วังสวาท
ตอนที่31
“เพชรจะไปอาบน้ำเลยไหม”
วินถามผมระหว่างที่เราสองคนกำลังจัดของที่ซื้อมาด้วยกันจนเกือบจะเสร็จแล้ว
“อาบเลยก็ได้ อาบดึกนักไม่ดีหรอก”
ผมตอบวินไป วินมองผมนิ่ง ผมจ้องตาวินตอบ เราสองคนแข่งสงครามสายตากันจนวินเป็นฝ่ายยอมก่อน
“โอเค วินยอมแพ้”
วินโบกมือไปมาอย่างยอมแพ้
“แล้วที่จ้อง มีอะไรรึเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากมอง”
วินตอบผมด้วยสายตาอันหวานเชื่อมจนผมอดจะหมั่นไส้ไม่ได้เลยตีแขนวินไป
“โอ้ย !! ตีวินทำไมวินเจ็บนะ”
วินร้องโอดโอยซะเกินจริง
“อย่ามาทำสายตาเจ้าชู้ใส่ฉัน ฉันไม่ใช่เด็กในสต็อกของนาย”
ผมตอบวินพร้อมยกมือกอดอก
“เด็กในสต็อกที่ไหน วินไม่มีแล้วครับ วินเลิกหมดแล้วตั้งแต่มีเพชร”
ตอบอย่างเดียวไม่พอยังทำหน้าออดอ้อนซะ
“ไม่ต้องมาปากหวานกับฉัน ฉันเชื่อในการกระทำมากกว่าคำพูด”
ผมพูดกับวินแค่นั้นแล้วแยกออกมาเดินไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมเห็นวินนั่งอ่านเอกสารอะไรมากมายบนโต๊ะ ผมไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้เหมือนกัน ดูจริงจังและเป็นผู้ใหญ่กว่าที่ผมเคยเจอ วินคงรู้ตัวว่าผมจ้องเขาอยู่เขาเลยเงยหน้ามายิ้มน้อยๆให้ผม
“จ้องวินมีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า แค่สงสัยว่าทำอะไรอยู่”
“ก็ทำงานที่บริษัทหนะ ตั้งแต่วินบอกกับทุกคนว่าจะรับผิดชอบเพชร วินขอคุณพ่อช่วยงานในบริษัท วินไม่อยากจะแบมือขอเงินคุณพ่ออีกแล้ว อยากทำงานด้วยตัวเอง เลี้ยงดูลูกและเมียด้วยตัวเอง”
วินตอบอย่างมั่นใจในสิ่งที่เขากระทำ ผมไม่เคยรู้หรอกว่าเขาทำอะไรขนาดนี้
“แต่วินก็เรียนยังไม่จบนิ”
ผมถามวินต่อ ช่วงนี้อาจจะเพราะปิดเทอมเขาเลยทำงานได้ แต่ถ้าเปิดเทอมละ
“ไม่เป็นไรหรอก ปีหน้าวินปี4แล้ว คงไม่มีเรียนอะไรหนักมาก มีโปรเจ็คกับฝึกงาน ถึงจะเหนื่อยก็ต้องทำ ถ้าคิดอยากจะดูแลคนอื่น”
ผมรับฟังในสิ่งที่เขาพูดอย่างไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเขาจะพูดคำพูดดีดีแบบนี้ได้ด้วย
“ไม่น่าเชื่อว่านายจะพูดอะไรแบบนี้เป็นด้วย”
“ฮ่าๆ คุณพ่อสอนมานะ”
วินตอบผมเขินๆ จนผมอดที่จะหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้
“ฉันก็ว่าแล้วเชียว”
“เฮ้ย แต่วินคิดเองนะที่จะทำงานอะ”
วินรีบแก้ตัวทันทีที่เห็นผมหัวเราะเขา
“คิดว่าดีก็ทำไป”
ผมตอบวินแล้วหันไปแต่งตัวต่อ
ผมแต่งตัวจนเสร็จผมก็ไปเปิดทีวีดูข้างนอก ดูทีวีไปเรื่อยๆมองไปดูนาฬิกาอีกทีก็เกือบจะ5ทุ่มแล้ว รู้สึกตาปรือๆละ เลยเดินเข้าห้องไปแต่หันไปเจอวินที่ยังทำงานไม่เสร็จเขาทำงานอยู่ตรงนั้นตั้งแต่กลับมาไม่ออกไปไหนเลย นี้ก็จะ5ทุ่มแล้วจะไม่หลับไม่นอนหรือไง
“เพชรจะนอนแล้วหรอ งั้นวินเอางานไปทำข้างนอกนะ”
วินหันมาพูดกับผมพร้อมรวบๆเอกสารทั้งหมดไปนอกห้อง
“นายไม่ง่วงหรอ”
ผมอดจะถามไม่ได้
“ไม่ง่วงหรอก เอกสารที่ต้องเคลียร์เยอะแยะ ไปอยู่โรงพยาบาลงานเลยค้างนิดหน่อย”
คงเป็นช่วงที่ผมเข้าโรงพยาบาลสินะ เพราะช่วงนั้นวินเฝ้าผมแทบตลอดเวลา
“ตามใจนายละกัน”
ผมพูดจบแล้วล้มตัวนอน ไม่นานนักอากาศเย็นๆก็ทำให้ผมหลับสนิท ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมีคนมากอดผมจากด้านหลังและรู้สึกเหมือนโดนจูบที่หน้าฝากพร้อมกับคำพูดว่า
“ฝันดีนะครับ”
ผมขยับเข้าอ้อมกอดนั้นมากขึ้น แม้ว่ามันอาจจะอึดอัดนิดหน่อยแต่ผมก็รู้สึกอบอุ่นนะ ผมว่าลูกผมก็ต้องอบอุ่นเหมือนกัน
...
ผมลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าหันไปมองวินที่หน้ามาซุกหลังผมอยู่ ยังกับเด็กเลย ฮ่าๆ ผมพยายามขยับตัวเบาๆเพื่อไม่ให้เขารู้สึกตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วออกมาในครัวเพราะเริ่มรู้สึกหิวเปิดตู้เย็นเจอของสดที่ซื้อมาเมื่อวานเยอะแยะ ผมเหลือบไปเห็นปลาหมึกเลยนึกขึ้นได้ว่าวินอยากจะทานปลากหมึกยัดไส้ เลยหยิบมาหมึกกับหมูสับออกมาเพื่อจะทำปลาหมึกยัดไส้ ผมทำกับข้าวไปเรื่อยๆระหว่างทำก็กินแซนวิซรองท้องไปพลางๆเพราะกว่าจะข้าวสุก ทำกับข้าวเสร็จผมคงต้องหิวมากๆแน่ๆ คิดไปมาทำกับข้าวเพิ่มอีกอย่างดีกว่าผมเลยเจียวไข่ง่ายๆ หลังจากนั้นม่านทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ผมยิ้มให้กับเมนูที่ตนเองทำ ผมไม่ได้ทำกับข้าวเต็มๆแบบนี้นานแล้วเพราะอยู่ที่วังก็เป็นแค่ลูกมือ นานๆครั้งจะได้ทำเต็มๆ แต่การที่อยู่ที่วังก็สอนให้ผมทำกับข้าวเป็นหลายอย่างเลยละ
“หอมเชียว”
ผมหันไปมองวินที่เดินหัวยุ่งออกมาจากห้อง
“มีเมนูอะไรบ้างครับ”
วินพูดพร้อมกับเอาคางเขามาเกยไหล่ผม ผมแกล้งกระตุกให้คางออกจากไหล่
“ดูเอาเองสิ”
ผมพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องจะไปอาบน้ำ
“แล้วเพชรจะไปไหน”
วินแย้งขึ้นมา
“จะไปอาบน้ำ”
ผมหันไปมองวินอย่างสงสัย
“ค่อยอาบดิ กินข้าวพร้อมกันก่อน แปรงฟันรึยังละนั้น”
วินพูดยิ้มๆ จนผมต้องแยกเขี้ยวใส่
“แปรงแล้วสิ ใครจะนอนตื่นสายเหมือนนายละ”
“ฮ่าๆ มาครับ กินข้าวกันก่อน”
วินพูดพร้อมดึงตัวผมไปนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วเขาไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“ว้าว มีปลาหมึกยัดไส้ที่วินอยากจะกินด้วย”
วินพูดพร้อมทำตาหวานใส่ผม
“ขอบคุณนะครับคุณภรรยา”
“หยุดพูดมากแล้วกินสักที”
ผมอดจะเหวี่ยงไม่ได้ พอเห็นว่าดีด้วยหน่อยด้วยชักจะเยอะละนายวิน
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เก็บจานโดยมีวินช่วยเก็บข้างๆ ไม่นานนักวินก็ผละเข้าห้องไปอาบน้ำ ผมยืนล้างจานไปเรื่อยๆกะว่าให้อาหารย่อยสักหน่อยค่อยเข้าไปอาบน้ำ ผมหันไปอีกทีเจอวินยืนอยู่ข้างๆใส่ชุดสูทเต็มยศ ผมไม่เคยเห็นวินในลุคนี้มาก่อน เขาดูหล่อมาก ดูดี ดูโตขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างไม่นานเชื่อ
“วินไปทำงานนะครับ”
ผมหันมาพูดกับผม
“อื้ม”
ผมพยักหน้ารับรู้แล้วเช็ดมือเมื่อล้างจานเสร็จ กลับตัวกะว่าจะไปอาบน้ำก็โดนสวมกอดจากด้านหลังซะก่อน
“อะไรของนายอีก”
ผมเอี่ยวหน้าไปมองวิน
“ฟอด ”
วินก้มลงมาหอมแก้มผม ผมอ้าปากค้างตกใจไม่คิดว่าเขาจะกล้าขนาดนี้
“กำลังใจก่อนไปทำงานไงครับ”
วินพูดจบผมกระแทกศอกไปที่สีข้างวินเต็มแรง
“โอ้ย เจ็บนะเพชร”
วินผละออกจากผม โอดโอยจนโอเวอร์
“ก็อยากมารุ่มร่ามเองทำไมละ”
พูดจบผมก็จะเดินหนี แต่โดนวินจับมือไว้ซะก่อน ผมหันไปจะตีวินอีกแต่วินห้ามไว้ซะก่อน
“หยุดๆ อย่าเพิ่งตี แค่อยากหอมแก้มเมียก่อนไปทำงานเหมือนคนอื่นๆเขาผิดตรงไหน”
วินพูดพร้อมทำตีหน้าออดอ้อน แต่ผมว่ามันอ้อนเท้ามากกว่า
“อย่ามาเยอะกับฉัน การที่ฉันมาอยู่กับนายไม่ได้แปลว่าฉันจะยอมเป็นเมียนาย ในเมื่อนายอยากรับผิดชอบ ฉันก็ให้นายรับผิดชอบ รับผิดชอบในฐานะพ่อของลูกฉัน ไม่ใช่ผัวของฉัน”
ผมตอกวินกลับไปจนหน้าหงาย วินกลับมานิ่งอีกครั้งหลังจากร่าเริงอยู่
“วินขอบคุณนะที่อย่างน้อยเพชรก็ให้วินรับผิดชอบในฐานะของพ่อของลูก วินจะรอวันที่เพชรจะยอมรับวินเป็นผัวของเพชร”
“เหรอ ถ้าสัก10ปี 20ปี นานจะรอได้ไหมละ”
ผมพูดยียวนใส่
“ทั้งชีวิตวินก็รอได้ ขอแค่เพชรยังอยู่ๆข้างไม่ไปไหนก็พอ”
ผมนิ่งไปเมื่อวินพูดจบ วินคงเห็นผมนิ่งไปนานเลยพูดต่อ
“วินไปทำงานก่อนนะครับ แล้วตอนเย็นจะกลับมาทานข้าวเย็นด้วย รอนะครับ”
วินพูดจบยิ้มให้ผมแล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมยืนอยู่คนเดียวเงียบๆ ทิ้งให้ผมทบทวน ทิ้งให้ผมคิด ผมสะบัดศีรษะตัวเองเบาๆ บอกตัวเองอย่าไปคิดถึงอนาคตเลย เอาทุกวันนี้ให้ดีที่สุดก่อน ผมก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าจะเชื่อคำพูดผู้ชายอย่างวินได้รึเปล่า
...
มาต่อให้แล้วครับผม ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยแต่ก็รีบปั่นมาให้ได้อ่านกัน
แอบโปรโมทเรื่องใหม่นิดนึง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42897.0แวะไปอ่านไปติชมกันได้นะครับ เรื่องนี้แนวคอมเมดี้ ฮาๆ ป่วงๆ ไม่หนักหน่วงเหมือนเรื่องนี้(รึเปล่า)
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและทุกคนที่คอมเมนต์นะครับ คนเขียนเรียนปี1ครับ รอมหาลัยเปิดอยุ่ ช่วงนี้เลยว๊างว่าง อิอิ
หัวข้อ: ......วังสวาท...... Mpreg ตอนที่36 37 38 39 (อวสาน) 17/7/57 หน้า38 (อ่าน 474080 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก