เรื่องของนายกับคุณเลขา..... คุณนัทกับคุณรัชชานนท์ ตอน ขี้เกียจอาบน้ำ
“นัทอาบน้ำได้แล้ว”
เป็นแบบนี้ทุกวัน เถียงกันเรื่องนี้ทุกวัน แล้วก็เป็นฟ้าที่ต้องหงุดหงิดกับเรื่องนี้.....ทุกวัน
“อื้ออออออออ ม่ายอาวววว ง่วงแล้ว”
นั่นไงล่ะ นี่แหละสาเหตุหลัก ที่กลับบ้านไม่ได้ แรก ๆ ไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้แล้ว ว่าคุณนัทนิสัยแบบนี้ ถ้าทำงานเพลินแล้วเผลอหลับไป มีอย่างเดียวคือตื่นไปอาบน้ำพรุ่งนี้เช้า หน้าไม่ต้องล้าง น้ำไม่ต้องอาบ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ คงเสียนิสัย เป็ดอะไรไม่ชอบอาบน้ำ เป็นเป็ดแท้ ๆ ทำแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน เพราะอย่างนี้ไงถึงได้ต้องลากไปอาบน้ำด้วยกันทุกวัน
“ทำไมเป็นคนแบบนี้นัท ลุกขึ้นมา”
ฮื่ออออออออ ม่ายอาววววววววว จานอนแล้วววว คอพับคออ่อน แกล้งตายได้ก็ทำ ซบหน้าลงบนโต๊ะ แล้วก็เลื้อยลงไปอีก ลากก็แล้ว ดึงก็แล้วสุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม
“ไม่อาบเดี๋ยวจะจับแก้ผ้าตรงนี้เลยเอามั้ย”
“อื้อออ ม่ายอาวพี่ฟ้า”
ไม่เอา แล้วทำไมไม่ลุกขึ้นมา บอกกี่ครั้งแล้วทำไมถึงดื้ออย่างนี้
“นัท”
“อืออออออีกห้านาที”
ไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องเดี๋ยวแล้ว มัวต่อเวลาแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อาบ เสียเวลา ยิ่งเรียกยิ่งดื้อ ยิ่งดึงตัวขืนให้ลุกขึ้นยิ่งจะลงไปหลับ
สุดท้ายก็เหมือนเดิม ต้องทำเหมือนเดิม ทำเหมือนที่เคยทำ เดินเข้าไปหา และจัดการสอดมือเข้าไปที่ใต้แขนทั้งสองข้างของคนที่ไม่ยอมลุก แล้วก็ดึงขึ้นมาทั้งตัว
“อื้อออออออออ พี่ฟ้า”
นัทลุกขึ้นยืนในสภาพโงนเงน แล้วก็เดินเซไปเซมาไม่ตรงทางโดยมีคุณเลขารัชชานนท์ ลากแขนให้เดินตาม ยืนตัวตรงได้ เมื่อมาถึงห้องน้ำ แล้วนัทก็ยังขยี้ตา งัวเงีย ไม่อยากตื่น ยืนอยู่นิ่ง ๆ แบบนั้นให้คนที่อยู่ตรงหน้าช่วยถอดเสื้อให้
“ยืดแขน”
ยกแขนขึ้นสองข้าง แล้วเสื้อที่ใส่ก็พ้นออกจากตัว
“กางเกงไม่ต้องครับ นัทถอดเอง”
นึกว่าจะต้องให้ช่วยถอดให้เหมือนวันก่อน
ตื่นเต็มตา จากง่วงนอน คราวนี้นัทก็ถึงได้ตื่นเต็มตา เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเริ่มถอดเสื้อออกแล้ว ไม่ตื่นยังไงไหว พี่ฟ้ามาแก้ผ้าให้ดูทั้งคน มองยังไงก็ไม่เบื่อ ยิ่งมองยิ่งเพลิน แล้วก็ยิ่งอยากจะมองไปเรื่อย ๆ
พี่ฟ้า
พี่ฟ้า
พี่ฟ้า
“นัท”
ห๊ะ
ไม่ได้ขานรับ แต่เลิกคิ้วขึ้นสูง ทั้งที่ตาลอย ดวงตากลม ๆ มีแววเหม่อลอย แก้มขาวๆ เริ่มขึ้นสีแดงเรื่ออีกครั้ง
“มีอารมณ์เหรอครับ”
ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมตอบ ไม่ชินกับคำถามแปลก ๆ แบบนี้ซะที ตกลงเราเป็นอะไรกัน ทำไมเราถึงได้อาบน้ำด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน ทำเรื่องบางอย่างที่เกินเลยไปไกลด้วยกัน เรา....เป็นอะไรกันเหรอพี่ฟ้า...นัทอยากรู้ว่าสำหรับพี่ฟ้า นัทเป็นอะไรสำหรับพี่ฟ้า นัทอยากรู้...ว่าเราเป็นอะไรกัน
คิด แต่ไม่กล้าพูด
แล้วนัทก็ค่อย ๆ แกะกระดุมกางเกง รูดซิปลงและถอดกางเกงออกไปพ้นตัว สภาพเกือบเปลือย แต่ก็คงน้อยกว่าอีกคนที่ถอดออกหมด และในเวลานี้ไม่มีอะไรปิดบังร่างกาย ทุกสัดส่วน จากลาดไหล่ไล่ไปที่แขน แผ่นอกกว้างเรื่อยลงมาที่เอว และนัทก็มองเรื่อยลงมา...
“นัท”
“ครับ”
ถึงกับสะดุ้ง แล้วก็กลายเป็นนัทเองที่ทำหน้าเลิ่กลั่ก ไปไม่ถูก หันซ้ายหันขวาและทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็ถูกฟ้าเรียกเอาไว้
“จะไปไหน ทำไมไม่ถอดกางเกงใน แล้วจะอาบได้ยังไงครับคุณนัท”
ง่า
รู้แล้ว
ก็รู้แล้วไง ก็กำลังจะถอดอยู่นี่ไง พี่ฟ้าก็อย่าเร่งสิ
ก้มหน้าก้มตาลง แล้วก็ค่อย ๆ ดึงกางเกงในที่สวมอยู่ออกไปให้พ้นขา
โคตรอาย แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ในเวลานี้คงไม่ใช่แค่หน้าที่แดง แต่คงแดงไปหมดทั้งตัว
“เมื่อไหร่จะชินครับ อาบน้ำด้วยกันทุกวัน ไม่ชินซะทีนะนัท”
มันชินได้ง่าย ๆ เหรอพี่ฟ้า แรก ๆ หนักกว่านี้ ไม่เป็นอันได้อาบกันหรอก มัวแต่ทะเลาะกันไปตลอด ตอนนี้ถือว่าดีแล้ว
นัทกล้าถอดเสื้อผ้าเองแล้ว ทั้งที่เมื่อก่อนมีแต่พี่ฟ้าที่ต้องปล้ำถอดอยู่นาน กว่านัทจะยอมถอดและยอมอาบน้ำด้วย
ก็มันไม่ใช่แค่อาบน้ำ มันมีอย่างอื่นแถมมาด้วยเสมอ แล้วก็เป็นนัทที่หมดเรี่ยวหมดแรง หลับสนิทเป็นตายเกือบทุกครั้งที่ถูกพี่ฟ้าอาบน้ำให้
“มายืนใกล้ ๆ สิ”
อือ
ก้าวขาเข้าไปยืนใกล้อีกนิด และมือสองข้างก็ยังพยายามเกาะกุมบางอย่างที่อ่อนแรงอยู่ที่หว่างขา น้ำจากฝักบัวถูกเปิดและฟ้าก็หันมามองคนที่มายืนก้มหน้าก้มตาอยู่ข้าง ๆ ตัวเปียกแต่ไม่ยอมทำอะไร อาบน้ำยังไง ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อแบบนั้น
“มาพี่อาบให้”
“ไม่เอาพี่ฟ้า นัทอาบเอง นัทจะอาบเดี๋ยวนี้แล้ว”
ครับ
อาบเองก็อาบซะที ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นจะไปรู้ได้ยังไงว่าอาบหรือไม่อาบ
“นัท”
“ครับ”
หันไปตามเสียงเรียกแล้วก็เป็นอีกครั้ง ที่ถูกดันให้หลังชนอยู่กับฝาผนังห้องน้ำ
“พี่ฟ้า ไม่เอา พี่ฟ้า ไม่เอาแล้วพี่ฟ้า พี่ฟ้าอย่า ฮื่ออออ”
ร้องไปก็เท่านั้น ขัดขืนไปก็เท่านั้น สุดท้าย เมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มแตะย้ำลงมา นัทก็ตัวอ่อนปวกเปียกไม่เคยมีแรงดิ้นรนขัดขืนได้สักครั้ง
ยืนอยู่อย่างนั้น ทำบางอย่างด้วยกันอย่างที่เคยทำ
“ถ้าวันนี้ยืนไม่ไหวก็เกาะไหล่พี่ไว้เหมือนวันก่อนนะครับ”
ครับ
รู้ว่ายืนไม่ไหวอยู่แล้วครับ ก็คงต้องทำเหมือนเดิม คือกอดคอพี่ฟ้าเอาไว้เพื่อจะได้ไม่ทรุดลงไปนั่งกับพื้นเหมือนคราวก่อนที่ถึงกับเข่าอ่อนแล้วทรุดลงไปนั่ง อาบน้ำด้วยกันก็จริง แต่เอาเข้าจริง ๆ ความสนใจไม่เคยอยู่ที่การอาบน้ำ
นัทก้มลงมองร่างกายของตัวเองที่ตื่นตัวขึ้นและคนที่กำลังทำบางอย่างให้ ก็เค้นคลึงไปที่ส่วนปลายของความแข็งขืนนั้น ขัดถูเบา ๆ เพื่อขจัดคราบไคลที่สะสมอยู่ออกให้หมด
พี่ฟ้าอาบน้ำให้จริง ๆ แล้วก็เป็นนัทที่ต้องยืนดูตัวเองถูกอาบน้ำ เงยหน้ามองคนที่ตั้งอกตั้งใจทำบางอย่างให้แล้วก็อยากจะยิ้มออกมา
พี่ฟ้า ทำให้นัทขนาดนี้ นัทก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วแหละพี่ฟ้า
“ยิ้มอะไร ขืนอาบเองก็เรื่อยเปื่อย วิ่งผ่านน้ำ”
นัทไม่ทำอย่างนั้นหรอกน่า แต่ชอบที่พี่ฟ้าอาบให้ สะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม พี่ฟ้าอาบให้มันดีอย่างนี้นี่เอง
“หันหลังซิ”
อืมมม
หันหลัง
หมุนตัวหันหลัง และใช้มือสองข้างยันกำแพงเอาไว้
กัดฟันแน่น เมื่อรู้ว่ากำลังจะถูกทำอะไร
“อืออออ พี่ฟ้า”
ไม่รู้ทำไมถึงคราง ก็แค่มีบางอย่างรุกล้ำเข้ามาในร่างกาย ปลายนิ้วแกร่งที่สอดแทรกเข้ามาในช่องทางแสนคับแคบ และสัมผัสได้ถึงความนุ่มลื่นของฟองสบู่ที่ถูกขัดถูไปมาที่บริเวณนั้น
“ครางขนาดนั้น เดี๋ยวก็ได้เสียตัวหรอก”
นัทเปล่าอยากเสียตัว.........แต่พอโดนทำแบบนั้นแล้ว มันเริ่มรู้สึกจริง ๆ
“เสร็จแล้วครับหันมาซิ”
สั่งให้หันซ้ายก็หันซ้าย สั่งให้หันขวาก็หันขวา สั่งให้หันหน้ามา นัทก็ต้องหันมา และ....
“อะไรนัท จ้องพี่ทำไม”
ไม่ทำไมหรอก นัทก็รู้ว่าพี่ฟ้าต้องการ ต้องการทั้งหมด แต่พี่ฟ้าไม่เคยขอ และนัทก็ยังไม่พร้อมถ้าถูกพี่ฟ้าขอ เราก็เลยต่างคนต่างแกล้งทำเป็นไม่นึกถึงแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
ส่วนนั้นมันเริ่มโปงนูนขึ้นมาแล้ว และนัทก็เห็น
เห็นชัด และก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าของคนที่ทำหน้านิ่งเฉยอีกครั้ง หน้าแดง อายก็อาย แต่ก็ยังใจกล้าวางมือแตะเบา ๆ ที่ท่อนเอ็นแข็งแกร่งที่เริ่มขยับไหวไปมาอย่างช้า ๆ ไม่มีคำพูด ไร้คำพูดใด ๆ และนัทก็ก้าวเข้ามาใกล้ชิดกับคนที่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จา
ปล่อยให้ส่วนกึ่งกลางของร่างกายที่ขยายใหญ่ขึ้นแตะสัมผัสกับความใหญ่โตแข็งแกร่งที่ขยับไปมา
มองแล้วก็นึกเขิน และเป็นฟ้าที่เงยหน้าขึ้นเพื่อสูดลมหายใจเข้า ก่อนจะก้มกลับลงมาเพื่อสบตากับคนที่ยังมีทีท่ากล้า ๆ กลัว ๆ ไม่กล้าทำอะไรมาก
“วันนี้นัทจะทำอะไรให้พี่ฟ้าบ้างครับ”
ทำอะไรเหรอ
นัท....
นัทจะ....
“นัทจะ...จะช่วย...ช่วยพี่ฟ้าอาบน้ำบ้าง”
อ่อ
ครับ ดีครับ เป็นความคิดที่ดีมาก แล้วนัทจะเริ่มอาบจากตรงไหนดีครับ
“พี่อยากให้นัทช่วยทำให้ตรงนี้สะอาด”
ฟ้าขยับร่างกายเข้ามาใกล้อีกนิด และท่อนเอ็นแข็งแกร่งก็สัมผัสเบา ๆ กับร่างกายของนัทที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่
“นัทจะ...พยายาม”
รับปากเอาไว้ และต้องทำให้ได้ สองมือประคองไปที่ความแข็งแกร่งของตัวเองและส่วนที่ใหญ่โตแข็งขืนของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ร่างกายส่วนนั้นแนบชิดกัน และนัทก็กดให้ส่วนปลายหยอกเย้ากันไปมา เสียดสีและสัมผัสกัน สุดท้ายจับแนบประกบเข้าด้วยกัน และนัทก็รูดรั้งท่อนเอ็นสองแท่งที่อยู่รวมกัน ขยับมือไปมาอย่างช้า ๆ และรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายว่าเป็นยังไง
“อาส์ นัท ดีมากครับ นัทเก่งมาก”
ถึงกับครางกระเส่า และฟ้าก็ลากฝ่ามือลงมาที่สะโพกมน บีบเค้นที่ความนุ่มหยุ่นเต็มไม้เต็มมือทั้งสองข้าง และแอ่นสะโพกให้บางอย่างเสียดสีกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
“เร็วเถอะครับ ดึกแล้ว วันนี้ไม่ต้องกลั้น เราจะได้ไปพักผ่อนเร็ว ๆ”
อือ
เข้าใจแล้วพี่ฟ้า
นัทจะรีบทำ
นัทจะรีบทำ….
แต่ว่า....ของพี่ฟ้ามันร้อนแล้วก็....
“อื้อออ พี่ฟ้านัทจะยืนไม่อยู่”
ร้องบอก และก็เงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตหรี่ปรือปรอย แก้มสองข้างแดงเรื่อ
ครับ
น้องนัท
เชื่อแล้วว่าจะยืนไม่ไหว เดี๋ยวพี่ทำให้นัทก็ได้ ทำหน้าแบบนี้แล้วใครจะไปใจร้ายกับนัทได้ลงคอ
จับให้แขนสองข้างของนัทโอบกอดไว้ที่รอบคอเพื่อประคองร่างกายเอาไว้ และฟ้าก็จัดการรูดรั้งความต้องการให้กับคนตรงหน้าที่เริ่มครางกระเส่าไม่หยุด เพราะถูกปฏิบัติบางอย่างให้
“พี่ฟ้า นัท จะไม่ไหวแล้ว นัทจะออกแล้วพี่ฟ้า อ๊าส์ ซี้ดด พี่ฟ้า พี่ฟ้าครับ พี่ฟ้า”
ร้องครางและน้ำเสียงก็เริ่มขาดหายไปเป็นห้วง ๆ ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด แม้จะอยู่ท่ามกลางสายน้ำ โอบรัดรอบลำคอแกร่งเอาไว้ เพื่อประคองร่างกายให้สามารถยืนอยู่ได้ ความร้อนแรง ที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จังหวะมือที่รูดรั้งให้อย่างรุนแรง สุดท้ายนัทก็ถึงกับร้องครางออกมาเสียงลั่น หมดเรี่ยวแรง เกือบจะทรุดลงอีกครั้ง ดีที่คนที่รู้อยู่ก่อนแล้วว่านัทกำลังจะไม่ไหว กอดเอวนัทเอาไว้
ประคองให้สามารถยืนอยู่ได้
ร่างกายหลั่งความต้องการออกมาจนหมด และน้ำรักที่หลั่งออกมาก็หยดลงบนพื้นและเลือนหายไปหมดเพราะสายน้ำ
นัทค่อย ๆ พยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ และยืนมองท่อนลำแข็งแกร่งที่เริ่มถูกรูดรั้ง เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังทำบางอย่างอีกครั้ง
สายตาร้อนแรง ที่ส่งมาถึงทำให้นัทแทบหลอมละลาย สิ่งที่ทำได้ในเวลานี้ก็มีเพียงแค่กระตุ้นความต้องการของอีกฝ่ายให้มากขึ้น
มากขึ้นและเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เขย่งปลายเท้า และใช้ปลายลิ้นแตะเบา ๆ ไปที่ปลายคางของคนที่มองตรงมา สิ่งที่นัททำได้มีแค่นี้ นัทจะทำ นัทจะพยายามทำ
และแม้จะเล็กน้อยเหลือเกินในความคิดของนัท แต่สำหรับฟ้ามันไม่ใช่ เพราะสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นัททำมันดูน่ารักน่าใคร่จนแทบอดใจไว้ไม่ไหว
แก้มแดง ๆ ผิวขาว ๆ ที่แดงเรื่อไปหมดทั้งตัว
ความพยายามในการช่วยปลุกอารมณ์ให้ แม้ไม่ได้คล่องแคล่วแต่ก็ดูตั้งอกตั้งใจ ไม่ใช่แค่ปลายคาง แต่นัทยังใช้ปลายลิ้นแตะไปที่ยอดอกสีเข้มและดูดเม้มกลืนกินให้
ทำไม่เป็น แต่ก็พยายามทำ แตะ ๆ แล้วก็ผละออก ทำอยู่แบบนั้นหลายครั้ง และก็เรียกรอยยิ้มของฟ้าได้
นัทเอ้ยยย....นัท แบบนั้นไม่ทำให้เสียวหรอกนะ แต่มันทำให้รู้สึกว่ายิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่านัทน่ารัก ยิ่งทำ ก็ยิ่งน่ารัก ไม่รู้ว่านัทจะทำตัวน่ารักไปถึงไหน
“นัทครับ พี่จะเสร็จแล้วนะครับ นัทหันหลังหน่อยได้มั้ย พี่จะลองเข้าไป”
ลอง…เข้าไป ลองเข้าไปเหรอ เข้าไปที่.....
รู้…
รู้ดีว่าคืออะไร
แต่ก็ยอม
นัทยอมหันหลังให้ ใช้มือยันฝาผนังห้องน้ำเอาไว้ และมืออีกข้างก็ค่อย ๆ ขยับแยกก้อนเนื้อแน่นที่สะโพกสองข้างออกจากกันเพื่อเปิดทางให้ความแข็งขืนใหญ่โตของใครบางคนเข้ามาได้
อาย
โคตรอาย
อายยิ่งกว่าอาย แต่อย่างน้อยพี่ฟ้าก็ไม่เห็นว่านัทกำลังทำหน้ายังไง
“อ๊าส์ พี่ฟ้า เจ็บ พี่ฟ้า”
มีบางอย่างสอดแทรกเข้ามาและนัทก็ขบริมฝีปากแน่น ก่อนจะร้องครางออกมาเสียงเบา เมื่อรู้ว่ายังไม่สามารถตอบรับความแข็งขืนใหญ่โตนั้นได้ และคนที่กดแทรกร่างกายของตัวเองเข้ามาก็รีบถอนร่างกายออกก่อนจะขยับมือไปมาอีกสองสามครั้ง
ประกบฝ่ามือไปที่หลังมือของนัทที่ยันกำแพงไว้
จูบเบา ๆ ไปที่แผ่นหลังเนียนขาว และขบเม้นเบา ๆ เพื่อฝากร่องรอยเอาไว้
ขยับฝ่ามือแรงรัวขึ้นจนใกล้ถึงที่หมาย
“นัทครับ นัทบอกสิ ว่าอยากให้พี่ฟ้าทำนัทแรง ๆ บอกหน่อยสิครับ”
บอกเหรอ บอก...ว่า....
“พี่ฟ้า...ทำนัทแรง ๆ สิครับ”
“ทำแรงแค่ไหนก็ได้ นัทชอบให้พี่ฟ้าทำรุนแรงกับนัท”
บ้า
พูดจาบ้า ๆ บอ ๆ ไร้ความคิด และเป็นฟ้าที่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ กับคำพูดแบบนั้นของคนที่ไม่ได้หันหน้ามาหา
ชอบนะ
ชอบให้พูด มันดูยั่วยวนและกระตุ้นอารมณ์ได้ดี ฝึกให้มาก ๆ ฝึกเยอะ ๆ แล้วเราคงได้ทำอย่างที่นัทพูดเข้าสักวัน
เร่งมือให้เร็วขึ้น ใช้ฝ่ามือกำแน่นที่ความใหญ่โตนั้น รูดรั้งเร็วขึ้น และฟ้าก็แนบใบหน้าลงที่แผ่นหลังเนียนขาวที่มีร่องรอยแดงช้ำประปรายอีกครั้ง
ขบเม้มจนเป็นรอยฟัน ก่อนจะถอนใบหน้าออก และฝ่ามือก็กำแน่นที่หลังมือของนัทที่ยันฝาเอาไว้
“นัทครับ นัทพูดอีกสิครับ พูดอะไรก็ได้”
พูดเหรอ พูดว่าอะไรเหรอ พูดอะไร...
“พี่ฟ้า ตะ...แตก...เข้ามา...ในตัวนัทเลยก็ได้...นัทอยาก...ให้น้ำพี่ฟ้า...อยู่ในตัวนัทเยอะ ๆ”
ไอ้บ้านัท
ไอ้นัท ไอ้บ้า
พูดอะไรไม่รู้ แต่หลังจากพูดไปแล้วก็ได้ยินเสียงคำรามเล็กๆ จากคนที่อยู่ด้านหลัง
“นัท...อ้าส์....พี่จะแตกข้างในตัวนัทให้หมดเลยครับ นัทครับ นัท ........อึ้ก ฮ้า นัท...นัทสุดยอดเลยครับ น้องนัทครับ ซี้ดดด อาส์”
รู้ว่าพี่ฟ้าทำอะไร รู้ว่าคืออะไร และรู้ว่าคนที่ครางเสียงแตกพร่าถึงที่หมายเรียบร้อย เพราะรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งทะยานหลั่งรดที่สะโพกหลายครั้งและค่อย ๆ เลือนหายไปกลายเป็นความเย็นของกระแสน้ำ
เสียงหอบหายใจหนัก ๆ เริ่มเป็นปกติแล้ว และนัทก็ค่อย ๆ หันหน้ากลับมาหาคนที่ถึงที่หมายเรียบร้อย
ดวงตาคม ๆ ยังมีร่องรอยของความร้อนแรงหลงเหลืออยู่ และนัทก็ต้องรีบก้มหน้าก้มตาหลบสายตาร้อนแรงคู่นั้น
“เมื่อกี้นัทพูดว่าอะไรครับ”
พูดอะไรไม่รู้หรอก นัทรู้แค่ว่า นัทพูดเพื่อพี่ฟ้า.....
“น่ารักเกินไปแล้วนะรู้ตัวบ้างมั้ยเรา”
ไม่รู้หรอก คิดอะไรได้นัทก็พูดไปแบบนั้น มันช่วยให้อารมณ์พี่ฟ้าสูงขึ้นเรื่อย ๆ ได้ อะไรที่ช่วยให้พี่ฟ้ารู้สึกดีได้ นัทก็พร้อม..จะทำ
“พี่ช่วยล้างตัวให้นะครับ เดี๋ยวจะได้ไปนอน อยู่แบบนี้นาน ๆ ไม่ดีเดี๋ยวจะป่วยเอาได้นะครับ นาน ๆ ทีก็ได้อยู่หรอก แต่พักนี้ดูเหมือนจะบ่อยเกินไปแล้ว”
บ่อยเกินไป
นัทก็รู้ แต่บอกตรง ๆ ว่านัทก็ชอบ นัทชอบเวลาที่ได้เห็นพี่ฟ้าเป็นแบบนี้ นัทชอบเวลาที่ได้เห็นทุกแง่มุมของพี่ฟ้า
อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเสร็จเรียบร้อย แล้วฟ้าก็จัดการปิดน้ำ และใช้ผ้าขนหนูซับไปมาตามร่างกายของคุณนัธพันธ์ที่เวลานี้กลายร่างเป็นเด็กน้อยหัวลู่ผมเปียกไปเรียบร้อย เช็ดเนื้อเช็ดตัว และก็สวมเสื้อคลุมให้ ก่อนจะจัดการสวมเสื้อคลุมให้ตัวเอง และถือเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้ออกมาด้วย
วางมือลงบนไหล่ของนัท ดึงเข้าหาตัวและแนบแก้มไปที่แก้มของนัทเบา ๆ
“ตัวเย็นหมดแล้วนะครับ พี่ขอโทษที่ทำให้นัทต้องอาบน้ำช้า”
เราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละพี่ฟ้า ถึงนัทจะตัวเย็น แต่ตัวพี่ฟ้าอุ่น นัทชอบ
“หนาวแย่แล้ว ปากซีดไปหมด ไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วนอนเถอะ ดึกแล้วต้องนอนแล้วนะครับคุณนัธพันธ์”
ครับ ครับ เข้าใจแล้วครับคุณรัชชานนท์
ไม่โทษพี่ฟ้าหรอก นัทก็ผิดเอง ที่ชอบเวลาที่เราได้ทำบางอย่างด้วยกันแบบนี้
ยอมรับตรง ๆ ก็ได้ว่านัทชอบเวลาที่ร่างกายเราได้แนบชิดและสัมผัสกัน นัทชอบเวลาที่พี่ฟ้าอ่อนโยน และนัทก็ชอบเวลาที่พี่ฟ้าร้อนแรง
“คุณรัชชานนท์ครับ”
ครับ
ว่าไงครับ คุณนัธพันธ์
“แล้วพรุ่งนี้....เรามาอาบน้ำด้วยกันอีกนะครับ.... คุณเป็นเลขาคุณมีหน้าที่ต้องช่วยเหลือผม.....ถ้ายังไงพรุ่งนี้คุณ...มาช่วยผมอาบน้ำอีกนะครับ ผมจะขอบคุณ..คุณเป็นอย่างมากครับคุณรัชชานนท์”
แล้วจะให้ตอบอะไรได้ล่ะ คุณเลขารัชชานนท์หน้านิ่งคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว นอกจากต้องปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดเท่านั้น
“ด้วยความยินดีครับ คุณนัธพันธ์”
TBC.
Ps. เผื่อใครอยากอ่าน เรื่องของฝน น้องชายของฟ้า ปรัชญาช่างกล ปูกับฝน
และเรื่องของ นุชา แฟนเก่าของฟ้าRunning.....นุชากับซ้ง
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755333 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก