วังสวาท
ตอนที่7
[/size]
“เพชรตื่นลูก ไม่ไปโรงเรียนรึ”
เสียงแม่ปลุกทำให้ผทรู้สึกตัวแต่ทำไมมันหนักหัวขนาดนี้ ผมค่อยๆลืมตา
“ตายแล้วทำไมตัวร้อนแบบนี้ ไม่สบายแน่เลย ไม่ต้องไปโรงเรียนหรอกลูก”
“ครับ”
ถ้าแม่ไม่พูดแบบนั้นผมก็คงขอแม่ไม่ไปโรงเรียนอยู่แล้ว ผมรู้สึกเพลีย ปวดร้าวไปหมดแล้ว
“ลุกมากินข้าวกินยาสักนิดนะลูกแล้วค่อยนอนต่อ”
“ครับแม่”
ผมมองแม่น้ำตาซึม ผู้หญิงที่รักและห่วงใยผมที่สุด ผมต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตอบแทนบุญคุณท่าน
ผมเข้าไปกอดแม่ ผมต้องการกำลังใจ กำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไป
“เป็นอะไรหื้ม ร้องไห้ทำไม ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมรักแม่นะครับ”
“แม่ก็รักเพชรลูก”
....................................................................................
หลังกินข้าวต้มและยาเสร็จผมก็นอนต่อ แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน
“เพชรเป็นอะไรครับป้าแวว”
“เพชรไม่สบายคะคุณอาทิตย์”
“อ๋อครับ งั้นผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ ฝากป้าแววบอกเพชรด้วยนะครับว่าหายไวไว”
“ขอบคุณค่ะคุณอาทิตย์”
ผมได้ยินเสียงแม่และพี่อาทิตย์ออกไป ผมเลยหลับตานอนอีกครั้ง
“เพชรตื่นลูกจะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวแม่เช็ดตัวให้”
“เดี๋ยวผมเช็ดเองก็ได้ครับ อาการดีขึ้นแล้ว”
“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวแม่ไปในครัวก่อนนะ มีไรเรียกแม่นะลูก เดี๋ยวเอาข้าวต้มกับยามาให้”
“ครับ”
แม่เดินออกจากห้องไป ผมค่อยๆถอดเสื้อแล้วหยิบผ้าในกะละมังที่แม่เตรียมมาให้ค่อยเช็ดตัว
ผลัก !
“เป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่าไม่สบาย”
เสียงคุณวินนั้นเอง
“ยังไม่ตายครับ”
“ฮ่าๆๆๆ ประชดประชันได้แบบนี้คงจะหายแล้วจริงๆ”
“คุณวินมีธุระอะไรกับผมอีก”
“แค่อยากมาหาเมีย มันผิดตรงไหน”
“หึหึ ทำไมหรอครับ ติดใจผมหรอครับ”
คุณวินนั่งบนเตียงแล้วกอดผมเข้าไปทั้งตัว แล้วก้มลงมากระซิบ
“ถ้าฉันบอกว่าฉันติดใจเธอล่ะ”
“หึ มันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้วละครับคุณวิน ลืมมันไปซะ ครั้งเดียวก็เกินพอ”
“ฮ่าๆๆ อย่าคิดว่าจะหนีฉันพ้น ถ้าฉันเอาเรื่องเธอกับอาทิตย์ไปบอกคุณย่า ชีวิตอาทิตย์จะเป็นไงต่อนะ แล้วเธอ แม่เธอ พ่อเธอจะโดนอะไรบ้างน๊า”
คุณวินพูดด้วยน้ำเสียงยียวน ลอยหน้าลอยตา
“คุณไม่มีหลักฐานอะไร ทำไมผมต้องกลัว”
“หลักฐานมันไม่สำคัญหรอก เธอคิดว่าย่าฉันจะเชื่อใครระหว่างหลานแท้ๆอย่างฉันกับเด็กในบ้านอย่างเธอ”
“งั้นผมก็จะบอกท่านหญิงเหมือนกันว่าคุณข่มขืนผม รอยตามตัวผมก็เยอะแยะ”
ผมพูดพร้อมส่งสายตาเกลียดชังไปให้ อยากให้เขารู้ว่าผมเกลียดเขาขนาดไหน
“ก็เอาสิ อาทิตย์จะได้รู้ไงว่าแฟนมันเป็นเมียฉันแล้ว 5555”
“คุณมันเลว !!”
ผมผลักคุณวินออกจากตัวทันที
“ออกไปจากห้องผม ออกไป !!!”
“ฮ่าๆๆ ฉันไปก็ได้ ฉันเอานี้มาฝาก ยาแก้อักเสบกินซะจะได้ไม่เจ็บตรงนั้น”
คุณวินโยนซองยาแก้อักเสบมาให้ผม ผมพอรู้มาบ้างว่าต้องกิน แต่จะขอแม่ก็กระไรอยู่
“หมดธุระของคุณแล้วก็ออกไปได้ละ”
“ไปก็ได้จ้ะ เมียจ๋า”
คุณวินออกไปทิ้งให้ผมอยู่กับความโกรธ ผมเกลียดที่เขาถือไพ่เหนือกว่าผม ผมเกลียดที่ต้องกดดันอย่างนี้
“เพชร คุณวินเขามาหาลูกหรอ”
แม่นั้นเอง มาพร้อมถอดข้าวต้มและยา ผมรีบซ่อนยาแก้อักเสบใต้หมอนทันที
“ใช่ครับแม่ เขาแค่มาถามอาการผมหน่ะครับ”
“ลูกนี้โชคดีนะที่ทั้งคุณอาทิตย์และคุณวินเมตตา”
“ไม่หรอกครับ”
ผมตอบแม่เสียงแผ่ว โชคร้ายละสิไม่ว่าที่ได้เจอคนเลวๆอย่างไอคุณวิน
“กินข้าวกินยาให้หมดนะลูก แล้วพักผ่อนซะ”
“ครับแม่”
หลักจากแม่ออกไปผมกินข้าวกินยาเช็ดตัวจนเสร็จแล้วล้มตัวนอน คิดอะไรไปต่างๆนาๆ ผมจะทำยังไงต่อ ถ้าท่านหญิงรู้เรื่องผมกับคุณอาทิตย์นี้ตายแน่ๆ แล้วถ้าคุณอาทิตย์จะรุ้เรื่องผมกับคุณวินก็ไม่ได้ ผมจะไม่ยอมให้เรื่องของผมกับคุณอาทิตย์จบง่ายๆอย่างนี้แน่
คิดไปเพลินๆจนหลับ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนบ่าย3แล้ว ผมเลยลุกขึ้นมาเดินในสวนบ้างมัวแต่นอนอุดอู้เดี๋ยวจะเป็นหนักยิ่งกว่าเดิม ผมเดินอย่างติดขัดเล็กน้อย แต่ก็ดีกว่าตอนแรกเยอะ
“ออกมาเดินทำไมล่ะเพชร ได้ข่าวว่าไม่สบายนิ”
พี่ด้วงนั้นเอง กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่
“ออกมาเดินบ้างครับ มัวแต่นอนเดี๋ยวจะเป็นหนักกว่าเดิม”
“อืมก็จริง นี้พี่เจอเสื้อกล้ามใครก็ไม่รุ้โดนฉีกอยู่ในสวน ใครมาเล่นอะไรแผลงๆกัน”
ผมตกใจทันทีที่พี่ด้วงยกเสื้อที่โดนฉีกขึ้นมา เสื้อของผมเองที่เมื่อคืนสงสัยลืมหยิบไปทิ้ง
“เอ่อ เดี๋ยวผมเอาไปทิ้งให้เองพี่ด้วง”
“เออดี ข้าจะได้รดน้ำต่อ”
ผมหยิบเสื้อมาจากพี่ด้วงแล้วเดินไปที่ถังขยะ ทิ้งเสื้อตัวนั้นทิ้ง
ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงเรือนกล้วยไม้เจอท่านหญิงกำลังอ่านหนังสืออยู่
“มานี้สิเพชร”
ท่านหญิงเรียกผม ผมเลยเดินเข้าไป
“ได้ข่าวว่าไม่สบาย เป็นไงบ้าง”
ผมนั่งลงที่พื้นข้างๆที่ท่านหญิงนั่ง
“ดีขึ้นแล้วครับท่านหญิง”
“ดีแล้ว ปีนี้เรียนม.4แล้วสินะ ตั้งใจเรียนละจะได้เข้ามหาลัยดีๆ”
“ครับท่านหญิง”
ผมไหว้ท่าน ขอบคุณในความเมตตาที่ท่านมีให้ผมตลอด ถ้าท่านรู้ว่าผมแอบลักลอบรักกับหลานชายท่าน ท่านต้องโกรธมากๆแน่
“ฉันเข้าใจหนุ่มสาวสมัยนี้นะ แต่อย่าทำอะไรให้มันเป็นประเจิดประเจ้อมาก รอยที่คอน่ะ หาพลาสเตอร์ปิดซะ คนอื่นจะมองเธอไม่ดี”
ผมตกใจแล้วรีบดึงคอเสื้อปิดทันที ท่านหญิงคงเห็น
“ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับท่านหญิง”
ผมไหว้ลาท่านหญิงท่านหญิงพยักหน้า ผมเลยรีบเดินมาที่ห้องหาพลาสเตอร์มาปิดรอยที่คอ แบบนี้แม่คงจะเห็นแล้วแน่ๆ แต่แม่ไม่พูด แต่ผมว่าก็ดีแล้วที่แม่ไม่พูดไม่งั้นผมก็ไม่รู้จะอธิบายยยังไง
เมื่อติดพลาสเตอร์เสร็จก็นั่งบนเตียงคิดไปเรื่อยเปื่อย
ผลัก !
“เพชรเป็นไงบ้าง”
พี่อาทิตย์นั้นเอง พี่อาทิตย์รีบเข้ามากอดผมทันที
“ดีขึ้นเยอะละครับ”
“รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเพชรขนาดไหน พี่เรียนไม่รู้เรื่องเลยวันนี้ มัวแต่เป็นห่วงเพชร”
“ขอบคุณครับ แต่เพชรดีขึ้นเยอะแล้วครับ”
ผมเข้าไปกอดซบหน้าอกพี่อาทิตย์ พี่อาทิตย์ก็กอดตอบผม การได้อยู่ในอ้อมกอดคนที่รักมันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง
“เพชรไม่ต้องคิดมากเรื่องของเรานะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง แค่เราสองคนรักกันก็พอแล้ว”
“ครับ เพชรรักพี่อาทิตย์ที่สุดเลย”
“พี่ก็รักเพชรครับ”
พี่อาทิตย์ก้มลงมาจูบผมอย่างแผ่วเบา เหมือนเป็นกำลังใจให้ผม
ไม่นานพี่อาทิตย์ก็ต้องออกไปเดี๋ยวใครจะมาเห็น แต่พี่อาทิตย์นัดผมแล้ว4ทุ่มคืนนี้ให้ไปเจอกันที่ศาลาท่าน้ำซึ่งค่อนข้างไกล และปลอดคน
เวลา4ทุ่มผมจัดการตัวเองเรียบร้อย รอพ่อแม่กหลับผมก็เดินไปที่ศาลาท่าน้ำ เจอพี่อาทิตย์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ต้องขอโทษพี่อาทิตย์ด้วยที่เพชรช้าเพราะต้องรอพ่อกับแม่นอนก่อน”
“ไม่เป็นไร พี่แค่อยากอยู่กับเพชรนานๆเลยรีบมา”
ผมเข้าไปนั่งข้างๆแล้วกอดพี่อาทิตย์ทันที พี่อาทิตย์ก้มลงมาหอมแก้มผม
“พี่รักเพชรจังเลย เพชรน่ารักๆแบบนี้กับพี่คนเดียวนะ”
“เพชรก็รักพี่อาทิตย์ที่สุดเลย”
เราสองคนนั่งกอดหอมกันพี่อาทิตย์พูดคุยเรื่องราวในวันนี้ให้ผมฟังมากมาย
ผมเหลือบไปที่พุ่มสนเห็นคนยืนอยู่จึงตกใจ แต่พอมองดีๆเห็นเป็นคุณวินที่มองอยู่
ผมสะแหยะยิ้มแล้วคิดขึ้นได้
ผมขึ้นไปนั่งคล่อมตักพี่อาทิตย์แล้วก้มลงจูบพี่อาทิตย์อย่างดูดดื่มพี่อาทิตย์ก็สนองผมทันที
“อ่า จ๊วบบบบ”
ผมเหลือบไปมองคุณวินที่จ้องผมเขม็ง รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก
“รู้ไหมพี่อาทิตย์เป็นคนที่จูบเก่งที่สุด” ผมหันไปมองคุณวินอย่างกับจะบอกกับเขาว่า “ไม่มีใครสู้ได้เลย”
พี่อาทิตย์เลยกระชากผมเข้าไปจูบต่อ ผมเหลือบไปมองคุณวินที่กำหมัดแน่นอย่างสะใจ
...
มาต่อแล้วคร้าบบบ หลายๆคนเกลียดคุณวินที่ข่มขืนเพชร แต่นั้นแหล่ะคือเหตุผลว่าทำไมเพชรถึงเกลียดคุณวินนัก
คนที่ทำลายความฝัน ทำลายทุกอย่าง ต่อให้ดีแค่ไหนก็เกลียด 555555
ไม่เอาไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้
ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้น และคุณทุกที่อ่านครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38 (อ่าน 474192 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก