บุ้งกำลังคิดว่าตัวเองใจร้ายมากที่รังแกคนน่ารักได้ลงคอ
แกล้งขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า และในบางครั้งก็หยุดไปดื้อ ๆ กลางคันก็มี
เล่นเอาคนที่อารมณ์กำลังเพริศกับสิ่งที่ได้รับ หันหน้ามามองหน้าของบุ้งหลายครั้ง และแม้จะหน้าแดงด้วยความอาย แต่สายตาที่มองมาก็เหมือนอยากจะร้องขอให้บุ้งอย่าหยุด และช่วยเพิ่มความแรงให้มากกว่านี้
“อือออ พี่บุ้ง”
ไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูด แต่ใช้การเอ็ดและขมวดคิ้วมุ่นบอกให้รู้
และบุ้งก็อมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะค่อยๆ กดสะโพกกระแทกกายเข้าไปแรง ๆ อีกหลายครั้ง
“อือออ อึก อืออ อ่ะ พี่บุ้ง.......ทำไมถึง....”
ไม่ได้ทำไมหรอก พี่แค่อยากให้มีนร้องขอ อยากให้มีนงอแงอยากจะได้ร่างกายของพี่ให้มากขึ้น
“เสียวมั้ยมีน มีนตอดพี่ขนาดนี้ พี่เสียวมากเลยรู้มั้ย”
เสียวแล้วทำไมถึงหยุดล่ะ ทำเหมือนแกล้งแบบนี้ มีนจะขาดใจตายอยู่แล้ว
“อืออออ พี่บุ้ง.......อย่า.......”
ไม่กล้าพูดคำว่า อย่าหยุด แต่มองหน้าของบุ้งเหมือนเป็นการบอก มีนยังคงขบริมฝีปากแน่น ไม่กล้าพูด รู้สึกคล้าย ๆ กับว่าอายเกินกว่าจะบอกแบบนั้นไปตรง ๆ ก็เลยได้แต่ขบริมฝีปาก และเมินหน้าหนีไปอีกทาง
และคนแกล้งก็ยิ้มกริ่มพอใจ โน้มตัวลงมาหาและทาบทับร่างกายทุกส่วนเบียดเสียดเข้าหากัน
แนบริมฝีปากประทับลงเบา ๆ ที่ข้างแก้มของคนที่ตาปรือเหม่อลอย ล่องลอยไปความรู้สึกหวาน ๆ ที่ถูกปรนเปรอให้
“ขอพี่สิมีน อะไรก็ได้ พี่จะให้มีนหมดเลย แค่มีนขอได้มั้ย”
ขอเหรอ ขอ.......... แต่ว่า........
“ไม่เอา พี่บุ้งอย่าแกล้งแบบนี้”
ไม่ได้แกล้ง พี่พูดจริง ๆ พี่ไม่ได้แกล้ง
“เอาอย่างนี้นะ ถ้าพี่ถามมีนให้มีนตอบตามที่มีนรู้สึกจริง ๆ ดีมั้ย”
ตอบตามความรู้สึกจริง ๆ ใช่มั้ย ตอบตามความรู้สึกจริง ๆ ..............
พยักหน้ารับ ทั้งที่ไม่มั่นใจ แต่ความรู้สึกตอนนี้มันไปไกลเกินกว่าจะอายได้แล้ว มีนก็เลยต้องพยักหน้ารับอย่างจำใจ
และบุ้งก็ยิ้มออกมาอย่างสมใจก่อนจะขยับกายขึ้นและแยกขาของมีนกว้างขึ้นก่อนจะขยับร่างกายไปมาอย่างช้า ๆ
“พี่แรงแค่นี้ดีมั้ย”
ไม่ดี
มีนไม่ตอบ แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ และใบหน้าก็ยังคงแดงก่ำเมื่อสบสายตากับดวงตาที่ส่งสายตาแสดงความรู้สึกร้อนแรงมาให้
“แล้วมีนอยากได้แค่ไหน .........แค่นี้พอมั้ย”
ขยับสะโพกเร็วขึ้นอีกนิด และมีนก็มองหน้าของบุ้งเหมือนอยากบอกให้รู้ว่าไม่พอใจ
“งั้นแค่นี้ล่ะ พอมั้ย”
เริ่มขยับสะโพกให้เร็วขึ้นเป็นสองเท่าของคราวแรก และมีนก็เริ่มพยักหน้ารับ ทั้งที่สบตากับบุ้งนิ่ง ๆ และกำลังจะเมินหน้าหนี
“ถ้ามีนไม่บอกให้พี่ทำแรง ๆ พี่จะช้าลงนะ”
ช้าลงเหรอ จะช้าลงใช่มั้ย จากเบือนหน้าหนี คราวนี้มีนต้องหันกลับมาอีกครั้ง และขบริมฝีปากแน่น ด้วยความอาย
“ให้พี่แรงมั้ย”
แรง.........อยากให้ แรง........
“พี่บุ้ง..........ระ...แ........รง...อืออออ แรง”
มีนกำลังจะร้องไห้ เพราะความรู้สึกเริ่มไปไกลจนหยุดไม่อยู่
และคนที่บอกให้มีนร้องขอก็เริ่มควบคุมจังหวะของการสอดแทรกให้เร็วขึ้น.........แต่มีนก็ยังไม่พอใจ.....
“ระ.........แรง.....แรงอีก....พี่บุ้ง อืออออออ”
แรงอีกใช่มั้ย งั้นก็ได้
เริ่มเคลื่อนไหวในจังหวะที่แรงขึ้งเรื่อยๆ และมีนก็ยกมือปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ไม่ยอมให้บุ้งมองอีก
อายยิ่งกว่าอาย ที่กำลังร้องขอไม่หยุด
“พี่บุ้ง แรงอีก........อึก อืออ...พี่บุ้งแรง ๆ อีก พี่บุ้งทำแรง ๆ พี่บุ้งทำแรง ๆ ไม่ไหวแล้ว..........พี่บุ้งอย่าหยุดนะ พี่บุ้งแรง ๆ ........พี่บุ้ง..........แรง ๆ”
ไม่รู้ว่าพูดอะไรไปบ้าง พูดไปก็อาย
แต่หยุดไม่ได้ เพราะถ้าหยุดพูดเมื่อไหร่ พี่บุ้งก็เหมือนจะหยุดสะโพกที่ขยับเคลื่อนไหวซะทุกที
“มีนอยากให้พี่เอาแรงๆ ใช่มั้ย แค่นี้พอมั้ย อยากได้มากกว่านี้อีกมั้ย”
อยากได้อีก อยากได้
“พี่บุ้งงงงงงงง ขอร้อง อย่าแกล้งเลย พี่จะทำอะไรก็ได้ แต่พี่อย่าหยุดนะ ขอร้อง พี่อย่าหยุด.......พี่ทำมีนแรง ๆ มากกว่านี้ได้มั้ย พี่บุ้ง อื้อออออออออซี้ดส์ พี่บุ้ง”
ร้องครวญครางออกมาไม่เป็นภาษา ไม่หลงเหลือความเขินอายเอาไว้อีกแล้ว
มีนยอมเปิดหน้าขึ้นมามอง ยอมพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในหัวออกมาทั้งหมด
และไม่ว่าบุ้งจะถามอะไรมีนก็ยอมตอบไปหมดทุกคำถาม
“ชอบของพี่มั้ย ชอบของพี่อยากให้พี่เข้าไปลึกกว่านี้อีกมั้ย”
“เข้าไปอีก ลึกกว่านี้.........ซี้ดส์ พี่บุ้ง เข้าไปแรง ๆ ให้ลึกกว่านี้”
แล้วก็ได้ตามที่ขอ แล้วมีนก็ได้ตามที่ขอทุกครั้ง ไม่ว่าจะขออะไรมีนก็ได้หมดอย่างที่ตั้งใจ
“พี่จะแตกในตัวมีน พี่จะทำให้มีนร้องไม่หยุด มีนครางเสียงดังกว่านี้อีกได้มั้ย”
ได้ ให้ครางแค่ไหนก็ได้ อยากให้ร้องขนาดไหนก็ได้
“พี่บุ้งงงงงงง ซี้ดส์ อื้อออออออออ อึก อือออออ พี่บุ้งมีนเสียว ไม่ไหวแล้ว อ๊าส์ พี่บุ้งงงงงงง”
เสียงร้องครวญครางดังลั่น โดยไม่กลัวใครได้ยิน ยิ่งทำให้บุ้งเร่งสะโพกที่กระแทกกระทั้นเข้าไปให้แรงขึ้นเรื่อย ๆ
และเหมือนร่างกายกำลังจะทนไม่ไหว
“มีนกอดพี่สิ กอดพี่แน่น ๆ แล้วบอกให้พี่กระแทกแรง ๆ กว่านี้ บอกพี่สิ ว่ามีนเสียวขนาดไหน มีนชอบขนาดไหน”
ชอบที่สุด ชอบมากที่สุด
“ของพี่บุ้งใหญ่ มันเข้าไปในตัวมีนหมดแล้ว พี่บุ้ง......อ้าขาให้ขนาดนี้แล้ว พี่บุ้งอย่าใจร้ายเลยนะ.........ให้มีนแตกไว ๆ เถอะ จะตายแล้ว ซี้ดดดดดดดด อือ”
ไหนบอกสิว่ามีนเป็นใคร
“ใครเป็นผัวมีน”
“พี่.......บุ้ง อืออออ”
“มีนเป็นเมียใคร”
“พี่.........พี่บุ้ง ซี้ดดดดดดด อึก อืออออ”
“บอกพี่ซิว่าเมียพี่รู้สึกยังไง บอกพี่เร็ว ๆ สิ”
ไม่ไหว กำลังจะไม่ไหวแล้ว
“พี่บุ้ง ไม่ไหวแล้ว...........ให้มีนแตกเถอะ มีนไม่ไหวแล้ววว อื้อออออออออ”
เสียงลมหายใจที่หอบหนักพร้อมกัน
ร่างสองร่างที่เคลื่อนไหวขึ้นลงพร้อมกันอย่างรุนแรง ยิ่งทำให้ความรู้สึกของร่างกายเตลิดไปไกล
บุ้งกระแทกร่างกายลงมาอย่างรุนแรง พร้อมกับรูดรั้งความแข็งขืนของมีนที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาตามจังหวะการสอดแทรกอย่างลึกล้ำ แต่ความแรงไม่ได้ลดน้อยลงไปซักนิด
“พี่บุ้ง พี่บุ้ง มีน มีนจะ....อ๊าส์ มีนจะไม่ไหวแล้ว”
หน้าท้องเนียนที่กำลังแอ่นขึ้น ช่วงขาที่เกี่ยวรัดที่สะโพกของบุ้งเอาไว้แน่น ยิ่งทำให้ต้องเร่งความเร็วให้เพิ่มขึ้น
มีนขบริมฝีปากแน่น และสะบัดหน้าไปมาแรงๆ ตามความรู้สึก
สองมือจิกทึ้งผ้าปูที่นอน ท่อนขาเรียวโอบรัดสะโพกของบุ้งที่กระแทกเน้นหนักเข้ามาไม่หยุดด้วยความรู้สึกที่ยากจนเกินจะหยุดไหว
“มีน มีนของพี่.......พี่กำลังจะแตกแล้ว ไปพร้อมพี่มีน เสร็จพร้อมพี่นะมีน.....อาส์”
ได้ อะไรก็ได้ มีนก็จะไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วพี่บุ้ง
“พี่บุ้ง..........ซี้ดดดดดดดดดดดดดดส์ พี่บุ้ง มีน แตก....อึก...แตก...แล้ว.......อือ .....เสร็จแล้ว อ๊าส์”
ร่างกายของมีนเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงหลายครั้งเมื่อถึงจุดหมาย
หยาดหยดมากมายพุ่งทะยานออกมาจากส่วนปลายของร่างกายส่วนที่บุ้งรูดรั้งให้
และบุ้งก็กระแทกสะโพกเข้าไปซ้ำอีกเพียงไม่กี่ครั้งก็ถึงจุดหมายไปตามกัน
“พี่ แตกแล้วมีน........อึก อืออ ฮึก อืมม”
สะโพกแกร่งที่เคยขยับเข้าออกด้วยความแรง ในเวลานี้ค่อย ๆ เชื่องช้าเนิบนาบลงแล้ว หลังจากที่บุ้งเองก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางที่ยังคงบีบรัดและเต้นตุบ
อยากจะอยู่ในนี้ไปอีกนาน ๆ อยู่ในร่างกายของมีนไปอีก เป็นของกันและกันแบบนี้ตลอดไป
บุ้งค่อยๆ เอนกายลงมาทาบทับคนที่กำลังหอบหายใจหนักและกำลังพยายามปรับลมหายใจให้เข้าที่ ทั้งที่หยาดเหงื่อยังไหลซึมที่หน้าผาก
แตะริมฝีปากเบา ๆ ที่ริมฝีปากของมีนอีกครั้ง ก่อนจะแนบใบหน้าเข้าที่ซอกคอของมีนและกระซิบบอกเสียงเบาพร้อมด้วยรอยยิ้ม
“เมียพี่ร้องเก่งจัง.....เล่นซะพี่หยุดไม่ได้เลย”
ก็พี่บุ้งบอกให้ร้องดังๆ ก็เลยร้อง แล้วทำไมพอเสร็จแล้วถึงมาล้อกันได้
“ก็ตอนนั้นไม่ไหวแล้วจริง ๆ”
ไม่ไหวแล้วจริง ๆ ก็เลยร้องครางเสียงกระเส่าขนาดนั้น มันก็ดีแล้วไง
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่ชอบนะ พี่ชอบมาก ๆ เลย ยิ่งเวลาที่มีนบอกให้พี่เอาแรง ๆ พี่ยิ่งชอบ มีนของพี่น่ารัก”
น่ารักตรงไหนวะ ทุเรศตายห่า
“อย่าล้อสิพี่บุ้ง ก็ถ้าไม่บอกให้แรง พี่บุ้งก็แกล้งอีก แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จล่ะ ทรมานตาย”
ก็ใช่ไง
“พี่ชอบ มีนร้องดัง ๆ แบบนี้แหละดีแล้ว น่ารัก เดี๋ยวมีนร้องให้พี่ฟังอีกหลาย ๆ รอบนะวันนี้”
ร้องอีกเหรอ แค่นี้ก็เจ็บคอจะแย่แล้ว เสียงดังซะขนาดนั้น ไม่รู้ว่าคนเขาได้ยินไปถึงไหนต่อไหน
โชคดีที่มาบ้านพี่บุ้งแล้วไม่มีใครอยู่ ไปต่างจังหวัดกันหมด ไม่อย่างนั้น คงไม่กล้าร้องดังขนาดนี้
“พี่บุ้ง......อยากให้มีนอีกรอบ พี่บุ้งก็ต้องทำอีกรอบนะ”
นั่นไงล่ะ ไอ้วิเชียรมันสั่งสอนเมียกูมาแบบนี้จริง ๆ ด้วย นี่มึงคิดท้าทายกูขนาดนี้ กูก็จะจัดให้ เดี๋ยวจะจัดให้เมียอีกสองยก เวลาเมียเผลอหลุดปากไป พวกมึงจะได้รู้ว่าหัวหน้าพวกมึงก็ไม่ใช่ธรรมดา รู้กันเอาไว้ซะบ้าง
“สามยกนะวันนี้ จนกว่าจะสว่างมีนพอไหวมั้ย”
จนกว่าจะสว่างเลยเหรอ แบบนี้มีนไม่ต้องเดินขาถ่างอย่างที่พี่วิเชียรว่าเลยหรือไง
“พี่บุ้งจะเอาจริงๆ เหรอ”
ใช่สิ เอาจริง ๆ ก็มีนรับคำสั่งสอนจากไอ้วิเชียรมายังไงล่ะ พี่ก็ควรจะทำให้สมใจมันไป มันจะได้ไม่กล้าคิดว่าพี่ไม่มีน้ำยา
“แต่กลัวพรุ่งนี้ลุกไม่ไหว พี่บุ้งเอาแค่อีกยกเดียวได้มั้ย”
ไม่ได้ ถ้าน้อยกว่าสามแบบนี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ควรบอกไปว่าไม่ได้ เดี๋ยวอ้อน ๆ ไปมีนก็ยอมพี่ไปเอง
ของแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยาก จัดการได้ง่ายๆ อยู่แล้ว
“ได้สิ พี่ตามใจมีน อะไรก็ได้”
แต่ไม่ได้บอกว่ามีนก็ควรจะตามใจพี่อะไรก็ได้เหมือนกัน ไม่ได้บอก แต่เดี๋ยวขอเอาตอนที่มีนเกิดอารมณ์สุด ๆ ก็ได้
“พี่บุ้งใจดีจัง”
ใช่ พี่ใจดีมาก ใจดีที่สุดแหละ ไม่มีใครใจดีกว่าพี่อีกแล้ว
“ก็เมียพี่น่ารักไง พี่ก็เลยต้องเป็นคนใจดี เพื่อเมีย”
Fin.
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 754032 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก