Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58]  (อ่าน 698854 ครั้ง)

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
ครอบครัวจ้าวนี่สุดๆอ่ะ
5555555

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ตามทันแล้ว  :hao7: น้องจ้าวจะเสร็จพี่บั๊คอีกรอบมั้ย

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
เมาแล้วดูไม่ได้เลย  :katai1:

Shalala~

  • บุคคลทั่วไป
สงสารพ่อของจ้าวอ่ะ ลูกนี่ได้แม่จริงๆ
คนอื่นขำ แต่คุณพ่อคงอายยยยยยยยยยยยยยย ถถถถถถถ

ออฟไลน์ whynotme

  • ♥ 09-07-2012 ♥
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
ปวดหัวแทนพี่บั๊คจริง ๆ
พี่บั๊คทำให้จ้าวหายสับสนซะทีเถอะ ^^
รักสามเศร้าของจ้าว ..  :m20:  :m20:

ออฟไลน์ moujay

  • ◕‿◕mynameis
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 621
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-3
    • https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996
 o13
ชอบครอบครัวจ้าวอะ ,, เลิศศมาก =)

ออฟไลน์ Turn_righT

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 492
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ข้าวจ้าวรั่วได้สุดติ่งมาก จินตนาการนางเลิศล้ำสามปฐพี
แต่ที่ฟินมากต้องเฮียดินกะสกาย ซึนและอึนได้อีก
ติดตามเฮียดินกระชั้นชิดติดตูดกันเลยทีเดียว จิ้นคู่เน้!!!!

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
 :katai5: :katai5: เข้ามารอดินอ้ปป้า

ออฟไลน์ zazoi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 970
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-1
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ ชอบทั้งสองคู่เลย
โดยเฉพาะสกายกับดิน กรี๊ดดดดดดด


รอตอนต่อไปค่า

ออฟไลน์ Nutsuki.

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
น้องจ้าวจ้ะ...นี่หนูยังไม่หลุดพ้นจากผีอีกเหรอจ้ะ แล้วหนูก็ยังคิดว่าตัวเองอยู่ตำแหน่งรุกอีกเหรอจ้ะ
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

แต่มุขนี้ดีมากค่ะคุณแม่เหงี่ยม คุณแม่สามีลูกคงได้ใจน้องจ้าวไปเต็มๆ
อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
เออ ระบบความคิดมันแบ่งตอนเมากับตอนไม่เมา  :laugh:

ออฟไลน์ monetacaffeine

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
สงสารพี่บั๊คจริงๆ 55555555555

ออฟไลน์ rogerr

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 834
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
อ่านได้ครึ่งทางเด๋วมาอ่านต่อครับ จ้าวเรื้อนได้น่ารักมากๆ 55555

koienko

  • บุคคลทั่วไป
ค้าบบบตามมาจากเซงเปดอวอดดดดด    ฮาจริงจังจังจิงงงงงงง ตามด้วยนนนะะะะะะ  :))

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
 o22 เอ่อ...อยากถามคำเดียว
น้องเจ้าหนูแน่ใจว่าสติดีนะคะลูกกกก
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
จ้าวควรงดแอลกอฮอล์ด่วนๆเลยนะ ไม่ไหวแล้วนะหนู

ออฟไลน์ iamew

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
นอกจากเรื่อง "หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจํา" ก็มีเรื่องนี้แหล่ะ ที่ทำให้ต้องอ่านๆ หยุดๆ ไม่ไหวจะเคลียร์
เรื่องนั้นแซดจนปวดใจ ปวดเบ้าตา อ่านแล้วหยุดแล้วอ่านแล้วหยุดกว่าจะจบ
เรื่องนี้ไม่ปวดใจแต่ปวดท้อง ปวดแก้ม ปวดกราม ฮาน้ำตาเล็ดจนแทบหายใจไม่ทัน
ตอนอ่านบอกตัวเองว่าห้ามกินหรือถ้าหิวให้หยุดอ่านไปกินให้เสร็จๆ เพราะไม่งั้นอาจมีอาการข้าวพุ่งน้ำพุ่ง อันตรายมาก

อิน้องเจ้าเมาเรื้อนได้น่ารักมาก อิน้องเป็นบุคคลที่เกินกว่ามนุษย์จะจินตนาการได้ ทำอะไรเกินความคาดหมายตลอด
สงสารก็แต่อิพี่บั๊ค สลัดเมียรักของไอ้จ้าว ท่าจะปวดหัวหนัก ดูท่าชะตากรรมคงไม่ห่างจากพ่อของจ้าวเท่าไหร่

ปล.อยากฝากถึงน้องข้าวจ้าวเบาๆ นุ่มๆ ว่า "อิจ้าว! อิเด็กแรด กร๊ากกกกก"

ออฟไลน์ หัวเเม่มือ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 804
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
หัวเราะจนเพลียเลย

Manfromstars

  • บุคคลทั่วไป
 :sad4: :sad4:   รออออออออออออออออออออออ อยู่นะ

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
น้องจ้าววววววววว

สติค่ะลูก เชื่ิอพี่บั้คเค้ารับมืออิน้องจ้าวได้ทุกอย่าง :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






koienko

  • บุคคลทั่วไป
ก๊อกๆ ฮัลโหลๆ

หิวข้าวแล้วววววววว ข้าวจ้าวววววด้วยยยยยยยยย ^^*

ออฟไลน์ sapphire winnie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
เพิ่งอ่านได้สองตอนนนนนน
แต่สนุกแบบสุด! จ้าวมันฮาไปไหม 5555555555
เดี๋ยวไว้มาตามอ่านต่อนะะะ นี่ช่วงสอบ แอบมาเวิ่นเว้อได้แค่นี้ T^T
คู่แมวนั่นก็น่าสนใจนะเนี่ยๆ ไว้มาตามอ่านนนนน ^^

ออฟไลน์ สายลมที่หวังดี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
เพิ่งอ่านจบ สนุกมากเลยค่ะ รอลุ้นคู่ดินกะสกาย เอามาลงให้อ่านเร็วๆน้าค้า  :impress2:

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0

ออฟไลน์ neinew

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ GUNPLAPLASTIC

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 494
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1
ตามอ่านทันเเล้วข่ะะ เย้ :katai2-1: :katai2-1:นี้จริงๆฉันหันมาเชียร์คู่พี่ดินกับสกายเเล้วนะ
มาช้าเเต่พัฒนาการเร็วกว่าอิจ้าวกับพี่บ๊คอีก อิจ้าวคือรั่วมาก ฉันเพลียกับมัน
ขอหันมาซบอกพี่ดินเเป๊ป ถถถถถถถถ รอคุณคนเเต่งนะค่ะ รักเลยทำไมเราเพิ่งมาเจอกันก็ไม่รู้
รักคุณคนเเต่งนะค่ะ จุ๊บๆ มาต่อตอนใหม่เร็วๆเด้อค่า จะรอนะ! :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ Isunn

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 349
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 :hao5:  หายไปนานจัง เค้าคิดถึง  :katai5:

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Chapter 24 Love Indeed



ผมวิ่งถลาไปยังที่หมายด้วยความคาดหวังสูงสุดว่าจะได้งานดาร์กอันเลอค่าสำหรับคืนนี้  วิ่งระยะสั้นผมขยันซอยเป็นที่สุด อย่าได้หวังมาแซงผมได้เหอะ “โอ๊ยย!!”  นอกซะจากว่าผมหกล้มอะนะ

ไอ้สัดเอ้ย ล้มก็ไม่ล้มดีดี ดันเอาหัวไปชนก้อนหินใหญ่หน้าศาลาซะอย่างงั้นแหละ เจ็บเหี้ยๆ

“เฮ้ยจ้าว!”  เสียงพี่บั๊คอุทานลั่น  “เป็นไงมั่ง! ไหนดูซิ”  มันรีบเข้ามาพลิกร่างของผมที่นอนคว่ำแน่นิ่งให้หงายขึ้นพาดตัก  ที่ไม่ขยับตัวก็ไม่ได้เจ็บอะไรหนักหนาหรอกนะ กูแค่เมา ยกหัวไม่ขึ้น “หัวแตกเลยมึง เห็นไหมล่ะกูบอกให้หยุดก็ไม่เชื่อ แสงสว่างมันไม่พอ มองทางก็ไม่ค่อยเห็น เมาก็เมา มึงมันดื้อจังเลยเนี่ย เจ็บตัวจนได้!”  แทนที่จะห้ามเลือดให้กู มึงก็มานั่งบ่นทำหน้างอคอหัก  ไอ้ห่าสลัดครับ อุ้มกูไปปฐมพยายาลหน่อย!

เอ๊ะ ไม่สิ

ทำไมไม่ทำวิกฤติเป็นโอกาส เปลี่ยนงานโอดโอยให้เป็นงานเอสระดับเลือดสาดมันจะฟินกว่านะ

ผมใช้นิ้วแตะที่หัวคิ้วซ้ายเบาๆ  แผลไม่น่าจะใหญ่นักหรอก ไม่งั้นเลือดคงทะลักลงมาเข้าหูเข้าตาแล้ว

“หิวเลือดมั้ยแวมไพร์”  ถามพลางยื่นนิ้วที่ชโลมด้วยเลือดสดๆ ไปใกล้ริมฝีปากหยักอันเซ็กซี่ของมัน

พี่บั๊คทำหน้างงก่อนจะถามอะไรที่งี่เง่าที่สุดออกมา “หัวมึงฟาดจนความจำเสื่อมเหรอจ้าว! กูไม่ใช่แวมไพร์”  ไอ้สัดสลัดควาย มึงมันไร้จินตนาการ เดี๋ยวกูก็ปลดจากตำแหน่งเมียแต่งไปเป็นเมียทาสซะเลย

ผมพยายามสะกดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้แล้วหรี่ตากัดริมฝีปากตัวเองให้ดูเซ็กซี่ขึ้นอีก “ความจำไม่ได้เสื่อม สมรรถภาพก็ไม่เสื่อม ไม่เชื่อลอง” ไล้นิ้วที่เปื้อนเลือดไปบนริมฝีปากหยักแผ่วเบา ตอนแรกพี่มันก็ผงะหนีแต่นิ้วผมก็ไล่ตามไปจนแตะได้สำเร็จ

ไม่รู้จะบรรยายหน้าพี่บั๊คยังไง เอาเป็นว่าเหมือนมันเห็นผีแต่งตัวเป็นซานตี้แบบเซ็กซี่แต่ขี่ควายไม่ใช่กวางเรนเดียร์ เหมือนมันทั้งกลัว ตลก แปลกใจและอยากเตะไปพร้อมกัน

“มึ..”  พี่มันขยับปากจะพูดแต่ผมกดนิ้วลงไปบนริมฝีปากเพื่อห้ามไว้

“ชู่ววว ดาร์กใส่จนได้เลือดขนาดนี้ พี่จะปล่อยจ้าวไปง่ายๆ ได้ยังไง”  ผมอ้อน  “ทำจ้าวเจ็บ ก็ต้องทำให้เสียวด้วยสิ” 

สลัดนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจแต่แล้วก็แลบลิ้นเลียริมฝีปากเปื้อนเลือดแล้วไล่เลียนิ้วมือของผมจนสะอาดเอี่ยม “กะว่าจะหักห้ามใจไม่ทำอะไรแล้วนะคืนนี้ สงสัยคงต้องดัดนิสัยให้หายบ้าซะหน่อย เลือดออกไม่มากคงไม่ต้องรีบทำแผลหรอกมั้ง”  มันพูดจบก็อุ้มร่างผมขึ้นก่อนจะเดินเข้าศาลาและวางผมให้นั่งตรงมุมหนึ่งซึ่งลับตาคนมากที่สุด “แน่ใจนะว่าจะไม่ทำแผล”  พี่มันคุกเข่าลงที่พื้นแทรกเข้ามากลางหว่างขาแล้วประคองหน้าผมไว้ นัยน์ตาคมจ้องมองมาด้วยความห่วงใยแต่ก็หายใจถี่กระชั้นเหมือนคนมีอารมณ์

“อยากทำแผลเหมือนกัน แต่ทำเพิ่มนะ ทำแผลเพิ่มให้อีกหน่อยสิ กำลังได้อารมณ์เลย” มือหนาบีบเข้ามาพร้อมกันจนหน้าผมบู้บี้ไปหมด

“จริงๆ เลยนะมึง ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ ฮึ”  พูดจบก็ไม่ฟังคำตอบ  มันจู่โจมกัดริมฝีปากผมจนผวาคว้าไหล่สองข้างของพี่มันแล้วขยำแรงๆ เพื่อลดอาการเจ็บ  มันกัดปากผมอยู่ครู่ใหญ่แล้วผละออกมาจ้องหน้าอีกครั้ง  “อยากได้แผลเพิ่ม เดี๋ยวกูจัดให้”  ผมเลียริมฝีปากเพราะรู้สึกได้ถึงรสปร่าของเลือดสดๆ ที่ซึมออกมา ไม่เคยเห็นพี่บั๊คเป็นแบบนี้เลย  ดูมันจะมันเขี้ยวผมสุดๆ จนอยากขย้ำให้แหลกคามือ

แคว่กกก!!

เสื้อเชิ้ตราคาแพงถูกกระตุกออกอย่างแรงจนกระดุมขาดกระเด็นไปสามเม็ดติดกัน มือหนาเลื่อนจากประคองโครงหน้ามาสอดเข้าไปภายใต้กลุ่มผมตรงท้ายทอย “อึก!!” พี่มันขยุ้มเส้นผมหนักๆ แล้วดึงลงแรงๆ จนหน้าแหงนขึ้นและขณะเดียวกันฟันคมๆ ก็ฝังเข้ามาตรงซอกคอ “อึก!! อืออ” 

สองมือผมทั้งขยำทั้งบีบหนักบนไหล่หนา  ตอนนี้ทั้งเมาทั้งเสียวทั้งเจ็บจนทนไม่ไหว

“ต่ำ!”  ผมตวาดแข่งกับความเจ็บและความเสียวที่ได้รับ 

พี่บั๊คชะงักกึกแล้วเงยหน้ามองผมอย่างไม่เข้าใจ “หยุดทำไมเล่า บอกให้ต่ำลงไปอีก ต่ำสุดๆ ไปเลยสิ”  เห็นมันหลับตาแล้วกัดฟันเหมือนข่มอารมณ์บางอย่างก็รู้สึกฟิน สงสัยพิศวาสในตัวผมจนกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ค่อยอยู่

พี่มันขยับยุกยิกวุ่ยวายอยู่กับช่วงล่างของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ได้รู้ในเวลาต่อมาว่ามันถอดกางเกงออกแล้วลอกกางเกงในมันออกมาชูให้ผมดู  “ถ้ามึงเอาออกมา กูจะโยนมึงลงน้ำ!”  แล้วกางเกงในสีขาวราคาแพงก็ถูกยัดเข้ามาในปากผม 

กลิ่นมาดามหอมชื่นใจ! เอ้ย ไม่ใช่  “อื้อๆๆ อื้อๆๆๆๆ”  ผมโวยวายผ่านกางเกงในของมันแต่ก็ไม่กล้าดึงออกจากปาก

“นั่นแหละ จะได้เงียบปาก ครางอย่างเดียวก็พอ เฮ้ออ”  พี่มันถอนหายใจแล้วก้มลงทำหน้าที่ต่อ



ตอนนี้ผมมี 2 ทางเลือก..

1.   เอากางเกงในไซส์XL ออกจากปากแล้วปาใส่หน้ามัน ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่เพื่อความเอสระดับสูงสุด  คิดดูว่าถ้าลงไปกดๆ ดันๆ กันในน้ำแล้วจะฟินสักแค่ไหน  แต่อีกใจก็กลัวปลาตอด คราวก่อนผมเห็นมีไอ้ดุกตัวใหญ่อยู่หลายตัว เคราะห์หามยามร้ายถ้ามันเอาเงี่ยงมาแทงเงี่ยงผมหรือเงี่ยงพี่บั๊คก็ซวยตายห่ากันพอดี
2.   
3.   อมกางเกงในมันต่อไปจะได้ไม่ขัดใจมันเพื่อความต่อเนื่องของท่วงท่าลีลารัก
4.   
เลือกได้ละ!

“อึกห์..” เสียงครางต่ำรอดผ่านลำคอพี่บั๊คออกมาเนื่องจากผมดึงกางเกงในออกจากปากแล้วคว้ามือมันมาดูดเลียและกัด “ฉลาดนักนะไอ้ลูกหมา.. อึก..อือห์”  นี่คือคำชมหรือเปล่าผมไม่สน  ผมรู้แต่ว่า มือมันอร่อยมากจนต้องกัดแทะรัวๆ 

สองขาผมเกี่ยวคร่อมร่างหนาไว้แล้วบีบรัดให้พี่มันเข้ามาประชิดใกล้ขึ้นอีก  ร่างเราบดเบียดกันจนไฟแทบลุก  มือของพี่มันยังถูกกัดจนขึ้นรอย บางแห่งก็ห้อเลือด ทั้งมือทั้งแขน จากนั้นก็ค่อยๆ โน้มตัวลงไปกัดที่ต้นคอและคลายสองขาที่เกี่ยวลำตัวมันออกเพื่อความสะดวกในการทรงตัว

“อืออ ส..เสียว”  ยอดอกที่ชูชันของผมถูกฟันคมครูดไปมาสลับกับขบกัดแรงๆ

“มึงกัดกูแรงแค่ไหน กูก็กัดมึงแรงเท่านั้นแหละ”  อาส์ ทั้งน้ำเสียงที่กระเส่าทั้งมือหนาที่ล้วงเข้ามาบีบเคล้นช่วงเอวหนักๆ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก “อึกห์ จ..จ้าว ช..ช้า ช้าๆ”  พี่มันครางต่ำพลางร้องขอให้ผมช้าลง

นึกภาพออกไหมครับ  ผมนั่งอ้าขาอยู่ข้างบน มันคุกเข่าก้มลงกัดนมผมอยู่ข้างล่าง  ผมโน้มตัวลงกัดคอมัน พร้อมกันนั้นมือก็ว่างจึงต้องควานลงไปสแคลชให้พี่มันที่ถอดกางเกงออกหมดแล้ว

ถ้าคุณจำไม่ได้ว่ามันถอดกางเกงออกเมื่อไหร่ ก็ขึ้นไปอ่านทวนอีกรอบนะ

“ช้าไม่ได้ เดี๋ยวอดแดก” ผมผละจากลำคอหนามากระซิบเสียงปร่าอยู่ที่ใบหูพี่มัน

“มึงนั่นแหละจะโดนแดก” ไม่ว่าเปล่า แต่มันผละตัวออกแล้วปลดซิบกางเกงผมออก

“ก็ไม่ว่ากัน”  บอกพร้อมขยับก้นขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้พี่มันถอดกางเกงให้ลงไปกองที่ข้อเท้าพลางเอนหลังพิงพนักที่นั่งเพื่อเปิดทางให้พี่มัน..  “อยากแดกก็แดก”  เผยอปากท้ายทายออกไปพร้อมกับชักนำส่วนที่แข็งขืนกลางลำตัวไปด้วย

พี่บั๊คทำหน้าไม่ค่อยถูก มองผมเหมือนหมั่นไส้ปนมันเขี้ยว  “กูโชคดีสุดๆ ที่ได้มึงแต่โชคดีของกูก็เยอะซะจนกูต้องสำลักครั้งแล้วครั้งเล่าเลยจ้าว”  พูดอะไรของมันก็ไม่รู้  กูยิ่งเมาๆ อยู่ด้วย

“พี่โชคดีที่มีผมเป็นผัว ผมก็โชคดีที่มีพี่เป็นเมีย”  ผมพูดพลางขยับมือขึ้นลงไปด้วย  พี่มันมองแล้วทำหน้างง  “พี่ชอบท่าไหน เดี๋ยวผมจัดให้ทุกท่าเลย แต่ขออย่างเดียวนะ”

“อะไร”  ดูเหมือนมันจะไม่พอใจตั้งแต่ผมพูดว่าผมเป็นผัวมันแล้วล่ะ คงเขินล่ะมั้งก็เลยแกล้งงอน

“อย่าออนท็อปก็พอ”  นึกถึงคราวก่อนแล้วยังเจ็บไม่หายเลยนะเนี่ย

“เฮ้ออ”   ถอนหายใจใส่กูทำไมครับเมีย  กูขอแค่ท่าเดียวที่ไม่ได้ นอกนั้นกูก็จะจัดให้ทุกท่าเลยนะ มึงก็หยวนๆ หน่อยสิ

“วันนี้กูจะทำให้มึงรู้ว่ามึงเป็นอะไรกับกู”  เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันทำไม  แค่ไม่ให้ออนท็อปมึงต้องโกรธขนาดนี้เพื่อ?? “กูไม่สนแผนเหี้ยอะไรของไอ้ดินแล้วนะ พรุ่งนี้มึงลืมตาตื่นเมื่อไหร่ ทุกอย่างที่มึงควรรู้ มึงจะได้รู้เลยจ้าว!”  ดูเหมือนจะหมดความอดทนกับผมซะแล้ว เฮ้อ เอางั้นก็ได้

“ไม่สนใจเรื่องอื่น ตอนนี้รู้อยู่อย่างเดียว...จ้าวเงี่ยน”  เหมือนคำนี้จะไปกระตุ้นต่อมความอดทนของมันให้แตกโพละ  พี่มันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วคว้ากางเกงในมาใส่ตามด้วยกางเกงของมัน  จากนั้นก็ดึงกางเกงของผมที่กองอยู่ตรงข้อเท้าขึ้นและเก็บมังกรที่ผงาดง้ำเข้าไปในกางเกงแล้วรูดซิบอย่างยากลำบากเพราะความมโหฬารของมัน คริๆ ผมไม่เล็กนะคร้าบ



“เหวอออออออ”  ผมร้องเสียงหลงเมื่อร่างถูกแบกขึ้นไหล่  “ผีมาอีกแล้วววววววว”  ร้องลั่นพลางดีดขาไปมาเพราะรู้สึกหลอน 

มาดีดีไม่เคยได้ มึงต้องทำให้กูลอยตลอด  ไอ้ผีบ้า!!



“เดี๋ยวขึ้นห้องได้ มึงโดนจัดหนักทั้งผีทั้งกูเนี่ยแหละไอ้จ้าว!!”  เสียงเข้มติดจะดุดันของผี เอ๊ะ แต่มันบอกทั้งผีทั้งกู  งั้นก็แสดงว่า..

“ผีเข้าสิงพี่บั๊คอีกแล้วใช่มั้ย! ทำไมทำแบบนี้ล่ะ เดี๋ยวพี่บั๊คก็อายุสั้นหรอก!”  ถึงจะรักผีแต่พี่บั๊คก็ได้ตบแต่งเป็นเมียตามกฎหมู่ที่ผมรักเช่นกัน ถ้าผีทำแบบนี้บ่อยๆ พี่บั๊คก็แย่น่ะสิ

“เฮ้อออ”  บอกกี่ครั้งแล้วว่าผีไม่มีลมหายใจ มึงก็จะถอนหายใจทำไมนักหนาล่ะวะ

อยากจะอาละวาดแต่ห้อยหัวแบบนี้นอกจากจะอาละวาดไม่ได้ มันจะอ้วกออกมาแทนน่ะสิก็เลยต้องหุบปากเอาไว้





ตุบ!!

ไม่นานนัก ร่างผมก็ถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรงจนกลิ้งไปสองตลบ  โหย ไอ้ผีมันซาดิสต์ว่ะ งานเอสกูปรารถนาจากพี่บั๊คแต่ไม่ใช่กับผีนะเว้ย

ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว ขาก็ถูกรวบไว้และลากลงไปพาดกับขอบเตียง  มือหนาปลดกางเกงผมออกอย่างรวดเร็วและกระชากหลุดไปกองกับพื้น  กระดุมเสื้อที่เหลืออีกสองเม็ดกระเด็นไปคนละทิศละทางเมื่อถูกกระชากด้วยแรงมหาศาล

“เรื้อนนักใช่มั้ย!!”  ปากพูดแต่มือก็แหกขาผมออกก่อนจะแทรกตัวเข้ามาโถมทับร่างผมเอาไว้  “พรุ่งนี้ถ้ามึงเห็นสภาพตัวเอง มึงคงรู้ว่ากูเป็นอะไรกับมึงกันแน่!”

“อึก!!”  หน้าอกสองข้างถูกขยำและบีบเคล้นอย่างแรงพร้อมกับริมฝีปากที่ถูกจู่โจมใส่แบบรุนแรงไม่แพ้กัน  “อึก อึกอือ”  ริมฝีปากที่แตกอยู่ก่อนแล้วถูกดูดกัดเจ็บๆ อีกจนเลือดซึมออกมาคละคลุ้งไปหมด และดูเหมือนริมฝีปากหยักและฟันคมๆ นั้นจะพอใจที่ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี รวมถึงลิ้นร้อนที่รุกล้ำกวาดต้อนจนผมแทบจะขาดใจตาย “อึก ฮึก เฮือก!”  กว่าจะถูกปลดปล่อยให้ได้รับอากาศเข้าปอดบ้างก็แทบจะหมดลมหายใจ ผมกอบโกยอ็อกซิเจนเข้าปอดอย่างรวดเร็วจนไม่ได้ระวังเนื้อระวังตัวในส่วนอื่น

“ปากดีดีอย่างมึงต้องแบบนี้ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ”  มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนวะไอ้ผี  เอาไว้พรุ่งนี้กูค่อยกรวดน้ำไปให้ดีมั้ยแล้วค่อยกลับมาใหม่  แม่จ้าว แม่ของจ้าว ฮืออ จ้าวไม่อยากได้งานเอสแล้วอะ มันเจ็บ ฮือออออ

“ฮ!!เฮือก!!”  ช่องทางด้านหลังถูกรุกล้ำเข้ามาอย่างรวดเร็ว  ยังดีที่ไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็ทำให้ตาเหลือกตาค้างได้อยู่เพราะมันกะทันหันจนเกินไป 

“ชอบแบบรุนแรง กูก็จัดให้”  ไอ้ผีบ้า ไอ้ผีไม่มีคุณธรรม ไอ้ผีซาดิสต์!

หน้าพี่บั๊คตอนนี้เหมือนมีหน้าผีมาซ้อนทับให้ผมเห็น  ใบหน้าหล่อที่เคยละมุนนุ่มนิ่มยิ้มบางๆ อย่างเอ็นดู ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนปีศาจกระหายเลือด 

“อึก อือ อ๊า อ่ะ”  ยอดอกด้านหนึ่งถูกบิดบี้ด้วยนิ้วเรียวแข็งแรงของมัน ส่วนอีกด้านก็ถูกดูดเม้มรุนแรง แต่ก็ยังเสียวสยิวไม่เท่าช่วงล่างที่ถูกรุกล้ำจากหนึ่งนิ้วเป็นสองและเพิ่มเป็นสามเมื่อผมเริ่มหายเกร็ง 

ผ่านไปสักพักริมฝีปากร้อนก็ลากไล้ดูดเม้มจากทรวงอกลงไปละเลียดอยู่แถวท้องน้อยและในที่สุดก็ครอบครองส่วนกลางของผมอย่างง่ายดาย

ไม่ใช่เพราะผมง่าย แต่อยากให้มาเห็นสภาพ โดนกระทำขนาดนี้ ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านอนแผ่พลีกายให้แม่งล่ะครับ

“อื้อ อ่าส์ อ๊าา”  ทั้งด้านหน้าที่ถูกริมฝีปากและฟันคมๆ ครูดขึ้นลงเป็นจังหวะ  ทั้งด้านหลังที่ถูกกระตุ้นเร้าอย่างถูกจุดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างทนทานต่อไปไม่ไหวและปลดปล่อยออกมาในเวลาไม่นาน

“อุ๊บ..อื้ออื้อ..”  ร่างสูงลุกขึ้นจากการคุกเข่าและยืดตัวมาหาจนริมฝีปากแตะกันอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกดลงมาหนักๆ และบีบคางผมให้อ้าออกพร้อมกับดุนลิ้นเข้ามาเบิกทาง  “อึก อึก ..แหวะ!”  ของเหลวกลิ่นคาวๆ ขมๆ เลี่ยนๆ ถูกถ่ายเทจากปากมันเข้ามาในปากผม

“นี่แค่ปฐมบท ยังมีอีกเยอะที่มึงต้องโดนคืนนี้”  น้ำเสียงแหบห้าวด้วยแรงกำหนัด ปลายลิ้นที่ตวัดเลียมุมปากและรอยยิ้มที่ยกเหยียดแบบผู้ที่อยู่เหนือกว่ายิ่งทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าดูใหญ่โตและมีอำนาจมากขึ้นไปอีก 

มือหนาสอดเข้ามาใต้ข้อพับขาแล้วดึงให้ยกขึ้น  “พูดตามกูนะจ้าว”  แกนกายใหญ่โตของมันวนเวียนอยู่แถวปากทางสวรรค์ที่พึ่งถูกเบิกทางไว้  ผมได้แต่หอบหายใจ มองมันด้วยความตื่นตระหนกระคนอยากรู้อยากเห็น  “มึง เป็น เมีย กู!”  พูดจบมันก็เสยพรวดเข้ามาทีเดียวมิดด้าม

“เฮือกกกกกกก!!”  ไอ้สัด! จุก!!! 

“พูดสิ” มันไม่สนใจท่าทางจะตายแหล่มิตายแหล่ของผมเลย  ถอนออกแล้วเสยเข้ามาอีกทีอย่างแรงราวกับว่าถ้าผมไม่พูดตาม มันจะกระแทกจนก้นกบพังถึงจะหยุด

ผมพยายามรวบรวมพลังแล้วพูดออกไป  “มึง เป็น เมีย กู!” 

“ไอ้จ้าว!” มันตวาดอย่างหัวเสีย 

“อะไรวะ ก็กูพูดตามแล้วไง  มาโกรธกูทำไมอีกไอ้ผีบ้า!!”  ไอ้ผีนิ่งคิดอยู่ครู่จึงอารมณ์เย็นลง

“เอ่อ กูลืมไป งั้นเปลี่ยนใหม่  พูดตามกูนะ.. จ้าว เป็น เมีย พี่ บั๊ค” 

อะไรซิ!?

“เฮือก!”  แค่ทำหน้างงหน่อยเดียวมึงก้มลงกัดนมพร้อมกับกระแทกจนสุดแรงเลยเหรอ ไอ้ผีซาดิสต์!!

“พูด!!”  เอ่อๆ กูก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าที่จริง กูกำลังโดนเอา เพราะไม่รู้จะเอาอะไรมาแถแล้วว่าที่ตูดจะฉีกอยู่ตอนนี้เป็นเพราะมันออนท็อป

“จ้าว เป็น เมีย พี่.. เอ๊ะ”  ผมนึกอะไรขึ้นได้จึงไม่ได้พูดตามมันจนครบประโยค

“อะไรอีกล่ะ”  มันทำหน้าหงุดหงิด

“ก็ตอนนี้ใครที่เอากูอยู่ล่ะ ผีหรือพี่บั๊ค”  ผมถามเพราะจะได้พูดให้ถูกว่าจริงๆ แล้วกูเป็นเมียใครแต่ดันถูกกัดที่หัวนมอย่างแรง  “โอ๊ยยย ฮือออ จ้าวเจ็บนะพี่บั๊ค!!”  เริ่มตาสว่างแล้วเหมือนกันว่ะ  กูโดนพี่บั๊คเอา กูรู้ซึ้งแล้ว

“เอ่อ รู้ซะทีสินะว่ากูไม่ใช่ผี กูเป็นผัวมึง ชื่อบั๊ค!”  ว่าแล้วก็ก้มลงจูบซับน้ำตาที่ไหลออกจากหางตาให้ผม  “กูก็ไม่อยากรุนแรงแต่มึงก็เรื้อนจนต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแบบนี้อะ”  น้ำเสียงทุ้มนุ่มกลับมาพร้อมกับใบหน้าที่อ่อนโยนมองผมอย่างรักใคร่และเอ็นดู  พี่บั๊คจริงๆ ด้วยสินะ  ไม่เป็นไร จะเป็นผัวหรือเป็นเมีย ก็ขอให้เป็นพี่บั๊คคนนี้คนเดียวผมก็พอใจแล้ว

“รักพี่บั๊ค”  ยกมือที่อ่อนระโหยโรยแรงขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าแล้วบอกรักจริงใจ  “พี่บั๊ครักจ้าวมั้ย” 

พี่มันยิ้มบางๆ แล้วจูบผมเบาๆ สักพักแล้วผละออกมองหน้าผมด้วยแววตาอ่อนโยน “รักที่สุดเลยครับเมียจ๋า”  งืออ สลัดบ้า กูเขินนะ

ผมยิ้มเขินแล้วรวบตัวมันเข้ามากอด  “รักผัวจ๋าเหมือนกันครับ”  ถึงจะหน้าด้านแค่ไหนแต่อารมณ์นี้กูก็เขินจนต้องแอบบอกข้างหูโดยไม่ให้มันเห็นหน้า 

พี่บั๊คจูบลำคอพร้อมกับโยกตัวเบาๆ  จากนั้นก็เร็วขึ้น และแรงขึ้นอีกตามอารมณ์ที่พุ่งสูงของเราทั้งคู่  เสียงร่างกายกระทบกันดังไปทั่วทั้งห้อง เสียงจ้วบจ้าบดูดเม้มไม่ขาดสาย เสียงบอกรักและเสียงครางกระเส่าแข่งกันโดยไม่มีใครยอมใครและในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน



ต่างคนต่างนอนนิ่งอยู่สักพัก  พี่มันก็แช่ของไว้ในตัวผมจนในที่สุดผมก็นึกอะไรขึ้นได้  “พี่ลุกก่อน”  ดันตัวมันออกแล้วลุกยืนโงนเงนเล็กน้อยกว่าจะตั้งตัวได้ก็หลายอึดใจ

“ไปไหนครับ”  มือหนาเอื้อมมาจับข้อมือผมไว้

“จัดการเรื่องสำคัญ”  หันไปบอกแล้วแกะมือพี่มันออกก่อนจะเดินกระเผกไปที่โต๊ะทำงาน  หยิบปากกาเมจิกสีแดงขึ้นมาแล้วบรรจงเขียนข้อความลงไปบนแขน

พี่บั๊คเดินตามมายืนซ้อนอยู่ด้านหลังและชะโงกมองจนผมเขียนเสร็จ

“จ้าวเป็นเมียพี่บั๊ค”  พี่มันอ่านแล้วหันมองหน้าผมพลางขมวดคิ้วเป็นปม  “เขียนทำไม”  พี่มันถาม

“เขียนไว้เตือนความจำ พอตื่นจะได้จำได้ว่าผมเป็นเมียพี่ไม่ใช่ผัว”  เหมือนมันจะเงิบปนขำแต่ก็เข้าใจในที่สุด

“เออๆ เอาที่มึงสบายใจ”  มันรัดตัวผมด้วยความมันเขี้ยวแล้วหอมแรงๆ ก่อนจะผละตัวออกไปเมื่อได้ยินผมพูดอีกประโยค

“แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นผัวหรือเป็นเมียผีกันแน่ เมื่อกี้สงสัยมันโดนหมอผีเรียกวิญญาณไปรีดน้ำมันพรายก็เลยออกจากร่างพี่ไปก่อน เดี๋ยวต้องรอให้มันกลับมาสิงพี่อีกทีแล้วค่อยเขียนแขนข้างนี้ พรุ่งนี้จะได้จำได้” ผมยิ้มให้ผัวรักด้วยความภูมิใจในสติปัญญาของตัวเอง 

“โอ๊ยยยย ไอ้จ้าว!!!”  แล้วมึงจะขยี้หัวตัวเองแรงแบบนั้นทำไมเนี่ย  แน่ะมาทำตาขวางใส่กูอีก  “ถ้ายังไม่หายเรื้อน กูก็จะเอามึงจนกว่าจะหาย!!!”  ไอ้เหี้ยยย โดนกดลงกับโต๊ะทำงาน  เจ็บก้นสัด!

“อึก..อื้อๆๆๆๆๆๆ”  ปากกูแหกกว่าเดิมด้วยแรงจู่โจมที่มากกว่าเมื่อครู่  ผมได้แต่ดิ้นรนด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่สามารถต้านทานพลังมหาศาลของพี่มันได้  เวลาโกรธแล้วดุดันละเกินนะไอ้ห่า

เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ 

ถ้ามาแนวนี้ก็คงเป็น..

“ผีมาแล้วเหรอ  อุ๊บ! อึก อื้อๆๆๆ”  อุตส่าห์รวบรวมพลังเบี่ยงหน้าหนีจนหลุดจากการครอบครองของมันได้  ก็แค่อยากทักทายตามประสาคนรักผีแล้วนี่หรือคือสิ่งตอบแทนที่กูได้  ความรุนแรงเพิ่มขึ้นอีกสองเท่ามันคืออะไร!?

แล้วถามหน่อยว่ามึงจะแดกปากกูให้อิ่มไปยันชาติหน้าเลยมั้ย เลือดซึมออกจากแผลทั้งแผลเก่าแผลใหม่จนเลือดจะหมดตัวอยู่แล้วนะเว้ย!!  “ผี..อึก..จ้าว..เจ็บ”  พยายามอ้อนวอนด้วยความยากลบากแต่ก็หาได้นำพาไม่ นอกจากจะไร้ปราณีแม่งยังเสือกจู่โจมแผลแตกที่คิ้วด้วยการดูดจ้วบๆ ซะอีก  ไอ้สัด โกรธอะไรกูนักหนาวะเนี่ย!!

“แบบนี้ไม่ใช่ผีแน่ๆ” ร่างหนาหยุดชะงักแล้วผละออกจากแผลมาฟังผมพูด ดูเหมือนหน้าของมันมีความหวังอะไรบางอย่าง  “มึงชอบกินเลือด มึงไม่ใช่ผีแต่เป็นแวมไพร์ปลอมตัวมา!”  แค่นั้นแหละ งานเอสขั้นสุดที่กูใฝ่ฝันก็เริ่มต้นขึ้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด  ไม่ว่าจะพยายามร้องขอความเห็นใจมากแค่ไหนมันก็ไม่หยุดอีกแล้ว

ทั้งดูด ทั้งกัด ทั้งขยำ ขยี้ บี้ บิด ขูด รูด เสียบ เสย กระแทกกระทั้น เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลง เหาะเหินเดินอากาศท่าไหนก็มี  ไอ้สัดกูไม่ใช่ตุ๊กตายาง!!!



“ม..ไม่..ไหว..ละ..แล้ว...ผี..แวม..ไพร์”  ร่างผมอ่อนระโหยโรยแรงเมื่อโดนเข้าไปสี่น้ำติดๆ กัน  แต่พอพูดจบ แทนที่จะได้ลดโทษ ก็ดันโดนแบกไปวางในอ่างอาบน้ำแล้วเปิดน้ำอุ่นล้างเนื้อล้างตัว  ตอนแรกก็นึกว่าจะเลิกทาสที่ไหนได้ มันยังเอากูในน้ำอีกสองรอบ ไอ้สัด  มึงจะบริหารกล้ามหำไว้แข่งโอลิมปิกหรือไง สาดดดดดดดด กูเพลียง่ามตูดดด!!!



หกครับทั่น โดนไปหกน้ำถ้วน และตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเป็นเมีย ไม่ได้เป็นผัวใครเลย  ตอนที่ถูกอุ้มมาวางบนเตียงหลังจากพี่มันเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนชุดนอนและทำแผลให้เสร็จ ผมก็รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายของตัวเองคว้าแขนพี่มันไว้  “ข..เขียนข้างนี้ให้หน่อย”  ผมยื่นแขนที่ยังไม่ได้เขียนข้อความไปให้มัน  “เขียนว่า จ้าว..เป็นเมียผีแวมไพร์” 

!!!!

พี่บั๊คทำหน้าเหมือนจะร้องไห้  มันก้มเอาหัวมาโขกกับหน้าผากผมหลายทีราวกับจะแทรกตัวเข้ามาในสมองผมเพื่อท่องเที่ยวอยู่ในนั้นสักสองปี  “กูจะทำไงกับมึงดีไอ้จ้าววววว”  มึงไม่ได้ทำไปแล้วหกยกหรือไงวะสลัด!  ยังมีหน้ามาถามว่าจะทำยังไง นี่ช่วงล่างกูชาไร้ความรู้สึกไปแล้วนะโว้ย  ถ้ามีอีกยกกูจะไปฟ้องกรมแรงงานว่ามึงใช้แรงเกินเหตุทำให้กูทุพพลภาพชั่วคราว



“นอนซะ”  ในที่สุดพี่มันก็ทำใจได้ “มึงตื่นเมื่อไหร่ กูจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง” ว่าแล้วก็ถอนหายใจแล้วขึ้นมานอนข้างๆ  พี่มันรวบตัวผมเข้าไปกอดแน่น  “รีบสร่างเมาเร็วๆ นะครับ พี่อยากเอามึงตอนที่รู้เรื่องรู้ราวกว่านี้เร็วๆ”  หืมมม นี่วางแผนเอากูเป็นเรื่องเป็นราวเลยเหรอ หกยกนี่ยังไม่เป็นเรื่องเป็นราวใช่มั้ย!?

เออๆ ช่างเหอะ  ตอนนี้ร่างกายกูหมดสิ้นแล้วซึ่งเรี่ยวแรงใดใด  ขอชัตดาวน์ตัวเอง ณ บัด.. คร่อกก



‘ว่าแต่... ที่นอนกอดกูอยู่เนี่ย ผี หรือ พี่บั๊ควะ’







*************************

ต่อข้างล่าง

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
เช้าตรู่ของอีกวัน ร่างอันใกล้แหลกสลายของผมก็รวดร้าวจนนอนต่อไม่ไหว มันร้าวรานตั้งแต่ปลายเท้าไปยันรากผม “เมื่อคืนกูโดนยานอวกาศพุ่งชนหรือไงวะเนี่ย”  บ่นไปพลางขยับตัวอย่างยากลำบาก “พี่บั๊ค พี่บั๊ค”  ลืมตาแทบจะไม่ขึ้นแต่ก็พยายามปรือตามองและเรียกคนที่นอนอยู่ใกล้ๆ แขนของมันก่ายเอวผมไว้หลวมๆ 

ผมค่อยๆ หรี่ตามองให้ชัดขึ้นเมื่อไม่เห็นมีปฏิกิริยาจากร่างนั้น  “หลับหรือตายวะมึง”  บ่นแล้วยกแขนมันออกจากตัว

“แดกไวน์แพง มันมีไซด์เอฟเฟ็กต์ขนาดนี้เลยเหรอวะ..โอ๊ยย”  ผมร้องลั่นเมื่อลุกขึ้นนั่งแล้วสะท้านตั้งแต่รูตูดยันท้ายทอย 

เกิดอะไรขึ้นกับช่วงล่างอันแข็งแกร่งของกู  ทำไมรู้สึกเหมือนตอนโดนเอาครั้งแรกเลยวะ!

ไม่นะ!! หรือว่า!!??

ผมเปิดเสื้อขึ้นและก้มมองสารรูปตัวเอง “ไอ้เหี้ยพี่บั๊ค!” หันไปด่าผู้ชายที่นอนหล่ออยู่ใกล้ๆ แต่มันก็ไม่หือไม่อือ

“เอากูซะจนหมดแรงเลยไอ้เหี้ย  ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย”  ไม่รู้จะด่าคำไหน มันอัดอั้นจนอยากลุกถีบซะมากกว่า แต่สังขารแบบนี้แค่นั่งยังน้ำตาเล็ด

ผมพยายามลุกจากเตียงและคลานเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วที่น้อยกว่าเต่าเป็นอัมพาต  แก้ผ้าแล้วส่องกระจกดูสารรูปตัวเองอีกครั้งก็ถึงกับผงะ

“อย่างกะโดนลงแขกทั้งหมู่บ้านเลยไอ้เหี้ยเอ้ย”  น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บใจแต่แล้วก็พยายามปลงกับสิ่งที่เกิดขึ้นซึ่งก็ใช้เวลาอยู่นานพอสมควร  ที่ใช้เวลานานก็เพราะข้อความบนแขนซึ่งเป็นลายมือตัวกูเองเนี่ยแหละ

“กูคงเมาแล้วไปอ่อยมันเหมือนที่ไอ้เดย์เคยเล่าบ่อยๆ เฮ้อ ถ้าเป็นกูก็คงทำเหมือนมันนั่นแหละ”  นี่คงเป็นเวรเป็นกรรมที่กูไปฟันหญิงโดยที่ไม่ได้รัก  คิดไปก็ยิ่งช้ำ ได้แต่พยายามข่มอกข่มใจอย่างหนักหน่วงพลางจัดการขัดข้อความอับปรีย์ออกจากแขนซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นเกินไปนัก 

หึ.. ลบที่แขนน่ะมันลบไม่ยากหรอก แต่ที่มันทิ่มแทงเหมือนถูกสักเข้าไปในใจเนี่ยสิ จะลบยังไงให้หายได้ง่ายๆ

“เป็นชู้กับผัวคนอื่น เจริญล่ะไอ้จ้าว”  แค่นน้ำคำส่อเสียดใส่ตัวเองแล้วแต่งตัวด้วยความยากลำบาก  หยิบข้าวของใส่กระเป๋าแล้วโซซัดโซเซมาหยุดที่หน้าประตู

จะดีจะชั่วยังไงก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นชู้หรอกนะ มันเหมือนลดค่าของตัวเองด้วยตัวของตัวเอง



“แต่กูไม่โทษมึงหรอกพี่บั๊ค กูคงต้องโทษตัวเองที่เมาแล้วเอาตัวไม่รอด ครั้งแรกก็ยังพอทำใจ ครั้งที่สองนี่แก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้น ที่สำคัญ เสือกจำเหี้ยห่าอะไรไม่ได้เลยซักอย่าง”  ยืนทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ที่นอนแผ่หมดสภาพอยู่บนเตียง    “งานที่มึงจ้างกูจะทำให้สำเร็จ แต่ตอนนี้ขอไปปรับทัศนคติตัวเองก่อนก็แล้วกัน”  พูดจบก็ปิดประตูเดินลากขาถ่างๆ ออกมาจากห้องนอนใหญ่



ใช้เวลาชาติกว่าๆ ในการเดินลงบันได  โอ๊ยยย อีบันไดไฮโซ  อีโก้หรูดูดี  มึงจะวนหาพ่อมึงทำไมนักหนา ถ้ามึงทิ่มตรงๆ ลงข้างล่างมันจะทำให้เสียชาติเกิดบันไดหรือไง  มึงไปเกิดใหม่เป็นเขาวงกตมั้ย จะได้วนให้สาแก่ใจมึงอีบันไดอ้อมโลก!!



“บ่นอะไรอุบอิบตลอดทาง”  ผมสะดุ้งเมื่อถึงบันไดขั้นสุดท้ายแล้วมีเสียงทักดังขึ้นที่ด้านหลัง

หันกลับไปมองก็เจอร่างท้วมของแม่พี่บั๊คค่อยๆ เดินลงมาหยุดยืนประจันหน้ากับผม

“เปล่าครับ จ้าวแค่อยากทุบบันไดทิ้งแล้วทำใหม่ให้มันตรงๆ เวลาแม่จ๋าขึ้นลงจะได้ไม่ต้องเดินเยอะ”  นี่ขนาดกูบอกว่าเปล่านะยังฮาขนาดนี้ ก้ากก ไอ้จ้าวนี่มันฮาไม่เลือกเวลาจริงๆ

แต่เรื่องอื่นช่างมันก่อน ที่กำลังสงสัยตอนนี้ก็คือ “แม่จ๋าพึ่งลงมาเหรอครับ”  ผมจำได้ว่าไม่ได้ยินเสียงใครเดินตามหลังนะ  หรือมัวแต่หัวเสียก็เลยไม่ทันสังเกต

“ฉันก็ตามลงมาตั้งแต่เธอลงมาได้สี่ห้าขั้นนั่นแหละ เห็นท่าทางไม่ค่อยดีก็เลยตามดูห่างๆ”  หืมม อย่าบอกนะว่าเป็นห่วง “ไม่ได้อะไรหรอก ฉันแค่ไม่อยากให้มีคนมาตายในบ้านเท่านั้นแหละ”  แน่ะ ร้อนตัว  จ้าวยังไม่ได้พูดอะไรเลยเหอะ  “แล้วเป็นอะไร ทำไมหน้าซีดๆ เดินก็ไม่ตรง แถมมีแผลที่คิ้วด้วยน่ะ”  ผมสังเกตเห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเธอ  แม่พี่บั๊คที่เคยมองเหยียดด้วยสายตาดูแคลนทว่าตอนนี้กลับดูเป็นห่วงเป็นใยแต่ก็ยังติดหน้านิ่งและไว้ตัวอยู่นิดหน่อย

“เมื่อคืนคงเมามาก น่าจะตกบันไดหรือไม่ก็หกล้มมั้งครับ”  แผลที่คิ้วก็ไม่ได้ใหญ่อะไร  มีพลาสเตอร์อันเล็กแปะไว้แค่อันเดียวแต่มันระบมและปูดขึ้นมาเยอะเหมือนกัน

“แล้วจะไปไหน ทำไมไม่ให้ตาบั๊คพาไปหาหมอ” นางทำหน้าไม่ค่อยพอใจนัก

“เอ่อ คือ.. พี่บั๊คยังไม่ตื่น จ้าวจะกลับบ้านครับ เดี๋ยวไปเอง จะนั่งแท็กซี่ไป”  แม่พี่บั๊คขมวดคิ้วไม่พอใจหนักขึ้น

“เป็นถึงขนาดเดินยังจะไม่ไหวแล้วจะไปเองได้ยังไง งั้นรออยู่ตรงนี้นะ จะไปจัดการไอ้ลูกชายตัวดี ดูแลน้องยังไงให้เป็นขนาดนี้ก็ไม่รู้!”  หืมม รู้สึกแปลกๆ เหมือนที่ผมรู้สึกมั้ยครับ

“เอ่อ คุณแม่ครับ ผมไหวจริงๆ ให้พี่บั๊คพักผ่อนเถอะเขาคงเพลียมากน่ะครับ”  ไม่เพลียทนไหวเหรอ สภาพผมขนาดนี้คิดดูว่าไอ้คนทำมันจะต้องใช้แรงมากแค่ไหน

ผมอ้อนวอนด้วยสายตาอย่างที่ไม่เคยทำกับแม่พี่บั๊คมาก่อน  เธอหยุดชะงักแล้วเดินลงมาหา  “งั้นก็ตามใจ แต่แม่จะไปส่ง” 

อะไรซิ!!??

แม่!!??

แม่จะไปส่ง??

“คุณแม่อย่าลำบากเลยครับ”  ผมทัดทานไปพร้มกับความไม่เข้าใจในอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปของแม่พี่บั๊ค

“ทำไมอยู่ๆ ก็เรียกแบบนี้ล่ะ เคยเรียกยังไงทำไมไม่เรียกเหมือนเดิม”  เธอทำเสียงเขียว

“ห..หา?”  ผมได้แต่เอ๋ออ้าปากหวอมองแม่พี่บั๊คแบบงงสุดชีวิต

“ผู้ใหญ่พูดอะไรก็ทำตามเถอะน่า มัวแต่ยืนเอ๋ออยู่ได้” 

“อ..เอ่อ ค..ครับ  ครับแม่จ๋า”  ตอบไปเพราะโดนดุ ไม่ใช่เพราะเข้าใจหรอกนะ

“งั้นไปขึ้นรถ เดี๋ยวแม่จะพาไปแวะคลินิกแล้วค่อยไปส่งที่บ้าน”  ว่าแล้วเธอก็มาแตะที่แขน ตอนแรกก็เหมือนจะไม่ค่อยกล้าจับ แต่สักพักก็จับแบบประคองผมแบบเต็มไม้เต็มมือ

ไอ้เหี้ย นี่กูอยู่ในความฝันเหรอวะ “โอ๊ยย”  ผมร้องลั่นเมื่อจิ้มที่แผลตัวเองแล้วเจ็บจนน้ำตาเล็ด

“อยู่ๆ ก็ไปจิ้มแผลตัวเอง ติงต๊องนักไอ้เด็กคนนี้”  แม่พี่บั๊คเปิดประตูข้างคนขับให้แล้วดันผมเข้ามาในรถพร้อมกับเอ็ดเบาๆ เมื่อเห็นผมจิ้มแผลตัวเอง

“ผ..ผมนึกว่าฝันอยู่อะครับ”  ทำหน้าแหยๆ เพราะยังเจ็บไม่หาย

“ตื่นมาแล้วก็อยู่ในโลกของความจริง แม่ก็พึ่งมองเห็นโลกของความจริงเหมือนกัน”  พูดจบก็ปิดประตูแล้วขึ้นมาขับรถออกจากบ้านอย่างคล่องแคล่ว



“ทำไมแม่จ๋าขับรถเองล่ะครับ”  อดไม่ได้ที่จะถามเพราะรวยระดับนี้ จะมีคนขับเป็นร้อยคนก็ยังได้

“เฮ้อ”  นางถอนหายใจทำหน้ามุ่ย  “ก็ตาแมวน่ะสิ  ชอบคิดว่าตัวเองยังหนุ่มเหมือนแต่ก่อน  พอฉันจ้างคนสวนคนขับรถมาใหม่ก็เที่ยวไปแย่งงานเขาทำ  พอฉันเอ็ดให้ก็ทำหงอย ข้าวปลาไม่ยอมกินจนกว่าฉันจะใช้ให้แกทำงานนั่นแหละถึงจะดีขึ้น”  นางหยุดเล่าครู่หนึ่งเมื่อถึงทางเลี้ยวออกสู่ถนนใหญ่ จากนั้นก็เล่าต่อ  “ที่อยากให้กลับไปอยู่บ้านนอกเพราะอยากให้บั้นปลายชีวิตแกได้อยู่กับธรรมชาติ ได้อยู่กับลูกกับหลานและได้พักผ่อนซะที  ที่ไม่อยากให้ตาบั๊คไปสนิทชิดเชื้อมากเพราะแกจะผูกพันอยู่อย่างนั้น ตัดใจกลับไปไม่ได้และต้องทำงานอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้พักได้ผ่อน  ทั้งๆ ที่บอกแล้วว่าไม่ต้องทำอะไร ขนาดอ้างว่ากลัวข้าวของเสียหายแกก็ไม่ฟัง เผลอไม่ได้เป็นต้องหยิบจับทำนั่นทำนี่ไม่ได้หยุด ไม่รู้จะทำยังไงดีกับคนแก่หัวดื้อแบบนั้น”  อันนี้คือความรู้ใหม่แฮะ ที่เขาบอกว่าทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง มันคงจะจริงสินะ  “ทุกวันนี้ก็ได้แต่รอให้แกรู้ตัวซะทีว่าทำไม่ไหวแล้วค่อยจ้างคนมาใหม่ ไม่งั้นก็อดสงสารไม่ได้เวลาเห็นแกมองตาละห้อยที่เห็นคนอื่นขับรถให้แม่”  ผมหันมองผู้หญิงจิตใจดีที่อยู่ข้างๆ คิดไว้อยู่แล้วว่าแม่จ๋าเป็นคนน่ารัก เพียงแต่ชอบปกปิดไว้ด้วยมาดคุณหญิงคุณนายเพื่อเป็นเกราะไว้ป้องกันตัวเองและลูกชายสุดที่รักของเธอ

“แม่จ๋าใจดีกว่าที่ใครๆ เข้าใจ”  ผมบอก 

เธอหันมาแล้วยิ้มบาง “แม่เคยคิดว่าจะหาคนที่คู่ควรให้ตาบั๊คเองกับมือเพราะเป็นสิ่งสุดท้ายที่แม่จะมอบเป็นของขวัญกับลูกได้  อยากให้เขามีคนที่ดีคอยอยู่เคียงข้างทั้งยามสุข ยามทุกข์ ยามขัดสน”  รอยยิ้มสวยๆ เริ่มดูหม่นขึ้นเมื่อมีน้ำตารื้นขึ้นที่ดวงตา  “แต่แม่ก็คิดผิด  ผิดที่ดูถูกลูกตัวเอง ไม่คิดว่าจะหาคนที่ดีได้ถึงขนาดนี้”  ผมยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก แต่เหมือนว่าจะถูกชม เอ๊ะ หรือว่าแม่พี่บั๊คจะรู้เรื่องแฟนตัวจริงของพี่มันแล้วชมตัวจริงซึ่งไม่ใช่ผม

“เขาคงดีจริงๆ พี่บั๊คถึงได้รักมากขนาดนี้”  รักจนถึงขนาดลงทุนหลอกแม่ตัวเองว่ามีผมเป็นเมีย  รักถึงขนาดไม่ยอมให้มาทนถูกแม่จ๋าเกลียดขี้หน้า รักถึงขนาดพูดถึงทุกทีก็อมยิ้มเขินจนน่าหมั่นไส้

“แต่แม่ว่าตาบั๊คน่ะรักแม่มากกว่า” เธอพูดแล้วเลี้ยวเข้าจอดในซองจอดรถหน้าคลินิกแห่งหนึ่ง  “ตามันแหลมนะ เลือกลูกสะใภ้ที่รักแม่สามีได้ขนาดนี้น่ะ”  พูดจบก็เปิดประตูลงจากรถแล้วมาประคองผมเข้าไปในคลินิก



ไม่รู้เป็นเพราะแผลอักเสบที่ตูดหรือที่หัวกันแน่ที่ทำให้ผมรู้สึกโง่แล้วโง่อีก ไม่ค่อยเข้าใจอะไรที่แม่จ๋าพูดสักนิด 



“ฉีดยาดีกว่านะกลับถึงบ้านจะได้พักผ่อนเต็มที่  ช่วงนี้งดมีเพศสัมพันธ์เด็ดขาด ถ้าไม่อยากหูรูดเสื่อมไปตลอดชีวิต อ้อฝากไปบอกไอ้ผัวหื่นของน้องด้วยว่า ‘ดีนะที่กูไม่เอามึงมาทำผัวตอนที่คุณป้ามาทาบทามเมื่อคราวก่อน’”  หมอสาวสวยระดับมิสเวิล์ดแต่ฝีปากอย่างกับมีดผ่าตัด  สวยๆ แบบนี้ทำไมเถื่อนนักวะ  ขนาดไม่เคยรู้จักกันยังพูดขนาดนี้แล้วถ้าคนสนิทกันจะขนาดไหน บรื๋ออ ผู้หญิงเป็นเพศที่ฮาร์ดคอร์สุดๆ

ระดับความฮาร์ดคอร์ของนางก็เริ่มตั้งแต่การตรวจร่างกายแม้กระทั่งส่องตูด ซอกขา มุมอับ มุมตรงมุมทแยง ทุกมุมทุกองศาแล้วพร่ำพูดบรรยายให้ฟังแบบละเอียดยิบจนต้องทำหน้ายี้ตลอดเวลา แล้วนี่ยังมาฝากข้อความแปลกๆ ถึงพี่บั๊คซะอีก ผมเดาเอาว่า ครอบครัวพี่บั๊คคงรู้จักกับหมอคนนี้แล้วแม่พี่บั๊คก็คงหวังให้หมอมาเป็นสะใภ้นั่นแหละแต่หมอฮาร์ดคอร์นี่คงปฏิเสธ

แต่อย่างอื่นช่างมันก่อนตอนนี้ขออายก่อนละกัน หน้านี่เจื่อนแล้วเจื่อนอีกไม่ไหวจะอายแล้วเนี่ย  “ถ้าคุณป้าไม่บอกว่าเป็นแฟนพี่บั๊ค หมอจะแจ้งตำรวจเพราะคิดว่าน้องไปโดนลงแขกมานะเนี่ย”  โอย พอเถอะหมอ  ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว

เมื่อฉีดยาเสร็จก็ออกมานั่งรอยากับแม่จ๋าที่ด้านนอก  “หมอเกดว่าไงมั่ง”  หมอเกดหรือหมอกามกันแน่ พูดแต่ละอย่างกูเห็นภาพเป็นฉากๆ เลย  นี่มันเลยคำว่าบริการข้อมูลด้านการแพทย์แล้วนะ

“หะหะ” ผมหัวเราะเก้อๆ “ก็บอกว่าให้พักเยอะๆ น่ะครับ”  จะบอกได้ยังไงว่าหมอเกดของแม่จ๋า พูดแม้กระทั่งว่า ‘จู๋ใหญ่ขนาดนี้ยังเป็นรับเหรอเนี่ย’  กูไม่รู้จะภูมิใจหรือเสียหน้าดีกับข้อความของนาง  ฮือออ หมออะไรแบบนี้วะ!



สักพักพยาบาลประจำเคาน์เตอร์ก็เรียกให้ไปรับยาซึ่งหมอเกดเป็นคนออกมาจ่ายยาเอง “พี่บั๊คไม่ไหวเลยนะคุณป้า”  เธอพูดกับแม่จ๋าที่พยุงผมไปรับยาด้วยกัน  “จัดหนักขนาดนี้จะเป็นอันตรายนะคะ”  เออนะ พอพูดกับผู้ใหญ่ก็เพราะดีนี่นา สงสัยเห็นว่าผมเป็นเด็กและเป็นแฟนของพี่บั๊คล่ะมั้งก็เลยพูดจาแบบนั้น  “ดีนะที่เกดไม่หลวมตัวเชื่อคุณป้าตอนนั้น”  เธอพูดพลางจัดยาใส่ซองด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

“ก็ป้าอยากหาคนดีให้ตาบั๊คนี่ลูก ตอนนั้นก็ไม่เห็นใครที่จะจริงใจเท่าหนูเกด  คุณลุงก็พึ่งเสียไป ตาบั๊คมันก็ทั้งเศร้าทั้งเครียด”  ผมมองสองคนคุยกันเรื่องพี่บั๊คด้วยความสนอกสนใจ ทำไมต้องอยากรู้เรื่องของมันขนาดนี้ด้วยนะ โดนเอาทั้งคืนจนกลายเป็นว่าคลั่งรักมันแล้วหรือไง

“แต่ตอนนี้ก็คงหายเครียดแล้วมั้งคะ มีคนมาคลายเครียดให้แบบนี้น่ะ”  หมอเกดนี่สวยจริงจัง ตอนทำหน้ากรุ่มกริ่มแซวแม่จ๋ายิ่งมีเสน่ห์  ผมว่าแฟนเธอคงโชคดีสุดๆ เลยละ

หรือไม่ก็ดวงซวยสุดๆ ล่ะนะ

“แม่ก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าไม่ใช่แค่คลายเครียด แต่มีดีทุกด้าน ทั้งพูดเก่ง ปากหวาน ขยันเอาใจแล้วยังจิตใจดีด้วยนะ”  อื้อหืออ  แม่จ๋าชมใคร ที่แน่ๆ ไม่ใช่ผมแน่นอน

“แหมๆๆๆ เห่อสะใภ้คนใหม่สุดๆ เลยนะคะ สงสัยจะมีข่าวดีเร็วๆ นี้แน่เลย”  หมอเกดแซวไม่เลิก

“ถ้าตาบั๊คจะแต่ง แม่ก็ไม่ขัดแล้วล่ะ คนนี้ผ่าน”  แม่จ๋ายิ้มแก้มจะปริ  แต่ผมเนี่ยสิฟังแล้วหัวใจแทบแหก  นี่แม่จ๋าจะจัดงานแต่งให้พี่บั๊คกับเมียมันงั้นเหรอ

ทำไมถึงได้เศร้าขนาดนี้วะ 

หึ สมน้ำหน้า อยากไปพลาดท่าปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เขา รู้ทั้งๆ รู้ว่าเขามีเมียแล้วก็ยังไม่รู้จักระวังตัว แบบนี้จะร้องหาให้ใครมารับผิดชอบก็คงไม่มีสินะ  เสียไปฟรีๆ อีกแล้วล่ะเหงี่ยม จ้าวมันงี่เง่าที่สุดเลย



หลังจากอธิบายข้อมูลตามเอกสารกำกับยาแล้วก็ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่ครู่หนึ่ง หมอเกดก็ขอตัวไปตรวจคนไข้ต่อ ซึ่งดูๆ ไป ไม่มีคนไข้ผู้ชายเลย มันผิดวิสัยปกติของคลินิกหมอสาวและสวยขนาดนี้ แต่ผมว่าผมรู้ซึ้งถึงก้นบึ้งเลยล่ะว่าเพราะอะไร

“มีหนังเอกซ์ให้ยืมฟรีนะ ทั้งชายหญิงทั้งหนังเกย์ก็เพียบ ถ้าอยากได้ก็มาเอาได้เลย  HDทั้งนั้นแหละ”  มีการมาแอบกระซิบตอนที่ผมนั่งรอแม่จ๋าจ่ายเงินที่แคชเชียร์ ผมทำหน้าแหยๆ แล้วพยักหน้ารับทราบแต่พอเดินไปสองก้าวก็เดินกลับมากระซิบอีกรอบ  “อ้อ แล้วอีกอย่าง อย่าลืมหมั่นขมิบตูดด้วยจะได้ฟิตๆ ผัวรักผัวหลง”  ทำหน้าไม่ถูกเลยกู  ยัยปีศาจในคราบนางฟ้า!!!





“อะไรกัน นั่งเงียบตลอดทางเลย  เจ็บแผลเหรอ”  เมื่อใกล้ถึงบ้าน แม่จ๋าก็ถามขึ้น

“รู้สึกปวดหัวน่ะครับ นอนพักก็น่าจะหาย หมอฉีดยาให้แล้วเดี๋ยวก็คงดีขึ้นครับ”  ไม่ได้โกหกนะเพราะมันก็มีส่วนแต่ที่ทำให้ผมอึ้งๆ หน่วงๆ เพราะวันนี้โดนสึนามิลูกใหญ่ตอนตื่นมาเจอตัวเองสภาพนี้ แถมยังมีอาฟเตอร์ช็อคจสใมาอีกหลายระรอก และที่ทำให้จมดิ่งสุดๆ ก็คงเป็นเรื่องที่พี่บั๊คจะแต่งงาน

“งั้นก็พักผ่อนเยอะๆ ก็แล้วกัน”  แม่จ๋าขับรถเข้าซอยบ้านผม และจอดหน้าบ้าน

“เอ่อ.. แม่จ๋าจะเข้าบ้านเหรอครับ”  ผมถามเพราะแม่บีบแตรรอให้คนมาเปิดประตู ไม่ได้จอดเทียบเพื่อส่งผม

“แม่มีเรื่องต้องคุยกับแม่จ้าวนิดหน่อย”  ผมเลิกคิ้วสูงทันที “ไม่ได้มาหาเรื่องหรอกน่า เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว”  จำเป็นต้องพยักหน้ารับไปอย่างนั้นเพราะเดี๋ยวจะโดนดุ  แต่ผมก็ยังมีอีกเรื่องที่อยากขอร้องเธอ

“แม่จ๋าช่วยบอกพี่บั๊คหน่อยนะครับว่ายังไม่ต้องมาหาจ้าว  ขออยู่รักษาตัวให้หายก่อน แล้วจ้าวจะกลับไปเอง นะครับ”  ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้จนแม่จ๋าพยักหน้ารับปาก

“เอางั้นก็ได้ แต่เปิดโทรศัพท์ไว้นะ ห้ามปิดเด็ดขาดไม่งั้นแม่จะพามันมาเอง”  ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้แม่จ๋าดูเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้  แต่หัวผมก็ทนทานความปวดร้าวไม่ไหวอีกแล้วจึงต้องหยุดคิดและนั่งนิ่งรอให้แม่จ๋าขับรถเข้าบ้าน



“โหจ้าว เจ็บหนักขนาดนี้เลยเหรอ”  พี่ข้าวสวยที่มาเปิดประตูรั้วและมาพยุงผมออกจากรถ

แม่จ๋ายิ้มล้อ “เห็นบอกว่าหกล้ม แต่แม่ว่าคงล้มใส่คนมากกว่า”  โอ๊ยยย กูจะบ้า  นี่แม่จ๋าเปลี่ยนไปขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่งงเป็นไก่ตาแตก อีพี่สวยก็ยืนงงทำหน้าเหมือนเห็นมนุษย์ต่างดาวไม่ต่างกัน แต่แล้วสักพักมันก็พยักหน้าเหมือนเข้าใจเรื่องราว 

“งั้นเข้าบ้านก่อนเลยค่ะ แม่กับพ่ออยู่ในสวน เดี๋ยวสวยจะไปเรียกมาที่ห้องรับแขกนะคะ”  พี่สวยบอก

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ไปหาเอง”  พี่สวยพยักหน้าแล้วบอกทางจากนั้นก็พยุงผมเข้าบ้าน



“คุณพี่เขยนี่ก็หนักมือเหลือเกิน สภาพแกเหมือนไปโดนรุมโทรมมาเลยว่ะจ้าว”  เอ่อ เอาเข้าไป ทั้งข่มขืน ทั้งลงแขก ทั้งรุมโทรม สารพัดศัพท์แสงที่ทุกคนจะพ่นใส่หน้ากู

“เลิกพูดถึงคนๆ นั้นจนกว่าจ้าวจะดีขึ้นกว่านี้ได้มั้ยพี่ จ้าวขอร้อง”  ว่าแล้วก็แกะมือพี่สาวออกแล้วค่อยๆ สาวราวบันไดขึ้นบ้าน  “บอกพ่อกับแม่ด้วยว่าจ้าวขอพัก อย่าพึ่งรบกวน ถ้าหิวแล้วจะลงมากินเอง”  พี่สวยดูจะแปลกใจกับท่าทีของผมแต่ก็พยายามไม่ถามอะไรกวนใจอีก

“อืมๆ สู้ๆ หายเร็วๆ”  ผมยิ้มให้บางๆ แล้วสาวราวขึ้นบันไดด้วยสภาพร่างที่เริ่มไม่ไหวเต็มที  พอปิดประตูได้ก็ทิ้งดิ่งและเข้าสู่ห้วงนิทราทันที





“เช็ดตัวเสร็จแล้วเหรอคะคุณพี่ ที่จริงให้น้องเช็ดเองก็ได้นะคะ”

“ไม่เป็นไร เสร็จแล้วล่ะ ตัวร้อนจี๋เลยน่าสงสาร....อ้าว โทรศัพท์เข้า” เสียงแว่วๆ ดังอยู่ใกล้ๆ  เสียงใครวะ  “ว่าไงไอ้ตัวดี ตื่นได้แล้วเหรอ....จะหาเจอได้ยังไงก็น้องมันไม่สบาย แม่ก็เลยพาไปหาหมอแล้วพามาส่งที่บ้านแล้วเนี่ย....ไม่ต้องมา น้องนอนอยู่บ้านนี่แหละ ป่วยจนต้องฉีดยาเลยรู้มั้ย!....น่าตีนักนะตาบั๊ค แม่ก็พึ่งรู้จากหนูเกดว่าน้องไม่ได้แค่หกล้มอย่างที่น้องบอกกับแม่”  น้องไหน ใครกัน ใครน้องใคร ที่ไหนยังไงวะเนี่ย  โอ๊ย ลืมตาไม่ขึ้น

“อย่าไปดุลูกเขยเลยค่ะคุณพี่ ข้าวจ้าวมันคงดื้อจนต้องลงโทษล่ะมั้งคะ”  เสียงเหมือนเหงี่ยม แล้วเหงี่ยมคุยกับใครล่ะเนี่ย

“ไม่ได้ๆ ถ้าไม่ดุซะบ้างก็จะทำบ่อยๆ ถ้าเป็นงั้นก็คงศึกหรอกันพอดี”  ใครจะศึกกับใคร แล้วทำไมต้องมาศึกใกล้ๆ ด้วยเนี่ย โอย หนักหัวหนักตัว ร่างจะแหลกอยู่แล้ว  “...เดี๋ยวถ้าแม่กลับไปเราจะต้องโดนตีซะบ้างนะตาบั๊ค....ไม่ต้องมาแก้ตัว แกเป็นแฟนก็ต้องดูแลไม่ใช่ปล่อยให้หัวร้างข้างแตกแบบนี้....ไม่ต้องมาอ้อน น้องขอไว้ด้วยว่ายังไม่อยากเห็นหน้า ห้ามมาหา ห้ามขัดคำสั่งแม่ ไม่งั้นจะส่งน้องไปให้ไกลจนหาไม่เจอเลย เข้าใจมั้ยตาบั๊ค แค่นี้นะ”  จะสั่งกาแฟหรูก็ไปที่อื่นไม่ใช่แถวนี้ สตาร์บัคมันอยู่อีกตั้งไกลนะ

“น่าสงสารคุณลูกเขยนะคะคุณพี่ คงเป็นห่วงจ้าวแย่เลย”   เสียงเหงี่ยมดังขึ้นแถวๆ หน้าประตู  สงสัยจังว่ามาประชุมเพลิงอะไรในห้องนี้เนี่ย มันแคบแสนจะแคบแล้วจะมาแย่งอ็อกซิเจนกันทำไม

“ดีแล้วล่ะ ให้รู้ซะบ้างว่าทำไม่ถูก แล้วพี่ก็คิดว่าข้าวจ้าวต้องงอนแน่ๆ เพราะเมื่อกี้บอกว่ายังไม่อยากเจอตาบั๊คด้วย”  เสียงคนนี้มันคุ้นๆ นะ แต่จำไม่ได้ว่ะ  ไม่เหมือนเสียงเหงี่ยมที่จำได้ขึ้นใจแม้แต่เสียงถอนหายใจก็ยังแปลออกเลยว่าด่าพ่อที่ไม่ช่วยสั่งสอนผม

“ข้าวจ้าวมันโกรธใครไม่นานหรอกค่ะไม่ต้องห่วง ถึงจะบ้าๆ บอๆ แต่ก็ใจดีจนน่าทึ่งเลยล่ะ ไม่เคยเห็นมันโกรธเกลียดใครซะที”  เหงี่ยมชมว่ะเฮ้ย แอร้ยยย อยากลุกไปเต้นผีฟ้ารอบห้อง “น้องดีใจนะคะที่คุณพี่มองเห็นเนื้อแท้ของจ้าวได้”  เนื้อแท้โคขุนน่ะเหรอ ก้ากก พูดแล้วก็หิวเบาๆ

“กว่าจะรู้ก็ทำไม่ดีกับจ้าวและครอบครัวเธอไปเยอะเลยนะ ถ้าจะขอโทษตอนนี้คงจะไม่สายเกินไปนะ”  ฮือ ทำไมซึ้ง อยากร้องไห้ว่ะ

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ คิดซะว่ามันเป็นบททดของพวกเราก็แล้วกัน”  เหงี่ยมบอก

“เธอเลี้ยงลูกดีนะ เข้าอกเข้าใจลูก แถมยังมองโลกในแง่ดี เป็นตัวอย่างที่ดีกับลูกๆ ด้วย”  น้ำเสียงแฝงความชื่นชมอย่างจริงใจทำให้ผมน้ำตาซึม  แม่ผมดีอย่างที่ว่าจริงๆ นั่นแหละ  ถ้าไม่นับเรื่องขี้บ่นคือนางเป็นยอดมนุษย์หญิงแห่งโลกหน้าเชียวล่ะ

“คุณพี่ก็เก่งค่ะ ไม่งั้นคงไม่ทำให้คุณลูกเขยแสนดีได้อย่างนี้หรอก”  ชมกันไปชมกันมาพอรึยัง จ้าวจะนอนนนนน

“คนดีได้เจอกับคนดี เร็วๆ นี้ก็คงมีข่าวดีสินะ”  เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้น  “เอาไว้ข้าวจ้าวหายดีแล้วเราค่อยเรียกตาบั๊คกับจ้าวมาคุยเรื่องงานแต่งก็แล้วกัน” 

“แล้วแต่คุณพี่เถอะค่ะ  บ้านน้องยังไงก็ได้ แค่ข้าวจ้าวมีความสุข จะแต่งหรือไม่แต่งก็ไม่เป็นไร”  ขอต่อประโยคของเหงี่ยมให้จบหน่อยเถอะนะว่า ไม่แต่งไม่เป็นไรแต่สินสอดต้องเพียบ หึหึ

“ไม่ได้ๆ ต้องให้สมน้ำสมเนื้อที่ตาบั๊คพรากลูกชายคนเดียวของบ้านนี้ไป อย่างน้อยก็ต้องให้มีหลักมีฐานมั่นคงเอาไว้เป็นประกันว่าวันข้างหน้าจะดูแลครอบครัวได้”

“ขอบคุณนะคะ คุณพี่ทำใจเก่งมากเลย แค่คืนเดียวก็ลดทิฐิจนหมดเกลี้ยงเลยค่ะ”  เหงี่ยมชม

“พี่ก็คิดมาได้สักพักแล้วล่ะ เมื่อก่อนตาบั๊คมันไม่เคยมาดูดำดูดี  มัวแต่ทำงานด้วยเรียนด้วย จะเจอหน้ากันก็ต้องตามแล้วตามอีก ยิ่งพี่เอาน้ำตาลมายัดเยียด ตาบั๊คก็ยิ่งห่างออกไปจนพี่ก็ช้ำใจมาตลอด  พอตาบั๊คมีข้าวจ้าวก็เริ่มเข้าหาพี่ มีอะไรก็นึกถึง ซื้อนั่นซื้อนี่มาฝาก ชวนไปเที่ยวแถมยังเอาอกเอาใจคอยดูแลไม่ห่าง ซึ่งพี่รู้อยู่เต็มอกว่าไม่ใช่ตาบั๊คคิดได้เองแต่เป็นเพราะมีคนเตือนสติซึ่งก็จะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ข้าวจ้าว”  รู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมอง  ผู้หญิงคนนี้มาชมผมทำไมนักหนา ผมไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นซะหน่อย  “ขนาดว่ารู้อยู่เต็มอกแต่ก็ยังคิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงแท้ๆ อย่างน้ำตาลก็น่าจะดีกว่า  เฮ้อ มีตาก็ไม่มีแวว มีเงินก็ไม่ได้ช่วยซื้อความฉลาดได้เลยนะ” 

“อย่าว่าตัวเองแบบนี้สิคะคุณพี่  เอาเป็นว่าเราเข้าใจกันทุกฝ่ายและพร้อมจะเป็นทองแผ่นเดียวกันก็พอค่ะ”  เหงี่ยมสรุป

“วันนี้พี่มีความสุข เหมือนได้ปลดแอกตัวเองออกจากความทุกข์”  ยินดีด้วยนะครับ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผมรู้สึกยินดีด้วยจริงๆ  “งั้นเราลงไปข้างล่างดีกว่า ข้าวจ้าวจะได้พักผ่อน แล้วหนูน้ำตาลก็คงล้างจานเสร็จแล้วล่ะ  เดี๋ยวพี่จะพาไปส่งที่บ้านเอง” 

“คราวนี้คงเข็ดไปอีกนานนะคะ คงไม่คิดไปแย่งของๆ ใครอีกแล้วล่ะค่ะ”

“เธอนี่มันร้ายซะจริง เมาครั้งเดียวจัดการได้ทุกเรื่อง”  แล้วเสียงหัวเราะคิกคักก็ค่อยๆ เบาลงจนในที่สุดก็สงบเงียบอีกครั้ง



สองคนเมื่อกี้มาคุยกันเรื่องพี่บั๊ค เรื่องของคนที่ผมรัก แต่ผมจำไม่ได้เลยว่าเรื่องราวระหว่างผมกับพี่บั๊คมันเริ่มยังไง ดำเนินต่อยังไงและจนถึงตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะในหัวมีทั้งเรื่องผี เรื่องเมียพี่บั๊ค มีทั้งพี่สาวนมโต มีเรื่องงานมีตคู่จิ้น มีเรื่องที่ผมรับจ้างเป็นเมีย มีเรื่องที่ได้เสียเป็นเมียมันและยังมีเรื่องคาใจของผมที่อยากรู้ว่าครั้งแรกผมเสียตัวให้ใคร ภาพมันสับสนปนเปกันไปหมด   

แต่ในความสับสนนี้ สิ่งที่ชัดเจนในหัวใจของผมก็คือ ‘รัก’ ผมรู้แค่ว่าหัวใจเต้นไม่ปกติ มันติดบั๊คแบบไร้ทางแก้ รักพี่มันแบบลุ่มหลงจมดิ่งแบบลึกสุดกู่ นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ผมจำได้แม่นยำ แต่ก็นั่นแหละ เมื่อผมตื่น ผมก็อาจจะจำไม่ได้อยู่ดีว่าผมรักพี่บั๊คมากขนาดนี้เพราะผมเป็นคนไม่ชอบรักที่วุ่นวายสักเท่าไหร่ ถ้าเลี่ยงได้..ผมก็คงต้องเลี่ยง!

*************************

 :pig4:

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
ไม่รู้จะฮาหรือสงสารข้าวจ้าวมันดี555555

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด