วังสวาท
ตอนที่18
เรื่องที่ผมท้องตอนนี้คนที่รู้ก็มีแค่ ผม แม่ และพ่อ เท่านั้น
“เพชรท้องงั้นหรอ”
เสียงของพ่อผมพูด มองมาที่ผมด้วยความรู้สึกหลากหลาย
“ผมขอโทษครับพ่อ”
“แล้วทำไมเอ็งไม่ป้องกันล่ะเพชร เอ็งอายุแค่นี้ จะเอาอะไรไปเลี้ยงลูกเอ็ง”
“ผมไม่คิดว่าผมจะท้องนิครับ ผู้ชายจะท้องได้มันไม่ง่าย ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับผม”
“ช่างเถอะ ยังไงพ่อและแม่ของเอ็งจะช่วยเอง หลานคนเดียวมันไม่เหนือบ่ากว่าแรงหรอก”
พ่อเข้ามาลูบผมของผม ผมน้ำตาซึมเข้าไปกอดพ่อ ผมโชคดีแค่ไหนที่มีพ่อแม่ที่เข้าใจผม
“แล้งเอ็งจะบอกพ่อของลูกเอ็งไหมว่าเอ็งท้อง”
แม่ถามขึ้นมองมาที่ผมกับพ่อน้ำตาซึมเหมือนกัน
“เรื่องนี้ผมขอนะครับพ่อและแม่ ผมขอจัดการเอง อย่าเพิ่งบอกใครนะครับเรื่องที่ผมท้อง”
“ได้ พ่อกับแม่จะเงียบไว้ก่อน แต่เอ็งอย่าลืมนะเพชร ลูกของเอ็งที่เกิดมาต้องมีพ่อ”
“ใช่เพชร ยังไงลูกของเอ็งก็ต้องมีพ่อ”
“ครับ ถ้ามันไม่ได้จริงๆ ผมจะเลี้ยงลูกผมคนเดียว”
ผมพูดอย่างเด็ดเดี่ยว ถ้าผมต้องลำบากเพื่อลูกผมยอม แต่ผมไม่ยอมให้ลูกของผมมีพ่อเลวๆเด็ดขาด
....................................................................
แม่วานให้ผมไปช่วยจัดโต๊ะอาหารเย็นให้กับคุณท่านในวังแทนพี่ที่ลากลับบ้าน นานๆครั้งที่ผมจะได้เข้ามารับใช้ เพราะผมไม่มีหน้าที่อะไรในตรงนี้ ท่านหญิงอยากให้ผมสนใจการเรียนมากกว่า
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยแพ้กลิ่นอาหารเท่าไหร่ มีแต่อยากกินแต่ของหวาน อะไรที่หวานๆผมชอบหมด ทำให้ไม่มีพิรุธนัก แม่เลยบอกกับคนอื่นๆว่าผมเป็นกระเพาะเฉยๆ ระหว่างที่ผมตักข้าวให้ทุกคนอยู่ก็เห็นวินเดินเข้ามา
“ตาวินช่วงนี้ไม่กลับบ้านเลยลูก ถ้าแม่ไม่โทรตามคงไม่คิดกลับสินะ”
“คุณก็ วินมันโตแล้ว ปล่อยมันบ้าง”
เสียงคุณหญิงนีรนุชและคุณชายบวรพจน์คุยกัน
“พอดีผมรู้สึกมึนๆหัวนะครับ เลยพักที่คอนโดแทน แล้วอีกอย่างคงมีคนดีใจที่ไม่เห็นหน้าผม”
วินพูดประชดแล้วมองหน้าผม ผมไม่อยากจะรับรู้แล้วทำหน้าที่ผมต่อ
“ไม่สบายเป็นไงบ้างลูก”
“ดีขึ้นแล้วครับ แม่ครับผัดอะไรนี้ครับเหม็นจัง”
“ผัดผักบุ้งของชอบวินไงลูก แม่ไม่เห็นว่ามันจะเหม็นตรงไหน”
“เหม็นมากครับแม่ เอาออกไปไกลๆผมเลย”
“เอ้า สวัสดีพี่วิน ไม่เจอเลย ได้ข่าวจากพี่แอมว่าช่วงนี้พี่ไม่ค่อยสบาย เพลียบ่อยแถมเหม็นอาหารอีก”
พี่อาทิตย์เดินเข้ามาในห้องทานอาหารแล้วทักพี่ชาย เขาหันมายิ้มกับผม ผมก็ยิ้มตอบ
“วินเป็นขนาดนี้เลยหรอลูก ไปหาหมอยังลูก”
“ไปแล้วครับ หมอว่าปกติดี”
“อาการวินยังกับคนแพ้ท้องแทนเมีย”
เสียงท่านหญิงที่นั่งเงียบมาตลอดดังขึ้น ทำเอาผมพลาดทำจวักหล่น
เพล้ง!
“เป็นอะไรรึเปล่าเพชร”
พี่อาทิตย์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลถามขึ้น
“เอ่อ เปล่าครับ”
ผมรีบเก็บจวักแล้วเอาอันใหม่มาตักต่อแทน แพ้ท้องแทนเมีย ไม่จริง
“เพชรฉันได้ข่าวว่าเธอก็ไม่ค่อยสบายนี้ เป็นไงบ้าง”
ท่านหญิงหันมาถามผม
“ดีแล้วครับ ไม่มีอะไรมากครับ”
“เพชรเป็นอะไร พี่ไม่เห็นรู้เลย”
เสียงพี่อาทิตย์ดังขึ้น
“แล้วทำไมอาทิตย์ต้องรู้ทุกเรื่องของเพชรหื้ม”
เสียงท่านหญิงขัดขึ้น ทำเอาพี่อาทิตย์ไปไม่ถูก
“เอ่อ ผมก็ถามเพราะเป็นห่วงครับ”
“แหม๋ เป็นห่วงกันจริงๆเลยนะ”
เสียงวินดังประชดขึ้นมาทันที ผมละเกลียดน้ำเสียงของเขาจริง
“พอ แม่ว่าเราทานข้าวกันเถอะ”
คุณหญิงนีรนุชพูดปัดไปเรื่องอื่น แต่สายตาท่านกลับมองมาที่ผมเขม็ง ผมหลบสายตาท่านแล้วไปยืนที่มุมห้องทันที
ผมมายืนคิดแพ้ท้องแทนเมียหรอ ไม่จริง จะให้วินรู้เรื่องไม่ได้
“ตาวินกินไม่ได้หรอลูก”
“ครับแม่ เหม็นไปหมด”
“ตาวินแกไม่ได้ไปทำใครท้องใช่ไหม”
คุณชายบวรพจน์พูดขึ้น ผมหน้าซีดทันที
“โห พ่อ ผมป้องกันตลอด แต่ยกเว้น... ”
วินพูดไม่จบแต่มองมาที่ผมยิ้มๆ
“อาการวินเหมือนตอนที่ชายใหญ่แพ้ท้องแทนแม่นีรนุชเลยนะ”
ท่านหญิงพูดขึ้น
“ฮ่าๆ งั้นผมต้องไปสืบแล้วว่าผมไปทำใครท้องรึเปล่า”
วินพูดติดตลกแล้วทุกคนทานอาหารต่ออย่างไม่ใส่ใจ
ผมยืนกำหมัดแน่น เรื่องนี้จะแดงขึ้นไม่ได้ หลังจากนั้นทุกคนก็ทานอาหารเสร็จแล้วพากันไปนั่งในห้องนั่งเล่นผมเลยช่วยพี่ๆคนอื่นเก็บโต๊ะ
“เพชร ท่านหญิงเรียกให้ไปหาในห้องนั่งเล่นน่ะ”
ท่านหญิงเรียกผมไปทำไม ผมพยักหน้าตอบรับพี่แตง แล้วผมก็เดินไปหาท่านในห้องนั่งเล่น ทุกคนยังอยู่กันครบ ผมเลยไปนั่งที่พิ้นข้างๆท่านหญิง
“กินนี้ไหมเพชร ขนมหวานจากอังกฤษ ยายปันส่งมาให้น่ะ ฉันได้ข่าวจากสาวว่าช่วงนี้เพชรกินเก่ง ชอบกินของหวาน”
“เอ่อ ขอบคุณครับท่านหญิง”
ผมเลยเอาขนมหวานไปทานที่ห้อง แต่ไม่ทันจะออกจากห้องก็มีเสียงทักขึ้น
“ฉันว่าช่วงนี้เพชรดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ”
คุณหญิงนีรนุชมองมาที่ผม
“นั้นสิ ดูเปล่งปลั่งยังกับคนท้อง”
ผมยืนตัวแข็ง เมื่อท่านหญิงพูดต่อ ทำไม ทำไมต้องมายุ่งกับเรื่องผมด้วย
ผมหันไปยิ้มกับท่านทั้งสอง แล้วพูดว่า
“ช่วงนี้เพชรทานเยอะนะครับ”
“ไม่รู้ทานเยอะ หรือน้ำดีกันแน่”
วินขัดขึ้นมา
“ตาวินพูดอะไรเลอะเถอะ”
คุณหญิงนีรนุชปราม ผมเลยไว้ทุกคนในห้องแล้วเดินออกมาทันที ผมเดินมาเรื่อยๆ แต่ไม่ทันจะออกจากวังก็โดนพี่อาทิตย์ลากเข้าไปในห้องทานอาหารแทน
“มีอะไรครับพี่อาทิตย์”
“เปล่า พี่แค่คิดถึงเพชร คืนนี้มาหาพี่ที่ห้องไหม”
“เอ่อ คงไม่ได้ครับ พอดีเพชรรู้สึกไม่สบายตัว”
“อ๋อ ไม่สบายเป็นไงบ้าง”
“ดีขึ้นเยอะแล้วครับ”
“พี่คิดถึงเพชรจังเลย”
พี่อาทิตย์พูดพร้อมเข้ามากอดผม
“อย่าดีกว่าครับพี่อาทิตย์ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“น่าเพชร สักนิดให้พี่ชื่นใจ”
พี่อาทิตย์จับหน้าผมเงยไปรับจูบจากเขา ผมหลับตารับจูบอย่างเต็มใจ เราสองคนยืนจูบกันอย่างลืมตัวว่าอยู่ที่ไหน
“ตาอาทิตย์ทำอะไรน่ะ!!!”
เสียงท่านหญิงและคุณหญิงนีรนุชดังขึ้นพร้อมกัน ผมหันไปมองอย่างตกใจหน้าซีด พี่อาทิตย์หน้าซีดไม่แพ้ผม
คุณหญิงนีรนุชเดินเข้ามากระชากผมออกจากพี่อาทิตย์ทันที
“ฉันคิดไว้แล้วไม่มีผิด ว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้ !!”
คุณหญิงตวาดผมดังลั่น ทำให้วินและคุณชายบวรพจน์เดินมาดู คุณหญิงท่านจิกแขนผมจนเจ็บไปหมด
เพี๊ยะ !!
คุณหญิงตบหน้าผมเต็มแรง ผมเจ็บ แต่ใจผมเจ็บกว่า ถูกจับได้แล้ว เวลาแห่งความสุขกำลังจะหมดแล้วรึ ทำไมมันเร็วแบบนี้
“แกเพชร เสียแรงที่คุณแม่รักและเอ็นดูแก แต่แกกลับมาแอบคบกับอาทิตย์”
“เราสองคนรักกันมันผิดหรอครับ”
ผมเถียงเสียงสั่น น้ำตาเอ่อจะไหล
“ผิดสิ ผิดที่แกเป็นคนใช้ไง”
คุณหญิงผลักผมล้มลง
“อาทิตย์ แม่เคยพูดห้ามแล้วใช่ไหม ทำไมแกไม่เชื่อแม่ห้ะ”
“แม่ครับ แต่..”
“หยุดทั้งคู่ !!”
เสียงท่านหญิงตวาดลั่น
“ทั้งหมดตามฉันไปที่ห้องนั่งเล่น แตงไปตามแววมาหาฉันด้วย”
ท่านหญิงหันไปสั่งพี่แตง พี่แตงพยักหน้าแล้วเดินไปตามแม่ผม
ทุกคนเดินตามท่านหญิงไปที่ห้องนั่งเล่น คุณหญิงนีรนุชกระชากพี่อาทิตย์ให้เดินตามเมื่อเห็นพี่อาทิตย์จะเข้ามาหาผม
ผมนั่งปล่อยให้น้ำตาไหลช้าๆ
“อึก อึก ฮืออ”
ผมเอามือลูบหน้าท้อง ถึงใครจะมองว่าผมเลวผมไม่สน ถ้าเด็กในท้องจะรั้งให้พี่อาทิตย์อยู่กับผมต่อไปได้ ผมก็จะทำ
...................................................................
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วววววว
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกคนที่อ่านนะครับ
ตอบคอมเม้นโพสหน้านะครับ
หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38 (อ่าน 474078 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก