เรื่องของหัวหน้าแผนกจัดซื้อ ไอศูรย์-จุมพล ภาคพิเศษ ไม่พูดแล้วจะรู้มั้ย
“จุมพล ทำไมคุณต้องเล่นเกมส์ตลอดเวลาด้วย คิดจะสนใจผมบ้างมั้ย”
แค่คิดแต่ยังไม่เคยพูดออกไป
คุณไอศูรย์หันไปมองคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมส์อยู่
คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะหันกลับมาทำงาน เปิดแฟ้มเอกสารเช็คข้อมูลอะไรบางอย่างอีกเล็กน้อย และค่อย ๆ เอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้
ยืดแขนออกไปจนสุดและเอียงตัวไปทางซ้ายและขวาเพื่อผ่อนคลายร่างกาย
“เฮ่ออออออออ”
ถอนหายใจยาว ๆ และยกมือขึ้นปิดปาก รู้สึกว่าง่วงแต่ก็ยังไม่ได้อาบน้ำ ตั้งแต่กลับมาก็จมอยู่กับกองเอกสาร มีกาแฟหนึ่งแก้ววางอยู่บนโต๊ะ คนชงให้รู้หน้าที่ แค่นั่งไม่ถึงห้านาทีก็ลุกไปชงกาแฟให้แล้วโดยไม่ต้องมีการเอ่ยปากให้มากความเหมือนเมื่อก่อน
ทำเสร็จแล้วเจ้าตัวก็ไปนั่งเล่นเกมส์ในมุมของตัวเอง
“อาบน้ำยังจุ้ม”
เรียกคนที่กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับการเดินทางไปตามแผนที่ในเกมส์และจุมพลก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา
“จุ้ม”
“......................”
“จุมพล”
“ครับ”
ต้องให้เรียกชื่อจริง กว่าจะขานรับได้แต่ละคำ
“ช่วยสระผมให้หน่อย”
ห๊ะ
สมาธิที่กำลังจดจ่ออยู่กับการฟาดฟันมอนสเตอร์ในเกมส์มีอันต้องหยุดชะงักเพราะคำพูดของคุณไอศูรย์ที่อยู่ดีๆ ก็พูดจาแปลก ๆ ออกมา
“สระผม.........??????”
ไม่ได้กวนประสาทนะ แต่แค่สงสัยเฉย ๆ ว่าทำไมต้องให้สระให้ด้วย ไม่เคยจะทำแบบนั้นสักที เอาจริง ๆจนถึงป่านนี้แทบไม่เคยอาบน้ำด้วยกันเลยด้วยซ้ำ
แล้วอยู่ดี ๆ คิดยังไงถึงมาชวนให้ไปสระผมให้
จุมพลยังคงสงสัย แต่คุณไอศูรย์ลุกขึ้นและเดินเข้าห้องไปแล้ว
“..........................”
อ้าว
ไม่ตอบกูซะงั้น
เฮ้ย หรือว่าจะฟังผิดไปวะ
เกิดอาการมึนงง และยังคงสงสัยว่าตัวเองอาจหูแว่วคิดไปเองว่าคุณไอศูรย์บอกให้ช่วยสระผมให้หน่อย
ส่ายหัวให้กับความคิดของตัวเอง และยังคงมุ่งมั่นจะเล่นเกมส์ต่อไปเรื่อยๆ
สงสัยกูจะหูแว่วจริง ๆ
แล้วก็........นี่มันดึกแล้วนี่หว่า ปิดคอมแล้วไปนอนได้แล้วสินะ
จุมพลจัดการปิดคอมพิวเตอร์ ปิดสวิทไฟ และลุกขึ้นเดินเข้าห้องตามคุณไอศูรย์ไป
คุณไอศูรย์เข้าห้องน้ำไปแล้ว และจุมพลก็เดินไปหยิบรีโมทย์เครื่องปรับอากาศมากดเปิดเครื่อง
มันคือหน้าที่ประจำ
การดูแลกันด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เวลาที่อยู่ด้วยกัน
เรียนรู้และพยายามเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ ให้อยู่ในเส้นทางที่สามารถเดินไปด้วยกันได้เรื่อยๆ แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อย ๆแต่ก็เป็นสิ่งที่ทำเป็นปกตินิสัย
“จุ้ม.............”
ห๊ะ
อะไรวะ จะเอาอะไรทำไมทำน้ำเสียงจริงจังขนาดนั้น
“คร้าบบบบบบบบบ เอาอะไรอ่ะ เดี๋ยวหยิบให้”
เดินไปที่หน้าห้องน้ำเพื่อรอฟังว่าอีกฝ่ายต้องการให้ช่วยอะไร แต่ก็ไม่เห็นว่ามีอะไรที่ต้องช่วย
นอกจากการที่คุณไอศูรย์เปิดประตูออกมาและ..............
“สระผมให้หน่อยซิ”
สระผม........
ให้.....
ตอนนี้เหรอ....
“เดี๋ยวผมไม่แห้งหรอก พี่ไอซ์”
ไม่แห้งก็ไม่แห้ง นั่นใช่ปัญหาเหรอ
“คุณก็จัดการสิ แค่เป่าผมให้คงไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับคุณหรอกนะจุมพล”
ครับ
มันก็ไม่ใช่เรื่องยากหรอกครับ เพียงแต่ว่า.........ผมงง นิดหน่อยครับ ว่าคุณเป็นอะไร
อยู่ดีๆ มาบอกให้ช่วยสระผม บอกให้ช่วยเป่าผมให้
ก็โอเค ไม่เรื่องมาก ไม่ได้อยากรู้ให้มากความหรอก จัดการให้ก็ได้เรื่องแค่นี้
ว่าแต่...............
“สระแค่ผมเหรอ แล้ว...........”
มีบางสิ่งบางอย่างของคุณไอศูรย์ที่ดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ และเมื่อมองให้ชัด ๆ ก็จะเห็นว่าส่วนนั้นกำลังดันผ้าขนหนูที่คุณไอศูรย์พันไว้ที่เอวอย่างหมิ่นเหม่
ชัดเจนแล้วล่ะงานนี้ พี่ไอซ์กูอารมณ์มาเต็มเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ไปเรียบร้อยแล้ว
“.....................”
ไม่ต้องพูดจาให้มากความ
จุมพลก้าวขาเข้าไปหาคุณไอศูรย์และยกแขนขึ้นสองข้างให้คุณไอศูรย์ช่วยถอดเสื้อให้และในเวลาไม่นานกางเกงที่ใส่นอนก็ปลิวลงตะกร้าไปด้วย
“มีอารมณ์ก็ไม่บอก ชวนสระผมอยู่ได้ ใครจะไปเข้าใจ”
แกล้งบ่นพึมพำให้อีกฝ่ายได้ยิน และคุณไอศูรย์ก็ขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่เกี่ยว นี่มันผลพลอยได้ต่างหากล่ะ”
เหรออออออออออออออออ
เหรอครับคุณไอศูรย์ครับ
ผลพลอยได้งั้นเหรอครับ
“งั้นไม่ทำนะ”
“อย่ามางอแงตอนนี้จุ้ม”
แน่ะ มีการว่ากูงอแงด้วยเว้ย ใครกันแน่วะที่งอแง
“อ้าว ก็พี่ไอซ์บอกว่าเป็นผลพลอยได้ งั้นก็ไม่ต้องทำดิ มันจะไปยากอะไร”
เล่นแง่ไปอีกเล็กน้อย จนคุณไอศูรย์ถึงกับต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และรั้งร่างของจุมพลเข้ามากอดเอาไว้ กดปลายจมูกหนักๆ ที่แก้มขาว ๆ ด้วยความหมั่นไส้และลูบไล้ฝ่ามือเรื่องลงมาจากแผ่นหลังจนถึงสะโพก
“พี่ไอซ์โกงนี่หว่า”
โกงอะไร
ไม่ได้โกงซะหน่อย
ก็แค่.................
“......ผมจะทำอะไรก็ได้....มันเรื่องของผม คุณมีปัญหามั้ย”
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย นี่แสดงว่าอารมณ์ไปแล้วเกินล้านนะนั่น ไม่งั้นท่านเจ้าคุณไอศูรย์ไม่มีทางพูดจาแบบนี้ออกมาได้หรอกวะ
“อยากก็บอกว่าอยาก อ้อมโลกขนาดนั้น ไม่เห็นเข้าท่าเลยพี่ไอซ์”
ไม่เข้าท่าที่ว่าไม่ใช่ไม่เข้าท่าตรงที่พี่ไอซ์พูดนะ แต่ไม่เข้าท่าตรงที่……….
“เขินก็บอกว่าเขินเหอะจุ้ม อย่ามาทำเป็นว่าคนอื่นเขาหน่อยเลย”
ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ
“แล้วพี่ไอซ์ไม่เขินไง”
ถามอะไรไม่เข้าท่า
“อย่าพูดมากน่า ตกลงว่าไง”
ว่าไงเหรอครับ
“ระดับจุมพลเหอะพี่ไอซ์ พี่ไอซ์ว่ายังไงจุ้มก็ว่าตามกันล่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบ”
ให้มันได้อย่างนี้สิจุ้ม
“คุณนี่มันเหลือเกินจริง ๆ นะจุมพล”
เหลือเกินแล้วดีป่ะล่ะ
“เหลือเกินหรือเปล่าไม่รู้ครับ แต่ที่แน่ ๆ รับประกันว่าถึงใจคุณไอศูรย์แน่นอน”
Fin..
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 755187 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก