วังสวาท
[/size][/b]
ตอนที่27
นี้ก็เกือบสัปดาห์แล้วหลังจากวันนั้นวันที่ผมได้คุยกับแม่ถึงอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้น เรื่องนี้ทำให้ผมคิดวิตกตลอด ผมรู้ว่ามันอาจไม่ดีต่อลูกแต่ผมก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ผมควรจะทำอย่างไรดี ผมควรจะให้อภัยเขาหรอ ให้อภัยผู้ชายที่ทำร้ายผมมาตลอดงั้นหรอ
"เพชร เหม่อไปถึงไหนแล้ว"
พี่ส้มโบกมือไปมตรงหน้าผมทำให้ผมได้สติ
"เอ่อ มีอะไรหรอพี่ส้ม"
"พี่จะมาบอกว่า น้าแววเรียกจ้ะ"
"แม่มีอะไรหรอพี่ส้ม"
ผมถามอย่างสงสัย
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ผมพยักหน้าตอบพี่ส้ม แล้วเดินตามพี่ส้มไปหาแม่ที่ในครัว แม่จะคุยอะไรกับผม หรือแม่จะคุยเรื่องเกี่ยวกับวินอีก
"แม่มีอะไรครับ"
ผมถามพร้อมนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับแม่
"แม่จะถามเพชรว่าหมอนัดอีกวันไหน"
ผมชะงักทันทีที่แม่ถาม ผมเกือบลืมไปเลยว่าอีก3วันจะถึงวันนัดแล้ว ผมคงเครียดเรื่องอื่นเกินไปจนลืมไป
"เอ่อ อีก3วันครับแม่"
"อื้ม แม่มาเตือนเพชร กลัวเพชรจะลืม เห็นช่วงนี้เพชรเครียดๆ"
"ครับแม่ เพชรไม่ลืมหรอกครับ"
"ดีแล้วลูก"
แม่ลุกขึ้นพร้อมเดินมาลูบผมของผมอย่างอ่อนโยน
"ไม่ว่าเพชรจะตัดสินใจยังไง แม่ก็จะอยู่ข้างๆเพชรเสมอ"
แม่ยิ้มให้ผมผมเลยคลี่ยิ้มตอบ แม่เดินจากไปผมมองแม่จนสุดสายตา นี่สินะความรักของคนเป็นแม่
.....................................................................
วันนี้เป็นวันที่หมอนัด ผมลุกขึ้นเตรียมตัวแต่เช้า ตอนนี้ลูกผมก็5เดือนแล้ว ผมยืนลูบหน้าท้องตัวเองที่เริ่มนูนออกมาจนสังเกตได้ ผมองตัวเองในกระจก ผมที่ยาวขึ้นเยอะเนื่องจากไม่ได้ตัดเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมยาวดำขลับตัดกับรูปหน้าขาวที่ขับให้ใบหน้าของผมดูหวานกว่าเดิม หากมองผ่านๆผมคงไม่ต่างจากทอมผมสั้นนัก
"เพชร ไปเถอะลูก คุณวินมารอนานแล้ว"
ผมหันไปหาแม่ที่ยืนมองผมอยู่
"วินมาหรอครับแม่"
"ใช่ลูก คุณวินมารอลูกตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยจะกลัวลูกหนีไปโรงพยาบาลคนเดียว"
ผมพูดพร้อมหัวเราะติดตลก ทำให้ผมยิ้มออกมานิดๆ
"เพชรยิ้มบ่อยๆนะลูก รู้ไหมแม่ไม่เห็นเพชรยิ้มมาสักพักแล้วนะ"
ผมเดินเข้ามาลูบหน้าผมพร้อมยิ้มให้
"เพชรจะพยายามยิ้มให้มากขึ้นครับ เพื่อแม่ เพื่อลูก และเพื่อตัวเพชรเอง"
ผมยิ้มตอบให้แม่ แล้วเดินออกมา เจอวินที่ยืนรออยู่ในสวน วินหันมายิ้มทันทีที่เห็นผม ผมหุบยิ้มทันที
"ไปกันเถอะเพชร"
"ไปไหนของนาย"
ผมตอบวินนิ่งๆ
"ไปหาหมอสิ เพชรลืมแล้วหรอ"
วินถามผมพร้อมทำหน้าสงสัย
"ฉันไม่ได้ลืม แล้วนายรู้ได้ไงว่าหมอนัดวันนี้"
"ไม่มีเรื่องไหนของเพชรและลูกที่วินจะจำไม่ได้หรอก"
วินพูดแล้วยกยิ้มอย่างภูมิใจ จนผมจะอดหมั่นไส้ไม่ได้
"หึ งั้นนายคงจะลืมไปเรื่องนึง ที่ฉันบอกให้นายเลิกยุ่งกับฉันสักที"
ผมพูดเสร็จแล้วเดินหนีทันที ผมไม่สนใจหรอกว่าวินจะรู้สึกยังไงกับคำพูดผม ถ้าเขาอยากจะให้ผมอภัยเขาจริงๆผมก็อยากจะเห็นถึงความอดทนของเขาเหมือนกัน
ผมเดินมาที่รถของวิน วินทำหน้าตกใจทันทีที่เห็นผมยืนอยู่ที่รถของเขา
"มัวตกใจอะไรอยู่ละ ไหนบอกจะไปโรงพยาบาลกันไง"
ผมพูดจบแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถทันทีไม่สนใจวินที่ยืนยิ้มกว้างอยู่
รถแล่นไปเรื่อยๆตามท้องถนน ผมนั่งเงียบมองทางไปเรื่อยๆแต่ก็มีแต่วินที่ขับรถไปพลางร้องเพลงไปพลางอย่างอารมณ์ดี
"ถ้านายไม่ร้องเพลงฉันจะไปโรงพยาบาลเอง"
"โอเคครับ วินหยุดก็ได้"
วินพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ผม ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าถ้าตัดอคติออกไป เขาคือผู้ชายที่มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจคนนึง ไม่แปลกเลยจริงๆที่มีคนสนใจเขาเยอะ
ผมละสายตาจากเขาแล้วมองไปข้างทางแทน ถ้าผมลองปลดอคติลงทุกๆอย่างจะดีขึ้นไหมนะ
............................................................................................
"เด็กสุขภาพแข็งแรงดีคะ แต่คุณแม่มีอาการเครียดรึเปล่าคะ ดูเหมือนน้ำหนักจะขึ้นนิดเดียวเอง"
หมอหันมาพูดกับผม ทำให้ผมคิดถึงช่วงที่ผมเครียดๆสินะ ผมกินอะไรไม่ค่อยได้เลย
"คุณแม่อย่าเครียดนะคะ ไม่งั้นอาจจะมีผลกระทบต่อเด็กได้"
หมอพูดจบวินหันมามองหน้าผมทันที
"ครับหมอ ผมจะพยายามไม่เครียดอีก"
ผมตอบหมอที่มองผมอย่างรอคำตอบ
"ดีแล้วคะ เพื่อลูกของคุณเองนะคะ แล้วอีกอย่างคุณแม่ต้องทานอาหารมากกว่านี้ เพิ่มน้ำหนักตัว เพิ่มสารอาหารให้ลูกด้วยนะคะ"
"ครับคุณหมอ"
"ยังไงหมอก็ฝากคุณพ่อช่วยดูคุณแม่ด้วยนะคะ อย่าให้คุณแม่เครียดอีก แล้วพยายามบังคับให้คุณแม่กินเยอะๆนะคะ"
หมอหันไปพูดกับวินแทน
"ครับหมอ ผมจะช่วยดูแลเอง"
วินตอบหมออย่างแน่วแน่
"เอ่อ คุณหมอครับ เมื่อกี้อัลตราซาวน์แล้ว ผมอยากรู้ว่าลูกผมเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ"
วินถามหมออย่างตื่นเต้น ผมเลยอดตื่นเต้นด้วยไม่ได้
"ตายจริง หมอลืมบอกไป เด็กในท้องเป็นเด็กผู้ชายคะ"
"จริงหรอครับหมอ ลูกชายคนแรกของผม หลายชายคนแรกของตระกูลวาริชกานต์ คุณย่าต้องดีใจแน่ๆเพชร"
วินหันมาพูดพร้อมจับมือผมอย่างดีใจ ผมเลยอดที่ยิ้มกับเขาไม่ได้
"หมอดีใจกับทั้งคุ๋ด้วยนะคะ ที่สมปรารถนา"
"ครับหมอ"
วินหันไปตอบหมอ แล้วเราสองคนก็เดินออกจากห้องตรวจแล้วไปที่ห้องรับยา
"ปล่อยมือฉันได้ละอย่าเนียนให้มากนัก"
ผมหันไปเอ็ดวินที่ยังไม่ปล่อยมือผม
"โถ่เพชร แปปเดียวเอง"
วินทำหน้าตาน่าสงสาร แต่ผมว่าไม่น่าสงสาร มันน่าหมั่นไส้มากกว่า
"ปล่อย"
"ก็ได้ครับ"
วินเลยยอมปล่อยมือผม แล้วหันมายิ้มให้ผมพร้อมเอามือตัวเองมาหอม
"แค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว"
ผมสะบัดหน้าหนีรอยยิ้มของวินทันที ผู้ชายคนนี้จะยิ้มบ่อยไปแล้ว
"บ้า"
ผมได้แต่พึมพัมเบาๆกับตัวเอง
...............................................................................
"หมอตรวจเป็นไงบ้างเพชร"
แม่ถามผมทันทีที่เดินเข้ามาในครัว
"หมอบอกว่าลูกแข็งแรงดีครับแม่"
ผมตอบแค่นี้ พยายามเลี่ยงเรื่องที่ผมเครียด ผมไม่อยากให้แม่คิดมาก
"ดีแล้วลูก มากินทอดมันปลาไหม อร่อยนะ ป้าสาวทำเอง"
"ครับแม่"
ผมตอบแม่แล้วยิ้มให้ท่าน
"แม่ครับ ลูกของเพชรเป็นเด็กผู้ชายนะครับ"
"จริงหรอเพชร แม่ดีใจจังเลยเพชร ลูกคนแรกผู้ชายนะดีแล้ว คนที่สองค่อยเป็นผู้หญิง"
แม่ยิ้มอย่างดีใจ
"ฮ่าๆ แม่อย่าไปคิดถึงคนที่สองก่อนเลยคนแรกก็ให้เกิดออกมาก่อนก็เถอะครับ"
"หื้ม พูดอะไรอย่างนั้นละเพชร"
แม่ขมวดคิ้มทันที
"ไม่มีอะไรหรอกครับ เพชรแค่พูดไปงั้นแหล่ะ"
"พี่สาวๆ เพชรมันได้ลูกผู้ชายพี่"
แม่หันไปบอกป้าสาวที่เดินเข้ามาในครัว
"จริงเหรอแวว ป้าดีใจกับเอ็งด้วยเพชร มีเหลนชายให้คุณท่าน คุณท่านต้องดีใจมากๆแน่"
ผมยิ้มตอบป้าสาวไม่พูดอะไร
"เออใช่ เพชร คุณหญิงนีรนุชให้มาตามเอ็งไปที่เรือนกล้วยไม้นะ เห็นบอกว่าจะเอายาบำรุงมาให้เอ็ง"
"ครับป้า เดี๋ยวเพชรจะไป"
ผมตอบป้าสาวเสร็จแล้วคิด คุณหญิงเอายาบำรุงมาให้อีกแล้วหรอ
.........................................................................................
เอามาต่อให้แล้วครับ ขอโทษที่หายไปนานมากกกก อิอิ ตอนนี้ไม่แน่ใจว่ายาวขึ้นรึเปล่าเพราะเป็นครั้งแรกที่พิมสดในเว็บ
เพราะประจำจะพิมในเวิร์ดก่อนแล้วก็อบลงอีกที พอดีมาแต่งที่ร้านเน็ตครับ ไม่ได้ใช่คอมเอง
อัพเดทชีวิตคนเขียนนิดนึงตอนนี้คนเขียนอยู่ที่จังหวัดภูเก็ตครับ มาหาพ่อที่นี่ ยังไม่ได้กลับกรุงเทพเลย จะกลับวันที่3 กรกฎานี้
ฉะนั้นคนเขียนอาจจะมาต่อให้อีกตอนในตอนเย็นรึเปล่าไม่แน่ใจ ถ้าไม่ได้มาต่อก็คงมาต่ออีกทีวันที่3เลยนะครับ
แต่หลังจากวันที่3แล้วก็คงจะมาต่อทุกวันเป็นปกติแล้ว
ขอเม้าท์นิดนึงตอนนี้คนเขียนต้องเที่ยวเพื่อดับจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน คนเขียนรอแอดมิดชั่นอยู่ ลุ้นมากกกกกก ฮ่าๆ
มีใครรอแอดบ้างเปล่า อิอิ
พูดถึงเนื้อหานิดนึง ตอนนี้ก็เข้ามาสู่โค้งสุดท้ายแล้ว ใกล้จบแล้ว ยืนยันว่าแฮปปี้เอนดิ้งแน่นอน แต่จะรูปแบบไหนนี้สิ ฮ่าๆ
เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่พูดคุยยาวขนาดนี้
ไม่ได้มาต่อนานคิดถึงทุกคนเลย ขอบคุณครับที่รอ ทำให้คนเขียนฮึดสู้มาก
ก่อนจากเอาเพลงนี้มาฝาก เพลงประกอบนิยายเรื่องนี้อีกหนึ่งเพลง พูดถึงความรู้สึกของเพชรต่อวิน
http://youtu.be/5lC5oyOwdN4 เพลงผิดที่เธอ ของปนัดดา เรืองวุฒิ
หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38 (อ่าน 474041 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก