รักเกิดในแผนกขนส่ง ภาคพิเศษ สุรชาติ & ยูกิ .....ตอน วางมัดจำ
“กิ”
หันหน้ามามองตามเสียงเรียกแล้วยูกิ ก็ส่งยิ้มอย่างเนือย ๆ ให้กับคนที่กำลังขับรถไปส่งที่บ้าน
สี่ทุ่มแล้ว
เป็นเวลาที่ต้องเดินทางกลับบ้านของทุกวัน เป็นแบบนี้มานาน ตั้งแต่มาช่วยพี่บาสขายของ ความคืบหน้าในเรื่องบางเรื่องที่คาดหวังยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่เพิ่มขึ้นเลย
เคยนึกแปลกใจ และไม่เข้าใจ ว่าพี่บาสมันคิดยังไงวะ ปกติคนรักกันชอบกันนี่มันไม่อยากจะแตะเนื้อต้องตัวกันหรือยังไง ไม่ต้องไปถึงขั้นนั้นหรอก เอาแค่ว่า อยากจะจับมือถือแขน ทำอะไรให้มันเลยเถิดนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ได้
นี่พี่บาสมันไม่คิดอะไรกับกูในทำนองนั้นเลยหรือไงวะ
“อือ”
ตอบกลับแบบเนือย ๆ
บางทีก็เหนื่อย แต่ก็เท่านั้น ไม่เห็นเหตุผลที่จะต้องไปคิดอะไรกับเรื่องพวกนี้ เพราะเอาเข้าจริง พี่บาสมันให้อย่างอื่นมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความใจดี ความอ่อนโยน และความห่วงใย ใช่ที่มันอาจมีบางครั้งที่คิดว่ายังไม่พอ แต่จะไปคิดอะไรมาก ปล่อยมันไปเรื่อยๆ อย่างที่พี่บาสบอกก็ดีแล้ว จะเรียกร้องอะไรวะ ไปแบบนี้เรื่อย ๆ ก็ดีเหมือนกัน มันพิสูจน์อะไรได้หลาย ๆ อย่างดี
พิสูจน์ความรู้สึก ความมั่นคง ความไว้ใจ อย่างน้อยก็ได้รู้ล่ะว่ะ ว่าพี่บาสไม่เคยเหลวไหลและไม่เคยทำให้เสียใจ
เราสองคนคบกัน ใจตรงกัน อยู่ด้วยกัน คอยสนับสนุนกันไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว
ส่วนเรื่องอื่นมันจะเป็นยังไงก็เป็นไปเถอะ ไม่ได้เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว ไม่ใช่เหรอ…….. ก็คงใช่แหละ……….มั้งวะ
พี่บาสนี่ก็แปลกมีโอกาสตั้งหลายครั้ง ยังไม่คิดจะทำอะไรกูเล้ยยยยย ตกลงแม่งเสื่อมป่าววะ น่าสงสัย
“พี่จะใช้พักร้อนแล้วนะ”
อ่อ ครับพี่ แล้วพี่จะไปไหนล่ะครับพักร้อน ปกติไม่เคยเห็นพี่บาสลาหยุดนะ จะเจ็บไข้ได้ป่วยอะไรก็ไม่เคยเห็นลาซักที มาทำงานจนหมดเวลาแล้วก็กลับบ้านไปนอน แล้วคิดยังไงจะพักร้อน
“ครับ”
พยักหน้ารับ และยูกิ ก็เริ่มรู้สึกง่วงนอนขึ้นมานิด ๆ เอนหัวพิงกับพนักเก้าอี้ และเริ่มหรี่ปรือตาลงเล็กน้อย
“กิ ทำงานมาครึ่งปีแล้ว พักร้อนได้ประมาณสามวันนะ”
อ้าวเหรอ ผมเพิ่งรู้
“เขาให้ลาได้แล้วเหรอพี่”
ใช่ ลาได้แล้ว
“กิ...ช่วงนี้งานแผนกกิ เยอะมั้ยล่ะ ถ้าเคลียร์แล้วพอจะลาได้มั้ย ซักประมาณวันจันทร์ กับ อังคาร แล้วก็พุธ”
จะว่าไป ก็น่าจะลาได้อยู่นะ พี่มีอะไรเหรอ ว่าแต่ทำไมผมต้องลาด้วยวะ
“จะพาผมไปเที่ยวเหรอ”
เอ่อ..........ก็.....ประมาณนั้น...
“กิ อยากไปไหนล่ะ”
เฮ้ยยยยยยยยยย เอาจริง ๆ นี่กำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับอยู่แล้วนะ ตื่นเลย พี่จะพาไปเที่ยวจริงดิ
จริงนะ
“พี่พูดเล่นป่ะเนี่ย มาหลอกให้ดีใจหรือเปล่า”
ใครว่าล่ะ ไม่ได้พูดเล่น นี่พูดจริง ๆ จะพูดเล่นทำไม อยากไปไหนก็บอกจะได้พาไป
“หลอกทำไมล่ะ พี่เขียนลาไว้แล้ว กิ อยากไปไหนพี่จะได้เตรียมหาที่พัก”
เฮ้ย เฮ้ย ไม่ธรรมดา
“ขึ้นเหนือกันป่ะพี่ ขับรถไปเรื่อยๆ มืดไหนแวะนั่น ค่ำไหนนอนนั่น น่าหนุกดีนะพี่”
ตาลุกวาวขึ้นมาทันที และคนที่กำลังขับรถก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ
“ก็ได้ มืดไหนนอนนั่นนะ นอนข้างทางก็ได้ใช่ป่ะ” เกินไปพี่ แบบนั้นมันก็อนาถาเกินไป
“เอาเห้อออออออ ผมอ่ะ นอนไหนก็ได้ ยังไงผมก็ปลอดภัยอยู่แล้ว”
แกล้งเหล่ตามอง คนที่แกล้งบอกว่าจะให้นอนข้างทาง แล้วยูกิ ก็เห็นว่าพี่บาสชะงักไปเล็กน้อย
ไม่ยิ้ม และหยุดพูดไปดื้อ ๆ อะไรวะ อย่าบอกนะว่าโกรธ จะมาโกรธอะไรกับเรื่องแค่นี้ว๊า
“พี่ กิ ขอโทษ กิพูดไรไม่ดีไปป่ะพี่ ขอโทษเนอะ”
ยกมือขึ้นประกบกันสองข้างและหันไปมองหน้าของคนที่กำลังขับรถ กระพริบตาปริบ ๆ สองที ไม่ได้ขอโทษหรือสำนึกผิดจริงหรอก แค่อยากแกล้งคนที่กำลังทำหน้าขรึมใส่แค่นั้น
เครียดไรวะ อยู่ดี ๆ ก็ทำหน้าหงิกขึ้นมา
“กิ”
ได้ยินเสียงเรียกแล้วยูกิ ก็ส่งยิ้มหวานจ๋อยมาให้ ไม่ได้ยิ้มแบบจริงจัง แต่เป็นการยิ้มเหมือนแกล้งหยอกล้อ
“จ๋า” ขานรับ และยังคงอยู่ในท่าเดิม มือประกบกันสองข้างและแกล้งกระพริบตาปริบ ๆ ใส่
“ใครสั่งใครสอนให้ทำท่าทางแบบนี้” อ๋อ นี่เหรอ
“น้องที่มาซื้อปลาท่องโก๋ไง น้องผู้หญิงม.ปลายกลุ่มใหญ่ ๆ อ่ะ เขาบอกว่าผมทำแล้วน่ารักดี เขายังถ่ายรูปไว้ตั้งหลายรูป บอกว่าจะเอาไปโพสในกลุ่ม ผมก็เลยจัดให้สิบแอ็คชั่นเลย เพื่อลูกค้า กิ จัดด้ายยยยยยยย”
ไม่ได้คิดอะไรตอนที่พูด และหลังคำพูดนั้น ยูกิก็เห็นว่าคนที่กำลังขับรถถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“....................”
อะไรพี่บาส กิ เอ้ยยยยยยย อะไรพี่
“เฮ่อออออออออออ”
แกล้งถอนหายใจยาว ๆ ใส่ และคนที่ถูกเลียนแบบก็หันมามองแว่บเดียว ก่อนจะหันไปสนใจกับการขับรถและพูดบางอย่างให้ยูกิเกิดอาการหน้าเหวอขึ้นมากะทันหัน
“ทำตัวแบบนี้เดี๋ยวก็พาเข้าโรงแรมซะเลย”
ห๊ะ อะไรนะ พูดเป็นเล่น
พี่บาสจะพาผมเข้าโรงแรมไปทำอะไรพี่ พาไปสวดมนต์หรือพาไปแผ่เมตตาทำจิตใจให้สงบ โดยการเปลี่ยนสถานที่บ้าง
อย่าให้ผมพูดตรง ๆ เล้ย เดี๋ยวก็มาหาว่าประชดกันซะเปล่า ๆ
“พี่บาสไม่กล้าเข้าหรอก” ไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ ตอนที่พูด
และเพราะพูดออกไปแบบไม่คิด ยูกิถึงได้ตาเหลือกเมื่อคนที่ทำหน้าเฉยมาตลอด มองหาโรงแรมข้างทางที่มีป้ายไฟบอกทางเข้า โรงแรมเล็ก ๆ ที่ยูกิรู้ ว่าคนที่เข้าไป มีเป้าหมายเพื่อเข้าไปทำอะไรกัน
“พี่.........”
เรียก และคนที่ยังทำหน้าเฉย ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา
“พี่จะพาผมเข้าโรงแรมไปทำอะไรเนี่ย” ไม่ใช่ไม่รู้ เพียงแค่ไม่ค่อยแน่ใจ ขมวดคิ้วมุ่น และชักเริ่มรู้สึกว่าไม่ค่อยชอบใจซักเท่าไหร่ คือไม่ได้อะไรนะ ถ้ามันจะต้องมีอะไรกันจริง ๆ แต่มันควรเป็นโรงแรมข้างทางแบบนี้เหรอวะ มันก็คงไม่มีปัญหาอะไร ถ้ามีอะไรกันมาร้อยรอบแล้วอยากเปลี่ยนบรรยากาศ แต่นี่มันไม่ใช่
กูไม่ได้คิดว่าจะมาทำอะไรแบบนี้ นอกสถานที่แบบนี้ อย่างน้อยก็ให้มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือไงวะพี่บาส
“แล้วกิ คิดว่าเข้าไปทำอะไรล่ะ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่.....พี่บาสที่เคยเป็นคนเฉย ๆ มาตลอด กำลังทำให้ ยูกิ อึ้ง ไม่เคยแตะต้องกันซักครั้ง แต่อยู่ดีๆ ก็วางมือมาที่หน้าขาของยูกิ และยูกิ ก็เงยหน้ามองพี่บาสด้วยความไม่เข้าใจ ปกติ มีแต่ผมที่ลวนลามพี่ตลอด แต่ตอนนี้พอพี่ลวนลามผมกลับบ้าง ผมควรดีใจมั้ยวะ
“........................”
หน้าบูดขึ้นมากะทันหัน มองมือที่แตะที่หน้าขาของตัวเองแล้วยูกิก็ไม่ได้พูดอะไร
ก็แล้วจะให้พูดอะไร
อยากให้แตะไม่ใช่เหรอ ก็นี่ไง พี่บาสก็แตะแล้วนี่ไง แต่ทำไมแม่งไม่เห็นรู้สึกดีเลยวะ
“พี่เป็นคนแบบนี้เหรอวะ”
เงยหน้าขึ้นมองหน้าคนที่ยังทำหน้าเฉยสนิท และคนที่ขับรถมือเดียว เพราะมืออีกข้างอยู่บนหน้าขาของยูกิ ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา
“ถ้าอยากจับ ทำไมจับแค่นี้ล่ะพี่ มันต้องจับแล้วลูบด้วย มันถึงจะได้ฟิล”
ประชด แต่ทำจริง
ยูกิ จับมือของพี่บาสที่อยู่ที่หน้าขาของตัวเอง มาลูบไล้ที่ขา
ประชดให้เห็น และพี่บาสก็ไม่ยอมทำตาม หยุดมือ และบีบหน้าขาของยูกิแทน ก่อนจะดึงมือกลับ
“ฮึ่ยยยยยยยยยย ไอ้เด็กนี่”
อะไรพี่ ก็พี่อยากจับไม่ใช่เหรอ ผมก็ช่วยจัดให้นี่ไง ยังไม่ดีอิ๊กกกกกก
“ไรวะ....แม่ง”
สบถออกมาเบา ๆ และยูกิก็กอดอกมองไปที่นอกข้างทาง
เออเอาเหอะ แม่งจะพาเข้าโรงแรมหรือจะพาเข้าข้างทาง จะเอายังไงก็เอาซักอย่างเหอะ
ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าคิดจะทำจริง ๆ
และรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดในโรงแรมจริง ๆ รถจอดในลานจอดรถและพี่บาสที่ปลดเข็มขัดนิรภัยออก เตรียมจะลงจากรถและก็เรียกให้ยูกิลงไปด้วยกัน
“ลงมาสิ”
เหรอ ได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
ปลดเข็มขัดนิรภัยออก และยูกิก็กระโดดลงจากรถ มายืนอยู่ข้างๆ รถ และพี่บาสก็เดินไปท้ายรถกะบะ และหิ้วถังน้ำแข็งใบใหญ่ลงมาด้วย ซึ่งยูกิจำได้ว่าภายในถังน้ำแข็งมีน้ำเต้าหู้หลายถุง ที่บรรจุเรียบร้อยอยู่ข้างใน
“กิ เอากระติกเล็กไปแล้วกัน เดี๋ยวพี่หิ้วถังน้ำแข็งเอง”
ง่า...........อะไรวะ
ช่วยหิ้วแต่โดยดี และเดินมาที่เคาร์เตอร์ของโรงแรมเพื่อติดต่อที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์
.........สงสัยจะเลือกห้องพัก…..
“เอาน้ำเต้าหู้มาส่งครับ ห้าสิบถุงพอดี แช่เย็น ๆ เลยครับถ้าอยากกินแบบร้อนๆ เอาเข้าไมโครเวฟอุ่นได้เลยนะครับ”
เอ่อ.... ยังไงพี่บาส
“แล้วก็ในกระติกเล็กนี่แถมให้ ทั้งหมดห้าร้อยบาทพอดีครับ”
พนักงานที่เคาร์เตอร์ประชาสัมพันธ์ หยิบเงินมาส่งให้และส่งยิ้มให้กับพนักงานส่งน้ำเต้าหู้รอบดึก
“มีแถมด้วยเหรอรอบนี้ แล้วเมื่อไหร่ไอ้บีมจะมาทำงานได้ซักทีเนี่ย หาคนแทนลำบาก บอกมันมาทำงานได้แล้วมั้ง”
พนักงานที่เคาร์เตอร์รับกระติกและถังน้ำแข็งไปเรียบร้อย และไม่ลืมถามถึงน้องสาวของพี่บาสที่เป็นพนักงานอยู่ที่โรงแรมนี้
“ก็เดี๋ยวรอตัวเล็กมันโตอีกหน่อยครับ ไม่น่าจะเกินอาทิตย์หน้าหรอก เดี๋ยวหาคนเลี้ยงได้ก่อน ก็คงมาทำได้แล้ว”
พี่บาสบอกกับพนักงานที่เคาร์เตอร์โรงแรมก่อนจะยกมือไหว้ร่ำลากันเมื่อเห็นว่าดึกแล้ว
“ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมกลับก่อนแล้วกัน รอบไหนเอาอีกก็โทรบอกบีมมันนะครับ เดี๋ยวผมมาส่งให้”
บอกกับพนักงานที่เคาร์เตอร์โรงแรมและพนักงานก็ส่งยิ้มมาให้ก่อนจะหยิบนามบัตรเล็ก ๆ ส่งมาให้ด้วย
“พี่ให้บัตรส่วนลดไว้ เผื่อสนใจพาสาวมาค้าง สิบห้าเปอร์เซ็นต์เลยนะ ไม่มีปากโป้ง เห็นแล้วทำเป็นไม่เห็น พี่รับประกัน”
พนักงานที่เคาร์เตอร์ส่งบัตรส่วนลดให้กับคนที่มาส่งน้ำเต้าหู้รอบดึก และพี่บาสก็ยกมือไหว้ ก่อนจะรับเอาไว้
“ขอบคุณมากครับพี่”
ไม่ปฏิเสธที่จะรับ และก็เดินถือนามบัตรออกมาที่ลานจอดรถ เปิดประตูรถเข้าไปเรียบร้อย โดยมียูกิ ขึ้นมานั่งอยู่ข้าง ๆ และสายตาก็มองเลยไปที่นามบัตรที่เสียบไว้ในกระเป๋าเสื้อของพี่บาส
“พี่........”
ไม่ได้อยากคิดเล็กคิดน้อย แต่อยู่ดีๆ มันก็เกิดคิดขึ้นมากะทันหัน
“พี่ได้ทุกรอบแหละบัตรส่วนลดเนี่ย มากี่รอบก็ได้ทุกรอบ เอาไปให้พวกที่แผนกตลอด รอบนี้ไอ้โรจน์มันบอกขอซักใบ อยากเปลี่ยนบรรยากาศ”
ห๊ะ
พี่โรจน์เนี่ยนะ พี่โรจน์.............
“มากะพี่อ้นอ่ะเหรอ” ถามออกไปแล้วและพี่บาสก็หัวเราะออกมาเบา ๆ แต่ไม่ได้ตอบ
ไม่มีความลับอะไรต้องปิดบัง เพราะหลาย ๆ เรื่องก็รู้กันอยู่ ยังไงก็คุยกับยูกิ ทุกเรื่องอยู่แล้ว
และยูกิมันก็คุยกับแฟนไอ้โรจน์อยู่แล้ว เรื่องบัตรส่วนลดพวกนี้คงพอได้ยินมาบ้าง
“ง่า.........” หรือไม่เคยได้ยิน
“คุณอ้นไม่ได้พูดเหรอ”
เปล่า
“ปกติก็คุยเรื่องอื่นๆ กัน ไม่เคยรู้ว่าพี่โรจน์พาพี่อ้นเข้าโรงแรม”
พลาดแล้วไงกู
“คือ มันคงจะ….เบื่อนอนบ้านไรงี้มั้ง ก็เลย....หาที่นอนที่อื่น จะได้หลับสนิท อะไรประมาณนี้แหละ”
พี่บาส.......พี่แก้ตัวให้เพื่อนไม่เนียนเลยว่ะพี่ เราก็น่าจะรู้กันนะว่าพี่โรจน์กับพี่อ้นมาทำอะไรกัน
คงไม่ใช่แค่มานอนเฉย ๆ
“.................”
นิ่งเงียบกันทั้งสองคน และยูกิ ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเกิดอาการหน้าแดง อยู่ดี ๆ ก็หน้าแดงขึ้นมา เมื่อคิดได้ว่าพี่โรจน์กับพี่อ้นมาทำอะไรกัน
ก็คงจะทำแบบนั้น แบบที่คนที่คบกันเขาทำกัน
“เมื่อกี้ตอนที่พี่บอกว่าจะพาผมเข้าโรงแรม ผมนี่แม่งโมโหมากเลยพี่ ของขึ้นอ่ะ เอาง่าย ๆ ด่าพี่ไปแล้วด้วยว่าทำไมพี่เป็นคนแบบนี้วะ”
นั่นแค่ล้อเล่น อำเล่นเฉย ๆ พี่แค่อยากรู้ว่า กิ จะทำยังไงแค่นั้น
“แต่ตอนนี้ไม่ด่าแล้วนะ เพราะรู้แล้วว่าพี่บาสไม่ได้คิดจะพาผมไปทำอะไรแบบนั้น แค่มาส่งน้ำเต้าหู้เฉย ๆ”
ก็เขาสั่งเอาไว้ ก็เลยเอามาส่ง ได้เงินพิเศษเพิ่มขึ้นมาอีกหน่อย
“แต่ว่า........ถ้าผมพักร้อนสามวัน แล้วผมขึ้นเหนือกับพี่ มันไม่ได้หมายความว่ามืดไหนนอนนั่นอย่างเดียวจริง ๆ ใช่ป่ะ”
ก็.......... ใช่.........
คนที่ขับรถไม่ได้ตอบอะไรออกมา นอกจากพยักหน้าอย่างช้า ๆ และคราวนี้ยูกิ ก็เลยหน้าแดงยิ่งกว่าเก่า อาการร้อนผ่าวที่ใบหน้าลามไปถึงหูเรียบร้อย
นั่นไงล่ะ กูว่าแล้ว พี่บาสแม่งวางแผนมาแล้วนี่หว่า..........แม่ง ร้ายว่ะ นี่กะฟันกูตลอดการเดินทางเลยว่างั้น
“ยังไงผมจะรีบเคลียร์งานตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลยแล้วกันนะ แล้ว...เราค่อยขึ้นเหนือกัน”
ครับ ยังไงก็ได้ แล้วแต่กิ
“พี่บาส”
ยูกิ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและหันไปมองคนที่กำลังขับรถ จ้องมองและขบริมฝีปากแน่น หัวใจกำลังเต้นระทึกก่อนจะตัดสินใจพูดบางอย่างออกมา บางอย่างที่ตั้งใจจะทำ
“ก่อนไปขอมัดจำไว้ก่อนได้มั้ยพี่”
หือ
คนที่กำลังขับรถรีบหันมามองหน้าของยูกิและรีบหันไปมองที่ถนนเพื่อจะเลี้ยวรถเข้าไปในซอย ใกล้ถึงบ้านยูกิแล้ว
“มัดจำเหรอ”
ใช่พี่ มัดจำ ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่ ไม่มีอะไรมาก
“ผมขอจูบพี่ซักทีได้ป่ะ”
ยูกิ......... มาขออะไรแบบนี้วะ มันใช่เรื่องที่ไหน
“คงไม่ได้”
ถูกปฏิเสธแบบตรง ๆ และยูกิ ก็รู้สึกว่าหน้าโคตรชา
อ่า ไม่ได้เหรอวะ ไม่ได้ก็......ไม่ได้ พี่บาสแม่งหวงตัวชิบหายเลยว่ะ ไม่รู้จะหวงอะไรกันนักหนา ต่อไปก็ได้กันแล้ว
ขอจูบทีแค่นี้ยังไม่ได้เลย เดี๋ยวกูปล้ำแม่งเลยสัด จะได้เลิกเล่นตัว
รถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน และยูกิ ก็กำลังจะปลดสายเข็มขัดนิรภัยออก เตรียมลงจากรถ แต่ก็ถูกพี่บาสดึงไหล่เอาไว้ให้หันมามองหน้ากัน และยูกิ ก็หันมามองหน้าของคนที่รั้งเอาไว้ตรง ๆ
อะไรวะ จะลงแล้ว ง่วงนอนนะเนี่ย พี่มาดึงผมไว้ทำไม
“ที่กิบอกทั้งหมดนั่นมันไม่ใช่เรื่องที่กิต้องทำ ถ้าจะจูบ ไม่ใช่ว่ากิต้องเป็นฝ่ายจูบพี่ก่อน..........ที่ถูกคือพี่ควรจูบ กิ ก่อนใช่หรือเปล่า.............ถ้างั้นนะกิ........ก่อนขึ้นเหนือ พี่ขอมัดจำกิไว้ก่อนแล้วกันนะ.....กิช่วยอยู่เฉย ๆ ด้วย........พี่.....ขอจูบกิซักที กิ จะด่าพี่ก็ได้ แต่กิอย่าเพิ่งต่อยพี่ก็แล้วกัน”
TBC.
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 754860 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก