ตอนที่ 26เพราะพี่ทองไลน์มาบอกว่า ‘ที่รักครับ ช่วยไปรับน้องพลอยหน่อยนะ อาม่าโทรมาบอกว่าตอนนี้ลุงคนขับออกไปทำธุระกันหมด ม๊ากับเตี่ยก็ไม่ว่าง อาจารย์หมอให้เฮียเข้าดูการผ่าตัดม้าตอนเย็นนี้คงไปไม่ได้ ช่วยหน่อยนะครับ เลิกแล้วจะรีบไปหา’
ผมก็เลยต้องมายืนเอ๋อเร๋ออยู่หน้าโรงเรียนอนุบาลที่ค่าเทอมนั้น...ซื้อรถยนต์ได้ทั้งคัน แถมตอนนี้หน้าโรงเรียนรถกำลังติดสุดๆ เพราะผู้ปกครองของเด็กแต่ละคนต่างขับรถมารับราวกับจะมาแข่งแรลลี่ก็ไม่ปาน ส่วนใหญ่ขับเบนซ์ CRV ฟอร์จูนเนอร์ แคมรี่ มารับลูกกันทั้งนั้น และในจำนวนผู้ปกครองเหล่านั้น คงมีแต่ผมที่แต่งชุดนักศึกษาอยู่คนเดียวนั่นล่ะครับ -_-
มองหาน้องพลอยอยู่นาน ในที่สุดก็เห็นน้องนั่งเล่นม้าหมุนอยู่กับเพื่อนผู้หญิงตัวเล็กๆ ผอมบางหนึ่งคน และเพื่อนผู้ชายท่าทางเกรียนๆ อีกสองคน วันนี้น้องน่ารักมากครับ มัดแกละทั้งสองข้าง แก้มที่พองราวกับซาลาเปานั้นก็อมชมพูนิดๆ คงวิ่งเล่นจนเหนื่อย แถมท่าทางจะเป็นหัวโจกเพื่อนด้วยสิ ดูเฮี้ยวๆ ห้าวๆ จังเลยคนน่ารักของผมเนี่ย
“อาซ้ออออออออออ” เสียงเล็กๆ เรียกผม ก่อนร่างป้อมๆ จะโดดเหยงๆ โบกมือมาให้ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ เมื่อผู้ปกครองคนอื่นๆ หันมามอง
ผมรีบเดินเข้าไปหาน้องพลอยที่วิ่งไปเอากระเป๋าของตัวเองที่วางอยู่บนม้านั่งใกล้ๆ มีเพื่อนอีกสามคนวิ่งตามมาเป็นพรวน
“ทำไมพลอยถึงเลียกพี่เค้าว่าอาซ้อล่ะ พี่เค้าเป็นผู้ชายนะ” น้องผู้หญิงตาโตตัวเล็กถามน้องพลอย
“ก็อาซ้อเป็งแฟงเฮียขาของพลอย อาม่าบอกให้เลียกอาซ้อ”
“งั้นอาซ้อของพลอยก็เป็นกะเทยสิ ฮ่าๆๆๆๆ อาซ้อเป็นกะเทย อาซ้อเป็นกะเทย”
ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน เด็กผู้ชายท่าทางเกรียนๆ นี่ก็ไม่น่ารักเอาซะเลย นี่ถ้าเตะเด็กจะมีใครลากผมเข้าคุกไหมครับ!
“หยุดนะ เจฟนิสัยไม่ดีเลย ว่าอาซ้อของพลอยทำไม” น้องผู้หญิงที่สุดแสนน่ารักเพื่อนของน้องพลอยชักสีหน้า
“ช่ายย เจฟนิสัยไม่ดี พุ่งนี้ห้ามมาเล่งกับพลอยกับมีมี่อีกนะ แล้วอาซ้อของพลอยไม่ใช่กะเทยด้วย!”
“แบร่! ไม่มีใครอยากเล่นกับหมูตอนหรอก เจฟอยากเล่นกับมีมี่ต่างหาก เนอะมิคกี้”
ไอ้เด็กเจฟนี่ดูท่าว่าโตขึ้นมาจะไม่รอดมือรอดตีนคนอื่นนะ หน้าตามันกวนตีนใช้ได้เลย -_-
“แต่มิกอยากเล่นกับพลอยนะ เพราะพลอยน่ารัก”
=_= โลกมันหมุนเร็วขึ้นทุกวันสินะ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าน้องสาวของพี่ทองกำลังจะออกเรือน ไม่ๆๆๆๆ
“อาซ้อของพลอยเหมือนคนบ้าเลย พูดก็ไม่พูด ส่ายหน้าอยู่คนเดียว อาซ้อของพลอยเป็นใบ้เหรอ”
น้องพลอยตวัดตามองไปทางไอ้เด็กเจฟทันที “อาซ้อไม่ได้เป็งใบ้! อาซ้อแค่พูกไม่ได้ อย่ามาว่าอาซ้อนะ!”
“พูดไม่ได้ก็เป็นใบ้นั่นแหละ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อเป็นใบ้ อาซ้อ...”
ผมไม่ทันได้ดึงตัวน้องพลอยไว้ น้องก็กระโดดเข้าใส่เด็กเจฟทันที น้องมีมี่เห็นตัวเล็กๆ อย่างนั้นก็ไปช่วยน้องพลอยตีหัวไอ้เด็กเจฟนั่นด้วย ร้ายจริงๆ ผมมัวแต่อึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก็เลยเข้าไปแยกตัวน้องพลอยออกมาช้าไปตอนนี้ไอ้เด็กเจฟก็แหกปากร้องไห้เสียงดังไปแล้ว จนผู้ปกครองคนอื่นๆ หันมามอง และคุณครูที่ยืนพูดคุยกับแม่ของเด็กบางคนก็รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์
“พลอยดึงผมเจฟ พลอยต่อยเจฟด้วยครับครู แงๆๆๆๆๆๆๆ”
สภาพน้องพลอยนี่ดีกว่าเจฟหน่อย แค่แกละหลุดไปหนึ่งข้าง และแก้มมีรอยเหมือนโดนข่วน
“ก็เจฟว่าอาซ้อของพลอยก่อนทำไม เจฟว่าอาซ้อเป็นใบ้ ว่าอาซ้อเป็นกะเทยค่ะครู นิสัยไม่ดีเลย” น้องมีมี่หน่วยซัพพอร์ตของน้องพลอยได้ทีก็ฟ้องกลับ
คุณครูยิ้มอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหันมามองเด็กๆ แต่ละคน แล้วมองมาทางผม
“ขอบคุณที่ช่วยห้ามไว้นะคะ” คุณครูค้อมหัวให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเด็กเกรียนแล้วพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “น้องเจฟ หนูไม่ควรล้อคนอื่นนะคะ ลูกผู้ชายต้องทำตัวให้สมกับเป็นสุภาพบุรุษ หนูเป็นผู้ชายที่โตมาจะต้องปกป้องคนอื่น การทำร้ายคนอื่นไม่ว่าจะทางไหน ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ น้องเจฟว่าอาซ้อของน้องพลอย อาซ้อของน้องพลอยก็เสียใจ แล้วน้องพลอยก็โกรธน้องเจฟมากด้วย เพราะฉะนั้นขอโทษอาซ้อของน้องพลอยนะคะ”
เด็กเจฟยกหลังมือป้ายน้ำมูกน้ำตาออกจากหน้า ก่อนจะยกมือไหว้ผม “ขอโทษครับอาซ้อ”
ดูน่ารักขึ้นมาทันทีเลยแต่...เอ่อ...ความจริงก็ไม่ต้องเรียกผมว่าอาซ้อก็ได้นะ มันก็ฟังดูทะแม่งๆ ยังไงพิกล
“ส่วนน้องพลอย หนูไม่ควรใช้กำลังตัดสินปัญหา เจฟทำผิด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหนูควรจะตีเขานะคะ เจฟเป็นเพื่อนน้องพลอย น้องพลอยตีเจฟ เจฟก็เจ็บ น้องพลอยดีใจเหรอคะที่เห็นเพื่อนเจ็บ”
“ไม่ค่ะ แต่เจฟว่าอาซ้อของพลอย พลอยไม่ชอบ”
“มีมี่ก็ไม่ชอบ เจฟนิสัยไม่ดี”
“แต่ถ้าเจฟสำนึกผิดแล้ว น้องพลอยกับน้องมีมี่ให้อภัยน้องเจฟได้ไหมคะ”
น้องพลอยกับน้องมีมี่หันมองหน้ากัน ก่อนจะตอบออกมาพร้อมกันว่า “ได้ค่ะ”
“แล้วก็ต้องขอโทษน้องเจฟด้วยนะคะ ทำให้ใครเจ็บ เราก็ควรจะขอโทษ คนเก่งของครูทำได้รึเปล่าค่ะ”
“ได้ค่ะคู/ได้ค่ะครู” น้องพลอยกับน้องมีมี่พูดพร้อมกัน ก่อนจะเดินไปหาน้องเจฟแล้วพูดขอโทษออกมา
ดังนั้นเรื่องก็จบลงด้วยดี ต้องขอบคุณคุณครูที่เข้ามาช่วยเหลือ เพราะลำพังผมคงจะทำอะไรไม่ได้มาก ผมปล่อยให้น้องพลอยบอกลาเพื่อนๆ ยกมือสวัสดีคุณครู แล้วจูงมือน้องมาที่รถ
“ลดอาซ้อสวยจังเลย” น้องพลอยพูดพลางยิ้มกว้าง ดีดขาไปมาอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ผมดึงเบลท์มาคาดให้น้อง “เฮียขาชอบเอาจุ๊บแจงมาลับหนูล่ะ หนูโดงเพื่องล้อทุกทีเลย”
พี่ทองนี่ถือว่าเป็นผู้กล้าระดับตำนานจริงๆ เขาไม่แคร์สื่อ ไม่อายใคร กล้าพานิสสันเก่าคร่ำคร่านั่นมาประจันโฉมกับรถราคาเหยียบสิบล้านพวกนี้ด้วยนะ สุดยอดมาก
“แต่หนูลักจุ๊บแจงนะคะ เพาะเฮียขาลักจุ๊บแจงม๊ากมากกก”
ผมยิ้มแล้วก้มลงหอมแก้มน้องพลอยไปหนึ่งที น้องหัวเราะคิกคักแล้วมองหน้าผมอย่างอายๆ “อาซ้อตัวหอมจังเลย ให้หนูหอมแก้มซ้อบ้าง”
ผมเลยเอียงแก้มไปให้น้องพลอยอย่างเต็มใจ แค่ไม่กี่วินาทีที่ริมฝีปากเล็กๆ สัมผัสกับแก้มผม ความรู้สึกสุขใจก็เอ่อล้นออกมา อ่า...นี่แหละ นี่แหละ โมเม้นนี้สินะ ที่ผมเฝ้าเพ้อหามาตลอด ผมอยากมีน้องสาว T_T
“คิกๆ” น้องพลอยหัวเราะอย่างน่ารัก จนผมอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปหอมแก้มน้องอีกสองที ก่อนจะหันกลับมาสตาร์ทเครื่องยนต์ เพราะขืนยังหลงเสน่ห์เจ้าหญิงตัวน้อยอยู่อย่างนี้ คงกลับบ้านเอาตอนมืดพอดี
ระหว่างทางไปบ้านพี่ทอง น้องพลอยก็เล่าให้ฟังว่าวันนี้คุณครูสอนอะไรที่โรงเรียนบ้าง แถมยังร้องเพลงในชั่วโมงภาษาอังกฤษให้ผมฟังด้วย น่าเอ็นดูเหลือเกิน เจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของผม ^^
ผมขับรถมาจอดหน้าประตูรั้ว ลดกระจกลงเพื่อจะขอให้พี่ตำรวจเปิดประตูให้ แต่ก็ต้องชะงักไปทันทีเมื่อเจอเข้ากับ...พี่นิล
“ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ล่ะ ฉันเป็นแฟนกับลูกชายบ้านนี้นะ!”
ผมขมวดคิ้วมองทันที รู้สึกไม่ชอบใจเอาซะเลยกับการกระทำแบบนี้ของพี่นิล
“ผมไม่เคยเห็นหน้า คงจะให้เข้าไปข้างในไม่ได้หรอกครับ แล้วผมก็เรียนถามคุณหญิงท่านแล้ว ท่านบอกว่าแฟนของคุณทองชื่อคุณชงโคครับ ท่านอนุญาตให้ไล่คนที่มาแอบอ้างได้ เพราะฉะนั้น ถ้าคุณไม่ไปดีๆ ผมคงต้องลากไปเอง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แก! ฉันจะบอกให้ทองไล่แกออก!”
“ไล่ผมออกไม่ได้หรอกครับ ผมรับราชการ มีหน้าที่ติดตามนาย ไม่ได้เป็นคนงานของบ้านหลังนี้ เชิญครับคุณ ผมจะได้เปิดประตูให้รถของคุณชงโคเข้าไป”
พี่นิลตวัดสายตามามอง ในขณะที่ผมแค่เลิกคิ้วกลับไปให้ แล้วกดเลื่อนกระจกขึ้นพร้อมๆ กับที่ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างคับแค้นใจ
“ซ้อขา เขาเป็งคงบ้าเหลอคะ น่ากลัวจังเลย”
ผมยื่นมือไปลูบหัวน้องพลอย ส่ายหน้าพลางยิ้มให้ ก่อนจะขับรถเข้ามาในบริเวณบ้านเมื่อประตูรั้วเปิดออกแล้ว
“ไง มาช้าไปหน่อยรึเปล่า” พอปลดล็อค ประตูก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของพี่ทองที่มายืนค้ำกรอบประตูไว้ น้องพลอยรีบเปิดประตูอีกฝั่งแล้ววิ่งไปสวัสดีพี่ทอง
“เฮียขา เมื่อกี้ที่หน้าบ้างมีคงบ้าด้วย”
“คนบ้า?” พี่ทองทำหน้าสงสัย
‘พี่นิลน่ะ เขามาหาพี่’
คิ้วเข้มๆ ของพี่ทองขมวดเข้าหากัน ก่อนจะก้มลงมา หน้าแทบชิดกัน “รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง หงุดหงิดใจอะไรไหนบอกมา”
“หมวยได้ยิงว่าคงบ้าเป็งแฟงเฮียขาด้วยล่ะ แล้วแฟงคืออะไลเหลอคะเฮีย”
พี่ทองคงเข้าใจทันทีว่าผมหงุดหงิดทำไม เขาอมยิ้ม แล้วยกมือลูบหัวน้องพลอย “แฟนก็คือคนรักกัน แล้วแฟนของเฮียก็คืออาซ้อของหมวย ถ้าได้ยินใครบอกว่าเป็นแฟนเฮียอย่าไปเชื่อนะ เขาโกหก อาซ้อของหมวยต่างหากที่เป็นแฟนเฮีย”
“ม๊าบอกว่าคงโกหกเป็งคงไม่ดีล่ะ”
“ใช่แล้ว เป็นคนไม่ดี เพราะฉะนั้นหมวยต้องไม่โกหกเฮียนะ ไปรอที่ห้องนั่งเล่น แล้วเตรียมตอบคำถามว่าแก้มไปโดนอะไรมา”
น้องพลอยที่เมื่อกี้ยังยิ้มร่า ตอนนี้กลับทำตาโต ยกนิ้วป้อมๆ ขึ้นปิดแก้มตัวเอง แล้วรีบวิ่งออกไป “เตรียมไม้เรียวไว้ให้เฮียด้วย! เข้าใจไหม!”
“ไม่เข้าใจค่าเฮียยยย”
ผมมองตามร่างเล็กๆ ไปอย่างเอ็นดู ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูดังโครมใหญ่ ความจริงไม่ได้ตั้งใจปิดแรงเลยนะ แค่เพราะออกแรงมากไปหน่อย
‘พี่จะตีน้องพลอยไม่ได้นะ น้องไม่ผิด’
“เรื่องของหมวยเอาไว้ก่อน ที่ถามไปมึงยังไม่ตอบ ทำไมมาช้า”
‘ก็เกิดเรื่องที่โรงเรียนนิดหน่อย’
“เรื่อง?”
‘พี่เอาเวลาที่คาดคั้นผม ไปดูเพื่อนพี่ดีกว่าไหม เขาคงมีธุระถึงได้มาหา’
“แต่กูไม่มีธุระกับเขา กูมีกับแฟนกู ไหนดูหน้าหน่อยดิ๊ หืมมม งอจะเป็นช้อนอยู่แล้วมั้งเนี่ย”
ผมปัดมือพี่ทองออกจากคาง ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา ผมแค่ไม่ชอบใจกับคำพูดของพี่นิลก็เท่านั้น
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนดังลั่น ผมเบิกตาโพลงมองรถที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง พี่ทองเรียกชื่อผมเสียงดังลั่นจากข้างหลัง ในขณะที่ผมยืนตัวแข็งทื่อเพราะความตกใจ แล้วราวกับปาฏิหาริย์ที่รถคันนั้นหยุดได้ทันก่อนที่มันจะชนกับร่างของผมเข้า เสียงหัวเราะดังลอดออกมาจากในรถ ก่อนเจ้าของรถระยำนี่จะก้าวลงมา
ลูกพี่ลูกน้องของพี่ทองที่ชื่อเล้ง กับ...พี่นิล
“ตกใจเหรอไอ้ใบ้ เฮีย ผมพาแฟนเฮียมาแหนะ เขาบอกว่าอยากเจอ...”
ผลัวะ!
พี่ทองปรี่เข้าไปซัดหมัดหนักๆ เข้าที่หน้าลูกพี่ลูกน้องตัวเองทันที จนไอ้เล้งล้มไปกองกับพื้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องของพี่นิล และโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เท้าเบอร์สี่สิบสองก็เตะอัดเข้าไปที่ชายโครงเสียงดัง อั่ก!
“มึงกล้าดียังไง! ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้! ออกไป!” พี่ทองตัวสั่นไปด้วยความโกรธ เขาโกรธมากกว่าตอนที่เห็นจุ๊บแจงโดนพวกไอ้แบ็คทำร้ายเสียอีก
“มึง...ไม่มีสิทธิ์ไล่กู!”
ปึก!
พี่ทองกระทืบซ้ำลงไปอีก ทำให้ไอ้เล้งที่กำลังจะพยุงตัวลุกขึ้นถึงกับทรุดฮวบลงไปตามเดิม
“ทอง...พอแล้ว นี่ญาติของทองนะ ทำไมต้องทำร้ายน้องเล้งด้วย”
“หุบปาก! ผมไม่ได้พูดกับนิล! แล้วมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นด้วย มาหาผมทำไมไม่ทราบ!”
“เรารู้ว่าทองกำลังโกรธ แต่อย่าใจร้ายกับเราอย่างนี้”
ไม่รู้ทำไม ผมถึงเกลียดน้ำตาของผู้หญิงคนนี้ ผมไม่รู้สึกสงสารเลยสักนิด
“ออกไปจากบ้านกู ไอ้เล้ง พานิลออกไปด้วย แฟนกูมีคนเดียว ชื่อชงโค จำใส่หัวมึงไว้!”
พี่ทองเตะเข้าที่สีข้างของไอ้เล้งอีกที ในขณะที่ผมเดินไปหาหินก้อนใหญ่ๆ มา แล้วทุ่มลงไปที่กระจกและกระโปรงหน้าของรถสปอร์ตราคาเหยียบสิบล้าน
โครม! เพล้ง!
ไอ้เล้งอ้าปากหวอมองหน้าผม พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ และเมื่อมันหาเสียงตัวเองเจอก็สบถเสียงดังลั่น
“ไอ้เหี้ย!! มึงทำอะไรวะ!”
ผมแค่เลิกคิ้วมองหน้ามัน ไม่ได้รู้สึกใส่ใจกับหน้าซีดๆ ของมันแต่อย่างใด มันน่ะสมควรโดน...รู้ไหมว่าชีวิตผมมีค่าแค่ไหน...ชีวิตที่แม่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้องไว้ ไม่มีใครมีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับผมทั้งนั้น...มัน...ไอ้คนไร้ค่า
“มึงต้องรับผิดชอบ!” ไอ้เล้งชี้หน้าว่าผม แต่พี่ทองก็ปัดนิ้วมันลงแล้วชี้หน้ามันแทน
“ทำไมแฟนกูต้องรับผิดชอบ อีกอย่างกูแจ้งจับมึงข้อหาเจตนาฆ่าได้นะไอ้สัด”
ไอ้เล้งหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม มันได้พี่นิลประคองตัวยืนขึ้น สภาพสะบักสะบอมเหลือจะกล่าวเพราะโดยอัดอยู่ฝ่ายเดียวโดยไม่มีโอกาสตอบโต้สักแอะ
“ทอง เราขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”
ผมเดินเข้าไปดึงแขนพี่ทองมากอดไว้ ก่อนจะปรายตามองพี่นิลที่มองมาทางผมอย่างอึ้งๆ
“ผมไม่มีอะไรจะคุย ถ้านิลจะมาขอร้องให้ผมถอนแจ้งความนายทะเบียนคนนั้น ผมบอกเลยนะว่าผมไม่ถอน ผมให้เพื่อนผมจัดการให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องยืดเยื้ออีก แล้วนิลก็ไม่ต้องมาหาผมที่บ้านได้ไหม แฟนผมไม่สบายใจ” ผมหยิกแขนพี่ทองไปหนึ่งที เขาหันมามอง แล้วพอสบตากัน เขาก็เข้าใจ “ไม่ใช่แค่ที่บ้านนะ ไม่ว่าที่ไหนก็อย่ามาเจอผมอีกเลย”
“ทำไมทองพูดกับเราอย่างนี้...เราไม่เหลือใครแล้วนะทอง ทองจะทิ้งเพื่อนอย่างเรา...”
ผมหวั่นใจจริงๆ ว่าพี่ทองจะใจอ่อนเพราะคำว่าเพื่อนอีก แต่เขาก็พูดสวนขึ้นทันทีว่า “ผมรู้ว่านิลไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อนกับผม... เราทำร้ายกันมามากพอแล้ว ให้จบแค่นี้เถอะ”
ผมหวังว่าพี่นิลจะเข้าใจและไม่มีรบกวนพวกเราอีก พี่ทองไม่เคยเป็นของพี่ ไม่ว่าเมื่อก่อน ตอนนี้ หรือในอีกหลายๆ วันข้างหน้า เขาจะไม่เป็นของใครทั้งนั้น นอกจากของผมคนเดียว เข้าใจซะนะครับ แล้วก็อย่ามาเจอพี่ทองอีก ...อยากพูดออกไปอย่างนี้ แต่ก็ทำไม่ได้...ผมจึงทำได้แค่ส่งสายตาไปมองก็เท่านั้น
“อาทอง! เกิดอะไรขึ้นลูก มีเรื่องอะไรกัน” เสียงอาม่าดังมาแต่ไกล ผมเห็นท่านรีบเดินมาทางที่พวกผมยืนกันอยู่ ก่อนไอ้เล้งจะทำท่าสำออยปางตายให้ได้ชมเป็นบุญตา แหม...น่าตบรางวัลตุ๊กตาทองคำให้ซะจริงๆ
“อั๊วแค่ทักทายอาชงโคตามประสาคนในครอบครัว แต่อาชงโคอีไม่ชอบหน้าอั๊ว คงโกรธที่อั๊วไปว่าอีครั้งนั้น อีเลยเอาก้อนหินมาทุบกระจกรถอั๊ว อาม่าดูรถอั๊วสิ เตี่ยเพิ่งถอยคันใหม่ให้ อั๊วต้องโดนเตี่ยฆ่าแน่ๆ แล้วเฮียทองก็เข้าใจผิดคิดว่าอั๊วไปทำร้ายแฟนของเฮีย เฮียเลยต่อยอั๊ว เตะอั๊ว อาม่าต้องให้ความยุติธรรมกับอั๊วนะ ถ้าอาม่าไม่เชื่อถามพี่นิลดูก็ได้”
“จริงค่ะอาม่า เอ่อ...สวัสดีนะคะ หนูนิลเองค่ะ จำได้ไหมคะ”
ตัวอะไรกลับชาติมาเกิดกันแน่นะสองคนนี้ คงเห็นว่าผมพูดไม่ได้ เลยอยากจะพูดอะไรก็พูดสินะครับ แล้วคงคิดว่าอาม่าจะเชื่อเลยใส่ไฟพี่ทองกันใหญ่
“ลื้อก็รู้ว่าอั๊วลำเอียงนะอาเล้ง ไม่ว่าลื้อจะพูดจริงหรือพูดโกหก อั๊วก็ไม่เชื่อลื้อทั้งนั้น อั๊วจะฟังจากปากของหลานอั๊วเอง ว่าไงอาทอง เกิดอะไรขึ้น” เชื่อแล้วล่ะครับว่าอาม่าแกรักของแกจริงๆ
“ก็ไอ้ขยะเปียกนี่มันจะขับรถชนชงโค อั๊วแค่สั่งสอนให้มันรู้สำนึกบ้างก็แค่นั้น อาม่าบอกอากงด้วยว่าเอามันไปนอนคุกสักคืน ไม่งั้นอั๊วไม่ยอม” พี่ทองพูดเสียงแข็ง สีหน้ากระด้าง ตวัดตามองไปทางไอ้เล้งที่ตอนนี้เหมือนตัวมันจะหดเล็กลง
“ลื้อพาอาชงโคเข้าบ้านไปก่อน เดี๋ยวตรงนี้อาม่าจัดการให้”
“ขอบคุณครับ แต่อาม่าอย่าลืมให้มันไปนอนคุกด้วยล่ะ ไปอยู่ในนั้นสักคืน จะได้ฉลาดขึ้นมาบ้าง”
อาม่าพยักหน้า ในขณะที่ไอ้เล้งโวยวายขึ้นมาทันที
“อั๊วโดนซ้อมขนาดนี้นะอาม่า ทำไมอั๊วต้องโดนลงโทษฝ่ายเดียวอยู่เรื่อย อาม่าลำเอียง ไม่เคยเห็นหัวอั๊วเลย เอะอะอะไรก็เฮียทอง เฮียต่อยอั๊ว เตะอั๊วยังไม่ขอโทษสักคำ รถอั๊วก็พังอย่างนี้ อาม่าไม่ยุติธรรม”
พี่ทองดึงมือผมให้เดินตาม ผมเหลียวมองไปก็ยังเห็นไอ้เล้งร้องไห้โวยวายเป็นเด็กๆ มันคงกลัวการไปนอนในคุก แต่ผมว่ามันไปนอนสำนึกในนั้นบ้างก็ดี คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้อีก
“ทอง...ทองรอเราด้วย”
เป็นผู้หญิงที่...พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องจริงๆ ถ้าอาม่าไม่หยุดไว้ คงได้ตามมาเกาะแขนเกาะขาพี่ทองแน่ๆ
ขอบคุณครับอาม่า...แต่จะดีเหรอที่ปล่อยให้อาม่าผจญกับพวกมารแต่เพียงลำพังอย่างนี้ ผมหันกลับไปมองอีกครั้ง คราวนี้พี่ทองสะกิดให้มองอีกทาง ซึ่งเป็นทางที่ทอดยาวไปที่สวนของบ้าน เห็นม๊ากำลังเดินไปสมทบกับอาม่า อ่า...โล่งใจแฮะ ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว
พี่ทองพาผมมาที่ห้องนั่งเล่น น้องพลอยไม่ได้รออยู่ตามที่สั่งแต่พี่ทองก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาหันมามองผมแล้วลูบหัวเบาๆ
“เมื่อกี้ตกใจมากไหม”
ผมพยักหน้าพร้อมกับเอนศีรษะไปพิงกับไหล่ของพี่ทอง
“กูตกใจกว่ามึงเป็นร้อยเท่า ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร ถ้ามึงเป็นอะไรแม้จะแค่หัวเข่าถลอกกูก็จะหักแขนหักขามัน ไอ้สัดเล้งกล้ามากที่ลองของ”
ผมกุมมือพี่ทองไว้ ก่อนจะยกขึ้นมาแนบที่แก้มตัวเอง พลางจูบลงบนหลังมือเขาไปหนึ่งที
“อย่าเพิ่งทำตัวน่ารักดิ มันยากนะถ้าต้องโกรธต้องหื่นไปพร้อมๆ กัน”
พี่ทองหน้าบึ้ง ทำท่าจะก้มลงมากัดปากผม แต่ผมก็ไหวตัวทัน ผละตัวออกห่างเขาซะก่อน
‘งั้นก็เลิกโกรธได้แล้ว อยู่กับแฟนอย่าโกรธ ต้องหื่นให้มากๆ ถ้าหวังจะฟันผม เข้าใจไหม’
“เหยๆ พูดขนาดนี้เลยเว้ย พร้อมแล้วล่ะสิท่า” พี่ทองอมยิ้ม ขยิบตาทำหน้าทะเล้น
ผมส่ายหน้าทันที ‘ไปเอาออกก่อน แล้วค่อยมาว่ากัน’
ยังคงยืนยันคำตอบเดิมว่าผมไม่อยากลองของอันตรายขนาดนั้น เพราะไม่รู้ว่าโดนแล้วจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกกันแน่
“ต่อรองได้ไหม”
‘ว่ามา’
“สี่” พี่ทองชูนิ้วขึ้นมาสี่นิ้ว พอผมส่ายหน้า เขาก็พับนิ้วลงหนึ่งนิ้ว “สาม”
‘ต้องเอาออกให้หมด’
“ตอนเอาออกเจ็บกว่าตอนใส่อีกนะ”
‘แล้วพี่จะไปใส่ทำไม’
“ไอ้โปรดบอกว่าดี ทำแล้วชงโคติดใจแหงๆ ก็เลยลองทำดู”
ผมคงต้องมองพี่หมอโปรดคนดีอีกทีแล้วล่ะ ทำไมถึงได้แนะนำเรื่องแบบนี้ให้คนบ้าๆ อย่างพี่ทองกันล่ะ แล้วอีตาคนนี้มั่นใจมากแค่ไหนว่าจะได้แอ้มผม ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเลิกติดต่อกันไปแล้ว เขาเอาอะไรคิดนะ ผมอยากจะบ้า!
“นะครับที่รัก ลองดูก่อนนะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ เฮียจะรีบเอาออกทันทีเลย แต่ขอปีละเม็ดนะ”
=_= ข้อต่อรองแบบนี้คืออะไร ตกลงแล้วเขาจะไม่ยอมเอาออกใช่ไหม
‘พี่ไม่กลัวมันจะติดเชื้อบ้างเหรอ เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งด้วยนะ’
“รู้ว่าเสี่ยง แต่คงต้องขอลอง” ขยิบตาแล้วร้องเป็นเพลงอย่างนี้ผมคงห้ามอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ
‘ไม่ต้องมาทำตาเจ้าชู้ใส่ผม ว่าแต่ใครฝังให้พี่ หรือฝังเอง’
“ไอ้โปรดทำให้ มันบอกว่ารับเคลมตลอดอายุการใช้งาน สะอาดปลอดภัย เชื่อใจหมอโปรด มันบอกสโลแกนมางี้อ่ะ ก็เลยใจง่ายยอมมัน” พี่ทองทำหน้าอายๆ จนผมชักสงสัยว่าเขายอมอะไร แต่ที่จริงผมอยากถามพี่หมอโปรดมากว่านะครับว่าจะรับเคลมยังไง ถ้ามันเน่ามันติดเชื้อขึ้นมามีให้เปลี่ยนด้วยรึเปล่า -_-
“คืนนี้ไปนอนกับเฮียนะ จะได้ทดลองใช้งานก่อน”
หน้าผมเห่อร้อนขึ้นมาทันที ก่อนจะระดมทุบไหล่เขาไปแก้อาย
“โอ้ยยย ชงโคจ๋า พอแล้วจ้า ช้ำหมดแล้วนะ ไม่ใช่กะท้อนนะครับที่ยิ่งทุบยิ่งหวาน แต่เอ...ก็ไม่แน่นะ อาจจะหวานก็ได้ ชิมเลยไหม”
‘หยุดเลย ที่นี่ห้องนั่งเล่นนะพี่ เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก’
พี่ทองทำปากขมุบขมิบราวกับจะสาปแช่งผม แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่ก็เปลี่ยนมายิ้มหวาน ทำหน้าออดอ้อน ผมเลยทุบเขาไปอีกหนึ่งที
“ฮ่าๆๆ พอแล้วๆ เฮียเจ็บจริงๆ นะเว้ย ตัวก็ไม่ใช่เล็ก ทุบเอาทุบเอา”
‘งั้นก็ทำตัวดีๆ สิ’
“โห ดีขนาดนี้แล้ว ยังจะเอาดีแบบไหนอีกทูนหัว ผู้ชายที่ดีกว่าเฮียก็ออกบวชไม่สึกกันหมดแล้วนะครับ นี่ยังดีนะที่เหลืออยู่ให้ชงโคได้ลิ้มลอง”
จิ้มให้ตาแตกได้ไหม ทำไมชอบขยิบตาแล้วทำหน้าเจ้าชู้ใส่ผมตลอดเลย แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว -///-
“ว่าไงอ่ะ สนใจลิ้มลองคืนนี้เลยป่ะ นี่บอกไว้ก่อนนะว่าจะติดใจไม่รู้ลืม หุหุ”
เออ ครับ พอเถอะครับพี่ หน้าผมแดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้ว นี่ผมแดงเผื่อพี่ด้วยนะ -_-
“นะ...คืนนี้นะ”
‘ไปเอาออกหนึ่งเม็ด แล้วผมจะลองพิจารณาดู’
“แต่ไอ้โปรดกว่าจะว่างก็อีกตั้งสองอาทิตย์ แถมเฮียก็ไม่ว่างด้วย ถ้าเอาออกก็ต้องนอนซมไปหลายวัน บวกลบเวลาแล้วคงเกือบเดือน”
‘ก็รอได้นี่ ไม่เห็นยากเลย หรือพี่คบกับผมแค่อยากมีอะไรด้วย’
พี่ทองหน้าบึ้ง ยกมือผลักหัวผมแรงๆ จนผมหงายหลัง ดีที่นั่งอยู่บนโซฟา ไม่งั้นคงหัวฟาดพื้นแตกไปแล้ว
“อย่าคิดอย่างนี้อีกนะ ถ้ากูคบใครแค่เพราะอยากมีอะไรด้วย กูคงลากใครสักคนมานอนเอาแล้วก็จบ ไม่ต้องหาห่วงมาผูกคอตัวเองให้ยุ่งยากหรอก”
เขาโกรธเหรอ...
‘ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ’
พี่ทองเบือนหน้าหนีจากผม แต่เห็นแว๊บๆ ว่าเขาหลุดยิ้ม ผมเลยเอานิ้วไปจิ้มแก้มเขาเบาๆ จิ้มอยู่สองสามทีเขาก็หันมางับนิ้ว ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มเขาไปทั้งซ้ายและขวาพร้อมกับพยายามดึงนิ้วของตัวเองออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย กลับดูดเบาๆ จนผมชักจะหัวเราะไม่ออก ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาดูดเก่ง...ใช้ลิ้นคล่อง แต่แค่นิ้วก็ทำให้รู้สึกได้ขนาดนี้เลยเหรอ...
“เค็มว่ะ”
หมดมู้ดไปเลยแฮะ -_-
“ลืมไปว่ามึงยังไม่ล้างมือ” แล้วจะเอาเวลาตอนไหนไปล้างล่ะ จับก้อนหินทุ่มใส่รถไอ้เล้งเมื่อกี้ก็ยังไม่ได้ล้าง ก่อนหน้านั้นยังจับนั่นจับนี่มาสารพัดอย่างอีก อื้อหือ คิดไปแล้วก็เชื้อโรคคงแพร่กระจายในตัวพี่ทองแล้วล่ะครับตอนนี้
“แต่รู้สึกดีใช่ไหมล่ะ เห็นทำหน้าเคลิ้มเชียว หึหึ” พี่ทองอมยิ้ม ก่อนจะขยับเข้ามาชิดแล้วกระซิบข้างหูผม “จะเคลิ้มกว่านี้นะ...ถ้าได้ทำมากกว่านิ้ว”
ผมได้ยินอย่างนั้นก็อมยิ้มตามเขา
‘งั้นถ้าอยากให้ผมเคลิ้มเร็วๆ ก็...หนึ่งเม็ด เอาออกซะนะครับ หรือถ้าจะให้ดี ก็ทั้งหมดเลย’
พี่ทองถอนหายใจออกมาเสียงดัง “เออๆ รู้แล้วล่ะน่า แต่ถึงจะยังเสียบไม่ได้ ก็ลวนลามเอ้ย ทำให้รู้สึกดีได้ใช่ป่ะ”
แทนคำตอบ ผมก็จุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขาแทน พี่ทองเลยเปลี่ยนจากทำหน้าเซ็งๆ มายิ้มร่าเริงอีกครั้ง
ที่จริงผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่าตัวเองจะใจแข็งไปได้แค่ไหน ตอนนี้บอกว่าไม่ แต่พอเขาทำให้เคลิ้ม ผมก็ถลำลึกไปทุกที... ผมไม่ได้หวงตัวหรืออะไรหรอกนะครับ แค่กลัวเจ็บเท่านั้นเอง T_T
.......................................................To be continue...............................................................
เจอกันวันศุกร์นะคะ
เรื่อยๆ ไปก่อนนะ พักเหนื่อยๆ ไว้เดี๋ยวไปลุยโค้งหักศอกหน้ากัน เพิ่งผ่านโค้งอันตรายกันมา ให้ขับขี่อย่างระมัดระวัง (นี่พูดออกนอกโลกอีกละ ฮ่าๆ)
หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113 (อ่าน 958548 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก