Roommate&Soulmate(ตอนที่ 43) : ขอบคุณมากมาย^^ ......ตอนใกล้สว่าง เราได้ยินเสียงไอ้แมคมาปลุกนายนิก เราก็เลยลืมตาขึ้นมา
"เอิร์ต เดี๋ยวพวกกูกลับกันก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่" ไอ้แมคบอกเรา
"กลับแต่เช้าเลยหรอ ยังเช้าอยู่เลย" เราถามไอ้แมค
"เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจเอิร์ต แล้วเห็นพวกเราอยู่เยอะเค้าจะว่าเอา" นายเอ็มบอกเรา
"แล้วนิกไม่ไปเรียนหรอ" ยัยส้มถามเรา
"นิกบอกว่าไม่ไปนะ"
"อื้อๆ งั้นพวกเราไปหล่ะ เดี๋ยวสายๆกลับมาใหม่" นายบอมบอกเรา
"ไม่นอนต่อแล้วนะ อยากกลับแล้ว" เราพูด
"เอาน่า เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจก็รู้ ว่าจะได้กลับหรือนอนต่อ" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่เอาอ่ะ อยากกลับ เอิร์ตหายแล้ว ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ"
"อย่าดื้อดิเอิร์ต" นายบอมบอกเรา
"เป็นไรโวยวายแต่เช้าเนี่ย" นายนิกงัวเงียตื่นมาว่าเรา
"นิก เดี๋ยวพวกเรากลับก่อนนะ สายๆจะมาใหม่" ยัยส้มบอกนายนิก
"เออ นิกจะกินข้าวไรป่าว เดี๋ยวซื้อเข้ามาให้" นายบอมถามนายนิก
"อ่า อะไรก็ได้ครับ ขอบใจนะบอม" นายนิกพูด
"โอเคๆ ไปละๆ"
.....แล้วพวกนั้นก็กลับกันไป เหลือเรากับนายนิกสองคน
"เป็นไงมั่งเนี่ยไอ่ดื้อ ยังคลื่นไส้อยู่มั๊ย" นายนิกถามเราแล้วก็เอามือลูบหัวเรา
....สายตานายนิกที่มองเรา เราสัมผัสได้เลยว่านายนิกห่วงเรามาก ไม่เหลือคราบของความเป็นไอ้รูมเมทจอมเฮี้ยว อารมณ์ฉุนเฉียว ขี้โมโหแบบที่เคยเป็นเลยอ่ะ
"ตัวร้อนๆด้วยนะเนี่ย เป็นไข้อีกหรือป่าวเนี่ย" นายนิกเอาหลังมือมาแตะหน้าผากเรา
"ป่าวๆ ไม่นะ" เราพูด แต่ตัวเองก็รู้สึกว่าลมหายใจร้อนๆ ปวดหัวนิดๆนะ
"เดี๋ยวหมอมาตรวจก็รู้ ถ้าเป็นไข้อีกก็นอนต่ออีกคืนนะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่อ่ะ ไม่นอนแล้ว จะกลับแล้ว"
"อย่าดื้อ!!!!...ถ้าไม่หายดีนิกก็ไม่ให้กลับหรอก"
"นิกจะห้ามเอิร์ตได้ไง ก็เอิร์ตจะกลับ"
"มีแรงกลับก็เดินกลับเองแล้วกัน เสียแรงนอนเฝ้าไข้ อยากกลับไปนอนตายที่ห้องก็เชิญ" นายนิกว่าเราแล้วก็เดินผละจากเราไปนั่งโซฟา////เราก็เลยเงียบ!!!!!ไม่พูดตอบอะไรไป!!!!
....นายนิกพอเห็นว่าเราเงียบ ก็หันมามองเรา แล้วก็เดินกลับมาหาเรา นั่งลงข้างๆเรา
"เวลาบอกอะไรก็ให้เชื่อกันบ้าง นิกก็ไม่อยากว่าหรอกนะ เอิร์ตก็ดื้อทุกที" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเราข้างที่ไม่โดนเจาะน้ำเกลือไปกุมไว้
....ความอบอุ่นจากมือนายนิกกับมือเราที่กุมกันไว้ มันให้ความรู้สึกแปลกๆจริงๆนะ เราเงยหน้าขึ้นไปมองนายนิก ที่กำลังมองเราอยู่เหมือนกัน!!
"ก็เอิร์ตไม่อยากนอนโรงพยาบาลแล้วอ่ะ" เราบอกนายนิก
"แต่เอิร์ตยังไม่หายดี กลับไปแล้วถ้าเป็นขึ้นมาอีกจะทำยังไงหล่ะ"
"อือๆ วันนี้แหล่ะ เอิร์ตจะหายดีแล้ว"เราพูด
"คงยากอ่ะ ตัวเริ่มร้อนแล้ว ถ้าหมอตรวจเจอไข้ ก็ต้องนอนต่อนะ"
"คืนละตั้งสองพัน จะเอาตังค์ที่ไหนมาจ่ายอ่ะนิก สองคืนก็สี่พันเข้าไปแล้ว"
"นิกมีตังค์" นายนิกพูด
.....เราขยับปากจะพูดอีก นายนิกก็เอามือมาปิดปากเราไว้.....!!!!!
"พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว รำคาญ นอนรอหมอมาตรวจเลย" นายนิกบอกเรา
.....เรานอนไปได้ซักพัก พี่พยาบาลก็เปิดประตูเข้ามา เอาถาดข้าวมาให้เรา เรามองถาดข้าวที่วางอยู่ตรงหน้าแล้วก็จะอ้วก มันเป็นต้มจืดตำลึงใส่หมูสับ กับไข่ตุ๋น ดูไม่น่าอร่อยเลยซักนิด!!
"ทานข้าวแล้วก็ทานยานี้ตามนะค่ะ เดี๋ยว8โมงครึ่งคุณหมอจะเข้ามาดูอาการนะคะ" พี่พยาบาลบอกเรา
"ครับ ขอบคุณนะครับ"นายนิกขอบคุณพี่พยาบาล
.....แล้วพี่พยาบาลมองเรากับนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินออกไป นายนิกก็เขยิบเข้ามาใกล้เรา หยิบช้อนตักข้าวจะป้อนเรา
"มาๆเดี๋ยวนิกป้อนนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ตักข้าวขึ้นมาเอาปากเป่า แล้วก็มาจ่อตรงปากเรา....เราก็กินเข้าไป แต่ว่า!!!!มันไม่อร่อยเลยอ่ะ เราเลยคายออกมา
"เอ้า!!!! คายออกมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"ไม่กินอ่ะ ไม่อร่อย จืดชืด" เราบอกนายนิก
"ยังไงก็ต้องกิน จะได้กินยา ไม่อยากหายรึไง" นายนิกถามเรา
"แต่ว่า....!!!!!"
"ไม่มีแต่....กินเลยอ่ะ เร็วๆ อย่าให้ดุได้ป๊ะ" นายนิกเริ่มเสียงแข็ง
.....เราก็เลยงับข้าวกิน กลั้นใจกลืน นายนิกป้อนเราอีกสามสี่คำ เราก็บอกว่าอิ่มแล้ว
"อ่ะๆ ตามใจ อิ่มแล้วก็กินยาซ๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นยากับแก้วน้ำให้เรา เราก็รับมากิน เฮ้อ!!!! ทรมานชัดๆ
"กินยาแล้วก็นอนพักไปเลย เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจ" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปนั่งตรงโซฟา
....แล้วนายนิกคงจะนึกได้ ก็เดินกลับมานั่งใกล้ๆเราข้างๆเตียงเหมือนเดิม
"นิก ไปนอนตรงโซฟาก็ได้นะ จะได้เหยียดตัว สบายๆ เมื่อคืนก็นั่งทั้งคืนเลย"เราบอกนายนิก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ นั่งใกล้ๆเอิร์ตนี่แหล่ะ"
"ดื้อหว่ะ" เราว่านายนิก
"ใครกันแน่ที่ดื้อ....นิกเป็นห่วงนะรู้มั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา
"รู้แล้ว ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิก
"เดี๋ยววันนี้นิกอาบน้ำให้" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่ต้องเลย อาบเองได้" เราบอกนายนิก
"เมื่อวานนิกก็อาบให้นะ เห็นหมดเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ นายนิกหมายถึงตอนอาบน้ำให้เราที่หอในก่อนที่จะมาโรงพยาบาล
"ไอ่ลิง พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก
"ฮ่าๆ อายหรอ อายทำไม ซักวันก็ต้องเห็นกันอยู่ดี" นายนิกบอกเรา
"หมายความว่าไงอ่ะ" เราถามนายนิก
"เอ่อ!!! ป่าวๆ ไม่มีไรๆ"นายนิกพูด
"แล้วจะพูดทำไมเนี่ย" เราว่านายนิกแล้วก็พลิกตัวหันหลังหนีนายนิก
....แต่ลืมไปว่ามือเสียบสายน้ำเกลืออยู่ เข็มที่เจาะมันเลยเลื่อน เรารู้สึกเจ็บแปล๊บที่หลังมือตรงที่โดนเจาะอ่ะ แล้วสายน้ำเกลือก็กลายเป็นสีแดงเพราะเลือดดันขึ้นไป!!!
"โอ๊ยยย!!! นิก เจ็บอ่ะ ฮือ!!!!" เราร้องออกมา
"เฮ้ย!!! เห็นมั๊ยหล่ะ ไม่ระวังตัวเล๊ย!!!" นายนิกพูดแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามพยาบาล เรานอนอยู่ไม่กล้าขยับตัวเลย ปวดตรงหลังมือมากอ่ะ
.....แล้วคุณหมอกับพี่พยาบาลก็เดินเข้ามาในห้อง นายนิกก็ยืนดูอยู่ไม่ห่าง พี่พยาบาลก็จัดการค่อยๆพลิกตัวเรา แล้วก็จัดการตรงที่เสียบสายน้ำเกลือให้ใหม่ แล้วหมอก็เจาะเลือด วัดไข้ ถามอาการเราทั่วๆไป แล้วคุณหมอก็บอกว่า อาการอาหารเป็นพิษหายเกือบจะปกติแล้ว มีไข้เล็กน้อย แต่ก็อยากให้นอนดูอาการอีกซีกคืนนึง แต่ว่าไม่ต้องให้น้ำเกลือแล้ว พรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็ออกจากโรงพยาบาลได้ ถ้ามาตรวจอีกครั้งแล้วเป็นปกติ.....เรานี่อยากร้องไห้เลย ตอนที่หมอบอกว่าให้นอนอีกคืนนึง พอหมอพูดจบพี่พยายบาลก็เข้ามาถอดสายน้ำเกลือเราออก
"ไม่เจ็บแล้วนะค่ะ พี่ถอดสายน้ำเกลือให้แล้ว" พี่พยาบาลบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ขอบคุณครับ" เราบอกพี่พยาบาล
....พี่พยาบาลยิ้มให้เราแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"เห็นมั๊ยนิกบอกแล้วว่าต้องนอนอีกคืนนึง" นายนิกบอกเรา
"แต่ว่าเอิร์ตไม่อยากนอนอ่ะนิก"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็ได้กลับแล้ว อดทนหน่อยนะครับ" นายนิกบอกเรา
"แล้วพรุ่งนี้นิกมีเรียนตอนไหน"เราถามนายนิก
"นิกอยู่กับเอิร์ตได้ตลอดแหล่ะ เพราะมีเรียนตอนบ่าย เดี๋ยวไปส่งเอิร์ตที่ห้องก่อนแล้วค่อยออกไปเรียนก็ทัน"
"พรุ่งนี้เอิร์ตมีเรียนเช้า-บ่ายเลยนะนิก"
"ก็ไม่ต้องไป กลับไปนอนพักต่อที่ห้อง"
"เฮ้อ!!!! ไม่อยากนอนโรงพยาบาลเลย"
"บ่นแล้วได้อะไร ดื้อหว่ะ เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีก้นเลยนะเนี่ย" นายนิกพูดกับเรา
.....พอสายๆประมาณ11โมง พวกไอ้แมคก็กลับมาหาเราที่โรงพยาบาลอีก มากันครบเลย เพราะไม่มีเรียนกันหมด
"หมอมาตรวจยัง ว่าไงบ้างอ่ะ" นายบอมถามนายนิก
"หมอให้นอนต่ออีกคืนนึง พรุ่งนี้ตอนเที่ยงค่อยกลับ"
"อ่านิก ไปกินข้าวก่อน" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นข้าวให้นายนิก
......นายนิกรับข้าวกล่องไปจากยัยส้ม แล้วก็ไปนั่งกินข้าวที่โซฟา เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาคุยกับเราอยู่ที่เตียง
"คืนนี้พวกมึงจะนอนเป็นเพื่อนกูอีกป่าว" เราถามไอ้แมค
"นอนดิว๊ะ พรุ่งนี้เรียนเช้า ตื่นยังไงก็ทัน" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ตก็ไม่ต้องไปเรียนหรอกพรุ่งนี้อ่ะ กลับไปพักผ่อนที่ห้อง" นายเอ็มบอกเรา
"พรุ่งนี้สาขาบอมมีเรียนเช้าวิชาเดียว เดี๋ยวบอมมารับเอิร์ตออกจากโรงพยาบาลก็ได้" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เออ ฝากด้วยนะบอม สาขากูมีเรียนเช้าบ่ายเลยอ่ะดิ" ไอ้แมคบอกนายบอม
"อ่ะเอิร์ต มีคนจะคุยด้วย" ยัยส้มยื่นโทรศัพย์ให้เรา////เราก็รับมาคุย....นายปิ๊กนี่เอง^^
"ฮัลโหล!!!!"
"เป็นไงบ้างเอิร์ต ได้ข่าวว่านอนโรงพยาบาลหรอ" นายปิ๊กถามเรา
"อื้อ!!! แต่หายแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับได้แล้ว"
"เป็นไรอ่ะ"
"อาหารเป็นพิษอ่ะ"
"อ่าว!!!!ไปกินไรมาอ่ะเนี่ย"
"อาหารทะเลนั่นแหล่ะ สงสัยจะแพ้ไข่ปลาหมึก"
"อ่อๆ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว เป็นห่วงๆ"
"ขอบคุณมากนะปิ๊ก"
"อื้อ!!!! งั้นเอิร์ตพักผ่อนไปเถอะ เดี๋ยวปิ๊กไปเรียนก่อนนะครับ"
"อื้อๆ บ๊ายบาย"
"คร๊าบ คิดถึงๆนะ"
"อื้อ...คิดถึงเหมือนกัน" เราบอกนายปิ๊กแล้วก็วางสายไป
"ใครโทรมา" นายนิกถามเรา
"อ่าว!!!! กินข้าวเสร็จแล้วหรอ" เราถามนายนิก
"นิกถามว่า...ใครโทรมา" นายนิกถามเราเสียงแข็งๆ
"ปิ๊กโทรมา"
"อ่อๆ แล้วไป"
"ทำไมเนี่ย เป็นไรอีกเนี่ย" เราถามนายนิก
"ป่าวๆไม่มีไร เป็นไงบ้าง ตัวหายร้อนยังเนี่ย" นายนิกถามเราแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากเรา
"อือ!!!! ตัวอุ่นๆแล้วหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
....พวกเพื่อนๆก็ไปนั่งดูทีวีกันที่โซฟา นายนิกก็นั่งอยู่กับเราตรงเตียงคนไข้
"ไม่ไปดูทีวีกะพวกนั้นอ่ะ" เราถามนายนิก
"ไม่อ่ะ อยู่กะเอิร์ตดีกว่า"
"ไม่กลับไปอาบน้ำหรอ"
"อือ เดี๋ยวไป รอป้อนข้าวกลางวันเด็กน้อยก่อน"
"ว่าใครเด็กน้อยฮ่ะ ไอ่ลิง" เราถามนายนิก
"ก็นี่ไง นอนอยู่นี่ไง" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....ทะเล้นจริงๆนายนิกเนี่ย ฮ่าๆ มุมที่ไม่ดุ นายนี่ก็น่ารักดีนะ ดูอ่อนโยน อบอุ่นดี////พอใกล้ๆเที่ยง พี่พยาบาลก็เอาถาดข้าวมาส่งให้เรา พอเข้ามาเห็นพวกเราอยู่กันเยอะแยะ ก็แซวพวกเราว่า คนไข้ห้องนี้ดีจัง ญาติมาเฝ้าไข้เพียบเลย โดดเรียนกันมาหรือป่าวเนี่ย ไอ้พวกนั้นต้องรีบบอกเลยว่าไม่มีเรียน ฮ่าๆ ส่วนข้าวกลางวันมื้อนี้เป็นต้มจืดวุ้นเส้นกับไข่เจียว นายนิกตักป้อนเรา เรากินไปสองสามคำก็หยุดกิน เพราะไม่อร่อยเลย
"ต้องกินอีกนะ เดี๋ยวจะได้กินยา" นายนิกบอกเราให้กินข้าวอีก
"ไม่อ่ะ กินไม่ลงแล้ว"
"กินๆไป อดทนหน่อย" นายนิกบอกเรา
"ไม่อ่ะ" เราส่ายหน้าไม่กิน
"แล้วจะกินไร" นายนิกถามเราแบบน้ำเสียงเริ่มรำคาญนิดๆ
"อยากกินโจ๊ก" เราบอกนายนิก
"โอเค งั้นรอแป๊บ" นายนิกพูดแล้วก็วางถาดข้าว เดินออกจากห้องไป!!!!
"อ่าว!!!เอิร์ต ไอ้นิกไปไหนอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้อ่ะ" เราบอกไอ้แมค
"เดี๋ยวส้มไปดูเอง" ยัยส้มพูดแล้วก็วิ่งตามนายนิกออกไป
"เอิร์ต มึงไปขัดใจอะไรไอ้นิกอีกป๊ะเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ป่าว!!!"
"แล้วทำไมมึงไม่กินข้าวเนี่ย"
"มันไม่อร่อย อยากกินโจ๊ก"
"เอ่อ!!! บอมว่า นิกคงออกไปซื้อโจ๊กให้เอิร์ตแหล่ะ"
"อือๆกูก็ว่างั้น ดูโทรทัศน์ต่อดีกว่า โล่งใจ นึกว่าแม่งจะฆ่ากันอีกไอ้คู่นี้" ไอ้แมคพูดแล้วก็กลับไปดูโทรทัศน์ต่อ
....ซักพักนายนิกกับยัยส้มก็เดินเข้ามา พร้อมกับขนมถุงใหญ่ พวกนั้นก็นั่งกินขนมกัน ดูโทรทัศน์กันไปเพลินเลย ส่วนนายนิกก็เอาโจ๊กที่ซื้อมาใส่ถ้วยมาให้เรากิน
"อ่ะโจ๊กเซเว่น กินไปก่อนนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ ขอบคุณนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ กินให้หมดนะ เลยเวลากินยามาเยอะแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ตักโจ๊กป้อนเรา อร่อยไปเลย
"เช็ดปากหน่อย กินเลอะเทอะเป็นเด็กๆไปได้" นายนิกพูดแล้วก็เอาทิชชู่มาเช็ดปากให้เรา
"ก็คนป้อนไม่ดีอ่ะ"
"โอเคคร๊าบ ผมผิดเอง" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่นิก ปล่อยเอิร์ตมันนอนไปเหอะ ส่วนมึงอ่ะมานี่ เล่นไพ่กัน" ไอ้แมคชวนนายนิกไปเล่นไป
"เออๆ แป๊บๆเดี๋ยวไป" นายนิกพูด
"ไอ่ดื้อ กินยาแล้วก็นอนนะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"อื้อๆ"
.....แล้วนายนิกก็ไปนั่งเล่นไพ่กับพวกนั้น เราก็นอนเงียบๆอยู่บนเตียง จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้/////ตื่นมาอีกทีก็นายนิกมาปลุก
"เอิร์ต เดี๋ยวนิกกลับไปอาบน้ำก่อนนะครับ เอาไรมั๊ย" นายนิกถามเรา
"อยากกินเกี๊ยวน้ำ" เราบอกนายนิก
"ได้ครับ เดี๋ยวนิกซื้อมาให้นะ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ บอกพยาบาลด้วยนะว่าไม่ต้องเอาข้าวเข้ามาให้หรอก เอามาแต่ยาที่ต้องกินก็พอ" เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินไป
.....แต่ว่า....พวกนั้นจะกลับไปพร้อมกันหมดเลย แล้วเราจะอยู่กับใครหล่ะ ให้อยู่คนเดียวไม่เอานะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย
"นี่ จะกลับกันหมดเลยหรอ" เราถามพวกนั้น
"เดี๋ยวบอมขึ้นมา ลงไปรับพี่วิน"
"พี่วินมาเยี่ยมเอิร์ตหรอ"
"ใช่ครับ" นายบอมพูด
"แต่ว่า ลงไปกันหมดเอิร์ตก็อยู่คนเดียวอ่ะดิ"
"งั้นเดี๋ยวนิกอยู่ก่อนก็ได้" นายนิกพูด
"ไม่ต้องเลยมึงอ่ะไอ้นิก กลับไปอาบน้ำเถอะ เฝ้ามันมาทั้งวันแล้ว" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไม่ต้องเถียงกันแล้ว พี่วินมาแล้ว" ยัยส้มพูด
......พี่วินขึ้นมาพร้อมกับพยาบาลที่เอายามาให้เรา พวกนั้นสวัสดีพี่วิน แล้วก็กลับไปอาบน้ำกัน เหลือแต่นายบอมกับพี่วินอยู่กับเรา
"เป็นไงบ้างเอิร์ต ดีขึ้นยัง" พี่วินถามเรา
"ดีขึ้นแล้วครับพี่วิน"
"แล้วออกจากโรงพยาบาลได้วันไหนอ่ะ"
"หมอบอกว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงอ่ะครับ"
"อื้อๆ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว กินส้มมั๊ย มาพี่ปอกให้"
....พี่วินพูดแล้วก็หยิบส้มที่ซื้อมา ปอกแล้วก็ให้นายบอมป้อนเรา แต่เราหยิบมากินเองได้
"แล้วกินข้าวยังอ่ะเนี่ย" พี่วินถามเรา
"ยังครับ รอนิกซื้อมาให้"
"แล้วบอมหล่ะกินข้าวยัง" พี่วินหันไปถามนายบอม
"ยังครับ เดี๋ยวตอนกลับไปอาบน้ำค่อยไปแวะกิน"
"คืนนี้มานอนที่นี่กันหรอ"พี่วินถามนายบอม
"ครับพี่วิน เมื่อคืนก็นอนกันที่นี่แหล่ะ"
"พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าเอิร์ตมาโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งรู้เมื่อเช้าเพื่อนพี่บอกมา"
"ขอโทษครับที่ไม่ได้บอก"นายบอมบอกพี่วิน
"ไม่เป็นไร ทีหลังเป็นไรก็บอกพี่ด้วย เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง" พี่วินพูด
"แล้วค่าห้องพักหล่ะ ห้องพิเศษต้องจ่ายเองนี่" พี่วินถามเรา
"ก็เดี๋ยวพวกบอมคงช่วยๆกันออกให้อ่ะครับ" นายบอมบอกพี่วิน
"เอิร์ตไม่อยากให้ที่บ้านรู้อ่ะครับพี่วินว่านอนโรงพยาบาล" เราบอกพี่วิน
"งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไม่ต้องกังวลนะ" พี่วินบอกเรา
**สรุปว่าพี่วินออกค่าใช่จ่ายให้เรา แต่เราก็เอาตังค์ไปคืนพี่วินนะ แต่พี่วินเอาคืนแค่ครึ่งเดียว
......พี่วินกับนายบอมนั่งคุยกับเรา จนพวกนั้นไปอาบน้ำกลับมา พี่วินก็ขอตัวกลับ นายบอมก็กลับไปพร้อมพี่วิน////นายนิกก็เอาเกี๊ยวน้ำที่ซื้อมา ใส่ถ้วยป้อนเรา
"นี่ถ้าเอิร์ตเป็นผู้หญิงนะ ส้มอิจฉาตายเลย" ยัยส้มพูด
"ทำไมว๊ะ" ไอ้แมคถามยัยส้ม
"ก็ดูนิกดิ เอิร์ตอยากกินโจ๊ก นิกไปซื้อให้ เอิร์ตอยากกินเกี๊ยวน้ำ นิกไปซื้อให้ เอิร์ตอยากกินอะไรนิกก็ป้อน นั่งเฝ้าไม่ห่าง นี่ถ้าไม่รู้จักสองคนนี้ คงคิดว่าเป็นแฟนกันแล้วอ่ะนะ" ยัยส้มพูด
"มากไปๆ นะส้ม ไม่อยากอิจฉาก็หาแฟนดิ" เราบอกยัยส้ม
"โหยยย ถ้ามันหาง่ายเหมือนปอกกล้วย คงมีไปนานแล้วหล่ะ"ยัยส้มพูด
"กูว่าถ้าส้มมีแฟนนะ โลกคงแตกอ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ คนอื่นๆก็หัวเราะตามไปด้วย ฮ่าๆ
"เออ!!!!จำไว้เลยนะ วันไหนส้มมีแฟนแล้วจะอึ้ง ฮ่าๆ" ยัยส้มพูด
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"ว่าไง" เราถามนายนิก
"ป่ะ ไปอาบน้ำ" นายนิกบอกเรา
"อือ ลืมเลยว่าต้องอาบน้ำ" เราพูด
"อาบเองได้นะ" นายนิกถามเรา
"อื้อๆ อาบได้ๆ"
.....แล้วนายนิกก็เอาอุปกรณ์อาบน้ำมา ผ้าขนหนู ชุดคนไข้ แล้วก็พาเราไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กลับมาขึ้นเตียงต่อ
ซักพักนายบอมก็มา ไอ้พวกนั้นก็ตั้งวงเล่นไพ่กันอีก เราต้องบอกว่า จะเล่นยังไงก็ดูด้วยนะ เผื่อใครมาเห็นแล้วจะยุ่ง ฮ่าๆ
.....นายนิกก็ไปเล่นกับเค้าด้วย ส่วนเราเองอาบน้ำ ทาแป้ง มันสบายตัวก็เลยนอนหลับไปเลย มารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก พยายามลืมตาขึ้นมาก็ลืมไม่ได้ มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครนั่งทับหน้าอกเราอยู่(ตอนนั้นยังไม่รู้ว่านี่คืออาการ"ถูกผีอำ") เราพยายามดิ้น พยายามลืมตา พอลืมตาได้ก็เห็นเหมือนคนใส่ชุดคนไข้เหมือนเรา แต่ตัวใหญ่กว่าเรามาก ตัวดำมากมองไม่เห็นหน้าเลย นั่งทับอยู่บนหน้าอกเรา เราเห็นก็ตกใจ ร้องตะโกน แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเลย ไฟในห้องก็เปิดอยู่ พยายามฝืนยกหัวขึ้นมองพวกนั้น ก็เห็นพวกนั้นยังนั่งเล่นไพ่กันอยู่เลย เราเรียกนายนิก เรียกนายบอม เรียกใครๆก็ไม่มีใครได้ยิน กลัวมากตอนนั้นอ่ะ นึกขึ้นได้ก็เลยสวดมนต์ ท่องนโม ไปเรื่อยเปื่อย จนรู้สึกว่าคนที่นั่งทับเราอยู่มันหายไปแล้ว ไม่อึดอัดแล้ว เราก็เลยตะโกนเรียกนายนิก นายนิกพอได้ยินเสียงเราก็รีบวิ่งมาหาเราที่เตียง
"เอิร์ตเป็นไรๆ" นายนิกถามเรา
.....พอนายนิกวิ่งมา เราก็ดึงตัวนายนิกเข้ามากอดไว้แน่นเลย ร้องไห้ด้วย
"นิก ผี!!!!!"
"ผีอะไรที่ไหนเอิร์ต พูดดีๆซิ" นายนิกเอามือลูบหัวเรา
"ไหน บอกนิกดีๆซิ ว่าเอิร์ตเป็นไร" นายนิกถามเรา แต่เราตอบอะไรไม่ได้แล้ว เพราะตอนนั้นกลัวมาก ร้องไห้อย่างเดียวกับบอกนายนิกว่าผีๆ
"เอิร์ตเป็นไรว๊ะไอ้นิก"
"ไม่รู้ดิเนี่ย ร้องไห้ เหงื่อออกเต็มเลย ตัวสั่นเหมือนเจออะไร"
"เจอไรว๊ะ ผีหรอ"
"คงงั้นอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเรากอดเราแน่นเลย เราเองก็กอดนายนิกไม่ปล่อยเหมือนกัน
"อ่ะ เอาสร้อยพระเอ็มไปให้เอิร์ตใส่" นายเอ็มพูดแล้วก็ถอดสร้อยออกยื่นให้นายนิก นายนิกก็รับแล้วเอามาใส่ให้เรา
"กูว่าปิดไฟนอนกันเหอะหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"ไม่นอนบนเตียงแล้วนะ" เราบอกพวกนั้น
"เอิร์ตไม่นอนบนเตียงแล้วจะไปนอนที่ไหนหล่ะครับ" นายนิกถามเรา
"นอนพื้นก็ได้ แต่ไม่นอนบนเตียง" เราบอกนายนิก
"งั้นให้เอิร์ตไปนอนบนโซฟาก็ได้" นายบอมพูด
"อือๆป่ะๆ ลงมาๆ" นายนิกพูดแล้วก็ประคองเราลงจากเตียง พาไปนอนบนโซฟา
"งั้นปิดไฟนอนกันเลยเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า" ไอ้แมคพูด
.....ทุกคนนอนประจำที่ เรานอนบนโซฟาไม่ถนัด เพราะขาเรายาว ก็เลยให้ยัยส้มขึ้นไปนอนแทน ส่วนเราก็นอนบนเสื่อ นอนข้างๆนายนิก นึกถึงเหตูการณ์ผีอำเมื่อกี้แล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาเลยอ่ะ
"นิก"
"ครับ"
"กลัวหรอไอ่ดื้อ" นายนิกถามเรา
"กลัว!!!!"
"นิกกอดนะ ไม่ต้องกลัว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาโอบกอดเรา ดึงเราเข้าไปหาตัวนายนิก
"นิก"
"ครับ ว่าไง"
"อย่าปล่อยนะ"
"ครับ นอนซ๊ะนะ ไม่ต้องกลัวนะอยู่กับนิก" นายนิกพูด
.....เราพยักหน้า แล้วก็นอน...ZZZZzzzzzzzzz!!!!!!!!
....ขอบคุณมากมาย สำหรับการติดตามนะครับ รัก..รักรูมเมททุกคนเลย^^
หัวข้อ: @@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@ (อ่าน 178697 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก