ตอนที่ 8 ผมท้อง 90%
ชมพูเย็นจูงผมมาถึงศาลาพักร้อนในโรงเรียน แล้วเข้าไปนั่งในนั้นผมนั่งอยู่ข้างเขา
“ให้ตายสิ ยัยนั่นใครกัน ปริ๊ดซะขนาดนั้น บ้าหรือไง”ชมพูเย็นสะบัดหัวแล้วบ่น หน้าตาเขาตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว
“เกิดมาฉันยังไม่เคยเหวี่ยงผู้หญิงเลย แล้วหน้าฉันมันไม่หล่อจนสาวหลงหรือไงกัน ฉันเป็นถึงเดือนเลยนะ เจอหน้าฉันก็ตะโกนใส่ เห็นแล้วมันปริ๊ด สวยซะเปล่าแต่กริยานี่ไม่ไหวเอาซะเลย อีกอย่างสงสัยว่าเธอจะเป็นโรคมโนนะน้องชายฉันไปแย่งแฟนเธอ คิดได้ไง”ชมพูเย็นบ่นกับตัวเองต่อแถมยังเอามือทึ่งหัวสีชมพูอย่างคิดหนัก
คำพูดของชมพูเย็นทำให้ผมคิดตามไปกับคำพูดเขา
ชมพูเย็นเชื่อในตัวผมแต่ผมไม่ได้เป็นแบบที่ชมพูเย็นเชื่อ
ถึงแม้เรื่องราวทั้งหมดจะเป็นยังไง
แต่ปัจจุบันคือพี่โตคบกับตาลและผมเป็นแค่มือที่สามในสายตาของคนอื่น
และผมคงจะเป็นคนโง่ในสายตาของชมพูเย็นด้วย
“เจ็บไหม”ชมพูเย็นถามผม มือลูบที่แก้มข้างที่โดนตบไปมา ความอุ่นจากฝ่ามือทำให้ผมสบายใจ
ผมส่ายหน้าบอกเป็นเชิงไม่เจ็บไม่รู้ทำไมผมถึงไม่อยากจะพูดกับเขาตอนนี้
คงเพราะผมก็อยากเป็นคนที่เขาเชื่อได้แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ผมอยู่ดี
“แล้วทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น”
ผมทำหน้าแบบไหน
ผมไม่รู้หรอก
แต่สิ่งที่ผมรู้คือผมควรบอกเรื่องของผมให้ชมพูเย็นได้รู้ว่าผมนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเข้าใจ
“ผมอยากให้คุณฟังเรื่องของผม....เมื่อคุณฟังจบคุณก็จะรู้ว่าผมไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด”ผมพูดมองดูชมพูเย็นที่มองมาทางผมอย่างสงสัย
จากนั้นผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ชมพูเย็นฟัง
เรื่องชีวิตของผมที่ผ่านมา
เรื่องที่ผมไม่มีแม่
เรื่องที่พ่อของผมทิ้งผมไปตอนที่ผมยังเป็นเด็กป.๓
เรื่องที่ผมกับพี่โตคบกันอย่างลับๆ
เรื่องที่พี่โตรู้ว่าผมท้องแล้วทิ้งผม
เรื่องที่พี่โตคบกับตาล
เรื่องที่ทั้งหมดมันเป็นเพียงเกมของนิล
“เลวเอ้ย”ทันทีที่ผมเล่าจบชมพูเย็นก็พูดออกมา มันทำให้ผมตาโต พี่เขาด่าผมใช่ไหม
“พี่ไม่ได้ว่าบีชนะ พี่ว่าไอ้ตัวเงินตัวทองสารเลวไร้ความรับพี่ชอบนั่นต่างหาก”ชมพูเย็นเหมือนรู้ความคิดผมเลยพูดออกมา
“มันเรียนที่นี่ใช่เปล่า ชื่อโต จำไม่ผิดมันเป็นประธานนักเรียน ตอนนี้มันน่าจะอยู่ห้องสภานักเรียนสินะ”ชมพูเย็นพึมพำก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
“จะไปไหน”ผมถาม
“จะไปอัดหน้ามัน ชกมันให้คว่ำ”ทันทีได้ยินแบบนั้นผมก็ฉุดมือชมพูเย็นเอาไว้
“อย่าทำแบบนั้นนะ”ผมห้ามเขา
ผมไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้แค่เรื่องที่ตาลมาตบผมที่โรงอาหารมันก็มากพอแล้ว
ผมไม่อยากมีเรื่องอีก
ผมอยากจะเรียนจบและใช้ชีวิตของผมต่อไป
แม้ว่าจะไม่มีพี่โตอยู่ด้วยก็ตาม
ผมอยากให้เรื่องของพวกเรามันจบได้แล้ว
และผมก็ไม่อยากจะเจ็บอีก
ผมไม่อยากเจ็บกับพี่โตอีกแล้ว
“เห้ ไอ้หัวชมพูนายกล้าดียังไงวะถึงมาทำร้ายน้องสาวฉัน”เสียงตะโกนเรียกความสนใจของผมกับชมพูเย็น
พี่นิลยืนอยู่ที่หน้าศาลาข้างกันคือตาลที่กำลังร้องไห้อยู่แต่ผมก็แอบเห็นรอยยิ้มของเธอ พี่นิลคงมาที่นี่เพราะตาลไปฟ้อง
พี่น้องคู่นี้ก็ดีนะครับ
ช่วยกันดีเหลือเกิน
ช่วยกันระรานชีวิตคนอื่น
“ระวังคำพูดนายไว้ก็ดีนะ ฉันแก่กว่านายอย่างน้อยก็ 3 ปีได้นายควรมีมารยาทกว่านี้นะ”ชมพูเย็นบอกกับนิลที่ตอนนี้หน้าแดงเพราะความโกธร ส่งสายตาหาเรื่องมองไปที่ผู้ชายผมสีชมพู
“ฉันถามนายไม่ได้ยินหรือไง ว่านายกล้าดียังไง”พี่นิลขึ้นเสียง
ชมพูเย็นยกยิ้มมุมปาก “พี่กับน้องเนี่ยเหมือนกันสินะ คนน้องที่ก็ด้านกล้ามาหาเรื่องคนอื่นที่โรงอาหารประกาศว่าตัวเองไร้หัวคิดแค่ไหน คนพี่ก็ไร้มายาทตะโกนถามคนอื่นโดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นคนก่อเรื่อง อ้อ หรือว่ารู้กันนะแต่เพราะเป็นพี่น้องเลยทำเป็นไม่สนใจ อา ถ้าเป็นพี่ฉันเขาก็คงคิดงี้สินะ แบบนี้ก็ต้องขอชมเชยนายนะที่รักน้องแต่ก็รักในทางที่ผิดน่ะนะ...”
พลั๊ก
ชมพูเย็นไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อพี่นิลก็ต่อยเข้าที่แก้มข้างซ้ายของชมพูเย็น
“ชมพูเย็น”ผมเรียกเขาด้วยความตกใจ ผมไม่คิดว่าพี่นิลจะกล้าต่อยคนในโรงเรียน เพราะปกติเขาชอบเคลีย์ที่นอกโรงเรียน
ผมมองดูหน้าชมพูเย็นที่ตอนนี้เริ่มมีรอยแดงจางๆริมฝีปากของเขามีเลือดไหลออกมา หมัดของพี่นิลแรงมาก
ผมรู้ดีเพราะครั้งหนึ่งผมก็เคยโดนเขาต่อย
ก็อย่างว่าล่ะผมก็ต่อยเขาเหมือนกันด้วยเรื่องประจำที่ทำให้ผมฉุนจนต่อยเขา
แต่สมัยก่อนที่พวกเราเป็นเด็กประถมมันไม่ได้เป็นแบบนี้เลย
นิลเคยเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของผมก่อนที่เขาจะต่อยผมคว่ำจนเข้าโรงพยาบาล
สุดท้ายเขาก็ไปเรียนต่อที่อื่น ส่วนผมก็ได้รู้ถึงการทะเลาะวิวาทเป็นครั้งแรกในชีวิต
จากนั้นมาผมก็ไม่คิดว่าจะได้เจอกับเขอีกจนเรียนม.ต้น
“ไม่เป็นไร”ชมพูเย็นหันมามองผมแล้วยิ้ม
“ไอ้เด็กไร้มารยาทแกชื่ออะไร”ชมพูเย็นถามนิลที่ทำท่าสะใจที่ได้ต่อยชมพูเย็น
“ก่อนจะถามชื่อคนอื่นบอกชื่อตัวเองมาก่อนนะครับ แต่ก็นะรู้จักกับบีชมันก็คงต่ำพอกันล่ะนะ บอกให้ก็ได้ ผมชื่อนิล”
“นิลที่เป็นเพื่อนกับโตมีน้องชื่อตาลใช่ไหม”
“ใช่ แล้วจะทำไม”นิลตอบอย่างหาเรื่อง
พลั๊ก
ชมพูเย็นต่อยเข้าที่หน้าของพี่นิล
“ก็จะได้ต่อยถูกคน ดีนี่กำลังอยากจะต่อยก็มาให้ต่อยถึงที่ แกมันก็สารเลวไม่ต่างกันเลย ฝากนี่ไปให้เพื่อนแกด้วยแล้วกัน”ชมพูเย็นพูดจบก็ตีเข่าที่ท้องพี่นิลที่ยืนอึ้งอยู่ตามด้วยหมัดรัวอีกสองหมัดที่ใบหน้า
ชมพูเย็นกระชากเสื้อของพี่นิล “จะว่าฉันยังไงก็ได้แต่แกอย่ามาว่าน้องชายฉัน”แล้วก็ต่อยซ้ำอีกครั้ง
พี่นิลพยามจะต่อยชมพูเย็นคืนแต่ชมพูเย็นก็รับหมัดได้เขาบีบมือนิลเอาไว้
“นายไม่มีทางชกชนะฉันหรอก อย่างนายมันคนละชั้นกับฉัน”ชมพูเย็นยิ้มเย็นแล้วถีบเข้าที่ท้องอย่างจัง
คราวนี้พี่นิลล้มไปนอนจุกอยู่ที่พื้น ตาลที่ตาโตมองพี่ชายตัวเองถูกต่อยก็เข้ามาดูพี่ชาย
“พี่นิล พี่อย่าเป็นอะไรนะ พี่นิล”
นิลพยายามจะลุกขึ้นมาแต่คงจะจุกมากถึงได้ทรุดลงนั่งกับพื้น ตาลประคองพี่นิลอยู่ข้างๆ
ชมพูเย็นที่เห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปหาทั้งสองคน ชมพูเย็นคุกเข่านั่งลง
“ต่อไปนี้ฉันขอเตือน ถ้าแกยังจะมาระรานชีวิตคนอื่นแบบนี้อีกล่ะก็รับรองว่ามันจะไม่ใช่แค่นี้แน่นอน”ชมพูเย็นพูดยิ้มเย็น
“แล้วก็อีกอย่างนะฝากบอกเพื่อนแกด้วย....”ชมพูเย็นกระซิบที่ข้างหูพี่นิล ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรแต่หลังจากที่พี่นิลได้ยินตาของเขาก็โตขึ้นเล็กน้อย แล้วมองมาทางผมแต่ก็แค่ชั่ววินาทีเดียวก่อนที่เขาจะมองหน้าตาลและมองกลับมาที่ชมพูเย็น
“แค่นี้ล่ะ ลาก่อนละกันนะนิล หวังว่าพวกเราคงไม่ได้เจอกันกันอีกนะ”ชมพูเย็นลุกขึ้นยืน
ไปรับปุยแล้วก็กลับบ้านกันเถอะ”ชมพูเย็นพูดจับมือผมแล้วก็เดินไปที่แผนกอนุบาลเพื่อไปรับปุย
TBC…………10%
หัวข้อ: ผิดด้วยเหรอที่ผม...“ท้อง” ตอนที่ 16 ก้าวต่อไป THE END ภาค 1 (อ่าน 260071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก