ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนมีโทรศัพท์เข้า ควานหาต้นตอของเสียงแล้วกดดูปรากฏว่าเป็นไอ้บั๊ค โทรมาหาพ่อมันเหรอวะ กูยิ่งนอนน้อยเพราะเมื่อคืนมัวแต่คิดบ้าคิดบออะไรไม่รู้อยู่จนเกือบเช้า
ผมตัดใจกดรับสายเพราะไอ้เพื่อนเวรนี่ถ้าไม่มีธุระสำคัญก็ไม่ค่อยโทรมาหรอก ส่วนใหญ่จะไลน์คุยซะมากกว่า พอผมรับสายปุ๊บ คำสารภาพบาปทั้งหลายก็พรั่งพรูออกมาดั่งน้ำหลาก
“ไอ้ห่าบั๊คแม่งทำเรื่องให้กูต้องปวดหัวอีกละ แค่ไอ้เชี่ยจ้าวปัญญาอ่อนแบบนั้น มึงยังปล่อยให้มันหนีไปอีกจนได้!” ผมบ่นกับตัวเองเมื่อวางสายมันเสร็จ
ก็เมื่อคืนไอ้ห่าบั๊คมันตบะแตกจับไอ้จ้าวฟัดไปหลายยกจนแม่งหนีออกจากบ้าน ผมถามไถ่เรื่องราวแล้ววางแผนคร่าวๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ้ตัวเรื้อน โทรไปตั้งห้าสายถ้วนแต่แม่งไม่รับสักแอะ สงสัยคงยังไม่อยากคุยกับใคร
“เฮ้อ ไอ้จ้าวเอ้ย กูไม่โทษมึงหรอกนะ ถ้าเป็นกูกูก็เผ่น ไอ้สัดบั๊คแม่งอ่อน บทจะป๊อดก็ไม่กล้าอะไรเลย บทจะแรงก็เล่นซะห้าหกน้ำ แม่งโคตรควาย” บ่นไปงั้นแหละ ยังไงก็คงต้องช่วยมันอยู่ดี
แต่ตอนนี้ขอกูนอนต่ออีกหน่อยละกัน คืนนี้ก็ยังต้องไปดูร้านเพราะติดต่อไอ้อิงค์กับไอ้ทิงไม่ได้ทั้งคู่ ไอ้เหี้ยสองตัวนี่ไปถึงไหนต่อไหนกันวะ หรือแม่งโดนไอ้ทิงจับฆ่าหมกป่าไปแล้ว โธ่กู ไม่น่าปล่อยให้มันไปด้วยกันเลย ไอ้เหี้ยทิงมันลูกมาเฟีย มันอาจติดนิสัยโหดๆ มาจากพ่อมันก็ได้
“ขอให้มึงเป็นคนเหี้ยน้อยอย่างที่กูคิดมาตลอดนะไอ้ทิงอย่าเหี้ยมากเลย ถ้าไอ้อิงค์เจ็บแม้แต่ปลายนิ้วก้อย กูจะแจ้งตำรวจนำจับมึงด้วยคดีเป็นร้อยๆ ที่มึงแฮกข้อมูลบริษัทต่างๆ รับรองว่าติดคุกจนหำโตกว่าหัวแน่ๆ”
แล้วคืนนี้ของผมก็ดำเนินไปด้วยความเหงาหงอย กลับจากร้านก็มานอนตาค้างเหมือนเดิม เอากีตาร์มาเกาเล่นเป็นชั่วโมงแล้วก็ยังไม่ง่วง อันที่จริงถ้าไม่หลอกตัวเองผมก็ยอมรับนะว่าแอบมองโทรศัพท์ตลอด หวังเล็กๆ ว่าจะมีใครไลน์มาหาแต่ก็ไม่เห็นมี
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
พอไลน์เด้งปุ๊บก็ตะปบโทรศัพท์ปั๊บ รีบเปิดอ่านแต่ดันไม่ใช่คนที่ผมรอ ไอ้อิงค์ไลน์มาบอกว่ากลับเข้าร้านแล้วและคืนพรุ่งนี้จะเริ่มทำงาน ผมถามไถ่ถึงความปลอดภัย มันก็บอกว่าปกติดีไม่ต้องเป็นห่วง จากนั้นผมก็โทรหาไอ้ทิงแต่แม่งไม่รับสาย สงสัยตายห่าไปแล้วมั้ง
ถึงจะโล่งใจเรื่องไอ้อิงค์จนหมดเรื่องเครียดที่มีอยู่เพียงเรื่องเดียวแต่จิตใจก็ยังไม่กลับมาปกติ นั่งหงุดหงิดอยู่อีกหลายอึดใจแล้วตัดสินใจเด็ดขาด
“ไลน์ไปเองก็ได้สาดดดด” ตีสามแล้วก็ช่างแม่ง อยากปล่อยให้กูรอ มึงก็ต้องทนรับกรรมของมึงไปไอ้หน้านิ่ง!
DumDinDan : นอนยัง
ส่งไลน์ไปใจก็ลุ้นตุ้มๆ ต่อมๆ ว่ามันจะเปิดอ่านและตอบกลับตอนไหน รู้สึกหน่วงๆ เมื่อผ่านไปเกินห้านาทีแต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะอ่าน สงสัยหลับไปแล้ว
ติ๊ดๆ
ผมเปิดอ่านทันทีแบบไม่รอให้จบเสียงเตือน
Dark Sky : พึ่งอาบน้ำเสร็จ
ปากผมฉีกยิ้มกว้างทันทีที่เห็นข้อความแต่คิดตามคำตอบของมันแล้วหน้าก็หุบลงทันที
DumDinDan : อาบน้ำ!?? ไปไหนมา ไปกับใคร แล้วทำไมไม่บอกกู!
Dark Sky : ไปงานด่วน พี่ดอทโทรมาตอนสองทุ่มให้ไปเดินแทนอีกคนที่ท้องร่วง
DumDinDan : งั้นก็แล้วไป ละเจอไอ้ชนเผ่าปะ มันมาวอแวกับมึงอีกมั้ย
Dark Sky : ก็เจอนะ แต่ไม่เห็นเข้ามาคุยอะไร คงไม่มายุ่งแล้วล่ะ
DumDinDan : เอ่อ ดีแล้ว
Dark Sky : แล้วทำไมคุณยังไม่นอน
DumDinDan : เรื่องของกูมั่งเหอะ
Dark Sky : เรื่องของคุณ? งั้นคุณมาถามผมทำไมว่านอนรึยัง
DumDinDan : ยอกย้อนนะมึง อยู่ใกล้ๆ จะตบให้คว่ำ
Dark Sky : ก็มาตบสิ ผมก็เหงาหูจะแย่ละ ห้องเงียบอย่างกับป่าช้า
โอ้ย ทำไมกูต้องยิ้ม ทำไมกูต้องดีใจ
DumDinDan : หาว่ากูพูดมากงั้นสิ
Dark Sky : ก็ไม่เถียง
DumDinDan : ดี งั้นพรุ่งนี้จะไปพูดกรอกหูมึงทั้งวันเลย เอ่อ แต่มึงต้องไปเรียนนี่
Dark Sky : พรุ่งนี้เลิกบ่ายสองครึ่ง
DumDinDan : เออๆ แล้วจะเอาไรปะ จะได้ซื้อเข้าไป
Dark Sky : พิซซ่าๆ อยากกินพิซซ่า
อ่านแล้วขำ ที่จริงมันก็เด็กล่ะนะ ถึงจะทำตัวโตเกินวัยยังไงแต่ความจริงก็เด็กกว่าผมตั้งหลายปี
DumDinDan : เอ่อ งั้นก็รอแดก แค่นี้นะ
Dark Sky : ฝันดีครับโอ้ปปร้าาาา
โอ้ปป้าพ่อง!!!!!!! ชักจะหนักข้อขึ้นทุกวันไอ้ห่านี่!!
ผมเปิดอ่านแต่ไม่ได้ตอบจากนั้นก็มานั่งคิดว่าทำไมต้องคิดถึงมันและรู้สึกโล่งใจเหมือนเสร็จสิ้นภาระกิจสำคัญ ชักไม่เข้าท่าซะแล้วว่ะไอ้ดิน มึงต้องหาคำตอบให้ตัวเองซะแล้ว!
บ่ายครึ่ง ผมตื่นนอน อาบน้ำแต่งหล่อออกจากคอนโดและแวะซื้อพิซซ่าโฮมเมดเจ้าอร่อยที่ชอบมากินกับป๋า ผมสั่งหน้าต้มยำกุ้งถาดใหญ่ คิดว่าไอ้หน้านิ่งน่าจะชอบเหมือนกันเพราะรสชาติมันจัดจ้านสะใจ
ก่อนขึ้นไปผมแอบเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกลิฟท์ นี่กูเหรอวะ ทำไมทำตัวเหมือนจะมาจีบสาวไม่มีผิด แต่งหล่อขนาดนี้เพื่อ?? เซ็ตผมเพื่อ?? แถมยังมีของกินกับขนมนมเนยสารพัดอีก
“วันนี้ ต้องรู้ให้ได้ว่ากูเป็นเหี้ยอะไรของกู!” ผมพูดกับตัวเองในกระจกอย่างหมายมั่นแล้วมุ่งหน้าสู่ห้องไอ้สกายทันที
พอเปิดประตูเข้าห้องได้ก็วางของทุกอย่างไว้บนโต๊ะ เดินหาไอ้หน้านิ่งก็เจอมันตากผ้าอยู่ที่ระเบียง
“แปดร้อย จ่ายมา” ผมแบมือไปตรงหน้ามัน
แปะ แปะ
มันหันมาตีมือผมแล้วหันไปตากผ้าต่อ
“ตีทำเชี่ยไร กูจะเก็บตังค์ค่าพิซซ่าแปดร้อย” ผมยื่นมือไปอีกรอบ
แปะแปะแปะแปะ..
“เฮ้ย เยอะไปละ!” ผมโวยวาย
“ก็จะให้ครบแปดไง” มันยิ้มมุมปาก
ทำไมรู้สึกดีที่ได้เห็นหน้า ได้เห็นรอยยิ้ม ทำไมรู้สึกหาย..คิด..ถึง..
กอดแม่งเลยดีมั้ยวะ หรือจับจูบเลย จะได้รู้ซะทีว่ากูชอบมึงจริงมั้ย
ในขณะที่กำลังตบตีถกเถียงกับตัวเองอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น สกายขมวดคิ้วแล้วมองผมเหมือนจะถามว่าใคร ผมยักไหล่ตอบไปว่ากูจะไปรู้เหรอ
สกายเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกจากนั้นก็ร้องเฮ้ยแล้วปิดลงทันที มันวิ่งไปที่โต๊ะแล้วเก็บของบนนั้นเอามาไว้บนโต๊ะที่ระเบียงแล้วบอกผมว่า..
“อยู่ตรงนี้ ห้ามออกไป” ผมกำลังจะถามแต่มันทำเสียงดังใส่ “ผมบอกว่า ห้าม! ออกไป” ผมชะงักกึกทันที ไอ้หน้านิ่งตะคอกผมงั้นเหรอ มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ!!!
แต่ด้วยความอยากรู้กอปรกับยังไม่อยากท้าทายมันในเวลานี้ ผมจึงแอบดูผ่านช่องกระจกเพื่อดูว่าทำไมมันถึงมีท่าทีที่ก้าวร้าวแบบนั้น
เพียงไม่กี่อึดใจ ผมก็ได้รู้ทุกอย่าง ร่างของใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องแล้วสอดส่ายสายตาไปทั่วเหมือนกำลังมองหาใคร แต่นั่นไม่ทำให้ผมตกใจเท่ากับว่าไอ้ห่านั่นมันคือ..ไอ้จ้าว!!
แล้วสิ่งที่ทำให้เลือดผมแล่นพล่านไปทั่วร่างก็คือภาพที่ไอ้หน้านิ่งจูบไอ้จ้าว
“ไอ้สัด!!” วูบหนึ่งผมอยากวิ่งออกไปกระโดดขาคู่ใส่พวกมันทั้งคู่ แต่คิดไปคิดมา ผมก็นึกเหตุผลที่ไปถีบมันไม่ออกจึงล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาไอ้เหี้ยจ้าวและนัดมันให้ไปเจอผมที่หน้ามหาวิทยาลัย
มันออกไปคุยนอกห้องและรับนัดผมจากนั้นแม่งก็ชิ่งออกจากห้องไป ผมแอบมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วนำมาประมวลผล คาดเดาคร่าวๆ จากรูปคู่ของสกายที่เคยเห็นก็น่าจะเป็นไอ้จ้าวนี่แหละ มันสองคนคงเป็นเพื่อนกันแต่สกายดันแอบรักเพื่อน ส่วนไอ้เพื่อนเรื้อนตัวดีดันไม่รู้และไปได้เสียและยอมย้ายเข้าบ้านไอ้บั๊คเพื่อทำตามแผนของผม ทำให้ไอ้หน้านิ่งรักคุดจนหน้าง้ำหน้างอเสมอเวลาที่พูดถึงเพื่อนรักของมัน
“ไอ้จ้าวงั้นเหรอ น่าสนุกว่ะ” ผมยิ้มร้ายแล้วมองไอ้หน้านิ่งที่เดินหน้าเครียดเข้ามา
มันกับผมยืนประจันหน้ากันแบบต่างอารมณ์ สายตาผมจดจ้องไปยังดวงตาสีเขียวอมเทาที่ดูจะหดหู่มากกว่าที่เคยเป็นแต่ในเวลานี้ผมกลับไม่ได้ส่งผ่านความห่วงใยไปให้ จะมีก็แค่คำพูดประโยคสุดท้ายที่ฝากไว้ให้มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องพร้อมกับแผนการร้อยแปดพันเรื่องในหัว
“จากนี้ไป ถึงมึงจะขอ ก็ไม่แน่ว่ากูจะให้!” *********************
หัวข้อ: Best Couple : คู่จิ้นของผมเป็นผู้ชาย by นิยายหมายเลข9 [ตอนพิเศษ p.70 16/5/58] (อ่าน 699003 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก