ตอน พิเศษ
“บีชเอานี่ไปติดที่หน้าร้านนะ”ชมพูเย็นบอกพร้อมกับยื่นกระดาษเอสี่ให้ผม ผมรับมา
“หยุดปีใหม่ เปิดวันที่ 5 ม.ค. 58”ผมอ่านก่อนที่จะมองดูปฏิทิน วันนี้เป็นวันสิ้นปีพอดี
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหนหรืออาจเป็นเพราะผมไม่เคยเฝ้ารอคอยวันสิ้นปีหรือวันปีใหม่เลยสักครั้ง
เพราะมันเป็นแค่วันๆหนึ่งที่ผมต้องอยู่คนเดียวในขณะที่ใครหลายคนต่างอยู่กับครอบครัวหรือเพื่อนฝูงร่วมกันจัดงานฉลองส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่
แม้แต่ตอนที่ผมอยู่กับพี่โตก็เป็นเหมือนกันพี่โตมักจะทิ้งผมให้อยู่คนเดียวในห้องกว้างๆที่แสนเงียบเหงาทั้งที่ปีแรกผมหวังว่าเขาจะอยู่กับผมในวันๆวันนี้ วันเกิดของผม
ผมยังจำครั้งแรกที่ผมขอให้พี่โตอยู่ด้วยได้
“พี่โตครับ วันนี้วันสิ้นปีพี่โตอยู่กับผมนะ วันนี้เป็นวัน...”ผมยังไม่ทันได้บอกอะไรพี่โตก็ตะโกนใส่ผม
“พี่ไม่ว่าง บีชไม่เห็นหรือไงวันนี้วันสิ้นปีพี่ต้องอยู่กับเพื่อนที่ผับมันนัดพี่นานแล้ว บีชอย่าพูดอะไรที่มันเสียเวลาพี่ไปมากกว่านี้ได้ไหม”พี่โตพูดจบก็มองดูนาฬิกาแล้วรีบเดินไปที่ประตู
ปัง
เสียงประตูปิดลงไปพร้อมกับความหวังเล็กๆของผม
ผมคงหวังมากไปสินะ
ที่อยากให้ใครสักคนอยู่ข้างในวันสำคัญของผมบ้าง
ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือพ่อตั้งแต่ที่จำความได้ผมก็ไม่เคยมีใครอยู่เคียงข้างผมในวันนี้เลยสักครั้ง
ผมไม่เคยอยากได้ของขวัญอะไรเลย
ผมแค่อยากให้คนๆหนึ่งอยู่ข้างๆผมในวันนี้ไม่ให้ผมต้องเหงาอยู่คนเดียวเท่านั้น
แต่มันคงหวังมากเกินไปจริงๆ
พี่โตกลับมาในเช้าวันที่ 2 ม.ค.พร้อมกับกลิ่นเหล้าที่เหม็นหึ่งไปทั้งตัว ผมรีบไปพยุงพี่โตที่แทบจะล้มไปกับพื้น
ผมพาพี่โตไปที่โซฟาหาผ้าเช็ดตัวละอ่างน้ำ ผมเติมน้ำอุ่นก่อนที่จะเอามาเช็ดตัวให้พี่โต
“อื้อ”พี่โตจับมือผมเอาไว้ตอนที่ผมเช็คหน้าผาก ก่อนที่จะดึงผมให้ผมล้มทับพี่โตที่นั่งอยู่ ก่อนที่พี่โตจะกอดผมเอาไว้แน่น
“เหงาใช่มั๊ย พี่ขอโทษ พี่จะไม่ให้บีชอยู่คนเดียวในวันสำคัญอีกแล้ว พี่สัญญา”พี่โตบอกผมจูบที่หน้าผาก ลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา
พี่โตล่วงอะไรบางอย่างในกระเป๋าออกมา ช่วยเกาะหน่อยได้มั๊ย”พี่โตยื่นให้ผมก่อนที่ผมจะแกะกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆออกแล้วสิ่งผม
พบคือกล่องกำมะยี่สีน้ำเงิน
ผมเปิดมันข้างในกล่องคือแหวนสองวง
พี่โตหยิบแหวนวงหนึ่งออกมาแล้วจับมือผมข้างซ้ายขึ้นมาก่อนที่จะสวมแหวนที่นิ้วนางของผม
“สวมให้พี่ด้วยสิ”พี่โตยิ้มหวานผมสวมแหวนให้พี่โตที่นิ้วนางข้างซ้าย
ว๊าก
ผมร้องตอนที่พี่โตอุ้มผมแล้ววางที่เตียงอย่างแผ่วเบา
“เป็นของพี่นะ”พี่โตบอกผมก่อนที่จะจูบผม
ที่ผ่านมาตั้งแต่คบกันผมไม่เคยยอมเขาสักครั้ง อาจเพราะผมกลัวว่าผมจะสูญเสียเขาไป
แต่ ณ ตอนนั้นผมเชื่อใจพี่โต เชี่อในคำสัญญาจนยอมยกทุกอย่างของผมให้กับเขาทั้งหมด
กว่าจะรู้ว่าทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งที่จัดสรรค์ฉากจบไว้แล้ว
ผมก็รักเขาหมดหัวใจ
“บีช”เสียงของชมพูเย็นเรียกผม ปลุกผมขึ้นจากความคิดของตัวเอง
“ครับ ผมจะรีบไปติดนะครับ”ผมบอกก่อนที่จะรีบเดินไปเอากระดาษติดกระจกแต่ยังไม่ทันที่จะเดินมือของผมก็ถูกจับเอาไว้ ผม
หยุดเดินมองคนหัวสีชมพู
ก่อนที่ชมพูเย็นจะกอดผม มือของเขาจับที่หน้าผมก่อนที่จะใช้นิ้วเกลี่ยที่ใต้ตาของผม
“อย่าร้องไห้เลยนะ”ชมพูเย็นบอกผม
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าน้ำตามันไหลออกมาเมื่อไร
แค่นึกถึงคนที่ครั้งหนึ่งผมเคยรัก
น้ำตามันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ผมไม่ได้ร้องไห้”ผมปฏิเสธชมพูเย็นทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าน้ำตามันไหลออกมา ผมไม่อยากให้เขาเห็นผมอ่อนแอ
“บีชตอนนี้บีชไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ บีชมีพี่มีปุยและที่สำคัญบีชยังมีลูกในท้อง เพราะฉะนั้นจะอ้อนพี่คนนี้หน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรนี่หน่า น้องบีช”ชมพูเย็นพูดแล้วก็ยิ้มกว้าง
ผมพยักหน้าผมแค่ตอนนี้และวันนี้เท่านั้นที่ผมจะยอมอ่อนแอให้เขาเห็น
ชมพูเย็นกอดผมหลวมๆแต่กลับอบอุ่น
“คุณป๋อครับเอาอันนี้ไปประดับบ้านด้วยนะ”ปุยเดินที่พึ่งตื่นนอน เดินมาพร้อมกับสายรุ้งประดับ พอเห็นชมพูเย็นกับผมกอดกันก็ตาโต
“ไม่ยอมนะคุณป๋อกอดพี๊คนเดียวได้ไง ปมกอดด้วย”ปุยเดินเข้ามากอดผม หลังจากชมพูเย็นคลายอ้อมกอดที่กอดผมและย่อตัวลงโอบกอดผมพร้อมกับปุย
“ไปตกแต่งบ้านกันเถอะ”ชมพูเย็นบอกก่อนที่จะเอาแผ่นกระดาษไปติดหน้าร้าน
ผม ชมพูเย็น ปุยช่วยกันตกแต่งบ้าน ส่วนใหญ่ชมพูเย็นจะเป็นคนทำ ผมกับปุยส่งของให้กับเขาตกแต่งที่เพดานบ้าน สายรุ่งประดับติดกับเพดานพาดไปมา ตรงกลางเป็นโคมรูปดาว
“ของมาส่งแล้วครับ”เสียงเรียกจากหน้าอินเทอร์โฟนหน้าบ้าน ชมพูเย็นรีบไปเปิดประตูแล้วกลับเข้ามาพร้อมกับชุดหมูกระทะ
“วันนี้เรากินหมูกระทะกัน”แล้วก็เอาของทั้งหมดไปไว้ในครัว
“ผมช่วย”
“อืม”
ผมกับชมพูเย็นช่วยกันจัดของเสร็จ ชมพูเย็นก็พาปุยไปอาบน้ำ
ผมมองชมพูเย็นที่อุ้มปุยไปอาบน้ำก็ยิ้ม
ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในวันเกิด และมันเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับผมยิ่งกว่าของขวัญใดๆ
การมีคนอยู่เคียงข้างในวันสำคัญทำให้ผมมีความสุข
ชมพูเย็นกับผมช่วยกันย่างกุ้งและเนื้อหมู ข้างกันมีปุยที่คอยบอกว่าอยากกินอะไร
“พี๊ ป๋อ เอากุ้ง”ชมพูเย็นเอากุ้งที่ย่างเสร็จแล้วให้ เขาแกะเปลือกออกแล้วไว้ในชามปุย
“กินเยอะๆนะ น้องบีช”พูดพร้อมกับเอากุ้งใส่ไว้ในชามผม
“ขอบคุณครับพี่”
“ต้องอย่างนี้สิ”เขายิ้ม ก่อนจะเดินไปที่หลังบ้าน แล้วไฟก็ดับลง
Happy birthday to you, Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
Happy birthday to you.
Happy birthday to you, Happy birthday to you
Happy birthday Happy birthday
Happy birthday to you.
เสียงเพลงดังขึ้น พร้อมกับแสงเทียน
“สุขสันต์วันเกิดนะน้องบีช ขอให้มีความสุขมากๆนะ”ชมพูเย็นบอกผม คราวนี้น้ำตาผมไหลออกมาจริงๆผมซึ่งมากเป็นครั้งแรกที่มีคนพูดคำว่า”สุขสันต์วันเกิด”กับผม
“เป่าเค้กสิ”
ผมเป่าเค้ก อฐิฐานให้ผมไม่ต้องอยู่คนเดียวและขอให้ลูกผมแข็งแรง
นอกจากนี้ผมคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
ไฟเปิดขึ้นพร้อมกับที่ผมรู้สึกมีอะไรอยู่บนหลัง ผมจับไปที่หลังสัมผัสถึงความนุ่มของอะไรบางอย่าง
ผมจับเอามันออกจากหลังและพบกับตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารักตัวหนึ่ง
“พี่ให้”ชมพูเย็นบอกแต่ผมไม่อยากได้
ไม่ใช่ว่าผมไม่ดีใจแต่มันมากเกินไปหรือเปล่าแค่ที่เป็นอยู่มันก็มากไปแล้ว
“ผมไม่อยากได้”ผมบอกไป
“พี่ให้บีชอีกวันนี่มันวันเกิดน้องบีชนะแล้วถ้าไม่อยากได้ก็เก็บเอาไว้ให้ลูกนะ”ชมพูเย็นบอกผม ผมมองงหน้าชมพูเย็นนิ่ง แล้วรับเอาตุ๊กตาตัวนั้นมากอด
“ปมให้พี่นะ”ปุยที่หายไปสักพักได้ยื่นกระดาษให้ผม
ผมรับมาและเปิดดู มันเป็นภาพวาดเส้นยุกหยิกคนสามคนแต่ผมสามารถรู้ได้ว่ามันเป็นรูปของผม ชมพูเย็นกับปุย
“ขอบคุณนะปุย ขอบคุณนะครับพี่ชมพูเย็น”ผมบอก ปุยยิ้มหวานรวมทั้งชมพูเย็น
ผมมีความสุขไม่ใช่ที่ผมได้ของขวัญแต่เป็นเพราะผมมีคนสองคนไม่สิ สามคนอยู่เคียงข้างในวันที่ผมไม่อยากอยู่คนเดียวที่สุด
TBC………………………..
หัวข้อ: ผิดด้วยเหรอที่ผม...“ท้อง” ตอนที่ 16 ก้าวต่อไป THE END ภาค 1 (อ่าน 259767 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก