หัวข้อ: ผิดด้วยเหรอที่ผม...“ท้อง” ตอนที่ 16 ก้าวต่อไป THE END ภาค 1

[noozzz]

หนูบีช สู้ๆๆๆๆ

[buathongfin]

พี่หัวชมพูขรา มาสู่อ้อมอกเสี่ยม่ะ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อยากให้ต่อบ่อยๆจัง มันเปงอารายที่อยากอ่านทุกวันเลย

แบบว่ามันเปงแนวที่ชอบ>< แระก้อพรเอกเราหัวชมพูอ่อ ><~

[MaRiTt_TCL]

คนพวกนี้มันยังไงว่ะ โครตเลวว

[Guy_BLove]

ทั้งอิพี่นิล ทั้งอิพี่โตเลย พอกันทั้งคู่ 
ผู้ชายผมสีชมพู 

[ztriky]

สงสารบีช
พี่นิลมันน่า นัก

[monalism]

ลืมโตมรแล้วหันไปหาพี่ชมพูเถอะบีช เป็นน้องชายก็ยังดี 

[jamlovenami]

 อธิบายไม่ถูก แต่อืม... เรานับถือในความเข้มแข็งของบีชนะ

คนอื่นที่ไม่ใช่เรา เค้าไม่มีทางรู้ว่าเราเป็นคนยังไง และไม่มีทางเข้าใจเรามากกว่าตัวเราเอง

ไอ้เ_ี้ยโต มันก็แค่หมา เพื่อนมันก็เหมือนกัน

ไม่มีใครคู่ควรกับมัน เท่ากับคนประเภทเดียวกัน ซึ่งก็คือ.....

คิดเสียว่าทำบุญทำทาน ให้คนที่เ_ี้ยๆ แต่ไม่ใช่ว่าเ_ี้ยมันเลวมันชั่ว แต่คนน่ะ เอาชื่อมันไปจำกัดความให้กับไอคนที่ชอบทำตัว

เหมือนเ_ี้ยก็เท่านั้นเอง ใครผิดไม่รู้ แต่ลูกในท้องไม่ผิด

และนั่นทำให้เราคิดว่า บีชเป็นคนดี และไม่คู่ควรกับไอ้โตจริงๆ ให้ไอ้โตมันได้ไปเจอคนแบบมันเถอะ ถึงวันที่มันคิดได้

ก็คงไม่มีใครอยู่เคียงข้างมันจริงๆสักคนแล้วล่ะตอนนั้น

[sanri]

  น่าจับคนที่เป็นต้นเหตุมาตืบให้จมดินจริงๆ

[AiiSoul]

ถ้าชีวิตนายเอกจะรันทดปานนี้ โอ้ยจอร์จจจจจ

[ณ ที่เดิม™]

ยังไม่เน่าพอ รอดูว่ากลิ่นมันจะคละคลุ้งตอนไหน 

[indy❣zaka]

แต่ละตอนสั้นเว่อมากกกกกกกกกก 
อ่านแล้วค้างตลอดเลย

ขอทิ้งไว้สักสองสามเดือนแล้วค่อยมาอ่านดีกว่าค่ะ

[เมื่อนั้นฝันว่า]

ปกติจะเชียร์พระเอกนะไม่ว่าจะเลวแค่ไหน แต่ไอพี่โตนี่ไม่ไหวว่ะ เลวเ_ี้ยๆเลย
สงสารบีชมากมาย ทั้งที่ปกติจะไม่เชียร์พระรองเลย แต่คราวนี้ พี่ชมพูเย็นคะ เอาน้องมาอยู่ด้วยนะ

[prince magic]

รอตอนต่อไปนะคะ
หมั่นไส้นิลจัง 

[threetanz]

สงสารบีช ใจร้ายไปนะ

[maew189870]

รอเหมือนเดิมอ่ะ

[КίmY]

โอ๊ยยย อยากจะโดด  นิลจิงๆ 
รอนะฮะ  :')

[golove2]

อ่านไปน้ำตาคลอไป

 

[Celestia]

นายโตกับนายนิลนี่เลวมากกก ส่วนอ.ก็เข้าข้างคนมีเงินจนน่าเกลียดอะ อ่านแล้วอยาก 

เชียร์พี่หัวชมพูเป็นพระเอกค่ะ มากางร่มให้อย่างหล่ออะ! พี่เป็นคนพาน้องบีชไปส่งโรงพยาบาลใช่ไหมคะ 

[kuro]

ตอนที่ 5 ชมพูเย็น



“ฉันก็สงสัยอยู่ว่าทำไมแผนกอนุบาลถึงต้องเดินผ่านแผนกมัธยม แต่วันนี้ฉันไม่สงสัยแล้ว บางทีโลกนี้มันก็มีเรื่องบัญเอิญเยอะเหมือนกันนะ”เสียงผู้ชายหัวชมพูพูด ผมเดินตามชมพูเย็นไปที่แผนกอนุบาลของโรงเรียน



‘ไม่นึกว่าจะเจอนะ แต่ก็ดีเลยอย่างที่บอกนอกจากค่าแรงวันละ 300 ยังมีข้าวฟรีและที่พักฟรีด้วย เพราะงั้นไม่ต้องไปนอนที่ตึกร้างนั่นอีกแล้ว’นั่นเป็นคำพูดของเขาตอนที่ถือร่มให้ผม



ผมไม่รู้ว่าเขารู้ได้ไงว่าผมอยู่ตึกร้าง ผมยังไม่ทันถามเขาก็จับมือผมแล้วพาเดินมายังแผนกอนุบาล



‘ฉันมารับลูกนะ พอดีวันนี้ฉันเล่นบาสเพลินเลยลืมเวลามารับ มันเลยสายแบบนี้ แต่เจอนายมันก็ดีนะบีช’



พอมาถึงแผนกอนุบาล เด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักเข้ามากอดชมพูเย็น



“คุณป๋อลืมปุยแล้วใช่ไหม แง แง๊”หนูน้อยร้องงอแง ชมพูเย็นอุ้มเด็กน้อยเอาไว้




“คุณป๋อไม่ลืมหรอกนะ คุณป๋อรักปุยที่สุดเลย คุณป๋อขอโทษนะที่มารับช้า”ชมพูเย็นพูดพลางลูบหัวเด็กน้อย



“กลับบ้านกันนะครับ วันนี้คุณป๋อจะให้ทานขนมแล้วก็มาทำสุกี้ยากี้กันดีกว่า”ชมพูเย็นพูดแล้วยิ้ม



“เย้ สุกกี้ยากี้”เด็กน้อยพูดแล้วก็ยิ้ม



“รักคุณป๋อที่สุดเลย”พูดพลางสวมกอดชมพูเย็น



“กลับบ้านกันเถอะ”ชมพูเย็นพูดยิ้มให้ผมแล้วก็จูงมือผมเดินไปกับเขา




“คุณชมพูเย็นครับ คุณชมพูเย็น”เมื่อมาถึงมินิมาส์ชมพูเย็นก็พาปุยนั่งที่เคาร์เตอร์ก่อนที่จะไปหาของที่ห้องด้านใน



“เอ้านี่ ถ้ามีไรจะถามก็รับไปก่อน ใส่ซะแล้วเราค่อยมาคุยกัน ห้องน้ำอยู่ด้านใน”ชมพูเย็นโยนเสื้อผ้าให้ผม ผมรับไว้ “ครับ ขอบคุณครับ”ผมพูดก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ



ผมออกจากห้องน้ำใส่เสื้อเชิ้ตสีชมพูยาวเลยเอวมีลูกไม้บนปกเสื้อแล้วก็กางเกงยีนต์ขาสั้นสีดำ



“ฉันไม่ได้สั่งชุดมานานแล้ว ใส่ไปก่อนแล้วกัน ไว้วันหลังฉันจะพาไปซื้อ”ชมพูเย็นพูดทันทีที่เห็นผมออกมาจากห้องน้ำ



“คุณชมพูเย็นครับ ทำไมคุณถึงช่วยผม”ผมถามในสิ่งที่ผมอยากรู้ ผมไม่มีใคร และการที่เขาช่วยผมเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกขอบคุณและรู้สึกดีแต่ผมกลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม



“ไม่รู้สิ ถูกชะตามั้ง เอาเป็นว่าถูกชะตาแล้วกัน ตอนนั้นนายทำนี่ตกไว้ ฉันจะเอาให้นายเลยเดินตามนายไปที่ตึกร้าง ฉันว่านายไม่ควรไปนอนที่นั่นเลยให้มาอยู่ด้วย แล้วอีกอย่างฉันต้องการคนดูแลปุยด้วย”เขาพูดพลางยิ้ม แล้วยื้นบางสิ่งให้ผม ผมแบบมือรับไว้



แหวนสีทองสลักลวดลายอยู่บนมือผม



มันเป็นแหวนที่พี่โตให้ผม



และเป็นแหวนที่ผมวางทิ้งไว้ที่ห้องพี่โตก่อนที่จะออกจากคอนโด



“มันหล่นจากกระเป๋า”ชมพูเย็นพูด



“เอาเป็นว่ายินดีต้อนรับ ห้ามหาว่าฉันไว้ใจคนง่ายล่ะ คนอย่างฉันดูคนเป็นและที่สำคัญที่สุดไม่มีใครกล้าทำอะไรฉัน พูดไปนั่น แต่ก็จริงๆนะ ทำสุกี้ยากี้กัน”เขาพูดแล้วเดินไปที่ครัว



“พี๊อุมอุ้ม”เด็กน้อยที่อยู่บนเคราร์เตอร์บอกผม ผมอุ้มเขาขึ้นมา ตัวเขาเบาแล้วก็อุ่น ผิวสีขาวผมสีดำสนิด หน้าตาเขาเหมือนชมพูเย็นยกเว้นก็แต่ตาสีน้ำตาลอมทอง ของชมพูเย็นสีดำสนิทเหมือนไข่มุกดำ



ผมมองเด็กคนนี้แล้วคิดถึงลูกผม ถ้าลูกผมเกิดมาแล้วน่ารักแบบเด็กคนนี้ก็ดี แต่ไม่ว่าเขาจะน่ารักหรือไม่เขาก็คือลูกผม



ผมจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด....แม้ว่าพ่อของเขาจะไม่ต้องการก็ตามที



ชมพูเย็นทำสุกกี้ยากี้ เขาเอาหม้อมาแล้วก็พวกของสดหลายอย่าง อยากกินอะไรก็ลวกเอานะบีช ปุยเอาปลาหมึกใช่ไหม”พูดแล้วก็ตักปลาหมึกใส่หม้อ



ผมนั่งมองอาหารบอกตามตรงผมไม่รู้ว่าผมสมควรมาอยู่ตรงนี้หรือเปล่า แค่ถูกชะตาคนเราจะดีกันได้ขนาดนี้เลยหรือไง




ผมไม่ใช่ว่าจะพูดได้ว่าผ่านโลกมามากแต่ก็มากพอที่จะรู้ถึงความเสียใจเวลาที่โดนทำให้เจ็บช้ำเหมือนตอนที่พี่โตทิ้งผม



“นั่งมองแบบนั้นอาหารมันไม่เข้าไปในท้องนายหรอกนะ”ผู้ชายหัวชมพูพูดคีบปลาอยู่ตรงหน้าผม



“ผมไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ คุณดีกับผมแค่ถูกชะตาจริงๆนะเหรอ”ผมถามเขา



เขายิ้มเย็น “ถูกแล้วที่ฉันดีกับนายไม่ใช่ถูกชะตา ฉันก็แค่อยากได้คนมาใช้งานเยี่ยงทาสเท่านั้นเอง”กะแล้วต้องแบบนี้แต่ผมเตรียมใจไว้แล้ว ตั้งแต่ที่โดนพี่โตหักหลังความเชื่อใจของผมก็ไม่มีอยู่แล้ว



“งั้นก็ยินดีครับ”ผมตอบเขา




“55555555555555555555555555555เชื่อด้วยหรือไง นายมันซื่อจังนะแต่ซื่อแบบนี้ดีแล้วล่ะ ฉันชอบ ไม่อยากบอกหรอกนะ บางทีคนที่จะดีต่อกันมันจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอไง”



“ครับสำหรับคนอื่นมันต้องมีเหตุผลและคุณด้วย คุณดีกับผมขนาดให้ที่พักผมแล้วยังของกินไหนจะงานอีก คุณต้องมีเหตุผลครับ”ผมบอกออกไป



แปะ



ชมพูเย็นดีดหน้าผากผม ผมเอามือกุมหน้าผากเจ็บนะ




“ทำหน้าเครียดเชียว อายุเท่าไรกัน อายุเท่าฉันแล้วค่อยทำหน้าแบบนั้นดีกว่านะ จริงจังเป็นเรื่องที่ดีแต่จริงจังเกินไปมันก็ไม่ดี คิดมากจังนะน้องชายฉัน”ผมมองหน้าเขา ดวงตาเบิกกว้าง



น้องชาย



เมื่อกี้เขาเรียกผมว่าน้องชาย



“อย่างงสิตั้งแต่วันนี้ไปนายคือน้องชายฉัน แค่นี้ฉันคงมีเหตุผลมากพอที่จะช่วยน้องชายตัวเองได้ใช่ไหมล่ะ”ชมพูเย็นพูดแล้วยิ้มหวาน



“คำตอบล่ะ นายจะเป็นน้องชายฉันไหม”



“เป็นครับ พี่ชาย”ถึงผมพูดไปสักเท่าไรเขาก็คงไม่บอกเหตุผลหรอกว่าทำไมถึงช่วยผมแต่การมีเขาเป็นพี่ชายเป็นเรื่องที่ดีและมันทำให้ผมมีความสุข



“เย้ ในที่สุดก็มีคนเรียกฉันว่าพี่แล้ว อ้อ ฉันมีพี่ชายอยู่หกคนน่ะ พูดง่ายๆก็ลูกคนเล็กสุดท้องล่ะนะดีจังนะมีน้องชาย”ชมพูเย็นพูดขึ้นแล้วก็โอบไหล่ผม



“พี่ชายคนนี้จะปกป้องนายนะ กินได้แล้วล่ะ ดูสิปุยยังอยากให้นายกินเลย”ผมมองปุยตักปลากหมึกใส่จานของผม



“กิ๊น กิน”ปุยพูดแล้วก็ยิ้ม



“ครับ ผมจะกิน”ผมตักปลาหมึกขึ้นมากิน เด็กน้อยยิ้มกว้างขึ้น



“ทำงี้ได้ไง กินของพี่มั้งดิ”ชมพูเย็นพูดชูปลาที่เขาใช้ตะเกียบคีบอยู่



อัม



ผมงับปลาที่อยู่ใกล้หน้าชมพูเย็น



“เออ เออ”ผมพูดเขาหน้าแดง



“ไม่เป็นไรเรากินกันต่อเถอะ”ชมพูเย็นหน้าหายแดงแล้วชวนผมกินต่อ



ผมกินสุกี้ยากี้เป็นมื้อที่ผมมีความสุขที่สุดเลย แม้ว่ามันจะทำให้ผมนึกใครบางคนก็ตาม



เมื่อก่อนตอนที่ผมอยู่กับพี่โต ผมกับเขาช่วยกันทำสุกกี้ยากี้



และเขามักจะทำของในครัวหล่นไม่ก็แตกแล้วพวกเราก็ยิ้มให้กันก่อนที่จะทำความสะอาดครัว



สุกี้ยากี้ที่ออกมาก็บอกเลยว่ากินได้



เพราะผมให้พี่โตรอผมทำให้กินขืนพี่โตอยู่ในครัวได้ทำของผังแน่



‘บีชเนี่ยเก่งจังเลยนะ แบบนี้พี่รักตายเลย’พี่โตพูดยิ้มหวาน



‘ไม่หรอกครับ’




‘แต่พี่รักบีชจริงๆนะและพี่สัญญานะว่าจะรักบีชตลอดไป’พี่โตพูดแล้วก็กอดผม



พอนึกดูแล้วคำสัญญาของพี่โตมันก็เป็นแค่คำสัญญาไร้ค่าเพราะเขาไม่ได้รักผม



และเขาก็ไม่ได้อยากจะรักผมตั้งแต่แรก



เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องหลอกลวงที่เขาทำขึ้นมาเพื่อให้ผมสนองตอบความต้องการของเขาเท่านั้น

แต่ผมกลับรักเขาจริงๆและเลิกรักเขาไม่ได้



ไม่ว่าเขาจะร้ายกับผมเท่าไร เขาก็ยังคงเป็นพี่โตที่ผมรัก



แปะ



ไอติมแท่งแปะอยู่บนหน้าผม เย็นมากจนผมหันไปสนใจคนที่แปะไอติมแท่งบนหน้าผม



“กินชักหน่อยจะได้สดชื่นขึ้น กินแล้วก็ยิ้มซะ”เขาบอกผม ผมรับไอติมแท่งมาแล้วก็ฉีกห่อ



งับไอติมรสนมเข้าปาก “อร่อย”ผมยิ้ม


“นายยิ้มแล้วน่ารักนะ ยิ้มบ่อยๆนะ”ชมพูเย็นพูดยีหัวผม มือของเขาอุ่นมากเลย


“คุณป๋อจะกิ๊น”ปุยที่นั่งข้างผมพูดตอนที่ถูกชมพูเย็นแย่งถ้วยไอติมไป


“คุณป๋อให้กินแน่ ถ้าสัญญากับคุณป๋อว่าจะแปรงฟันก่อนนอน”



“ครั๊บ ปุยสัญญา”





ชมพูเย็นคืนถ้วยไอติมให้ปุยกินต่อ



“รักคุณป๋อที่สุดเลย”



“คุณป๋อก็รักปุยนะ”ผมกินไอติมนั่งมองสองพ่อลูกที่กอดกัน ตอนนี้ชมพูเย็นเอาปุยมาวางที่ตัก



“คุณเป็นพ่อที่ดีนะ”ผมบอกเขา



“เรียกพี่สิ 123 เรียกดูนะ พี่ชมพูเย็น”เขาบอกให้ผมเรียกเขา



“พี่ชมพูเย็น”



“นั่นล่ะ วันหลังก็เรียกฉันแบบนี้นะน้องบีช”เขาพูดแล้วก็ยิ้มหวาน ทำให้ผมยิ้มตาม




จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องราวของเขาให้ผมฟัง ว่าเขาเป็นลูกชายคนสุดท้องของเจ้าสัวธีรวัต ชนะทิศ เจ้าสัวอยากได้ลูกสาวมากเพราะมีลูกชายอยู่แล้วหกคนแต่สุดท้ายก็ได้เขามา
เจ้าสัวไม่ยอมแพ้ให้เขาแต่งหญิง



“เพราะแบบนี้ภาพในตอนเด็กของฉันถึงแต่งหญิงตลอด”ชมพูเย็นพูด



“แต่เชื่อเปล่าพอโตมาฉันดันทำหญิงท้อง พ่อฉันรับไม่ได้เลยไล่ฉันออกจากบ้าน แต่แม่กับพี่ชายรักฉันมากเลยให้ที่นี่มาแล้วก็เงินเดือนฉัน แถมยังซื้อของให้เยอะเลย เออ ลืมบอกไปตอนนั้นฉันอยู่ม.ปลายมันไม่ง่ายเลยนะที่จะเลี้ยงเด็กแต่มันก็ผ่านมาได้ล่ะ ยังไงพ่อก็รักฉัน ตอนปุยอายุครบขวบเขาก็มาบอกให้ฉันกลับบ้าน แต่ฉันอยากอยู่ที่นี่ พ่อเลยให้เงินฉันแล้วส่งคนมาดูแลปุยกับฉัน  คนที่ดันอยากกินฉันสุดท้ายฉันก็ไล่ไป ได้นายมาอยู่ที่นี่ก็ดีแล้ว ฉันอยากได้น้องชายมานานแล้วล่ะ”ชมพูเย็นบอกก่อนที่จะเหลือบเห็นปุยหลับอยู่ที่ตัก



“หลับซะแล้ว”



“ครับ ดูท่าปุยคงฝันดีถึงได้ยิ้มขนาดนั้น”



“นั่นสินะ”เขาพูดมองผม



“น้องบีชก็หลับฝันดีนะครับ”เขาพูดแล้วก็ยิ้ม อุ้มเด็กน้อยแล้วก้าวเดิน



“เดินตามมาสิ”เขาพูดจับมือผมไว้


ผมเดินตามเขาไปจนถึงชั้นสอง เขาเปิดประตูห้อง


“น้องบีชนอนห้องนี้นะ ห้องพี่อยู่ชั้นสามมีไรเรียกได้ล่ะ”เขาบอกก่อนที่จะอุ้มปุยขึ้นชั้นบน



ทันทีที่ประตูปิดลงผมทรุดตัวนั่งกับพื้นวันนี้ผมผ่านอะไรมามากรวมถึงเรื่องพี่นิล บอกตามตรงจนถึงตอนนี้ผมก็ยังสงสัยในตัวชมพูเย็น



แค่ถูกชะตา



แค่อยากได้เป็นน้องชาย



แค่นั้นจริงๆหรือ



แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกดีกว่าไม่มีที่อยู่



ผมเอามือลูบท้องตัวเอง



ยิ่งลูบยิ่งนึกถึงพี่โต


เขาบอกว่าผมไม่คู่ควรกับเขารวมไปถึงลูกของผม


พี่โตไม่ต้องการลูกของผม



“ถึงพ่อเขาจะไม่ต้องการหนูแต่แม่ต้องการหนูนะ ดังนั้นหนูต้องอยู่กับแม่นะ”ผมพูดกับลูกในท้อง


ผมไม่อยากคิดว่าจากนี้จะเป็นยังไง



แต่ผมจะทำตอนนี้ให้ดีที่สุด


ผมต้องเข้มแข็งเพื่อลูกผม


ผมคิดก่อนที่จะหลับตาลง ผมอยากนอนพัก



ตอนที่ผมนอนผมฝันว่าตัวผมลอยขึ้นมา มีมืออุ่นๆโอบผมเอาไว้ ก่อนที่มือนั้นจะวางผมลงกับปุยเมฆ แล้วก็สัมผัสบางอย่างที่อบอุ่นบนหน้าผากของผม



“ฝันดีนะบีช”น้ำเสียงที่ช่างอ่อนโยนบอกผม ผมรู้สึกดีจนไม่อยากตื่นจากฝัน


TBC……………………….

[Maytbb]

บีชคงไม่ได้ฝันแล้วแหละ   

[BlueCherries]

เอิ่มมม อ่านตอนนี้แล้วของขึ้น

บีชสรุปว่าเป็นพวกรักทำให้ตาบอด ทั้งๆที่อิพี่โตเห้บัดซบขนาดนี้เลยหรอคะ?

ยังจะบอกว่าตัวเองกับลูกไม่ควรคู่ควรกับเขา โอ้ย ตายๆๆๆๆๆ นี่หนูเรียนรู้มาจากนางเอกละครหลังข่าวหรอคะ น้ำเน่ามาก


แอบผิดหวังบีชเล็กๆ ณ ตอนนี้ ฮืออออออออออออออ

[B52]

หวังว่าบีชจะได้เจอแต่เรื่องแต่คนที่ดีนะต่อจากน้ี ไอ้สั_ _ นั้นก็ปล่อยให้มันอยู่กับกลุ่มก๋วนประเภทเดียวกับมันเถอะ ขอให้มีชีวิตที่ดีให้พวกนั้นอิจฉาเถอะนะ

[jessiblossom]

น่าสงสารที่สุด

[oreena]

พี่ชมพูเย็น                          

[fay 13]

 

[ztriky]

เชียร์ชมพูเย็นนนนนน

 

[Sophiaya]

งือ เอาอีกๆๆ

ู
ชมพูเย็นนี่ชอบบีชหรือเปล่าหว่า ?

 

[kuro]

เอิ่มมม อ่านตอนนี้แล้วของขึ้น

บีชสรุปว่าเป็นพวกรักทำให้ตาบอด ทั้งๆที่อิพี่โตเห้บัดซบขนาดนี้เลยหรอคะ?

ยังจะบอกว่าตัวเองกับลูกไม่ควรคู่ควรกับเขา โอ้ย ตายๆๆๆๆๆ นี่หนูเรียนรู้มาจากนางเอกละครหลังข่าวหรอคะ น้ำเน่ามาก


แอบผิดหวังบีชเล็กๆ ณ ตอนนี้ ฮืออออออออออออออ






บีชไม่ได้รู้สึกแบบนั้นค่ะ
พอดี kuro
ไม่ได้อ่านทวนช่วงท้าย
แก้แล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[BlueCherries]

กรี๊ดดดดดดดด ขอบคุณค่าคุณคุโระ ว่าแต่จะมีพระเอกไหมคะ? อยากชูป้ายเชียร์พระเอกแล้ววววว