เรื่องของนายกับคุณเลขา..... คุณนัทกับคุณรัชชานนท์ ตอน นัทของพี่ฟ้า
มันเป็นอาการของคนที่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อพบว่าในเวลานี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
“อื้อออ พี่ฟ้า นัทไม่ได้ นัท ฮื่อออออ”
ภาพเมื่อช่วงเช้าย้อนกลับมาอีกครั้ง ทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นสถานที่ ที่เปลี่ยนจากเตียงนอน เป็นฟูกนอนเล็กๆ ที่คนสองคนเบียดเสียดร่างกายเข้าหากัน
“ยังไงครับ ไม่อะไรครับนัท บอกพี่ซิว่านัทไม่อะไร”
หน้ายังคงนิ่งเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงที่ควรจะนิ่ง ไม่นิ่งอีกแล้ว สำหรับนัทมันมีความรู้สึกบางอย่างแฝงมาในคำพูดนั้น น้ำเสียงกระเส่าที่แฝงด้วยความร้อนแรง
พี่ฟ้า....
เงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่กำลังจ้องหน้านัทอยู่ แล้วดวงตาร้อนแรงคู่นั้นก็ทำให้นัทต้องเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น
สู้ไม่ไหว ทนสายตาแบบนี้ของพี่ฟ้าไม่ไหว
“นัท ทำให้พี่ฟ้าด้วยนะครับ”
ทำแบบนั้น นัททำได้แต่ว่า.....
ฝ่ามือถูกจับให้วางไว้ที่ความแข็งแกร่งที่อยู่ภายใต้เนื้อผ้า แม้จะดึงมือหนี แต่ก็ถูกกุมเอาไว้ไม่ให้ปล่อยมือ
“นัท”
รู้
นัทรู้ว่าพี่ฟ้าหมายถึงอะไรแต่ว่านัท…. นัทไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร พี่ฟ้าจะให้นัททำยังไง
“เดี๋ยวนัททำตามที่พี่ทำให้นัทนะครับ”
รู้ว่าต้องทำยังไง แต่พอถึงเวลาต้องทำจริง ๆ กลับทำอะไรไม่ถูก ดูเงอะงะและสับสนไปหมด มือวางนิ่งอยู่อย่างนั้น
ใครบางคนจับมือนัทให้สอดเข้าไปสัมผัสบางอย่างที่อยู่ภายใต้กางเกง บางอย่างที่กำลังตื่นตัวขึ้นอย่างช้า ๆ เมื่อนัทลองกำมือ ความใหญ่โตนั้นก็เข้ามาอยู่ในมือของนัททั้งหมด บางสิ่งบางอย่าง....ที่นัทรู้ดีว่ามันคืออะไร
“อื้ออออ พี่ฟ้า”
ถึงกับร้องครางออกมา และก็ต้องซบหน้าลงบนไหล่ของคนที่เคลื่อนฝ่ามือเข้าไปภายในกางเกง ลูบไล้ฝ่ามือสัมผัสแตะต้องความแข็งขืนที่พร้อมสำหรับการทำบางอย่างและรั้งให้ออกมาอยู่นอกกางเกง และคนที่ทำบางอย่างให้ก็รูดรั้งฝ่ามือไปที่ความแข็งขืนนั้น หยอกล้อเล่น และเกลี่ยไล้ไปที่ส่วนปลายและกดเอาไว้ ไม่ให้มีหยดน้ำใส ๆ หลั่งรินออกมา
“แบบนี้ครับ นัททำแบบที่พี่ทำให้นัทแบบนี้”
ยังไง
ให้นัท….
ก้มลงมองที่ท่อนเอ็นที่อยู่ในกำมือ และนัทก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนที่กำลังมองหน้าของนัทอยู่ตลอดเวลา
“นัทชอบมั้ยครับ”
แบบนี้มัน...
อีกครั้งที่อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปไกลสุดกู่ และนัทก็ทำเพียงแค่ขบริมฝีปากแน่น ก่อนจะต้องแหงนเงยใบหน้าขึ้นเพื่อรองรับริมฝีปากร้อนแรงที่ประทับลงมาและบดเบียดเข้าหา
หายใจแทบไม่ทัน หลับตาแน่น และร้องครางอยู่ในลำคอ เมื่อปลายลิ้นที่สอดเข้าหาเริ่มดูดดุนและไล้เลียความนุ่มหยุ่นในโพรงปากของคนที่ยอมเปิดปากให้บางอย่างเข้าไปรุกราญ ดูดกลืนปลายลิ้นของกันและกัน
จากไม่รู้เรื่องไม่ชำนาญการ ในเวลานี้นัทเริ่มรู้แล้วว่าการจูบกันอย่างลึกซึ้งต้องทำยังไง เรียนรู้จากสิ่งที่ได้รับ และเมื่ออีกฝ่ายถอนริมฝีปากออกและขบเม้มเบา ๆ ที่ริมฝีปากที่เผยอขึ้น และเริ่มหอบหายใจหนัก นัทก็ถึงกับจะทำอะไรไม่ถูก
ฝ่ามือหยุดการเคลื่อนไหว แต่รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เริ่มขยับเคลื่อนไหวไปมาได้เองภายในกำมือ ก้มลงมอง แล้วก็หน้าแดงซ่าน เมื่อได้เห็นว่าท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือ มีหยดน้ำใสหลั่งรินออกมาไหลหยดเป็นทาง
“พี่มีอารมณ์กับนัท ถึงได้เป็นแบบนี้”
รู้ว่าหมายความว่ายังไง แต่นัทก็กลัว ๆ กล้า ๆ
พยายามทำอย่างที่พี่ฟ้าสอน และเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่สอนนัท เป็นพัก ๆ มองหน้ากันแล้วก็กลายเป็นนัทที่ทำยังไงก็ข่มความอายลงไม่ได้
พี่ฟ้าแบบนี้ไม่เคยเห็น อยากเห็นมากกว่านี้ ทั้งสีหน้าทั้งแววตา ทั้งความรู้สึกแบบที่ไม่เคยได้เห็น อยากเห็น แต่ก็อายที่จะได้เห็น เวลานี้นัทคงกำลังฝันไป คงกำลังฝันและเพ้อเจ้อไปเองว่าพี่ฟ้ากำลังทำบางอย่างด้วย มันยากเกินจะเชื่อว่าเป็นจริง
“อย่ามองหน้าพี่แบบนี้นะครับ ถ้านัทอยากปลอดภัยไปเรื่อย ๆ”
ยังไง อย่ามองหน้าแบบนี้
“อ๊า พี่ฟ้า พี่ฟ้า ฮื้อออ”
ร้องครางออกมา เมื่อจุดกึ่งกลางของร่างกายถูกรูดรั้งไปมาอย่างรุนแรง ความรู้สึกไหลวนอยู่ภายในท้องน้อย และวิ่งวนไปจนถึงส่วนที่กำลังตื่นตัวอย่างถึงที่สุด ซบใบหน้าลงที่ไหล่ของคนที่ทำบางอย่างให้อีกครั้ง และนัทก็ได้แต่ร้องครางเสียงเบา
และมันยิ่งเป็นการกระตุ้นเร่งเร้าให้ฟ้านึกอยากจะแกล้งเด็กเป็ดเหลืองน่ารักให้คลั่งตาย
แอ่นสะโพกขยับไปมา เพื่อให้ร่างกายเสียดสีกับฝ่ามือขาว ๆ ของคนที่พยายามเลียนแบบการกระทำ แบบที่กำลังทำให้
ขยับเอวขึ้นลง และก็ซุกไซร้ปลายจมูกไปที่ซอกคอและข้างแก้มของคนที่เบี่ยงหน้าหลบ ทั้งที่ยังหลับตาแน่น สองขาเกยกันอยู่ และนัทก็เริ่มแยกขาออกกว้าง เพื่อให้ความร้อนในร่างกายที่ใกล้จะประทุได้ระบายออกมา
ไม่รู้ตัว ไม่รู้สึกตัว ว่าทำอะไรลงไปบ้าง
น่ารักเกินไปแล้วนัท
ใบหน้าที่แสดงความรู้สึกออกมาอย่างโจ่งแจ้ง เสียงร้องครางแผ่วในลำคอ ร่างกายที่ปรากฏให้เห็นทั้งหมด
เห็นแบบนี้มันยิ่งทนไม่ไหว ฟ้าจัดการถอดเสื้อนัทออกและเหวี่ยงทิ้งไว้ข้างตัว จูบไล่ตั้งแต่ข้างแก้ม ซอกคอ ไล้เรื่อยลงมาที่ลาดไหล่ และหยุดลงที่จุดสีชมพูเข้ม ดูดเม้ม และขบกัดเบา ๆ
“พี่ฟ้า อย่าทำนัทเลย นัทไม่ไหว นัทจะไม่ไหวแล้ว อื้ออออ”
น้ำเสียงครางเครือในลำคอ ใบหน้าที่ขึ้นสีและลามไปหมดทั้งตัว ผิวขาว ๆ ขึ้นสีแดงเรื่อ ดวงตาหรี่ปรือปรอยยิ่งเพิ่มความรู้สึกให้อีกหลายเท่า
“นัทครับ น้องนัท ร้องออกมา ถ้านัทอยากร้องนัทก็ร้องออกมา”
ลมหายใจที่หอบหนัก เสียงครางแผ่ว ๆ ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ฟ้ายิ่งขยับมือให้เร็วขึ้น และนัทก็ได้แต่ร้องครางจนแทบหมดเสียง
“พี่ฟ้า พี่ฟ้า พี่ฟ้า อ๊าส์ ฮื่ออออออออ พี่ฟ้า”
ยิ่งได้ยินเสียงเรียก ยิ่งหยุดไม่ได้ ยิ่งนัทส่งเสียงครางมากเท่าไหร่ ยิ่งหยุดไม่ได้ ร่างกายที่เบียดเสียดเข้าหา สองแขนที่ยกขึ้นโอบกอดรอบลำคอแกร่งเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวยิ่งทำให้ไม่สามารถหยุดอารมณ์เอาไว้ได้ นัทแนบใบหน้าเข้ากับข้างแก้มของคนที่ทำบางอย่างให้ ยั่วยวนและน่ารักน่าใคร่เกินกว่าใครจะทนได้
“พี่ฟ้า ฮื่อ ช่วยนัทด้วย นัทไม่ไหวแล้วพี่ฟ้า อือออ”
จะมีใครยั่วยวนได้น่ารักกว่านี้อีกมั้ย เจ้าตัวคงไม่รู้ แต่พูดกันถึงขนาดนี้ แล้วใครจะใจร้ายกับนัทได้ลงคอ
“จะเสร็จแล้วใช่มั้ยครับ”
ใช่ นัท....จะ....ไม่มีเสียงตอบรับ แต่ลมหายใจที่หอบกระเส่าก็เป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดี ว่าคนที่กอดฟ้าเอาไว้แน่นกำลังรู้สึกยังไง
เรียวขาที่แยกออกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ความแข็งขืนที่อยู่ภายในอุ้งมือของฟ้าถูกรูดรั้งอย่างรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
“พี่ฟ้า พี่ฟ้า”
ครับ
พี่ฟ้าอยู่นี่แล้วนัท พี่ฟ้าอยู่ที่นี่แล้วนะครับ
“พี่ฟ้า...อึ่ก อ๊าส์ พี่ฟ้า.......”
น้ำเสียงที่แผ่วโหย ถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อฟ้าประกบริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากที่เผยอรับปลายลิ้นที่สอดเข้าหา
ไม่มีเสียงร้องเล็ดรอดออกมา และร่างของนัทก็เริ่มเกร็ง แอ่นสะโพกเข้าหาฝ่ามือที่รูดรั้งให้รุนแรงขึ้น แหงนเงยใบหน้าขึ้น เมื่อถึงจังหวะสุดท้าย
หยดน้ำขุ่นขาวหลั่งทะลักออกมา และนัทก็ถึงกับหมดเรี่ยวแรง สองมือกอดรัดรอบคอของคนที่กอดเอาไว้แน่น เพื่อช่วยพยุงร่างกาย นิ่งเงียบ และเรี่ยวแรงที่มีก็หายไปแบบกะทันหัน
“นัทครับ นัท”
ได้ยินเสียงเรียก และนัทก็หรี่ปรือตาขึ้นมอง
เหนื่อย
เหนื่อยจนแทบขาดใจกว่าครั้งก่อน นัททำแบบนี้กับพี่ฟ้า นัททำเรื่องแบบนี้กับพี่ฟ้า
เพิ่งสำนึกได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง และเมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดเอาไว้ นัทก็ยังเห็นความร้อนแรงในดวงตาคู่นั้นเหมือนเดิม
นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น และก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่อ่อนแรงลง แต่ร่างกายของคนบางคนยังคงแข็งแกร่ง และในเวลานี้ความแข็งแกร่งใหญ่โตนั้นก็อยู่ในอุ้งมือของพี่ฟ้า และมันกำลังเริ่มขยับไปมาตามการรูดรั้งที่เพิ่มจังหวะจากเชื่องช้าเป็นแรงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ มองส่วนนั้นและก็จ้องมองที่ใบหน้าของคนที่ให้ซบไหล่ สลับกันไปมา
“ช่วยพี่ได้มั้ยครับนัท”
ช่วยยังไง
ช่วย....
นันต้องทำยังไง นัทต้องทำยังไงล่ะพี่ฟ้า ยอมปล่อยแขนออกจากคอของคนที่ให้กอด และนัทก็ขบริมฝีปากแน่น เพราะรู้ว่าต้องทำบางอย่าง ใครบางคนค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน และความร้อนแรงแข็งขืนที่ใหญ่โตก็มาอยู่ตรงหน้านัทพอดี
มองส่วนนั้นแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของคนที่ยืนอยู่
ยิ่งกว่าอาย แต่ยอมทำ
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่แตะลงที่เส้นผมนิ่ม ริมฝีปากของคนที่โน้มตัวลงมาหาประทับเบา ๆ ที่กลางกระหม่อมของนัทที่ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตา และหน้ายิ่งแดงไปกันใหญ่
“ใช้ปากให้พี่นะครับนัท”
ใช้
นัทไม่....
นัทจะทำเป็นได้ยังไง
หยดน้ำใส ๆ คลอรินที่หน่วยตา ไม่ใช่ว่ากลัว แต่ใบหน้าร้อนผ่าวจนแทบจะระเบิดออกมา ร้อนจนน้ำตาแทบจะไหล ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้
นั่งอยู่นิ่ง ๆ ก่อนจะยอมขยับเข้าใกล้ท่อนเอ็นใหญ่โตนั้น ฝ่ามือแตะต้องลงไปเบา ๆ เพื่อเกาะกุมเอาไว้
เงยหน้ามองคุณรัชชานนท์เลขาหน้านิ่งที่ยังมีแค่หน้าเดิม แต่ประกายความร้อนแรงในดวงตาแทบเผาผลาญให้นัทหลอมละลาย
สบตากันอย่างนั้น และนัทก็ก้มลงมา ใช้ปลายลิ้นแตะเบา ๆ ไปที่ส่วนปลายของความแข็งแกร่งนั้น แตะเบา ๆ และก็ผละใบหน้าออกห่าง
“นัทครับ...นะครับนัท”
น้ำเสียงออดอ้อนจากใครบางคนยิ่งทำนัทแทบอยากร้องไห้ยิ่งกว่าเดิม
พี่ฟ้า...
เพราะเป็นพี่ฟ้านัทถึงทำ
เพราะเป็นพี่ฟ้า
อายแค่ไหน ก็ยอมทำ
ไล้เลียปลายลิ้นไปที่ส่วนปลายของท่อนเอ็นที่อยู่ในมืออีกครั้ง แตะปลายลิ้นเบา ๆ ไปตลอดความยาวของท่อนลำ เหมือนเด็กน้อยที่หัดกินของหวาน แตะแล้วก็ถอยหนี
ปลายนิ้วของคนที่ยืนอยู่ค่อย ๆ สอดเข้าไปภายในโพรงปากของนัท หยาดหยดที่อยู่ในปากไหลซึมเป็นทางยาว และนัทก็ต้องยกหลังมือขึ้นเช็ดที่ริมฝีปากของตัวเอง
“อาส์ นัทครับ เอาเข้าไปในปากนัททั้งหมดเลยได้มั้ยครับ”
เข้าไป
ทั้งหมด
เงยหน้าขึ้นอีกครั้งเพื่อฟังคำสั่ง และนัทก็ยอมอ้าปากกว้างขึ้น เพื่อให้ความแข็งแกร่งใหญ่โตดุนดันเข้ามาในโพรงปาก
ขยับลึกจนถึงในคอ และนัทก็สำลักออกมา เพราะไม่ทันตั้งตัว
“แค่ก แค่ก ๆ อือออ”
ยกหลังมือขึ้นเช็ดที่ริมฝีปากของตัวเอง และฟ้าก็ยิ้มออกมา
น่ารักเกินไปแล้ว แบบนี้มันยิ่งกว่าน่ารัก ไม่รู้ตัวบ้างหรือไงครับนัท
แม้จะอาย แม้จะไม่ชิน แม้จะกลัว แต่เมื่อตั้งสติได้ นัทก็ลองใช้ปลายลิ้นไล้เลียไปที่บางสิ่งบางอย่างที่ขยับไปมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ กลืนกินส่วนนั้นเข้าไป และเป็นฟ้าที่ช่วยขยับสะโพกโดยที่นัทไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่ใช้ภายในโพรงปากเป็นที่ห่อหุ้มท่อนเอ็นแข็งแกร่งนั้นเอาไว้ก็พอ
“อาส์ นัท พี่จะเสร็จเพราะนัทอยู่แล้วนะ..... นัทครับ นัท”
ดวงตากลมโตที่เวลานี้หรี่ปรือปรอย นัทเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่มีแต่อารมณ์ร้อนแรงของคนที่ยืนอยู่อีกครั้ง
“ซี้ดดดดส์ นัทครับ น้องนัท โอ้ยยย อย่าให้โดนฟันนะครับ นั่นแหละดีมากนัท เก่งมากครับ”
เป็นนานที่สะโพกที่กระแทกเข้าออกเป็นจังหวะเพื่อให้ความแข็งแกร่งเสียดสีภายในความนุ่มหยุ่นภายในโพรงปากมากขึ้น
แอ่นสะโพกอีกไม่กี่ครั้ง ความต้องการภายในร่างกายก็แทบสิ้นสุด รั้งส่วนที่อยู่ภายในปากของนัทออก และใช้ฝ่ามือรูดรั้งอย่างรุนแรงเพื่อให้ความร้อนที่อยู่ภายในร่างกายระบายออกมา
“นัทครับน้องนัท อาส์ ...นัทน่ารักมากครับ ซี้ดดดส์”
ฟ้าถึงกับแหงนเงยใบหน้าขึ้น และส่งเสียงคำรามลั่น เมื่อแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด สอดปลายนิ้วไปที่เส้นผมนิ่ม และขยับฝ่ามือขึ้นลงด้วยความรุนแรง
“อ้าปากหน่อยครับนัท”
ทำตามคำสั่ง นัททำตามสิ่งที่อีกฝ่ายบอก ยอมอ้าปาก แล้วความร้อนที่อยู่ภายในอุ้งมือของฟ้าก็พุ่งทะยานออกมา หลั่งรินหยดลง และนัทก็หลับตาแน่น เมื่อรู้ว่าอะไรบางอย่างกำลังพุ่งทะยานเข้ามาภายในปาก
หยดน้ำขุ่นข้นสีขาว ยังหลั่งรินทะลักออกมาไม่ขาดสาย เข้ามาทั้งหมด และนัทก็ต้องอ้าปากรับเอาไว้
บางส่วนเปรอะเปื้อนที่ข้างแก้มขาว ๆ แต่ส่วนใหญ่ หลั่งลงภายในปากของนัทที่อ้าปากรอรับ
คายบางอย่างที่หลั่งเข้ามาในปากออกทั้งหมด และคนที่ยืนนิ่งอยู่และเริ่มปรับลมหายใจได้ ก็มองสิ่งที่นัททำ
ยิ้ม
ถึงกับยิ้มออกมา
เมื่อได้เห็นสิ่งที่คนตรงหน้าทำ
ย่อตัวลงมาหา และยิ้มใส่ตาคนที่หันหน้าหนีไปอีกทาง นัทไม่ยอมสบตา เอาแต่หันหน้าหนี
เห็นแล้วมันน่าแกล้ง และฟ้าก็จับมือที่เปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวขุ่นขาวให้ลูบไล้ไปที่ลำตัวและยอดอกสีเข้ม
“มันเปื้อนพี่ฟ้า...ไม่เอา”
ร้องบอก แต่คนที่จับมือนัทเอาไว้ ก็ไม่ยอมให้เลิกทำ แถมยังประกบริมฝีปากไปที่ริมฝีปากแดงเรื่อของคนที่เบี่ยงหน้าหลบตลอดเวลา ไล้ปลายลิ้นไปตามริมฝีปาก และผละจากก่อนจะประคองใบหน้าของนัทให้หันมาสบตากันตรง ๆ
“ร้ายนักนะ เป็ดดื้อนัทของพี่ฟ้า”
ไม่...นัทไม่ได้ร้าย
“ทำกับพี่แบบนี้หมายความว่ายังไงครับ”
ไม่..นัทไม่รู้.... พี่ฟ้าอย่าล้อนัทแบบนี้
พี่ฟ้า...
หน้ายังไม่หายแดง แถมยังรู้สึกร้อนจนเหมือนหน้ากำลังจะระเบิดออกมา นัทยังขบริมฝีปาก และพยายามจะหันหน้าหนีไม่ยอมสบตา กลายเป็นฟ้าที่ต้องรั้งร่างของคนที่กำลังทำตัวไม่ถูกให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน
กอดเอาไว้แน่น
กอดเอาไว้และประทับริมฝีปากเบา ๆ ที่ข้างแก้มเนียนขาวและหน้าผากของนัทอีกครั้ง
“นัทครับนัท”
อือ พี่ฟ้าเรียกนัทอีกแล้ว
“พี่จะไม่ยอมเป็นแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว ต่อให้มีอะไรเกิดขึ้น พี่ก็จะไม่ยอมห่างจากนัทเด็ดขาด”
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไม่รู้ความหมายของมันด้วยซ้ำ แต่ก็ทำให้นัทเบิ่งตากว้างขึ้น เมื่อได้ฟังคำพูดนั้น
พี่ฟ้า...
ยกแขนขึ้นกอดตอบอีกฝ่ายเอาไว้ และในเวลานี้รู้แล้วว่าสิ่งที่ได้เห็นได้สัมผัสในเวลานี้ไม่ใช่ความฝัน โง่เง่าบ้าบอมากที่ทำอย่างว่าเสร็จแล้วถึงค่อยร้องไห้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงร้องไห้ น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว
“พี่ฟ้า”
ได้แต่เรียกชื่อนี้เบา ๆ และรับรู้ถึงสัมผัสอุ่น ๆ ที่ลูบหลังลูบไหล่ให้เหมือนปลอบโยน
“พี่ไม่ยอมเป็นเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะนัท พี่จะทำเพื่อตัวเองบ้าง”
ไม่รู้หรอกว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่ที่แล้วมามันเหนื่อยและหนักเกินพอแล้ว
ขอร้องเถอะ
ขอร้องสักครั้งในชีวิต เพราะไม่เคยขออะไรเลย แต่ครั้งนี้อยากจะขอสักครั้ง
“พี่จะไม่ปล่อยนัทไปไหนเด็ดขาด นัทของพี่ฟ้า พี่ไม่มีทางปล่อยนัทไปแน่ ๆ พี่สัญญา”
TBC.
Ps. เผื่อใครอยากอ่าน เรื่องของฝน น้องชายของฟ้า ปรัชญาช่างกล ปูกับฝน
และเรื่องของ นุชา แฟนเก่าของฟ้าRunning.....นุชากับซ้ง
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 754751 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก