วังสวาท
ตอนที่17
[/size]
หลังจากนั้นชีวิตของผมก็มีความสุขมาก มีความสุขสุดๆ ผมกับพี่อาทิตย์เหมือนข้าวใหม่ปลามัน ผมขึ้นไปค้างห้องพี่อาทิตย์ทุกคืน แล้วเราก็ไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน
“เพชรมานอนกับพี่อาทิตย์ทุกคืนแบบนี้แม่ต้องสงสัยแน่เลย”
“อื้ม นั้นสิ”
เราสองคนพูดกันในขณะที่ผมนอนอยู่บนอกของพี่อาทิตย์
“พรุ่งนี้เพชรขอไปนอนที่ห้องนะครับ เพชรมานอนนี้เป็นอาทิตย์แล้ว”
“ได้ครับ แต่พี่คงคิดถึงเพชรแย่เลย”
“พี่อาทิตย์ก็ปากหวานจริงๆ”
“พี่ไม่ได้หวานแค่ปากนะ”
พี่อาทิตย์พูดจบก็ก้มลงมาจูบผมอย่างดูดดื่ม แล้วเกมส์รักของเราสองคนก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
........................................................
เช้าขึ้นมาวันนี้เป็นวันเสาร์ ผมยังนอนกอดพี่อาทิตย์อยู่บนเตียง ผมมองหน้าเขาแล้วยิ้ม พี่อาทิตย์เป็นผู้ชายที่หล่อ สุภาพ แสนดี เขานี้แหล่ะคือคนที่ผมมอบคำว่ารักให้
ก็อกๆ
ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียง ไม่เคยมีใครมาเคาะประตูเช้าขนาดนี้
ก็อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆ จนพี่อาทิตย์รู้สึกตัว
“เดี๋ยวเพชรไปแอบในห้องน้ำก่อนนะ”
“ครับๆ”
ผมเลยรีบวิ่งทั้งๆที่เปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเอาหูแนบฟังเสียงข้างนอก
“อาทิตย์ทำไมเปิดช้าจังลูก”
“เอ่อ คือผมเพิ่งตื่นหน่ะครับ”
“อื้ม เดี๋ยวลงไปกินข้าวเช้าพร้อมกันนะ”
“ครับแม่”
“เอ่อ อาทิตย์ มีคนเห็นเพชรเข้าห้องลูกดึกๆดื่นๆจริงรึเปล่า”
ผมตกใจทันที ใครเห็นกัน ผมว่าผมมาเงียบๆแล้วนะ
“เอ่อ คือ เพชรมาให้ผมสอนการบ้านน่ะครับ”
“อ่อจ้ะ แล้วทำไมต้องมาดึกๆดื่นล่ะ มาตอนค่ำๆก็ได้นิ”
“พอดีเพชรต้องช่วยงานในครัวครับ”
“อ๋อจ้ะ งั้นแม่ไปแล้วนะ”
คุณหญิงไม่ทันจะกลับไปก็หันมาพูดอีกครั้ง
“อาทิตย์ก่อนที่ลูกจะทำอะไรลูกคิดถึงผลที่ตามมาบ้างนะลูก ลูกเป็นใคร ลูกควรสำนึกไว้ อย่าคิดที่จะทำอะไรที่ไม่ดี อาทิตย์ของแม่เป็นเด็กดีมาตลอด อย่าทำให้แม่ผิดหวัง”
คุณหญิงพูดส่งท้ายแล้วออกจากห้องไป ผมยืนตัวชา คุณหญิงพูดแบบนี้หมายความว่าไง หรือคุณหญิงจะรู้เรื่องแล้ว ไม่นานพี่อาทิตย์ก็เปิดประตูห้องน้ำเข้ามากอดผมแน่น
“พี่อาทิตย์ เรื่องของเรา”
“อย่าพูดอะไรก่อนเพชร พี่ขออยู่แบบนี้สักพัก”
ผมไม่พูดอะไรต่อปล่อยให้พี่เขากอดผมไปเรื่อยๆ ผมคิดถึงอนาคตถ้าทุกคนรู้ความจริงจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องของเราจะเป็นอย่างไร ทำไมความสุขถึงอยู่กับผมสั้นขนาดนี้
หลังจากนั้นผมก็ลงมาที่ห้อง ผมเข้าไปอาบน้ำ มองตัวเองในกระจก ช่วงนี้ผมมีน้ำมีนวลขึ้น ไม่ผอมเหมือนเมื่อก่อน ท้องป่องเล็กน้อย คงเพราะกินเยอะขึ้นแน่เลย
ผมแต่งตัวเสร็จออกมาช่วยงานในครัว แค่เข้ามาในครัวผมก็รู้สึกคลื่นไส้ทันที
อ้วกกก !!
“เป็นอะไรอีกเพชร ช่วงนี้เพชรอาเจียนบ่อยนะลูก”
“เหม็นกลิ่นในครัวนะครับ”
“แม่ว่าไปหาหมอดีไหม”
“นั้นสิเพชรพี่ว่าเพชรไปหาหมอดีกว่านะ”
“เดี๋ยวค่อยไปตอนเย็นครับพี่ส้ม”
ผมบอกปัดไป ช่วงนี้ผมอาเจียนบ้างแต่ไม่บ่อยขนาดนั้น
“นี้ๆ ป้าได้มะม่วงเปรี้ยวมา กินกันไหม”
ป้าสาวเอามะม่วงเปรี้ยวมาตั้งในครัวผมเลย ไปนั่งด้วย แม้ยังเหม็นๆนิดๆแต่พอทนได้
“โหป้า เปรี้ยวขนาดนี้ ใครจะไปกินลง”
“เออว่ะ ข้าก็ว่างั้น”
ผมหันไปมองพี่ส้มที่ทำหน้าซะเปรี้ยวสุดๆ ผมอยากรู้เลยลองกินบ้าง
“อร่อยดีนี้พี่ส้ม อร่อยมากเลยป้าสาว”
“เอ็งไม่เปรี้ยวหรอเพชร”
“ไม่นะป้า กำลังดี”
“แหมะ เอ็งนี้ยังกับคนท้อง ทั้งคลื่นไส้ ทั้งกินของเปรี้ยว”
ผมชะงักทันที ท้องยังงั้นหรอ คงไม่หรอกมั้ง
“เพชร แม่ว่าตอนเย็นแม่จะพาเพชรไปหาหมอ”
ผมหันไปมองหน้าแม่ที่เครียดอย่างเห็นได้ชัด
“เอ็งพาเพชรไปตอนนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวทีเหลือฉันกับพวกนี้จัดการเอง”
“งั้นก็ได้พี่ ฉันไปก่อนนะ”
แม่พูดจบแล้วจับมือผมมาในห้องทันที
“ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นล่ะแม่”
“เพชร เอ็งมีอาการแบบนี้กี่วันแล้ว”
“อาการอะไรแม่”
“อาการยังกับคนแพ้ท้องยังไงล่ะ”
“ก็..”
“เพชร แม่คือแม่เพชรนะลูก เพชรทำอะไรอย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ แม่เห็นอยู่ตลอด เพียงแค่แม่ไม่พูด”
“แม่หมายความว่าไง”
“ก็เรื่องที่เอ็งไปนอนที่ห้องคุณอาทิตย์เป็นอาทิตย์ไงล่ะ”
“แม่ !!”
“เอ็งท้องใช่ไหมเพชร”
“ท้องอะไรล่ะแม่ พอกันที”
ผมกำลังจะหนีออกจากห้อง
“ท้องไม่ท้องเอ็งรู้ดีเพชร เอ็งคือคนที่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง เอ็งเป็นคนฉลาด อยู่ที่เอ็งจะยอมรับรึเปล่าว่าเอ็งท้อง”
แม่พูดจบผมลูบท้องผมเบาๆ น้ำตาซึม ผมจุกจนพูดอะไรไม่ออก
“ที่เอ็งเลี่ยงไม่ไปหาหมอมาหลายวัน เพราะเอ็งกลัวความจริงใช่ไหม”
“พอแล้วแม่ เพชรยอมแล้ว ไปหาหมอก็ไป”
ผมพูดน้ำตาซึม ตอนนี้ผมพร้อมที่จะรับรู้แล้ว
................................................................
“หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ คุณพชร ท้องได้3เดือนแล้ว”
หลังจากหมอพูดจบผมหน้าซีดทันที ผมท้องจริงๆใช่ไหม ท้องจริงๆใช่ไหม
“จริงหรอค่ะหมอ”
“จริงค่ะ คุณเป็นคุณแม่ของน้องพชรใช่ไหมค่ะ”
“ใช่ค่ะหมอ ดิฉันขอผลตรวจได้ไหมค่ะ”
“ได้ค่ะ นี้ค่ะ ผลตรวจ”
แม่ผมเอาผลตรวจมาอ่าน แล้วส่งให้ผม ผมเอามาอ่าน ผลการตรวจชัดเจนว่าผมท้องได้3เดือนแล้ว ผมอ่านจบแล้วน้ำตาไหล ผมท้องจริงๆใช่ไหม ลูกของผมใช่ไหม
“คุณแม่อาจจะเครียดนะค่ะที่อายุยังน้อยแต่หมอคิดว่าถ้าเราประคับประคองไปด้วยกัน มันจะไม่ใช่ปัญหาเลยนะค่ะ”
“ค่ะคุณหมอ ดิฉันให้ลูกฝากครรภ์ที่นี้เลยค่ะ”
“คุณหมอครับ เอาเด็กออกได้ไหม”
“เพชร ทำไมเอ็งคิดอะไรแบบนี้ นั้นลูกเอ็งนะ”
“แม่ ฉันอายุแค่15นะ แล้วอีกอย่างพ่อของเด็ก”
“พ่อของเด็กทำไม”
ผมเงียบลงทันที ไม่อยากคิดถึงพ่อของเด็ก ไอผู้ชายเลวๆคนนั้น
“เอ่อ หมอว่าเรามาหาทางออกกันดีกว่าค่ะ หมอจะรับฝากครรภ์เอง หมอไม่สับสนุนให้เอาเด็กออก เพราะนั้นจะหมายถึงคุณฆ่าชีวิตคนๆนึงไปเลยนะค่ะ ทำไมคุณพชรไม่คิดถึงหลายๆคนที่เขาเป็นเพศที่สามแต่เขาอยากมีลูก แต่เขาไม่มีโอกาส ในเมื่อคุณมีโอกาสนั้นแล้ว ทำไมคุณไม่รักษามันไว้ให้ดีล่ะค่ะ ลูกของคุณนะค่ะ หมอไม่รู้หรอกค่ะว่าคุณมีปัญหาส่วนตัวยังไง แต่หมออยากจะบอกว่าปัญหานั้นมันไม่สำคัญเท่ากับเด็กที่กำลังจะลืมตาดูโลกแล้วเรียกคุณว่าแม่”
หมอพูดจบผมน้ำตาไหลไม่หยุด ผมไหว้คุณหมอ
“นี้นามบัตรหมอ มีอะไรโทรมาปรึกษาหมอได้ทุกเรื่องนะคะ หมอชื่อเกวลินคะ”
“ขอบคุณมากๆนะครับคุณหมอ”
“ยินดีค่ะ”
หลังจากนั้นหมอก็ทำสมุดสีชมพูสำหรับคุณแม่มือใหม่ แล้วให้ใบนัดสำหรับตรวจครรภ์ให้ผม
“เดือนหน้าเจอกันนะค่ะ มีอะไรปรึกษาได้ทุกเรื่องเลยค่ะ”
“ครับหมอ”
ผมและแม่ออกมาจากห้องตรวจ เราสองคนเงียบกันมาตลอดทางจนถึงบ้าน ผมไม่มีจิตใจจะทำอะไรทั้งนั้น เข้าไปในห้องทันที
“ลูกแม่ แม่ขอโทษนะลูกที่คิดไม่ดีกับลูก ไม่ต้องห่วงนะเราสองคนแม่ลูกจะอยู่ด้วยกัน แม่จะดูแลลูกอย่างดีที่สุด ส่วน..”
ผมชะงักมือที่ลูบหน้าท้องอยู่
“ส่วนพ่อของลูก มันตายไปแล้ว มันตายไปจากเราสองคนแล้ว”
ผู้ชายเลวๆแบบคุณวินนั้นหรอจะเป็นพ่อ คนแบบนั้นนะหรอจะเป็นพ่อ ถ้าเป็นพี่อาทิตย์สิ คนแบบนั้นถึงเหมาะจะเป็นพ่อของลูก
.......................................................
มีคนสงสารพี่อาทิตย์ หลายคนอยากให้พี่อาทิตย์มีคุ่ เอ๊ะ น่าสนใจนะ คิดก่อนๆ ฮ่าๆ
ไม่รู้จะคุยอะไรล่ะ ไว้เจอกันตอนหน้าครับ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกคนที่อ่าน ได้อ่านทุกคอมเม้นครับ
ตอนหน้าอาจจะมาตอบคอมเม้น ใครมีคำถามอะไรถามไว้เลย
หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38 (อ่าน 474090 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก