ปลายจมูกที่ซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอ ยิ่งทำให้อารมณ์เตลิดไปไกล ฝ่ามือร้อน ๆ สอดเข้าไปในเสื้อ ลูบไล้เนื้อตัวของคนที่กำลังหอบหายใจหนักด้วยแรงอารมณ์อย่างพอใจ จุมพลกอดไหล่ของร่างที่คร่อมทับอยู่บนโซฟาเอาไว้แน่น
ดวงตาหรี่ปรือปรอยด้วยแรงอารมณ์ เสียงครางแผ่วเบาบ่งบอกให้รู้ว่าถูกใจกับสิ่งที่ได้รับการปรนเปรอ และนั่นยิ่งทำให้คนที่ซุกซบใบหน้าอยู่ที่ซอกคอของจุมพลต้องผละใบหน้าออกห่าง และนิ่งมองใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อของจุมพลแบบตรง ๆ
ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อกลั้นเสียงคราง ดวงตาที่หรี่ปรือปรอย ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อ ทุกอย่างที่รวมเข้ากันเป็นจุมพล ยิ่งทำให้คุณไอศูรย์ไม่สามารถหยุดความรู้สึกของตัวเองได้ แบบนี้มันเหมือนยั่วกันชัด ๆ รู้ตัวบ้างมั้ย
สิ้นสุดความอดทน และคุณไอศูรย์ก็รั้งกางเกงวอร์มที่ใส่นอนลง บางอย่างที่อัดแน่นอยู่ในนั้นปรากฎออกมาให้เห็นชัด
รั้งท่อนเอ็นของตัวเองออกมาจากกางเกงที่สวม ความต้องการของร่างกายแสดงออกให้เห็นชัด
และจุมพลก็ถูกดึงมือให้แตะสัมผัสที่ร่างกายของคุณไอศูรย์ที่ตื่นตัวจนถึงขีดสุด
จ้องมองความแข็งขืนใหญ่โตที่อยู่ในกำมือ และจุมพลก็ค่อย ๆ ขยับมือและรูดรั้งส่วนนั้นขึ้นลงอย่างช้า ๆ
“อืออ อ่ะ”
เงยหน้าขึ้น และก็เห็นสายตาของคุณไอศูรย์ที่กำลังมองมา ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง ฝ่ายหนึ่งเรียกร้อง และอีกฝ่ายก็กำลังสนองให้
“คุณ.....ใช้...ปากได้มั้ย”
ไม่..........
ไม่ได้
ไม่เอา
ส่ายหน้า และจุมพลก็ปล่อยมือจากท่อนเอ็นที่กำลังตื่นตัวถึงขีดสุดทันที
“....ไม่ใช้ปากก็ได้...ผมไม่ได้บังคับคุณนะ แค่ถามเฉย ๆ”
มันเกินไป ผมไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของคุณนะ ผมทำเท่าที่ผมพอทำได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ
“แค่ให้เสร็จ ผมไม่คิดจะแถมออฟชั่นพิเศษเสริม”
จุมพลกำลังรู้สึกไม่พอใจ
และถ้าไม่อยากให้เรื่องไปกันใหญ่ คุณไอศูรย์ก็ต้องเป็นคนจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
ก้มหน้าลงมาและหยุดคำพูดของจุมพลด้วยการประกบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางที่เหมือนกำลังอยากจะพูดอะไรไปเรื่อยไม่หยุด คลึงเคล้าคลอเคลียเบา ๆ และผละใบหน้าออกห่างเล็กน้อย
“ถ้าผมใช้ปากให้คุณแล้วคุณจะใช้ให้ผมมั้ย”
หมายความว่ายังไงวะ
ใช้.........ปาก....ให้
“ไม่”
ก็ยังจะไม่อีกเหรอ
“งั้นคุณก็ใช้ให้ผมฝ่ายเดียวแล้วกัน ผมขี้เกียจต่อรอง”
ห๊ะ
ใช้ให้ฝ่าย.........เดียว........เนี่ย..........นะ
ถึงกับขมวดคิ้วมุ่น และผลักใบหน้าของคนที่กำลังซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอให้ออกห่าง และขมวดคิ้วมุ่น
ไม่เอาแล้ว แบบนี้มันเกินไป กูไม่ทงไม่ทำแม่งแล้ว
"อย่ามาบังคับผม"
ไม่ยอมก็คือไม่ยอม และถ้าขืนอีกฝ่ายยังดึงดันจะทำตามใจตัวเอง จุมพลก็มีแต่จะยิ่งไม่ยอมมากขึ้น
“ทำไมล่ะ คุณก็มีอารมณ์ขนาดนี้แล้วนะ”
ไม่ใช่แค่พูดแต่คนพูดยังลูบไล้ไปที่ความแข็งขืนที่หว่างขาของจุมพลที่ตื่นตัวจนแทบจะดันกางเกงนอนออกมาอยู่แล้ว
“อื้ออออ ไม่เอา ผมทำของผมเองได้ ถึงไม่ทำพร้อมคุณ...ผมก็ทำของผมเองได้ มันก็เสียวได้ น้ำแตกได้เหมือนกันแหละ”
อะไรล่ะ มาจนถึงขนาดนี้แล้วจะให้กลับไปทางเดิมหรือไงจุมพล
ทำไมถึงได้งอแงขนาดนี้ ก็ได้..........งั้นก็ได้ ..... จะยอมตามใจก็ได้
“ไม่เอาก็ไม่เอา คุณนี่มันเรื่องมากจริงๆ”
แล้วคนที่ทำเสียงเหมือนไม่พอใจก็ยิ้มออกมา ยิ้มทั้งที่กำลังพูดเรื่องที่ทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิด แต่ทำไมตัวเองถึงยิ้มก็ไม่รู้
รู้สึกดีที่ถึงแม้จุมพลจะยอมทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันง่าย ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำให้ทั้งหมด
ทำแค่ที่เจ้าตัวคิดว่าทำได้แค่นั้น อย่างน้อยแบบนี้มันก็ทำให้คนฟังสบายใจ เพราะจุมพลยอมแค่ที่ยอมได้ และเรื่องที่ยอมไม่ได้ ก็ไม่ยอม
“แค่มือเหมือนเดิมก็ได้....ทำให้ผมหน่อยสิ....นะ”
แล้วทำไมต้องทำเสียงอ้อนขนาดนั้นด้วยวะ ถ้าแค่มือ ยังพอคุยกันได้ ถ้ามากกว่านี้ ผมไม่ทำ
ยอมอ่อนข้อให้ และจุมพลก็ยอมใช้มือกับท่อนเอ็นที่กำลังผงกหัวไปมาอยู่ตรงหน้า
รูดรั้งให้และเงยหน้าขึ้นมองหน้าของคุณไอศูรย์ที่กำลังมองมาและอมยิ้ม
แล้วจะยิ้มทำไมวะ ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณจะยิ้มทำไมคุณไอศูรย์
นิ่งมองตากันแบบนั้น และเสียงครางต่ำ ๆ ในลำคอของคนที่กำลังรู้สึกไม่ต่างกัน ก็ทำให้จุมพลต้องกระพริบตามอง
ได้อารมณ์ขนาดนั้นเลยเหรอครับคุณไอศูรย์ สีหน้าแบบนี้ของคุณ ผมเคยเห็น แต่มันไม่ชัดแบบนี้ และสีหน้าของคุณตอนนี้มันก็กำลังกระตุ้นร่างกายของผมด้วย คุณไอศูรย์โน้มตัวลงมาหาอีกครั้งและจุมพลก็หลับตาแน่น ทั้งที่มือยังขยับเคลื่อนไหวไม่หยุด
ยกแขนอีกข้างโอบรอบลำคอของคุณไอศูรย์เอาไว้ ปลายลิ้นกระหวัดปลายลิ้นพัวพันเข้าหากัน
และบางอย่างที่กำลังดึงดันอยู่ในกางเกงนอนของจุมพลก็ถูกฝ่ามือร้อน ๆ สอดเข้าไปหาและลูบไล้แผ่วเบา ก่อนจะรั้งส่วนนั้นออกมานอกกางเกง และค่อย ๆ เกลี่ยปลายนิ้วไปที่ส่วนปลาย ที่มีหยดน้ำใสไหลซึมออกมา
“ผมจะทำให้ เหมือนที่คุณทำให้ผม อย่าหยุดมือสิ”
ได้ยินเสียงกระซิบบอก และคนที่ยังขยับมือช้าลงเรื่อย ๆ ก็ต้องทำตามที่อีกฝ่ายบอก ร่างกายส่วนที่อยู่ตรงกึ่งกลางกำลังชูชันอวดสายตาคนที่กำลังทำบางอย่างให้ และคุณไอศูรย์ก็อมยิ้มน้อย ๆ เมื่อจุมพลส่งเสียงครางเครือในลำคอ และขมวดคิ้วมุ่น
สีหน้า แววตา และท่าทางแบบนี้ มันชวนให้อยากทำบางอย่างมากกว่าแค่ใช้มือให้กัน แล้วแบบนี้ใครจะไปทนไหว บางครั้งคุณก็น่ารักน่าใคร่เกินไปแล้วนะจุมพล
“อื้อออออออ อย่าหยุดสิ ผมเสียว”
แค่หยุดมือนิดเดียว ถึงกับร้องออกมาด้วยความขัดใจได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“จุ้ม.........ชอบแบบนี้มั้ย”
ชอบอะไรวะ ก็ต้องชอบสิ ผมเสียวครับ หมายถึงชอบอะไรวะ ชอบตอนเสียวๆ แบบนี้เหรอ
“อือ”
พยักหน้ารับ ทั้งที่ริมฝีปากยังขบเข้าหากันและหัวคิ้วยังขมวดมุ่นเพราะความรู้สึกถึงความร้อนกำลังแล่นพล่านกระจายไปทั่วทั้งร่าง
“ใช้ปากให้หน่อยได้มั้ย”
ไม่ได้....
จุมพลยังคงส่ายหน้า และคุณไอศูรย์ก็ยิ่งหัวเราะออกมาด้วยความขำ ทั้งที่กำลังทำเรื่องอย่างนี้กันอยู่
“ขำอะไรวะ...โอ้ยยยย อื้อออ ซี้ดส์ เร็ว ๆ เหอะ ผมว่าผมจะไม่ไหวแล้ว”
ไม่ไหวเหรอ
“ทำไม...เพิ่งแป๊บเดียวเอง จะรีบเสร็จไปไหน”
ไปนอนไง ถามมาได้ ว่าจะรีบเสร็จไปไหน ก็รีบไปนอนสิครับ ไม่น่าถาม
“คุณก็รีบ ๆ เสร็จเหอะ ผมเมื่อยมือแล้ว”
เมื่อยมือเหรอ งั้นก็มีอีกทางที่ไม่ต้องเมื่อยมือ
“แยกขาออกหน่อย”
แยกขาออกทำไมวะ แยกขา..... ไม่ทันได้คิด และทำตามอย่างว่าง่ายและเมื่อยอมทำตาม จากที่หลับตาอยู่คราวนี้ถึงกับลืมตาตื่นขึ้นมาทันที และกำปั้นหนัก ๆ ก็ทุบเข้าที่ไหล่ของคนที่อาศัยจังหวะเผลอ กดแทรกร่างกายเข้ามาอย่างรวดเร็วโดยไม่ยอมบอกกันก่อน
“โอ้ย ... เหี้ยยยยยยยยย.......... ไม่เอา ...ไม่เอาโว้ยยยย”
ผลักไหล่ให้อีกฝ่ายออกห่าง และคนแกล้งก็ยอมถอนกายออก
จุมพลหอบหายใจหนัก ๆ และมองหน้าของคนแกล้งนิ่ง ๆ จ้องนิ่ง ๆ และทำหน้าเหมือนคนกำลังทั้งโมโหและอยากจะร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน
“ผมไม่ทำกับคุณแล้ว”
โกรธ....
และคนที่แกล้งก็รู้ว่าจุมพลกำลังโกรธ
ไม่ทำก็ไม่ทำ ไม่ทำแล้วก็ได้
“ไม่เอาแบบนี้”
ผลักไหล่ของคนที่คร่อมทับออกห่าง และคุณไอศูรย์ก็ได้แต่ถอนหายใจยาว
ครับ ไม่เอาก็ไม่เอา ไม่เอาแล้วก็ได้
“แค่ที่ตกลงกันไม่ได้เลยเหรอ”
ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้
“ขอโทษ”
คำพูดสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ได้ใจความ และคนพูดก็โน้มตัวมากอดจุมพลเอาไว้
กอดแน่น และแตะปลายจมูกเบา ๆ ที่หน้าผากของคนที่ยังทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้
“ผมขอโทษ งั้นแค่ที่ตกลงกันเหมือนเดิม ผมจะไม่ตุกติก ไม่ทำอะไรที่คุณไม่ชอบ ถ้าทำเสร็จแล้ว เราไปนอนกันดีกว่านะ”
ไม่ได้พยักหน้ารับ แต่นิ่งเงียบและคนที่กอดเอาไว้ก็ถอนหายใจออกมายาว ๆ ก่อนจะบอกสิ่งที่คิดอีกครั้ง
“นะ”
จุมพลยังคงนิ่งเงียบ และไม่ยอมสบตากับคนที่กำลังพยายามง้อ
"นะจุ้ม"
และคราวนี้จุมพลก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะยอมพยักหน้ารับ ทั้งที่ใบหน้ายังแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
เริ่มแตะต้องสัมผัสร่างกายของกันและกันอีกครั้ง ทำอย่างที่ควรจะทำตั้งแต่แรก และเมื่อต่างฝ่ายต่างขยับฝ่ามือให้เร็วขึ้น
จากที่เคยรู้สึกไม่พอใจกันก่อนหน้านี้ก็มีอันต้องหยุดไปก่อน เพราะอารมณ์ร้อนแรงเข้ามาแทนที่แล้วเรียบร้อย
ความรู้สึกที่ได้รับกำลังลอยละล่องไปไกลและจวนเจียนใกล้จะระเบิดเต็มที
“อื้อ จะเสร็จแล้ว อึก ๆ คุณไอศูรย์เร็ว ๆ”
เวลาทำอย่างว่ากันมันต้องเรียกชื่อกันอย่างเป็นทางการขนาดนี้เลยเหรอ
“ไม่คิดจะเรียกอย่างอื่นเลยเหรอ...หื้อออ...จุ้ม...”
เรียกอย่างอื่น เรียกยังไงวะอย่างอื่นที่ว่า จะให้เรียกอะไร....
“อ่ะ....พี่..เร็ว ๆ....พี่..ไอซ์....”
นึกขึ้นได้ และก็เรียกออกไปแบบไม่ทันคิด และเพราะไม่ทันคิดก็เลยได้รับการปรนเปรออย่างรุนแรงตอบแทนให้
“อื้อออออออ ไม่ไหวแล้ว ผมจะ....อื้ออ”
สะโพกแอ่นขึ้นจากพนักพิงโซฟา และใบหน้าก็แสดงความรู้สึกออกมาเต็มที่
“จุ้มก็ทำให้พี่เร็ว ๆ สิ ซี้ดดดด อือออ”
ทำเร็ว ๆ เหรอ ทำ......... ขยับฝ่ามือตามที่อีกฝ่ายขอร้อง และเมื่ออารมณ์ถึงขีดสุดจุมพลก็ร้องครางเสียงลั่น เพราะไม่สามารถสะกดกลั้นเสียงของตัวเองได้อีกแล้ว
“อื้อออออออ เสร็จ....ฮื่อออ อ่ะ”
ใบหน้าแหงนเงยขึ้น และในหัวก็หมุนคว้าง เมื่อถึงจุดที่ร่างกายได้รับการปลดปล่อย
“อ่า อึก อืมมม”
หยาดหยดที่กลั่นออกมาจากร่างกายกระเด็นเปรอะเปื้อนไปที่หน้าท้อง และจุมพลก็รู้สึกว่าไม่ใช่แค่น้ำรักของตัวเองที่หลั่งออกมา แต่น่าจะเป็นของคุณไอศูรย์ด้วย
เสียงครางเครือต่ำ ๆ ในจังหวะสุดท้าย ทำให้ต้องหรี่ปรือตาขึ้นมอง
ใบหน้าที่เคยทำแต่หน้าดุใส่จุมพลอยู่ตลอดเวลา ในเวลานี้เปลี่ยนไปแล้ว คุณไอศูรย์หลับตาแน่น ก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และลมหายใจก็ยังขาดห้วงอยู่ น้ำรักยังหลั่งรินออกมาไม่หยุด และยังคงกระฉอกออกมาจากส่วนปลายของท่อนเอ็นแกร่งที่อยู่ในมือ
สิ่งที่เห็นมันทำให้จุมพลต้องกลืนน้ำลายลงคอ
เสร็จแล้วเหมือนกันเหรอวะ เสร็จแล้ว..........หน้าคุณไอศูรย์........แม่ง..... โคตรได้อารมณ์....
คุณไอศูรย์ก็ทำหน้าอย่างนี้ได้นอกจากหน้าดุใส่กูนี่หว่า
แล้วดูตอนที่เสร็จสิ....มันอะไรกันวะ…..น้ำแม่งออกมาเยอะมาก ไม่ใช่แค่น้ำแต่ไอ้ที่ค่อย ๆ อ่อนตัวลงนี่มันชวนให้ต้องมอง
แบบนี้จะไม่ให้เจ็บได้ยังไงตอนที่โดนแทงเข้ามา ดีแล้วที่ไม่ยอมให้เข้า ถ้ายอมให้เข้ามา กูแม่งมีแต่ตายกับตาย
จุมพลได้แต่คิด และยังคงหอบหายใจอยู่อีกพักใหญ่กว่าจะปรับลมหายใจให้เข้าที่ได้
ถึงจุดหมายในเวลาไม่ห่างกัน และริมฝีปากร้อนรุ่มของคุณไอศูรย์ก็แนบลงมาแตะที่ริมฝีปากของจุมพลเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะผละออกห่าง เมื่อต่างฝ่ายต่างปรับลมหมายใจให้เข้าที่ได้แล้ว
กล่องกระดาษทิชชู่ ถูกส่งให้ และจุมพลก็ดึงแผ่นกระดาษออกมาซับเบา ๆ ที่ส่วนปลายของร่างกายตัวเอง
ซับไปเรื่อย ทั้งบริเวณหน้าท้องที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรัก และเช็ดมือที่มีหยาดหยดที่ปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนอยู่
ต่างฝ่ายต่างจัดการร่างกายของตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย เสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยถูกจัดให้เข้าที่เข้าทาง
“....................”
ไม่มีการพูดคุยอะไรกันอีก คุณไอศูรย์ลงมานั่งอยู่ข้างจุมพลเงียบ ๆ นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน แต่ไร้คำพูด
และจุมพลก็ได้แต่นิ่งมองปลายนิ้วของตัวเองไปเงียบ ๆ ไม่รู้จะพูดหรือทำอะไรดี
"...................."
ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาอีก จุมพลเงียบ และคุณไอศูรย์ก็เงียบไม่ต่างกัน
เรื่องบางอย่างที่ทำด้วยกัน เพิ่งผ่านพ้นไปได้ไม่นาน
และถ้ามาคิดดูให้ดี จะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะมาทำด้วยกัน
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเองเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
“จุ้ม”
เรียกอีกฝ่ายเบา ๆ และจุมพลก็หันมามอง มองนิ่ง ๆ และเลิกคิ้วขึ้นสูง เหมือนสงสัยว่าคุณไอศูรย์เรียกทำไม
“ครับ”
ขานรับ และฝ่ามืออุ่น ๆ ของคุณไอศูรย์ก็แตะเบา ๆ ที่ข้างแก้มขาว ๆ ของจุมพลที่มองมาด้วยความไม่เข้าใจ
“...ไปนอนกันได้แล้ว ดึกแล้ว”
นอนเหรอ
นอน......
นอนก็นอน
“ครับ”
ขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟาโดยมีใครบางคนเดินนำหน้าเข้าไปในห้องนอน
“ผมนอนตรงนี้นะ”
ก็นอนอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ
“อือ”
คุณไอศูรย์พยักหน้า และต่างฝ่ายต่างก็จัดหมอนของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะล้มตัวลงนอนพร้อม ๆ กัน
“ปิดไฟด้วย”
จุมพลยื่นมือไปปิดไฟที่โคมไฟหัวเตียง และก็กลับลงมานอนด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนหน้านี้ การนอนหลับเป็นเรื่องยาก แต่เดี๋ยวนี้ หลาย ๆ ครั้งแค่หัวถึงหมอนก็เหมือนจะหลับลงได้ง่าย ๆ รู้สึกเหมือนอยู่ในที่ที่ปลอดภัย รู้สึกว่าอยู่กับคุณไอศูรย์แล้วสามารถหลับตาลงได้ง่าย ๆ โดยไม่ต้องกังวลใจ ท่อนแขนที่วางลงที่เอวและคนที่อยู่ด้านหลังก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ ทำให้จุมพลต้องหันไปมอง กอดทำไมวะ คุณไอศูรย์คุณกอดผมทำไม
.......ไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ถาม….
หันกลับมา และหลับตาลงอย่างช้า ๆ ทั้งที่ในหัวยังมีคำถามที่ยังไม่ได้ถาม คุณมากอดผมทำไมครับ......แล้วนี่คุณจะกอดผมทำไม......ผมไม่เข้าใจครับคุณไอศูรย์ จุมพลนอนหลับตาไปเงียบ ๆ ทั้งอย่างนั้น และคุณไอศูรย์ก็ค่อย ๆ หรี่ปรือตาลงในเวลาไม่นานพร้อม ๆ กับจุมพล ทั้ง ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างก็มีคำถามอยู่ในหัวเต็มไปหมด
...........ทำไมเราสองคนถึงนอนกอดกัน.............
TBC.
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก