เรื่องของนายกับคุณเลขา..... คุณนัทกับคุณรัชชานนท์ ตอน ไม่เชื่อ
ไม่เห็นแปลกถ้าคนรักกันชอบกันจะคุยกันอย่างเปิดอก แต่มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอที่เราคุยกันในสภาพนี้
มันยังไงล่ะพี่ฟ้า แบบนี้นัทไม่เข้าใจ
“ถามจริงๆ นัทชอบพี่หรือเปล่า แล้วถ้าชอบนัทชอบพี่มานานหรือยัง”
ห๊ะ
ชอบเหรอ นัท...คือว่านัท...
“นัทไม่รู้ นัทง่วงนอนแล้วพี่ฟ้า นัทไม่คุยแล้ว”
มีแต่จะเบี่ยงหน้าหนี และพยายามดึงผ้าห่มขึ้นมาเพื่อปิดบังใบหน้าของตัวเอง แต่คนที่นอนท้าวแขนมองก็ไม่ยอมให้นัททำแบบนั้น ยิ่งไม่ยอมเล่า ไม่ยอมพูด พี่ฟ้ายิ่งทำหน้านิ่ง ทั้งที่นัทเห็นอยู่ชัด ๆ ว่ามีบางเวลาที่พี่ฟ้าแอบยิ้ม
“ไม่ให้นอน คุยกันก่อน นัทชอบพี่ตอนไหนบอกมา”
อะไรกันเล่า จะคาดคั้นนัททำไม
“นัทไม่รู้เรื่องหรอก นัทจำไม่ได้แล้ว”
รีบตอบและพยายามจะหันหนี แต่คนที่ไม่ยอมให้หนีก็ยังทำเหมือนเดิมคือคอยแต่จะดึงไหล่ของนัทไว้ และทำท่าจะก้มหน้าลงมาฝังปลายจมูกที่ข้างแก้มนัทหลายครั้ง และนัทก็ทำได้เพียงแค่ใช้มือปิดแก้มของตัวเองเอาไว้ หน้าคงแดงมาก และถึงหน้าจะแดงมากขนาดไหน ดูเหมือนว่าพี่ฟ้าจะไม่สนใจนัทเลย
“พี่ฟ้าอย่าแกล้ง นัทเขินจริง ๆ นะ นัทจะไม่เล่าอะไรทั้งนั้น”
ยอมจำนน ยอมแพ้ทุกอย่าง ทำเรื่องแปลก ๆ ด้วยกัน ยังไม่อายเท่าการเปิดเผยความในใจ ความในใจที่เก็บมานาน
“นัท...เรื่องเงินที่ครอบครัวพี่ยืมไป พี่จะทยอยผ่อนจ่ายให้ พี่ขอโทษที่ทำให้นัทลำบากจริง ๆ นะ”
นั่นนัทก็รู้หรอกพี่ฟ้า นัทไม่ได้เก็บเอามาคิดเลยด้วยซ้ำ
“พี่ฟ้าอย่าคิดมากเลย แค่นัทได้ช่วยพี่ฟ้านัทก็พอใจแล้ว”
คำตอบง่ายแสนง่าย แต่ก็ทำให้ฟ้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่แย่มาก ไม่อยากเชื่อว่าเคยอคติ และเกลียดชัง คน ๆ นี้ ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองบ้าบอ เกลียดนัทได้ลงคอ ทั้งที่นัท...ดีด้วยขนาดนี้ แต่มองนัทในแง่ร้ายมาตลอด
ตั้งแต่เริ่ม จนเมื่อไม่นานมานี้ถึงได้รู้ว่าตัวเองคิดผิด และบ้าบอคิดไปคนเดียวอยู่นาน ยิ่งได้รู้เรื่องราวบางอย่างที่นัททำให้ยิ่งละอายแก่ใจ
“พี่ต้องบอกนัทก่อนตั้งแต่ตอนนี้ แต่พี่กลัวว่านัทจะคิดว่าที่พี่ทำทุกอย่างให้นัท เพราะพี่ติดเกรงใจเรื่องเงินที่นัทให้ยืมมา”
นิ่งเงียบ และนัทก็มองหน้าของคนที่บอกบางอย่าง มองแล้วก็คิด พี่ฟ้าขมวดคิ้ว พี่ฟ้าทำหน้าเครียด นัทยอมรับตรงๆ ก็ได้ ว่าการที่เรามานอนคุยกันเรื่อยเปื่อยแบบนี้มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อที่สุดในชีวิต นัทไม่รู้หรอกว่าจริง ๆ พี่ฟ้าคิดยังไง
แต่นัท....ชอบพี่ฟ้า...ชอบจนถึงป่านนี้ และถึงแม้พี่ฟ้าจะตอบกลับความรู้สึกของนัทด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม นัทก็ดีใจ ว่าพี่ฟ้ามีความรู้สึกบางอย่างให้นัทบ้างแล้ว ไม่ใช่ความรู้สึกเกลียดชังเหมือนที่ผ่านมา
“แล้ว....พี่ฟ้า...ชอบ...นัท..บ้างมั้ย”
เป็นคำถามที่ทำให้ฟ้าทิ้งตัวลงไปนอน และดึงผ้าห่มมาคลุมตัวทันที
“นอนได้แล้ว ดึกแล้ว ปิดไฟ ปิดไฟ”
ทำไมล่ะพี่ฟ้า
พี่ฟ้า
พี่ฟ้า
พี่ฟ้า
“อย่าเขย่าสิ ไปปิดไฟหน่อย นอนเถอะครับน้องนัท นอน นอน”
เฮ้ยยยยยยยยยยย ทำไมพี่ฟ้าทำแบบนี้ล่ะ
พี่ฟ้า
ทีพี่ฟ้ายังหาเรื่องพูดให้นัททำตัวไม่ถูกได้เลย แล้วทำไมพอถึงคราวพี่ฟ้าต้องตอบบ้าง พี่ฟ้าก็มาหนีหน้านัทแบบนี้ล่ะ
“พี่ฟ้า พี่ฟ้าชอบนัทบ้างหรือเปล่า พี่ฟ้า บอกหน่อยเถอะ พี่ฟ้า นัทอยากรู้”
ลุกขึ้นนั่งและเขย่าแขนของคนที่แกล้งหลับไม่ยอมหยุด
ทำไมพี่ฟ้าเป็นคนแบบนี้ พี่ฟ้าเอาเปรียบนัทชัด ๆ พี่ฟ้าทำแบบนี้กับนัทได้ยังไง
“ก็ทีนัทยังไม่เห็นตอบพี่ฟ้าเลย ว่าชอบพี่หรือเปล่า แล้วมาบังคับให้พี่ตอบได้ยังไง”
พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลยพี่ฟ้า แล้วทำไมพี่ฟ้าต้องแกล้งหลับแบบนั้นด้วย
พี่ฟ้าบอกนัทหน่อยเถอะนะ นะครับพี่ฟ้า
“คุณรัชชานนท์ ทำไมคุณไม่หาทางช่วยผมแก้ไขปัญหา สิ่งที่ผมไม่เข้าใจ ยังไงก็ไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ”
แล้วคุณนัธพันธ์อยากเข้าใจอะไรล่ะครับ คุณนัธพันธ์อยากเข้าใจอะไร
“งั้นมาเล่นเกมส์สามคำถามกัน ตกลงมั้ยคุณนัธพันธ์”
เกมส์สามคำถามนัทไม่เข้าใจหรอกนะ แต่การที่พี่ฟ้าลุกขึ้นมานั่งประจันหน้ากับนัทแบบนี้ มันก็เป็นการเปิดทางให้นัทถามคำถามแล้ว
“พี่ให้นัทถามก่อนได้เลย”
ไม่ต้องให้ถามนัทก็จะถามอยู่แล้ว
“พี่ฟ้าคิดยังไงกับนัท”
“.....ตอนแรกพี่ยอมรับว่าอคติกับนัทมาก แต่มาเริ่มยิ้ม ๆ ได้ตอนเห็นนัทหลับในครัว ตั้งแต่นั้นก็เริ่มรู้สึกว่านัทน่ารักขึ้นเรื่อย ๆ”
นัทไม่รู้ว่าพี่ฟ้าคิดยังไงถึงพูดแบบนี้ แต่บอกตรงๆ ว่าตอนนี้หน้านัทร้อนมาก ร้อนจนต้องยกมือขึ้นโบกไปมา เพื่อให้ใบหน้าคลายความร้อนลงบ้าง
“นัทถามได้อีกสองข้อ นัทอยากถามอะไรครับ”
นัทเหรอ
นัท....ก้มหน้าก้มตาลง และหรุบสายตาลงต่ำ มองที่ปลายนิ้วของตัวเอง ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังลุ้นให้นัทถาม
นัทเหรอ
“ตอนที่นัทเพิ่งเข้าเรียนใหม่ ๆ พี่ฟ้าหาสมาชิกชมรมเทควันโด้ แล้วเอาใบสมัครมายื่นให้แต่นัทไม่ยอมสมัคร ตั้งแต่ตอนนั้นพี่ฟ้าจำนัทได้บ้างมั้ย”
จำได้ลาง ๆ เหมือนคุ้น ๆ ว่าเคยเจอแต่นึกไม่ออกว่าคนที่ไม่ยอมรับใบสมัครคือนัท ไม่รู้จริง ๆ แต่ก็คุ้น ๆ อยู่บ้าง
“ตอนนั้นจำได้ว่ามีคนไม่สมัครอยู่หนึ่งคน พี่ใจเสียมากทำอะไรไม่ถูก ก็เลยต้องทำหน้านิ่งสยบทุกสิ่งทุกอย่างไง”
“ที่นัทไม่สมัครเพราะอยากให้พี่ฟ้าจำได้ว่านัทไม่ได้สมัคร”
หมายความว่า....มันยังไงล่ะนัท มันหมายความว่ายังไง
“พี่ฟ้าส่งใบสมัครให้ใคร ก็เห็นมีแต่คนรับ ถ้านัทไม่รับนัทอยากรู้ว่าพี่ฟ้าจะทำยังไง”
“พี่ฟ้าทำหน้านิ่งใส่นัทด้วยจำได้มั้ย”
ทำหน้านิ่ง เริ่มจำได้ลาง ๆ แล้ว ไอ้เด็กแว่นนิติคนนั้นนั่นเอง ตัวผอม ๆ หน้าตามึน ๆ แต่จำไม่เห็นได้ว่าน่ารักขนาดนี้ จำไม่เห็นได้ว่าคนเดียวกับนัทตอนนี้
“ที่พี่ทำหน้านิ่งเพราะพี่ไม่รู้จะพูดกับนัทต่อยังไง พี่อึ้ง ยอมรับก็ได้ว่าพี่อึ้งมาก”
อึ้งเลยเหรอพี่ฟ้า นัทกำลังยิ้ม ยิ้มและหัวเราะเล็กๆ เมื่อได้บอกเรื่องราวบ้า ๆ บอ ๆ ของตัวเองที่เคยทำ
“นัทใช้หมดทุกคำถามแล้วนะ คราวนี้พี่จะถามนัทบ้างแล้ว”
เฮ้ยยยยยยยยยย หมายความว่ายังไง นัทยังไม่ทันได้ถามสิ่งที่อยากถามเลย คำถามทั่วไปนั่นนะ นับด้วยเหรอพี่ฟ้า
“นั่นนับรวมด้วยเหรอ ไม่นับไม่ได้เหรอคุณรัชชานนท์”
ไม่นับไม่ได้ ก็พี่ฟ้าออกกฎมาแล้ว นัทก็ต้องปฏิบัติตามกฎสิ
“ไม่ได้ คราวนี้พี่จะถามนัทแล้ว”
จริงจังไปแล้วพี่ฟ้า มองนัทแล้วทำหน้าแบบนี้ พี่ฟ้าคิดจะถามอะไรนัทกันแน่
“งั้นพี่ยกคำถามของพี่ให้นัทสองข้อ พี่ขอเก็บคำถามสุดท้ายเอาไว้ นัทถามพี่ได้เลยสองคำถามที่เหลือ พี่จะตอบให้หมด”
ยกคำถามของตัวเองให้นัทแล้วเลือกเก็บไว้คำถามเดียวเหรอ
“พี่ฟ้า....เห็นนัทเป็นเด็กมั้ย”
“เห็นเป็นเด็กที่มีความพยายามมากกว่าผู้ใหญ่หลายคน ความรับผิดชอบและมุ่งมั่นนัทมีสูงมาก เพราะฉะนั้นอย่ากังวลเลยว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ เพราะพี่คิดว่านัทมีคุณสมบัติครบถ้วนมากพอที่จะบริหารคนบริหารงานได้”
ได้เหรอพี่ฟ้า ได้จริง ๆ เหรอ นัททำแบบนั้นได้จริง ๆ ใช่มั้ย
“ข้อสุดท้าย....นัทอยากรู้...จริง ๆ แล้วพี่ฟ้าชอบนัทบ้างมั้ย”
จริงด้วยสินะ
นัทกังวลใจและคิดว่าพี่ไม่รู้สึกอะไรกับนัทเลยจริง ๆ ด้วยสินะ กังวลใจมาตลอด แล้วพี่จะทำยังไงให้นัทเข้าใจความรู้สึกพี่บ้าง
สิ่งที่นัทไม่มีคือความมั่นใจ นัทไม่มีความมั่นใจว่าพี่ฟ้าจะชอบหรือรักนัทอย่างจริงจัง
“พี่ไม่คิดว่าความรู้สึกที่มีให้นัทตอนนี้เรียกว่าชอบนะครับ”
เป็นคำตอบที่จริงจังที่สุด และนัทที่นั่งลุ้นระทึกรอฟังคำตอบอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมา
เงยหน้าขึ้นมาแล้วอ้าปากค้าง รีบหรุบสายตาลงต่ำ และมองที่ปลายนิ้วตัวเองอย่างรวดเร็ว และไม่ต้องรอ แค่ก้มหน้าลงน้ำตาก็หยดลงที่ข้างแก้มแล้ว
“นัท”
อือ
นัทเข้าใจแล้วพี่ฟ้า มันคือการปฏิเสธ นัทเข้าใจ มันช่วยไม่ได้ ที่พี่ฟ้าจะไม่ชอบ นัทจะไปฝืนใจพี่ฟ้าได้ยังไง ยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาและเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังอมยิ้ม พี่ฟ้ายิ้มทำไมนัทหน้าตาตลกมากใช่มั้ย
นัทคงดูตลกมาก สำหรับพี่ฟ้าใช่มั้ย
“พี่ฟ้ารักนัท....มันเลยคำว่าชอบไปนานแล้ว อย่างนี้นัทจะให้พี่ตอบคำถามนัทได้ยังไง”
รักยังไงได้ยังไง หน้านัทตลกขนาดนี้พี่ฟ้าจะรัก.......
เบิกตากว้างขึ้นอีกครั้ง และนัทก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเองที่หยดลงมากขึ้นกว่าเดิม
รักยังไง ไม่รู้ ไม่เข้าใจ พี่ฟ้าอย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกนัทนะ พี่ฟ้ารักนัทจริง ๆ หรือไง พี่ฟ้าจะรักนัทได้ยังไง พี่ฟ้า....
“ฮือออออออออ ไม่เชื่อหรอกพี่ฟ้าแกล้งนัท พี่ฟ้า”
กลายเป็นเด็กน้อยน่าสงสาร แล้วก็เป็นฟ้าที่ต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ไม่รู้หรอกนะ ที่จริงแล้วมันต้องรู้สึกแย่ที่ทำให้คนที่รักร้องไห้ แต่สำหรับนัท มันไม่ใช่ คนอะไร ร้องไห้ได้น่ารักเกินทน
ขนาดร้องไห้ยังน่ารัก แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะนัท นัทจะให้พี่ฟ้าทำยังไง
“เป็ดเอ้ยยยย”
เรียกแล้วก็ยิ้ม ยิ้มแล้วก็รั้งให้คนที่ร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็พูดคำว่าไม่เชื่ออยู่ตลอดเข้ามากอดเอาไว้ กอดแล้วนัทก็ยังร้องไห้ไม่ยอมเลิก
“อย่าทำให้พี่เขินมากนัก ถ้าต้องพูดซ้ำมันเขิน”
อะไรล่ะพี่ฟ้า ก็การที่พี่ฟ้าบอกนัทแบบนี้ มันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อที่สุดในชีวิตนัทจริง ๆ มันยากจะเชื่อ มันยากจะเชื่อจริง ๆ นะพี่ฟ้า แล้วพี่ฟ้าจะให้นัททำยังไง พี่ฟ้าไม่รู้หรอกว่านัทดีใจขนาดไหน นัทคิดว่าตัวเองคงกำลังฝันอยู่แน่ ๆ บางทีนี่คงเป็นความฝัน นัทคงกำลังฝันไป
“คำถามสุดท้ายเป็นของพี่ ตกลงนัทรับพี่เข้าทำงานหรือยัง”
รับเข้าทำงาน หมายถึง....
“ตำแหน่งแฟนพี่เริ่มงานได้หรือยัง”
ตำแหน่ง....
“อย่าเฉไฉนะนัท อย่าแกล้งพี่ พี่ก็ลุ้นไม่ต่างจากนัทหรอกนะ”
เฉไฉอะไรนั่น นัทไม่ทำหรอก แต่ที่นัทจะทำคือ....
“พี่ฟ้า”
เรียกแล้วนัทก็เงยหน้าขึ้นมอง มองทั้งที่ยังร้องไห้ แต่หน้าแดง ขยับตัวออกห่าง และนัทก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดบางอย่างให้คนที่นั่งลุ้นระทึกฟัง
“คุณรัชชานนท์ครับ เคสนี้ผมตอบรับ และผมอยากให้คุณช่วยจัดการให้เรียบร้อยด้วยภายในหนึ่งนาทีนี้นะครับ”
ครับ เข้าใจแล้วครับคุณนัธพันธ์ ผมจะจัดการให้เรียบร้อยครับ ผมจะปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มความสามารถให้สมกับที่คุณนัธพันธ์ไว้วางใจครับ
“ผมจะเริ่มจากจูบนะครับ แล้วหลังจากนั้นคงต้องแล้วแต่คุณนัธพันธ์จะพิจารณา”
TBC.
Ps. เผื่อใครอยากอ่าน เรื่องของฝน น้องชายของฟ้า ปรัชญาช่างกล ปูกับฝน
และเรื่องของ นุชา แฟนเก่าของฟ้าRunning.....นุชากับซ้ง
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755340 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก