รักเกิดในแผนกขนส่ง ภาคพิเศษ อำนาจ & พู่ .....ตอน แล้วกูจะไปรู้ได้ยังไงวะ
น้องพู่ หรือบุญพิทักษ์ เป็นเด็กที่เพิ่งจบ ปวส. มาใหม่ ๆ อายุอานามยังไม่ถึงยี่สิบปี
เป็นน้องคนสุดท้องของแผนกขนส่ง แต่สกิลการทำงานระดับเทพ
หัวไว ทำงานคล่อง จนอำนาจที่ประจำอยู่โซนติดกัน ต้องพยายามสปีดตัวเอง ไม่งั้นน้องพู่ คงจะยิ่งเพิ่มสกิลการทำงานระดับเทพขึ้นไปอีก จนคนที่อยู่มาก่อน มีสิทธิ์จ๋อยสนิทได้ง่าย ๆ
คนอื่นไม่เห็นน้องพู่มันสนใจจะแข่งด้วย แล้วทำไมมันขยันทำงานแข่งกับกูจัง เช็คของแบบเดียวกัน ไอ้น้องพู่ ต้องเช็คให้เสร็จก่อน และมันก็เช็คได้......แม่น..... เป๊ะ .... ชัวร์....... ไม่เคยมีของหลุดให้ต้องตามหากันภายหลัง เล่นเอาอำนาจ นึกท้อขึ้นมาในใจลึก ๆ ไอ้เด็กห่า มึงจะเก่งไปไหนของมึงมากมาย
“พี่ ทำไมพี่ทำงานช้าจัง เอื่อยเฉื่อยอยู่นั่น ซัพรอขึ้นของนานแล้ว พี่ไปเช็คอันอื่นเหอะไป เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง”
อ้าว ...... แม่ง..... ถึงกูจะเช็คช้า แต่ก็ชัวร์นะคร้าบบบบบ สไตล์การทำงานมันคนละแบบ จะให้ทำยังไงวะ
“ไม่เป็นไร กูเช็คของกูเองได้”
อำนาจตั้งหน้าตั้งตาเช็คของ และคนที่บอกให้ไปเช็คกับซัพอื่นต่อ ก็ลงมานั่งอยู่ข้าง ๆ อำนาจ
“พี่เป็นอะไร ของแค่นี้ เช็ควนไปวนมาอยู่นั่น ช้าชิบหาย”
เหรอ..... เออ ช่างกูเหอะ ช้าก็เรื่องของกู กูทำเสร็จทันเวลาแล้วก็ไม่ผิด แค่นี้ก็ใช้ได้แล้ว
“โทษทีเหอะ ไม่เก่งเหมือนคนแถวนี้”
การตอบกลับง่าย ๆ ของอำนาจ ทำให้คนที่นั่งประจำอยู่อีกจุดต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะรู้ว่าอำนาจที่ไม่ค่อยมีปัญหากับใคร ในเวลานี้เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจเหมือนกัน
“โรจน์ ของมึงเสร็จยัง มึงมาช่วยกูหน่อยดิ กูจะไปขึ้นรถแทนวิเชียร”
ไม่ขอความช่วยเหลือจากรุ่นน้อง แต่ไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างกัน และวิโรจน์ก็วางแตงกวาบรรจุถุง และของที่ต้องเช็คชิ้นสุดท้ายลงไปในตะกร้า พยักหน้าบอกให้พนักงานขับรถประจำ ปิดประตูรถ ส่งเอกสารตอบรับให้เซ็นต์รับของเรียบร้อยก่อนจะยอมให้ปล่อยของออกไปได้
“มึงวางไว้เลย ถึงไหนมึงขีดเอาไว้ เดี๋ยวกูเช็คต่อให้”
วิโรจน์ ลุกขึ้นเดินมารับกระดานเช็คสินค้าจากอำนาจ และอำนาจก็เดินหน้านิ่งออกไปจากโซนใน โดยไม่หันมามองรุ่นน้องที่ยืนนิ่งเงียบอีกเลย
“พู่…..”
ได้ยินเสียงเรียก และบุญพิทักษ์ก็เงยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่ที่ปกติไม่ค่อยจะสุงสิงกับใคร แต่ในเวลานี้ พี่วิโรจน์เหมือนมีอะไรจะพูดด้วย
“ครับพี่โรจน์”
ขานรับ และวิโรจน์ก็ส่งยิ้มบาง ๆ ให้กับรุ่นน้องที่ในเวลานี้ไม่รู้จะทำตัวยังไง
“อำนาจมันเป็นคนสบาย ๆ ก็จริงนะ แต่มันเป็นคนจริงจังกับการทำงานมาก ตำแหน่งของมันอาจดูเลื่อนลอยไม่แน่ไม่นอน สแปร์ตรงนั้นนิด แทนคนนี้หน่อย มันทำได้ทุกจุดขนาดนี้ ก็เก่งมากแล้ว เรื่องที่พู่ทำงานเก่งมันก็ดี แต่อำนาจมันไม่ได้อยู่ประจำแบบพู่ จะให้มันคล่องไปหมดอย่างพู่มันก็เป็นไปไม่ได้ ถูกมั้ย”
ผมรู้พี่........ นั่นผมรู้..... ผมถึงได้อยากช่วย.....ผมก็แค่อยากช่วย ไม่ได้อยากทำให้พี่อำนาจรู้สึกไม่ดี
“พู่ อยากช่วย มันก็ไม่ผิดหรอก แต่วิธีการของพู่ มันแค่แปลกไปหน่อย อำนาจมันเลยไม่เข้าใจ ก็แค่นั้นเอง”
ผมขอโทษพี่ ผมไม่รู้ว่าจะทำให้พี่อำนาจไม่พอใจ
“ที่พู่รีบเช็คของตัวเองให้เสร็จไว ๆ แล้วก็ตรวจทานอีกรอบไม่ให้ผิด พี่ว่ามันเป็นวิธีการที่ดีมาก......ถ้ายังไง วันหลังพู่อยากช่วยอำนาจเช็คของ ก็ลอง ๆ พูดแบบอ้อม ๆ ดูบ้าง พี่ว่าอำนาจมันไม่โง่หรอก มันน่าจะเข้าใจ”
ครับ
ผมจะจำเอาไว้
“ขอบคุณมากพี่โรจน์ ที่ช่วยสอนผม”
เอ่ยขอบคุณรุ่นพี่ และน้องพู่ก็เดินไปช่วยสุรชาติที่กำลังขึ้นของที่รถอีกคัน
“พี่ มีอะไรให้ผมช่วยป่าว”
อ๋อ มันก็มีอยู่หรอก
“แล้วไปช่วยอำนาจเสร็จแล้วเหรอ”
ไม่ได้ช่วยหรอกพี่
น้องพู่ส่งยิ้มให้กับสุรชาติที่อยู่โซนข้าง ๆ กันและสุรชาติก็พยักหน้าเข้าใจ
“อำนาจมันก็แบบนี้แหละ อย่าไปคิดมาก งั้นพี่ฝากด้วยแล้วกัน เดี๋ยววันนี้พี่ขึ้นรถ พู่เช็คของชัวร์ดีว่ะ ไม่เคยต้องไปทะเลาะกับซัพเรื่องของขาด ของเกิน ของไม่ครบซักที”
ครับพี่ เดี๋ยวผมเช็คให้เอง
“พี่ไปขึ้นรถได้เลย เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง”
รับกระดานเช็คของมาถือเอาไว้ และน้องพู่ ก็ก้มหน้าก้มตาเช็คของไปเรื่อยๆ แต่ในใจยังครุ่นคิดเรื่องเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา
.............พี่อำนาจ....................เกลียดกู.....................
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 754790 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก