Victim
ผมกำลังวิ่ง..วิ่งลัดเลาะไปตามลำธารสายเล็กๆ หันซ้ายหันขวามองหาหนทางที่จะหนีออกไปให้พ้นจากป่าแห่งนี้ แต่มันกลับไม่มีเลย..เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหน ผมก็เจอแต่ต้นไม้ ต้นไม้..ต้นไม้..ต้นไม้ ไม่มีทางออก..และผมกำลังหลงทาง
“ตัวเล็ก..”
ผมรีบซุกตัวเข้าไปใต้พุ่มไม้..ทันทีที่ได้ยินเสียงของเขา
“คิดว่าจะหนีผมพ้นหรือไง”
“บ้าชิบ..”
ผมสบถ..เมื่อเห็นงูเหลือมตัวใหญ่เลื้อยเข้ามาในพุ่มไม้ที่ผมหลบอยู่
“ออกมาเถอะครับ..ผมอยากจับคุณมัดจะแย่แล้ว”
ผมพยายามทำตัวให้นิ่งให้มากที่สุด..นิ่งเพื่อจะได้หลบให้พ้นจากสายตาเขา และนิ่งเพื่อป้องกันไม่ให้เจ้างูยักษ์ตื่นตกใจจนอยากจะเขมือบผมเข้าไป
“ตัวเล็กครับ..”
“ตัวเล็ก”
ผมหลับตาปี๋..เมื่อเจ้างูใจร้ายเลื้อยเข้ามาบนแขนผม ก่อนจะส่งลิ้นออกมาทักทายที่แก้มผมหลายครั้ง
.
.
“บ้าเอ๊ย..ขนลุกไปหมดแล้ว”
บ่นออกมา..เมื่อเห็นว่าเขาเดินผ่านจุดที่ผมหลบไปไกลแล้ว
งูบ้า..ทำไมต้องโผล่มาในเวลาแบบนี้ด้วย แอบตวาดมันใจก่อนจะลุกขึ้น..สะบัดงูออกไปให้พ้นทาง ผมไม่ได้กลัวเจ้างูนี่หรอกครับ..แค่รู้สึกขยะแขยงก็เท่านั้น ตัวลื่นๆ มันๆ ของมันทำให้ผมรู้สึกขนลุก จนไม่อยากจะเข้าใกล้ก็เท่านั้นเอง
.
.
“หลบอยู่ตรงนี้จริงๆ ด้วย”
เสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างหู..กับลมหายใจแผ่วเบาที่รดลงมาที่ข้างแก้ม ทำเอาผมแทบทรุด
“กลับไปเล่นเกมส์ของเรากันต่อนะครับ”
สิ้นสุดคำพูด..เขาก็จับผมมัดปากด้วยผ้าผืนหนา แล้วรวบแขนผมทั้งสองข้างด้วยเชือกที่เขาถือมา ผมพยายามดิ้น..ดิ้นให้ตัวเองหลุดออกจากพันธนาการนั่น แต่ผมก็สู้แรงเขาไม่ได้อยู่ดี ผู้ชายตัวโตแบกผมขึ้นบ่า..แล้วใช้มือฟาดลงมาบนก้นผมแรงๆ ติดกันสองสามครั้ง ก่อนจะแบกผมกลับมาโยนทิ้งไว้ในกระท่อมที่ผมหนีออกมา
“อย่าคิดหนีอีกเชียว..เพราะคราวนี้ผมจะไม่ใจดีอีกแล้ว”
“อื้อๆ”
อยากด่า..อยากโวยวาย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ถูกมัดทั้งมือทั้งเท้า..แถมยังเอาผ้ามามัดปิดปากไว้อย่างนี้อีก สุดท้ายผมเลยได้แต่นอนหอบหายใจอยู่บนพื้นแบบนั้น
“ผมจะไปตักน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้..ตัวมีแต่กลิ่นน้ำลาย”
อยากจะถามย้อนกลับไปนัก..ว่าแล้วมันเป็นกลิ่นน้ำลายของใครกันล่ะ ใครกันที่ทั้งดูดทั้งกัดผมไปทั้งตัวตลอดคืนที่ผ่านมา..แถมยังตอนใกล้สว่างนั่นอีก แต่ก็ได้แค่ทำใจเพราะถูกมัดปากอยู่แบบนี้ ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ หลังจากเขาเดินหายออกไป ก่อนจะทิ้งตัวพิงเตียงไม้ไผ่เก่าๆ ผุๆ ที่ดูจะแข็งแรงผิดกับลักษณะภายนอกที่เห็น
รับประกันความแข็งแรงโดยผมเอง..เพราะผมพิสูจน์ความทนทานของมันมาแล้วทั้งคืน
.
.
“เช็ดตัวกันเถอะครับ”
ผมลืมตามองเขาที่กำลังยกถังสังกะสีใส่น้ำเข้ามาวางใกล้ๆตัวผม..ก่อนจะเบือนหน้าหนีเมื่อเขาถอดเสื้อตัวเองออก ไม่แคล้วจะโดนจับขึงตอนเช็ดตัวแน่ๆ..ก็เขาเล่นเปลื้องผ้าแสดงหน้าหื่นเต็มกำลังขนาดนั้นแล้ว
“ถอดเสื้อก่อนนะครับ”
ปากบอกว่าถอด..แต่มือนี่ทั้งดึงทั้งฉีกเสื้อผมเสียจนขาดหลุดลุ่ยไม่เหลือชิ้นดีเลย
“ร่องรอยพวกนี้เร้าอารมณ์ผมชะมัด..”
ลูบไปมาบนรอยดูดรอยฟันที่เขาทำทิ้งไว้บนตัวผม..ก่อนจะหยิบเศษเสื้อของผมที่เพิ่งดึงทิ้งไปขึ้นมาชุบน้ำ เช็ดไปเช็ดมาบนตัวผมแทบทุกซอก ก่อนจะหยุดวนบนจุดสีแดงช้ำนั่นซ้ำๆ
“อื้อ..”
ไม่ได้อยากมีอารมณ์ร่วมเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ !
“เสียงตัวเล็กเซ็กซี่ชะมัด”
วนเวียนเช็ดอยู่ที่เดิม แล้วก็เอาแต่หัวเราะเมื่อได้ยินเสียงครางของผม ทำอยู่แบบนั้นจนพอใจ..ก่อนจะโยนผ้าลงถังไป แล้วย้ายมาถอดมือมาถอดกางเกงผม ถอดด้วยการทั้งฉีกทั้งดึงมันขาดหลุดลุ่ยเหมือนเสื้อไม่มีผิด
“ยังแดงไม่หายเลย..” บ่นแล้วใช้นิ้วแตะลงไปตรงช่องทางที่กำลังบวมช้ำนั่น “แต่ก็น่าตื่นเต้นไปอีกแบบ..ผมอยากเห็นตัวเล็กเจ็บ..เจ็บมากๆ จนน้ำตาคลอไปเลย”
ไอ้โรคจิต !
ผมเริ่มดีดดิ้นอีกครั้ง..ในหัวก็คิดสรรหาคำด่ามากมายสารพัดมาด่าเขา ได้แค่ด่าแค่ว่าอยู่ในใจก็ยังดี
“เจ็บหรือเปล่า..เจ็บไหมหืม”
นิ้วที่ใช้สอดเข้าไปเปียกชื้นเพียงเล็กน้อย..มันเลยเสียดสีกับพนังทางมาก ผมเจ็บ..เจ็บจนน้ำตาแทบไหลเลย
“อย่ามายั่วผมด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังจะร้องไห้แบบนั้นสิ” หยุดนิ้วที่กำลังควานไปมาอยู่ในนั้นนิ่ง “ผมยังไม่อยากทำอะไรรุนแรงกับตัวเล็กตอนนี้นะ”
ผมส่งสายตาอาฆาตไปให้..ตอนที่เขาถอนนิ้วออกไปแล้วใช้ลิ้นตัวเองเลียลงไปช้าๆ ทีละนิ้วๆ เขาเลียคราบเลือดของผมที่ผสมปนกับคราบคาวที่เขาทิ้งค้างเอาไว้ในตัวผม
.
.
“หวานจริงๆ” ก้มลงดูดกลืนจุดแดงช้ำบนหน้าอกผมทั้งสองข้าง..แล้วย้ายลงมาที่จุดกึ่งกลางลำตัว “หวานไปหมดทั้งตัวเลย”
เขาปลดเชือกที่ข้อมือผมออก..แล้วย้ายไปมัดขึงติดกับขาเตียงด้านบนทั้งสองข้าง ก่อนจะปลดเชือกที่ข้อเท้าออก..แล้วย้ายไปมัดที่ขาเตียงด้านล่างทั้งสองข้างเช่นเดียวกัน
“ถึงเวลาตื่นเต้นแล้วล่ะ..” ว่าแล้วหยิบมีดพับในกระเป๋ากางเกงตัวเองขึ้นมา
“อื้อๆ”
ผมร้องเมื่อเขากดปลายมีดลงมาบนหัวไหล่ผม..เขาไม่ได้กดแรงขนาดที่มันจะทะลุเข้าไปในเนื้อ ทำเพียงแค่สะกิดลงไปเบาๆ ให้เลือดมันซึมออกมาได้เท่านั้น
“ตัวเล็กเลือดหวาน..”
เขาแตะปลายลิ้นลงไปเบาๆ ก่อนอ้าปากแล้วงับลงบนรอบบาดนั้นเต็มแรง ทั้งดูดทั้งกลืนเลือดของผมอย่างคนหิวโหย
“อยากได้ยินเสียงจัง” คลายผ้าที่มัดปิดปากผมไว้ออก “ร้องแบบเมื่อคืนได้ไหม”
“โรคจิต..”
“ฮะๆ” เขาหัวเราะเสียจนตัวโยน “เก็บเสียงไว้ครางดีกว่า”
พูดจบก็ก้มลงมางับจุดช้ำบนอกผมอีกครั้ง..กัดเสียจนผมรู้สึกเจ็บ ผมก้มมองสำรวจร่างกายตัวเองเมื่อเขาถอนปากออกไปแล้ว..มองเลือดที่ค่อยๆ ซึมออกมาบนหน้าอกนั่น
แม่งกัดผมจนเป็นแผลเลยอ่ะ!
“เจ็บไหม..”
“...” ผมเบือนหน้าหนี..ไม่คิดจะตอบคำถามของเขา
“แสดงว่าไม่เจ็บ” น้ำเสียงยียวน กับนิ้วยาวที่ลากกดแรงๆ จากเอวผมขึ้นมา
ผมดิ้นหนีทั้งที่ขยับแทบไม่ได้..ปากก็พ่นคำด่าออกไปไม่หยุด เขาไม่ได้มีท่าทีโมโหอะไร..แค่หัวเราะ แล้วเล่นกับร่างกายผมอยู่แบบนั้น
รอบแล้วรอบเล่า..
จากเจ็บก็กลายเป็นชาไปหมดทั้งช่องทาง..
ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว..
ไม่เสียวหรือว่ารู้สึกอะไรเลยสักนิด..
.
.
“จะออกจากป่านี้เมื่อไร” ผมหันไปถามคนที่นอนหอบอยู่ข้างตัว “ฉันเริ่มจะไม่สนุกแล้วนะ”
“ทำไมอย่างงั้นล่ะ..คุณเป็นคนอยากมาที่นี่เองนะ”
“ก็ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้นี่นา..ใครจะไปนึกว่านายอยู่ที่นี่แล้วจะดูโรคจิตแบบนี้”
“ผมแค่ทำตัวให้กลมกลืนกับบรรยากาศ”
“เลยทำติดๆ กันไม่หยุดไม่หย่อนเนี้ยนะ..” ผมหันไปตวาดแว้ด “เครื่องในพังหมดแล้วมั้งป่านนี้”
“ไม่คิดจะบ่นเรื่องแผลที่โดนผมกัดเลยว่างั้น” เขาแตะลงบนแผลที่มีคราบเลือดแห้งติดอยู่ “ลืมไปว่าคุณมันซาดิส”
“แล้วนายดันอยากจะมีอารมณ์กับคนซาดิสแบบฉันทำไมล่ะ”
“นั่นสินะ”
ผมหลับตาลงตอนถูกเขาดึงเข้าไปกอด ในหัวก็หวนไปนึกถึงวันแรกที่เราได้รู้จักกัน..
คืนนั้นผมกำลังนั่งจ้องจอคอม..เปิดดูเว็บไซโปรดของตัวเอง ที่นี่รวมคนเอาไว้หลายร้อยคน..หลายร้อยคนที่นิยมชมชอบในเรื่องๆ เดียวกันคือ พวกเราต่างชอบเล่นเป็นเหยื่อ และผู้ล่า..
ในกลุ่มจะแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อยๆ สองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งคือ กลุ่มผู้ล่า..
ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง..กลุ่มที่ผมเป็นสมาชิกมานานคือ กลุ่มเหยื่อ..
พวกเราจะอัพโหลดข้อมูลส่วนตัว..และระบุความสนใจในคู่หูที่เราต้องการจากอีกกลุ่มเป็นพิเศษลงไป เปิดให้ต่างฝ่ายต่างได้ดู..และเลือกคนที่เราคิดว่าพอใจมากที่สุด เราเปลี่ยนคู่กันได้..สลับคู่กันได้ แต่ต้องได้รับความยินยอมจากทุกๆ ฝ่ายก่อน
ผมรับบทเป็นเหยื่อให้กับฝ่ายผู้ล่ามาแล้วหลายคน..ได้รับความนิยมมาเป็นอันดับต้นๆ ในกลุ่ม เพราะผมตัวเล็ก..ผิวขาวซีด และมีดวงตาที่น่าสงสาร
และด้วยคุณสมบัติทั้งหมดที่กล่าวๆ มา..ทำให้ผมเป็นฝ่ายที่ได้เลือก ผู้ล่า ที่ถูกใจตัวเองที่สุดเสมอ
ตึ้ง !
ผมกดอ่านข้อความเมื่อเสียงเตือนดัง
[คุณเล่นเกมส์ได้ยาวนานแค่ไหนในแต่ละครั้ง ?]
ผมขมวดคิ้วมุ่น..ไม่ค่อยชอบใจในคำทักทายแบบนี้เท่าไรนัก
[มันก็ขึ้นอยู่กับว่า..เกมส์นั้นรวมเซ็กส์ด้วยหรือเปล่า]
ตอบไปแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี..กวนมาก็ขอกวนกลับหน่อยเหอะ มีอย่างที่ไหนมาถามว่าความสามารถในเกมส์ผมมีเท่าไร เขาไม่รู้จักผมหรือไง ทั้งที่ผมออกจะดังอย่างนี้..ไม่ว่าผู้ล่าคนไหนๆ ก็อยากเล่นกับเหยื่อแบบผมทั้งนั้น
[ผมไม่ค่อยมีเซ็กส์กับเหยื่อ..นอกเสียจากว่าเหยื่อจะน่าสนใจจริงๆ]
กูถามมึงหรือไงเล่า ! พูดแบบนี้เหมือนกับจะอวดว่าตัวเองมีดีอย่างนั้นแหละ..
[พูดเหมือนคุณไม่รู้จักผม..]
[ก็ทำความรู้จักอยู่นี่ไงครับ]
ผมหัวเราะออกมา..ก่อนจะส่งข้อความตอบโต้กับเขาต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งคุยก็ยิ่งสนุก..เราคุยกันเพลินจนเวลาล่วงเลยมาเกือบๆ ตีสอง ยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมรอคอยให้เขาเอ่ยปากชวนผมสักที..ผมอยากเจอเขา อยากเห็นใบหน้าของคนที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นทั้งที่ยังไม่เคยเจอกันแบบนี้
ที่สำคัญที่สุดคือ ผมอยากลองถูกเขาล่า..
[ผมอยู่บ้านคนเดียว..ถ้าคุณอยากจะแวะมา]
ผมยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่..กดข้อความตอบกลับไปถามที่อยู่ของเขา ก่อนจะปิดท้ายบทสนทนาแบบไว้เชิงนิดๆ ว่าผมอาจจะไม่ว่าง เพราะต้องดูแลน้องชาย ทั้งๆ ที่ในใจผม..แทบอยากจะบินไปหาเขาด้วยซ้ำ
.
.
ผมลุกขึ้น..กดปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ ก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้อง เพื่อไปบอกใครอีกคนที่อยู่ร่วมบ้านว่าจะออกไปข้างนอก แต่ยังไม่ทันจะได้ยกมือขึ้นเคาะประตู..หูผมก็ดันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแว่วออกมาจากในห้อง
“อื้อ..อ่า..”
ผมอมยิ้ม..รู้สึกเอ็นดูกับสิ่งที่น้องชายทำ แอบดูเขาทุกคืนเลยสินะ..ผู้ชายข้างบ้านนั่นน่ะ
สุดท้ายผมเลยทำได้แค่เดินกลับเข้าห้องตัวเอง..หยิบปากกาขึ้นมาเขียนใส่กระดาษโน้ตแล้วแปะมันเอาไว้ที่หน้าประตูห้องนอนตัวเอง ทิ้งข้อความเอาไว้แทนแล้วกัน..เพราะผมไม่อยากขัดจังหวะความสุขของน้อง เดี๋ยวจะถูกงอน
.
.
ผมขับรถออกมาจากบ้าน..ขับออกมาเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน เขาบอกว่าบ้านเขาเป็นบ้านทรงไทย..อยู่แถบชานเมือง ตัวบ้านถูกล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่มากมาย เหมาะจะเล่นเกมส์..และสามารถเล่นได้ทั้งกลางวันและกลางคืน โดยไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาเห็น
และทันทีที่มาถึง..ผมก็ต้องยิ้มออกมาอีกครั้ง ต้นไม้หนาทึบตั้งแต่ประตูทางเข้า..พื้นที่กว้างขวางมากเสียจนเหมือนปลูกบ้านเอาไว้ท่ามกลางป่า มันเหมาะกับการเล่นเกมส์อย่างที่เขาบอกจริงๆ ผมขับรถเข้าไปในบริเวณบ้าน..เมื่อเห็นประตูรั้วเปิดออก เจ้าของบ้านคงกดเปิดด้วยรีโมทคอนโทรลจากมุมไหนสักที่ในบ้าน เขาไม่เปิดเผยตัวให้ผมได้เห็น..และเริ่มเกมส์ทันทีที่ผมก้าวขาลงจากรถ
ผมทิ้งกระเป๋า..ทิ้งทุกอย่างเอาไว้ในรถ ก้าวเดินเข้าไปในบ้านด้วยท่าทีหวาดหวั่นให้สมกับบท เหยื่อ ในเมื่อเจ้าของบ้านคิดจะเริ่มเกมส์ทันที..ผมเองก็ต้องตอบสนองเขาทันทีเช่นกัน
เขาจะได้รู้..ว่าผมน่ะมืออาชีพ
ผมเดินเข้ามา..มองสำรวจไปทั่วบ้าน ภายในบ้านถูกตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้ และเฟอร์นิเจอร์เก่า..ตู้กระจกก็เต็มไปด้วยเครื่องรางของขลังหลายอย่าง มองเผินๆ มันก็คงดูน่ากลัวมาก แต่สำหรับผม..คนที่แทบจะไม่เคยกลัวอะไรเลย แถมยังชื่นชอบเรื่องตื่นเต้นมากเป็นพิเศษอีก มันเลยไม่น่ากลัวเท่าไร..
ผมแกล้งทำเป็นตัวสั่น..ขณะเดินไปรอบๆ บ้าน ในขณะที่เสียงฝีเท้าของใครบางคนก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมรับรู้..แต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ก้าวขาเดินต่อไปด้วยท่าทีงกๆ เงิ่นๆ อยู่แบบนั้น ก่อนจะยกแขนขึ้นมากอดตัวเองเอาไว้
ผมกำลังทำตัวให้สมกับเป็น เหยื่อ ..
สวมบทบาทที่ได้รับมาจากเขาอย่างเต็มที่..
“จับได้แล้ว..”
เสียงกระซิบมาพร้อมกับแรงกอดรัด ผมแสร้งหลับตา..ร้องไห้ด้วยความกลัว เขาหัวเราะแบบชอบใจ..ก่อนจะอุ้มผมขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ผมหลับตาปี๋..พยายามไม่มองหน้าเขา ทั้งที่อยากเห็นใจแทบขาด
ผมมาที่นี่เพื่ออะไร ?
มาเพื่อจะดูหน้าเขา..หรือมาเพื่อเล่นเกมส์กันล่ะ ?
“ลืมตาขึ้นมาสิครับ..” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา..ก่อนจะกดจูบลงมาบนริมฝีปากผม “ผมอยากเห็นดวงตาของคุณ”
คำพูดคำจาเหมือนพวกฆาตกรโรคจิตไม่มีผิด..แต่มันก็เร้าอารมณ์ผมดีจริงๆ ผมยกมือขึ้นโอบรอบคอเขา..ก่อนจะลืมตาขึ้น เราสบตากัน..เห็นเงากันและกันในดวงตานั้น ชั่ววินาที..ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเจอทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างในชีวิตแล้ว
“คุณต่างจากที่ผมคาดเอาไว้เยอะเลย..”
เขาบอกกับผมแบบนั้น..ก่อนจะอุ้มผมเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง เดินตรงเข้าไปในห้องนอน..วางผมลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะหยิบกุญแจมือขึ้นมาล็อคแขนผมติดหัวเตียงเอาไว้ข้างหนึ่ง
“ผมทำอะไรกับร่างกายของคุณได้บ้าง” เขาถามขณะลูบไล้ไปมาบนแขนผม
“ทุกอย่าง..เท่าที่คุณต้องการ”
“แล้วมันหมายรวมถึงเซ็กส์ด้วยหรือเปล่า”
ผมไม่ตอบอะไร..ทำแค่โน้มคอเขาลงมาจูบ เขาส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะจูบตอบผม เราจูบกันแบบเอาเป็นเอาตาย..จูบโดยไม่คิดที่จะหยุดพักหายใจ
บางทีมันก็คงเป็นแค่ความชอบ..การที่เราชอบอะไรเหมือนๆ กัน มันเลยทำให้ทุกอย่างรวดเร็วแบบนี้ ผมนอนกับเขา..มีอะไรกับเขาแบบนั้นจนท้องฟ้าสว่างขึ้นมา เซ็กส์ของเขาวิปริตนิดหน่อย..แต่ผมกลับชอบ เขารุนแรงกับผม..ไม่คิดถนอมผม ทำทุกอย่างโดยไม่คิดจะเห็นใจ..ทั้งที่รูปร่างผมก็บอบบางไม่ต่างจากผู้หญิงแบบนี้
ทุกๆ สิ่งที่เขาทำ..มันช่างแตกต่างจากที่คนอื่นๆ เคยปฏิบัติต่อผม เพราะกับคนอื่น..ทั้งๆ ที่เรากำลังเล่นเกมส์กันอยู่แท้ๆ แต่พวกเขากลับทนุถนอมผม..ทำท่าทางคล้ายกับจะปกป้องผมเสียมากกว่าล่า มันน่าเบื่อ..และไร้ความตื่นเต้นมากสำหรับผม
แต่กับวันนี้..การที่ผมได้มาเจอเขาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
.
.
“ผมเคยฝันว่าอยากไปเล่นเกมส์บนเกาะร้าง..” ผมหันไปบอก เมื่อเขาถอนตัวออกไปแล้ว
“ผมมีเกาะส่วนตัว”
“จริงเหรอ..”
“อืม..ที่นั่นไม่มีคนหรอก นานๆ ทีผมก็จะไปพักผ่อนบ้าง”
“อ่า..” ผมครางรับ..เมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ลงมาบนร่างกายผม
“ลงไปต่อที่สวนหลังบ้านได้ไหม..” เขาเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ถ้าอุ้มไปก็โอเคนะ..”
ตอบไปแบบนั้น..เพราะรู้ดีว่าคงลุกขึ้นจากเตียงเองไม่ไหว ก็เขาเล่นกับผมซะแรงขนาดนั้น..ทำตามอารมณ์ตัวเองโดยไม่คิดจะยั้งมือบ้างเลย แล้วแบบนี้ผมจะลุกเองได้ยังไง
“ยืนไม่ไหวแบบนี้..ผมคงต้องผูกแขนคุณไว้กับต้นไม้”
เอาเถอะพ่อคุณ..จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ ผมยอมคุณอยู่แล้ว
ได้แต่คิดวนไปมาอยู่แบบนั้น..ตอนที่เขาอุ้มผมออกจากห้องมา ผมถูกเขาจับมัดติดกับต้นไม้จริงๆ เปลือกไม้แข็งๆ ครูดหลังผมทุกครั้งที่เขากระแทกตัวเข้ามา..หลังผมคงเป็นแผล รอยถลอกคงเต็มไปหมด แล้วผมก็เพิ่งมารู้ตัวว่า ตัวเองเป็นพวกซาดิสแค่ไหน ก็ตอนที่ผมร้องครางออกมาด้วยความชอบใจในทุกๆ อย่างที่เขาทำ
เขาไม่ยั้งมือ..ในขณะที่ผมเองก็เอาแต่ร้องขอ
เข้ากันได้อย่างน่าประหลาด..
และพูดได้อย่างเต็มปากว่าพวกเรารักกัน..
รักตั้งแต่ยังไม่รู้จักกันเสียด้วยซ้ำมั้ง..
.
.
เราตกลงคบกันหลังจากนั้น ก่อนจะกดลบตัวเองออกจากการเป็นสมาชิกของเว็บไซนั่น..
หลังจากนี้ไปเกมส์ของผมจะมีแค่เขา ในขณะเดียวกันเกมส์ของเขาก็จะมีแค่ผมเช่นกัน..
Ma-NuD_LaW
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: ((รวมเรื่องสั้นตอนเดียวจบของ ลิงภูเขา)) อัพเรื่องใหม่ 26/2/15 น.2 (อ่าน 11467 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก