หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98

[วัวพันปี]

 :laugh:เซลมือวางอันดับ๑

[tuckky]

เขาจะกินกันแล้ว 

[foolishbeat]

ค่ะ ทำดีค่ะน้องบัว เพราะในห้อง "อุ่น" กว่าเยอะ

[Nus@nT@R@]

ข้างใน.....อุ่นจริงๆนั่นแหละ อิอิ

[pigarea]

พี่โย อยากเข้าไปข้างในแล้ว

[rmlab]

รอติดตามน้องบัวต่อจ้า

[roseen]

โหยหาอ้อมกอดอุ่นๆ

[B52]

อะไรอุ่น อะไรข้างในอะ อยากรู้อยากเห็นด้วยคน

[mapreaw]

คิดว่าในห้องคงอุ่นจนร้อนเลยล่ะเนอะ

[@rnon]

     เข้ามาดูเค้า อุ่น!!!!!!!!!!! .. กัน

[poppycake]

ตอนหน้าสินะ ตอนหน้าสิน้า า า า า า~~~!!
หุหุหุ 

[nunda]

ข้างใน???? อุ่น
ว๊ายๆๆๆ ชั้นคิดไปถึงไหน ฮี่ๆๆ >o<

[Scream]

 ฮึ้ย ลุ้นนะน้องบัว สู้ๆ

[powvera]

อร๊ายยยยยยยยยยย     

น้องบัวเกิดอาการสมองทำการประมวลผลช้า  ซึ่งอาจจะคิดไม่ทันพี่โยได้  ครึครึ      

[evanescence_69]

ไปๆมาๆ โยธินกับบัวลอย จะยาวกว่า คู่หลักอย่าง บุ้ง-มีนเมือง อีกนะเนี่ย

[jimmyjimmy]

ได้กันยัง......เฮียเชียรให้มาถาม 555

[kongxinya]

บัวลอยกำลังจะถูกโยธินกิน(อีกครั้ง)แล้วชิมิคะ 

[shikyu3211]

ใกล้แล้วสินะใกล้เวลาเปิบของโยแล้วสิ

[seaz]

เริ่มจะเข้าใจกันแล้ว อิอิ

[newyniniw]

เบ้ยยยย น้องบัวเอาแหล่วๆ
 

[nunnuns]

พึ่งอ่านตามทันตอนจะจบแล้วเหรอเนี่ย เสียใจง่า ><

ชอบทุกคู่ เชียร์ทั้งแผนกเลย

[aa_mm]

รักเกิดในแผนกขนส่ง....ภาค โยธิน-บัวลอย ตอน ง่วงนอน

ไม่ได้อยากเดินตาม แต่ขามันพาไป ไม่ได้อยากเข้าใกล้ แต่ทำไมแค่ถูกรั้งให้เข้าไปหาถึงยอมง่าย ๆ
ไม่ได้อยากให้มันเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่ก็มาอยู่ในห้องของโยธินจนได้ และเมื่อแผ่นหลังเอนลงสัมผัสกับฟูกนอน คราวนี้คนที่ถูกชักนำให้เคลิ้มตามก็ถึงกับสะดุ้ง และเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว ยกแขนขึ้นดันแผ่นอกของโยธินเอาไว้ ไม่ยอมให้คนที่คร่อมทับอยู่เหนือร่างเอนกายลงมาหา กระพริบตามองหน้าของโยธินแบบมึนงง

แต่มันจะไปช่วยอะไรได้ ในเมื่อคนที่ล่อลวงให้เข้ามาอยู่ด้วยกันบนเตียง ดึงมือของฮัทมาจูบเบา ๆ ที่หลังมือก่อนจะเลื่อนมือทั้งสองข้างให้ประคองที่ข้างแก้มของโยธินเอาไว้

อยากจะดึงมือหนี แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคนที่รั้งฝ่ามือเอาไว้ ไม่ยอม แถมยังใช้สายตาวาบหวามจ้องมองมาที่ใบหน้าของคนที่เริ่มทำตัวไม่ถูกก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาหา เพื่อฝากรอยจูบแผ่วเบาไว้ที่แก้มขาว ๆ และซุกไซร้ปลายจมูกเรื่อยลงมาที่ลาดไหล่และวกกลับไปที่ซอกคออีกครั้ง

“อืออออ พี่ พี่โย เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนได้มั้ย”

เดี๋ยวก่อนอะไรเหรอ โยธินผละใบหน้าออกห่างและใช้สายตาจ้องตรงไปที่ใบหน้าของคนที่คล้ายกำลังคิดจะขัดขืน และไม่ยินยอมพร้อมใจจะให้ทำอะไรไปมากกว่านี้

“ได้ครับ บัวอยากพูดอะไรก็ได้แต่ว่า..........บัวต้องจับของพี่เอาไว้ห้ามปล่อยมือเด็ดขาด”

ห้ามปล่อยมือ ปล่อยมืออะไรวะ ห้ามปล่อยมือจาก…. ก็แค่ถูกดึงมือให้ไปสัมผัสกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่ตื่นตัวจนถึงขีดสุด
ทั้งอุ่น ทั้งร้อน และคล้าย ๆ จะเปียกชื้นไปหมดทั้งส่วนปลาย

“อ่ะ พี่.....พี่........อึก”

จะพูดอะไรก็พูดซะ อยากจะดื้อ อยากจะหยุด อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ว่า แต่บอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามปล่อยมือ

เพราะฉะนั้น ถ้าคิดจะพูดอะไรก็จับเอาไว้ซะด้วย แล้วพี่จะตั้งใจฟังที่บัวพูดทั้งหมดโดยไม่มีการโต้แย้ง

……….โอเคมั้ยครับ...........

ไม่ได้ถามว่าโอเคมั้ย

แต่เมื่อคนที่ถูกดึงมือให้แตะต้องสัมผัสความแข็งขืนใหญ่โตนั้นกำลังจะผละออกโยธินก็จะกดมือเอาไว้และไม่ยอมให้ปล่อยมือเด็ดขาด

“บัวคิดว่าพี่ยังจะทนไหวมั้ย บัวทำให้พี่เป็นถึงขนาดนี้แล้ว บัวต้องรับผิดชอบ”

พูดได้หน้าตาเฉย
แล้วคนที่ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง ก็ได้แต่นอนหน้าแดงก่ำ เพราะความอาย และก็จำต้องขยับมือตามจังหวะของโยธินที่เป็นฝ่ายชักนำให้รูดรั้งความแข็งขืนใหญ่โตที่อยู่ในมือขึ้นลงอย่างช้า ๆ ที่ทำเพราะ........ต้องทำ เพราะโยธินไม่ยอมอ่อนข้อให้
แล้วกูจะโต้แย้งอะไรมันได้วะเนี่ย แล้วกูจะ........

“อือ บัวจะจัดการยังไงก็แล้วแต่บัว พี่ยอมหมดแหละ”

ยอมหมดครับ พี่ยอมครับ แล้วแต่บัว  จะทำยังไงต่อไปก็แล้วแต่บัว

“ทำไมพี่ทำงี้อ่ะ”

แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ

“ถ้าไม่ทำอย่างนี้แล้วจะให้ทำยังไง”

โธ่โว้ย ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้วะ ลากกูเข้าห้องมาเองนะ แล้วแค่กูบอกว่าเดี๋ยวก่อน เพราะเริ่มตั้งสติได้ มึงก็เลยจะให้กูว่าวให้เนี่ยนะ แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอวะไอ้พี่โย

“บัวคิดว่าพี่ไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้มานานแค่ไหน”

กูจะไปรู้มึงเรอะ

ตอบไม่ได้ พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้าของโยธินและทำอะไรไม่ถูก แล้วคนที่มีอารมณ์ถึงขีดสุดก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ตั้งแต่เริ่มจีบบัวแล้วก็อยู่กับบัว นอกจากมือตัวเอง พี่ไม่เคยไปทำกับใคร แล้วบัวว่าพี่ควรทำยังไงตอนนี้ ให้พี่ใช้มือช่วยตัวเองให้เสร็จ ๆ ไปจะได้จบ เอามั้ย”

สัด ไอ้พี่โย มึงขู่กู มึงอ่ะขู่กู
ไม่รู้จะทำหน้ายังไง จะพูดอะไรก็พูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าของคนที่ข่มขู่ แล้วฮัทก็ได้แต่นอนกระพริบตาปริบ ๆ
ตื่นเต็มที่ซะขนาดนี้ ส่วนปลายของท่อนเอ็นแกร่งที่อยู่ในมือฉ่ำเยิ้มไปหมดขนาดนี้ แล้วพี่จะให้ผมรับผิดชอบยังไงล่ะ

ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองหน้าของโยธินนิ่ง ๆ
ได้แต่สบตากับดวงตาคมร้อนแรงคู่นั้น ที่ส่งสัญญาณบอกให้รู้ว่าทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“บัว........”

อะไร....วะ

“บัวจะให้พี่ทำยังไงครับ”

ไม่รู้ครับ กูงงเว้ยเฮ้ยยย

“แล้วบัวจะให้เค้าทำยังไงล่ะ ไม่ไหวแล้วจริง ๆ นะ”

มาจนถึงขั้นนี้แล้ว จะทำอะไรก็ทำไปเหอะวะ ไม่รู้จะห้ามยังไงหรอก ก็ตามใจเลยแล้วกัน

“แล้วแต่พี่”

แล้วแต่พี่ก็เสร็จพี่สิครับ แล้วแต่พี่ก็เข้าทางพี่สิครับ แล้วแต่พี่งั้นพี่กอบโกยเต็มที่เลยนะครับ
โยธินถึงกับยิ้มออกมา และโน้มใบหน้าลงไปบดเบียดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากบางที่เม้มแน่นของคนที่ตอบตกลงทันที

จูบซ้ำเบา ๆ หลายครั้งกว่าที่อีกฝ่ายจะยอมเปิดปากให้ปลายลิ้นร้อนแทรกเข้าไปหาและพัวพันปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดเข้าหากัน ดูดกลืนรสชาติหวาน ๆ แลกปลายลิ้นกันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้ยิ่งลูกโชนมากขึ้น

“บัว....ครับ”

โยธินผละใบหน้าออกห่าง และกระซิบเรียกชื่อของคนที่เริ่มหอบหายใจหนักเพราะถูกช่วงชิงอากาศหายใจไปเป็นเวลานาน

ดวงตาฉ่ำเยิ้ม หรี่ปรือขึ้นและย่นคอหนีปลายจมูกที่ซุกไซร้ลงมาที่ซอกคอและกำลังจะลากไล้ลงมาที่ลาดไหล่เรื่อยไปจนถึงแผ่นอกขาวที่จุดสีแดงเข้มทั้งสองข้างแข็งขืนขึ้นเพราะถูกบดขยี้จากปลายนิ้วและปลายลิ้นที่วนเวียนดูดกลืนไม่ยอมห่าง

“พี่รักบัวนะครับ”

รักอะไร มาบอกรักอะไรตอนนี้ เหี้ยยยยยยยย กูเขินโว้ยยยย

ฮัทยกหลังมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ไม่อยากให้ใครเห็นว่ากำลังทำตัวไม่ถูกกับคำพูดที่มาจากน้ำเสียงแผ่วเบาอ่อนโยนจากริมฝีปากคู่นั้น

“อะไรล่ะ คนเค้ารัก แทนที่จะตั้งใจฟัง เอามือปิดหน้าหนีซะได้”

รู้ว่าบัวปิดหน้าหนีเพราะเขิน แต่โยธินก็ยังอยากจะล้อ

รีบดึงมือที่ปิดบังใบหน้าออกและตรึงข้อมือทั้งสองข้างของคนที่อยู่ใต้ร่างเอาไว้ ดวงตาคมจ้องนิ่งตรงไปที่ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อ และแววตาก็ฉ่ำหวานเพราะแรงอารมณ์ปรารถนาที่โหมกระพือลุกโชนขึ้นจนยากจะดับได้ง่าย ๆ

“บัว”

อะไร

เรียกอยู่นั่นแหละวะ

เรียก....... ทำไม

“บัวให้พี่โยรักนะครับ”

อ่ะ.....เรื่องนั้นมัน…….

ไม่ตอบ แต่ขบริมฝีปากแน่น และก็เมินหน้าหนีไปอีกทาง ไม่ใช่ไม่อยากตอบ แต่ตอบไม่ได้ เพราะแม่งโคตรอาย

“.............อะ...อือ...”

แค่พยักหน้า แต่ไม่พูดออกมาเป็นคำพูด และโยธินก็ยิ้มกริ่ม ไม่พูดก็ไม่พูด ไม่พูดใช่มั้ย ไม่พูดก็ได้ พี่มีวิธีทำให้บัวพูดก็แล้วกัน....ตอนนี้ไม่ยอมพูดใช่มั้ย แต่อีกเดี๋ยวก็จะยอมพูดจนได้ เดี๋ยวพี่จะทำให้บัวพูดสิ่งที่อยากฟังให้หมดทุกอย่าง
ถึงบัวไม่อยากพูด แต่บัวก็จะต้องพูดออกมาจนหมดนั่นแหละ

ไม่เชื่อก็คอยดู

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[aa_mm]

เรื่องที่เคยลืมไปแล้วกำลังย้อนกลับเข้ามาในหัวทั้งภาพและเสียงโคตรจะคมชัดเหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้

ในห้องห้องเดิม บนเตียง เตียงเดิม กับคน คนเดิม ต่างกันแค่ครั้งนั้นเมามายแทบไม่ได้สติ แต่ตอนนี้ รู้สึกตัวดีทุกอย่าง แต่ก็ยอมให้ทำ........ยอมให้ทำทุกอย่างตามที่อีกฝ่ายต้องการ และตัวเองก็ต้องการให้เป็นแบบนี้เช่นเดียวกัน

จากที่จำไม่ได้ ตอนนี้จำได้หมดทุกอย่าง รวมทั้งเสียงครางของตัวเองด้วยที่ไม่ต่างจากวันนั้นเลย

“อือออออออออ”

ขบริมฝีปากตัวเองเอาไว้ และยกแขนขึ้นปิดปากไม่ให้ส่งเสียงร้องครางออกไป ร่างกายด้านหลังถูกสอดแทรกจากปลายนิ้วที่ถูกชโลมจนชุ่มฉ่ำด้วยเจลใสเพื่อเป็นการเปิดทาง ให้บางอย่างที่ใหญ่โตกว่าปลายนิ้วสามารถสอดแทรกเข้าไปได้

ดวงตาลอยคว้าง และสะโพกมนก็แอ่นขึ้น ร่างกายกำลังต่อต้าน และไม่ยอมให้เป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น

“บัว....มองหน้าพี่”

มองหน้าเหรอ มองหน้า... ทำตามที่โยธินบอก และดวงตาสองคู่ก็สบกันนิ่งงัน ฮัทสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกอย่างช้า ๆ เมื่อปลายนิ้วที่ล่วงล้ำเข้ามาเริ่มขยับเข้าออกและเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นทีละนิ้วจากหนึ่งเป็นสองและสามนิ้วในเวลาต่อมา

“พี่จะเข้าไปแล้วนะ”

เข้าไปเหรอ พยักหน้ารับ และโยธินก็กดปลายจมูกลงมาที่ข้างแก้มของคนที่ยอมให้ทำทุกอย่างได้ตามที่ต้องการ
ผละใบหน้าออกห่าง และขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แยกขาของคนที่อยู่ใต้ร่างให้ออกห่างจากกันมากขึ้น

ชโลมท่อนเอ็นที่ตื่นตัวเต็มที่ด้วยเจลใสเพื่อให้การสอดแทรกเป็นไปง่ายขึ้น ขยับมือรูดรั้งความใหญ่โตในฝ่ามืออีกสองสามครั้ง และค่อย ๆ จ่อไปที่ช่องทางที่ถูกเตรียมความพร้อมเอาไว้ ใช้ส่วนปลายของท่อนเอ็นคลึงเคล้าไปที่ช่องทางที่บีบรัด
และก็เห็นปฏิกิริยาของคนที่กำลังนอนมองร่างกายของตัวเองที่กำลังจะถูกทำบางอย่าง ดวงตาที่มองมามีแต่ความกังวลอย่างเห็นได้ชัด และเมื่อส่วนปลายของความแข็งขืนถูกกดแทรกเข้าไป คนที่กำลังขมวดคิ้วมองด้วยความกังวลใจก็ร้องออกมาทันที

“อื้ออออออออ พี่โย.......เจ็บบบบ อือออ”

แต่ว่า.......อีกนิดครับ พี่กำลังกดเข้าไป อีกนิดเดียวครับ ส่วนปลายกำลังจะแทรกเข้าไปได้แล้ว

“ไม่เจ็บนะ บัวหายใจเข้าลึก ๆ ไม่เจ็บแล้วนะครับ ซี้ดดดดดดดส์ อือออ”

สอดแทรกเข้าไปจนเกือบจะหมดและโยธินก็ทิ้งกายลงมาหาคนที่ผลักอกโยธินให้ออกห่าง
ใบหน้าที่เหยเกเพราะความเจ็บปวดสะบัดหนีไม่ยอมให้โยธินเข้าใกล้ ฝ่ามือผลักทั้งอกทั้งไหล่ของโยธินให้ออกห่าง

“อือออ เจ็บ อื้อออ เจ็บบบบบบบบบ”

ไม่ได้อยากเอาออก แต่จะให้ทิ้งไว้อย่างนี้ก็ดูเหมือนอีกฝ่ายจะทนไม่ได้ ถ้าเอาออกแล้วกว่าจะใส่เข้ามาได้อีกมันยากมาก แล้วจะให้ทำยังไง

“บัว.....”

โยธินกำลังขมวดคิ้วมุ่น เอ่ยเรียกชื่อคนที่ขบริมฝีปากแน่นและเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเจ็บ
สุดท้ายแม้แต่ดวงตาหวานเชื่อมปรือปรอยเพราะแรงอารมณ์เมื่อครู่ ก็มีน้ำตา

น้ำตา......

โธ่โว้ยยยยยยยยยยยย แบบนี้ต้องเอาออก แบบนี้ท่าทางจะไม่ไหว

โยธินยอมถอนร่างกายออก และก็สูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี มาจนถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว

“บัว....ไม่ทำแล้วนะ ไม่ทำแล้วครับ ไม่เจ็บแล้ว”

ปลอบใจคนที่ยกหลังมือขึ้นปิดหน้า ไม่มีเสียงสะอื้นไห้ มีเพียงความเงียบงันระหว่างเรา

ช่างมัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ช่างมัน จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ แค่ไม่ได้มีอะไรกันแบบสอดใส่ ก็ไม่ใช่ว่าจะตาย

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรนะบัวนะ”

ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ สิ่งที่โยธินทำได้ก็แค่ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ คนที่ไม่มีเสียงพูดอะไรออกมาซักคำ
รั้งคนที่นอนนิ่งเงียบเข้ามากอดเอาไว้ ทั้งที่ร่างกายตื่นตัวถึงขนาดนี้แล้ว แต่โยธินก็ต้องระงับใจของตัวเองเอาไว้

ขึ้นได้มันก็ลงได้ รู้สึกได้ เดี๋ยวมันก็สงบได้เหมือนกัน

“บัว”

เรียกชื่อคนที่นอนนิ่งเงียบ และรั้งให้คนที่นอนอยู่มาหนุนที่แขน

กอดเอาไว้ ทั้งที่ยังไม่ถึงจุดหมาย กอดเอาไว้ทั้งที่ร่างกายยังตื่นตัวถึงขีดสุด

“.......พี่โย....”

“ครับ”

“...............................”

ได้ยินเสียงเรียก แต่โยธินก็รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไรไม่ออก ไม่มีคำพูดใด ๆ ระหว่างเรา มีเพียงความเงียบงัน และโยธินก็หลับตาลงทั้งที่ร่างกายของตัวเองยังตื่นตัวอยู่อย่างนั้น ช่างมัน เดี๋ยวก็สงบ ท่องเอาไว้เดี๋ยวก็สงบ พอทุกอย่างสงบแล้ว เดี๋ยวก็ดีเอง

ของแค่นี้ เดี๋ยวไปเอาน้ำออกซะก็จบเรื่อง ไม่เป็นไรนะโยธิน ไม่เป็นไร ที่ควรห่วงคือคนที่นิ่งเงียบอยู่ในอ้อมแขนนี่ต่างหาก
คงจะยิ่งเกลียดเรื่องแบบนี้ ไม่น่าวู่วามเลย น่าจะรออีกนิด ไม่น่ารีบร้อนเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เลยว่ะ

“บัว นอนซะ นอนกอดกันก็ได้นะ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่กอดบัวเอาไว้แบบนี้  ไม่ต้องคิดไม่ต้องกลัวไม่ต้องกังวลอะไรนะบัว.......เราไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้ อยู่กันไปแบบนี้เรื่อย ๆก็ได้...พี่รักบัวนะ.....ไม่ว่าเรื่องอะไรบัวก็อย่ากลัว หรือกังวลใจเลย”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[aa_mm]

หลับจริงป่าววะ

ได้แต่มองหน้าของคนที่นอนหลับตาอยู่ข้าง ๆ แล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด และก็เรียกคนที่นอนหลับตาอยู่ข้าง ๆ เสียงเบา

“พี่โย”

..................

“พี่โย หลับจริงเหรอ”

เรียกและคนที่หลับตาก็ขานรับ

“ยังครับ”

เหรอ

แล้ว......เราจะแก้ผ้านอนด้วยกันแบบนี้จริงๆ เหรอ ตอนแรกก็รู้สึกแปลก ๆ เขิน ๆ อยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มชินขึ้นมาแล้ว

“ต่อมั้ย”

ต่ออะไรครับ

“ต่อได้เหรอ”

ก็ถ้าจะต่อ.........ให้ต่อก็ได้........ ไม่ได้บอกว่าได้ แต่คนที่ใช้แขนของโยธินเป็นหมอนหนุน ค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้นอย่างช้า ๆ

“ผม....เอาใส่เองได้ป่ะ...”

หมายถึงอะไรครับ หมายถึง..........

“บัวจะเอาของพี่ใส่เข้าไปเหรอ”

ก็นั่นแหละ ก็ของพี่นั่นแหละเดี๋ยวใส่เอง พยักหน้ารับอย่างช้า ๆ และมองเมินไปทางอื่น และโยธินที่นอนอยู่ก็ค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่ง มองหน้าของคนที่กำลังทำหน้าไม่ถูก แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“บัวเอ้ยยย”

อะไรล่ะพี่ พูดแบบนี้แล้วก็ส่ายหน้าแบบยิ้ม ๆ แล้วก็ยื่นมือมาเขย่าหัวผมเล่นอีก มันหมายความว่ายังไงวะ

“ไม่อยากต่อเหรอ”

ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ถ้าต่อแล้วมันเป็นแบบเมื่อกี้ล่ะ แล้วบัวจะทำยังไง

“ก็อยาก....แต่ทำเองดีกว่า นี่ก็สงบไปแล้ว ว่าจะเอาน้ำออกพอดีมันลงแล้วก็เลยไม่ต้องทำอะไร ก็สบายไป”

สบายไปเหรอ

..........................

ก็เลยพูดอะไรไม่ออก ลงไปนอนอีกครั้งและโยธินที่ยังนั่งอยู่ก็มองหน้าของคนที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน มองแล้วก็ยิ้ม
ยิ้มแล้วก็โน้มใบหน้าลงไปหา จูบเบา ๆ ที่ไหล่ของคนที่นอนอยู่ และคนที่นอนอยู่ก็หันมามอง

มองหน้าของโยธินตรง ๆ

ดวงตาสองคู่สบกันนิ่งต่างคนต่างมองแล้วคราวนี้ก็ไม่ใช่แค่มองเพราะโยธินดึงผ้าห่มที่คลุมร่างกายของคนที่อยู่ด้วยกันบนเตียงออก

“อย่า”

อย่าอะไรล่ะ

“ฮื่ออออ”

ไม่ยอมปล่อย และเมื่อเห็นว่าโยธินไม่ยอมแพ้เช่นกัน ก็เลยต้องยอมปล่อยมือจากผ้าห่ม ให้คนที่ต้องการดึง ดึงออกไปพ้นตัวได้ง่าย ๆ โยธินโน้มใบหน้าลงมา และแตะปลายจมูกลงที่ข้างแก้มของคนที่เมินมองไปทางอื่นเบา ๆ
แตะฝ่ามือ ที่ข้างแก้มและรั้งให้หันมามองกันตรง ๆ มองกันนิ่ง ๆ และคนที่อยู่ใต้ร่างก็จ้องกลับตาไม่กระพริบ

ใบหน้าขาว ๆ เริ่มขึ้นสีแดงเรื่อพร้อมกับอาการใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“อ่ะให้ จะเอาใส่แค่ไหนลึกแค่ไหน จัดการซะ”

โยธินดึงมือของฮัทให้แตะต้องที่แก่นกายที่เริ่มตื่นตัวขึ้นอย่างช้า ๆ และก็ส่งยิ้มหวาน ๆ ให้กับคนที่ค่อย ๆ ใช้แขนยันที่นอนและลุกขึ้นนั่ง

ยอมแยกขาออกกว้าง และเทเจลไปที่ท่อนเอ็นที่กำลังขยับเคลื่อนไหวอยู่ในอุ้งมือ
นิ่งมองเพื่อทำใจ สุดท้ายเอนกายลงนอนและมองหน้าของโยธินพร้อมกับขบริมฝีปากแน่น

“เดี๋ยวบอกให้หยุดพี่โยช่วยหยุดให้หน่อยได้มั้ย”

ได้.....

โยธินพยักหน้ารับ และคนที่บอกก็มองไปที่ร่างกายของตัวเองที่เปิดกว้างมากพอแล้ว

ปลายนิ้วที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยเจลใส สอดแทรกเข้ามาอีกครั้งเพื่อขยับขยายช่องทางที่บีบรัดให้เปิดออก
ฮัทขมวดคิ้วมุ่นและขบริมฝีปากแน่น สบตากับโยธินเป็นพัก ๆ และก็พยักหน้าเป็นสัญญาณให้อย่างอื่นที่ไม่ใช่นิ้วเข้ามา

และโยธินก็ค่อยๆ กดแทรกส่วนปลายของร่างกายตัวเองเข้ามา กดเข้ามาอย่างช้า ๆ และคนที่ถูกกระทำบางอย่างก็วางมือไว้บนหัวเข่าของโยธิน ส่งเสียงร้องเบา ๆ เมื่อรู้สึกเจ็บ และผ่อนลมหายใจออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึงท่อนเอ็นร้อนๆ ที่แทรกเข้ามาภายในร่างกายอย่างช้า ๆ

“อึก อือ ซี้ดส์ พี่โย....ช้า ๆ นะ”

ครับ ช้า ๆ นี่พี่ก็ช้าแล้ว ไหวมั้ยครับ

“อึก อือออ พี่โย”

ครับ

“หมดยัง”

หมดยังเหรอ

“อีกนิดเดียว”

อีกนิดเดียวเหรอ

“เข้ามาหมดเลย”

หมดเลยเหรอครับ งั้นหมดเลยก็...........หมด....เลย

“อ่ะ บัว.......เสียว....มันบีบมากเลยอ่ะ เสียวตรงปลายมากเลยบัว”

โยธินลูบไล้ที่ส่วนกึ่งกลางร่างกายของคนที่นอนอยู่ รูดรั้งให้เพื่อเพิ่มอารมณ์ให้รู้สึกไปพร้อม ๆ กัน และฮัทก็ส่งเสียงครางแผ่วเบา

“พี่ขยับนะ”

ครับ

พยักหน้ารับ และโยธินก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลงช้า ๆ รุนแรงไม่ได้ ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าขืนรุนแรงคงได้เหมือนครั้งแรกที่มีอะไรกัน ไม่อยากให้บัวต้องไปนอนซมจากการที่ทำเรื่องแบบนี้ด้วยกันอีกครั้ง

“อ่ะ บัวครับ....พี่จะทำให้เสร็จเลยนะ”

อือ

เพราะอีกฝ่ายพยักหน้ารับ โยธินก็เลยขยับสะโพกเร็วขึ้นอีกหน่อย พยายามสะกดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ เพราะความคับแน่นภายในที่กำลังเล่นงาน

“แน่นมากเลยอ่ะ ไม่ไหวแล้วบัว ซี้ดดดดดดดส์ อือ”

ขืนขยับไปมากกว่านี้ มีสิทธิ์ถึงจุดสุดยอดได้ง่าย ๆ

โยธินจึงหยุดการเคลื่อนไหว และเปลี่ยนมาใช้มือกับส่วนที่ตื่นตัวของคนที่นอนนิ่งและกำลังหอบหายใจหนัก ๆ จนใบหน้าแดงก่ำ เพราะถูกทำบางอย่าง

“บัว...บัวแตกเลยมั้ย”

อยากจะเสร็จแล้ว แต่มันไม่เร็วเกินไปเหรอ

“แล้ว.....แล้ว...ของพี่โยจะทำยังไง”

ของพี่เหรอ

“งั้นเอาแบบนี้ พี่จะขยับตามบัว ถ้าบัวเสร็จพี่ก็เสร็จพร้อมบัว ดีมั้ย”

ก็........ได้

ยอมให้เป็นไปอย่างที่โยธินบอก แล้วฮัทก็แตะต้องที่ร่างกายของตัวเอง รูดรั้งความแข็งขืนของตัวเองเอาไว้ในมือ และหลับตาแน่น

ลมหายใจหอบหนักเริ่มดังถี่ขึ้น โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองแสดงสีหน้าแบบไหนออกไปให้อีกฝ่ายได้เห็น
ทั้งยั่วยวน ทั้งแสดงออกถึงความต้องการ แล้วแบบนี้ใครจะไปทนไหว ไม่มีใครทนไหวทั้งนั้น ดวงตาที่ปิดแน่น ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากันและเปล่งเสียงครางออกมาเบา ๆ นั่นมันอะไร โยธินไม่รู้อะไรอีกแล้ว ถึงตอนนี้จะรู้สึกถึงความคับแน่นที่บีบรัดขนาดไหน แต่ก็คงหยุดเอาไว้ไม่ได้

“พี่โย.......โอ้ย พี่ อือออออออ”

คล้ายได้เห็นปฏิกิริยาตอบรับในทางที่ดีของคนที่เริ่มเกร็งหน้าท้องและสะโพกก็ขยับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะการสอดแทรกของโยธินเร็วขึ้นทุกขณะ

“พี่โย พี่โย จะ....จะแตกแล้ว....พี่โยมาเลย เข้ามาแรง ๆ ไม่เป็นไรแล้ว”

ไม่เป็นไรแล้วเหรอครับ ถ้าไม่เป็นไรแล้วงั้นพี่ก็.........

โยธินรั้งเรียวขาของร่างที่กำลังร้องครางเสียงหวานให้ขึ้นมาพาดอยู่บนบ่า และโน้มร่างกายทาบทับลงไปหาเพื่อให้ช่องทางที่บีบรัดสัมผัสกับท่อนเอ็นแกร่งให้มากที่สุด ขยับสะโพกเร็วขึ้นตามจังหวะการรูดรั้งฝ่ามือของคนที่เริ่มหอบหายใจหนักขึ้นเรื่อย ๆ และร่างกายก็เริ่มเกร็งขึ้นทุกขณะ

“บัว จะเสร็จยัง บัวจะเสร็จยังครับ”

จะแล้ว...........อีกนิด.......ใกล้แล้ว

“พี่.........อื้ออออ พี่โย”

รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะถึงที่หมายโยธินเลยต้องรีบขยับสะโพกเข้าออกแรง ๆ เพื่อเร่งจังหวะให้จุดหมายอยู่ใกล้กันมากที่สุด

ใบหน้าที่แดงเรื่อ เพราะแรงอารมณ์แหงนเงยขึ้นและทั้งร่างก็เกร็งแน่น ก่อนจะกระตุกเบา ๆ พร้อมกับเสียงร้องครางในจังหวะสุดท้าย

“อื้ออออ แล้ว.....พี่โย...แตก...แล้วอือออ”

น้ำรักมากมายพุ่งออกมาจากส่วนปลายของความแข็งขืนในกำมือพร้อมกับช่องทางด้านหลังยิ่งบีบรัดส่วนที่อยู่ในร่างกายเพิ่มขึ้น

และโยธินก็รีบขยับกายร่างกายให้แรงเข้า จนถึงที่หมายตามไปติด ๆ ในไม่ช้า

“อาส์ บัวครับ บัว อื้ออออออ”

ปลดปล่อยสิ่งที่อัดแน่นอยู่ในร่างกายของตัวเองออกมาจนหมดและทรุดกายลงนอนทาบทับร่างคนที่ยังหอบหายใจหนัก

“บัว....ครับ....”

ปลายจมูกโด่งแตะเบา ๆ ที่ข้างแก้มของคนที่มอบความสุขอย่างล้นเหลือในครั้งนี้ให้ และฮัทก็ขมวดคิ้วมุ่น และเริ่มปรับลมหายใจที่ขาดห้วงให้กลับมาเป็นปกติอย่างช้า ๆ

“สะ .....พี่....โย....เสร็จ......เสร็จ......มั้ยพี่....โย”

เสร็จสิครับถามได้

“พี่ปล่อยไว้ในตัวบัวอีกต่างหาก ขอโทษนะ เดี๋ยวพี่พาไปล้างออกให้นะครับ”

อือ ล้างก็ล้าง

ไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น อยู่ดี ๆ คนที่ควรจะพูดอะไรมากกว่านี้ก็หลับตานิ่ง ๆ และไม่พูดไม่โต้ตอบอะไรกับโยธินอีกซักคำ

“บัว.....”

เรียกและก็ถึงกับตกใจเมื่อคนที่เอ่ยถามนิ่งเงียบไป ลมหายใจที่เข้าออกเริ่มสม่ำเสมอ และเมื่อมองให้ดี ๆ จะรู้ว่าอีกฝ่ายหลับไปซะแล้ว

เอาแบบนี้เลยเหรอบัว หลับกลางอากาศกันแบบนี้เลยเหรอพี่ตกใจหมดเลยครับ หนีพี่ด้วยการหลับไปต่อหน้าต่อตาเลยเหรอ

“บัวเอ้ยยยย”

โยธินถึงกับส่ายหน้าและถอนหายใจออกมายาว ๆ พร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงเบา
หายเหนื่อยแล้ว จึงค่อยๆ ลุกขึ้นและกำลังจะทำบางอย่างให้คนที่หลับไปก่อนแล้ว

ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้คงไม่ค่อยดี คงต้องช่วยเช็ดตัวให้แล้วค่อยช่วยแต่งตัว ไม่งั้นเดี๋ยวจะกลายเป็นหวัดไปซะก่อน

บัวนะบัว แทนที่จะคุยกันก่อนอีกนิด ดันมาหลับกันต่อหน้าต่อตาซะได้

โยธินโน้มใบหน้าลงมาจ้องมองคนที่หลับไปแล้ว และอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะกดปลายจมูกลงไปหนัก ๆ ที่หน้าผากของคนหลับอีกครั้ง

.......น่ารักเกินไปแล้วนะ.............ทำแบบนี้มันน่ารักเกินไปแล้ว............ทำแบบนี้เรียกว่าน่ารักเกินไปนะครับ......บัวของพี่โย..........

TBC.

[tulakom5644]

ไชโย บันไซ บราโว่กันดังๆ ในที่สุดพี่โยกับน้องบัวก็รักกันสุดซึ้งซะที ลุ้นมานานมากกกกกกกกกกกกกกค่ะคู่นี้

[meeoldly]

ในที่สุดน้องบัวก็เสร็จพี่โย

 

 

[sin_no]

   ขอจุดพลุฉลองให้พี่โย  ในที่สุดน้องบัวก็เสร็จอีกรอบ  555

[Teddysdeath]

 

[B52]

  ในที่สุดอิพี่โยก็ได้กินน้องบัวสมใจสะที ลุ้นกันมานานมากกว่าจะสมหวัง

[liza sarin]