หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]

[grenjewel]

สกายดูเย็นชา ส่วนพี่ดินก็เกรียนเกิ๊นนนนนน
แค่เจอหน้ากันพี่ดินก็หาเรื่อไฝว้ซะแล้ว
รอตอนต่อไปค่ะ
 

[HanATarO]

ช่างเป็นการพบกันของ พี่ดินกับวกาย ที่ฮามาก

พี่ดิน โคตรเกรียนอ่ะแต้น้อยกว่า จ้าว นิดนุง

555

[PoPuAr]

คู่นี้ท่าจะแรงใช่ย่อย เจอหน้าทีแรกก็กัดกันแล้ว

[ACOLINE]

น้องจ้าววลูก! เฮียบั๊ครู้เฮียจะหึงเอานะลูก! ถึงจะเป็นคู่จิ้นพีดินก็เตอะ!

[FerFii3]

อ่านแล้วไม่ชอบคุณดอทเลยค่ะ
สับสนอะไรในชีวิตป่ะ แบบไม่ชอบเมียน้อยแต่พอคนใกล้ชิดตัวเองไปเป็นเมียน้อยเค้ากลับไปด่าเมียหลวง
ไม่อยากให้พี่ดินยอมสองแม่ลูกนี่เลยจริงๆให้ตาย สงสารพ่อพี่ดินด้วย
(แต่ไม่ได้ส่งเสริมการเป็นเมียน้อยนะคะ 555)

ชอบพี่ดินเป็นคนเล่า เกรียนดี
ได้เจอกับสกายแล้ว รอเชียร์คู่นี้ค่ะ อยากให้ช่วยกันผ่านปัญหาครอบครัวไปด้วยกัน

ปล*คิดถึงพี่สลัดกับน้องจ้าว รอน้องจ้าวกลับมาเกรียนในบอร์ดอยู่น๊าาาา

[kokilolylove]

อ่านมาราธอนมากกก กว่าจิจบ ขอตัวไปนอนแปป 55
สนุกมากกกกกก บอกเลย
คือจ้าวนี่แบบ เมาแล้วสุดๆเหนือคำบรรยายใดๆ
พี่ดินนี่แกก็เถือนดีนะ แต่เราเชียดินกับสกายนะ 555
พระเอกของเราจะทำไงกับจ้าวต่อไป ติดตามๆ อิอิ

[aun.kimjae]

สนุกมากเลยฮับ จ้าวเป็นนายเอกที่เกรียนแตกมากกก
รอรอ มาต่อไวๆนะฮับผม

[kms]

โหวววว ดินนี่นิสัยเสียจริงๆ

[ReiSei]

คิดถึงน้องจ้าว จิ้มๆๆ 

[::UsslaJlwaJ::]

เรื่องนี้มันจี๊ดดด เจ๊ชอบบบบ ตามๆๆๆๆ

[.hnk]

พี่ดินนน แหม่ซึนโนะ 5555555555
น่ารักง่า แหม่ส่วนจ้าวโลกนี่ก็นะคืออัลไลล ลืมได้ไง ตัวเป็นคนยั่วนะ แอร๊ยยยยย
สกายอกหักไม่เป็นไนมีพี่ดินอยู่ ฮิ้วววววววว

รอจ้า สนุกๆ

 

[Cardiac]

รอดูว่าพี่ดินจะวางแผนอะไร 

[Fepay]

เชียร์พี่ดินรับเต็มที่เลยยยยยยยยยย555555
กร่างแบบนี้อยากเห็นว่าสกายจะจัดการยังไง
มาต่ออีกน้าาา

[MoMoRin]

อะไรจะรันทดทั้งคู่เยี่ยงเน้คะ สกาย-พี่ดิน

ปล.น้องข้างก็เรื้นจริงไรจริง สงสารพี่บั๊คเลยนะเนี่ย อิอิอิ

[ReiiHarem]

สกาย นี่เพื่อนน้องจ้าวป่ะคะ
อิอิ พี่ดินเค้ามีคู่แล้ว หุหุ

[runrunna29]

ใจจริงชอบสกายนะ (เพื่อนที่แอบรักจ้าวสินะ 5555)
แต่ยังเชียร์พี่บัคนะคะ รักมากคนนี้ (เมื่อไรมันจะหวีดหวิวกันสักที นังจ้าวนี่ถ้าไม่เมาก็แรดไม่ค่อยได้ซะด้วย)

เรื่องก้นฉีกนี่ สงสัยของพี่บัคจะอะลังการมาก อยากเห็นจริ๊ง!


ว่าแต่...สกายกับดินนี้ จะคู่กันสินะ สินะ สินะ! (ได้คู่กันนี่ท่าจะดีเนอะ คนนึงนิ่งๆ ร้ายเงียบๆ อีกคน เกรียนปากไว เหมาะชิหายค่ะ)

[McKnight]

คิดถึงน้องเจ้ากับพี่บั๊คจังเลยครับ
สกายกับดินด้วย


ใกล้จะมาต่อรึยังน๊าาา.....

[PEENAT1972]

รอตอนต่อไป

[Vavaviz]

สรุป จ้าวจะรู้ไหมว่าผีกะพี่บั๊คเป็นคนเดียวกัน

-0- 55555

[DalbitDef]

ชอบสกายอะ ~

[หนอนกอ]

รอ รอ รอ 

[misso]

สนุกมากกกก กรีดร้อง อยากอ่านต่อ นั่งขำอยู่คนเดียว ความเกรียนไม่แพ้กันจริงๆเรื่องนี้

ชอบความรั่วข้าวจ้าว(เจ้า?) แต่อยากให้เคลียร์กับเฮียสลัดก่อนน้อ ชอบความเท่เฮียสุดๆ

คู่ใหม่ก็ท่าจะแซ่บ

[❣☾月亮☽❣]

มารอจ้าวค่ะ 

[krappom]

Chapter 9  Strange Boy!


จากที่แยกกับไอ้สกายหน้าเดียวตรงมุมตึก ผมก็เจอมันอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นที่เป็นการซ้อมเดิน  เราไม่ได้อยู่ใกล้กันก็เลยไม่มีเหตุการณ์อะไรเพิ่มเติมกว่านั้น  ผมเดินเป็นคู่ที่หกคู่กับนางแบบชื่อลีเดีย  เธอสูงขาวขายาวสวยแต่ผมไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่เพราะสเป็คผมต้อง 3 อ. คือ  อึ๋ม เอ๊าะ และขี้เอา  ว่าแล้วก็เปรี้ยวปาก  หืดหาดๆ

เราเดินซ้อมรอบรันธรูกันอีกในช่วงหกโมงเย็น  ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อยจนถึงชุดฟินาเล่ที่ไอ้หน้าเดียวกับนางแบบดังของประเทศเดินคู่กัน  ผมยืนอยู่ด้านข้างเวทีดูการเดินของมันแล้วเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้และจังหวะเดียวกันนั้นมันก็เหลือบมามองพอดี  แม่งยักคิ้วข้างเดียวใส่ผม  ไอ้สัด!  เล่นกับใครไม่เล่น ถ้าอยากลองแข็งล่ะก็ได้  เดี๋ยวพี่จัดให้ หึหึ

แฟชั่นโชว์เซ็ตนี้ผมต้องเดินสองรอบคือชุดสูทกับชุดลำลอง พอซ้อมเสร็จก็แยกย้ายไปแต่งตัวซึ่งไอ้สกายตัดหน้าไปรับชุดจากอีเจ้กะเทยได้ก่อนซึ่งผมก็ได้แต่ยืนมองอย่างจดแต้ม  บัญชีแค้นมึงยาวเป็นหางว่าวเลยนะไอ้หน้าเดียว!

“หึ ไอ้สัด”  ผมแสยะยิ้มเหี้ยมเมื่อเห็นร่างอันสมบูรณ์แบบเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า  มันหล่อลากไส้อยู่ในชุดสูทราคาแพงสีดำสนิทดูโก้หรูจนอยากถีบยอดหน้าให้หายแค้น

เมื่อวานกูไม่น่าไปขอโทษแม่งเลยว่ะ  วันนี้ทั้งวันผมไม่เห็นว่ามันจะเดินกระเผกซักแอะ เห็นแบบนี้แล้วอยากพุ่งเสียบข้อเท้าให้หักสองท่อน   แล้วดูดิ  อีพวกประชาเทยมันเอาชุดสีครีมมายัดใส่มือผมโดยไม่ฟังอุทธรณ์ฎีกาอะไรเลย  ยื่นให้เสร็จก็ทำเป็นยุ่งทำนั่นทำนี่มือเป็นระวิง 

...ใส่ก็ใส่วะ!



ผมเข้าห้องเปลี่ยนชุดเสร็จสรรพแล้วส่องกระจกดูตัวเอง  นี่มันเทพบุตรชัดๆ  ที่จริงจะใส่สีอะไรผมก็หล่อสุด  ผมมั่นใจ  แต่คนอย่างผมนะ นอกจากหล่อแล้วยังชั่วด้วยนะเออ คึคึคึ

ผมหยิบกระเป๋าสะพายข้างแบบผู้ชายใบเก่งขึ้นมาล้วงเอาของที่เตรียมมาจากคอนโดนั่นคือแป้งฝุ่นผสมน้ำที่บรรจงเก็บใส่ตลับอย่างดี เทออกมาทามือทั้งสองข้าง  จากนั้นก็เดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามายืนเด่นกวาดสายตามองหาเหยื่อ

...นั่นไง เจอแว้วว

ผมเดินไปหาไอ้หน้าเดียวที่กำลังยืนจัดทรงเสื้ออยู่หน้ากระจก  “ว่าไง  ชุดหล่อดีนี่” 

หมับ!

ไม่รอให้ถามหรือพูดอะไร  ผมเข้าไปโอบแล้วตบหลังปุๆ สามสี่ทีแล้วผละออกก่อนจะยืนมองหน้ามันแล้วยิ้มเผล่   เอาสิ  มึงจะใส่ชุดดำก็ได้แต่มันต้องเป็นดำด่างนะ วะฮะฮ่ะฮ่า

ไอ้หน้าเดียวมองผมงงๆ ก่อนจะพูดคำเลวๆ ออกมา  “ทำหน้าตาชั่วร้ายขนาดนี้ ทำอะไรกับชุดผมใช่มั้ย”  ฉลาดไปนะ แต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะ

“อืม”  ผมตอบแล้วยิ้มกวนๆ ก่อนจะเดินหนีไปล้างมือในห้องน้ำ 

แก้ปัญหากันเอาเองนะ  พอดีว่ากูเป็นพวกดีแต่ริเริ่มสร้างสรรค์ ไม่ถนัดการต่อยอด หุหุ



ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเลยไปแอบส่องดูห้องจัดงาน  เห็นป๋าคุยอยู่กับใครก็ไม่รู้เยอะแยะ  ส่วนแม่ใหญ่ก็ยืนทำหน้าคุณหญิงคุณนายอยู่ใกล้ๆ  เมื่อกี้เห็นพี่ดอทในห้องแต่งตัวแต่พอเห็นผมมันก็เดินเลี่ยงไปอีกมุม  หึ  อย่าหนีกูเลยครับเพราะกูก็ไม่อยากอยู่ใกล้มึงนักหรอก

ผมเดินดูนั่นนี่อยู่สักพักก็กลับเข้าไปในห้องแต่งตัวและถูกอีเจ้กะเทยลากไปที่โซนแต่งหน้าทันที  “ไปไหนมาคะน้องดิน หน้าเน่อยังไม่ได้แต่งเลย โอ๊ย เจ้จะบ้าตาย”

“เดินเล่น อวดหล่อ”  ผมตอบแล้วยักคิ้วกวนๆ

“ไม่ต้องอวดหรอกค่ะ เห็นแค่ข้อศอกยังรู้เลยว่าหล่อ  มานี่ค่ะ นั่งข้างน้องสกายเลย”  ผมเหลือบมองไอ้หน้าเดียวผ่านกระจกบานใหญ่ที่เป็นโซนแต่งหน้า ตอนนี้มันเปลี่ยนชุดเป็นสีครีมเหมือนผม เห็นแบบนั้นจึงอดอมยิ้มไม่ได้

“น้องสกายก็พึ่งได้แต่งหน้าเพราะมัวเสียเวลาเปลี่ยนชุด  ไม่รู้ใครมันแกล้งเอาแป้งมาเปื้อนเสื้อสูท ถ้าจับได้จะตีให้มือหักเลย”  อีเจ้บ่นงึมงำไปตามเรื่อง  ส่วนผมก็ได้แต่นั่งกลั้นขำจนตัวสั่น  เหลือบมองไอ้หินตายด้านผ่านกระจก..

...ไร้สัญญาณตอบรับ

ชิส์ อะไรวะ  แกล้งขนาดนี้แม่งยังไม่หือไม่อือ ถามจริงเหอะ มึงเป็นโขดหินปลอมตัวมาเหรอวะ

“เอ้อจริงด้วย  เมื่อกี้ตอนน้องดินไม่อยู่ คุณดอทมาสั่งให้เปลี่ยนชุดฟินาเล่จากน้องสกายกับนางแบบเป็นน้องสกายกับน้องดินแล้วนะคะ”  อีเจ้แตะครีมเย็นๆ ลงบนหน้าผมแล้วบอกข้อมูลที่ไม่ค่อยสบอารมณ์  ทำไมกูต้องเดินกับมึง ตอบ!!!  “คุณดอทบอกว่าเป็นคำขอจากลูกค้า”

หืม ลูกค้า ใครวะ ป๋าน่ะเหรอ

“แล้วชุดล่ะ ผมได้ลองแค่สองชุดเองนะ ลองตอนนี้คงไม่ทันแล้วมั้ง”   

“ชุดฟินาเล่ไม่ต้องลองค่ะ ไซส์ไหนก็ใส่ได้ทุกคน”  อีเจ้ยิ้มกรุ้มกริ่มซะจนผมรู้สึกหลอนแต่ก็ไม่ได้อะไร  ผมมาเพื่อป๋า ถ้าป๋าอยากให้เดิน อยากให้ทำอะไรผมก็จะทำ

เราแต่งหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งเสียงวออีเจ้ก็ดังขึ้นสั่งให้นายแบบนางแบบแสตนด์บาย  เราถูกพาไปยังโซนแสตนด์บายแล้วนำนาฬิกามาให้ใส่จนครบทุกคน  นางแบบคู่ผมแต่งชุดราตรียาวสีแดงเพลิง  สวยจนเผลอมองตาค้าง  เธอหันมายิ้มนิดๆ แล้วทักทายขึ้นเป็นครั้งแรก

“นึกว่าจะไม่มองกันซะแล้ว”  ผมหลุดออกจากภวังค์แล้วเลิกคิ้วมองเธออย่างแปลกใจ “ก็เห็นเอาแต่มองสกาย มองจนเดียนอยด์ว่าเดียเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย”  นี่เธอกำลังทำตัวเป็นเชฟใช่มั้ย  กำลังทอดสะพานให้ผมกินใช่มั้ย   โอ้วว  เอาไงดีวะ  ถึงไม่ใช่สเป็คแต่แจ่มขนาดนี้ผมคงต้องก้าวข้ามรูปกายภายนอกไปซะแล้วล่ะ

“พี่ก็กลัวว่ามองมากไปน้องลีเดียจะหาว่าจีบ พี่ไม่ชอบ” 

“ไม่ชอบยังไงคะ”

“ไม่ชอบให้ใครรู้ทัน”  นี่แน่ะ  ไม่อยากจะคุยว่าคารมจีบหญิงผมไม่เป็นรองใคร

“แหม บทจะพูดก็ยิงตรงแสกหน้ากันเลยนะคะ แต่เดียขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”

“ว่าไงคะ ถ้าพี่ตอบได้พี่ตอบหมด”

“เป็นเกย์รึเปล่าอะ  เห็นพี่มองสกายไม่วางตาเลยค่ะ”  ฉิบหายละ นี่ความแค้นฝังหุ่นของกูกำลังทำให้ถูกมองว่าเป็นเกย์เหรอเนี่ย

“ไม่ได้เป็นค่ะ  ตั้งแต่แฟนคนแรกจนถึงแฟนคนสุดท้ายก็คือลีเดียเป็นผู้หญิงทุกคน หรือถ้าลีเดียไม่ใช่ผู้หญิง แฟนคนสุดท้ายก็คงเป็นชายตามเพศลีเดียแล้วล่ะ”  เอาไปอีกดอก ฮ่าๆๆ

“แน๊ ขี้ตู่จัง  เดียยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนพี่เลยนะ ขนาดชื่อยังรู้จากคนอื่นเลยเนี่ย”

“เดียเป็นแฟนพี่ตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ ไม่เชื่อชูนิ้วก้อยขึ้นมาสิ”  เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วชูนิ้วตามที่ผมบอก

ผมทำท่าจับตรงข้างนิ้วก้อยของเธอแล้วรูดอากาศมาคล้ายกับว่ามีเส้นด้ายผูกกับนิ้วของเธอจากนั้นก็รูดมาจนถึงนิ้วก้อยของผม  “นี่ไง  ด้ายแดงที่ผูกติดนิ้วก้อยของเรา”  เธอยิ้มเขินแล้วส่ายหน้าให้มุกเสี่ยวของผม

“ร้ายนักนะคะ แบบนี้คงไม่เกย์จริงๆ นั่นแหละ”  พอเธอพูดจบเสียงเพลงก็เริ่มขึ้น  เราจึงกลับเข้าสู่โหมดจริงจังและเริ่มเดินแฟชั่นกันในรอบแรก 

ผมเดินเก๊กหล่อไปตามทางแมวเดิน นั่นก็คือแคทวอล์คนั่นเอง  เอ่อน่า เล่นๆ ไปเหอะดีกว่าเดทแอร์ไปเปล่าประโยชน์  มองไปโดยรอบเห็นแขกผู้มีเกือกนั่งล้อมรอบทางเดินที่ยาวสิบห้าเมตร    ลีเดียเดินขนาบข้างและโชว์นาฬิกาเรือนหรู เราเดินคู่กันไปจนสุดทางแล้วยืนโพสอยู่ครู่หนึ่ง  ผมมองป๋าที่ยิ้มมาให้อย่างเปิดเผย  ป๋านั่งเด่นอยู่ตรงกลางคู่กับแม่ใหญ่ที่ทำเป็นมองนั่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย เห็นแล้วก็เหนื่อยใจ  แก่ขนาดนี้ก็ควรท่องนโมหยุดโมโหแล้วโกทูนั่งวิปัสนาได้แล้วมั้งชะนีป้า

เราเดินกลับแล้วแยกเข้าหลังเวทีคนละทาง ขณะที่ผมเลี้ยวขวาเข้าหลังเวทีมันเป็นจังหวะที่ไอ้หน้าเดียวกำลังจะขึ้นพอดี  ผมกับมันสบตากันแว้บหนึ่งตอนที่มันอยู่บันไดขั้นล่างสุด

ผมแกล้งทำเป็นเดินช้าจนมันขึ้นมาถึงขั้นบนสุด  เราสบตากันอีกครั้งและทันใดนั้นเอง ขาของผมก็เกิดกระตุกขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน

“เฮ้ย!”  ไอ้สกายนายหน้าเดียวร้องลั่นเมื่อสะดุดขาผมแล้วถลาออกไปเล็กน้อย ยังดีที่มีฉากกั้นบังตาไว้คนดูจึงไม่ได้เห็น

“อุ๊บส์ โทษที ตีนลั่น”  ผมเอียงคอทำหน้ากวนตีนแล้วเดินลงจากเวทีอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังทันได้เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นโมโหของคนที่โดนแกล้ง เห็นแล้วอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก

...เปลี่ยนสีหน้าซะบ้างก็ดี กูกลัวมึงเบื่อหน้าตัวเองว่ะ  เห็นมั้ย กูเป็นคนดีขนาดไหน คึคึคึ

พอเดินลงจากเวทีก็จะมีสต๊าฟมาถอดนาฬิกาออกก่อนที่เราจะออกจากโซนแสตนด์บายด์  หลังจากนั้นผมก็ลงมาเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง  และไปยืนรออีกรอบ 



รอบนี้ก็ยังเหมือนเดิม  ผมกับไอ้หน้าเดียวสวนกันที่บันไดแต่คราวนี้ไม่ได้แกล้งมันแค่ยักคิ้วให้หนึ่งจึ๋งพอน่ารัก  มันแลควายมาที่ผมแล้วทำหน้าดุกว่าหน้าปกตินิดหน่อย เท่านั้นก็ทำให้ผมยิ้มออก

...เอ่อ กูนี่เข้าขั้นโรคจิตแล้วนะ  เห็นคนเกลียดแต่ดันชอบใจ



พอลงจากเวทีผมก็ถูกถอดนาฬิกาอีกครั้งแล้วถูกพาไปแต่งตัว  “ถอดเสื้อกับกางเกงให้หมดเลยค่ะน้องดิน เร็วๆ นะคะ  น้องสกายเดินชุดที่สามจบก็คั่นอีกสองคู่แล้วเดินฟินาเล่เลยนะคะ”  อีเจ้ตุ๊ดตู่บอกไปมือก็จัดเตรียมเสื้อผ้าไป  แต่ผมว่าไม่น่าใช่เสื้อผ้านะ  มันเป็นแค่ เอิ่มมม.. นาฬิกาข้อมือขนาดใหญ่หลายเรือนที่เอามาร้อยกับสายคาดเอวหนังสีน้ำตาล ลักษณะคล้ายกับกระโปรงฟางที่เด็กมัธยมใส่ในกีฬาสีแต่เปลี่ยนจากฟางเป็นนาฬิกาแทน

“เฮ้ย!”  ผมถอดเสื้อเสร็จแล้วสบถเสียงดังเมื่อเข้าใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไปข้างหน้า  “แบบนี้ก็โป๊สิพี่!”  ผมถามอย่างลนลาน

“ไม่โป๊ค่ะ  มันเรือนใหญ่และร้อยถี่ อย่างมากก็แค่วับๆ แวมๆ”  อีเจ้ยิ้มกรุ้มกริ่มอีกครั้งแล้วรับเสื้อจากผมไปพาดไว้ลวกๆ  “คราวนี้ก็กางเกงค่ะ  เร็วๆ เดี๋ยวเจ้ต้องแต่งให้น้องสกายอีก”  ผมชั่งใจอยู่ครู่แต่แล้วก็ตัดสินใจยอมตามน้ำไป

เพื่อป๋า ท่องไว้ ท่องไว้

เมื่อถอดกางเกงเสร็จอีเจก็เอาตะปิ้งนาฬิกา (ขอเรียกแบบนี้ละกันนะ) มามัดเข้ากับเอวของผมทันที  อื้อหือออ เย็นไข่ว่ะไอ้เหี้ย  ถ้าเดินแกว่งแรงๆ นี่ลูกชายออกมายิ้มให้ท่านผู้ชมเอาง่ายๆ เลยนะ  ดีที่ไม่ได้ใส่กางเกงในจีสตริงตัวโปรดมา ไม่งั้นเขินแย่ ก๊ากกก

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปยืนแสตนด์บายเลยนะ เดี๋ยวเจ้จัดการน้องสกายก่อน”  ไอ้สกายถูกพามาถึงพอดี  ผมหันไปยักคิ้วให้อีกทีก่อนจะไปยืนให้สต๊าฟเอานาฬิกาที่จะต้องประมูลมาใส่ให้

นาฬิกาที่จะประมูลสองเรือนนี้ป๋าซื้อมาด้วยจำนวนเงินถึงสิบล้านแต่คืนนี้ผมว่าน่าจะเกินห้าสิบล้านเป็นอย่างต่ำ ป๋ารวยมหาศาลขนาดนี้แต่ผมกลับต๊อกต๋อยหากินกับร้านเหล้า ญาติๆ พากันด่าว่าผมโง่ที่ออกมาจากบ้านใหญ่แต่ผมไม่สนหรอกแค่เงินทองของนอกกาย  ตอนนี้ผมมีความสุขดีและดีมากซะด้วย



รอสักพักไอ้สกายหน้านิ่งก็ตามมาสมทบ ปรายตามองไปด้านข้างแล้วรู้สึกแปลกๆ  หน้าอกเปลือยของมันค่อนข้างเซ็กซี่นะ  เซ็กซี่ในแบบผู้ชาย ซิกแพคขึ้นชัดเจนแต่ไม่ได้ใหญ่จนน่ากลัว เทียบกับผมแล้วก็สูสีนั่นแหละ ช่วงบนแทบไม่ต่างกันยกเว้น...

ไอ้เหี้ย หัวนมสีชมพู สาดดดดด

ก้มมองของตัวเอง ก็ไม่ได้คล้ำนะ แต่ไม่ชมพูไง  ชิ  น่าอิจฉา



มันปรายตามองผมอยู่เหมือนกันแต่ก็ทำหน้านิ่งอย่างเดิมนั่นแหละ  เรื่องที่โกรธเมื่อกี้ก็คงปรับอารมณ์ได้แล้วมั้ง โห่ ไม่สนุกเลยว่ะ  แต่จะให้มาเล่นอะไรตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง  เดี๋ยวงานป๋าจะเสียซะเปล่าๆ

เมื่อได้รับสัญญาณ ผมกับมันก็เริ่มเดินและแยกกันไป  เราขึ้นบันไดคนละฝั่งและมาหยุดโพสตรงกลางฉากหลัง  เสียงปรบมือดังเกรียวกราวเมื่อเห็นคอสตูมและกล้ามแน่นๆ ของเราสองคน  ผมว่าถ้ามันไม่หยิ่งไม่นิ่งไม่ขี้เก๊กขนาดนี้ เราคงเป็นคู่ที่ลงตัวทีเดียว

ผ่านไปสักครู่เมื่อเห็นว่าไอ้สกายขยับเดินผมก็เริ่มเดินตาม  เราเดินอย่างเท่ขนาบข้างกันไป  ทุกสายตาจ้องมาที่ผมกับสกายอย่างชื่นชม   ทั้งนาฬิกา ทั้งตะปิ้งวาบหวิวที่เมื่อขยับเดินแบบนี้มันก็แกว่งไกวและมองเห็นอะไรข้างในชวนให้จิ้นไปถึงไหนต่อไหน 

แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็อุบัติขึ้น  เมื่อเราเดินมาใกล้ถึงปลายทาง  ตะปิ้งไอ้สกายดันหลุดผลั่วะลงเพราะคงผูกไม่แน่นรวมกับน้ำหนักของนาฬิกาหลายเรือนจึงทำให้ต้านทานแรงดึงดูดไม่ไหว   ผมเห็นสีหน้ามันแสดงอารมณ์ตกใจอยู่แค่เสี้ยววินาทีแต่ด้วยสปิริตที่น่าชื่นชม  มันก็เดินไปจนสุดทางแล้วยืนโพสหล่อโดยไม่ได้สนใจเสียงฮือฮาวี๊ดว๊ายแต่อย่างใด

ไม่รู้เพราะความอิจฉาหรืออะไร  ผมกระชากตะปิ้งตัวเองออกแล้วเดินไปยืนโพสคู่กับมันให้ทุกคนคิดว่านี่เป็นหนึ่งของโชว์ฟินาเล่  ไอ้สกายผินหน้ามามองนิดหน่อย  แว้บหนึ่งผมเห็นแววตาแสดงความชื่นชมแต่หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นนิ่งหยิ่งเหมือนเดิม 

แต่ที่จี๊ดกว่านั้น  มันกลับตัวหันหลังให้ผู้ชม ยืนกางขามั่นคงแล้วเอี้ยวตัวไปมองยังผู้ชมหน้าเวที  ทุกสายตาจ้องนิ่งไปที่มันว่าจะทำอะไร  ซึ่งผมก็เป็นอีกคนที่แกล้งโพสนิ่งๆ แต่หันหน้าไปมองมันอย่างใจจดใจจ่อ 

“กรี๊ดดดด” เสียงกรี๊ดกระหึ่มทันทีเมื่อมันใช้หัวแม่มือสอดเข้าไปตรงขอบกางเกงในสีดำทางด้านขวาแล้วเกี่ยวลงจนเห็นกล้ามก้นเกือบทั้งข้าง  ผมมองอย่างตื่นตะลึง  ไอ้ห่านี่แม่งเด็ด 

ไอ้สกายส่งสายตาพราวเสน่ห์ไปยังผู้ชมแล้วผินหน้ามายักคิ้วข้างเดียวให้ผม  นี่มึงท้ากู??

หึหึ  คนอย่างผม ฆ่าได้หยามไม่ได้ครับ

ผมกลับหลังหันบ้างแต่ไม่ได้หยุดและหันกลับไปยังหน้าเวทีอีกครั้งก่อนจะยืนกางขามั่นคงแล้วเก๊กหล่อก่อนจะเกี่ยวกางเกงในด้านซ้ายลงจนไปถึงโคนขาทำให้มองเห็นเนินสวรรค์รำไร  หึหึ กูไม่อ่อนนะเว้ย

“กรี๊ดดดดดดด วี๊ดดดดดดดด”  เสียงกรี๊ดกระหึ่มกว่าเมื่อกี้ครับ  แปลว่ากูชนะ ฮ่าๆๆๆ

ผมหันไปยักคิ้วให้ไอ้สกายด้วยความภาคภูมิใจ  แต่แล้วความรู้สึกกลับเปลี่ยนไปเพราะสิ่งที่มันทำ

แม่งยิ้มขำนิดๆ แล้วส่ายหน้าน้อยๆ ประมาณจะด่าผมว่า ‘ไอ้บ้าเอ้ย’  แค่นั้น  แค่นั้นเองว่ะ

แค่นั้นก็ทำให้ใจผมเต้นผิดจังหวะ

ดีใจทำไมวะ ไอ้สัดดิน!



เรายืนโพสจนเสียงกรี๊ดเสียงฮือฮาค่อยๆ ซาลงจึงเดินกลับเข้าไปยืนโพสอยู่ที่หลังฉาก  ก่อนจะมีสต๊าฟเอาเสื้อสูทสีครีมที่เราใส่รอบแรกมาคลุมให้   กลายเป็นว่า  ผมกับสกายใส่แค่เสื้อสูทที่ติดกระดุมตรงสะดือเอาไว้เพื่อให้ชายเสื้อปิดบังส่วนที่นูนเด่นเป็นสง่า  แต่ยังคงเปลือยหน้าอกและเรียวขาอวดทุกสายตาที่มองมาอย่างหื่นกระหาย

แม่ง ผู้หญิงสมัยนี่สายตาน่ากลัวว่ะ 



เรายืนโชว์นาฬิกาสองเรือนที่จะประมูลอยู่ข้างๆ กัน  พิธีกรก็พูดแนะนำต่างๆ  บลาๆๆๆๆ ไปตามเรื่องจนกระทั่งการประมูลสิ้นสุดลงในจำนวนเงินที่สูงถึงหนึ่งหกสิบล้าน   เมื่อลงจากเวทีผมก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาอีกทีก็ไม่เห็นใครที่ควรจะเห็น

“มองหาใครเหรอคะน้องดิน”  อีเจ้คนเดิมเดินผ่านจึงเอ่ยทักขึ้น 

“ป..เปล่าครับ  ผมก็มองไปเรื่อยเปื่อย”  ทำเป็นเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับแก้เก้อ

“นึกว่ามองหาดูโอ้โชว์เสียวซะอีก  ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป  กะจะบอกว่าพอลงจากเวทีปุ๊บก็ใส่เสื้อผ้าปั๊บแล้วกลับไปก่อนใครเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามีใครรออยู่ที่บ้านถึงได้รีบขนาดนั้น”  หัวคิ้วผมกระตุกเล็กน้อยเมื่อเอาข้อมูลที่อีเจ้บอกมาประมวลเข้ากับเสียงคุยโทรศัพท์ของมันที่ผมเคยแอบฟัง

“ก็ไม่เห็นเกี่ยวกับผมนี่ครับ”  ผมตอบเหวี่ยงๆ แล้วยกกระเป๋าพาดบ่าก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นมาแบบหงุดหงิด

...โมโหอะไรวะไอ้ดิน ใครจะมีใครอยู่ที่บ้านก็เรื่องของมันสิ ไม่เห็นเกี่ยวกับมึงซะหน่อย



ผมออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วต้องตกใจเมื่อมีแสงแฟลชวูบวาบจากกล้องถ่ายรูปสาดเข้าตาพร้อมกับกลุ่มคนที่คล้ายจะเป็นนักข่าวกรูเข้ามาหาจนผมแทบผงะ

“น้องชื่อดินใช่มั้ยคะ  คือได้ข่าวมาว่าน้องดินเป็นลูกชายของคุณแดนสรวง จริงหรือไม่จริงคะ”  นักข่าวสาวจ่อไมโครโฟนจิ๋วมาตรงหน้า  ส่วนคนอื่นๆ ก็ยื่นไมค์ยื่นเทปมาหาเพื่อรอฟังคำตอบ

“เอ่อ  คือ..เออ”  ผมตอบกระอึกกระอักเพราะไม่อยากแสดงตัว

“ที่มีข่าวว่าคุณแดนสรวงมีลูกชายสองคน  คือคุณดอทและน้องชายอีกคนก็คือน้องดินจริงๆ ใช่มั้ยคะ”  ฉิบหายละ  ถ้าแม่ใหญ่ชะนีป้ารู้เรื่องนี้คงไม่ดีแน่

“เอ่อ  คือ  คือผม”  ในขณะที่ผมกำลังอึกอักอยู่นั้นก็มีเสียงระฆังดังช่วยชีวิต

“อยากสัมภาษณ์ผมมั้ยครับ ตอนนี้ผมอารมณ์ดี”  ทุกคนหันไปตามเสียงที่ดังราวกับจะตั้งใจแข่งกับเสียงของบรรดานักข่าวที่กลุ้มรุมสัมภาษณ์ผม  นักข่าวหันมองหน้ากันอย่างชั่งใจ  ประหนึ่งว่า ‘เอาไงดีวะ  เรื่องคุณแดนสรวงมีลูกอีกคนก็น่าสนใจ  แต่สัมภาษณ์นายแบบโลกส่วนตัวสูงก็น่าสนใจ’  อะไรแบบนี้

“งั้นสัมคู่ได้มั้ยคะ  อยากถามประเด็นโชวหวิวเมื่อกี้ด้วยค่ะ” 

“เต็มที่ครับ”  ไอ้สกายพูดนิ่งๆ ตามสไตล์แต่ออร่ารอบกายดูคล้ายจะลดความทะมึนลงพอสมควร  ผมไม่รู้ว่ามันทำแบบนี้ทำไม  แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณล่ะนะ




********************

ต่อด้านล่าง

[krappom]

มันถูกเชิญให้มายืนคู่กับผม จากนั้นคำถามแรกก็ทำให้ผมงงทันที  “รู้มั้ยคะว่าทีมนักข่าวยกให้เป็นคู่จิ้นแค่ชั่วข้ามคืนเลยค่ะ”  หืมมมม คู่อะไรนะ

คู่จิ้นนี่คุ้นๆ นะ  คุ้นว่าเคยจัดมีตบอร์ดให้มันได้กันอย่างน้อยก็หนึ่งคู่ คือ ไอ้บั๊คและไอ้จ้าว  นี่กูจะถูกดึงเข้าวังวนคู่จิ้นอีกแล้วเหรอวะ

“หะๆ งั้นเหรอครับ”  ผมที่ยังงงอยู่ หันไปมองไอ้สกายด้วยอาการงงหนักกว่าเดิม  คือมันไม่สะทกสะท้านแถมยังตอบด้วยเสียงกึ่งเล่นกึ่งจริงซะอีก

“ไม่ตกใจแบบนี้แสดงว่าในโชว์เตี๊ยมกันมาใช่มั้ยคะ”

“ก็ไม่เชิงนะครับ ที่จริงมันเป็นอุบัติเหตุแต่พอดีคู่ผมเค้าตามเกมส์ทันน่ะ”  สกายตอบแล้วยิ้มมุมปากเท่ๆ ให้คนถาม

“กรี๊ดดด ได้ยินมั้ยๆ น้องพูดว่าคู่ผมด้วยอะ”  นักข่าวหญิงสองคนที่ยื่นอยู่ฝั่งสกายกรี๊ดกร๊าดชอบใจ  เอ่อว่ะ ที่เค้าว่าสาววายมีอยู่ทุกวงการอาชีพเห็นท่าจะจริง

“คุณดินคิดยังไงถึงได้ถอดชุดออกคะ รู้มั้ยว่ามันเท่มากเลยนะเหมือนเป็นการปกป้องไม่ให้คู่เราหน้าแตกอยู่คนเดียวเงี้ยค่ะ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ถ้าใครอยู่ในสถานการณ์อย่างผมก็คงทำเหมือนกันล่ะครับ” ไงล่ะ ผมก็เป็นงานนะ ตอบแบบนี้ดูพระเอ๊กพระเอก  อะแฮ่ม ก็ผมเป็นพระเอก

“ปกติน้องสกายไว้ตัวมากๆ ขนาดโชว์หน้าอกยังนับครั้งได้แต่วันนี้ทั้งโชว์บั้นท้ายสะท้านใจแล้วยังให้สัมภาษณ์เป็นครั้งแรกอีก  อันนี้ต้องยกเครดิตให้น้องดินแล้วล่ะค่ะ”  ผมกับสกายหันมองกันโดยไม่ได้นัดหมาย  พอสบตากันมันเหมือนมีแสงประหลาดพุ่งเข้าใส่จนอึ้งไปพักนึง

“กรี๊ดดดด”  เสียงกรี๊ดทำให้เราทั้งคู่หลุบสายตาลงแล้วหันไปมอง  “สบตากันขนาดนี้ไม่น่าใช่คู่จิ้นนะคะ น่าจะเป็นคู่เรียล อร้ายยย” เสียงแซวทำให้สกายส่ายหัวแต่หน้าก็ยังนิ่งอยู่

“ไม่หรอกครับ  เราพึ่งร่วมงานกันครั้งแรก  เรื่องที่เกิดมันเป็นเรื่องบังเอิญแค่นั้นเองครับ พอจบงานนี้ก็คงไม่ได้เจอกันแล้วล่ะเพราะคุณดินก็ไม่ใช่นายแบบอาชีพด้วยครับ”  ไม่รู้ทำไมประโยคนี้ของมันทำให้ผมรู้สึกเฟลขึ้นมาซะเฉยๆ  คำว่า ‘ไม่ได้เจอกันแล้ว’ มันทิ่มใจผมจึกๆ จนต้องโพล่งอะไรแปลกๆ ออกไป

“แต่ถ้ามีคนจ้าง  ผมรับเฉพาะงานคู่สกายนะ”  ทุกคนกรี๊ดขึ้นมาอีกรอบแต่ไอ้สกายหันมาพร้อมกับสีหน้าที่แปลกใจ 

อารมณ์ดีอีกแล้วว่ะ ผมรู้แล้วว่าต่อไปนี้จะหาความสุขจากไหน

...ก็สีหน้าไอ้หน้านิ่งที่เปลี่ยนไปจากเดิมแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้อะดรีนาลีนผมหลั่งได้ทันทีเลยน่ะสิครับ



ผมให้สัมภาษณ์คู่กับสกายอีกสองสามนาทีจากนั้นพี่ดอทก็เข้ามาขอตัวพวกเราออกจากกลุ่มนักข่าวเหล่านั้น 

“อยู่ดีดีทำไมให้สัมภาษณ์  รู้มั้ยว่ามันเสียหายกับโมฯ พี่แค่ไหน”  พี่ดอทเฉ่งใส่สกายทันทีที่พาเราสองคนเข้ามาในห้องพักส่วนตัวได้  “ทุกทีพี่ให้เธอสัมภาษณ์หนังสือ สัมภาษณ์พิเศษ ทำไมถึงไม่รับ  รู้มั้ยว่าเค้าสู้ราคาเท่ากับเดินแฟชั่นวีคเลยนะ”  อ่อ โกรธที่สัมฯแล้วไม่ได้แบ่งเปอร์เซ็น งั้นสินะ

ไอ้สกายนั่งฟังนิ่งๆ หน้ามันนิ่งสนิทเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น  “แค่นี้ใช่มั้ย งั้นผมกลับละนะ  ผมรีบ”  ว่าแล้วก็ลุกเดินออกไปทันที

“พี่ถามก็ตอบสิสกาย! อย่าหยิ่งให้มันมากนัก อย่าคิดว่าพี่ไม่กล้าพักงานเธอนะ”  พี่ดอทตบโต๊ะอย่างฉุนเฉียว

ไอ้หน้านิ่งหันขวับมาพร้อมแววตาลุกโชนอย่างเหลืออด “พี่ดอทไม่พักงานผมหรอกเพราะพี่จะขาดรายได้วันละหลายหมื่น แต่ผมไม่สะเทือนหรอกนะ ถึงเราจะแบ่งครึ่งรายได้กัน แต่อีกครึ่งที่ผมได้ เมียน้อยของพ่อก็มายึดไปหมด  ที่ผมได้ใช้ทุกวันนี้ก็แค่เศษเงินเดือนตามสัญญาระบุแค่นั้นแหละ”  นี่เป็นประโยคที่ยาวที่สุดที่ผมเคยได้ยินจากมัน  แต่ยังไม่จบ  มันเดินเข้ามาหาพี่ดอทแล้วเท้ามือสองข้างลงกับโต๊ะ ลักษณะยืนค้ำหัวประจันหน้าอย่างท้าทาย  “และพี่ก็ควรขอบคุณที่ผมลืมโทรศัพท์ถึงได้กลับมาช่วยไม่ให้นักข่าวขุดคุ้ยถึงความสัมพันธ์ของน้องชายต่างแม่ที่พี่ปิดนักปิดหนาไม่ให้หลุดออกไปในวงสังคม  อ้อ!!!..”  มันหันมามองผมดุๆ  “ลูกเมียน้อยหรือลูกเมียหลวงก็คนเหมือนกันนั่นแหละ  ดีได้เลวได้พอๆ กัน  อย่าตัดสินแค่เพียงฉาบฉวยเพราะมันแสดงให้เห็นความไม่ฉลาดชัดเจนเกินไป!”   มันเหวี่ยงจบก็หันหลังเดินออกจากห้องไปทันที

ห่ะ ห๊ะ!!

นี่มึงด่ากูเหรอไอ้หน้านิ่ง  มึงโกรธอีพี่ดอทแล้วมาพาลกูทำไม!!



เมื่อหายงงผมจึงหันไปเฉ่งเบาๆ ใส่ต้นตอที่ทำให้ผมโดนเหวี่ยง

“ไม่ต้องห่วงนะ ผมยังไม่ได้บอกนักข่าวหรอกว่าเรามีสายเลือดเดียวกัน  อย่าว่าแต่พี่ไม่อยากเป็นพี่เลย ผมเองก็ไม่อยากเป็นน้องพี่เหมือนกัน อ้อ! แล้วก็อย่าลืมขอบคุณสกายด้วยนะที่เค้าช่วยปิดความลับสำคัญให้ แค่คำว่า ‘ขอบคุณ’ คงพูดเป็นมั้ง  มารยาทที่ดีน่ะทำไม่ยากหรอก หัดๆ ไว้บ้าง”

ผมพูดจบก็รีบออกไปตามหาไอ้หน้าเดียวทันทีเพราะอยากจะไฝว้กับแม่งให้รู้ดำรู้แดง  ตอนไม่พูดก็นิ่งอย่างกับรูปปั้นแต่พอน็อตหลุดขึ้นมามึงเก็บเอาทุกเม็ดที่อยู่ในใจระบายออกมาแบบไม่ไว้หน้าอินหน้าพรหมแถมด่าแล้วคิดจะชิ่งซะด้วย หึหึ กูสนุกว่ะ คนแปลกๆ แบบมึงนี่ทำให้กูมีชีวิตชีวาได้มากขึ้นอีกไม่รู้กี่เท่า  คนแบบมึงเนี่ยอย่าคิดว่าจะหนีกูไปไหนพ้นนะ  มึงต้องอยู่เป็นของเล่นให้กูก่อน!!   



ผมวิ่งตามหามันแต่ก็ต้องหลบนักข่าวไปด้วยจึงทำให้คลาดกันไปซะได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ลางสังหรณ์บอกว่าเราจะต้องได้เจอกันอีกแน่นอน

ผมกลับถึงคอนโดเกือบเที่ยงคืนเพราะขับรถกินลมเล่นอย่างอารมณ์ดี  วันนี้ไม่เข้าร้านเพราะฝากไว้ให้ผู้จัดการร้านดูแลเรียบร้อยแล้ว  กลับมาถึงก็เปิดโทรศัพท์ปรากฏว่าไอ้บั๊คฝากข้อความไว้เป็นสิบเพื่อถามถึงความคืบหน้าของแผนการ

“เอ่อว่ะ  ลืมเรื่องไอ้จ้าวไปเลยแฮะ”  ผมรีบอาบน้ำแต่งชุดนอนแล้วเปิดไอแพดเช็คดูกล่องข้อความลับ  “ไอ้ห่าจ้าวคงยังไม่เห็นกระทู้แน่เลยว่ะ  ทุกทีเห็นมาโพสต์หาจ๊อบหาตังค์ซื้อเกมส์บ่อยๆ  หรือว่าเดี๋ยวนี้มันไม่หิวเงินแล้ววะ”  ผมบ่นกับตัวเองเมื่อเช็คกระทู้และกล่องข้อความลับแล้วมีแต่คนอื่นส่งมา

แต่ทันใดนั้น ในบอร์ดพูดคุยก็เกิดมีกระทู้งี่เง่าจากไอ้คนที่ผมกำลังนึกถึงโผล่ขึ้นมาต่อหน้าต่อตา

“ประกาศหาคู่” [/b]  ไอ้หน้าส้นตีนจ้าว  มึงเฮี้ยนนอะไรขึ้นมาถึงได้ตั้งกระทู้หาคู่วะ   

ผมคลิกเข้าไปดูอย่างรวดเร็วแล้วก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นเนื้อความที่มันโพสต์

‘ขณะนี้ จ้าวโลก ที่เคยเป็นมนุษย์เพศผู้มาตั้งแต่จำความได้แต่บัดนี้ได้ถูกแปลงเป็นเพศเมียด้วยการโดนอึ๊บเพียงครั้งเดียวจากผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้   ตังค์ซักบาทกูก็ไม่ต้องเสียให้หมอแปลงเพศ สลัด! <<< ไม่ได้หมายถึงพี่นะคร้าบพี่สลัด  อันนี้เป็นคำด่า 5555   ตอนแรกกูก็อายครับแต่มาคิดดูมันคงเป็นแสงสว่างตราค้างคาวสำหรับกูที่จะได้ลองสิ่งแปลกใหม่ในชีวิต’

อันนี้แค่ย่อหน้าแรก ผมแทบเอาตีนก่ายหน้าผากกับความบ้าของมัน  ไอ้ห่านี่ยอดมนุษย์  แต่ไม่ใช่พันธุ์ดีนะ  อย่างไอ้จ้าวมันเป็นพันธุ์ประหลาด  ประหลาดยิ่งกว่าเอเลี่ยนซะอีก

ผมอ่านรายละเอียดในกระทู้จบก็รีบโทรหาไอ้บั๊คทันที  จะไม่ให้รีบได้ไง  ก็ไอ้จ้าวมันโพสต์ว่า..

‘อะแฮ่ม! เข้าเรื่องเลยนะ
กูขอรับสมัครตำแหน่ง : ผัวหรือเมียก็ได้ (ตอนนี้ยังไม่ได้กำหนดเมนพ้อยท์)
คุณสมบัติ : เพศชาย 
ลักษณะงาน : ลองคบกันดู เผื่อว่ากูจะฟินแล้วเลยเถิดไปจนถึงขุดทองสนองกามร่วมกัน ฮาาา
เงินเดือน : ไม่มี แต่ถ้าให้ดีมึงต้องเลี้ยงกู เพราะตูดกูยังน่าล่ออยู่มากถึงแม้จะเสียซิงไปหนึ่งดอกแล้วก็ตาม
สรุป : PM มาให้ว่อง ถ้ามึงอยากลองของแปลก
ปล. กูจริงจัง เดี๋ยวหลังไมค์ได้เรื่องแล้วค่อยนัดเยร็ดกันอีกที
หวังว่ากูจะพบโลกใหม่ไปกับกระทู้นี้  สวัสดีค่ะ!
จบ!



((“ว่าไงมึง โทรมาซะดึก  เดินแบบพึ่งเลิกเหรอวะ”))  เสียงไอ้บั๊คงัวเงียเต็มที  ปกติมันนอนเร็วอยู่แล้วเพราะต้องทำงานแต่เช้า

“มึงอย่าพึ่งกระแดะใส่ใจกูตอนนี้ไอ้บั๊ค  ลุกมาดูเมียผีบ้าของมึงตั้งทู้เร็ว!”  ผมบอกอย่างรวดเร็วแล้ววางสาย  ไอ้บั๊คมันสติดี  ฟังแค่นี้คงรู้เรื่องแล้วล่ะ  ไม่นานนักกระทู้ไอ้จ้าวก็หายวับไปกับตา  ที่จริงผมลบเองก็ได้แต่อยากให้ผัวมันเห็นซะก่อนว่าเมียมันอภินิหารขนาดไหน  แม่งเกรียนเรื้อนยิ่งกว่ากูสมัยวัยรุ่นซะอีก



“ไอ้เหี้ยตัวไหนลบทู้กูไอ้สัด!!!!!” [/b] กูว่าแล้วแม่งต้องตั้งกระทู้โวยวาย  ผมรีบPMหามันเพื่อบอกให้ดูกระทู้ปักหมุดที่ผมตั้ง

“มึงเลิกโวยวายก่อนไอ้จ้าว” 

“มึงลบทู้กูเหรอไอ้พี่ดิน  ลบทำไมวะ  มึงตั้งบอร์ดมาทำKวยไรถ้าไม่ให้โพสต์สาธารณะน่ะ ทู้กูผิดกฎตรงไหน กูหาคู่ของกูแล้วมันไปหนักผมหงอกแตกปลายของมึงหรือไง!!”  ปีนเกรียวกูแล้วไงไอ้สัด  แต่ช่างแม่งครับ ผมไม่ถือมันหรอก มันคงโมโหเพราะกระทู้มันก็ไม่ได้ผิดกฎอะไรของบอร์ดแต่กลับโดนลบก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา

“มึงใจเย็นก่อนจ้าว กูมีเหตุผล”

“เหตุผลติ่งแตรดแมวอะไรของพี่วะ”  มึงนี่ห้าวเน๊าะ  กูบอกให้ใจเย็น อย่าให้กูได้ร้อนนะมึง

“มึงเห็นทู้ปักหมุดกูรึยัง”

“ยัง”  นั่นไงไอ้ควายจ้าว  เข้าบอร์ดมาก็หลับหูหลับตาหาผัวก่อนเลย  มึงนี่มันแรดจริงๆ

“ไปอ่านก่อนแล้วมาคุยกัน”

มันหายไปสองสามนาทีแล้วกลับมาใหม่

“เอ่อ น่าสนใจว่ะพี่  งานไรอะ”  เปลี่ยนท่าทีไปเลยนะไอ้หน้าเงิน

“มึงสนมั้ย  ถ้ามึงสนเดี๋ยวค่อยนัดคุยรายละเอียดและพร้อมเริ่มงานวันอาทิตย์ทีเดียวเลย”

“เฮ้ย ได้ไง งานอะไรก็ไม่รู้  ถ้าให้ไปค้ายงค้ายา ผมจะทำไง”  หน้าอย่างมึงไปขายยาคูลท์ใครก็ไม่ซื้อหรอกสัด เค้าคงนึกว่าผีบ้าเมายาคุมหนีออกมาจากศรีธัญญา

“กูการันตีไอ้จ้าว ถ้ามึงเชื่อใจและถ้ามึงว่าง  มะรืนก็โทรหากูตอนเก้าโมงเช้า แค่นี้นะ อ้อ แล้วก็ไม่ต้องตั้งกระทู้หาคู่หาขี้อะไรของมึงแล้วนะ  ถ้าจะทำงานก็คงไม่มีเวลาไปล่อให้ใครปี้หรอก”  ผมตัดบทอย่างรวดเร็วไม่งั้นคงประสาทกินตายกับมัน

“เออๆ  บอกดีดีก็ได้  ไม่เห็นต้องลบทู้กันเลย ไอ้เจ้าของบอร์ดจอมเหี้ย..ม  โหดเหี้ยมๆ คิกๆ  บาย  วันอาทิตย์จิโทรหานะผัวขา  ม๊วฟๆ ฝันดีผีจกตูด ก๊ากกก”  ตีนข้างเดียวคงไม่พอก่ายหน้าผากสำหรับไอ้เกรียนจ้าว  คุยกับมันนี่ต้องสองตีนเลยล่ะ!



พอคุยกับไอ้ตัวเมียเสร็จผมก็โทรหาไอ้ตัวผัวทันที

“มึงเห็นความประหลาดของเมียมึงมั้ยครับไอ้เกย์มือใหม่” 

((“เต็มตาเลยสัด อ่านแล้วโคตรเหวอ ไอ้ห่าจ้าวแม่งเรื้อนหมาทุกเวลาจริงๆ  กูแทบอยากทะลุจอไปหาแล้วจับกดให้มันหายซ่า”))

“ฮ่าๆๆๆ เอางั้นเลยเหรอมึง”

((“เออสิ  แต่ว่านะ  มึงว่าเราเปลี่ยนแผนไม่ดีกว่าเหรอ ไหนๆ มันก็หาคู่แล้ว  กูสวมรอยสมัครไปคบกับมันดีมั้ย”))

“หึ ยัง.. ยังไม่สำเหนียกในความประหลาดของเมียเรื้อน  ถ้ามึงไปสมัครมึงก็เป็นรองมันสิวะ มึงไม่เห็นเหรอว่าเราเดาใจมันไม่ถูก เราดักทางนี้แต่มันกลับเรื้อนไปอีกทาง  แต่ถ้าให้มันมาสมัครกับมึง มึงจะได้เป็นต่อเป็นคนคุมเกมส์ไงเล่า  ไอ้ห่านี่หล่อแต่โง่”

((“เอ่อ ก็จริงว่ะ”))

“แต่มึงห้ามกดมันนะเพราะวันอาทิตย์นี้กูจะพามันไปสังเวยให้ถึงที่” 

((“มันตกลงแล้วเหรอวะ”))

“ระดับท่านดินแล้ว มีหรือจะพลาด”

((“ได้ๆ  แต่กูขอทบทวนแผนอีกรอบนะ กลัวหลุดว่ะ ไอ้จ้าวมันโง่ก็จริงแต่มันบ้า เดี๋ยวจะเอาความบ้ามาทำให้กูเผลอบอกความจริงน่ะสิ”))

“เอ่อๆ  ถ้างั้นก็..โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง..”

**********************

กราบขออภัยแฟนน้องจ้าวทุกคนนะคะ
ช่วงนี้น้องจ้าวกลายเป็นนิยายรายเดือนไปแล้วเพราะคนโพสต์ยุ่งถึงยุ่งที่สุด
แถมตอนนี้มือก็มาเจ็บอีก ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเลย
 

[pe-ar]

รอคอย อิน้องจ้าว จอมรั่วเสมอเน้ออออ

[Infinity 888]

โห ลุ้นสองคู่เลย สนุกมากกก

ไอ้จ้าวเรื้อนมากๆ เหมาะกับเฮียบั๊คที่สุด

ส่วนสกาย บอกตรง อย่างเด็ด อิพี่ดิน เจอสมน้ำสมเนื้อเลย 

[buathongfin]

อุ๊บ! น้องจ้าวกำลังจะเข้าปากเสือ เอิ้กอ้ากมาก 

[saruttaya]

น้องจ้าวเรื้อนมากกกกก 555+

[GintoniC]

กร๊ากกกกกก ขำจ้าวอ่ะ ถ้านายเอกนางเอกเรื่องอื่นหลังจากโดนจัดไปนึงดอกนี่ก็เงียบๆ เก็บตัว แล้วนี่อะไรประกาศหาผัว(เมียซะงั้น)