ฝ่ามือร้อนผะผ่าวเคลื่อนไหวสัมผัสไปตามลำตัวของร่างที่นอนบิดเร่าเพราะแรงอารมณ์ เสื้อยืดที่มีนใส่นอนถูกรั้งขึ้นไปจนสุดจนสามารถเห็นแผ่นอกขาวลาง ๆ ได้ในความมืด และบุ้งก็ลากไล้ปลายลิ้นไปที่ยอดอกสีแดงเข้มที่กำลังตื่นตัวไปตามความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้น ขบเม้มยอดอกทั้งสองข้างสลับกัน ก่อนจะลากไล้ปลายลิ้นลงมาเรื่อย ๆ
ผ่านหน้าท้องแบนราบและกำลังเลื่อนต่ำลงมาอย่างช้า ๆ
“พี่บุ้ง อื้อออออ”
ร่างกายที่กำลังตื่นตัวของมีน แสดงออกให้เห็นชัด จากอาการที่มีนเริ่มแอ่นเอวขึ้น เมื่อบุ้งเปิดกางเกงที่มีนสวมอยู่ออก และแตะริมฝีปากลงไปเบา ๆ บนผืนผ้าชิ้นสุดท้ายที่ยังไม่ถูกถอดออก
“อืออออ พี่บุ้ง....”
ได้ยินเสียงร้องครางแผ่ว ๆ และร่างกายของมีนก็เริ่มบิดเร่าเมื่อปลายลิ้นชุ่มชื้นไล้เลียส่วนนั้นไปมาอยู่นอกผืนผ้าจนเปียกชื้นไปหมด บุ้งใช้ฝ่ามือลูบคลำเบา ๆ ที่บริเวณที่กำลังโป่งนูนขึ้นจนเห็นชัดขึ้นเรื่อย ๆ คลึงเคล้าขบเม้มเบา ๆ และส่วนนั้นก็กำลังพยายามจะดันตัวออกมา
ทันทีที่ส่วนที่ปกปิดร่างกายชิ้นสุดท้ายเปิดอก ความแข็งขืนที่ตื่นตัวอยู่ก่อนหน้านี้ก็ดีดตัวออกมาทันที ส่วนปลายฉ่ำเยิ้มไปหมดเพราะถูกกระตุ้นอารมณ์ให้เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ได้รับ
ริมฝีปากที่ค่อย ๆ ครอบลงไป ทำให้มีนต้องแอ่นเอวขึ้นสูง และร้องครางเสียงสั่น
ฝ่ามือกำแน่นที่ผ้าปูที่นอน และสองเท้าก็เกร็งจิกลงไปบนฟูกนอน
“อื้อออ พี่...บุ้ง อือออ”
มีนขบริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดกั้นความรู้สึกเอาไว้ และยิ่งพยายามกลั้นเสียงมากเท่าไหร่ คนที่กำลังครอบริมฝีปากลงไปก็ยิ่งดูดกลืนส่วนนั้นของมีนเอาไว้ทั้งหมดและขยับขึ้นลงช้า ๆ ก่อนจะถอนริมฝีปากออก และค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นเมื่อรู้ว่าร่างกายของมีนตื่นตัวเต็มที่แล้ว
“ทำให้พี่บ้างสิมีน”
น้ำเสียงแผ่วโหยที่เอ่ยบอก ทำให้คนฟังปรือตาตื่นขึ้นและค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ
มองเลยไปที่ร่างกายของคนที่เอ่ยบอก ที่กำลังโป่งนูนอยู่ในกางเกงสำหรับใส่นอน และคนที่เอ่ยบอกให้มีนทำอย่างที่เจ้าตัวทำก็รั้งกางเกงที่สวมลง เผยให้เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในผงาดออกมา
“ทำ....แบบที่พี่ทำให้มีน”
คนฟังได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ จ้องมองความแข็งแกร่งใหญ่โตนั้น ใบหน้าแดงก่ำ และเหลือบสายตาขึ้นจ้องมองหน้าของพี่บุ้งที่กำลังมองหน้าของมีนด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน
มีนค่อย ๆ ใช้สองมือประคองที่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้ามาไว้ในมือ
ก่อนจะค่อย ๆ แตะปลายลิ้นลงไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ตรงส่วนปลาย ผละใบหน้าออกห่างเล็กน้อย เพื่อมองหน้าของที่ยืนอยู่และกำลังมองตรงมา
“ไม่ยากหรอก อย่างที่พี่ทำให้มีน”
ไม่ยากเหรอ ไม่ยาก.......งั้น....ทำ....ทำก็...ได้
ลองใช้ปลายลิ้นไล้เลียไปที่ส่วนหัวของความแข็งแกร่งนั้นเบา ๆ แตะซ้ำๆ และค่อย ๆ ตวัดปลายลิ้นขึ้นลงทีละน้อย และบุ้งที่ยืนมองอยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
มีนทำไม่เป็นก็รู้ มีนอายที่จะทำ.......ก็รู้ ถ้าไฟสว่างกว่านี้คงได้เห็นชัดว่าใบหนาขาว ๆ นั้นคงขึ้นสีแดงเรื่อไปหมดเพราะความอาย ดีที่ปิดไฟ และพอจะมองเห็นกันได้ลาง ๆ จากแสงไฟที่สาดเข้ามาจากภายนอก
“เก่งมาก อืมมม .... มีนเก่งจริง ๆ”
บุ้งแหงนเงยใบหน้าขึ้นและขบฟันเอาไว้ ก่อนจะก้มกลับลงมาอีกครั้งเพื่อจ้องมอง..............คนที่กำลังใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสเบา ๆ อยู่ที่ส่วนหัวของท่อนเอ็นแกร่งที่กำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่
“มีนลองเอาเข้าปากไปอีกนิดได้มั้ย”
เอ่ยถามเสียงพร่า และมีนก็ยอมทำตามที่บุ้งบอก
ค่อย ๆ อ้าปากออกกว้าง และบุ้งก็กดแทรกร่างกายของตัวเองเข้าไปภายในโพรงปากของมีนอย่างช้า ๆ
กดสะโพกขยับเคลื่อนไหวอย่างแผ่วเบา เพื่อให้คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ได้รับรู้ถึงร่างกายของตัวเองที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในโพรงปากร้อน
“อึก อือ อึก”
เสียงที่ได้ยิน แว่วมาจากคนที่อ้าปากรับความใหญ่โตนั้นเอาไว้และมีนก็รู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก เมื่อส่วนปลายของท่อนเอ็นแกร่งกำลังแทรกผ่านลึกเข้าไปในลำคอ
“อ่อก แอ่ก แค่ก แค่ก”
ถึงกับสำลัก เมื่อส่วนนั้นทิ่มแทงลงไปในคอลึกขึ้นเรื่อย ๆ
“อือออ”
มีนไม่คุ้นชินกับเรื่องพวกนี้ ยังไงก็ไม่สามารถทำได้อย่างชำนาญในคราวแรก จับจังหวะไม่ถูก จนถึงกับสำลัก และไอจนหน้าแดง และต้องปล่อยสิ่งที่อยู่ในปากออกมา และก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดปาก ที่ยังมีคราบน้ำลายเปรอะเปื้อนอยู่ที่ริมฝีปาก
“เป็นยังไงบ้างมีน พี่ขอโทษนะ แต่มีนเก่ง.... มีนของพี่เก่งมาก”
กระซิบบอกเสียงแผ่ว และบุ้งก็กดปลายจมูกแรง ๆ ที่หน้าผากของมีนอีกครั้ง เหมือนให้กำลังใจสิ่งที่เพิ่งหัดทำเป็นครั้งแรก และคนที่นั่งอยู่ก็ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นทั้งสองข้าง เพื่อให้คนที่ช่วยถอดเสื้อ จัดการถอดเสื้อออกไปให้พ้นจากตัวได้
เสื้อที่มีนใส่นอนหล่นลงไปอยู่ที่ข้างเตียง และคนที่ช่วยถอดเสื้อให้ ก็กำลังจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกจากร่างกายด้วย
ในเวลานี้ร่างกายของคนสองคนที่อยู่บนเตียงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน
“มีนลองชักของตัวเองดูก่อนมั้ย”
ได้ยินเสียงที่กระซิบบอก ก็เลยยอมทำตามง่าย ๆ ค่อย ๆ แตะฝ่ามือไปที่ร่างกายของตัวเองที่ตื่นตัวและเริ่มมีหยดน้ำใสไหลออกมาจากส่วนปลายและเริ่มลงมือรูดรั้งเบา ๆ
จูบกันเบา ๆ สัมผัสริมฝีปากกันเบา ๆ และมีนก็เห็น พี่บุ้งก็กำลังขยับฝ่ามือรูดรั้งร่างกายของตัวเองแบบเดียวกับที่มีนทำ
“พี่ขอเข้าไปได้มั้ย”
น้ำเสียงแผ่วเบาที่กระซิบบอก แตกพร่าจนมีนยังรู้สึก
ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง และมีนก็จ้องมองหน้าของคนถามอยู่อย่างนั้นก่อนจะพยักหน้าและตอบรับออกไปเสียงเบา
“อือ”
ยอม
ยอมให้ทำได้ตามใจ ไม่ว่าอยากทำอะไร ก็จะยอมตามใจหมดทุกอย่าง
เอนกายลงนอนอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ แยกขาออกกว้าง
และบุ้งก็เอื้อมมือไปคว้าหลอดเจลที่มีนคิดว่าพี่บุ้งคงเตรียมไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะออกมา บีบที่ปลายหลอด และเทลงชโลมที่ปลายนิ้ว
ีร่างกายกำลังเกร็ง เมื่อความเย็นชื้นที่อยู่ที่ปลายนิ้วอุ่น ๆ เริ่มแทรกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง
“อือ....อึก”
สะดุ้งเป็นพัก แล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น เริ่มขบริมฝีปากแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ใช้ข้อศอกยันฟูกนอนเอาไว้ และผุดลุกขึ้นมามองสิ่งที่พี่บุ้งทำ
“อย่าเกร็งนะ ต้องทำให้ชินก่อน ถ้าไหวแล้วมีนบอกพี่”
อือ…. ได้
พยักหน้ารับ และสายตาก็จับจ้องมองไปที่ปลายนิ้วที่เปียกชุ่มที่กำลังค่อย ๆ แทรกเข้าออกอย่างช้า ๆ
“อึก อื้อ”
มีนขบริมฝีปากเอาไว้ และขมวดคิ้วมุ่น เมื่อสัมผัสได้ถึงอาการจุกเมื่อปลายนิ้วอุ่น ๆ แทรกลึกเข้ามาเรื่อย ๆ
“ไหวมั้ย”
ไหว …..ยังไหวอยู่
มีนพยักหน้ารับ และบุ้งก็ค่อย ๆ แทรกปลายนิ้วเข้าไปเพิ่มอีกนิ้ว ขยับปลายนิ้วเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพื่อให้ช่องทางที่กำลังเปิดรับสิ่งแปลกปลอมเข้าไป ค่อย ๆ ผ่อนคลายและในที่สุดก็ค่อย ๆ เพิ่มจำนวนเป็นสองนิ้ว และสามนิ้วในเวลาต่อมา
“อือออ”
มีนรู้สึกว่าไม่ใช่แค่ความอึดอัด แต่มันมีความรู้สึกอื่นเพิ่มขึ้นด้วย ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยรู้จัก และมันทำให้ร่างกายส่วนที่กำลังอ่อนแรงลง ตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง
“พี่เข้าไปได้หรือยัง”
เพราะเห็นว่าคนที่เอนหลังลงนอนเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับในทางที่ดี บุ้งก็เลยกล้าที่จะเอ่ยถาม และมีนก็พยักหน้ารับ
หลับตาแน่น เมื่อท่อนเอ็นแกร่งที่ผงาดขึ้นมาจนถึงขีดสุด กดแทรกเข้าไปภายในช่องทางที่เตรียมเอาไว้อย่างดีแล้ว อย่างช้าๆ
และแค่เพียงส่วนปลายแทรกเข้ามาก็ทำให้คนที่ถูกกระทำต้องใช้ข้อศอกดันหลังผุดลุกขึ้นมามองอีกครั้ง ว่าตอนนี้ส่วนนั้นกดแทรกเข้าไปถึงไหนแล้ว
“อือออ อึกกกก”
ขบริมฝีปากแน่น และจับจ้องมองตรงไปที่ท่อนเอ็นใหญ่โตที่ค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาภายในร่างกายและมีนก็มองหน้าของบุ้งด้วยความหวั่นใจ
“เจ็บมั้ย”
คนที่กำลังแทรกร่างกายเข้ามาเอ่ยถาม และมีนก็พยักหน้ารับ
“เจ็บเหรอ เดี๋ยวนะ เดี๋ยวก็เข้าได้หมดแล้ว”
เท่าที่เห็น บุ้งก็พอจะรู้ว่าอีกไม่นานคงเข้าได้ทั้งหมด
“มีนอย่าเกร็งนะ หายใจเข้าลึก ๆ กำลังจะเข้าไปหมดแล้ว”
ได้ยินเสียงที่เอ่ยบอก และมีนก็ค่อย ๆ เอนกายลงนอนอีกครั้ง เหม่อมองไปที่เพดานและหลับตาแน่น เมื่อรับรู้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างกาย
“เข้าได้หมดแล้ว มีน...... อาส์ .......”
บุ้งแหงนเงยใบหน้าขึ้นเพื่อสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึก ๆ
อาการบีบรัดอย่างรุนแรงของช่องทางที่ครอบครองร่างกายเอาไว้ ทำให้รู้สึกเหมือนว่าจะทนไม่ไหวจนแทบจะหลั่งออกมา
ค่อย ๆ ขยับสะโพกเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ เมื่อรับรู้ว่าช่องทางที่เปิดรับเริ่มขยายออก และคนที่ยอมให้ทำได้ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่ได้เกร็งเหมือนช่วงแรก ๆ อีกแล้ว
แยกขาของมีนให้กว้างขึ้น และเริ่มขยับสะโพกเข้าออกในจังหวะที่รุนแรงขึ้นเล็กน้อย และคนที่รองรับร่างกายของบุ้งเอาไว้ทั้งหมด ก็ส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ
“พี่บุ้ง...อือ.... มันเสียว”
เห็นมีนมีอารมณ์ร่วมด้วย คนทำก็ดีใจ ค่อย ๆ รั้งขาของมีนพาดเอาไว้บนบ่า และโน้มร่างกายลงไปหาจนหมดทั้งตัว
“อื้ออออ”
เมื่อร่างกายของบุ้งทาบทับลงมาบนร่าง ยิ่งเพิ่มความอึดอัดมากขึ้นจนมีนต้องร้องออกมาเบา ๆ และบุ้งก็ยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
กดปลายจมูกลงไปที่แก้มขาว ๆ ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงเรื่อ และซุกไซร้ปลายจมูกลงไปที่ซอกคอ ก่อนจะกระซิบบอกมีนเสียงเบาที่ข้างหู
“พี่จะทำแรงขึ้นแล้วนะ มีนไหวมั้ย”
ไหว
“เอา....เอาเลย”
มีนยกแขนโอบกอดแผ่นหลังของบุ้งเอาไว้ กอดเอาไว้หมดทั้งตัว และสะโพกที่เคลื่อนไหวเข้าออกอย่างเชื่องช้าเนิบนาบมาตลอดก็ค่อย ๆ เริ่มเปลี่ยนแปลงจังหวะการสอดแทรกให้แรงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
“อึก อือ พี่บุ้ง เสียว อือออ”
ได้ยินเสียงครางแผ่ว ๆ ในลำคอของคนที่อยู่ใต้ร่างบุ้งก็ยิ่งได้ใจ ขยับสะโพกให้กดแทรกเข้าไปให้เร็วขึ้น และในเวลาไม่นานความแรงก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ
“พี่บุ้ง.....อึก...... เหมือนจะ...จะแตกแล้ว อื้อออ”
ขยับได้ไม่นาน คนที่อยู่ใต้ร่างก็ร้องครางบอก
เพราะไม่คุ้นเคย มันก็เลยเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ที่มีนจะรู้สึกตื่นเต้นจนไม่สามารถระงับความรู้สึกของตัวเองได้เพียงแค่ถูกกระแทกกระทั้นไม่นาน
“งั้นเดี๋ยวพี่เร่งของพี่ แล้วมีนก็ชักของมีนตามไปด้วยนะ จะได้เสร็จพร้อมกัน”
อือ ได้
บุ้งค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้น และแยกขาของมีนออกอีกครั้ง ขยับเอวให้ท่อนเอ็นแกร่งกดแทรกเข้าออกในช่องทางที่บีบรัดแน่นเร็วขึ้น และมีนก็กำลังสัมผัสร่างกายตัวเอง เริ่มขยับมือขึ้นลง เมื่อรู้สึกว่ากำลังจะทนไม่ไหว
“อื้ออ พี่บุ้งเร็ว ๆ จะไม่ไหวแล้ว ซี้ดส์ อืมมมมอึก อืออ”
เพียงแค่สัมผัสร่างกายของตัวเองไปได้ไม่นาน มีนก็ร้องบอกว่ากำลังจะทนไม่ไหว และบุ้งก็เริ่มขยับสะโพกเข้าออกแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ต่างจากมีนที่กำส่วนที่แข็งขืนของตัวเองไว้แน่น และเริ่มขมวดคิ้วมุ่น รับรู้ว่าร่างกายกำลังจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
ความเร็วของฝ่ามือของมีนที่ขยับขึ้นลง เท่ากับความเร็วที่บุ้งกระแทกสะโพกเข้ามา
และทุกครั้งที่การกระแทกกระทั้นเกิดขึ้น เสียงผิวเนื้อกระทบกันก็ดังตามจังหวะที่ร่างกายสอดแทรกเข้าหากัน
“พี่บุ้ง อื้ออออ พี่บุ้ง ไม่ไหวแล้วพี่บุ้ง อื้อออ”
อาการหอบหายใจหนัก ของมีนยิ่งเร่งให้บุ้งขยับสะโพกให้ถี่เร็วขึ้น กระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างรุนแรงหลายครั้งติดกันอย่างไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ และในเวลาไม่นานร่างกายของมีนก็เริ่มเกร็ง
สะโพกแอ่นขึ้นและหน้าท้องนวลขาวก็เกิดอาการเกร็งอย่างรุนแรง
“อื้ออออ พี่บุ้งมีนแตกแล้ว อื้อออ มีนแตกแล้ว”
ไม่ใช่แค่เสียงครางที่ดังขึ้นพร้อมกับปฏิกิริยาของร่างกาย แต่หมายถึง ส่วนปลายของความแข็งแกร่งในมือของมีนมีหยดน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาด้วย พุ่งออกมาติด ๆ กันและก็หยุดไปเพียงเสี้ยววินาทีและก็พุ่งออกมาอีกครั้งจนหมด และเป็นบุ้งที่ต้องรีบกระแทกสะโพกเข้าไปอย่างรุนแรงอีกหลายครั้ง เมื่อรู้แล้วว่ากำลังจะถึงจุดหมายไม่ต่างกัน
“อาส์ อึก อื้ออออออ มีน.....พี่....พี่ก็..แตกแล้วเหมือนกัน อืมมมม”
การกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปครั้งสุดท้าย มีผลให้ร่างกายเกร็งกระตุก....... ความอุ่นซ่านที่ไหลบ่าเข้าไปภายในช่องทางด้านหลังทำให้มีนรู้ พี่บุ้ง...ก็เสร็จแล้ว...แตกตามมีนไป ในเวลาไม่นาน
และพี่บุ้งยังหอบหายใจหนัก ๆ และเริ่มสูดเอาอากาศหายใจเข้าปอด หลังจากเพิ่งผ่านความร้อนแรงมาด้วยกัน
บุ้งทรุดกายลงทาบทับกับร่างของมีนและซบใบหน้าลงที่ซอกคอขาว กดปลายจมูกหนัก ๆ ไปที่ข้างแก้มของมีน ก่อนจะแตะริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของมีนอีกครั้ง จูบกันเบา ๆ สัมผัสริมฝีปากกันเบา ๆ ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าไปแนบอยู่ที่ซอกคอของมีน และยังได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ที่ยังคงหอบหนัก
“.........พี่ทำมีนเจ็บหรือเปล่า…..”
กระซิบถามเสียงพร่า และมีนก็ยกแขนขึ้นโอบรัดรอบลำคอของบุ้งเอาไว้แน่น
“.....ดีกว่าที่คิดนะพี่บุ้ง ตอนแรกนึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”
เหรอ
“พี่ดีใจที่มีนรู้สึกดี........”
“..............”
คงจะเป็นอย่างนั้น
“มันรู้สึกดีจริง ๆ นะพี่บุ้ง………….”
ได้ยินเสียงที่เอ่ยบอกแล้วบุ้งก็ยิ้มออกมา
“ใกล้สว่างแล้ว....อีกรอบไหวมั้ย พักแป๊บนึง..พี่ยังอยากอยู่กับมีนแบบนี้ไปอีกเรื่อย ๆ”
ยังไงก็ได้ตามใจพี่บุ้ง พักอีกซักแป๊บก็ได้ ไม่เป็นไร จนกว่าเราจะหายเหนื่อย
....พี่วิเชียรบอกว่าพี่บุ้งจะเอามีนจนขาถ่าง......ตอนแรกมีนไม่เชื่อ...แต่สงสัยตอนนี้คงต้องเชื่อแล้ว.....เพราะดูเหมือนพี่บุ้งจะไม่ยอมหยุดง่าย ๆ...รอบแรก ๆ ยังพออ่อยให้ แต่รอบหลัง ๆมีนเริ่มรู้แล้วว่าถ้าเกิดชินขึ้นมาคงจะโดนหนัก.......และถ้ามันหนักมาก ๆ มีนคงต้องขาถ่าง อย่างที่พี่วิเชียรเคยว่าเอาไว้จริง ๆ.........
TBC.
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755456 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก