หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]

[krappom]

Chapter 7  Weigh Up!

“ขอยืมโทรศัพท์ใช้หน่อยสิพี่  เดี๋ยวพี่คิดรวมกับค่าแท็กซี่ไปเลย”  ผมพูดกับคนขับแท็กซี่เมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว  ออกมาจากคอนโดโคตรหรูด้วยสภาพไร้สมบัติติดกาย ทั้งกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ของผมก็ไม่รู้อยู่ไหน มองหาบนหัวเตียงบนโต๊ะก็ไม่มี  ผมไม่มีแก่ใจมาเดินสำรวจอยู่หรอกในสภาพนี้  แค่จะแหงะไปดูหน้าไอ้กล้ามแน่นยังไม่กล้าเลย  กลัวมันไม่หล่อ เอ้ย ไม่ใช่  กลัวยอมรับความจริงไม่ได้ว่าผมโดนมันเอา

“กูเองนะกาย”  ผมกดเบอร์ผู้โชคดีคือสกายนายคนดี  คนที่พอจะช่วยโดยไม่เอาเรื่องอุบาทว์นี้ไปปูดให้คนอื่นรู้ก็มีแต่ไอ้กายคนเดียวเท่านั้น

((“โทรมาแต่เช้า มีไรวะ”))  มันตอบกลับมาเสียงงัวเงีย  ดีที่ว่าวันนี้เป็นวันเสาร์มันก็เลยไม่ไปไหน แล้วผมก็ไม่ต้องขาดเรียน

“มึงอยู่ที่ห้องปะ เดี๋ยวกูไปหา”

((“อยู่ดิ เพิ่งกลับมาเมื่อตีสาม”))  ไม่อยากกวนเวลานอนมันนะ แต่เงินก็ไม่มีกุญจงกุญแจห้องก็ไม่รู้อยู่ไหน แถมสภาพแบบนี้จะไปติดต่อพบเจอใครก็คงไม่เหมาะ  บอกเลยว่าผมหน้าบาง(?)

“อีกยี่สิบนาทีลงมารอกูหน้าคอนโดนะ  เอาตังค์มาจ่ายค่าแท็กซี่ให้กูด้วย”  ผมบอกเฉพาะข้อมูลสำคัญ  ดูท่าไอ้กายจะอยากถามแต่มันก็เออออรับคำแล้ววางไป



“ไปแจ้งความก่อนมั้ยน้อง”  คนขับแท็กซี่พูดขึ้นตอนผมยื่นโทรศัพท์ไปให้

“แจ้งความ? แจ้งทำไมพี่”   

“ก็น้องโดนมอมยาแล้วรูดทรัพท์ไม่ใช่เหรอ ดูท่าว่ามันจะข่มขืนด้วยนะ ดูที่คอสิ รอยเพียบเลย”  ผมตะปบคอไว้ทันที  หันไปส่องในกระจกด้านข้างก็เห็นไม่ชัด”

“เออะ เอ่อ ผ..ผมว่าไม่ต้องดีกว่า หะหะ เมื่อคืนผมท่าจะเมามากไปหน่อยก็เลยนอนตากยุงมากกว่า”  แถขนาดนี้อย่าว่าแต่สีข้างถลอก แม้แต่บรรดาเครื่องในก็พากันช้ำเลือดช้ำหนอง

“ทำใจยอมรับไม่ได้ล่ะสิ  เฮ้อ  สังคมสมัยนี้อยู่ยากขึ้นทุกวัน ขนาดเป็นผู้ชายยังโดนข่มขืน” โธ่ พี่แท็กซี่ พี่พลเมืองดีศรีสังคม มึงจะย้ำคำว่าข่มขืนทำไร่อ้อยอะไรค๊าบบบ กูปวดใจ ฮืออออ

ผมนั่งนิ่งน้ำตาตกในตลอดทาง นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าผมไปนอนกับไอ้กล้ามแน่นได้ยังไง  ผมไม่โกรธมันนะเพราะผมไม่ได้รู้สึกว่าโดนขืนใจ ในฝันๆ เบลอๆ ของผมรู้สึกว่าเรามีความต้องการตรงกันและมีเซ็กส์กันอย่างเต็มใจ  เพียงแต่ผมไม่รู้ว่ายังไงและอย่างไรเท่านั้นเอง



“กายๆ ทางนี้”  ผมโผล่หัวออกนอกรถแล้วตะโกนเรียกไอ้หล่อหน้าหยกที่ยืนอยู่ตรงเชิงพักบันไดขึ้นคอนโด 

“สองร้อยสามสิบรวมค่าใช้โทรศัพท์ด้วย”  ผมบอกเมื่อมันเดินมาถึงรถและเปิดประตูก้าวออกจากรถไปยืนรอ  ไอ้กายจ่ายตังค์แล้วหันมามองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเล็บขบ  มองขึ้นมองลงสองรอบแล้วถึงกับอุทานว่า..

“เหี้ย!!”  กูเพื่อนมึงครับไม่ใช่ตัวเหี้ย ถึงสภาพตอนนี้จะไม่ต่างกันก็เถอะ

“อย่าเพิ่งถามอย่าเพิ่งตกใจใดๆ พากูขึ้นไปบนห้องก่อน ไม่ไหวละ”  ผมยืนไม่ติดพื้นทำท่าจะล้มจนไอ้กายมันเข้ามาช้อนตัวไว้

เหมือนเคยโดนอุ้มมาแสนแปดร้อยครั้งเมื่อคืน  วงแขนแกร่ง อ้อมอกอุ่นหอมรัญจวนและใบหน้าหล่อเกินขอบเขตที่อยู่ใกล้  ความรู้สึกแบบนี้ติดอยู่ที่ปลายความรู้สึกอย่างคุ้นเคย 

...แต่ไม่ใช่ไอ้กาย  ไม่ใช่แน่ 

“มองอะไรวะ”  ไอ้กายถามขึ้นตอนอยู่ในลิฟต์  ผมคงมองหน้ามันแล้วเผลอคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

“มองว่ากูเคยโดนใครอุ้มมาก่อนและกูกำลังคิดว่ากูฝันรึเปล่า”

“คงไม่ฝันหรอกจ้าว หลักฐานชัดซะขนาดนี้”  หน้าสกายหม่นวูบลง  ผมเห็นแล้วไม่สบายใจแต่มันก็น้อยกว่าร่างผมที่ใกล้พังเต็มที

“ขอกูอยู่ด้วยสักวันสองวัน ตอนนี้กูสติแตก สับสน งุนงง โง่เง่า ประสาทหลอนจนเห็นหน้ามึงมีสามหน้าแล้วว่ะ”   โลกหมุนเคว้งคว้าง นี่กูกำลังเล่นรถไฟเหาะอยู่หรือไง



เมื่อเข้ามาในห้องผมก็ถูกวางลงบนที่นอนนุ่ม  กลิ่นประจำตัวของไอ้กายคละคลุ้งติดเครื่องนอนที่ยังไม่ได้เก็บเข้าที่เข้าทางเพราะมันเพิ่งตื่น

“มึงเป็นผู้ชายจริงรึเปล่าไอ้กาย  กลิ่นตัวโคตรหอม”  ซุกหน้าเข้ากับน้องเน่าของมัน  ไอ้กายติดผ้าห่มผืนเล็กสีฟ้าที่มันจะพกไปด้วยทุกหนทุกแห่ง  เมื่อก่อนมันคงนุ่มฟูน่ากอดแต่ตอนนี้ไอ้ใยนุ่นข้างในมันหดเกือบหมดแล้วจึงเหลือแค่เนื้อผ้าที่เหี่ยวยวบยาบคล้ายกับผ้าเช็ดตีนผืนใหญ่ซะมากกว่า

“ไม่ได้ซักมาสองเดือนละมึง อย่ามาทำปากหวาน”  ทำไมคนอื่นชอบว่าผมปากหวานอยู่เรื่อยเลยนะ ก็ผมพูดความจริงทั้งนั้น 

“ขอกางเกงตัวนึงดิ  ใส่แต่ กกน.หลวมๆ นี่แล้วลมมันเย็นว่ะ”  ไอ้กายหน้าหงอยลงอีกครั้ง  มันถอนหายใจก่อนจะไปหยิบของให้ผม

เมื่อเดินกลับมาก็สวมกางเกงบอลให้ผมแล้วหยิบแก้วน้ำและยาส่งมาให้สองเม็ด ผมรับมากินอย่างว่าง่าย “ทำไมไม่ระวังตัวเลยวะจ้าว  ห่างหูห่างตาแค่ช่วงเดียว มึงก็โดนรังแกจนได้”  มันนั่งลงตรงขอบเตียงแล้วลูบหัวผมอย่างเบามือ  น้ำตาผมซึมออกมาทันที   รู้สึกผิดและเจ็บใจตัวเองที่โตจนป่านนี้แต่กลับดูแลตัวเองไม่ได้  กะอีแค่ทำอะไรกับใครก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ขอโทษ”  ผมเบะหน้าน้ำตาเอ่อท่วมเบ้าตา

ไอ้กายดึงตัวผมขึ้นไปกอดแน่น  “ไหนเคยบอกว่ามีแต่หมาที่มันจะร้องตอนเจ็บ  เสืออย่างมึงไม่มีวันร้องเป็นหมาเจ็บ ไม่ใช่หรือไง”  มึงคงแดกเป๊บทีนเยอะไปนะไอ้กาย  บางทีก็ไม่ต้องจำได้ทุกอย่างหรอก ให้กูได้ดราม่าบ้างไรบ้าง

“กูร้องเพราะมึงดุกูหรอก ไม่ได้ร้องเพราะเจ็บ” 

ไอ้กายหัวเราะหึในลำคอแล้วกอดผมแน่นขึ้นอีก  “อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ช่างมัน คิดซะว่าฝันร้าย ช่างมันนะจ้าว”  ยิ่งปลอบผมก็ยิ่งร้อง ร้องแบบไม่มีเสียงไม่สะอื้น  แค่น้ำตาไหล  ร้องไห้ซบหน้าลงกับอกของมัน

“อย่าบอกใครนะกาย กูอายเค้า” ผมดันตัวออกจากอ้อมแขนสกายแล้วจ้องมองทั้งน้ำตานองหน้า

มันปาดน้ำตาให้จนแห้ง  “ที่มึงเลือกมาหากูเพราะอยากให้คนรู้น้อยที่สุดไม่ใช่หรือไง” ผมพยักหน้า “งั้นมึงก็คิดถูกแล้ว”  สกายยิ้มอ่อนโยนแล้วดันร่างผมให้นอนลงอีกครั้ง  “นอนนะครับ ตื่นขึ้นมาแล้วค่อยว่ากัน”  มันลูบหัวผมอีกหลายทีก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดนิ่งลงไปอีกยาวนาน

ตื่นมาอีกทีเพราะรู้สึกสะท้านจากความเย็นของผ้าขนหนูเปียกๆ ที่ลูบเช็ดไปตามใบหน้าและลำคอ  “อืออ”  ผมครางอือแล้วขดตัวด้วยความหนาว  “ไม่เอานะผี อย่าแกล้งจ้าวสิ  เดี๋ยวจ้าวฟ้องพี่บั๊คนะ”  ผมพูดทั้งที่ยังหลับตา  รู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจ 

“เกิดอะไรขึ้นกับมึงจ้าว  ใครทำมึง มันทำมึงสองคนเลยเหรอวะ”  เสียงรอดไรฟันดังขึ้นที่ข้างหู  “ทำไมถึงไม่รอวะ อีกแค่ปีเดียวกูก็หมดสัญญาทาสกับพวกนั้นแล้ว  อีกแค่ปีเดียวทำไมมึงไม่รอกู”  แมงหวี่ที่ไหนมาบินใกล้หูกูเนี่ยเดี๋ยวตบให้เละคามือเลย แต่สงสัยไอ้หวี่มันจะเศร้านะ น้ำเสียงบินของมันไม่ค่อยดีเลยว่ะ

“ยิ้มๆ ไอ้หวี่ อย่าเศร้าสิ โลกนี้มีแต่เรื่องสนุก”  ควานหามือที่ลูบหัวผมแล้วเขย่าไปมา เปลือกตาก็ลืมไม่ขึ้นหรอก แต่อยากปลอบใจมัน  “สู้ๆ นะหวี่นะ สู้ๆ”  แล้วมือผมก็ถูกดึงไปและถูกบางอย่างที่นุ่มนิ่มกดแนบลงมา

“มึงก็แบบนี้ทุกที”  หน้าผากผมถูกความนุ่มหยุ่นแนบลงมาแล้วตามด้วยริมฝีปาก  ผมหันหน้าหนีตามสัญชาตญาณ 

“ไม่ได้ๆ จ้าวมีแฟนแล้วจูบคนอื่นไม่ได้แล้วนะ แค่สองคนก็เยอะเกินแล้ว” 

“หึ สองคนจริงๆ ด้วยสินะ”  เสียงแค่นหัวเราะ แมงหวี่ห่าไรวะ หัวเราะหึได้ด้วย  แล้วผมก็ถูกเช็ดตัวอีกรอบจากนั้นผ้าห่มผืนหนาก็เลื่อนขึ้นมาคลุมร่างกายก่อนที่ทุกอย่างก็เงียบสงบลงอีกครั้ง



“จ้าวๆ ไอ้จ้าว ตื่นมากินข้าวกินยาก่อนมึง”  ผมถูกปลุกขึ้นตอนบ่ายสาม  นี่นอนยาวตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงสามโมงเลยเหรอเนี่ย

“ปวดหัวฉิบหายเลยว่ะ”  ผมยกมือกุมหัวด้วยความทรมาน 

“กินข้าวต้มนะ แล้วเดี๋ยวกินยาจะได้ดีขึ้น”  มันช่วยพยุงผมให้ลุกพิงหัวเตียงจากนั้นก็ตักข้าวต้มยื่นมาตรงหน้า

“กูกินเองก็ได้”  ผมพยายามจะหยิบช้อนแต่มันดึงมือหลบ

“นั่งนิ่งๆ เดี๋ยวก็ทำเลอะเทอะ กูขี้เกียจทำความสะอาด”  แหม่ นึกว่าอยากโรแม้นซ์

ผมนั่งนิ่งให้มันป้อนข้าวต้มจนหมดชาม   “อิ่มละ”  บอกมันแล้วเลื้อยตัวลงอีกนิดด้วยความสันหลังยาว

“ไม่อิ่มก็หมดแล้วครับมึง  คนป่วยเชี่ยไรเนี่ย กินข้าวหมดถ้วยเบ้อเร่อ กูไม่เคยพบไม่เคยเห็น”  มึงดูละครเยอะไปใช่มั้ยซิ  คนป่วยแบบกูนี่แหละที่อยากหายเร็วๆ แดกเยอะๆ จะได้ซ่อมแซมตูดที่สึกหรอ  คิดแล้วก็ปวดจิต นี่กูโดนเอาจริงๆ น่ะหรือ  ฮือออ ไม่อยากเชื่อเลย เสียบริสุทธิ์ให้ใครก็ไม่รู้ แต่ก็ยังดีที่มันรวยนะ อย่างน้อยมันคงมีตังค์ซื้อถุงยางใส่ ผมเดาว่ามันคงใส่ (ล่ะมั้ง) เพราะไม่มีอะไรเยิ้มออกมานี่นา

...แล้วกูจะบรรยายเอาซีไรส์อะไรวะเนี่ย

“นั่งให้ข้าวเรียงเม็ดซักแป๊บ เดี๋ยวค่อยกินยา”  สกายบอกแล้วยกของไปเก็บ ไอ้กายนี่มันอ่อนโยนดีนะ  ถึงจะดูหยิ่ง นิ่ง เงียบ อ่านยากไปหน่อย แต่กับผมแล้วมันค่อนข้างเอาใจเหมือนลูกเลยล่ะ แต่ผมกับมันก็มีสตอรี่อยู่  ไม่ใช่ว่าอยู่ดีดีมันจะมาญาติดีด้วยที่ไหนล่ะ



“วันนี้ไม่มีงานเหรอวะ”  ผมถามตอนมันกลับมานั่งลงข้างๆ

“มี แต่ไม่ไป เป็นห่วงมึง” 

“เฮ้ย! ได้ไง  เดี๋ยวพวกนั้นก็..”

“ช่างเหอะ อย่าไปพูดถึงให้เสียอารมณ์เลย กูอยากดูแลมึงมากกว่า อะไรจะเกิดก็ปล่อยมัน”  ผมขยับตัวเข้ามานั่งตรงกลางเตียงอย่างยากลำบาก  ยื่นมือไปเหนี่ยวไหล่ไอ้กายให้ล้มตัวลงมานอนหนุนตัก  มันเหลือบมองหน้าผมอย่างลังเลแต่แล้วก็เอนตัวลงมาช้าๆ อย่างว่าง่าย

“มึงน่าจะเป็นผู้หญิงนะ”  ผมพูดพลางลูบผมมันเล่น  ผมไอ้กายนุ่มลื่น ยาวระต้นคอและเป็นสีน้ำตาลอ่อน  มันเป็นลูกครึ่ง พ่อมันเป็นคนไทยส่วนแม่เป็นออสเตรีย หน้ามันก็เลยออกลูกครึ่ง หล่อจ๋าเลยล่ะ  ถ้าผมเป็นมันคงเที่ยวฟันหญิงเป็นว่าเล่น

ไอ้กายเป็นคนน่าสงสาร ชีวิตมันเหมือนดาวพระศุกร์แต่เป็นเวอร์ชั่นผู้ชาย งั้นผมสถาปนาให้มันเป็นดาวพระอาทิตย์ก็แล้วกันนะ  พ่อมันเจ้าชู้นิดๆ ชอบแอบไปมีกิ๊กนอกบ้านซึ่งนานวันเข้าก็ดันพลาดมีลูกด้วยกัน  พอแม่มันรู้ก็โกรธจนพามันหนีจะกลับประเทศตัวเองแต่พอดีพ่อมันตามกลับมาได้  พ่อมันอ้อนวอนขอร้องบอกว่ารักแม่กับมันมาก อยากอยู่ด้วยกันพ่อแม่ลูก กับทางนู้นก็แค่ส่งเงินไปดูแลและสัญญาว่าจะไม่ให้มายุ่งวุ่นวายได้  แม่มันก็เลยจำใจอยู่ด้วยเพราะก็ยังรักและอยากให้ลูกมีครอบครัวสมบูรณ์  เลยกลายเป็นว่าต้องทนอยู่ ในระหว่างนั้นพ่อมันก็ขอไปนอนอีกบ้านอาทิตย์ละสองวันคือศุกร์กับเสาร์  แม่มันอยู่อย่างตรอมใจ เริ่มป่วยกระเสาะกระแสะและตายจากไปตอนมันอายุสิบสี่ 

หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็พาเมียอีกคนเข้าบ้านพร้อมลูกอีกสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง อายุน้อยกว่ามันสองปีและสี่ปี   มันอยู่ด้วยความจำใจ ไม่อยากทำให้พ่อไม่สบายใจแต่แม่เลี้ยงกับน้องๆ ก็ร้ายใส่จนมันทนไม่ไหวผลักน้องชายล้มจนหัวแตก  พ่อมันโกรธจัดพลั้งมือตบหน้าจนมันหนีออกจากบ้าน  สกายหนีไปแค่สองวันก็ได้รับข่าวร้ายว่าพ่อโดนฟ้องล้มละลายและเส้นเลือดในสมองแตกจนกลายเป็นอัมพาต   

ไอ้กายโดนแม่เลี้ยงตราหน้าว่าเป็นเพราะมันพ่อถึงเส้นเลือดแตกและกดดันให้มันหาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อและส่งเสียน้องๆ เรียนให้จบเพราะพ่อไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ให้เลย  มันจำใจเซ็นสัญญาเข้าสังกัดโมเดลลิ่งที่แม่เลี้ยงหามาให้ ซึ่งในสัญญาโคตรจะเอาเปรียบเพราะแบ่งรายได้ 50:50  แต่ไอ้กายก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนั้นมันยังโนเนมและเด็กมาก  มันบอกว่ารอให้หมดสัญญาอีกแค่ห้าปี หลังจากนั้นมันค่อยรับงานเองจะได้มีรายได้เพิ่ม ซึ่งอีกแค่ปีเดียวก็จะหมดสัญญาทาสแล้ว

จนเมื่อไม่นานมานี้ก็กล้าหือขึ้นมาอีกหน่อยด้วยการขอย้ายมาอยู่คอนโดแต่ก็ยังคงทำงานอย่างหนักส่งน้องๆ เรียนอย่างต่อเนื่อง  สกายมันเป็นนักสะสมครับ  สะสมความเครียดไว้เต็มคลังสมอง  มันเคยบอกว่าถ้าไม่มีผมเป็นเพื่อนมันคงไม่รู้จักรอยยิ้ม 

“กูเป็นผู้หญิงให้มึงก็ได้นะจ้าว”  มันหลับตาลงแล้วพูดด้วยเสียงเศร้าๆ  ผมไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร  แต่รู้ว่าต้องปลอบใจ  สกายไม่มีเพื่อนนอกจากผมที่เสนอหน้าเข้าไปยุ่งกับชีวิตมัน และผมก็เป็นคนลากมันไปสนิทกับไอ้เดย์ไอ้ไนท์  มันถึงมีเพื่อนเยอะขึ้นมาอีก..นิดหน่อย

“ดีเลย  เดี๋ยวกูหายเจ็บตูดแล้วจะได้แก้แค้นกับมึง”  ผมแกล้งจิกผมมันระบายอารมณ์

“หึหึ”  มันยิ้มขำ  “ถึงจะหายเจ็บกายแต่ถ้าใจมึงยังคิดถึงมึงก็ทำกับกูไม่ได้หรอกจ้าว ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายทำหรือถูกทำ”  คิดถึงเหรอ  นั่นสินะ  ถึงผมไม่รู้ว่าอะไรยังไง แต่ผมรู้ว่าผมคิดถึงใครสักคน เอ้ย สองคนต่างหาก  คิดถึงสองคนนี้ในแบบเดียวกันและเท่าๆ กัน  มันแปลกแต่ทำไมผมถึงไม่ได้แอนตี้  ไม่มีความรู้สึกไม่ดี  มันเพราะอะไรกันนะ

“พอละ เลิกคิด  มึงไม่เหมาะกับหน้าส้นตีนแบบนี้หรอก”  ไอ้กายยันตัวลุกขึ้นแล้วเฉดหัวผมจนหน้าหงายเงิบ  “อะ กินซะ จะได้หายฟุ้งซ่าน”  มันยื่นยาให้ผมจึงรับมากินตามด้วยน้ำหมดแก้ว

“ขอบใจ”  พูดแล้วก็ค่อยๆ เลื้อยตัวลงนอนแล้วมองหน้าไอ้กายนิ่ง  “กูควรตามหาความจริง หรือควรจะล้างไพ่แล้วเดินต่อไปไม่ต้องสนใจแม่งวะ”  สกายถอนหายใจเบาๆ

“เดี๋ยวหัวใจมึงก็ให้คำตอบเองแหละ  รักษากายให้หายก่อน  ส่วนหัวใจมันจะหายได้ก็ต่อเมื่อตัวมันเองอยากรักษาตัวเอง”  ผมยิ้มกับคำพูดยากๆ ของมัน  มันคงคิดสินะว่าผมจะเข้าใจ  หึหึ  ไอ้บ้า  กูเด็กเรียนดีนะ  ถ้ากูเรียนเอคงไม่มาคบมึงหรอก กูคงไปคบอีพวกแบรนด์จีเนียสนู่นแล้ว

“กูไม่เข้าใจหรอก แต่กูจะบอกว่าเข้าใจก็แล้วกัน”  ไอ้กายหลุดขำจนผมหลุดขำตามมัน  เราหัวเราะเบาๆ ใส่กันอยู่ครู่ผมจึงพูดขึ้น  “มานอนเป็นเพื่อนกูหน่อย”  ผมตบพื้นที่ข้างตัวปุๆ  แล้วยิ้มหวานไปให้

“เฮ้อ”  มันถอนหายใจแต่ก็ล้มตัวลงนอนใกล้ๆ  ผมเบ้หน้าเพราะเจ็บก้นเมื่อตะแคงตัวแล้วเอาแขนขาพาดมันเหมือนเป็นหมอนข้างเหมือนที่ชอบทำตอนที่เรานอนด้วยกัน  จากนั้นไม่นานผมก็เคลิ้มๆ และหลับไปโดยจับใจความคำพูดคำสุดท้ายของมันไม่ได้   “ถึงไม่อยากนอนเป็นแค่เพื่อน แต่คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วล่ะเพราะหัวใจมึงเป็นของคนอื่นไปแล้วว่ะจ้าว”



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


(มีต่อด้านล่าง)

[krappom]

ผมตื่นขึ้นในตอนสายๆ  หันไปมองข้างกายก็พบกับความว่างเปล่า ความรู้สึกแรกคือใจหายแต่ก็ยังปลอบใจตัวเองว่าคนที่ผมมีสัมพันธ์ด้วยเมื่อคืนอาจอยู่ในห้องน้ำ  แต่เมื่อไปเปิดห้องน้ำดูก็ไม่เห็นใคร  เดินสำรวจรอบคอนโดแต่ก็ไม่มีไอ้ตัวเกรียนสิงอยู่มุมไหนเลย

“ไปตอนไหนวะเนี่ย”  ปกติผมไม่ใช่คนหลับลึก  ออกจะหูไวซะด้วยซ้ำแต่เมื่อคืนกว่าจะจัดการทำความสะอาดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จ้าวเสร็จก็ปาเข้าไปตีสอง อาบน้ำเสร็จก็ปลุกมันให้ตื่นกินยาเพราะมันมีไข้ต่ำๆ ได้นอนจริงๆ ก็ตีสี่

“รู้งี้กอดไว้ก็ดีหรอก ตื่นมาจะได้เคลียร์กันให้รู้เรื่อง”  ผมบ่นกับตัวเอง  ก็เมื่อคืนผมงอนมันน่ะสิ  โกรธที่มันทำให้ผมผิดความตั้งใจของตัวเองที่จะไม่มีเซ็กส์ถ้ามันยังไม่มีสติรับรู้  ที่ผมบอกจะรุกก็คือจะรุกจีบมันแค่นั้น ไม่ได้จะรุกเอามันซะหน่อย

“เฮ้ออ ชุดอะไรก็ไม่เปลี่ยน กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ พวงกุญแจก็อยู่ในลิ้นชักเหมือนเดิม  แล้วมึงออกไปยังไงวะจ้าว”  รู้สึกเป็นห่วงจนต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปตามหามันที่หอ

ผมขับรถเร็วที่สุดเท่าที่เคยขับมา  พอถึงก็รีบขึ้นไปเคาะประตู รออยู่นานแต่ก็ไร้วี่แววสิ่งมีชีวิต

“เอาไงดีวะเนี่ย  ใจคอไม่ดีเลยว่ะ”  ขบคิดจนรู้สึกแสบร้อนทรวงอก สงสัยเครียดลงกระเพาะซะแล้วเพราะมองนาฬิกาก็เกือบบ่ายแต่ข้าวสักเม็ดยังไม่ตกถึงท้อง



เมื่ออับจนปัญญาผมจึงกดโทรศัพท์หาไอ้ดินทันที “มึงรู้จักบ้านไอ้จ้าวมั้ยวะ” 

“ไม่รู้เว้ย กูไม่ใช่ผัวมัน”  เหนื่อยหน่ายกับไอ้ห่านี่เป็นอันดับสองรองจากไอ้จ้าว  เมื่อก่อนมันเป็นอันดับหนึ่งนะแต่พอเจอจ้าวเข้าไป ไอ้ดินก็เทียบไม่ติดฝุ่นเลยสักนิด อาจเป็นเพราะผมคิดกับจ้าวในแบบคนรักไม่ใช่เพื่อนด้วยล่ะมั้ง

“กูจะหาตัวมันได้ไงวะเนี่ย  ช่วยกูคิดดิ๊”  รู้สึกร้อนใจอย่างหนัก   สงสัยวันนี้ผมคงต้องโดดเรียน

“ก่อนมึงจะให้กูคิด  มึงควรบรรยายฉากเรตยี่สิบบวกให้กูฟังก่อนนะครับทั่นผู้บริหารหญ่ายยยย”  ก็ว่าแล้วว่าไอ้ดินคงไม่ปล่อยให้ผมมีความลับกับมันหรอก 

“รู้แค่ว่ากูเอากับมันไปแล้วและกูก็อยากรับผิดชอบ”  ผมบอกไปอย่างแมนๆ 

“ถามหน่อยว่าตอนมึงเอากัน ไอ้จ้าวมันรู้ตัวมีสติรึเปล่า ถ้ามีก็แล้วไปแต่ถ้าไม่มีกูว่ามึงควรมาให้กูเป่ากระหม่อม ลงนะหน้าทอง ทำของให้ดีกว่า”  ผมถอนหายใจหนัก  ไม่รู้คิดถูกมั้ยที่ปรึกษามัน

“ยังไงมันก็เป็นเมียกูแล้วไอ้ดิน  ก็แค่ไปบอกมันให้มาอยู่ด้วยก็ไม่เห็นจะยากเลย”  ผมเชื่อว่าลึกๆ มันต้องรับรู้ได้ว่าผมเป็นใครและคงไม่ปฏิเสธหรอกเพราะเมื่อคืนมันก็ไม่ได้ต่อต้านผมเสียหน่อย

“ไอ้จ้าวมันเป็นโคลนนิ่งกูเลยนะเว่ย ถอดรหัสโครโมโซมกูมาเป๊ะๆ แต่ที่หนักกว่าคือมันโง่ด้วย  โง่แบบโง่ใสใสไม่ได้แอ๊บ แล้วทำไมมึงถึงคิดว่าจะเอาคนที่เรื้อนบ้ากว่ากูได้อยู่หมัดวะไอ้บั๊ค”  นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมก็คิดอยู่เหมือนกันแต่ผมก็พยายามปลอบใจตัวเองว่าน่าจะเอาอยู่

“กูก็ไม่มั่นใจแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะยากกว่าความจริงใจของกูนะ” 

“ถ้าไม่ยากก็ดีไป  แต่ถ้ายากล่ะ  มึงคิดว่าคนแบบกูจะทำยังไงกับสิ่งที่กูไม่ยอมรับ”  ผมคิดตามแล้วตอบมันอย่างเซ็งๆ

“ก้าวข้ามหัวกูไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ไม่ได้ทำเหมือนเกลียด  แค่ทำเป็นว่าทุกอย่างปกติและ..” ผมถอนหายใจเพราะรู้สันดานคนแบบไอ้ดินดีกว่าสันดานตัวเองซะอีก  “ทำทุกอย่างตรงข้ามกับสิ่งที่กูต้องการทั้งหมด”

“แล้วถ้าหนักกว่านั้น” ไอ้ดินกดดันต่อเนื่อง

“หาคนอื่นมาแทนกูเพื่อลบความหลังที่มันคิดว่าไม่มีความหมาย” 

“ถ้าหนักกว่านั้นอีกล่ะ”

“โว้ยย ไม่ต้องหนักกว่านี้แล้วไอ้ห่า  กูทนไม่ได้ตั้งแต่มันทำเป็นไม่สนแล้วโว้ย!!”  ใจผมร้อนรุมขึ้นมาทันที แค่คิดก็แทบจะทนไม่ไหว  ผมยอมรับว่ากลัวเพราะผมรู้จักไอ้ดินดีและผมก็รู้จักไอ้จ้าวดีพอๆ กัน  ผู้ชายด้วยกันมันดูกันออกว่าสันดานและวิธีการตัดสินใจจะออกมาแนวไหน

ไอ้จ้าวไม่ใช่เกย์แต่มันไม่ใช่คนที่จะแคร์ในเรื่องแบบนั้นหรอก ออกจะไม่แคร์อะไรเลยซะมากกว่า มันเป็นคนรักอิสระและมองทุกอย่างเป็นเรื่องสนุกโดยสามารถปรับตัวเพื่อให้อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่มันฝันได้อย่างดี

“จะจัดการคนอย่างกู ก็ต้องให้กูช่วย”  ไอ้ดินเสนอ

“ก็คงไม่มีทางอื่นที่ดีกว่านี้แล้วล่ะ เฮ้อ”  ผมเล่าเรื่องที่ไอ้จ้าวมันหายไปเมื่อเช้าอีกนิดหน่อย ไอ้ดินบอกให้ใจเย็น เพราะไอ้จ้าวมันเป็นเด็กที่เอาตัวรอดเก่ง มันไม่ไปโดยที่ไม่มีทางหนีทีไล่เพราะฉะนั้นก็ยังไม่ต้องตามหา 

ไอ้ดินให้ผมไปหาที่ร้านเพื่อคุยกันเรื่องแผนการ เมื่อไปถึงมันก็รอท่าอยู่ในห้องผู้จัดการร้านเหล้าเมาดินของมันเรียบร้อยแล้ว

‘ร้านเมาดิน’  เปิดตัวขึ้นเพราะเจ้าของเป็นพวกมนุษย์สังคมจัด  เพื่อนฝูงไอ้ดินเยอะจนมันเสียดายเวลาที่จะต้องเทียวไปกินเหล้าร้านอื่นก็เลยเปิดร้านของตัวเองซะเลย  ร้านอาหารกึ่งผับ  ด้านนอกเป็นสวนร่มรื่นและมีห้องกระจกขนาดใหญ่ที่เป็นโซนอึกทึกเอาไว้ให้พวกชอบตึ๊ดได้โยกขยับกันได้อย่างเมามัน

ฐานะที่บ้านไอ้ดินจัดว่าเศรษฐี  ป๋ามันเป็นผู้แทนจำหน่ายนาฬิกาแบรนด์ดังระดับโลกแต่มันเป็นลูกเมียน้อย  แม่มันถูกตากับยายยกให้พ่อมันเพราะเป็นหนี้บุญคุณและพ่อมันก็รักแม่มันมาก  แต่เมียหลวงก็เหมือนในละครนั่นแหละครับ ใจร้ายกดขี่และเหยียดหยามพยายามข่มทุกวิถีทางจนแม่มันตรอมใจจนตาย  ไอ้ดินเลยขอพ่อออกมาใช้ชีวิตอิสระ เรียนเองหาเงินเองจนเปิดร้านของตัวเองได้  มันค่อนข้างแข็งแรงและหัวแข็งแบบฉลาดก็เลยมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข

“เมื่อกี้พี่ดอทมาหาว่ะ”  มันทำหน้าเซ็ง เมียหลวงพ่อมันมีลูกชายคนเดียวชื่อดอทอายุมากกว่ามันสามปีและเปิดโมเดลลิ่งและห้องเสื้อไฮโซ

“มาทำไมวะ ไม่ได้อะไรกันมาตั้งนานแล้ว”  ผมนั่งลงบนโซฟารับแขกในห้องทำงานของมัน

“ขอให้ไปเดินแบบแทนนายแบบที่โดนรถชน ไอ้ห่าเอ้ย แม่งจะรอให้พ้นงานไปก่อนแล้วค่อยเจ็บค่อยตายก็ไม่ได้”  มันพูดพร้อมกับเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างซังกะตาย

ไอ้ดินมันหล่อเท่รูปร่างก็เพอร์เฟ็คเพราะออกกำลังกายเข้าฟิตเนสไม่ได้ขาด มันเคยเดินแบบให้ป๋ามันสามครั้งแต่ตอนนั้นเดินเพราะป๋าขอและพี่ดอทก็ยังไม่ได้ทำโมเดลลิ่ง  มีแต่คนสนใจชวนมันถ่ายแบบชวนเข้าโมฯ แต่ไอ้ดินไม่ชอบก็เลยไล่ตะเพิดกลับไปรายแล้วรายเล่าจนในที่สุดก็ไม่มีใครมายุ่งกับมันอีก

“แล้วมึงยอมเหรอ”  ผมถาม

“แม่ใหญ่โทรมาบอกว่างานนี้เป็นงานการกุศลของป๋า เป็นงานประมูลนาฬิกาฝังเพชรรุ่นลิมิเต็ดที่ป๋ามีไว้ครอบครองมีแค่สองเรือนในโลก ป๋าเชิญดีลเลอร์ทั้งในไทยและต่างประเทศมาร่วมประมูลและป๋าไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดแม้แต่อย่างเดียว” 

“แล้วทำไมป๋าไม่โทรมาเองวะ แค่ป๋าขอก็จบ”  ผมถาม

“โทรมาเมื่อกี้หลังจากแม่ใหญ่วางสายไปสักพัก ป๋าบอกว่ามอบหมายให้โมฯพี่ดอทรับงานไปด้วยจำนวนเงินไม่น้อย ป๋าบอกว่าปล่อยให้พี่ดอทจัดการเอาเอง มันโตแล้ว รับงานแล้วก็ต้องแก้ปัญหาให้ได้ ถ้ากูไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืน”  ไอ้ดินทำหน้านิ่งขรึม มันรักป๋ามันมากและเขาก็รักมันมากเหมือนกัน 

ป๋ามันตามใจและคอยสนับสนุนอยู่ห่างๆ  ถึงไอ้ดินจะหางานทำส่งเสียตัวเองแต่ป๋าจะแอบไปฝากฝังลูกชายและเป็นสปอนเซอร์ให้ที่นั่นจนเขาขึ้นเงินเดือนให้ไอ้ดินพรวดๆ จนในที่สุดมารู้ความจริงตอนที่ได้ยินเจ้าของร้านคุยโทรศัพท์กับป๋ามันนั่นแหละ แต่ไอ้ดินไม่โกรธนะ มันเก็บเอาไว้เป็นความประทับใจที่อย่างน้อยป๋าก็ไม่ได้ละเลยชีวิตมันถึงแม้มันจะดื้อออกมาจากบ้านแต่เขาก็ยังติดต่อมาหาและนัดกินข้าวด้วยอย่างสม่ำเสมอ

“แล้วมึงจะเอาไง”  ผมถาม

“มีพ่ออยู่คนเดียว ไม่ช่วยพ่อจะให้ช่วยใครวะ”  มันพูดแล้วหมุนเก้าอี้ทำงานสองสามรอบ  ไอ้นี่ทำตัวอย่างกับเด็ก

“เกิดมาหล่อก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ”  ผมแซว อยากคลายเครียดให้มันบ้าง

“หล่ออย่างกูไม่เสียของเว้ย  ไม่เหมือนมึง ผู้ชายยิ่งมีน้อยแต่มึงก็สอยกันเองซะงั้น”  มันเดินมายืนค้ำหัว เท้าสะเอวมองผมอย่างน่าหมั่นไส้

ผมยักไหล่ “ทำไงได้วะ สอยไปแล้ว” 

“มิน่า น้องน้ำตาลทั้งหวานทั้งอึ๋ม มึงกลับวิ่งหนีซะจนแม่มึงต้องออกโรงเป็นแม่สื่อซะเอง” น้ำตาลเป็นลูกของหุ้นส่วนบริษัท  พ่อเธอเป็นเพื่อนกับแม่และผู้ใหญ่ก็หวังให้ดองกัน แต่ผมไม่ชอบเธอเลย  เคยเห็นในร้านไอ้ดินนี่แหละว่าเธอมากับเพื่อนและนัวเนียกับผู้ชายอยู่ในโซนห้องกระจก  ตอนนั้นเธอไม่เห็นผมหรอกแต่ผมเห็นอย่างถนัดชัดเจนว่าไม่ได้นัวแค่คนเดียวแต่ตั้งสาม  เหอะ  ผู้หญิงสมัยนี้

“มันไม่เกี่ยวกับน้ำตาล  มันเกี่ยวกับว่ากูปิ๊งของกูเอง ชัดปะ”  ผมมองมันอย่างเคืองๆ

“โคตรแมนว่ะเพื่อนกู  เฮ้ยไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า  โคตรเกย์  กร๊ากกกกก”  อยากถีบยอดหน้า  นี่ผมมาปรึกษาถูกคนรึเปล่าวะ

“สาธุ ขอให้งานเดินแบบการกุศลที่มึงจะไปมีหนุ่มหน้าหล่อมาสะดุดตีนจนมึงยอมพลีตูดให้ด้วยเถ๊อะ เพี้ยงงง”  ผมยกมือท่วมหัว

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ยากส์”  มันหัวเราะอย่างกับคนเสียสติ  “คนอย่างกูไม่นิยมดุ้น ถ้าไม่สวยใสวัยเยี่ยวหวานอย่าคิดว่ากูจะสน”  บอกได้คำเดียวว่าเสื่อม  “ถ้าชาตินี้กูปิ๊งผู้ชายนะ กูจะยอมเป็นฝ่ายรับให้เลยเอ๊า”  แหม่ มั่นใจเหลือเกินนะมึง  ขอให้ได้ขอให้โดนทีเถ๊อเจ้าประคู้ณณณ

“คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน อย่าดูถูกบุพเพอาละวาดนะมึง”  ผมพูดคำที่มันเคยบอกแต่คงไม่ชั่วพอที่จะเล่นพระเล่นเจ้าอย่างมัน

“อั๊ยย่ะ ยอกย้อนซ่อนเงี่ยนกับพี่เหรอน้อง  มามะ ถ้าเงี่ยนมากเดี๋ยวพี่ดินจะสวนให้น้องบั๊คเอง”  มันมายืนคร่อมแล้วจับหน้าผมเข้าไปใกล้จนผมยกตีนถีบมันให้ออกห่าง  “เชี่ย! ไข่กู  จุกฉิบหายไอ้สัด! มานวดไข่ให้กูเลย!!”  สงสัยจะโดนเข่า สมน้ำหน้า

“เข้าเรื่องเหอะ ก่อนที่กูจะฆ่ามึงไอ้ดิน”  ชอบเล่นอะไรงี่เง่า  น่าสงสารคนที่เป็นคู่มันว่ะ  คงปวดหัวกว่าที่ผมปวดหัวกับไอ้จ้าวหลายเท่า

“ถ้ากูเป็นหมันกูจะไปฟันไอ้จ้าวแก้แค้น”  พูดจบปุ๊บหัวมันก็โดนตบปั๊บ “โอ๊ย! ไอ้บั๊ค!  ตบหาพ่อมึงเหรอ แตะไม่ได้เลยนะเมียเรื้อนของมึงเนี่ย”  มือนึงกุมเป้า อีกมือลูบหัวป้อยๆ  สมน้ำหน้าอยากปากหมาดีนัก

“บอกแผนมึงมาดีดี ก่อนที่จะตายคาตีนกู”  ผมขู่ 

ถึงไอ้ดินจะเป็นเจ้าพ่อฟิตเนส แต่ผมก็ไม่แพ้มันนะครับ ผมนักกีฬาเทควันโดสายดำแชมป์กีฬามหาวิทยาลัยสองปีซ้อน ก่อนจะออกมาดูแลบริษัทจนไม่ค่อยได้ไปฝึกซ้อมแต่ก็ยังไปยิมอยู่บ้างเพื่อออกกำลังกาย

“เออๆ มึงนี่เย็นได้ทุกเรื่องเน๊าะ ยกเว้นเรื่องไอ้ห่าจ้าวเจี้ยวเนี่ย ไม่รู้มีอะไรดี”  มันบ่นแล้วเดินไปรินน้ำกิน  ลีลาท่ามากไม่มีใครเกิน “ถ้ามึงอยากได้มันโดยละม่อม ต้องเล่นเกม”  แล้วมันก็บอกแผนการทั้งหมดให้ผมฟัง  “แผนกูก็ประมาณนี้”  มันสรุปในที่สุด

“ไม่ง่ายเลยนะมึง ซับซ้อนไปปะวะ”

“มึงเชื่อกู  ซับซ้อนแบบซีรี่ส์เกาหลีงี้แหละเด็ดนัก เดี๋ยวกูกำกับให้เอง ให้ชื่อซีรีส์ว่า ‘รักนี้เข้าข้างหลัง’ ก๊ากกกกกก”   ก็ปากมันเป็นซะแบบนี้ถึงได้ไม่มีแฟนซะที  จีบใครก็ติดง่ายเหมือนไปซื้อของในเซเว่น แรกๆ สาวเจ้าก็ติดแจอยู่หรอก แต่พออยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็ทนปากมันไม่ได้ขอเลิกไปซะทุกราย

ผมคิดตามแล้วก็เห็นด้วย  ไอ้ดินมันเจ้าแผนการมาตั้งแต่เด็ก เคยชวนผมไปแอบดูพี่ต้อยติ่งคนงานก่อสร้างที่อยู่ไซด์งานแถวหมู่บ้าน  แต่ผมไม่เอาด้วยเพราะพี่ต้อยติ่งมันแปลกๆ ผู้หญิงอะไรเสียงใหญ่แถมยังแต่งหน้าเข้มซะจนน่ากลัว แต่ไอ้ห่าดินก็หลอกผมด้วยการบอกว่า ‘คนเขาบอกว่าพี่ต้อยมันมีสามขา ไปพิสูจน์กัน’  ตอนนั้นผมเพิ่งจะสิบขวบก็เลยตาโตอยากรู้จนตามมันไป  ที่ไหนได้อีพี่ต้อยติ่งมันเป็นผู้ชาย พอผมด่ามันก็บอกว่า ‘ก็มึงไม่เห็นขาสำรองที่ห้อยอยู่ตรงหว่างขามันเหรอวะ ใหญ่เท่าขามึงเลย ก๊ากกกก’ ผมไล่เตะมันทั้งวันโทษฐานพาไปดูภาพสยดสยอง    นึกถึงทีไรโมโหทุกที

“เอาจริงเหรอวะ  กูว่าคุกเข่าขอมันเป็นแฟนไม่ง่ายกว่าเหรอมึง”  ผมลองออกความเห็น

“อยากหงายเงิบกับความประหลาดของมันก็เอาสิ  มันอาจบอกว่า ถ้ามึงเป็นรับมันถึงจะยอมเป็นแฟน มึงจะทำไง”  เอ่อว่ะ  ตลอดเวลาแม่งก็พูดตลอดว่าผมเป็นเมีย ขนาดโดนเสียบแล้วยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นฝ่ายรับ  เฮ้อ หนักใจกับมันจริงๆ

“กดไปเรื่อยๆ กูว่าสักวันมันก็ต้องยอมรับนั่นแหละ”  ขอย้อนแย้งดูหน่อยจะได้ไม่ต้องเล่นเยอะให้ยุ่งยาก

ไอ้ดินไหวไหล่ทำหน้าไม่ยี่หระ  “ถ้ามึงคิดว่าดีก็ทำเลย กูไม่ได้ไม่เสีย ดีซะอีกที่กูไม่ต้องเหนื่อย”  ผมกลอกตาคิดหนัก  ไอ้ดีมันก็ดีอยู่หรอก ผมว่ามันง่ายกว่าเยอะเลยแต่ก็แอบกลัวใจไอ้จ้าวมัน  เฮ้ออ  ผมจะเอาไม้ไหนจัดการไอ้ตัวยุ่งดีนะ

จัดการคนบ้าก็ต้องเชื่อคนบ้า.. ดีมั้ยวะ!?

**************************************

มาแล้วค่าาาาาาาาาา
บอกเจ้าของเรื่องไว้ว่าจะลงเมื่อคืนค่ะ แต่ไปเตร็ดเตร่งาน pet expo มา กว่าจะกลับแวะนู่นนี่นั่นเลยดึกไปหน่อย
ตอนนี้เป็นยังไงคอมเมนต์เอาไว้ได้เลยนะคะ เดี๋ยวเจ้าของเรื่องมาอ่านค่ะ ^^
 

[ammchun]

พี่บั๊คคชัดเจนกับจ้าวได้แล้วนะ ถึงแม้ว่าจ้าวมันจะเรื้อนๆเมาๆโง่ๆใสๆหน่อยก็เถอะ!!!

สงสารกายจัง

[GETIIZ]

สงสารกายยยย
อกหักสินะ  แต่แต่แต่ช้าแต่ !! อิพี่ดินก็จะไปเดินแบบ กายก็เป็นนายแบบ
หรือว่าาาา บุพเพจะอาละวาดดด 5555555555555555555 อิพี่ดินมีแววเตรียมตัวเป็นรับซะละมั้ง ??    555555555555555555555

ส่วนพี่บั๊ค ก็นะ ไม่มีทางอื่นนอกจากทำตามแผนอิพี่ดินไปซะ ไอ่น้องจ้าวมันยิ่งเข้าใจๆยากๆอยู่ 

[sine_saki]

เหมือนจะมีคู่ใหม่ถือกำเนิด พี่ดินกะน้องสกาย จะเป็นไปได้ไหมหนอ

[Pupay]

อยากเห็นคู่ดินจังเลยยยย  คงที่สุดแห่งความปวดหัว
พี่บั๊คจะตามไปขอความรักจากน้องจ้าวยังไงน้า?? 

รอติดตามต่อค่าา

 

[boonpa]

 :hao3:อยากรู้แผนที่พี่บัคจะจับจ้าวให้อยู่หมัด เพี้ยงขอเชียร์ดินให้เจอกาย

[buathongfin]

วอนนนนนนนซะแล้วท่านพี่ดินครับ หาเรื่องโดนเข้าข้างหลังแล้วไหมล่ะ ตอนแรกก็นึกว่าจะเป็น ดินกาย อ่านรีสองจบปุ๊ป นี่มันกายดิน  นี่มันเหมือเมะยังมีเมะกว่า 55555
อิจ้าวแม่งผีบ้า ให้ฉายาคนอื่นไปเรื่อย ทั้งผี ทั้งหวี่เลยนะเอ็ง ตูล่ะเพลีย 

[B52]

อันตรายมากเลยน่ะพี่ดินคำพูดพี่นะ เนื้อคู้ไว้เจอกันในงานแล้วก็อย่าลืมนะ พี่ เป็น รับ น่ะพูดไว้แล้ว
พี่บั๊คมีเมียเป็นคนบ้าเหนือโลกพี่ก็ต้องบ้าให้เหนือกว่านะพี่

[MK]

ไอ้น้องจ้าวมันบ้า พี่บั๊คคงรับมือยากหน่อย สู้ๆนะพี่   

พี่ดินยอมรับแล้ว น้องกายจะยอมมารุกไหมลูก   

[saruttaya]

เอาใจช่วยพี่บั๊คให้กำราบน้องจ้าวได้นะ 5555+

[why yyy]

เชื่อพี่ดินเหอะ


ขอบคุณ

[Takarajung_TK]

สมเป็นคนประเภทเดียวกันจริงๆ
พี่ดินเข้าใจจ้าวดีจัง
อย่างคิดมากเลยบั๊คทำตามดินบอกเลย
สู้ๆ

[Infinity 888]

"ถ้าหนักกว่านั้นอีกล่ะ”

“โว้ยย ไม่ต้องหนักกว่านี้แล้วไอ้ห่า  กูทนไม่ได้ตั้งแต่มันทำเป็นไม่สนแล้วโว้ย!!"

อ่านเรื่องนี้ นั่งขำจนปวดท้อง จะฮากันไปไหน

ชีวิตดาวพระศุกร์จริงกาย อยากกระทืบอิแม่เลี้ยงจริงๆ ทำแม่เค้า แล้วยังมาทำสัญญาทาสกับลูกคนอื่นอีก อิพ่อก็ก่อเรื่องไว้ตั้ง

เยอะ ดันมาทำอ่อนแอตายไว ทิ้งยัยแร้งทึ้งไว้เป็นเสนียดอีก

แต่กายก็เหมาะกับดินนะ คนนึงโดนเมียหลวงรังแก อีกคนก็โดนเมียน้อยรังแก จริงๆอิแม่สองคนนี้น่าจะมีผัวคนเดียวกันนะ อิผัว

คงกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปเลย

เชียร์พี่บั๊คสู้ๆ คนบ้าก็คงต้องใช้แผนของคนบ้าเหมือนกันสินะ ถึงจะสำเร็จ

[HanATarO]

ลุยเลย พี่บั๊ค อย่าได้แคร์อะไรทั้งสิ้น

555

[zine]

ขอเชียร์พี่ดินคู่กับกาย บังเอิญไปเจอกายที่เดินแบบป๋าแล้วได้กัน พี่ดินเป็นรับ ก๊ากกกกกกกกก
คนหนึ่งดราม่าเป็นลูกเมียหลวงแม่ตอมใจตายเพราะเมียน้อย อีกคนเป็นลูกเมียน้อยโดนเมียหลวงกดขี่จนแม่ตาย
เป็นคู่ลงตัวมากๆๆๆๆๆๆๆ

กาย X ดิน  คอยคู่นี้(จะมีเปล่าหรือเรามโนไปเอง)55555

[สวนส้ม]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ดิ๊นนนนนนนนนนนนนนนน
พี่ดินของหนูจะเป็นรับหรอค๊าาาาาาาาาาา กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่เคยคิดว่าพี่ดินจะเป็นรับเลยนะเนี่ย จนวันนี้คนเขียนมาจุดประกาย
แล้วมันก็ อ๊ายๆๆๆๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไงดี ตื่นเต้นนนอะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด 

[Gutjang]

จะปราบน้องจ้าวอยู่มั้ยคะเนี่ย

[phoenixa]

อยากให้สกายคู่กับดิน
ดินกับฟ้า น่าจะเข้ากันได้ (ใช่มั้ย) แง้วววววว
น้องจ้าวเรื้อนจนเป็นที่เลื่องลือ
พี่บั๊คก็ต้องใช้น้ำอดน้ำทนหน่อยล่ะนะ

(ถ้าพี่ดินยอมเป็นรับ งั้นเรื่องนี้ก็จะมีแต่เคะเรื้อนๆ อ่ะดิ๊)

[jinjin283]

จีบจ้าวนี้งานหนักเลยอะ แต่ยังไงเราก็เป็นกำลังใจให้พี่บั๊คนะ  ดินไปคู่สกายมะ อิอิ น่าลุ้น

[GintoniC]

เอาละทีนี้ก็รอลุ้นว่าแผนที่คิดด้วยคนบ้าจะสำเร็จรึเปล่า พี่บั๊คสู้เพื่อเมีย(เรื้อน)เน้อ 

[goosongta]

จัดให้พี่ดินตามคำขอหน่อยเถอะ

[EverGreen™]

เอ้ออออออ
จะจับคนบ้า ก็ต้องเชื่อคนบ้านั่นแหละ ถูกแล้วพี่บั๊ค
 

สงสารกายจัง ทั้งเรื่องครอบครัว ทั้งเรื่องจ้าว
ปวดหัวกับจ้าวด้วย คือ  โอ๊ย มันจะไร้สติอะไรได้ขนาดนี้นะเด็กคนนี้ 

?xดิน จะมีมั้ยหว่าาาาา 

[FerFii3]

ดีใจจจจจจ รอเรื่องนี้ทุกวันเลยค่ะ

แต่แอบขัดใจจ้าว ทำไมไม่ชะโงกดูหน้าสามีสักหน่อยคะ เห็นหน้ารับรองฟินเลย ฮ่าๆๆ
เอาใจช่วยพี่บั๊คกับแผนการของพี่ดิน
ชอบที่บอกว่าจะจัดการคนบ้าก็ต้องเชื่อคนบ้า เห็นด้วยค่ะ 

เรื่องนี้ชอบพี่ดินมากโผล่มาทีไรฮา
ลุ้นให้พี่ดินสะดุดรักนายแบบด้วยคน งานนี้มันส์
ลั่นวาจาไว้แล้วนะว่าจะยอมเป็นฝ่ายรับหนะ อิอิ

และก็มาต่อไวไวนะค๊า...ขอบคุณค่า

[cher7343]

จ้าว น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก 
ขอให้อิพี่ดินมีสามี คิคิ

[grenjewel]

แผนของพี่ดินก็โออยู่นะเหมาะที่จะใช้จัดการจ้าวที่สุด 55555555 สู้ๆนะพี่บั๊ค
โถถถถถถ สกายผู้น่าสงสารยังไม่ทันได้บอกรักก็อกหักซะแล้ว ขอให้เจอคนดามใจในเร็ววันนะจ๊ะ
พี่ดินเกรียนมากอ่ะ ระวังจะได้รับสมใจนะ คริๆ                         

[malula]

จะเป็นแฟนน้องจ้าวไม่ใช่ง่ายเลยนะ ถึงเวลาเมาจะง่ายไปหน่อยก็เถอะ

[bulldog17]

อ่าวดินเป็นเคะหรอ 5555

โดนแน่ คิคิ

[koikoi]

ดิน+กาย

[Yร้าย]

นั่นแน่......
หนูกายไม่ต้องช้ำ ดูท่าต้องเจอเนื้อคู่กระดูกคู่แน่งานนี้.....
จัดไปสองคู่ชู้ชื่น..555...