หัวข้อ: ผิดด้วยเหรอที่ผม...“ท้อง” ตอนที่ 16 ก้าวต่อไป THE END ภาค 1

[Tennyo_Y]

บางทีก็คิดนะ บีช นี่ จิตใจช่างอ่อนแอ

[แป้งข้าวหมาก]

สับสนชื่อพี่น้องบ้านนี้ละเกิน 
หัดสู้คนมั่งก็ดีนะบีชสมัยนี้นายเอกเขาสู้คนกันแล้ว  ขัดใจเจ๊

[N-T]

พออ่านแล้วงงๆมากกกกกก
คืออ่านไม่ต่อเนื่องเลยงงๆ
แต่เนื้อเรื่องสนุกดี
ติดตามตอนต่อไปจ้า

[maew189870]

นี้แหละเขาเรียกว่าความสุขอยู่กับเราไม่นานความทุกข์ก็เช่นเดี่ยวกัน

[sataav]

อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้หนักมาก 

สงสารชะตากรรมบีชสุด ๆ
ซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรขนาดนี้ เฮ้อ
ดีหน่อยที่เจอชมพูเย็น ไม่งั้นคงแย่กว่านี้
จะว่าไป ชมพูเย็นน่ารักจัง อยากให้คู่กับบีช 

ส่วนโต กับ นิลน่ะเหรอ
ไปตายซะ 

ยังไงคุณนักเขียนก็รีบมาต่อนะคะ
เราชอบเรื่องนี้ม๊ากมาก 
และ จะคอยติดตามผลงานเรื่อย ๆ นะคะ สู้ ๆ

[kuro]

อิมเมจตัวละครจ๊ะ

[/b][/font][/size][/color]

บีช

ผมท้องกับคนที่ผมรัก......แต่เขากลับไม่รักผมและบอกว่าเรื่องของเรามันเป็นแค่เรื่องหลอกลวง

โต

ผมไม่มีทางรักกับคนที่ต่ำกว่าผม....ของชั้นต่ำยังไงมันก็ต่ำวันยังค่ำ

ชมพูเย็น

ถูกชะตา...ใช่ผมก็แค่รู้สึกถูกชะตาน้องชายผมเท่านั้น...ผมท่องคำว่าน้องชายในใจ

ปุย

ปมไม่รู้อะไรหรอก...ปมรู้แต่พี๊เป็นคนในครอบครัวปม

นิล

ผมทำร้ายน้องชายแท้ๆของตัวเองเพียงเพื่อความสะใจเล็กๆ.....แต่ใครบอกว่าไม่เจ็บ.........แต่ผมก็ยังทำ...ช่วยไม่ได้...เพราะผมมันเลว

ตาล

คิดจะมาแย่งพี่โตไปเหรอ...ไม่มีทาง...คิดว่ากระเบื้องแตกๆมันจะสู้ทองที่อยู่สูงกว่ามันได้เหรอไง?

เย็นตาโฟ
ผมรักและเชื่อมั่นในการตัดสินใจของน้องชายผม...และผมในฐานะพี่ชาย...ผมมีหน้าที่ขจัดอุปสรรคต่างๆให้มันหมดไป...รวมถึง...ไอ้เชี่ยบางตัว

หวานเย็น
ผมรักน้องผม..และเพราะรักมาก...ผมถึงไม่อยากให้น้องชายผมเกริดกลั่วกับเศษเดนของใคร...เพราะฉะนั้นผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง...ที่มันคงเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล

เหมยลี่
ฉันเกิดมาก็ได้ชื่อว่าคู่หมั้นของเขา....แต่ทำไมเขาถึงได้ดูแลแกมากกว่าฉัน...ครั้งหนึ่งฉันเคยต้องทนที่เขามีคนอื่น.....อย่านึกว่าครั้งนี้ฉันจะยอมให้ของต่ำๆอย่างแกมาแตะต้องคนที่ฉันรัก

ชา
(อิมเมจอาจต่างจากเรื่อง เมื่อผมท้อง....กับเพื่อนสนิท)
ผมแค่ช่วยคนที่ผมนับถือ...ผมว่ามันไม่เกินไปสักนิด...และชีวิตผมเกิดมาเพื่อรักคนๆเดียว

[kuro]

ตัวละครหลักมีเท่านี้ค่ะ
และคิดว่าจะเท่านี้จริงๆ5555555
kuro
ว่าถ้าไม่นับสีผมสีชมพู ที่ต้องการมากสำหรับอิมเมจชมพูเย็น ซึ่งหายาก เพราะ สวยมาก และ kuro คิดว่าจะเปลี่ยนคนดีไหมแต่ก็คิดนะคะ
ใครว่าหน้าหวานรุกไม่ได้55555
ส่วนพี่โตอันนี้หานานสุดกว่าจะได้แต่ดูแกกว่าชมพูเย็นนะ...แต่ช่างเถอะอย่างพี่โตควรแก่ก่อนวัยแล้ว

ขอบคุณค่ะ

[TOY_SKY]

 

[Mamoru]

ไม่มาต่อสักที ลืมไปละว่าเนื้องเรื่องก่อนหน้านี้เป็นไง 

[maew189870]

รอนะจ๊ะ

[paiongza1669]

รอนะครับ

[Jibbubu]

รีบมาต่อนะคะ ลืมเรื่องไปจะหมดแล้วเนี่ยะ

[anenomena]

ตั้งแต่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ น้ำตายังไม่ได้หยุดไหลเลย

ต้องวิ่งหาม้วนกระดาษทิชชูมาวางไว้ข้างๆคอมกันเลยทีเดียว 

บีชน่าสงสารมากเลย อายุไม่เท่าไหร่เอง ต้องมาเจออะไรที่มันโหดร้ายแบบนี้ น่าสงสาร!

เรื่องนี้ตัวร้ายๆเยอะแยะมากมาย ผู้หญิงในเรื่องก็หาดีๆไม่ได้ สุดๆของความดราม่าน้ำตาคลอจริงๆ Q^Qb คารวะเบย

รอตอนต่อไปนะค้า เตรียมผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตารอแล้วว (กระดาษทิชชูมันเปลืองงง #ผิด)

[paiongza1669]

อยากให้มาต่อไวๆนะคร้าบ

[Noina_Pn]

รออยู่น่ะครับ 

[brookzaa]

แค่อ่านผ่านๆก็หดหู่สุดๆ นี่อ่านผ่านๆนะ แค่ตอนแรกกะตอนล่าสุด  นี่ไม่อยากอ่านต่อเลยสงสารบีช

รอตอนคลอดแล้วอ่านตอนจบทีเดียวดีไม๊นะ เฮ้อ

คิดไม่ตก ไม่กล้าอ่านจริงๆ ต่อมน้ำตาตื้นช่วงนี้ทิชชู่หมด ยังไม่ได้ซื้อด้วย 55++

 

[matame]

สนุก ตกลงโตอะไรยังไง ยังไม่เคลีย

[black sakura]

อ่านจนลืมเนื้อเรื่องบางส่วนแล้วอ่ะ
ต้องกลับไปอ่านอีกรอบ  รอๆตอนต่อไปค่ะ

[hotladyanyavee]

หายไปนาน กลับมาก็สนุก แต่อาจสั้นไปหน่อย แต่บีชก็ยังน่าสงสาร
โตจะเอาอย่างไร รักหรือไม่รัก และใครเป็นพระเอก ก็ยังไม่ลงตัว
แต่แอบเชียร์เฮียเย็นตาโฟนะ น่ารักดี

[maew189870]

รอออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

[sukaz]

 

[kuro]

ใครรออยู่บ้างคะ
ขอเสียงหน่อยค่ะ
ไม่นานเกินรอแน่นอน
และการตัดสินใจของบีชคืออะไรต้องติดตามค่ะ
ขอบคุณค่ะ

[gwaiplay]

ปูเสื่อกางมุ้งรอ 

[paiongza1669]

ผมนี่ซื้อป๊อปคอร์นรอเลยครัช

[junpa]

 

[ืNtop]

อยากให้บีชมีความสุข และขอให้แก้แค้นอิพี่โตบ้าง

[Kokyo]

ถึงกับนอนเลยรอ

[modisvip]

พระเอกนี่โตใช่ไหม คือทำขนาดนี้ถ้าใช่พระเอกหวังว่าจะมีเหตุผลดีๆมารองรับการกระทำนะคะ แค่ทิฐิอย่างเดียวมันน้อยไปลูกตัวเองแต่สั่งให้ไปเอาออกอ่ะ หรือโตไม่เชื่อป่ะว่าบีชท้องจริงๆ เดาทั้งนั้น ฮ่าๆ  แต่สุดท้ายหวังว่าจะแฮปปี้นะคะ อิอิ

[kuro]

ชีวิตต้องเดินต่อไป



“วิ้กกี้หนึ่งแก้ว ไวท์สามแก้ว น้ำส้มหนึ่งแก้วนะครับ”เสียงของผมทวนรายการที่ลูกค้าสั่ง ก่อนจะเอาไปที่เคาร์เตอร์และเอาไปเสริฟ์ให้กับแขกที่มาเที่ยวยามค่ำคืน



เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เหล่าผู้คนชายหญิงต่างโยกย้ายกันเต้นรำอย่างสนุกสุดเหวี่ยง และบางคนก็นั่งจิบเหล้าข้างกายมีหญิงสาวคอยดูแล บ้างก็กะดกเหล้ากับเพื่อนพร้อมคุยกันสนุกปาก



ที่นี่คือผับเลสต้า ที่ทำงานเก่าของผม...ไม่สิ ที่ทำงานปัจจุบันของผมต่างหาก


ผมหนีออกมาจากโรงพยาบาล มันไม่ยากแล้วก็ไม่ง่ายหรอกในการหนี ผมแค่รอเวลาที่ละครหลังข่าวมา คุณพยาบาลก็แทบจะไปออกันหน้าจอทีวีแล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจผมที่เดินออกมาจากห้อง



ทำไมพี่เย็นตาไม่ห้ามผม ก็เพราะพี่เขาไม่อยู่นะสิ ชมพูเย็นก็ไม่ได้มาเยี่ยมผมนานแล้วด้วย ผมลืมบอกไปผมอยู่ในโรงพยาบาล 3 วัน แต่กลับเห็นหน้าเขาน้อยมาก



แต่ผมจะสนไปทำไมผู้ชายหัวสีชมพูที่มาเรียกผมว่าน้องชาย



ผู้ชายที่ผมคิดว่าเขาคือครอบครัว



ผมแม่งโครตใจง่ายอย่างที่ไอสารเลวตัวหนึ่งบอกไว้จริงๆนั่นล่ะ



แค่เขาทำดีกับผม ผมก็นึกว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน



เป็นไงล่ะ



เจ็บ...แต่มันก็จบลงแล้วล่ะ



ผมเริ่มทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้แล้ว



ชีวิตของผมกับลูกต้องเดินต่อไป



วันนั้นตอนที่ผมเดินออกจากโรงพยาบาลก็ไปชนเข้ากับฮันที่พาฟ้ามาฝากท้องที่โรงพยาบาล



หมอนั้นถามผมสองสามอย่าง ไม่รู้ทำไมถึงได้ถาม ปกติหมอนี่ไม่ค่อยยุ่งกับผมหรอก ถึงจะอยู่ห้องเดียวกัน ถึงเขาจะให้งานผมทำแต่เราก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย



“ตอนที่โดนตบเจ็บหรือเปล่า ฉันเนี่ยก็ถามแปลกนะมันก็ต้องเจ็บอยู่แล้ว แต่ที่ถามว่าเจ็บน่ะที่ใจ ที่โดนตบทั้งที่ตัวเองมาก่อน”ผมไม่รู้หรอกว่าฮันรู้ได้ยังไง



ก็ว่านะครับข่าวลือยิ่งร้ายกับเราเท่าไรมันยิ่งลามท่วมทุ่งเท่านั้น



ผมยิ้มก่อนที่จะตอบ “เจ็บแล้วไงในเมื่อเขาก็ไม่เคยจะใส่ใจอะไรอยู่แล้ว ว่าแต่นายเถอะพาฟ้ามาที่โรงพยาบาลไม่ใช่หรือไง ไม่ตามฟ้าไปล่ะ”ผมถามตอนนี้เราอยู่ที่นั่งตรงมุมเสาสำหรับรอตรวจส่วนฟ้าขึ้นชั้นสองไปตรวจที่แผนกอื่นแล้ว



“ก็ดีนี่ นายลาออกเพื่อเขา สุดท้ายเขาก็ทำร้ายนาย”


“นายจะแสนรู้ไปถึงไหน”




“ฉันไม่ใช่หมา แต่เป็นเจ้านายของนาย”



“ก็แค่อดีตเจ้านาย”



“ฉันจ้างนายมาเป็นเด็กเสริฟร้านเดิมจะทำไหม ร้านฉันขาดคน”



ผมคิดไปมา มันดีสำหรับผมที่ผมได้งานหลังจากที่ผมจะไปจากชมพูเย็น



เงินเก็บพอมีอยู่ก็จริงแต่ก็ต้องหาเพิ่มเพราะยังมีอีกชีวิตหนึ่งที่ต้องเกิดมา



และผมอยากให้เขามีชีวิตที่ดีที่สุดเท่าที่แม่คนนี้จะสามารถหาให้ได้



“ได้”ผมตอบตกลง



จากนั้นเป็นต้นมาผมก็ทำงานเป็นเด็กเสริฟของที่นี่



มันก็ผ่านมาสักสองอาทิตย์แล้วล่ะครับ



กับการตัดสินใจของผม ที่จะถอยห่างจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดโดยการหนี



อาจจะฟังดูขี้ขลาดไม่ใช่ตัวผม เพราะผมไม่เคยหนีเวลามีใครมาหาเรื่องผมพร้อมชกเสมอ



แต่ตอนนี้ผมไม่อยากทำอะไร ไม่อยากที่จะสู้รบกับใครอาจจะเป็นเพราะผมยังเจ็บกับพี่โต เจ็บกับคำว่าครอบครัวของชมพูเย็นอยู่ก็ได้



“บีช โต๊ะ 5 เขาเรียก ช่วยไปรับออเดอร์ให้พี่ทีนะพี่จะไปห้องน้ำ”เสียงของพี่ที่ทำงานเรียกผมเลยไปรับออเดอร์ที่โต๊ะ 5



“ของต่ำๆมันก็เหมาะกับที่ต่ำสินะ ดีแล้วจริงๆที่ฉันทิ้งของต่ำๆไปได้จะได้ไม่ต้องมาเป็นเสนียดติดตัว”เสียงนี้ดังขึ้นทันทีที่ผมไปถึงโต๊ะ



ผมจำเสียงของเขาได้ดี



พี่โตและข้างพี่โตก็มีตาลที่คอยเกาะแขนอยู่



“ตาลก็ว่าล่ะว่าคุ้นๆก็นะของต่ำๆมันก็วนเวียนอยู่กับที่ต่ำๆจริงๆนะคะพี่โต”ตาลมองมาทางผมจ้องด้วยสายตาจิกกัด



“ไม่ทราบว่าจะสั่งอะไรดีครับ”ผมถามพวกเขาทำเสียงตัวเองให้นิ่งที่สุด ต้องขอบคุณความเอาแต่ใจของชมพูเย็น อยู่กับชมพูเย็นผมใจเย็นขึ้นเยอะ เมื่อก่อนผมคงจะหาเรื่องตบเธอแล้ว



“เอาอะไรดีนะคะพี่โต เอาปลาดุกย่างเกลือมั๊ยคะพี่โต ใส่เกลือเยอะๆเผื่อเหลือจะได้ใช้ปัดเสนียดแถวๆนี้”เธอแยมรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย



พี่โตหันมามองผม ผมสัพพัสถึงความเย็นชามันเย็นระเยือก “ตามใจตาลเลยจ๊ะอยากทำอะไรทำเลย ยังไงตาลก็มีค่ากว่าใครบางคนแถวนี้ที่รั้งแต่จะพาพี่ให้ตกต่ำลง”



“แหม พี่โตก็...”เธอยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ย “อย่าพูดความจริงสิคะ”



“ปลาดุกย่างเกลือที่หนึ่งนะครับ งั้นผมขอตัวก่อน”ผมทวนเมนูและรีบออกมา คนแบบนั้นมีเรื่องไปคงไม่จบ



ทำไมชีวิตผมยังต้องวนเวียนกับคนพวกนี้อยู่อีก



ทั้งที่มันน่าจะจบแล้วแท้ๆ



“เดี๋ยว”ตาลแผดเสียงแหลมเรียกผม ผมหันกลับไปมอง



“ฉันยังสั่งไม่เสร็จ”



ผมยิ้มบริการจ้องเธอ “นึกว่าคุณลูกค้าสั่งเสร็จแล้วนะครับ...เมื่อกี้คุณลูกค้าสั่งอะไรนะครับ...อ้อ ปลาดุกย่างเกลือเอาเกลือเยอะๆใช่มั๊ยครับ แต่ผมว่ามันคงไม่พอกับความต้องการของคุณลูกค้านะครับ มันยังไม่สามารถล้างความต่ำทรามออกจากตัวคุณได้”



“กริ๊ด”เสียงนี้รู้ใช่มั๊ยครับว่าเสียงอะไร ทันทีที่ผมพูดจบเธอก็กรีดร้องดังลั่น ตามด้วยเหล้าวิกกี้ที่บรรจงราดใส่ตัวผม



“คุณลูกค้าไม่สั่งอะไรเพิ่มแล้วใช่มั๊ยครับ ผมจะได้ไป”ผมพูดหันหลังจากโต๊ะ ตัวผมเปลียกและอยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด



“เดี๋ยว”เสียงของพี่โตทำให้ผมหันกลับไปอีกครั้ง



แล้วผมก็เห็นพี่โตที่ถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ก่อนจะวางเอาไว้บนโต๊ะ “เอาไปสิ ถือว่าทำทานให้ลูกหมาตกน้ำที่ไม่เจียมตัวเอง”



ผมยื่นมือออกไป ผมไม่ได้ต้องการที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าแต่เป้าหมายของผมคือเหยือกโค๊กที่อยู่ข้างๆต่างหาก ผมกำลังจะคว้ามันมาได้แล้ว แต่ผมก็ช้ากว่ามือของคนๆหนึ่ง มือนั้นได้คว้าเหยือกโค๊กเอาไว้แล้วจัดการเทเหยือกโค๊กทั้งเหยือกลงบนหัวของพี่โต



“ผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้เช็ดเองดีกว่ามั้ง...เอ้า...นี่ผืนเดียวคงไม่พอฉันยกให้ ถือว่าทำบุญทำทานให้กับลูกหมาตกน้ำที่ไม่ชะโงกดูเงาตัวเองว่ามีค่ามากพอจะไปว่าคนอื่นหรือเปล่า”บอกพร้อมกับโยนผ้าเช็ดหน้าลงโต๊ะ



“ชมพูเย็น”ผมพูดชื่อเขาออกมา ผมตกใจที่เห็นเขาที่นี่ ชมพูเย็นยิ้มให้ผมก่อนที่จะจับแขนผมและออกแรงดึงผม แต่ผมขื่นตัวไว้และพยายามแกะมือเขาออก ผมไม่อยากตามเขาไป ผมไม่อยากจะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระให้คนอื่นอยู่ตลอดเวลา
พอเห็นแบบนั้นมือนั้นก็ออกแรงบีบมากขึ้นก่อนจะออกแรงลากผมให้เดินตามเขาไป ผมเดินตามเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทั้งที่ผมก็มั่นใจว่าผมแข็งแรงพอแต่ผมกลับทำให้มือที่จับแขนผมไว้นั้นปล่อยแขนผมไม่ได้



ผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะพาผมไปไหนแต่ก่อนที่ผมจะออกห่างจากโต๊ะพี่โต ผมก็ได้ยินเสียงกริ๊ดของตาลที่ตอนนี้เธอตัวเปียกโชก
ข้างเธอคือเย็นตาโฟที่ถือขวดไวท์เปล่าอยู่



ชมพูเย็นยังลากผมมาได้ไม่ไกลมากทำให้ผมได้ยินสิ่งที่เย็นตาโฟพูด ประโยคนั้นคือ“โทษที มือมันลื่น”



TBC………….

[love AJ]

สงสัยเรื่องนี้คงไม่มีพระเอกซินะ

ไอ้โตไม่มีบทบาทอะไรเลย

ชมพูเย็นนี่ล่ะพระเอกตัวจริง