงนุ่มๆ มากกว่า แต่ผมก็ไม่อยากบังคับกัน
“ ครับ ” สิงห์รับคำแล้วล้มตัวนอนบนโซฟาผม
ผมมองตามอย่างห่วงๆ แต่ท้องผมก็เริ่มคร่ำครวญแล้ว ผมจึงเดินไปเอาก๋วยจั๊บถ้วยที่ผมไม่ได้เอาขึ้นไปเสิร์ฟด้วยมานั่งกินบนโซฟาเดียวกับสิงห์ โซฟาตัวนี้ค่อนข้างใหญ่แต่สิงห์ก็พยายามนอนย่นขาให้ผมพอนั่งได้ซึ่งผมก็นั่งได้พอดีไม่อึดอัด ผมนั่งกินเงียบๆ ถึงแม้ว่าผมควรไปนั่งกินมุมอื่นมากกว่า ถ้าเกิดอยู่ดีๆ สิงห์เป็นลมชักพอดีคงแย่ ผมนั่งกินไปเรื่อยๆ จนหมด ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมพวกหยกไม่ลงมาเพราะผมตักให้ในปริมาณมากพอสมควรเพราะเห็นบ่นหิวๆ กัน
“ สิงห์ผมไปล้างจานแปปนึงนะ ” ผมลุกขึ้นแล้วบอกเบาๆ เพื่อไม่ให้สิงห์ตกใจตื่น แล้วผมก็เดินไปล้างจาน แต่ตอนล้างจานผมก็ล้างไปสลับกับหันมาดูสิงห์อย่างห่วงๆ เป็นระยะๆ อยู่ดี
.
.
.
“ สิงห์ๆ ดีขึ้นไหม ” ผมเขย่าปลุกสิงห์ ผมล้างจานเสร็จก็ครบชั่วโมงพอดี
“ อืม ” สิงห์ลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงียแล้วบิดขี้เกียจ “ ผมคิดว่าผมฟื้นแล้วล่ะ ”
“ ตามที่พูดไว้เลยแฮะ ” ผมพูดพึมพำ “ แล้วทำไมสิงห์ไม่ได้กินข้าวล่ะ ”
“ วันนี้ผมตื่นสายตื่นทีบ่าย ” สิงห์หน้าแดงเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ “ แล้วผมก็นั่งทำงานต่อจนเสร็จ พอเสร็จผมก็เลยกะว่าจะไปซื้อของกินที่เซเว่นแต่เจอแคทซะก่อน ”
“ มาม่าล่ะ ? ” ผมถามงงๆ มีมาม่าแล้วจะลงมาซื้อทำไมอีก
“ ผมโกหกน่ะครับ ” สิงห์ไม่สบตาผม “ ขอโทษครับ ”
“ ไม่เป็นไรๆ สิงห์กินเค้กเชอร์รี่ไหม ” สิงห์คงไม่อยากให้ผมเป็นห่วงแหละ แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ผมเก็บเค้กเชอร์รี่ไว้กินชิ้นนึง
“ ตามใจครับ ” สิงห์ดูใจชื้นขึ้นเมื่อผมไม่ได้ว่าอะไรอีกทั้งยังชวนกินของชอบอีกต่างหาก
“ ไม่ปฏิเสธสินะ ฮ่ะๆ ” ผมหัวเราะเบาๆ กับหูที่แดงของสิงห์ “ งั้นเดี๋ยวผมมาแปปนึง ” ผมเดินไปหยิบเค้กเชอร์รี่ในตู้เย็นห้องครัวแล้ววางมันใส่จานพร้อมหยิบช้อนมา 2 คัน แล้วเดินกลับมาหาสิงห์ “ กินที่หน้าร้านไหม ? ”
“ ครับ ” สิงห์พยักหน้าหงึกหงัก ผมจึงเดินนำออกไปหน้าร้านทันทีซึ่งสิงห์ก็เดินตามผมต้อยๆ เหมือนกับลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ดเลยแฮะ ผมพาสิงห์ไปนั่งที่เดิมที่เคยนั่งกัน ผมมักจะนั่งตรงนี้เป็นประจำถ้ามีโอกาส ผมวางจานลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูงซึ่งสิงห์ก็เลือกนั่งตรงข้ามกับผมเหมือนเดิม
“ เชอร์รี่แบ่งยังไงดี ? ” ผมถามปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันมีลูกเดียวซึ่งทั้งผมและสิงห์ก็ชอบกินทั้งสองฝ่าย
“ แคทกินก็ได้ครับ ผมทานแต่เค้กก็ได้ ” สิงห์ตอบคำตอบที่ผมกะไว้แล้วว่าจะตอบ
“ งั้นครึ่งลูกนะ คนละครึ่ง ” ผมใช้ช้อนตักมาไว้ที่ข้างจานแล้วสับครึ่งทันทีซึ่งมันก็ไม่ค่อยเท่ากันเท่าไหร่ ผมกินครึ่งที่น้อยกว่าทันทีเพราะเดี๋ยวสิงห์ก็บอกให้ผมกินครึ่งเยอะอีก ผมอยากให้คนป่วยกินอะไรดีๆ มากกว่ามาเสียสละให้ผมนะ “ สิงห์กินครึ่งที่เหลือนะ ” ผมบอกแล้วจ้วงเค้กคำแรก
“ ครับ ” สิงห์ตอบแล้วตักกินบ้าง ตามคาดสิงห์เก็บไว้กินเหมือนเดิม
“ สิงห์ชอบเก็บไว้กินเหรอ ? ” ผมถามไปจ้วงไป เค้กเริ่มไม่คงสภาพที่สวยงามแล้วตอนนี้
“ ครับ ผมอยากเก็บของที่ชอบที่สุดไว้ให้นานที่สุดน่ะครับ ” สิงห์ตอบหน้าแดงๆ
“ อ้อ ต่างจากผมนะ ผมชอบกินของที่ชอบก่อนเลย ” ผมตอบยิ้มๆ แล้วจ้วงต่อ
หลังจากจบบทสนทนาเมื่อกี้ผมกับสิงห์ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน แต่บรรยากาศก็ไม่ได้อึดอัดอะไรออกแนวสบายๆ ซะด้วยซ้ำ ผมกับสิงห์จ้วงเค้กกินจนหมด และตอนนี้ก็เหลือเพียงลูกเชอร์รี่
“ วาระสุดท้ายของๆ ที่สิงห์ชอบแล้วนะ ” ผมพูดขำๆ
“ ไม่หรอกครับ ” สิงห์สบตาผมและตักเชอร์รี่ครึ่งที่เหลือใส่ปากผมแทน ซึ่งผมก็เคี้ยวกินด้วยความงุนงงเล็กน้อย
“ ผมอิ่มแล้วครับ กินอีกคำออกทางเดิมแน่ ” สิงห์หน้าแดงตอบผม
“ อืม ” ผมไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะผมก็ตักให้สิงห์ในปริมาณที่ค่อนข้างเยอะเหมือนกัน
“ กินเสร็จแล้ว ผมขอตัวกลับน่ะครับ ”
“ อืม ให้ผมไปส่งไหม ? ” ถึงจะดูท่าทางปกติผมก็เป็นห่วงอยู่ดี
“ ผมดีขึ้นแล้วครับ ไม่เป็นไร ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหาร อร่อยมากๆ ” สิงห์ตอบผมแล้วลุกขึ้นยืน “ ราตรีสวัสดิ์นะครับ ” สิงห์ก้มลงบอกกับผมเบาๆ ด้วยหน้าที่แดงเถือก แล้วหันหลังเดินไปเลย
“ราตรีสวัสดิ์ สิงห์ ” ผมยิ้มแล้วตอบกลับไปผมเปลี่ยนใจแล้วผมเดินไปส่งสิงห์ดีกว่า ผมลุกขึ้นตามแล้วกำลังจะวิ่งตามสิงห์ไป แต่..
“ แคททท ก๋วยจั๊บหมดยังงง ”
“ ขออีกสักครึ่งถ้วยยย มันย่อยแล้วว ”
“ หิววววว ”
“ ไม้ มึงจะไปเปิดดูย้อนหลังทีวีชอมเปี้ยนทำไมอีกกกก ”
เสียงปริศนาเหล่านี้ทำให้ผมหยุดกึกเลย แล้วหัวเราะออกมาซึ่งสิงห์ก็หยุดเดินแล้วหัวเราะเช่นกัน ใช่ ผมลืมพวกสหายผู้หิวโหยไปได้ยังเนี่ย
-----
สิงห์เริ่มรุกเบาๆ อย่างอายๆ
ปล. ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
ปล2. เป็นคนชอบอ่านคอมเม้นมากๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
