หัวข้อ: @@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@

[num-arch52]

  ห้าสิบกว่าตอนแล้วงะ ทำไมยังไม่มีแบบว่า  กันเลยงะ 

[toshika]

นิกอย่าช้า เด๋วเชียร์คนอื่นให้มาเสียบเลยนะ

[IsDeer]

  กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนเขียนทำร้ายจิตใจฉัน

แอร๊ยยยยยยย ต้อง'วินบอม' เท่านั้น

[AMINOKOONG]

เชียร์บอมสุดใจดิ้น เพราะตั้งแต่อ่านมาไม่เคยชอมนิคเลย ไม่ชัดเจนซักอย่าง
อีกทั้งชอบทำให้เอิร์ตเสียใจอยู่ตลอดอ่ะ บอมเป็นพระเอกเหอะ สู้ๆนะบอม

[ฟูจิซัน]

คุยกับรูมเมท

....ในตอนที่53 นี้จะเป็นพาร์ทของนายบอมซ๊ะเป็นส่วนใหญ่นะครับ เพราะอย่างที่บอกเอิร์ตมันก็พยายามจะไม่คิดเกินเลยกับนายนิก แต่นายนิกก็ยังคงสไตล์เดิมคือหยอดเข้ามาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ชัดเจน ส่วนคนที่กลับมาเหมือนจะชัดเจนก็คือ...นายบอมนั่นเองนะครับ ก็ไม่รู้จะยังไงคงต้องติดตามกันต่อไป.... ส่วนเพื่อนๆที่ถามหาฉากNC...ต้องยอมรับว่าNCยังไม่ใช่แนวที่คนเขียนถนัดอ่ะครับ แต่ยังไงก็มีแน่นอน จะพยายามหาประสบการณ์ไปหาข้อมูลจากNCเรื่องอื่นๆมาก่อนนะครับ...แฮ่ๆ

Roommate&Soulmate(ตอนที่53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[1]....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น!!

....ต้นเดือนธันวาคมแบบนี้ อากาศหนาวๆ มีหมอกลงบางๆตอนเช้าๆ อากาศดีจริงๆ หยุดยาววันพ่อแห่งชาติ เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ เรามีนัดไปเที่ยวบ้านนายนิกกัน พอดีที่บ้านนายนิกที่สุพรรณบุรี มีงานศาลเจ้าประจำปีพอดีเลย หรือเรียกกันว่า"งานงิ้ว" งานงิ้วนี้ที่บ้านเราที่นครสวรรค์ก็มีนะ ถือว่าเป็นงานประจำอำเภอเลยก็ว่าได้ งานจะมี9วัน9คืน พวกเราที่ไปถล่มบ้านนายนิกคราวนี้มีทั้งหมด10คน...เรา นายนิก นายบอม นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ไอ้มอส ยัยส้ม ยัยแพรวทั้ง2แพรว เรานัดกันขึ้นรถตู้ตอน9โมงเช้า ไปต่อรถตู้อีกทีที่อนุสาวรีย์ แล้วก็ไปถึงบ้านพี่สาวนายนิกที่ตลาดประจำอำเภอตอน11โมงกว่าๆ รถตู้จอดให้ที่หน้าบ้านพี่สาวนายนิกเลย บ้านพี่สาวนายนิกเป็นทาวเฮ้าส์3ชั้น ชั้นล่างและชั้นลอยเปิดเป็นร้านชา-กาแฟ นมปั่น ผลไม้ปั่น เบเกอรี่พวกเค้ก คุกกี้ พวกเด็กๆนักเรียนชอบมานั่งคุยกันหลังเลิกเรียน ส่วนชั้นที่3เอาไว้นอน ห้องนายนิกก็อยู่ที่นี่นะ ตอนนายนิกเรียนก็จะมาอยู่กับพี่สาวที่นี่....พวกเราลงรถที่หน้าร้านพี่สาวนายนิก ก็มีเจ้าตัวน้อยวิ่งมารับเลย ฮ่าๆ

"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ต หลานชายตัวน้อยของนายนิก วิ่งออกมาพร้อมกับเรียกนายนิกไปด้วย เสียงดังเชียว

"ไอ้เสือ คิดถึงที่สุดเลย มาหอมแก้มทีดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าเสือโน๊ตขึ้นมาหอมแก้มฟอดใหญ่เลย นายนิกนี่เวลาอยู่กับเด็กๆก็น่ารักไปอีกแบบนะ ดูอ่อนโยนยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆ

....พวกเราเดินเข้ามาที่ร้านพี่สาวนายนิก มีคนอยู่ในร้านพอประมาณ ตอนนี้เป็นช่วงกลางวัน ร้านค้ายังไม่ค่อยเปิดมาก แต่ตอนเย็นๆค่ำๆ ร้านค้าต่างๆในงานศาลงิ้วก็จะเปิดร้าน ที่ถนนหน้าร้านพี่สาวนายนิกก็จะมีร้านของกินเต็มไปหมดเลย

"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" พวกเราสวัสดีพี่สาวนายนิก

"สวัสดีจ๊ะ..มาๆ เข้ามาในร้านก่อน นิกพาเพื่อนๆขึ้นไปชั้นบนนะ" พี่สาวนายนิกพูด

....นายนิกพาพวกเราขึ้นมาชั้นบน มีโต๊ะให้นั่งกินชิลล์ๆ เพลงเปิดเบาๆฟังแล้วสบายหูจริงๆ นายนิกเอาเมนูมาให้พวกเราสั่งของมากินกัน เราก็นั่งกินนั่งคุยกัน นายนิกลงไปช่วยพี่สาวข้างล่าง เจ้าเสือโน๊ตมาอยู่กับพวกเราไม่ห่างเลยแต่ก็เรียกหาแต่น้านิก...น้านิก ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ นายนิกเอาขนมที่พวกเราสั่งขึ้นมาเสิร์ฟให้พวกเรา เราก็ลงไปช่วยนายนิกยกขึ้นมา แล้วก็นั่งกินกัน คุยกันไป ซักพักนายนิกก็ขึ้นมาเรียกพวกเรา!!

"ป่ะๆ ไปบ้านย่ากันเถอะ เที่ยงกว่าแล้ว ย่าทำกับข้าวไว้รอแล้วหล่ะ" นายนิกขึ้นมาเรียกพวกเรา

"ไปกับพี่ป่าวไอ้เสือโน๊ต" นายนิกถามเจ้าโน๊ตแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมา

"เอาไว้นี่แหล่ะ เดี๋ยวกลุ่มแฟนคลับเค้ามากินจะไม่เจอ" พี่สาวนายนิกบอกพวกเรา

"โห!!!ตัวแค่นี้มีแฟนคลับด้วยหรอคะเนี่ย" ยัยส้มถามพี่สาวนายนิก

"มีสิ เยอะด้วยนะ สาวๆทั้งนั้น" พี่สาวนายนิกบอกกับพวกเรา

....ก็เด็กกำลังน่ารักอ่ะนะ ขยันพูดขยันคุย ใครๆเห็นก็เอ็นดู เป็นดาราตัวน้อยประจำร้านเลยนะเนี่ย เจ้าเสือโน๊ต////พวกเราขอบคุณพี่สาวนายนิกแล้วนายนิกก็เอารถกระบะของพี่สาวขับพาพวกเราไปบ้านย่า ที่อยู่นอกตัวอำเภอ เราเคยมาแล้วกับนายนิกตอนที่มาเอาเต๊นท์ไปค่าย คิดถึงอาหารฝีมือคุณย่าที่สุดเลย แอบลุ้นว่าคุณย่าจะทำอะไรไว้รอพวกเราบ้าง จะมีกล้วยบวชชีของโปรดหลานชายหรือป่าวน๊า อิอิ....ไม่นานพวกเราก็มาถึงบ้านคุณย่าของนายนิก พ่อกับแม่ของนายนิกก็นอนที่บ้านนี้ด้วย เพราะต้องดูแลคุณย่า บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง ข้างล่างเทปูนขัดมัน ด้านหนึ่งทำเป็นห้องครัว มีโต๊ะไม้หินชุดใหญ่ไว้สำหรับนั่งกินข้าว ข้างๆบ้านก็มีต้นไม้เต็มไปหมด เดินไปไม่ไกลก็เจอทุ่งนาของพ่อนายนิกแล้ว มีสระน้ำขนาดพอดีๆอยู่ด้วย พวกเราลงรถก็ขนกระเป๋าเข้าไปแล้วก็สวัสดีแนะนำตัวกับคุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ของนายนิก

"อ่าว!!!มาถึงกันแล้วหรอ มาๆกินข้าวเลย ย่าเค้าทำกับข้าวไว้รอตั้งแต่เช้าเนี่ย" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา

"ไปนิก ช่วยกันยกข้าวออกมากินกัน" ย่านายนิกพูด

"เป็นไงเอิร์ต อ้วนขึ้นป่าวเนี่ยลูก" แม่นายนิกถามเรา

"แหะ แหะ เหมือนจะอ้วนขึ้นครับแม่ คิดถึงกล้วยบวชชีฝีมือคุณย่าสุดๆเลยครับ" เราบอกแม่นายนิก

"เหมือนย่าจะรู้ใจ หม้อใหญ่เลยในครัวอ่ะเอิร์ต" นายนิกเดินเข้ามาบอกเรา แล้วก็เข้าไปนั่งกอดแม่

"แม่ครับ คิดถึงสุดๆ มาหอมที" นายนิกพูดแล้วก็หอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ฮ่าๆ

"จะอ้อนเอาอะไรอีกหล่ะเนี่ย" แม่นายนิกถามนายนิก

"เอ่อ!!!แม่ครับ...!!!!" นายนิกเรียกแม่ แล้วก็หันมามองเรา เราก็เลยมองนายนิก เหมือนนายนิกจะพูดอะไรซักอย่างกับแม่

"ว่าไงลูก!!"

"เอ่อ!!! ไม่มีไรครับแม่ แหะ แหะ ไปกินข้าวดีกว่า"

"ป่ะเอิร์ต ไปกินข้าวกัน" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราไปกินข้าว

....กับข้าววันนี้ คุณย่าต้อนรับพวกเราด้วย แกงกะทิไก่ใส่มะเขือ ไข่เจียว ปลาทับทิมทอด อร่อยมากๆ โดยเฉพาะปลาทับทิมทอด สี่ตัวหมดเกลี้ยงเลย ตบท้ายด้วยกล้วยบวชชี หอมหวานอร่อย พวกเรากินกันอิ่มแปล้เลย ฮ่าๆกินเสร็จก็ช่วยกันยกจานชามไปล้าง เสร็จแล้วก็ออกมานั่งคุยกับคุณย่า แล้วก็พ่อแม่นายนิก

"เป็นไงกับข้าวฝีมือย่านิกอร่อยป๊ะ" นายนิกถามพวกนั้น

"อร่อยสุดๆอ่ะ แกงไก่อร่อยมากบอมชอบ"

"ปลาทอดอร่อยมากอยากกินอีกค่ะ" ยัยแพรวพูด

"ส้มก็อยากกินอีกค่ะ ที่กรุงเทพฯขายแพงมาก"

"ผมอยากกินน้ำพริกกะปิอ่ะครับคุณย่า" ไอ้แมคบอกกับคุณย่า

"ได้เลย แต่คงต้องเป็นมื้อเช้าพรุ่งนี้นะ เดี๋ยวเย็นนี้พวกหนูก็ไปงานศาลเจ้ากันนี่" คุณย่านายนิกพูด

"ครับคุณย่า"

"เดี๋ยวบ่ายๆไปทอดแหกับพ่อ ใครอยากกินปลาอ่ะ" พ่อนายนิกพูดกับพวกเรา

"ได้ครับพ่อ สอนผมทอดแหด้วยนะครับ" ไอ้แมคพูด

"ได้สิลูก เด็กกรุงเทพฯทอดแหกันไม่เป็นแล้วมั้ง เจ้านิกก็ทอดไม่เป็น สอนยังไงก็ไม่เอา" พ่อนายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"โห!!! ไอ้นิก อ่อนหว่ะ แค่ทอดแหยังทำไม่เป็นเลย" ไอ้แมคพูดกับนายนิก

"แหม่ๆ ไอ้แมค เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ามันยากขนาดไหน" นายนิกพูด

"นิก พาเพื่อนๆเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บสิลูก ดูที่หลับที่นอนด้วยว่าพอกันมั๊ย" แม่นายนิกพูดกับนายนิก

"ครับแม่!! ป่ะๆเอาของขึ้นไปเก็บกัน" นายนิกบอกกับพวกเรา

....พวกเราพากันขึ้นไปบนบ้าน พื้นบ้านเป็นพื้นไม้ ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สะอาดเงาวับเลยหล่ะ แถมยังเย็นๆเท้าด้วย อากาศเย็นจริงๆที่บ้านนายนิกเนี่ย คืนนี้ต้องขอผ้านวมผืนใหญ่ๆซ๊ะแล้ว  พวกเราคงจะนอนกันที่โถงกลางบ้านนั่นแหล่ะ เพราะเห็นแม่เตรียมมุ้งไว้ให้พวกเราสามหลังแล้วก็ฟูกที่นอน หมอน ผ้าห่มพร้อมเลย

"กางมุ้งกันเป็นหรือป่าวนี่ลูก" แม่นายนิกถามพวกเรา

"เป็นครับ/เป็นค่ะ"

"คงนอนกันพอมั้งเนี่ย"

"อันนี้มุ้งใหญ่ นอนสี่คน ส่วนนั่นมุ้งเล็กอีกสองหลัง ส้ม แพรวนอนด้วยกันนะผู้หญิงสามคน" นายนิกพูด

"เดี๋ยวมึง เอิร์ต ไอ้บอม นอนมุ้งเล็กก็แล้วกันนะไอ้นิก พวกกูสี่คนจะนอนมุ้งใหญ่เอง" ไอ้แมคบอกนายนิก

"เออๆได้ๆ อ่ะใครจะนอนพักผ่อนก่อนก็ได้นะ หรือจะลงไปนอนเปลใต้ถุนบ้านก็ได้ เดี๋ยวเย็นๆไปทอดแหกัน" นายนิกบอกพวกเรา

....แต่พวกเราไม่มีใครนอนซักคน ก็พากันลงมาใต้ถุนบ้านเอาเสื่อไปปูนั่งริมสระน้ำกัน ตามขอบบ่อคุณย่าปลูกตะไคร้ ข่า ไว้หลายกอเลย มีพวกกระเพรา โหระพาด้วยนะ ครบเลย

"ไอ้นิก มะม่วงเก็บกินได้ป่าวว๊ะ" ไอ้แบงค์ตะโกนถามนายนิก คงจะเดินไปเจอต้นมะม่วงเข้าแล้ว ฮ่าๆ

"ได้เลยๆ เก็บมากันเลย เดี๋ยวกูทำน้ำปลาหวานให้" นายนิกตะโกนตอบไอ้แบงค์

"เดี๋ยวกูไปช่วยเก็บ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินไปหาไอ้แบงค์

"ทำเป็นหรอไอ่ลิง" เราถามนายนิก

"ทำไรอ่ะ"

"ก็น้ำปลาหวานอ่ะ"

"แหะ แหะ ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปบอกแม่ทำให้" นายนิกบอกเรา

"แม่คร๊าบบบ ทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงให้หน่อย" นายนิกพูด

"มาๆเข้ามาหัดทำเอง เดี๋ยวแม่สอน" เสียงแม่นายนิกบอกนายนิก

"เอิร์ต!! มาเร็วๆแม่จะสอนทำน้ำปลาหวาน" นายนิกกวักมือเรียกเรา เราก็เลยเดินตามนายนิกเข้าไปในครัว

"อ่ะเอาหอมแดงมาปอก เอิร์ตมานี่ลูกตักกะปิใส่ถ้วยเตรียมไว้ เดี๋ยวแม่ไปหยิบพริกแห้งก่อน" แม่นายนิกพูด

....เราก็เดินไปตักกะปิในโหล ที่แม่เอาออกมาจากตู้เย็น กะปินี้นายนิกบอกว่า ย่าเป็นคนทำเอง ไม่เคยซื้อกะปิตลาดมากินเลย เราตักเสร็จก็เดินไปดูนายนิกที่กำลังปอกหอมอยู่

"เฮ้ย!!! ร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิกเพราะเห็นนายนิกปอกหอมแดงไป น้ำตาก็ซึมๆ

"ไม่ได้ร้องไห้ แต่ปอกหอมมันแสบตา แต่ถ้าได้หอมคนบางคนก็จะไม่แสบตา อิอิ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ่ลิงเอ๊ย!!! พูดมากหว่ะ ปอกหอมไปเลย" เราพูดแล้วก็แอบหยิกเอวนายนิกไปหนึ่งที ฮ่าๆ

....แล้วแม่ก็เอาก็เอาน้ำตาลปี๊บมาใส่ในถ้วยกะปิแล้วก็ให้เราเอาช้อนคลุกกะปิกับน้ำตาลปี๊บให้เข้ากัน เอาน้ำมาใส่นิดหน่อยให้ส่วนผสมละลาย เสร็จแล้วก็ใส่หอมแดงซอยแล้วก็พริกแห้งบิเป็นชิ้นเล็กๆ หน้าตามันก็จะออกมาแบบข้นๆเหนียวๆ หอมกลิ่นกะปิ รสชาติหวานๆเค็มๆ ติดเผ็ดนิดๆ จิ้มกับมะม่วงก็พอดี อร่อยมากอ่ะ พวกเราจัดการมะม่วงไปหลายลูกเลย น้ำปลาหวานหมดเกลี้ยง จนแม่ต้องเตือนว่าอย่ากินเยอะ เดี๋ยวท้องไส้จะปั่นป่วนกันหมด ฮ่าๆ เรานั่งกันจนแดดร่มๆ พ่อก็มาเรียกเราไปทอดแหกัน

"อ่าว!!! ป่ะๆ พร้อมกันยังลูก ไปทอดแหกัน" พ่อเดินถือแหมาพูดกับพวกเรา

"พร้อมครับพ่อ เดี๋ยวพวกผมถอดเสื้อผ้าแป๊บนึงครับ" ไอ้แมคบอกกับพ่อ

.....พวกผู้ชายก็ถอดเสื้อออกเหลือแต่บอกเซอร์ แต่เราไม่ถอดเพราะเขิน ฮ่าๆ แล้วพวกเราก็เดินตามพ่อไปที่ขอบสระอีกด้านหนึ่ง พ่อก็จัดการจัดท่าทาง แล้วก็เหวี่ยงแหลงไป

"โคร๊มมมม!!!!!"

....แหกาง สวยงามมาก พ่อค่อยๆดึงแหขึ้นมา โห!!!! ปลาทับทิมติดมาเยอะแยะเลย พ่อเลือกเอาปลาตัวใหญ่ๆมาสี่-ห้าตัว แล้วที่เหลือก็ปล่อยลงน้ำไป หลังจากนั้นพ่อก็สอนไอ้พวกนั้นทอดแห

นายนิกคนแรกเลย แหเหวี่ยงสวยงาม แต่ไม่ได้ปลาซักตัว ฮ่าๆ

ไปแบงค์ แหไม่กาง แถมยังเกือบตกบ่อน้ำอีก ฮ่าๆ

มาถึงไอ้แมค เหวี่ยงแหได้สวยมาก ได้ปลามา2ตัว เจ้าตัวคงจะคุยโวไปหลายวันเลย ฮ่าๆ

นายเอ็มเจ๋งสุด ได้ปลาเยอะสุดห้าตัว เก่งมากอ่ะ

มาถึงนายบอม ตั้งท่าเหวี่ยงซ๊ะอย่างดี แห...กางสวยงามมาก แต่ตัวนายบอมเสียหลัก ลื่นลงบ่อไปพร้อมแหเลย ฮ่าๆ ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ เราก็เดินไปขอบบ่อเอื้อมมือ ให้นายบอมจับจะได้ดึงขึ้นจากบ่อ แต่ปรากฏว่า จังหว่ะที่จะดึงนายบอมขึ้นจากบ่อ เรากลับลื่น แล้วก็ตกลงบ่อไป พร้อมกับนายบอมอีก ตัวเราทับอยู่บนตัวนายบอม เราสองคนโผล่ขึ้นจากน้ำ นายบอมก็กอดเราแน่นเลย กลัวเราจมน้ำมั้ง แต่น้ำในบ่อก็ไม่ลึกมากนะ ฮ่าๆ เรากับนายบอมมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะ.....แต่ว่า....ทำไม? เราเองกลับรู้สึกแปลกๆกับ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมนะ มันเป็นสายตาที่มองเราแบบมีอะไรบางอย่าง หรือว่าเป็นเราที่คิดไปเอง!!!!!

"บอมขอโทษนะเอิร์ต ทำเอิร์ตตกน้ำเลยอ่ะ" นายบอมพูดกับเรา

"ไม่เป็นไรบอม ป่ะ!!ขึ้นกันเถอะ จะได้ไปอาบน้ำ" เราบอกกับนายบอม

....แล้วเราสองคนก็ขึ้นจากบ่อ เพื่อนๆยังขำกันไม่หาย นายนิกเองก็พลอยขำไปกับเค้าด้วย

"บอมเอิร์ต ไปอาบน้ำกันเลยลูก เดี๋ยวจะคัน" แม่นายนิกบอกเรากับนายบอม

"ไปอาบพร้อมกันเลย มึงสองคนอ่ะจะได้เสร็จเร็วๆ" ไอ่แมคบอกเรากับนายบอม

"ไปล้างตัวกันที่โอ่งตรงนั้นก่อน เดี๋ยวนิกไปเอาเสื้อผ้ามาให้" นายนิกบอกเรากับนายบอม

....เรากับนายบอมล้างตัวเสร็จก็เข้าห้องน้ำ พอเข้ามาในห้องน้ำ นายบอมก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่กางเกงใน เราหันไปก็ตกใจดิ!!!!

"เฮ้ย!!บอม จะถอดหมดเลยหรอ" เราถามนายบอม

"ไม่หมดหรอก ก็เหลือกางเกงในนี่ไง หรือเอิร์ตจะให้บอมถอดหมดหล่ะ" นายบอมถามเรา

"เอ่อ!!ป่าวๆ คือ..ใส่บอกเซอร์อาบก็ได้มั้ง แหะ แหะ" เราบอกนายบอม

"เอิร์ตก็ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำได้แล้ว บอมเริ่มคันแล้วเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็ตักน้ำอาบ

....เราก็เลยถอดเสื้อผ้าออกแล้วก็อาบน้ำกับนายบอม

"ถูหลังให้ป๊ะ" นายบอมถามเราแล้วก็หัวเราะ

"ไม่เป็นไรๆ แหะ แหะ รีบๆอาบเถอะบอมอ่ะ"

"คร๊าบบบ"

"เอิร์ต หันมานี่ดิ๊" นายบอมเรียกเรา เราก็เลยหันไป

....นายบอมยืนเอามือจับกับขอบอ่างน้ำแล้วก็หันมามองหน้าเรา เราหันไปก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำให้รู้สึกแปลกๆ เราก็เลยหลบสายตาคู่นั้น มองไปในอ่างน้ำ

"จะหันหน้าหนีไปไหนอ่ะ บอมจะเอาขี้โคลนออกให้เนี่ย" นายบอมพูดกับเรา แล้วก็เอามือจับหน้าเราหันขึ้นมา เอานิ้วเช็ดขี้โคนตรงหางคิ้วออกให้เรา

"อาบน้ำยังไง ขี้โคลนยังออกไม่หมดเลย เฮ้อ!!!สายรหัสคนนี้นี่ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็ไปเช็ดตัว

"บอมไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปแช่ไว้ข้างนอกให้นะ" นายบอมพูดแล้วก็ออกไปจากห้องน้ำ เราก็อาบน้ำต่อจนเสร็จ ก็ออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนๆคนอื่นๆก็ทยอยกันมาอาบน้ำ เพราะเดี๋ยวค่ำๆ เราจะไปเดินงานงิ้วกัน เราใส่เสื้อผ้าลงมานั่งรอพวกนั้นที่ใต้ถุนบ้าน ก็เห็นนายนิกกำลังเอาคาลาไมล์ ทาตัวให้นายบอมอยู่

"อ่าว!!!บอม คันหรอ" เราถามนายบอม

"ครับ คันยิบๆเลยเนี่ย แล้วเอิร์ตอ่ะไม่คันหรอ" นายบอมถามเรา

"ไม่อ่ะ ยังไม่รู้สึกอะไรเลย"

"ดีแล้วๆ บอมคันมากอ่ะตอนนี้" นายบอมพูด

"ทายาแล้วอย่าเกานะลูก เดี๋ยวจะเป็นแผล" แม่นายนิกบอกนายบอม

"ครับแม่"

"อ่ะ!!เสร็จแล้ว คืนนี้ต้องพกยาไปด้วยป๊ะเนี่ย เผื่อเดินๆงานอยู่แล้วคันจะได้มียาทา" นายนิกแซวนายบอม

"ไม่ต้องหรอกนิก ฮ่าๆ อันนั้นก็เกินไป ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ้นิกไปอาบน้ำได้แล้วมึง เดี๋ยวมืด" เสียงไอ้แมคเร่งนายนิก

"ไอ่ดื้อ!!" นายนิกเรียกเราเบาๆ เราก็หันไป

"นิกไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกบอกเรา

"อื้มๆ เร็วๆนะ" เราบอกนายนิก

"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา เราหันไปก็เห็นแม่นายนิกมองเรากับนายนิกอยู่แล้วก็ยิ้มๆ ความรู้สึกเขินเกิดขึ้นมาทันที ทำให้นึกถึงเมื่อตอนกลางวัน ตอนที่นายนิกจะบอกอะไรบางอย่างกับแม่ แต่ก็ไม่บอก เราอยากรู้จังว่า สิ่งที่นายนิกจะบอกกับแม่คือเรื่องอะไร เห็นรอยยิ้มของแม่แล้วรู้สึกยังไงๆก็ไม่รู้สินะ ฮ่าๆ คิดไปเองอีกแล้วเรา^^

...ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมททุกๆคน รักๆ แฮ่ๆ

[palmykub]

นิก ขอโทษนะ เราเชียร์บอม แล้วอะ
 

[yowyow]

 

[ฟูจิซัน]

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[2]..ความอบอุ่นใต้แสงจันทร์


....พวกเราอาบน้ำ แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยครบทุกคนแล้ว ประมาณหกโมงเย็น นายนิกก็พาพวกเรานั่งรถกระบะไปเที่ยวงานงิ้วกัน ตอนนี้ถนนสายหน้าบ้านพี่สาวนายนิก รถวิ่งเข้าไปไม่ได้แล้ว เพราะเค้าเอาป้ายมากั้นไว้เป็นทางเข้าเฉพาะคนเดิน นายนิกเลยเอารถไปจอดตรงที่รับฝากรถแทน แล้วพวกเราก็เดินเข้างานกัน อันดับแรกเราตรงไปที่ร้านของพี่สาวนายนิกก่อนเลย อากาศหนาวๆเย็นๆแบบนี้ ร้านพี่สาวนายนิกมีเมนูพิเศษเป็น"ฟองดูว์ขนมปังแล้วก็ผลไม้สด" ไว้บริการด้วย น่ากินมากอ่ะ เมนูนี้จะสั่งเป็นชุดคือชุดขนมปังแล้วก็จะมีที่จิ้มเป็นช๊อกโกแลต หรือไวท์ช๊อกโกแลตก็ได้ให้เลือกหรือจะเอาสองอย่างเลยก็ได้ ซึ่งช๊อกโกแลตจะถูกเสิร์ฟมาในหม้อไฟร้อนๆ แล้วเราก็เอาขนมปังหรือผลไม้สดจิ้มลงไปเคลือบช๊อกโกแลตอุ่นๆ หูย!!!!หน้าหนาวแบบนี้ได้มานั่งจิ้มฟองดูว์ ฟังเพลงเพราะๆชิลล์ ดูบรรยากาศงานงิ้ว คนเดินไปมานี่โรแมนติกสุดๆอ่ะ ฮ่าๆ ชอบๆ ยิ่งได้มากับคนรู้ใจนะ เป็นอะไรที่ดีมากๆอ่ะ ฮ่าๆ ในร้านพี่สาวนายนิกวันนี้คนเยอะมาก เกือบเต็มทั้งชั้นหนึ่งและชั้นสองเลย เจ้าเสือโน๊ตก็เดินทั่วร้านเลย เข้าโต๊ะนู้นทีโต๊ะนี้ที ลูกค้าส่วนมากก็จะเป็นเด็กนักเรียนก็จะมากันเป็นกลุ่มๆเลย คุยกันสนุกสนานกันไป ฮ่าๆ เห็นแล้วคิดถึงตอนเรียนมัธยม....!!!!

"น้านิก...น้านิก" เจ้าเสือโน๊ตเห็นนายนิกเข้ามาในร้านก็วิ่งมาหาแล้วก็เรียกนายนิกไปด้วย

"ว่าไงไอ้เสือน้อย ไปเดินงานงิ้วกันป๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าเสือโน๊ตขึ้นมาแล้วก็จัดการหอมแก้มน้อยๆฟอดใหญ่

"ไปคับ"

"ไปแน่นะโน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเอาเจ้าเสือโน๊ตมาอุ้มไว้เอง เจ้าเสือโน๊ตก็ยอมให้ยัยส้มอุ้มแต่โดยดีนะ

"พี่ครับมีอะไรให้พวกผมช่วยมั๊ยครับ เห็นลูกค้าเยอะเลย" นายเอ็มถามพี่สาวนายนิก

"ไม่เป็นไรจ๊า ไปเดินงานกันเถอะ ทางนี้พี่ดูแลเอง" พี่สาวนายนิกพูด

"นิกเอาโน๊ตไปด้วยนะ" นายนิกบอกพี่สาว

"แน่ใจหรอ เดี๋ยวก็ร้องกลับอีก เอาไว้นี่แหล่ะ"

"เดี๋ยวก็ร้องตาม"

"ไม่ตามหรอก วันนี้ในร้านเพื่อนเล่นเค้าเยอะ ไปกันเถอะเดี๋ยวจะดึก" พี่สาวนายนิกบอกพวกเรา

"โน๊ต อยู่ขายของน๊า เดี๋ยวพี่ซื้อขนมมาฝากนะครับ" ยัยส้มบอกเจ้าโน๊ตแล้วก็วางเจ้าโน๊ตลง

"น้านิก...น้านิก ไปด้วย" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้าไปเกาะนายนิกไว้แน่นเลย

"โอเคๆ ไปก็ไป ห้ามร้องกลับนะ" นายนิกพูด เจ้าโน๊ตก็พยักหน้า

....พี่สาวนายนิกก็เลยเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ให้เจ้าโน๊ต แล้วพวกเราก็เดินออกมาเที่ยวงานข้างนอกกัน อากาศเย็นๆ เสียงลิเก เสียงดนตรี เสียงงิ้ว ดังผสมปนเปกันไปหมด

"ขอพี่อุ้มหน่อยนะเสือโน๊ต" นายบอมพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก

"บอม...จากินๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายบอมแล้วก็ชี้ไปที่ร้านขายน้ำตาลปั้น

....เพื่อนๆเคยเห็นหรือเคยกินน้ำตาลปั้นกันมั๊ยครับ ที่มันจะเป็นน้ำตาลสีๆ มีสีเขียว สีแดง สีขาวแล้วก็อีกหลายสีเลย แล้วเค้าก็จะเอามาปั้นเป็นรูปต่างๆเช่น มังกร ลิง ไก่ นก แล้วก็เสียบไม้ให้เราถือเดินกินได้อ่ะ มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยนะในงานงิ้วอ่ะ ฮ่าๆ////เจ้าโน๊ตร้องจะกินน้ำตาลปั้น พวกเราก็เลยแวะร้านน้ำตาลปั้นกัน!!!

"อ่ะเลือกเลยโน๊ต เอาตัวไหนดีครับ" นายบอมบอกให้เจ้าโน๊ตเลือกน้ำตาลปั้นตัวอย่างที่เสียบไม้โชว์อยู่...เจ้าโน๊ตชี้ไปที่รูปลิง

"โห!!!เลือกรูปปั้นไอ้นิกด้วย ตาถึงจริงๆนะโน๊ตเนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแซวนายนิก

"ไอ้ห่าแบงค์ เล่นกูเลยนะมึง ฮ่าๆ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็หัวเราะกัน

"เอิร์ตเอาตัวไหน ลองกินดูป๊ะ" นายเอ็มหันมาถามเรา

"อืม!!!เอิร์ตเอามังกรแล้วกัน สวยดี"

"มังกรนิกก็มี" นายนิกมากระซิบข้างๆหูเรา

"มังกรอะไรไอ่ลิง" เราหันไปถามนายนิก

"ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้ แหะ แหะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"ไอ่ลิงนี่ ไร้สาระ" เราว่านายนิก

"ว่าใครๆเดี๋ยวเหอะ" นายนิกว่าเรา

"อ่ะกินไป พูดมาก" เราพูดแล้วก็ยื่นน้ำตาลปั้นให้นายนิก นายนิกก็รับไปกิน

....พวกเราซื้อน้ำตาลปั้นกันเสร็จ ก็เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย ดูของโน่นนี่นั่นไปตามประสา พวกสาวๆยัยส้มยัยแพรวก็เข้าแต่ร้านเสิ้อผ้า ได้เสื้อคนละตัวสองตัวสบายเลย ฮ่าๆ

"หิวกันป๊ะ กินหอยทอดร้านนี้ดีกว่า รับรองอร่อยมาก" นายนิกหันมาพูดกับพวกเรา

"อืมๆเอาดิๆ"

"หอยทอด ไม่ได้กินมานานแล้ว"

....พวกเราตกลงกินหอยทอดกัน นายนิกพาเดินเข้าร้าน

"สวัสดีครับลุงปอ" นายนิกสวัสดีคุณลุงเจ้าของร้าน พวกเราก็เลยสวัสดีตาม

"อ้าวๆ เจ้านิก นึกว่าใคร ไม่เจอนานเลย"

"ครับ นิกไปเรียนกรุงเทพฯแล้วครับลุง"

"เอ้า จบมอหกแล้วหรอเนี่ย เร็วจริงๆไอ้พวกนี้ เหมือนยังเห็นมาเล่นบาสกันอยู่เลย"

"ครับลุงแล้วป้าไปไหนอ่ะครับเนี่ย ปล่อยลุงขายคนเดียวเลย"

"โอ๊ย!! นู่น หน้าโรงลิเกนู่น มาๆกินไรกันบอกมา ลูกค้ากำลังน้อย เดี๋ยวลุงทำให้"

"มาร้านลุงก็ต้องหอยทอดสิครับ สิบจาน จัดมาเลยครับลุงปอ"

"ได้ๆไปๆหาโต๊ะนั่งกันเลย ไอ้บาสเอาน้ำแข็งมาให้พวกพี่ๆเค้าด้วยนะ" ลุงปอตะโกนบอกลูกชายให้เอาน้ำแข็งมาเสิร์ฟพวกเรา

"คร๊าบพ่อ" เสียงนายบาสตอบพ่อ

"ไม่ต้องหรอกบาส เดี๋ยวพวกพี่ตักกันเอง" นายนิกบอกนายบาส

"อ่าวพี่นิก สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลยพี่"นายบาสทักทายนายนิก

"ครับ   ขึ้นมอห้าแล้วอ่ะดิเราอ่ะ"

"ครับมอห้าครับพี่"

"อื้มๆ นี่เพื่อนๆพี่" นายนิกแนะนำพวกเราให้นายบาสรู้จัก นายบาสก็สวัสดีพวกเรา

....แล้วจานหอยทอดก็ทยอยมาเสิร์ฟพวกเราจนครบทุกคน อร่อยสมกับที่นายนิกบอกจริงๆนะ แป้งกรอบพอดีๆ หอยก็ตัวใหญ่ ราดซอสพริกอร่อยมากอ่ะ

"อ่ะโน๊ต กินมั๊ยครับ" นายบอมถามเจ้าโน๊ตแล้วก็ลองป้อนหอยเข้าปากชิ้นนึง เจ้าโน๊ตก็กิน เจ้าโน๊ตนี่ไม่ยอมห่างนายบอมเลยแฮะ!!

"สงสัยจะติดพี่บอมแล้วมั้งเนี่ย ไอ้เสือ" นายนิกพูดกับเจ้าโน๊ต

"บอมรีบมีแฟนดิ จะได้มีลูกเร็วๆ" ยัยส้มบอกนายบอม

"เฮ้ย!!!ส้ม ก็พูดไป ฮ่าๆ บอมยังไม่อยากมีแฟนหรอก"

"ทำไมว๊ะไอ้บอม นี่ถ้ากูโปรไฟล์ดี เล่นกีฬาได้แบบมึงนะ เท่ห์ๆแบบนี้ สาวตรึมอ่ะ" ไอ้แมคบอกนายบอม

"ถุย!! ไอ้แมค แค่นี้กูก็เห็นมึงจีบเค้าไปทั่วแล้ว ไม่เห็นจะติดซักคน ฮ่าๆ" ไอ้มอสแซวไอ้แมค

"มึงก็ไปว่าเพื่อนนะไอ้มอส เพื่อนเสียใจ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์ร่วมแซวด้วยอีกคน

"พอละๆ กินหอยทอดต่อเถอะ แค่นี้กูก็ช้ำแระ" ไอ้แมคตัดพ้อตัวเอง ฮ่าๆ พวกเราก็ฮากันทั้งโต๊ะสิ ฮ่าๆ

"บอมๆ หาแม่ๆ" เอาหล่ะสิ เจ้าเสือโน๊ตร้องหาแม่ซ๊ะแล้ว!!!!

"เอาแล้วไง กูว่าแล้ว มาๆเดี๋ยวนิกพาไปส่งนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกรับเอาเจ้าโน๊ตมาอุ้มไว้

"เอิร์ตไปเป็นเพื่อนหน่อย" นายนิกหันมาพูดกับเรา

....เรากับนายนิกก็เดินไปส่งเจ้าโน๊ตที่ร้านพี่สาว ดีนะไม่ไกลกันมาก ระหว่างทางก็เดินดูของไปเรื่อยเปื่อย

"อ่าวไอ้นิก กลับมาด้วยหรอว๊ะ เดี๋ยวไปนั่งโต๊ะสิงโตหน่อยนะ" เพื่อนนายนิกที่เราไม่รู้จักเข้ามาทักนายนิก

"อ่าวไอ้ปัน สบายดีนะมึง นี่เอิร์ตเพื่อนที่มหาลัยกู" นายนิกแนะนำเราให้เพื่อนนายนิกรู้จัก

"เอิร์ตนี่ปัน เพื่อนนิกเองเรียนมัธยมด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันตลอด"

"สวัสดีครับ" นายปันพูดกับเรา

"สวัสดีครับ" เราบอกนายปัน

"ไง โต๊ะสิงโตปีนี้คนมาเยอะป่าวว๊ะไอ้ปัน" นายนิกถามนายปัน

"ก็เยอะนะ รุ่นเราจองไว้สองโต๊ะ มึงไปด้วยหล่ะไอ้นิก"

"เออ แต่!!!กูพาเพื่อนมหาลัยมาเที่ยวด้วยอ่ะดิ"

"มึงก็แว๊บๆไปก็ได้ ไปให้เพื่อนๆเห็นหน้าบ้างมึงอ่ะ เรียนจบก็หายหัวเลย"

"ไอ้นิก ไม่เจอกันนาน หอบลูกกลับบ้านเลยหรอมึง" เพื่อนนายนิกอีกคนเข้ามาทักนายนิก

"ห่าต้น นี่หลานกู ไอ้โน๊ตไง ตอนนั้นเพิ่งจะแบเบาะ ที่มึงมาบ้านกูอ่ะ" นายนิกบอกเพื่อน

"อ่าวหรอว๊ะ โตไวจริงๆ"

"น้านิกๆ หาแม่ๆ" เจ้าโน๊ตเริ่มงอแงละ

"เออ!!! งั้นกูไปก่อนนะ เอาโน๊ตไปส่งบ้านก่อน ไอ้ต้นไอ้ปันเดี๋ยวกูตามไปที่โต๊ะนะ"

"เออๆได้ๆ"

....แล้วเราก็แยกย้ายจากเพื่อนนายนิก นายนิกเล่าให้เราฟังว่า เวลาที่มีงานงิ้ว ลูกหลานคนที่อยู่ในตลาดก็จะมาเล่นเองกอ สิงโต ถือป้าย แบกเกี้ยวเจ้าพ่อ ในวันที่มีการแห่อันเชิญองค์เจ้าพ่อออกจากศาลเจ้ามาประดิษฐานให้คนในงานได้กราบไว้ แล้วทุกปี นายนิกก็จะเล่นเชิดสิงโต กับกลุ่มเพื่อนๆ ก็จะมีสิงโตรุ่นต่างๆมารวมตัวกันในงานนี้ เค้าก็จะมีการกินเลี้ยง พบปะพูดคุยกันตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง นายนิกก็ถือว่าเป็นสิงโตรุ่นหนึ่งเหมือนกัน รุ่นนายนิกก็จะมารวมตัวกัน คุยกันอะไรประมาณนี้!!!!////เราสองคนเดินมาถึงร้านพี่สาวนายนิก ก็เอาเจ้าโน๊ตคืนให้พี่สาว แล้วก็เดินกลับออกมาหาเพื่อนๆ พวกนั้นก็รอเราอยู่ที่ร้านหอยทอดที่เดิม

"เออ!!! เดี๋ยวนิกแวะไปหาเพื่อนๆมัธยมแป๊บนึงนะ" นายนิกบอกกับพวกเรา

"อื้มๆได้ๆ นิกไปเถอะ" นาบเอ็มบอกนายนิก

"ถ้าจะกลับก็โทรหานิกนะเอิร์ต" นายนิกบอกเรา

"อือ!!! อย่ากินจนเมาหล่ะ" เราบอกนายนิก

"ไม่เมาครับ ไม่กินๆรับรอง" นายนิกบอกเรา

"ขอโทษด้วยนะ ทุกคนวันนี้ขอไปหาเพื่อนก่อน ขี้เกียจมีปัญหาอีก แหะ แหะ" นายนิกบอกพวกเรา

"เออๆ กูเข้าใจไอ้นิก ตามสบายเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก

"ไปเถอะนิก เดี๋ยวมีปัญหาอีกจะเที่ยวไม่สนุกกัน คงไม่ใช่กลุ่มยัยไหมอะไรนั่นใช่มั๊ยเนี่ย" ยัยส้มถามนายนิก

"ไม่ใช่ๆครับ เพื่อนที่เล่นสิงโตด้วยกันอ่ะ"

"หา!!!นิกเล่นสิงโตด้วยหรอ"ยัยแพรวถามนายนิก

"ครับ เดี๋ยวไว้จะเล่าให้ฟังนะแพรว นิกไปละ"

"ไอ้ดื้ออย่าลืมโทรหานะ สี่ทุ่ม" นายนิกบอกเรา

"อื้มๆ ไปเถอะไอ่ลิง" เราบอกนายนิก

.....นายนิกแยกจากพวกเราไปหากลุ่มเพื่อนๆ ส่วนเราที่เหลือก็เดินงานต่อ

"เฮ้ย!!ไปปาโป่งกัน" ไอ้แมคบอกพวกเรา

"เออ!!!ไปดิๆ"

"แมค....ปาเอาตุ๊กตาให้แพรวหน่อยดิ" ยัยแพรวอ้อนไอ้แมค

"ได้ๆแพรว เดี๋ยวแมคจัดให้"

...พวกเราเข้าไปที่ร้านปาโป่ง ซื้อลูกดอกมาปา กัน เราเองก็ปานะ แต่พลาดลูกสุดท้าย เลยได้แค่น้ำส้มมากิน ฮ่าๆ

"เยสสสส!!!! เอิร์ตเลือกเลยจะเอาตัวไหน บอมปาได้แล้ว" นายบอมตะโกนด้วยความดีใจแล้วก็หันมาบอกเรา

"โห!!!บอม อะไรๆก็ให้เอิร์ตนะ" ยัยส้มว่านายบอม

"อ่านะ งั้นเดี๋ยวบอมปาให้ส้มด้วย มาๆ พี่ครับเอาลูกดอกอีก"

"จริงหรอบอม อิอิ ปาเลยๆ ตั้งใจๆ ส้มอยากได้หมีพูห์ตัวนั้นอ่ะ บอมสู้ๆ" ยัยส้มตะโกนเชียร์นายบอมใหญ่เลย////แล้วก็ไม่พลาด ยัยส้มได้หมีพูห์มากอดสมใจด้วยฝีมือนายบอม

....เพื่อนๆคนอื่นๆก็ไม่พลาดกันเลย ฮ่าๆ เก่งๆทั้งนั้น เราหอบตุ๊กตาออกมาจากร้านปาโป่งหลายตัวเลย ฮ่าๆ งานนี้คุ้มอ่ะ

"ไปเล่นบิงโกกันเหอะ" นายเอ็มชวนพวกเรา

"เออ ไปดิๆๆ"

"บอมขี้เกียจแล้ว เดี๋ยวรอแถวๆนี้แหล่ะ" นายบอมพูดกับพวกเรา

"อ่าวบอม ทำไมไม่ไปเล่นด้วยกันอ่ะ" ยัยแพรวถามนายบอม

"ไปเล่นกันเถอะเดี๋ยวบอมรอแถวๆนี้หล่ะ" นายบอมพูด

"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตอยู่เป็นเพื่อนบอมเอง ที่เหลือไปเล่นกันเถอะ" เราบอกพวกที่เหลือ

"เออๆ ได้ๆ" ไอ้แมคพูด แล้วพวกนั้นก็แยกกับเราไปเล่นบิงโก ส่วนเรากับนายบอมก็ยืนกันอยู่สองคน ยังไม่รู้ว่าจะไปรอพวกนั้นที่ไหนดี

"เอิร์ต ไปตักปลากัน" นายบอมพูดแล้วก็ชี้ไปที่บ่อตักปลาที่อยู่ข้างๆร้านบิงโก

"อื้มๆ ไปดิๆ" เราพูดแล้วก็เดินไปที่บ่อตักปลากับนายบอม

....หันไปมองไอ้แมคที่กำลังเล่นบิงโกอยู่พอดี เราเลยพยักหน้าให้ไอ้แมค รับรู้ว่าเรากับนายบอมตักปลาอยู่ใกล้ๆตรงนี้นะ////ในบ่อปลาพลาสติก เปิดน้ำวนๆ ปล่อยปลาไว้หลายตัว มีปลาเงินปลาทอง ปลาหางนกยูง ปลาบอลลูน ปลาสอด เราซื้อที่ตักปลากับนายบอมอันละห้าบาท เป็นไม้ลวดกลมๆติดกระดาษไว้ เราต้องตักด้วยความระมัดระวัง ไม่งั้นกระดาษโดนน้ำมันจะเปื่อยแล้วก็ขาดได้ ต้องซื้อที่ตักใหม่ เรากับนายบอมตักปลากันสนุกเลย นายบอมตักเก่งมากอ่ะ ได้ปลาทองสองตัว ส่วนเราตักตัวแรกก็ขาดซ๊ะแระ ต้องซื้อที่ตัดใหม่ หมดที่ตักไปหกอัน ได้ปลาทองสี่ตัว ปลาสอดอีกห้าตัว....แต่ไม่รู้ว่าจะเอาปลาพวกนี้ไปทำไรดี!!!!ฮ่าๆ

"บอม เราจะเอาปลาไปไหนดีอ่ะ"

"ไปเลี้ยงที่ห้องบอมไง"

"โหยย!!!กว่าจะถึงกรุงเทพฯ ปลาตายพอดี ฮ่าๆ"

"เออ!!!นั่นสิ แล้วเอิร์ตว่าจะเอาปลาพวกนี้ไปไหนดีอ่ะ"

....นายบอมพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา เอาอีกแล้ว!!!!ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำร้ายเราอีกแล้ว นายบอมนะนายบอม

"ไม่รู้สิ!!บอม ให้น้องๆแถวๆนี้ก็ได้นะ" เราพูดแล้วก็ก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้นของนายบอม

"อื้ม!!!ก็ได้ครับ" นายบอมพูด

"น้องครับๆอ่ะปลา พี่ให้!!!" นายบอมพูดแล้วก็ส่งขันใส่ปลาให้กับเด็กๆแถวนั้น

"พี่ให้จริงๆหรอครับ"

"จริงสิครับ อ่ะ!!!" นายบอมตอบเด็กคนนั้นแล้วก็ส่งขันใส่ปลาให้

"โห!!!!พี่ได้ปลาทองด้วย พี่ตักเก่งจัง ตักให้ผมอีกได้ป่าวครับพี่"

"ฮ่าๆ ได้สิครับ มาเอาไม้มา" นายบอมพูด

"ครับ เดี๋ยวผมไปซื้อไม้มาเพิ่มก่อน อีกสองไม่พอป่าวพี่"

"ไม้เดียวก็พอครับ"

.....เด็กคนนั้นไปซื้อไม้มาให้นายบอม แล้วนายบอมก็ตักปลาให้เด็กคนนั้นอีก ได้เพิ่มอีกหลายตัวเลย เรานั่งมองนายบอมจนเพลินเลย ฮ่าๆ คนอะไรดูดีจริงๆ  แหะ แหะ

"เอิร์ต มองบอมทำไมเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็วักน้ำในบ่อปลาใส่เรา

"เฮ้ย!!!บอมเล่นไรเนี่ย เปียกหมดเลย" เราว่านายบอม

"ก็...ก็บอมเห็นเอิร์ตนั่งมองบอมอยู่อ่ะครับ"

"มองไม่ได้หรอ" เราถามนายบอม

"ได้สิครับ...ได้ตลอดเลย ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ้บอม ไอ้เอิร์ต เล่นไรกันว๊ะ หัวเราะคิกคักเชียวนะสองตัวเนี่ย" ไอ้แบงค์เดินมาหาเรากับนายบอม

"อ่าว!!!เล่นบิงโกกันเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามไอ้แบงค์

"อื้มๆ หิวอีกแล้วอ่ะ กี่ทุ่มแล้วอ่ะเอิร์ต" ยัยแพรวถามเรา

"สามทุ่มเองอ่ะแพรว ไปเดินหาไรกินกันป๊ะ"

"อื้มๆ ไปดิๆ"

....พวกเราไปเดินงานกันต่อ ซื้อขนม ซื้อของกินไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ไปหาที่นั่ง นั่งกินขนม ของกินที่ซื้อมากัน พวกเราไปนั่งแถวๆหน้าโรงงิ้ว งิ้วกำลังแสดงพอดีเลย ฟังกันไม่รู้เรื่องหรอก ฮ่าๆ แต่ก็ดูสนุกดีนะ เสียงนี่แสบแก้วหูมากอ่ะ

"ตอนเด็กๆนะไอ้แมคอ่ะกลัวงิ้วมาก ส่วนเอิร์ตก็กลัวมังกรตัวยาวๆอ่ะ ส้มจำได้เลย" ยัยส้มพูดขึ้นมา

"แต่ตอนนี้กูไม่กลัวแล้วนะ งิ้วก็งิ้วเหอะ!!" ไอ้แมคพูด

.....คือ...เราอ่ะ กลัวจริงๆนะมังกรตัวยาวๆอ่ะเวลาเค้าแห่มังกรกันเรานี่จะหลบอยู่ข้างหลังเลย ด้วยความที่บ้านเรา บ้านไอ้แมค บ้านยัยส้มอยู่ใกล้ๆกันพอมีงานงิ้วที่บ้านเราทั้งสามครอบครัวก็จะพากันไปเดินงานงิ้วกัน เราสามคนเลยสนิทกันตั้งแต่เด็กๆอ่ะ!!

"พระจันทร์คืนนี้สวยดีนะ" นายเอ็มพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า

"อื้มๆสวยจริงๆด้วย ดวงกลมโต ใหญ่กว่าที่กรุงเทพฯอีก" ยัยส้มพูด

"มันก็พระจันทร์ดวงเดียวกันนั่นแหล่ะ มึงก็เว่อร์" ไอ้แมคว่ายัยส้ม

"ไอ้แมค มึงก็นะ กูกำลังโรแมนติก ก็มาเบรกซ๊ะ หมดอารมณ์เลย" ยัยส้มว่าไอ้แมค

"เอิร์ต...พระจันทร์เหมือนเมื่อวันลอยกระทงเลยเนอะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาจับมือเราที่วางอยู่ข้างๆตัว

"เอ่อ!!!...ใช่ๆ สวยดีนะบอม" เราตอบนายบอม แต่ก็พยายามเอามือตัวเองออกจากมือนายบอมที่จับอยู่

"ครับ" นายบอมพูด แต่ก็จับมือเราแน่นขึ้นไปอีก

....เราหันหน้าไปมองนายบอม นายบอมก็หันหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มกรุ่มกริ่มๆ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ความอุ่นที่มือเราสองคนจับกันอยู่ รอยยิ้มของนายบอม....เฮ้อ!!! บอมนะบอม!!

 

.....ขอบคุณมากมาย...สำหรับกำลังใจนะครับ^^

[ฟูจิซัน]

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[3]..พระจันทร์ของบอม


....เราปล่อยให้นายบอมจับมืออยู่อย่างนั้น แต่ในใจชักเริ่มหวั่นไหวๆละ เพื่อนๆไม่มีใครเห็นเพราะตัวเราบังกันอยู่ แล้วทุกๆคนก็กำลังคุยกันไม่มีใครสนใจใคร บรรยากาศแบบนี้ดีมากเลยอ่ะ ฮ่าๆ แล้วโทรศัพย์เราก็ดัง....นายนิกโทรมา!!!! นายบอมก็เลยต้องปล่อยมือออกจากเรา!!!

"ไอ้ดื้อ อยู่ไหนเนี่ย"

"นั่งอยู่แถวๆโรงงิ้วอ่ะ"

"อ่อๆ ขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมงนะเดี๋ยวนิกไปหา"

"อื้มๆได้เลยๆไม่ต้องรีบหรอกนิก" เราพูดแล้วก็วางสายจากนายนิก

"ทุกคน..นิกบอกว่าขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมง" เราหันไปบอกเพื่อนๆ

"อีกครึ่งชั่วโมงหรอ ไปไหนกันดีว๊ะ" ไอ้แมคพูดขึ้น

"ไปนั่งชิงช้าสวรรค์กันป๊ะ นะนะ" ยัยแพรวพูด

"อืม!!!ดีเหมือนกัน เอ็มว่าไปนั่งชิงช้าสวรรค์รอนิกกันเหอะ" นายเอ็มพูด

"กูไม่ขึ้นนะ กลัว!!!" ไอ้แบงค์พูด

"ห่าแบงค์ แค่นี้ทำใจเสาะนะ" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์

"เออ!!! กูรออยู่ข้างล่างนี่แหล่ะ พวกมึงไปขึ้นกันเถอะ" ไอ้แบงค์บอกพวกเรา

....แล้วพวกเราก็ยกโขยงกันไปนั่งชิงช้าสวรรค์ ตอนเด็กๆนี่กลัวมากอ่ะ เพราะมันสูง แต่พอโตขึ้นกลับมองว่ากระเช้ามันเล็กลงมาก แล้วก็ไม่น่ากลัวเหมือนตอนเด็กๆด้วย แต่ก็ยังสั่นๆอยู่ดีเวลาขึ้นไปแล้วมันแกว่งๆอ่ะ  ฮ่าๆ ซื้อบัตรแค่คนละ20บาทเอง

"ส้มมึงมานั่งกับกูนี่มีเรื่องคุย!!" เสียงไอ้แมคเรียกยัยส้ม

"เรื่องไรว๊ะ" ยัยส้มถามไอ้แมค

"เออน่า มาเหอะ"

....ยัยแพรวสองแพรวนั่งด้วยกัน ไอ้มอสกับนายเอ็มนั่งด้วยกัน ส่วนเรานั่งกับนายบอม...แต่ตอนนี้นายบอมกับนายเอ็มหายไปไหนก็ไม่รู้!!!

"เอิร์ต!!! ไอ้สองตัวนั้นหายไปไหนเนี่ย" ไอ้มอสถามเรา

"ไม่รู้อ่ะ"

"นั่นไงมานั่นละ ถืออะไรมาด้วยอ่ะ" ยัยแพรวชี้ให้ดูนายบอมกับนายเอ็มกำลังเดินมา ในมือถือขนมสายไหมสีสวยเลย เสียบไม้พองฟูมากๆๆ เหมือนสำลีสีๆเลยอ่ะ ฮ่าๆ

"อ่านี่คร๊าบบบ ขนมเอาไปกินบนชิงช้าสวรรค์กัน" นายเอ็มพูดแล้วก็แจกไม้สายไหมให้กับทุกๆคน

"หวานมากอ่ะ ไม่ได้กินนานแล้วนะเนี่ย" ยัยส้มพูด

"ป่ะๆ เค้าหยุดให้พวกเราขึ้นแล้ว" ไอ้มอสบอกให้พวกเราไปขึ้นชิงช้า

"เออ!!! เอิร์ต โทรบอกนิกด้วยนะ" นายเอ็มบอกเรา

"อื้มๆได้ๆ" เราบอกนายเอ็ม แล้วก็โทรหานายนิก

"ว่าไงครับ นิกกำลังจะไปแล้วเนี่ย" นายนิกบอกเรา

"ไม่ต้องรีบๆ เอิร์ตแค่จะบอกว่า รออยู่บนชิงช้าสวรรค์นะ" เราบอกนายนิก

"โห!!! ขึ้นชิงช้าไม่ชวนเลยนะ"

"ก็นิกอยู่กับเพื่อนนี่ ใครจะกล้าชวน"

"อ่ะคร๊าบ งั้นพรุ่งนี้มาขึ้นชิงช้าสวรรค์อีกนะ" นายนิกบอกเรา

"อื้มๆ ได้ๆ"

"โอเคครับ เดี๋ยวนิกไปหาที่ชิงช้าละกัน ง่วงนอนแล้ว"

"เมาป๊ะเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิก

"ไม่เมาครับ...ที่รัก!!!"

"เฮ้ย!!!บ้าแล้ว แค่นี้นะ"เราบอกนายนิก

"คร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป

....มาอารมณ์ไหนเนี่ยนายนิก คำว่า"ที่รัก" นี่ตั้งใจพูด แกล้งพูด หรือหลุดปากกันแน่นะ ฮ่าๆ////บนชิงช้าสวรรค์ เรานั่งกับนายบอม นายบอมก็กินขนมสายไหมอย่างเอร็ดอร่อยเลย หมดก่อนเราอีก ของเรายังกินไม่กี่คำเลย มัวแต่คุยโทรศัพย์กับนายนิก

"เอิร์ต ไม่อร่อยหรอ ไม่เห็นกินเลย" นายบอมถามเรา

"อื้มๆ อร่อยๆ ข้างบนนี้หนาวเนอะบอม"

"ครับ อากาศเย็นๆ เอิร์ตเอาเสื้อคลุมบอมไปห่มมั๊ย" นายบอมถามเราแล้วก็จัดแจงถอดเสื้อคลุม

"ไม่เป็นไรบอม เอิร์ตชอบอากาศหนาวๆอ่ะ ทนได้ๆ"

"แน่ใจนะ...เดี๋ยวเป็นหวัด พรุ่งนี้เที่ยวไม่สนุกนะ แหะ แหะ" นายบอมบอกเรา

"อื้มๆ เอิร์ตแข็งแรงจะตาย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"ขอกินสายไหมได้ป๊ะ" นายบอมพูดกับเรา

"ได้สิบอม อ่ะ!!!" เราพูดแล้วก็ยื่นไม้สายไหมให้นายบอม

"มาๆกินพร้อมกัน" นายบอมบอกเรา

....แล้วเรากับนายบอมก็กัดขนมสายไหมพร้อมกัน มันเป็นจังหวะที่ชิงช้าสวรรค์หยุดพอดี กระเช้ามันก็เลยเหวี่ยงๆหน่อย แล้วกระเช้าของเรากับนายบอมก็อยู่บนสุดเลย พอกระเช้ามันแกว่งๆ เราก็เสียหลักหน้าขมำลงไป!!!

"เฮ้ย!!เอิร์ต เป็นไรป่าวครับ" นายบอมถามเราแล้วก็ประคองเราขึ้นมา

"ไม่เป็นไรบอม กระเช้ามันแกว่งๆอ่ะ นึกจะหยุดก็หยุด ใช้ไม่ได้เลย" เราบ่นคนบังคับกระเช้า

"ฮ่าๆ เอิร์ตนั่นแหล่ะ มัวแต่เหม่อ!!! คิดถึงใครอยู่รึป่าว ฮ่าๆ" นายบอมแซวเรา

"ป่าวซ๊ะหน่อย เอิร์ตไม่มีใครให้คิดถึงหรอกบอม" เราบอกนายบอม

"ว่าแต่บอมเถอะ แซวคนอื่นเค้า สาวๆของตัวเองนี่คิดถึงครบทุกคนยังอ่ะ" เราถามนายบอม

"ไม่มีหรอกเอิร์ต...บอมมีแต่!!!" นายบอมพูดแล้วก็เงียบไป

"แต่...แต่อะไรหรอบอม บอกมาเลยๆๆ" เราถามนายบอม

"เอิร์ต...เอิร์ตว่า เพื่อนกันจะกลายมาเป็นแฟนกันได้มั๊ย" อยู่ๆนายบอมก็ถามคำถามนี้กับเรา

"ไม่รู้สิบอม...แต่สำหรับเอิร์ตนะ เพื่อนเปลี่ยนเป็นแฟนไม่ได้หรอก เพื่อนก็คือเพื่อน" เราบอกนายบอม...นายบอมเงียบไปพักนึง

"แล้วถ้ามีเพื่อนมาชอบเอิร์ตหล่ะ เอิร์ตจะทำยังไง" นายบอมถามเรา

"ฮ่าๆ บอมถามแปลกๆ ไม่มีทางอ่ะ เพื่อนเราไม่มีใครมาชอบเอิร์ตหรอก บอมก็รู้ว่าเอิร์ตเป็นอะไร ใครจะมารักเอิร์ตได้" เราบอกนายบอม

"มีสิครับ" นายบอมพูด

"ใครหรอ บอมรู้หรอ" เราถามนายบอม

"รู้สิ...บอมรู้จักคนๆนั้นดีเลยหล่ะ" นายบอมพูด

"ใครอ่ะบอม" เราถามนายบอม

"เอ่อ!!!!...บอกไม่ได้ บอมยังบอกไม่ได้"

"เอ้า!!! ซ๊ะงั้นอ่ะนะบอม" เราว่านายบอม

"บอมถึงอยากรู้ไงว่า ถ้ามีเพื่อนมาชอบเอิร์ต เอิร์ตจะทำยังไง"

"อืม!!! เอิร์ตก็ไม่รู้สิบอม เพราะยังไม่เคยมีเพื่อนมาชอบเอิร์ตซักคน"

"แต่!!ถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดชึ้นจริง เอิร์ตก็คงปฏิเสธอ่ะ" เราบอกนายบอม

"ปฏิเสธเลยหรอ" นายบอมพูดเสียงอ่อยๆ

"แล้วบอมถามเอิร์ตทำไมเนี่ย บอกมาเลยเพื่อนคนไหนชอบเอิร์ต" เราถามนายบอม

"เอ่อ!!!! บอมก็ถามไปงั้นแหล่ะ แหะ แหะ"

"หรือว่า...บอมกำลังชอบเพื่อนคนไหนอยู่ นั่นแน่ๆๆ" เราแซวนายบอม

"เงียบ...แสดงว่า...เรื่องจริง" เราแซวนายบอมต่อ เพราะตอนนี้ นายบอมเอาแต่นั่งเงียบ เงยหน้ามองแต่พระจันทร์ เราจำไม่ได้ว่าชิงช้าหมุนครบรอบไปกี่รอบแล้ว ฮ่าๆ

"บอม..อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มรักเลยเอิร์ต" นายบอมพูดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ

"ทำไมหรอบอม"

"เค้าอยู่ใกล้...แต่ก็เหมือนว่าอยู่ไกล" นายบอมพูด

"บอมพูดไรอ่ะ เอิร์ตไม่เห็นเข้าใจเลย"

"เอิร์ตอย่าเข้าใจเลย เลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า" นายบอมบอกเรา

"อ่านะ บอมเนี่ย แปลกๆนะเนี่ย"

"ไม่มีไรหรอกครับ จริงๆนะ" นายบอมพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา

....เอาอีกแล้ว สายตาของนายบอมทำร้ายเราอีกแล้ว เราหลบสายตานายบอม

"เอิร์ต นิกมารอแล้ว ลงกันเถอะ" นายบอมบอกเรา

....เราหันไปมองข้างล่างก็เห็นนายนิกยืนรออยู่ แล้วก็เห็นไอ้แมคกับยัยส้มลงไปหานายนิกแล้ว เรากับนายบอมก็เลยลงไปด้วย จนครบทุกคน นายนิกก็พาพวกเรากลับบ้าน ประมาณห้าทุ่ม อากาศเย็นมากๆ พอมาถึงบ้านย่านายนิก ก็ทยอยกันไปอาบน้ำ เราว่าจะไม่อาบแล้วนะเพราะอากาศเย็น แต่ก็ต้องไปอาบ เพราะนายนิกบอกว่าถ้าไม่อาบน้ำจะให้นอนนอกมุ้ง ฮ่าๆ พวกผู้ชายตักน้ำในโอ่งอาบกันท่ามกลางแสงจันท์เลย น้ำก็เย็นมากๆ คนล่ะสามสี่ขันก็ตัวสั่นแล้ว ฮ่าๆ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พวกเราก็จัดแจงช่วยกันเตรียมที่นอน กางมุ้ง เรา นายนิก นายบอม นอนมุ้งเดียวกัน เรานอนตรงกลาง!!

"ไอ่ดื้อ หลับยัง" นายนิกกระซิบถามเรา

"ยัง" เราตอบนายนิก

"หนาวมั๊ย"

"อือ!! หนาว"

"ห่มผ้ากับนิกนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอาผ้าห่มของนายนิกมาห่มทับตัวเราอีกชั้นนึง แล้วนายนิกก็เขยิบมานอนใกล้ๆเรา

...แล้วอยู่ๆนายบอม ก็เอามือมาจับมือเราข้างที่อยู่ฝั่งนายบอม แล้วก็บีบมือเราแน่นเลย จนเรารู้สึกเจ็บอ่ะ ก็เลยพลิกตัวหันไปทางนายบอม นายบอมก็ปล่อยมือแล้วก็พลิกตัวหันมาทางเราเหมือนกัน

"บอมเป็นอะไรหรือป่าว" เราถามนายบอม

"ไม่ครับ ไม่ได้เป็นไร" นายบอมบอกเรา

"อยู่ๆก็บีบมือเอิร์ตแน่นเลย นึกว่าเป็นอะไร"

"ป่าวครับ ขอโทษครับ เอิร์ตนอนเถอะ" นายบอมบอกเรา

"อื้มๆ ฝันดีนะบอม" เราบอกนายบอม

"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็พลิกตัวนอนหันหลังให้เรา เราก็เลยกลับมานอนหงายเหมือนเดิม นายนิกก็เงียบไปแล้วสงสัยจะหลับแล้ว

"ไอ่ดื้อ" นายนิกเรียกเรา

"อือ!!! ยังไม่หลับอีกหรอ" เราถามนายนิก

"จะหลับแล้วหล่ะ...ฝันดีนะ" นายนิกกระซิบข้างหูเรา

"ฝันดีไอ่ลิง" เราบอกนายนิก

"เออ!!! คำก็ลิง สองคำก็ลิงนะ" นายนิกว่าเรา

"อะไรอีกอ่ะ ขี้เกียจทะเลาะแล้ว นอนแล้วนะ ห้ามเรียกอีก" เราบอกนายนิก

"คร๊าบบ"

.....นายนิกเงียบไปแล้ว สงสัยหลับไปแล้ว แต่เราดิ!!!! นอนไม่หลับ มัวแต่คิดแล้วก็สงสัยกับคำถามและการกระทำของนายบอม คือไม่ได้คิดเลยว่านายบอมจะชอบเราในตอนนั้น คิดแต่ว่ามีเพื่อนคนอื่นชอบเราแล้วให้นายบอมติดต่อให้ เราก็นอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ยังไม่หลับหรอกนะ แล้วอยู่ๆ นายบอมก็พลิกตัวหันกลับมาทางเรา แล้วก็พูดข้างๆหูเราว่า

"ฝันดีนะครับพระจันทร์ของบอม"นายบอมคงคิดว่าเราหลับไปแล้วอ่ะนะ!!

....นี่เราเองหรอ....คือพระจันทร์ของนายบอม...ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้หล่ะ...บอมนายกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!!!!

 

....ขอบคุณมากมายนะครับ...สำหรับกำลังใจ^^

[love AJ]

นิกถ้านายยังช้านะขอให้เสียเอิร์ตให้บอมเลยเหอะ

 

[Gutjang]

เอิร์ตก็ซึนไปนะ

[JohnneiAndCossei]

อ่านตอนนี้แล้ว ทำไมเหมือนได้กลิ่น  3p ยังไงไม่รู้ 

[yowyow]

 

[broke-back]

เอิร์ท
บอมนะ


นิกไม่เวิร์คหรอก
เชื่อดิ


สุดท้ายแล้ว ก็จะต้องเป็นบอม
เจ้าของพระจันทร์
จุ๊บบบบบบ
 

[IsDeer]

  กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ฉันอุตส่าห์เชียร์ วินบอม ตั้งนานเป็นสิบๆตอน
อ่านตอนมัน กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส 
ช้ำใจมาก

[jj_girl]

อยากให้บอมคู่กับฟิลด์    อิอิ   

[ฟูจิซัน]

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : เสื้อนายบอมเปื้อนเลือด!!

.....เช้าวันนี้พวกเราโดนปลุกแต่เช้าเลย เพราะแม่จะพาพวกเราไปทำบุญเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ คุณย่ากับแม่ทำอาหารสำหรับไปทำบุญเสร็จตั้งแต่เช้ามืดแล้ว พวกเราตื่นมาก็ทยอยกันไปอาบน้ำ ตอนเช้าๆแบบนี้อากาศที่บ้านนายนิกเย็นมากๆ มีหมอกลงด้วยหล่ะ พอทุกคนพร้อมแม่นายนิกก็พาพวกเราเดินไปวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนายนิกเลย คนแถวนั้นพอเห็นกลุ่มพวกเรา เห็นนายนิก ก็เข้ามาทักทายกันใหญ่ นายนิกเองก็คอยแนะนำพวกเราให้ชาวบ้านรู้จัก กว้างขวางจริงจริ๊ง นายนิกเนี่ย ฮ่าๆ////สำหรับเรื่องคำพูดของนายบอมเมื่อคืนนี้ ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากนะ  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ที่จะบอกว่าแอบๆมีหวั่นไหวๆเหมือนกันนะ

"โห!!!พาใครมาเยอะแยะเลยเนี่ยคุณครู" ชาวบ้านแถวนั้นถามแม่นายนิก

"เพื่อนเจ้านิกเค้า!! มาจากกรุงเทพฯกัน" แม่นายนิกตอบ////พวกเราก็ยกมือไหว้สวัสดี

"โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียวเจ้านิกเนี่ย เมื่อไหร่จะมีเมียหล่ะ" มีคนถามนายนิก

"แหะ แหะ ยังหรอกครับ ยังไม่ได้บวชเลย" นายนิกพูด

"แล้วมีแฟนรึยังอ่ะเจ้านิก"

"เกือบจะมีแล้วครับป้า" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา

"เกือบจะมี!!!! มีงี้ด้วยหรอว๊ะไอ้นิก" ไอ้แบงค์ถามนายนิก

"ไม่รู้ดิ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ่ลิงเอ๊ย ไอ่ลิง

"ชักช้า อาจจะไม่ทันนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา

"หมายความว่าไงว๊ะไอ้แมค" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมค

"สงสัยไรนักหนาเนี่ยเชี่ยแบงค์" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์

"อ่าว ก็กูอยากรู้นี่หว่า"

"เออ!!! เดี๋ยวก็รู้"

"บอม เมื่อคืนนอนสบายป่าว" นายนิกหันมาถามนายบอม

"อื้ม!!! สบายมากอ่ะนิก อากาศดีเลยหล่ะ" นายบอมตอบนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ

"นึกว่าเอิร์ตนอนดิ้นไปทับบอมซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก

.....ซักพักพวกเราก็มาถึงวัดกัน ที่ศาลาใหญ่คนเยอะแยะไปหมดเลย บรรดาลูกศิษย์ของแม่นายนิกก็เข้ามาสวัสดีแม่นายนิกกันใหญ่เลย แม่นายนิกก็ต้องแนะนำพวกเราให้คนอื่นๆรู้จัก เยอะแยะไปหมด แล้วเพื่อนๆนายนิกที่เรียนมัธยมด้วยกันก็เข้ามาทักทายนายนิกกันใหญ่ นายนิกก็ต้องแนะนำให้พวกเรารู้จักด้วย แต่ไม่เจอไอ้บอลกับยัยไหมแฮะ สงสัยจะอยู่กันคนละหมู่บ้าน นายเอ็มกับนายบอมดูจะขายดีที่สุดมีแต่คนอยากรู้จัก

"ไอ้นิก เดี๋ยวคืนนี้ไป กินน้ำชากัน" นายปันเพื่อนนายนิกชวน

"ชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ จะได้รู้จักกัน" นายปันพูด

"เออ!!! ได้ๆ กี่ทุ่มอ่ะ" นายนิกถามนายปัน

"ก็ซักสามทุ่มเป็นไง จุดเทียนถวายพระพรเสร็จก่อน เจอกันข้างๆโรงงิ้วก็ได้"

"เออๆ โอเคๆ"

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"ว่าไงบอม" เราหันไปหานายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว

"แหะ แหะ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"เอ้า!!!! มาแปลกนะเนี่ยบอม มีไรป๊ะเนี่ย" เราถามนายบอม

"ไม่มีๆ ไหว้พระเถอะ พระขึ้นศาลาแล้ว" นายบอมบอกเรา

.....ได้เวลาพระขึ้นศาลามา ทุกคนเงียบสงบ นั่งพนมมือไหว้พระ สวดมนต์ จนพิธีต่างๆเสร็จสิ้น พวกเราก็ออกมาจากศาลา นายนิกก็พาไปไหว้พระที่วิหารภายในวัด แล้วก็กลับมาบ้าน พี่สาวนายนิกกับเจ้าเสือโน๊ตก็มารอพร้อมที่บ้านแล้ว จะได้ทานข้าวเช้าด้วยกัน นายนิกก็ทำซึ้ง ไปเอาพวงมาลัยมาไหว้พ่อ พวกเราก็เข้าไปไหว้พ่อนายนิกด้วย พ่อนายนิกก็ให้พรใหญ่เลย

"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเข้ามาหานายนิก

"ว่าไงไอ่เสือ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตมานั่งตัก

....เด็กๆเข้าไปยกข้าวออกมากินกันได้แล้ว ไปทำบุญมาเดี๋ยวจะหิวกัน คุณย่าบอกกับพวกเรา พวกเราก็เลยเข้าไปในครัวยกกับข้าวออกมาเตรียมตั้งโต๊ะกินข้าวกัน วันนี้คุณย่ากับแม่ ทำแกงเขียวหวานไก่ ปลาทับทิมทอดกระเทียม ผัดเปรี้ยวหวานกุ้งสด อร่อยมากๆอ่ะ แต่เราไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวานไง ก็เลยกินแต่ปลาทอดกับแกงเขียวหวาน

"เอิร์ตกับบอมไม่กินผัดเปรี้ยวหวานหน่อยหรอลูก!!!" แม่นายนิกถามเรากับนายบอม

"เอิร์ตไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานอ่ะครับแม่"

"บอมก็ไม่ชอบครับแม่ แหะ แหะ"

"เด็กๆไม่ชอบกินผัก แต่ทำไมมันตัวโตกันจังเลยนะ" คุณย่าพูด

"บอมกินนมเยอะอ่ะครับคุณย่า เลยตัวสูง" นายบอมตอบคุณย่า

"อ่ะ ลองชิม ย่าอุตส่าห์ทำ อ่ะบอมด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ตักกุ้งในผัดเปรี้ยวหวานให้เรากับนายบอมคนละตัว

"ไง อร่อยป๊ะ" นายนิกถามเรา

"อื้ม!!! ถ้ากินแต่กุ้ง ก็อร่อยอ่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"แล้วคนอื่นๆหล่ะเป็นไงกับข้าวฝีมือย่าพี่" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา

"อร่อยมากครับ!!! แกงเขียวหวานอร่อยสุดๆ" นายเอ็มพูด

"ปลาทอดครับ กินได้ไม่เบื่อเลย" ไอ้แมคพูด

"ใช่ค่ะ!!ส้มก็ชอบปลาทอด ที่กรุงเทพฯตัวละไม่ต่ำกว่าห้าสิบบาท"

"ถ้าชอบก็มาเที่ยวกันบ่อยๆนะ" แม่นายนิกบอกพวกเรา

"ได้ครับ///ได้ค่ะ"

"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก

"ไม่ห่างพี่นิกเลยนะโน๊ต" ยัยแพรวแซวเจ้าโน๊ต

"ว่าไงไอ่เสือจะกินไร"

"หาบอมๆ" เจ้าโน๊ตจะไปหานายบอม

"หาพี่บอมหรอ!! อ่ะไปเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยเจ้าโน๊ตให้เดินมาหานายบอม เจ้าโน๊ตก็เดินมาหานายบอม นายบอมก็รับมานั่งตัก

"โน๊ตมาหาแม่นี่ พี่บอมเค้ากินข้าวอยู่ ไปกวนเค้าทำไมหล่ะ" พี่สาวนายนิกพูด

"ไม่กวนหรอกครับ บอมกินได้" นายบอมบอกพี่สาวนายนิกแล้วก็คว้าตัวเจ้าโน๊ตมานั่งตัก

"ไอ้นี่ติดคนอื่นเค้าไปทั่วเลย" พ่อนายนิกแซวเจ้าโน๊ต

"แม่ให้เอากลับไปเลี้ยงกรุงเทพฯเอามั๊ยบอม" แม่นายนิกถามนายบอม

"โห!!! ไม่ไหวหรอกครับแม่ บอมดูแลโน๊ตไม่ได้แน่ๆเลยครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ตอย่างเอ็นดู

"สงสัยจะติดพี่บอมจริงจังแล้วมั้งเนี่ยโน๊ตอ่ะ" ยัยส้มพูด

"พรุ่งนี้ร้องตามแน่ๆ" ไอ้แบงค์พูด

"บอม...กินน้ำ" นายโน๊ตบอกนายบอมแล้วชี้ไปที่ขันน้ำ

"อ่ะๆ" นายบอมเอาน้ำในขันมาป้อนเจ้าโน๊ต

.....เวลาที่นายโน๊ตอยู่กับนายนิก เราเห็นแล้วก็รู้สึกดีนะ นายนิกดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นไปเลยอ่ะ จากบุคลิกที่แข็งๆก็ดูอ่อนโยน แล้วพอเจ้าโน๊ตมาอยู่กับนายบอมก็เห็นนายบอมอีกมุมนึง ในมุมที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ดีนะ แหะ แหะ ผู้ชายเวลาอยู่กับกับเด็กๆเนี่ยดูแล้วรู้สึกดีจริงๆ

"แม่ครับ เดี๋ยวคืนนี้นิกจะกลับกันดึกหน่อยนะครับ พวกไอ้ปันชวนไปนั่งกินกันต่ออ่ะครับ" นายนิกบอกกับแม่

"อือ!!! อย่ากลับดึกกันนักหล่ะ แล้วพรุ่งนี้จะกลับกันกี่โมงหล่ะลูก"

"บ่ายๆก็ได้ครับแม่"

"ดูแลเพื่อนๆด้วยนะนิก อย่าไปมีเรื่องกับใครหล่ะในงานวัยรุ่นมันมากันเยอะ" พ่อนายนิกพูด

"ครับพ่อ"

.....พวกเรากินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง เราก็นั่งล้างจานอยู่กับยัยส้ม ยัยแพรวสองแพรว!!!!

"เอิร์ต" ยัยส้มเรียกเรา

"ว่าไงส้ม"

"ส้มว่า...บอมชอบเอิร์ตหว่ะ"

"เฮ้ย!!! ส้มพูดไรเนี่ย บ้าป่าว"

"ไม่บ้าหรอก"

"แล้วส้มรู้ได้ไงว่าบอมเป็นเกย์" ยัยแพรวถามยัยส้ม

"ไม่รู้ดิ!!!! แต่ส้มว่า บอมอ่ะชอบเอิร์ต"

"ไม่จริงอ่ะส้ม"เราพูด

"เชื่อส้มเถอะเอิร์ต ส้มว่าส้มดูออกนะ"

"เอิร์ต บอมช่วยล้างจานนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลงมานั่งข้างๆเรา

....เราหันไปมองยัยส้มกับยัยแพรว สามคนนั้นก็มองเรากับนายบอมใหญ่เลย

"บอม!! ปีใหม่นี้พาแฟนไปเที่ยวไหนอ่ะ" ยัยส้มถามนายบอม

"เอ่อ!!!ส้ม บอมยังไม่มีแฟนครับ" นายบอมบอกยัยส้ม แล้วก็หัวเราะ

"ไม่เชื่อหรอก หล่อๆอย่างบอมเนี่ยนะไม่มีแฟน"ยัยแพรวถามนายบอม

"จริงครับแพรว"

"บอมกำลังชอบใครอยู่ป่าว บอกส้มได้นะ" อยู่ๆยัยส้มก็ยิงคำถามตรงแบบนี้เลย

"ส้มรู้หรอ?" นายบอมถามยัยส้ม

"ส้มว่า...ส้มรู้นะ จริงป่าวหล่ะ" ยัยส้มถามนายบอม

"เอ่อ!!!! ก็...ก็"

"อุ๊ย!!!" เราร้องขึ้นมาเพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บ!!!ที่ปลายนิ้ว

"เอิร์ตเป็นไร"นายบอมถามเรา

.....เรายกนิ้วขึ้นมา เลือดไหลเต็มนิ้วเลย สงสัยจะโดนมีดที่จมอยู่ในกะละมังล้างจานบาดเอา นายบอมเห็นแล้วก็รีบดึงชายเสื้อตัวเองมาปิดแผลที่นิ้วเราไว้

"ห้ามเลือดไว้ก่อนนะบอมเดี๋ยวเราไปหาที่ทำแผลก่อน" ยัยแพรวพูดแล้วสามคนนั้นก็พากันวิ่งเข้าไปในบ้านทิ้งเราไว้กับนายบอม

"เจ็บมั๊ยครับ" นายบอมถามเรา

"เจ็บอ่ะบอม" เราเงยหน้าตอบนายบอม...เอาอีกแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ทำเราหวั่นไหวอีกแล้ว มือนายบอมก็บีบแผลเราไว้แน่นเลย

"อดทนหน่อยนะ เลือดจะได้หยุดไหล" นายบอมบอกเรา

"อื้อ!!!!" เราพูดเสียงสั่นๆ เพราะความเจ็บ น้ำตาเลยไหล

"ร้องไห้เลยหรอ ทนหน่อยนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามืออีกข้างมาโอบคอเราให้ซุกหน้าไปกับไหล่นายบอม

.....นาทีนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว รู้แต่ว่ามันเจ็บแผลมาก ไม่ได้ร้องไห้มากมายอะไรหรอก แค่น้ำตามันไหลออกมาเท่านั้นเอง

"เป็นไงบ้างลูก" เสียงแม่ดังมาแต่ไกล นายบอมเลยปล่อยเราออก เราเงยหน้าออกจากไหล่นายบอม

"ใครเอามีดทิ้งไว้ในกะละมังล้างจานเนี่ย" แม่นายนิกบ่น

"มาแม่ทำแผลให้นะ"...แม่นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปดูแผล

....อืม!!!แผลไม่ใหญ่มาก แปะพลาสเตอร์ก็อยู่แล้ว ล้างแผลทนเจ็บหน่อยนะลูก แม่นายนิกพูดกับเรา แล้วแม่ก็เอาสำลีชุบไฮโดรเจนมาเช็ดตรงแผลเรา โห!!!! ความรู้สึกมันเจ็บแสบมากๆอ่ะ ไอโดรเจนมันกัดแผลจนขึ้นฟองเลย เจ็บที่สุด!!!! เราบีบมือนายบอมแน่นเลย

"แม่ครับ แสบมากอ่ะครับ" เราบอกแม่ น้ำตาไหลเลยจริงๆ

"ทนเอาหน่อยนะลูก แผลจะได้ไม่เป็นหนอง" แม่นายนิกพูดกับเรา

"ไอ้ดื้อเป็นไรเนี่ย" นายนิกวิ่งเข้ามาถามเรา

"โห!!! ไอ้นิกมึงไปไหนมาเนี่ย เอิร์ตโดนมีดบาด" ไอ้แบงค์บอกนายนิก

"เป็นไง แผลใหญ่ป่าวครับแม่" นายนิกถามแม่

"ไม่หรอก"

"มีดที่มึงหั่นแตงโมอ่ะไอ้นิก" ไอ้แมคบอกนายนิก

"ก็นิกเอาแช่ไว้ในกะละมัง"

"นั่นไงเจอตัวแล้วค่ะแม่ คนที่เอามีดมาใส่กะละมัง" ยัยแพรวบอกแม่นายนิก

"ก็มีดนั้นแหล่ะที่บาดเอิร์ตอ่ะนิก" นายเอ็มบอกนายนิก

"ขอโทษคร๊าบ ผิดไปแล้วววว" นายนิกพูด

"เป็นไงบ้าง น้ำตาไหลเลยหรอ" นายนิกนั่งลงแล้วก็พูดกับเรา เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เราด้วย

"นิกขอโทษนะ"

"อื้มๆไม่เป็นไรๆ" เราบอกนายนิก

"ขี้แงจริงๆไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดเบาๆกับเรา

"จำไว้เลยนะไอ่ลิง" เราบอกนายนิกแล้วก็เดินตามเพื่อนๆเข้าไปในบ้านนายนิก

"เอ้า!!!ก็ขอโทษแล้วน๊า" นายนิกพูดแล้วก็เดินตามเราออกมา

"ไม่เป็นไรแล้วนะเอิร์ต งั้นเดี๋ยวพวกส้มเข้าไปล้างจานต่อแล้วกันนะ เอิร์ตนั่งข้างนอกนี่แหล่ะ" ยัยส้มบอกเรา

"เดี๋ยวเอ็มไปช่วย" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินตามเข้าไปล้างจาน

"ไอ้นิก มาสอนกูทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงหน่อยดิ๊ นี่กูไปสอยมาแล้ว" ไอ้มอสพูดกับนายนิกพร้อมกับชูพวงมะม่วงที่สอยมาได้

"เออๆได้ๆ มาในครัวนี่มา" นายนิกบอกไอ้มอส

"กินด้วยๆ" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้ามาหาไอ้มอส

"ได้เลยครับไอ้เสือโน๊ต" ไอ้มอสพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตเข้าไปในครัวด้วย

"บอม!!!เสื้อบอมเปื้อนเลือดเอิร์ตเลยอ่ะ" เราบอกนายบอม

"ไม่เป็นไรครับ"

"ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อสิ จะได้เอาเสื้อลงมาแช่แฟ๊บไว้ เดี๋ยวเอิร์ตซักให้นะ"

"ไม่เป็นไรครับบอมซักเอง งั้นเดี๋ยวบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" นายบอมบอกเรา

"อื้มๆ"

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"หือ!!!ว่าไง"

"หายเจ็บแล้วนะ" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราขึ้นไปดู

"อื้มๆหายแล้ว"

"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือเรา เราไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอมเลย กลัวเจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมอีก แล้วมันจะหวั่นไหว......อีก!!!!

....นายบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อข้างบนบ้าน เราก็นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หิน รอกินน้ำปลาหวานมะม่วง ฮ่าๆ

"ไอ้ดื้อ เป็นไง เจ็บมากมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็มานั่งข้างๆเรา เอามือมาจับแผลเราขึ้นไปดู

"ก็เจ็บอยู่นิดๆ มันปวดๆอ่ะ" เราบอกนายนิก

"นิกขอโทษนะ...มาๆเป่าแผลให้จะได้หายไวๆนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็จับมือเราข้างที่เป็นแผลขึ้นไปเป่า ลมร้อนๆจากปากนายนิกโดนนิ้วเราเลย ฮ่าๆ

"อ่ะ!!!! หายยังๆ" นายนิกถามเรา

"หายแล้ว ดีจริงๆเลยนะหมอคนนี้ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ่ดื้อเอ๊ย!!!! รักหว่ะ อย่าบอกใครนะ" นายนิกก้มหน้ามากระซิบประโยคนี้ข้างๆหูเรา เราก็อึ้งไปเลย ฮ่าๆ

"อ่าวๆ รอกลับหอก็ได้มั้งสองตัวนี้อ่ะ ประเจิดประเจ้อ!!!" ยัยส้มเดินออกมาจากครัวแล้วก็พูดว่าเรากับนายนิก ฮ่าๆ

"อะไรๆส้ม แค่กระซิบความลับกันนิดหน่อย ไม่มีไรเลย" นายนิกพูดกับยัยส้ม

"ความลับไร  บอกได้ป๊ะ" ยัยแพรวถามนายนิก

"ถ้าบอกจะเป็นความลับหรอแพรว ฮ่าๆ" นายนิกพูด

"ไอ้นิก เสร็จแล้ว มายกออกไปเลย" เสียงไอ้มอสเรียกนายนิกมาจากในครัว

"เดี๋ยวกินมะม่วงกัน น้ำปลาหวานฝีมือไอ้มอส รับรอง แซ่บ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้าครัวไป

"เอิร์ต แผลเป็นไงบ้างครับ" นายเอ็มถามเรา

"ยังเจ็บอยู่นิดๆอ่ะเอ็ม"

"แล้วไอ้แบงค์มันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามหาไอ้แบงค์

"เออ!!! นั่นดิ!!! ตั้งแต่กินข้าวเสร็จ มันก็หายหัวเลย"

"ไอ้นิก ไอ้แบงค์หายไปไหนว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก

"นั่นไง พูดถึงก็มาเลย" ยัยแพรวชี้ให้ดูไอ้แบงค์ที่กำลังเดินกลับจากนามาพร้อมพ่อกับแม่

"มาแล้ว กับข้าวเย็นนี้ ดอกโสน" ไอ้แบงค์ชูถุงใส่ดอกโสนเหลืองอร่ามมาแต่ไกล

"น้ำพริกกะปิใช่มั๊ยค่ะแม่ เย็นนี้" ยัยส้มถามแม่นายนิก

"ใช่จ๊ะ....ปลาทอดอีกซักมื้อมั๊ยหล่ะส้ม" แม่นายนิกถามยัยส้ม

"ได้อีกหรอค่ะแม่ กินให้หนำใจเลย ที่กรุงเทพฯแพง" ยัยส้มบอกแม่นายนิก

"นี่!!! ถ้าพวกเอ็มมาอยู่ซักเดือนนึง เอ็มว่า ปลาหมดบ่อพอดีนะครับ แหะ แหะ" นายเอ็มพูด

"ไม่ต้องห่วง ปลาพ่อมีอีกเยอะ แถวนี้หาง่าย ไม่เหมือนกรุงเทพฯ กินได้กินเลย เด็กๆกำลังโตกำลังกินทั้งนั้น พ่อไม่หวงหรอกลูก" พ่อนายนิกพูดกับพวกเรา

"โอเคี!!!! งั้นจัดไป แต่วันนี้พวกผม ขอไปทอดแหเองนะครับพ่อ" ไอ้แบงค์พูดกับพ่อนายนิก

"ไปสิ!!! จัดการกันเองเลย จะเอากี่ตัวก็เอามาได้เลย" พ่อนายนิกพูด

"ไอ้เอ็ม ไอ้แมค ไอ้นิก ไปทอดแหเลย เมื่อวานพวกมึงทอดแหแล้วได้ปลา ไอ้บอมไม่ต้องไปเดี๋ยวตกบ่ออีก ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ

"มาๆกินมะม่วงกันก่อน เดี๋ยวค่อยไปทอดแห กูทำน้ำปลาหวานเอง อร่อยๆ" ไอ้มอสพูดอวดฝีมือตัวเอง

....พวกเรานั่งกินน้ำปลาหวานมะม่วงกัน แล้วก็คุยกันไปสนุกสนานเลย แดดตอนกลางวันแรงจริงๆ แต่ว่าอากาศก็ไม่ร้อนนะ มีลมพัดเย็นๆมาเรื่อยๆ บ้านย่านายนิกออกจะโล่งโปร่งซ๊ะขนาดนั้น สูดอากาศบริสุทธิ์ได้เต็มปอดจริงๆนะ

"เอิร์ต เป็นแผลกินกะปิได้หรอ" นายบอมถามเรา

"ไม่รู้ดิบอม กินไปแล้วอ่ะ อร่อย"

"แม่ครับ!!! เป็นแผลนี่กินกะปิได้ป่าวครับ" นายบอมหันไปถามแม่นายนิก

"ได้จ๊ะลูก ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่ากินเยอะนักนะ เดี๋ยวท้องเสียกัน อดเที่ยวคืนนี้นะ"

"บอม น่ารักจัง ห่วงเพื่อนด้วย" ยัยแพรวพูดขึ้นมา

"อ๋อ!! บอมก็แค่ถามดูอ่ะแพรว ไม่มีไรหรอกครับ แหะ แหะ!" นายบอมพูด

"ไอ้นิกไม่เห็นมันจะห่วงเลย มันเป็นคนเอามีดไปทิ้งให้บาดเอิร์ตอ่ะนะ"

"ใครว่ากูไม่ห่วง!!!! รูมเมทกูทั้งคนนะเว๊ย" นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปลูบๆ

"เว่อร์ ไอ้ลิง" เราว่านายนิก

"ถ้าคืนนี้มึงเจอกลุ่มยัยไหมแฟนเก่ามึง มึงจะทำไงว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก

"ไอ้เแมค ไม่ใช่แฟน มึงอย่าพูดถึงได้ป๊ะ" นายนิกชักเริ่มเสียงขุ่นๆ

"เออๆ กูขอโทษ กูแค่ถามดู"

"ยังคุยกับไหมอีกหรอลูก" แม่นายนิกถามนายนิก

"ไม่ค่อยได้คุยแล้วครับแม่" นายนิกหันไปบอกแม่

"คิดดีๆนะ คิดถึงตอนจะเป็นจะตายตอนนั้นบ้าง ว่าเค้าทำอะไรกับเราไว้" แม่นายนิกพูด

.....พอได้ยินแบบนี้ พวกเราก็หูผึ่งเลยหล่ะ เป็นยัยส้มที่หันไปถามแม่ก่อนใคร

"คนชื่อไหม ทำอะไรนิกหรอค่ะแม่"

"โอ๊ย!!! ตอนโดนเค้าทิ้งนะ ไอ้นี่ร้องไห้จะเป็นจะตาย ข้าวปลาไม่กิน ซึมๆอยู่เป็นอาทิตย์น่ะ" แม่นายนิกพูดแล้วก็ส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มนิดๆ

"โห!!!! ไอ้นิก มึงเป็นขนาดนี้เลยหรอว๊ะเนี่ย สงสัยจะรักมากหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้มอสแซวนายนิก

"เออ!!! ตอนนั้นรักมาก แต่ตอนนี้ไม่เหลือเลย กูพูดจริง" นายนิกพูด

"ถ้ากลับมาอีกแม่ก็ไม่เอาด้วยหรอก" แม่นายนิกพูดทีเล่นทีจริง ทำเอานายนิกไปไม่เป็นเลย ฮ่าๆ

"เห็นมั๊ยแม่ถึงกับออกปาก แสดงว่าไหมร้ายจริง" ยัยส้มพูด

"ให้มันจริงเถอะนิก" ยัยแพรวว่านายนิก

"จริงๆแพรว นิกไม่คิดอะไรไหมอีกแล้ว มันจบไปแล้ว" นายนิกพูด

"แม่ครับลูกสะใภ้แม่ไม่ใช่คนนี้แน่นอนครับ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปกอดแม่ แม่นายนิกก็ยิ้มๆ

"แล้วมีแฟนใหม่ยัง" ยัยส้มถามนายนิก

"มีแล้ว นอนด้วยกันทุกวันเนี่ย เนอะๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันมาพยักหน้ากับเรา ทำให้แม่นายนิกเงยหน้ามามองเราด้วย!!

"อ่านะ ไอ่ลิง ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"จริงป่าวว๊ะ ถ้าจริงนี่ กูกรี๊ดเลยนะเนี่ย" ไอ้แบงค์บอกนายนิก

"นิก...เปิดตัวกับพ่อแม่เลยป๊ะเนี่ย ฮ่าๆ" ยัยแพรวแซวนายนิก

"แม่รู้แล้ว" นายนิกพูด

....นายนิกพูดแบบนี้ แม่ที่กำลังนั่งเลือกดอกโสนอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองพวกเราแล้วก็ยิ้มๆ

"เฮ้ย!!!! นิก จริงง่ะ" เราหันไปถามนายนิก

"ล้อเล่นๆน่า ฮ่าๆ" นายนิกพูด

"ตกใจหมด ไอ่ลิงนี่" เราว่านายนิก

"แล้วถ้านิกบอกแม่จริงๆหล่ะ จะยอมเป็นแฟนนิกป๊ะ" นายนิกถามเรา แล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน แม่นายนิกก็ยิ้มๆไปกับคำพูดของลูกชายตัวเองด้วย!!

"เพ้อเจ้อ!!! ไปเตรียมทอดแหเลยไอ่ลิง" เราบอกนายนิก

"โหยยย!!! ไรว๊ะ ไปก็ได้ ไอ้แบงค์ เอ็ม ป่ะๆ เตรียมทอดแหกัน" นายนิกเรียกพวกนั้น แล้วก็เดินไปเตรียมแห

"บอมเป็นไรนั่งเงียบเลย" เราหันไปถามนายบอม

"เอ่อ!!! ป่าวครับๆ ป่ะไปดูเพื่อนๆทอดแหกันดีกว่า" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา

"เฮ้ย!!!ไอ้บอม เอาถังใส่ปลามาด้วยนะ" เสียงไอ้แมคตะโกนบอกนายบอม

"เอิร์ตรอบอมแป๊บนะ เดี๋ยวบอมไปเอาถังใส่ปลาก่อน" นายบอมบอกเราแล้วก็วิ่งไปเอาถังใส่ปลา

....เหลือเรานั่งอยู่กับแม่นายนิกสองคน คำพูดนายนิกเมื่อกี้ทำให้เราประหม่ามากที่จะอยู่เพียงลำพังกับแม่นายนิก แม่นายนิกก็นั่งคัดเลือกดอกโสนไป!!

"เอิร์ต อยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างมั๊ยลูก" อยู่ๆแม่นายนิกก็ถามเราขึ้นมา

"เอ่อ!! อะไรนะครับแม่" เราถามแม่นายนิกอีกครั้ง!!

"แม่ถามว่าอยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างหรือป่าวลูก"

"อ๋อ!! ไม่เลยครับแม่"

"ดีแล้วหล่ะ เจ้านิกเค้าเป็นคนใจร้อนอยู่ด้วยกันก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ" แม่นายนิกเงยหน้ามาบอกเราแล้วก็ยิ้มๆกับเรา

"เอ่อ!!ครับแม่"

"แล้วเอิร์ตคิดจะอยู่กับนิกตลอดไปมั๊ย เห็นนิกเปรยๆกับแม่ว่าอยากย้ายออกมาอยู่หอข้างนอก"

"ถ้าย้ายออกมาก็อยู่อ่ะครับ ถ้านิกให้เอิร์ตอยู่ด้วยเอิร์ตก็อยู่ครับแม่" เราบอกแม่นายนิก

"อืม!!อยู่ด้วยกันก็ดูแลกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ แม่เห็นนายนิกพาพวกเรามาอย่างนี้แล้วก็สบายใจ เพื่อนๆเจ้านิกมีแต่คนดีๆ น่ารักทั้งนั้นเลย แม่อยากให้พากันมาบ่อยๆ" แม่นายนิกพูดกับเรา

"ครับแม่ อยากมาบ่อยๆเลยหล่ะ ทุกคนใจดีกับพวกเอิร์ตมากครับ" เราบอกแม่นายนิก

"เอิร์ตๆ ป่ะๆ บอมได้ถังใส่ปลามาแล้ว" นายบอมตะโกนเรียกเรา

"เอิร์ตขอตัวก่อนนะครับแม่" เราบอกแม่นายนิก แม่นายนิกก็พยักหน้าให้เรา!!

....แล้วเรากับนายบอมก็เดินออกไปที่บ่อปลา พวกนั้นกำลังเตรียมตัวทอดแหกันอยู่เลย พ่อกับคุณย่าก็มาดูด้วย นายนิกคนแรกเลย โครม!!!!เดียวได้ปลามาสองตัว ฮ่าๆ คนต่อไปนายเอ็ม ได้ปลาห้าตัว ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็ลงไปลอยคอเล่นน้ำอยู่ในบ่อ สนุกไปเลย ฮ่าๆ พวกเราคัดปลาเอาไว้สามตัว ส่วนที่เหลือก็ปล่อยลงบ่อไป เพราะถ้าเอาไปทั้งหมดคงกินไม่หมดอ่ะนะ ฮ่าๆ แล้วพ่อก็เป็นคนเอาปลาสามตัวนั้นไปจัดการให้เรา ไอ้แมคอาสาเป็นคนหมักปลาทั้งสามตัวนี้เอง เดี๋ยวตอนเย็นๆเราจะได้ทอดกินกัน

"ไปอาบน้ำกันเลยลูกเดี๋ยวจะคันกันอีก" แม่นายนิกบอกกับพวกที่ไปทอดแห

"ครับแม่"

....พวกนั้นไปอาบน้ำแล้ว ส่วนเราที่เหลือก็ช่วยแม่เตรียมทำกับข้าวอยู่ในครัว มื้อนี้จะมีน้ำพริกกะปิ ผักต้ม ปลาทอด ไข่เจียว แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับพวกเรา คุณย่าช่วยแม่เตรียมของอยู่ในครัว เย็นนี้คุณย่าจะโชว์ฝีมือตำน้ำพริกกะปิให้พวกเรากินเอง

"ส้ม แพรว ไปเก็บผักกับแม่ จะได้เอามาต้มกินกับน้ำพริก"

"ค่ะแม่"

....เหลือเรากับนายบอมนั่งอยู่ในครัวกับคุณย่า

"สองคนนี้ทำอะไรเป็นบ้างหล่ะเนี่ย" คุณย่าหันมาถามเรากับนายบอม

"แหะ แหะ ไม่เป็นเลยครับคุณย่า ไม่รู้จะทำไรดี" เราบอกคุณย่า

"งั้นก็นั่งเฉยๆน่ะดีแล้ว เด็กสมัยนี้เข้าครัวกันไม่เป็นแล้วหล่ะนะ"

"บอมทอดไข่เป็นนะครับคุณย่า" นายบอมบอกคุณย่า

"งั้นดีเลย เดี๋ยวย่าจะให้บอมทอดไข่เจียว"

"ได้เลยครับคุณย่า ทอดเลยมั๊ยครับ"

"ยังๆ ใจเย็นๆ รอย่าตำน้ำพริกเสร็จก่อน"

"คุณย่าครับ ทอดปลาเลยมั๊ยครับ" ไอ้แมคเดินเข้ามาในครัวแล้วก็ถามคุณย่า

"เอาเลยๆ ทอดเลย"

"นิกว่าทอดเตาถ่านดีกว่านะครับย่า เดี๋ยวนิกไปก่อไฟก่อน" นายนิกบอกกับคุณย่า

"นิก มึงก่อไฟเป็นหรอ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก

"เป็นดิว๊ะ!!!!กูนี่ มือวางเพลิงประจำบ้านเลยนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

....นายนิกเดินไปนั่งตรงหน้าเตาไฟแล้วก็จัดการก่อไฟ เราก็เดินไปดู ซักพักควันก็เริ่มลอยขึ้นมา

"นิก เก่งนะเนี่ยก่อเตาถ่านเป็นด้วย" เราพูดกับนายนิก

"อืม!!! ย่าสอนนิกตั้งแต่เด็กๆอ่ะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา

"เฮ้ย!!! ไอ่ลิง หน้าเปื้อนถ่านดำเลยอ่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็หัวเราะ

"ไหนๆ ตรงไหน" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเช็ดหน้า ก็เลยทำให้ถ่านที่ติดมือยิ่งเปื้อนหน้าเข้าไปใหญ่

"เอ้า!!! จะเอามือมาเช็ดหน้าทำไมเนี่ย ยิ่งเปื้อนเข้าไปใหญ่เลย" เราบอกนายนิก

"ไปล้างหน้าข้างนอกเลย เดี๋ยวเอิร์ตดูเตาให้เอง" เราบอกนายนิก

"ไปล้างด้วยกันเลย" นายนิกพูดกับเรา

"ไปทำไมหน้าเอิร์ตไม่ได้เปื้อนนี่"

"นี่ไงเปื้อนแล้ว!!! ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเปื้อนถ่านมาป้ายหน้าเรา ทำให้หน้าเราเปื้อนด้วยเลย

"เฮ้ย!!!ไอ่ลิง เล่นไรเนี่ย เปื้อนหมดเลย" เราว่านายนิก

"ฮ่าๆ มาเลยๆ ไปล้างหน้ากัน" นายนิกบอกเราแล้วก็จูงมือเราลุกขึ้นยืน เดินออกไปล้างหน้ากัน

"อ่าว!!! ไอ้สองคนนี้ ก่อไฟอีท่าไหนว๊ะ หน้าเปื้อนกันมาเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรากับนายนิก

"ก็นิกอ่ะดิ เอาถ่านมาป้ายหน้าเอิร์ตเนี่ย" เราพูดแล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน

"เฮ้อ!!!! โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆเลยนะ" แม่นายนิกว่าเรากับนายนิก แล้วก็ยิ้มๆ

.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมท แฮ่ๆ

[yowyow]

 

[ฟูจิซัน]

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[5] : ฝันร้าย!!

....เรากับนายนิกไปล้างหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาในครัว ตอนนี้น้ำพริกกะปิเสร็จแล้ว ผักต้มเสร็จแล้ว ปลาทอดก็จะเสร็จแล้ว

""ไอ้บอม มึงมั่นใจนะ อร่อยแน่นะมึง" ไอ้แมคถามนายบอม เพราะนายบอมรับอาสาทอดไข่เจียวเอง

"มั่นใจ อร่อยแน่นอนครับไอ้คุณแมค ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง" นายบอมหันมาพูดกับไอ้แมค

"บอม กระทะควันขึ้นแล้ว" ยัยแพรวบอกนายบอม

....นายบอมหันไปเอาไข่เทใส่กระทะ โห!!!! ไข่ฟูมากกกกก หอมมากกกก เหลือแต่ความอร่อยว่า จะอร่อยอย่างที่นายบอมพูดไว้หรือป่าว ฮ่าๆ....พอกับข้าวทุกอย่างเสร็จหมดเรียบร้อย พวกเราก็นั่งกินข้าวพร้อมกัน

"น้ำพริกกะปิอร่อยมากอ่ะ" นายบอมพูด

"ไข่เจียวนี่ก็ใช้ได้เลยนะบอม อร่อยๆ" ยัยส้มบอกนายบอม

"ขอบคุณครับส้ม กินเยอะๆนะ" นายบอมบอกยัยส้ม

"แล้วปลาทอดกูหล่ะ" ไอ้แมคถามเสียงแนวน้อยใจนิดๆ

"เอิร์ตกำลังจะชมอยู่เนี่ย ว่าปลาอร่อยมาก"

"อร่อยตั้งแต่คนทอดแหแล้วหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ่ลิง เว่อร์หว่ะ" เราบอกนายนิก

"ไอ้นิก คนหมักปลาดี ปลาก็อร่อยเว๊ย" ไอ้แมคพูด

"ปลาสามตัวเนี้ย ของไอ้เอ็มทั้งนั้น ส่วนที่ไอ้นิกทอดมาได้ตอนแรกอ่ะ เอาปล่อยลงบ่อหมดแล้ว" ไอ้มอสพูด

"อ่าว สรุปว่านี่ปลาเอ็ม นิกไม่เกี่ยวนะ" ยัยแพรวบอกนายนิก

"เพราะฉะนั้นมึงไม่มีสิทธิ์คุยว่าปลาอร่อยเพราะมึง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกนายนิก นายนิกก็ทำหน้าจ๋อยๆไปดิ ฮ่าๆ น่าสงสารจริงๆ

"แต่ว่า นิกก่อไฟทอดปลานะ" นายนิกพูดเบาๆข้างหูเรา เราก็นึกขำๆ ฮ่าๆ ไอ่ลิงเอ๊ย!!!

"โอเคๆ คนก่อไฟดี ปลาทอดเลยอร่อยเนอะ" เราหันไปกระซิบกับนายนิก

"ครับ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ

"กลัวคนบางคนจะน้อยใจจนร้องไห้น่ะสิ ฮ่าๆ" เราบอกนายนิก

"ไม่ร้องหรอก เรื่องแค่นี้"

"แล้วทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยหล่ะ" เราแซวนายนิก

"พูดมากหว่ะ อ่ะๆ กินไปเลยปลาเนี่ย" นายนิกว่าเราแล้วก็ตักปลามาใส่จานให้เรา

"บริการกันดีนักนะมึงสองตัวอ่ะ" ไอ้แมคแซวเรากับนายนิก

"นี่ถ้าสองตัวมึงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ บอกกูนะ จะตามกรี๊ด ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกเรากับนายนิก

"ไม่มีทางอ่ะ" นายบอมพูดขึ้น

"เฮ้ย!!!บอม ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม นายบอมก็เงียบ ไม่ยอมพูดอะไรอีก เราก็ งงๆ ว่าทำไมนายบอมพูดแบบนี้ขึ้นมา

"วันนี้ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันนะ อีกรอบๆก่อนกลับกรุงเทพฯ" ยัยส้มพูดตัดบทขึ้นมา

"เออๆ ดีเหมือนกัน นิกยังไม่ได้ขึ้นเลย" นายนิกพูด

"ไอ้บอม ปาโป่งให้กูด้วยนะ อยากได้หมอนหว่ะ" ไอ้มอสบอกนายบอม

"ได้เลยๆ จัดไป"

.....พอพวกเรากินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย ก็เก็บถ้วยจานไปล้าง แล้วก็เตรียมตัวไปเดินงานงิ้วกัน พอค่ำๆนายนิกก็พาพวกเราขึ้นรถกระบะไปจอดที่เดิม เราไปแวะที่ร้านพี่สาวนายนิก วันนี้คนแน่นร้านเหมือนเดิมเลย

"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก แต่วิ่งเข้าไปหานายบอม ฮ่าๆ

"อ่าวๆ ผิดคนป่าวว๊ะไอ้เสือ เรียกน้านิกแล้วทำไมวิ่งไปหาพี่บอมหล่ะเนี่ย" นายนิกว่าเจ้าโน๊ต

"ว่าไงครับโน๊ต วันนี้ไปเดินงานงิ้วกับพี่มั๊ยครับ" นายบอมพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมา

"ไปๆ" เจ้าโน๊ตพยักหน้าแล้วก็พูดกับนายบอม

"ไปแล้วห้ามร้องกลับอีกนะ ขี้เกียจมาส่ง" นายนิกบอกเจ้าโน๊ต

.....แล้วพวกเราก็เดินออกไปเที่ยวงานงิ้วกัน อิ่มข้าวมาจากบ้าน เลยไม่มีใครสนใจของกินเลย ฮ่าๆ พวกเราไปที่ร้านปาโป่งกัน

"อ่ะโน๊ต ไปอยู่กับพี่เอิร์ตก่อนนะครับ" นายบอมพูดแล้วก็ส่งเจ้าโน๊ตมาให้เรา เราก็รับเจ้าโน๊ตมาอุ้มไว้

"อ่ะ ไอ้บอม จัดการให้กูหน่อย ซื้อลูกดอกมาให้ละ" ไอ้มอสถือจานใส่ลูกดอกมาส่งให้นายบอม

"จัดไป" นายบอมพูดแล้วก็ปาลุกดอกใส่ลูกโป่ง เรียบร้อย ไอ้มอสได้หมอนสมใจ ฮ่าๆ

"เอิร์ต อยากได้ไรป่าว เดี่ยวนิกปาให้" นายนิกเข้ามาพูดกับเรา

"อืม!!!! หมอนแบบของมอสอ่ะจัดให้ได้ป๊ะ" เราบอกนายนิก

"ได้อยู่แล้ว รอแป๊บนะไอ้ดื้อ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินไปจัดการปาโป่ง

....แป๊บเดียว นายนิกก็เดินหน้ายิ้มแป้นออกมาพร้อมถือหมอนอิงมาด้วย

"อ่ะเอิร์ต ได้แล้วเอากลับไปหอในด้วยเนอะ" นายนิกบอกเรา

"อื้มๆ"

"ไปขึ้นชิงช้ากันเถอะ เดี๋ยวไอ้ปันโทรมาตามไปกินน้ำชาแล้วจะไม่ได้นั่งกัน" นายนิกบอกกับพวกเรา

....พวกเราก็เดินไปที่ชิงช้าสวรรค์กัน เราอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นไปนั่งกระเช้าเดียวกับนายนิก

"เป็นไงไอ้เสือ  กลัวมั๊ย!!!" นายนิกถามเจ้าโน๊ต

....เจ้าโน๊ต!!! ไม่มีอาการกลัวเลยซักนิด แถมยังหัวเราะชอบใจอีกด้วย ดูท่าทางตื่นตาตื่นใจมากกับภาพมุมสูงที่มองลงไปจากกระเช้าชิงช้าสวรรค์

"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก

"ว่าไงครับ"

"ไหมจะมากินน้ำชาด้วยมั๊ย" เราถามนายนิก

"ไม่มาหรอก"

"นิกแน่ใจนะ เอิร์ตไม่อยากไปเจอแล้วมีปัญหากันอีก" เราบอกนายนิก

"เอางี้!!!! ถ้าไหมมา เราก็ออกไปที่อื่นกัน" นายนิกบอกเรา

"นิกทำไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องนั่งกินกับเพื่อนๆนิก" เราบอกนายนิก

"อย่ากังวลสิ ไหมไม่มาหรอก เพราะไอ้บอลไม่มา" นายนิกบอกเรา

"อืม!!! ขอให้เป็นแบบนั้น"

"กลัวหรอ" นายนิกถามเรา

"ป่าว แค่ไม่อยากเจอ"

"นิกก็ไม่อยากเจอ"

"จริงอ่ะ"

"จริงที่สุด"

"ไอ่ลิง"

"ทำไมไอ่ดื้อ"

....เราสองคนจบประโยคนี้แล้วก็มองหน้ากัน เราสบตากับนายนิก นายนิกก็เอามือมาจับไหล่เราไว้ เป็นจังหว่ะที่ชิงช้าหยุดหมุนพอดีแล้วกระเช้าของเรากับนายนิกก็ค้างอยู่เกือบข้างบนสุด นายนิกค่อยๆเลื่อนตัวยื่นหน้ามาหาเรา สุดท้ายก็หอมเข้ากับแก้มของเจ้าโน๊ตพอดี ฮ่าๆ ไม่ถึงแก้มเราซ๊ะงั้นอ่ะ เราก็เลยหอมแก้มเจ้าโน๊ตบ้าง!!!!!!!(นึกสภาพเจ้าโน๊ตคงคิดว่า ผู้ชายสองคนนี้จะมาหอมแก้มกูทำไมว๊ะเนี่ย)

...เรากับนายนิกหอมแก้มเจ้าโน๊ต แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองกันแล้วก็ยิ้มๆให้กัน ฮ่าๆ ความรู้สึกแบบนั้นมันกลับมาอีกแล้วอ่ะ นายนิกเนี่ย ชอบทำให้เราคิดไปเองอยู่เรื่อยเลยนะ

"รอบนี้ก็ลงได้แล้วหล่ะ จะสองทุ่มแล้วเดี๋ยวไปจุดเทียนถวายพระพรกัน"นายนิกบอกกับเรา

....พอชิงช้าสวรรค์หมุนครบรอบ พวกเราก็พากันลงมาแล้วก็ไปรวมตัวกันที่สนามหญ้าหน้าอำเภอเพื่อที่จะทำพิธีจุดเทียนชัยถวายพระพร อากาศเย็นๆแบบนี้ เราชอบมากเลยอ่ะนะ เจ้าโน๊ตก็ดูจะตื่นตาตื่นใจไปกับแสงสีไฟสวยๆ นายบอมพาไปซื้อลูกโป่งสวรรค์มาชอบใจใหญ่เลย พอถึงเวลาพวกเราก็ทำการจุดเทียนแล้วก็ร้องเพลงสดุดีถวายพระพรกัน นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตจะขอถือเทียนเอง นายนิกก็ให้ถือ เพราะเทียนมีที่รองน้ำตาเทียน เจ้าโน๊ตถือเทียนได้แกว่งไปมา น้ำตาเทียนกระเด็นใส่นายนิกตามแขน แดงเลย ฮ่าๆ หลังจากนั้นก็มีการจุดพลุขึ้นฟ้า สวยมากๆ เราพากันแหงนหน้ามองพลุเพลินเลยอ่ะ เจ้าโน๊ตชอบใจใหญ่เลย  พอเสร็จสิ้นหมดทุกอย่างพวกเราก็เดินไปรอนายปันเพื่อนนายนิกเพื่อที่จะไปกินน้ำชากัน

"ไอ้นิกไม่เอาโน๊ตกลับบ้านก่อนหรอว๊ะ ดูดิจะหลับแล้วอ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก

"เออ!!!ลืมไปเลยหว่ะ แต่เดี๋ยวไอ้ปันมาไม่เจอกูอ่ะดิ"

"งั้นเดี๋ยวบอมเอาโน๊ตไปส่งให้ก็ได้"

"เอิร์ตก็ไปเป็นเพื่อนบอมดิ" ยัยแพรวบอกเรา

"อ่าๆก็ได้ๆ"เราพูด

"งั้นรบกวนหน่อยนะบอม" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็ส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอมอุ้ม

"กลับบ้านนะไอ้เสือ" นายนิกพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ตอีก

....ตอนนี้เจ้าโน๊ตเองก็ตาปรือๆแล้วหล่ะ คงได้เวลานอนเค้าแล้วอ่ะนะ พอนายบอมจับอุ้มพาดบ่าได้ไม่ทันไรก็หลับซ๊ะแล้ว เรากับนายบอมเดินมาส่งเจ้าโน๊ตกันสองคน!!!!

"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา

"ว่าไงบอม"

"เอิร์ต"

"ไหนเอิร์ตบอกว่าจะไม่คิดอะไรกับนิกแล้วไง" นายบอมพูด

"ก็ไม่คิดแล้วไงบอม ทำไมหรอ"

"ป่าวๆ ไม่มีไงครับ บอมถามเฉยๆ"

"อ่านะ บอมนี่ถามแปลกๆนะเนี่ย ฮ่าๆ"

"ดูโน๊ตดิ!!!หลับปุ๋ยเลย น่ารักจริงๆ ขอหอมแก้มหน่อยน๊า" เราพูดแล้วเขย่งตัวขึ้นไปจะหอมแก้มเจ้าโน๊ต(ที่ต้องเขย่งเพราะนายบอมสูงกว่าเรา)...แต่จังหว่ะนั้น นายบอมกลับหันตัวมาหาเรา เลยทำให้พลาดเป้า จมูกเราชนกับจมูกนายบอมเต็มๆเลย!!!!

"อุ๊ย!!!ขอโทษนะบอม" เรารีบขอโทษนายบอม

"เอ่อ!!! ไม่เป็นไรครับ บอมไม่รู้ว่าเอิร์ตจะหอมโน๊ต" นายบอมบอกเรา

"ป่ะๆรีบเดินเถอะ โน๊ตจะได้เข้าบ้านนอน" เราบอกนายบอม

....แล้วก็ไม่มีบทสนทนาระหว่างเรากับนายบอมเกิดขึ้นอีกจนส่งเจ้าโน๊ตให้พี่นายนิกแล้วเรากับนายบอมก็พากันเดินกลับมาที่งาน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ไม่รู้ว่าในใจของนายบอมตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ พอเรากับนายบอมเดินมาถึงโรงงิ้วก็เจอเพื่อนๆยืนรออยู่แล้ว พวกนายปันเพื่อนๆนายนิกก็มากันพร้อมแล้ว นายนิกแนะนำเรากับนายบอมให้เพื่อนๆนายนิกรู้จัก แล้วพวกเราก็เดินไปที่ร้านน้ำชากัน จริงๆก็มีเหล้า เบียร์ด้วยแหล่ะ แหะ แหะ แล้วก็มีบารากุ แต่ในกลุ่มนี้ไม่มีใครกินเหล้า ก็เลยสั่งเบียร์เหยือกมากินกัน เราไม่อยากกินเบียร์ก็เลยนั่งจิบน้ำชากับพวกยัยส้มยัยแพรวแล้วก็เพื่อนๆผู้หญิงของนายนิก คุยกันสนุกสนานเลยหล่ะ พวกผู้ชายดูจะเข้าขากันเร็วมาก โดยเฉพาะนายปัน คุยเก่งสุดๆ เอาเบียร์มาชนแก้วกับเราด้วย แถมบังคับให้เรากินเบียร์ด้วย ฮ่าๆ เราก็ต้องกิน งานนี้เมาแน่เลย!!

"ตอนนิกเรียนอ่ะ แฟนเยอะป๊ะ" ยัยส้มแอบถามเพื่อนผู้หญิงของนายนิก

"เยอะมากส้ม แต่!!ไม่ใช่แฟนหรอก แค่พวกรุ่นน้องที่ตามกรี๊ดอ่ะนะ"

"มันนะทั้งเล่นบาส ร้องเพลง งานโรงเรียนงานไหนงานนั้นขาดนิกไม่ได้ซักงาน"

"มันอ่ะป๊อบจะตาย กลุ่มตุ๊ดตามกรี๊ดเพียบ"

"วาเลนไทน์กุหลาบมาเป็นกระบุง วันเกิดของขวัญไม่เคยขาด"

....เพื่อนๆนายนิกช่วยกันเผานายนิกให้เราฟังกันใหญ่เลย!!!เราก็นั่งฟังจนเพลินเลย นายนิกเนี่ยท่าทางจะป๊อบจริงๆนะ ฮ่าๆ

"เอ่อ!!!ส้มอยากรู้เรื่องนิกกับไหมอ่ะ มีใครรู้บ้าง" ยัยส้มถามคำถามเด็ด

"ไหมหรอ จริงแล้วยัยไหมอ่ะนะ ก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ตามกรี๊ดนายนิกนี่แหล่ะ นายนิกไม่ได้สนใจเล๊ย"

"แต่ยัยเนี่ยร้ายกาจ เที่ยวคุยไปทั่วโรงเรียนเลยว่าเป็นแฟนกับนิก"

"จนหลังๆไอ้นิกมันใจอ่อน ก็เลยยอมเป็นแฟนด้วย แล้วอีท่าไหนไม่รู้ ไอ้นิกดูเหมือนจะรักมากอ่ะ จนสุดท้ายแหล่ะเจ็บเกือบตาย สมน้ำหน้ามัน เราเตือนก็ไม่เชื่อ"

"เจ็บเรื่องไรหรอ" ยัยแพรวถาม

"ก็ไหมไปมีคนใหม่ไง ไอ้นิกนะเงียบไปเลยตั้งแต่นั้น มันเสียใจมากอ่ะ พวกเค้านะต้องคอยปลอบคอยดึงมันกลับมาอ่ะ ไม่งั้นมันคงเรียนไม่จบแน่ๆ"

"โห!!! ขนาดนั้นเลยหรอ" เราพูด

"ก็เล่นมาโรงเรียนแล้วก็ไม่เข้าเรียน เอาแต่นั่งซึม ข้าวปลาไม่กิน พวกเพื่อนๆก็ห่วงกันใหญ่"

"สุดท้ายคุณครูที่ปรึกษาเรียกเข้าไปคุย ถึงคิดได้มั้ง ค่อยดีขึ้นมาหน่อย"

"แล้วนิกไม่มีแฟนใหม่เลยหรอ"ยัยส้มถาม

"ไม่มีนะ ตั้งแต่มันประกาศเลิกกับไหม มันก็ไม่มีใครอีกเลย"

"แต่เราก็เห็นไหมไปที่มหาลัยบ่อยๆ แต่ไปกับพวกบอลอ่ะ" เราพูด

"ไอ้บอลนั่นแหล่ะตัวดีเลย ยัยไหมมันทิ้งนิกไปหาไอ้บอลนี่แหล่ะ"

"นิกมันเจ็บมากก็เพราะว่า ไอ้บอลนี่เป็นเพื่อนกันมานานไง แข่งบาส เล่นดนตรีด้วยกัน แต่มาแย่งแฟนกัน"

"แต่เมื่อวันลอยกระทง นิกก็ไปลอยกับไหมนะ"

"อ่าวหรอ!!! ยัยไหมอ่ะนะ พยายามจะกลับมาหานิกตลอดอ่ะ แต่นิสัยนิกอ่ะ ไม่ก็คือไม่ ตัดก็คือตัด แต่ที่ต้องคุยกันก็เพราะคำว่าเพื่อน"

"นิกดูเป็นคนดีมากเลยเนอะ"ยัยแพรวพูด

"ใช่ นิกอ่ะดีมาก แตกต่างจากไอ้บอลเลยหล่ะอันั้นเลวมาก เลวขึ้นชื่อเลย" เพื่อนนายนิกบอกพวกเรา

"ไง ไอ่ดื้อ คุยไรกันอยู่ นินทานิกอยู่ป๊ะเนี่ย" นายนิกมานั่งกอดคอเราแล้วก็พูด น้ำเสียงนี่คงกรึ่มๆได้ที่แล้วหล่ะ ฮ่าๆ

"ป่าวเลยนิก คุยเรื่องทั่วไปอ่ะ อย่าเมานะ" เราบอกนายนิก

"คร๊าบ นิกไม่เมาหรอก มากินด้วยกันดิ มาๆ" นายนิกดึงแขนเราให้เขยิบไปนั่งในวงเบียร์

"ไอ้ปัน เบียร์แก้วนึงให้รูมเมทกูหน่อย" นายนิกบอกนายปัน

"คนเนี่ยหรอรูมเมทสุดที่รักของมึงอ่ะไอ้นิก" นายปันพูด

"ก็เออดิว๊ะ มึงก็เจอไปแล้วนี่เมื่อวานอ่ะ"

"ก็เมื่อวานมึงไม่ได้บอกกูนี่หว่าว่าเป็นรูมเมทอ่ะ" นายปันพูดแล้วก็ส่งแก้วเบียร์ให้เรา

"พูดมากหว่ะ เมาแล้วหรอ" เราถามนายนิก

"ยังครับ นิกไม่ได้เมานะ"

"อ่ะๆมาๆ ชนแก้วกัน ใครกินเบียร์ชนเบียร์ ใครกินชาก็ชนชา เพื่อมิตรภาพ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ยกแก้วขึ้น พวกเราก็พากันชนแก้วแล้วก็ดื่มให้กับมิตรภาพดีๆที่เกิดขึ้น รู้สึกดีจริงๆกับเพื่อนๆนายนิกทุกคนที่ไม่ใช่กลุ่มไอ้บอลกับยัยไหม นายนิกก็นั่งกอดคอเราไม่ปล่อยเลย ฮ่าๆ

"สนุกมั๊ย" นายนิกหันมาถามเรา แถมยังเอามืออีกข้างหนึ่งมาเขี่ยๆแก้มเราเล่นอีกต่างหาก

"มากไปละๆ" เราปัดมือนายนิกออกจากแก้มเรา

"ไรว๊ะ เล่นๆแค่นี้ไม่ได้นะ" นายนิกว่าเรา แต่ก็ยังกอดคอเราอยู่นะ ฮ่าๆ

"ไอ้นิกกอดไม่ปล่อยเลยนะ ตั้งแต่ไหมทิ้ง เปลี่ยนรสนิยมเลยหรอว๊ะ ฮ่าๆ" เพื่อนนายนิกแซวนายนิกกับเรา

"เออ!!!! ถ้ากูเปลี่ยน จะคบกูอยู่ป๊ะ" นายนิกถามเพื่อน

"ห่า!!!! กูพูดประชด แต่ถ้าเปลี่ยนจริงก็คบต่อดิว๊ะ เราเพื่อนกัน" เพื่อนนายนิกพูด

"ถ้ามึงเป็นเกย์นะไอ้นิก กูยอมวิ่งขึ้นหอบรรหารเลยอ่ะ" เพื่อนนายนิกพูด

"มูงเตรียมไปวิ่งเลยไอ้ต้น ฮ่าๆ" นายนิกบอกเพื่อนนายนิก

"ไอ้ห่า!!!!เอาจริงหรอว๊ะเนี่ย"เพื่อนนายนิกถามนายนิก

"ไม่รู้หว่ะ...เลิกคุยเรื่องนี้เถอะ!!" นายนิกพูด

....พวกเรานั่งกินกันไป คุยกันไปจนเกือบๆเที่ยงคืน อากาศเย็นมากๆ

"กลับกันได้แล้วมั้งพวกเราอ่ะ" นายนิกพูด

"อือๆ กลับเถอะส้มง่วงแล้วอ่ะ"

"มาๆงั้นมาชนแก้วกันอีกรอบ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคร๊าบบบ" นายปันพูดขึ้น

....แล้วพวกเราก็ชนแก้วกันรอบสุดท้ายสำหรับมิตรภาพที่ดีๆในค่ำคืนนี้ และมันจะเป็นมิตรภาพที่ดีตลอดไป เช็คบิลเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เราพากันเดินมาที่รถ

"ไอ้นิก ขับรถไหวป่าวว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก

"ไหวอยู่ๆ ไม่ต้องห่วง"

"อย่าเลยนิก เดี๋ยวบอมขับให้เอง บอมไม่ค่อยได้กินเท่าไหร่" นายบอมพูด

"อ่ะเอางั้นก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ส่งกุญแจรถให้นายบอม

....นายบอมขับรถพาพวกเรากลับมาบ้าน ก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เข้านอน นายนิกสงสัยจะเมาจริงๆ พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เข้ามุ้งหลับปุ๋ยเลย เรากับนายบอมพากันเข้ามาทีหลัง

"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา

"อือ!!!ว่าไง"

"เมามั๊ยเนี่ย" นายบอมถามเราแล้วก็เอามือมาเสยผมเราเล่น

"มึนๆนิดหน่อยอ่ะ เอิร์ตเมาง่าย" เราบอกนายบอม

"อื้มๆ!!!นอนเถอะอากาศดีเนอะ" นายบอมบอกเรา

"อื้มๆอากาศดีมากอ่ะ"

"เอิร์ต!!" นายบอมเรียกเรา

"ว่าไงบอม"

"เอ่อ!!!...บอม..บอม!!" นายบอมยังไม่ทันพูดเสร็จ นายนิกก็พลิกตัวกลับมานอนกอดเรา นายบอมเห็นก็เลยไม่พูดอะไรต่อ หันหลังกลับไปนอนเงียบๆ ส่วนเราก็หันตัวกลับมานอนหงายแกะมือนายนิกออกจากตัว แต่นายนิกกลับกอดเราแน่นขึ้นไปอีก หน้านายนิกซุกอยุ่ตรงซอกคอเรา ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นใส่ซอกคอเรามันรู้สึกแปลกๆ  เราก็เลยต้องปล่อยเลยตามนอนหลับไปทั้งๆที่นายนิกยังกอดอยู่!!!!!

....นอนไปได้ซักพัก เราก็รู้สึกว่านายนิกขยับตัวเข้ามาหาเรา แล้วนายนิกก็ดึงตัวเราให้ขยับเข้าไปหานายนิก ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นอยู่ตรงซอกคอเราทำให้รู้สึกเสียวๆพิลึก


แล้วสองมือของนายนิกก็ค่อยๆประคองหน้าเราให้หันไปหานายนิก พร้อมกับการจู่โจมของนายนิกที่เข้ามาประกบปากกับเราพร้อมกับสอดลิ้นอุ่นๆของนายนิกเข้ามาในปากเรา ตัวเราแทบจะแน่นิ่งไปในทันทีการโดนจู่โจมอย่างรวดเร็วแบบนี้เราก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกันนะ


ในขณะที่ปากนายนิกยังทำงานอยู่ มือของนายนิกก็เลื่อนลงไปยกเสื้อของเราขึ้นมาจนเปิดถึงหน้าอกพร้อมกับที่นายนิกละจากการประกบปากกับเราแล้วก็ค่อยๆถูริมฝีปากอุ่นๆเลื่อนลงไปจนถึงหน้าอกของเรา ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนเลย




....เสียงลมหายใจของเรากับนายนิกแรงขึ้นเรื่อยๆจนเรากลัวว่านายบอมที่นอนอยู่ใกล้ๆจะได้ยินแล้วก็ตื่นขึ้นมา



นายนิกใช้ลิ้นจัดการกับนมของเราทั้งสองข้างสลับไปมา เรารู้สึกเสียวจนต้องเอาสองมือขึ้นมาจับหัวของนายนิกไว้ไม้ให้ทำร้ายเราไปมากกว่านี้ เสียงครางที่เราพยายามบังคับให้มันเล็ดลอดออกมาจากลำคอให้น้อยที่สุด มันเป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้นจริงๆ


แล้วนายนิกก็เลื่อนหน้าขึ้นมาประกบปากกับเราอีกครั้ง เราชักจะชอบลีลาการจูบที่ร้อนแรงของนายนิกซ๊ะแล้วสิ รอบนี้เราก็เลยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี สองมือของเราโอบลำคอนายนิกเอาไว้ด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากให้นายนิกหยุดการกระทำนี้เลย 


.....แล้วอยู่ๆเราก็รู้สึกจักจี๊ที่หู นายบอมนั่นเองที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าอยู่กับซอกคอแล้วก็ใบหูของเรา อารมณ์นั้นเราไม่อาจขัดขืนอะไรได้ต่อไปอีกแล้ว นี่เรากำลังโดนเพื่อนผู้ชายสองคนรุมทำร้ายงั้นหรอ ไม่ใช่สิ มันเป็นการทำร้ายที่มีความสุขมากต่างหากหล่ะ 


นายนิกหยุดการกระทำแล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง พร้อมกับดึงกางเกงของเรารูดมันออกไปจากปลายเท้าเรา ส่วนนายบอมก็เข้ามาแทนที่นายนิกด้วยการประกบปากจูบกับเรา ลีลาของสองคนนี้มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

....ในขณะที่นายนิกมาแบบเร่าร้อนรุนแรง แต่นายบอมกลับมาพร้อมกับการกระทำที่นุ่มนวล เหมือนกับกลัวว่าริมฝีปากบางๆของเราจะบอบช้ำ ลีลาการจูบแบบนี้ของนายบอมทำให้เราได้รับความอบอุ่นจากลมหายใจของเราสองคนที่พ่นใส่กัน มือของนายบอมก็ลูบไล้ไปทั่วหน้าอกของเรา สร้างอารมณ์เร่าร้อนให้กระเจิงไปได้อีก 


.....นายนิกยกสองขาของเราขึ้นพาดบ่า แต่นั่นคือสิ่งที่เราไม่เคยทำมาก่อน เราตกใจมาก นายบอมลุกขึ้นถอดกางเกงของตัวเองออก นายนิกแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางตัวเรา ก้มหน้าลงมาจนจมูกนายนิกชนกับจมูกของเราแล้วก็พูดกับเราเบาๆว่า......."เป็นของนิกนะครับ"

"ฮึ๊ย!!!!" เราตกใจตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับจังหว่ะการเต้นของหัวใจที่แรงมาก เหงื่อออกเต็มหน้าเลย!!

"เอิร์ตเป็นไรครับ ฝันร้ายหรอ" นายบอมลุกขึ้นมานั่งข้างเรา

...เราหันไปมองหน้านายบอม แล้วก็หันกลับมามองนายนิกที่นอนอยู่ข้างๆเรา แล้วก็เอามือจับเสื้อผ้าของตัวเอง

(เฮ้อ!!! เราฝันไปเองหรอเนี่ย เราคิดในใจ)

"เอิร์ตเป็นไรครับ" นายบอมถามเราอีกครั้ง

"เอ่อ!! ฝันร้ายอ่ะบอม นอนต่อเถอะนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ล้มตัวลงนอน

"อ่าครับๆ เดี๋ยวบอมนอนใกล้ๆนะไม่ต้องกลัวนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาจับมือเราไว้

.....เราพยายามข่มตาให้หลับ แต่ความฝันเมื่อกี้ก็ยังตามมาอยู่ในความคิด เฮ้อ!!!ขอให้มันเป็นแค่เพียงความฝันเถอะนะ!!!!

 

.....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ^^

[yowyow]

 

[love AJ]

3p 3p 3p ชัวร์


 

[IsDeer]

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส 
ไม่นะบอม คู่ของแกคือพี่วิน

เอิร์ตฝัน 3p ด้วยอ่ะ จิตได้สำนึกอยากได้ป่ะเนี่ย 

[num-arch52]

นึกว่าจะมาแนวแซนวิชกันชะอีก

[Gutjang]

ฝันแบบนี้ไม่ดีนะเอิร์ต 3P. เลยนะ
สงสารนายนิก

[Singleman]

รอวันที่เอิร์ตเสร็จนิกจริงๆ

[jj_girl]

       เอร๊ยยยยย  เอิร์ตฝันซะตื่นเต้นเลยนะลูก   ใจหายแว๊บเลย  นึกว่าจะเล่น 3P เข้าให้แล้ว   





นายบอมพี่ขอสงวนสิทธิ์น้องเอิร์ตไว้ให้แด่นายนิกเพียงผู้เดียว   

บอมได้โปรดทำใจ และกลับไปหาคู่ของตัวเอง  ( ซึ่งพี่มโนเอาไว้ว่าเป็น "นายฟิลด์" )  ได้แล้วววววว

พี่ลุ้นของพี่มาจนเหนื่อย จนเหนียงพี่ยาน จนปาเข้าไปตอนที่ 50กว่าๆแล้ว นิกกับเอิร์ตก็ยังไม่ได้กัน   

แล้วบอมเป็นใคร (มโน/บอมเป็นเคะของนายฟิลด์) กล้าดียังไงถึงจะมาเป็นคู่แข่ง ท้าชิงเอิร์ตไปจากนิก 

พี่คนนี้จะไม่ยอมจริงๆ นะคะ พี่จะไม่ทน ฝันของพี่ มโนของพี่จะต้องไม่สลาย   

ถ้าบอมยังคงดื้อดึง พี่จะจัดการกับบอมขั้นเด็ดขาด 

พี่จะกดดันคนเขียนให้เพิ่มฉากที่บอมตกเป็นของนายฟิลด์เลยคอยดู  ชิส์ ชิส์   #Me โดนบอม & คนเขียนกระโดดถีบขาคู่        

[JohnneiAndCossei]

อร้าาายยยย กลิ่น3p 
 

[pumpui]

เอิร์ต ไม่สงสารนิกเหรอ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้ว กล้าปันใจให้คนอื่นหรือ นิกก็คงจะบอกแม่แล้วแน่ๆเลย ว่าคนนี้แหละแฟนนิก

[ฟูจิซัน]

Roommate&Soulmate(ตอนที่ 54) : ข้อความหลังใบเซียมซี!!

....วันนี้พวกเราตื่นแต่เช้าพร้อมกับอากาศที่เย็นสบายสดชื่น ลงมาใต้ถุนบ้าน คุณย่ากับแม่ก็ตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มากินข้าวเช้ากัน

"แม่ครับ เดี๋ยวนิกพาเพื่อนๆไปไหว้พระกับเที่ยวแถวๆนี้ก่อนนะครับ" นายนิกพูดกับแม่

"แล้วจะกลับกันตอนไหนอ่ะลูก แม่จะเตรียมขนมไว้ให้กลับไปกินกรุงเทพกัน" แม่พูดกับพวกเรา

"ไม่ต้องหรอกครับแม่ แค่นี้พวกเราก็รบกวนมากแล้ว" ไอ้แมคบอกแม่

"ไม่รบกวนหรอกจ๊ะ วันหลังมาเที่ยวกันอีกนะ"

"ย่าทำกล้วยบวชชีไว้ให้ไปกินที่กรุงเทพกัน" คุณย่าพูด

"ขอบคุณครับ//ขอบคุณค่ะคุณย่า" พวกเราขอบคุณคุณย่ากับแม่

....พอกินข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย นายนิกก็พาพวกเราไปเที่ยวที่"บึงฉวาก" ไปดูอควอเรี่ยมปลาน้ำจืดกัน สวยมากๆ มีปลาหลายชนิดที่พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่เคยเห็น ตื่นตาตื่นใจมากอ่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็ไปไหว้พระที่วัดป่าเลไลย์กัน เราเห็นนายบอมอธิษฐานนานมาก ก็เลยหันไปถามนายบอม!!

"บอม!! อธิษฐานขอไรอ่ะ นานจัง!!" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ

"อืม!!! บอมไม่บอก" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มให้เรา

"อ่านะ บอกนิดนึงไม่ได้หรอ"

"ไม่ได้ นิดเดียวก็ไม่ได้เลย"

"เอิร์ตๆ บอมๆ มาๆกินขนมกัน" เสียงยัยแพรวตะโกนเรียกเรา

...พวกนี้เร็วจริงๆ ไปสรรหาขนมมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่อร่อยมากๆอ่ะ มีขนมบ้าบิ่นที่นายนิกชอบด้วยแหล่ะ อร่อย หอมหวานมาก

"ออกมาไม่รอเลยนะ" นายนิกเดินมาว่าเรา

"แหะ แหะ โทษทีๆลืมเลยอ่ะ" เราบอกนายนิก

"ลืมหรอ!!! โอเคๆ" นายนิกพูดเสียงแบบน้อยใจ

"โห!!! ทำเป็นขี้งอนไปได้นะไอ้นิก อ่ะขนมบ้าบิ่นของโปรดมึงเอาไปกินซ๊ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ส่งถุงขนมบ้าบิ่นให้นายนิก

"มึงรู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบกินบ้าบิ่นอ่ะ" นายนิกถามไอ้แบงค์

"เอิร์ตบอกกู" ไอ้แบงค์ตอบนายนิก///นายนิกก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา

"ไปไหนต่อดีอ่ะนิก" ยัยส้มถามนายนิก

"กลับบ้านแล้วก็กลับกรุงเทพกัน นิกกลัวรถติดอ่ะวันนี้วันอาทิตย์ด้วย"

"เออ!!ใช่ๆ รถติดเดี๋ยวดึกอ่ะ" นายเอ็มพูด

"เออๆ ป่ะๆกลับก็ได้"

"เฮ้ย!!! ไปเสี่ยงเซียมซีกันก่อนป๊ะ ก่อนกลับ" ไอ้มอสพูด

"เออๆ ไปดิๆ"

....แล้วพวกเราก็ไปเสี่ยงเซียมซีกัน เราได้เลข2 อ่านแล้วความหมายดีมากอ่ะ ส่วนของนายนิก สงสัยจะไม่ค่อยดี เห็นนายนิกเอาทิ้งไว้ที่วัด

"เอิร์ต อ่ะ!! ไปถึงกรุงเทพแล้วค่อยเปิดอ่านนะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกระดาษเซียมซีให้เรา  เราก็รับมาด้วยความ งงๆ

"อะไรอ่ะบอม"

"ก็ที่เอิร์ตถามบอมไงว่าบอมอธิษฐานอะไร" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"อ๋อๆ ทำไมบอกเองกับปากไม่ได้หรอ"

"บอมไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ" นายบอมบอกเรา

"แสดงว่าเป็นเรื่องลับสุดยอดใช่ป๊ะ" เราพูดเล่นกับนายบอม

"จะว่ายังงั้นก็ได้นะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ

"แต่ว่า เอิร์ตอ่านแล้วห้ามบอกใครนะ"

"โอเค เอิร์ตจะไม่บอกใคร" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆกับนายบอม

....พวกเรากลับมาถึงบ้านก็เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมขนขนมที่แม่นายนิกเตรียมไว้ให้ขึ้นรถ แล้วก็ไปสวัสดีร่ำลาคุณย่ากับแม่นายนิก ส่วนพ่อนายนิกไม่อยู่ แม่บอกว่าออกไปนอกทุ่งแล้ว!!!

"แม่ครับ นิกไปก่อนนะ" นายนิกเข้าไปกอดแม่

"เดินทางปลอดภัยกันนะลูก แล้วมาเที่ยวใหม่นะ" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา

"คุณย่าครับ ไว้คราวหน้าพวกเราจะมากินกับข้าวฝีมือคุณย่าอีกนะครับ" นายบอมพูดกับคุณย่าแล้วก็นั่งกอดคุณย่า

"ได้เลย มาหาย่าบ่อยๆนะ"คุณย่าพูดกับพวกเราแล้วก็เอามือลูบผมนายบอม

"งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็สวัสดีคุณย่ากับแม่นายนิกอีกรอบ แล้วนายนิกก็ขับรถพาพวกเราไปที่ร้านพี่สาวนายนิก

"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตวิ่งออกมาหานายนิกทันทีเลย

"น้ากลับก่อนนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมาหอมแก้ม

"จะกลับกันแล้วหรอเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา

"เดี๋ยวรอแป๊บนะ พี่เพิ่งอบขนมใหม่ๆเลย เดี๋ยวเอาใส่ถุงให้ไปกินกัน" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็เดินหายไปหลังร้าน ซักพักก็กลับออกมาพร้อมถุงคุกกี้แล้วก็ขนมปังอีกเยอะเลย

"อ่ะ!!!เอาไปแบ่งกันนะ" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็ส่งขนมให้พวกเรา

"ขอบคุณครับ///ขอบคุณค่ะ"

"โน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก งานนี้เจ้าโน๊ตคงแก้มช้ำอ่ะ ฮ่าๆ ได้หอมไปหลายฟอดเลย

"หาบอม...หาบอม!!!" เจ้าโน๊ตร้องหานายบอม

"อ่ะๆ โน๊ตจะหาน้าบอม" ยัยส้มส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอม

"พี่ หรือน้าดีหว่า!!! อ่ะ เป็นน้าก็ได้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ

"น้าบอมกลับก่อนนะครับเสือโน๊ต เดี๋ยวว่างๆน้ามาหาใหม่นะ" นายบอมพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ต

"นิก แล้วโทรจองรถตู้ยังอ่ะเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามนายนิก

"เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวรถมารับหน้าร้านเลย"

....พวกเรารอรถตู้มารับที่ร้านพี่สาวนายนิก เจ้าโน๊ตก็ไม่ยอมห่างนายบอมเลย สงสัยจะติดนายบอมจริงๆนะเนี่ย ฮ่าๆ

"ไงไอ้เสือ ติดน้าบอมซ๊ะแล้วนะเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ต

"ไปอยู่กับน้าบอมมั๊ยโน๊ต" ยัยแพรวถามเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตก็พยักหน้ารับด้วยนะ ฮ่าๆ

"ไปอยู่ห้องน้านิกให้น้านิกกับน้าเอิร์ตช่วยกันเลี้ยง" ไอ้แบงค์พูด

"ห่า!!!แบงค์ มึงนี่ก็เชียร์ไอ้เอิร์ตกับไอ้นิกจังนะ เดี๋ยวมันได้กันขึ้นมาจริงๆมึงจะหนาว" ไอ้แมคพูด

"อ่านะ ไอ้แมค มึงก็พูดไป" เราหันไปว่าไอ้แมค

"มึงเตรียมหนาวเลยไอ้แบงค์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"ป่ะๆ รถมาแล้ว" นายนิกพูด

....รถตู้มาจอดหน้าร้านพี่สาวนายนิก พวกเราสวัสดีลาพี่สาวนายนิกแล้วก็เดินไปขึ้นรถตู้ เป็นไปตามคาด เจ้าโน๊ต ร้องไห้ตามจริงๆด้วย แถมไม่ยอมออกจากนายบอมอีก เกาะนายบอมแน่นเลย นายนิกเอาไปอุ้มก็เกาะนายนิกแน่นเลย นายนิกต้องพาเข้าร้านไปกล่อมอยู่พักใหญ่ ถึงจะยอมปล่อย น่าสงสารจริงๆเจ้าเสือโน๊ต ไว้พี่จะมาหาอีกนะ(เราพูดในใจ)....แล้วพวกเราก็ขึ้นรถตู้ บนรถเรานั่งริมหน้าต่างข้างๆเป็นนายนิก!!!

"ไอ้ดื้อ สนุกมั๊ยมาบ้านนิก" นายนิกหันมาถามเรา

"อื้มๆ!!!สนุกมากอ่ะ บ้านนิกอากาศดีมากๆ ทุกคนใจดีมากๆ"

"ไว้วันหลังมาอีกนะ" นายนิกบอกเรา

"ได้เลย อยากไปทุกอาทิตย์เลยอ่ะ" เราบอกนายนิก

"คร๊าบ ไปอยู่ตลอดชีวิตเลยมั๊ยหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา

"ไอ่ลิง!!อย่าเว่อร์"

"ฮ่าๆ นิกพูดจริงๆ"

"ไม่คุยด้วยแล้ว นอนดีกว่า" เราบอกกับนายนิก

.....แล้วเราก็หลับตานอนบนรถ ซักพักนึงนายนิกก็เอาหูฟังมาเสียบที่หูของเรา เปิดเพลงในMP3 ฟัง....มันเป็นเพลง"หนึ่งในไม่กี่คน"อ่ะ เราฟังไปก็ยิ้มไป เพราะเป็นเพลงที่ชอบอยู่แล้วอ่ะนะ ฮ่าๆ....แหล่ะหนึ่งในนั้น ก็คือเธอคนนี้ ที่ฉันนั้นโชคดี ที่เราได้พบกัน จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน ได้มาร่วมทางเดิน ให้เธอกับฉันได้เจอกับรัก ดีๆ....ฟังไปจนหลับไปจริงๆตอนไหนก็ไม่รู้!!!!

 นายนิกปลุกเราตื่น!!!

"ไอ่ดื้อตื่น ถึงอนุสาวรีย์แล้ว" นายนิกเรียกเรา เราก็งัวเงียตื่นขึ้นมา

....พวกเราลงจากรถตู้ก็ต่อแท็กซี่กลับมาที่มหาลัยกัน พอถึงมหาลัยพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เราพอมาถึงห้องก็ขึ้นเตียง นอนเลย เพราะง่วงมาก

"อ่าว!!! เอิร์ต ลุกมาอาบน้ำก่อนเลย เร็วๆ" นายนิกบอกเรา

"นิกอาบก่อนเลย เอิร์ตง่วงอ่ะ"

"อ่านะ จะอาบไม่อาบ อย่าให้ต้องลงมือนะ" นายนิกบอกเรา

"ก็บอกให้อาบก่อนไง" เราบอกนายนิก

"เออ!!! ตามใจ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นอนหลับไป

....มารู้สึกตัวอีกที เพราะรู้สึกหนาวๆ เราก็เลยตื่นขึ้นมา เฮ้ย!!! กางเกงขายาวเราโดนถอดออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ เสื้อแขนยาวที่ใส่มาก็ถูกถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน ไอ่ลิง!!!แอบถอดเสื้อผ้าให้เราหรอเนี่ย!!!!

"ตื่นมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา

"จะอาบน้ำ"

"อาบดิ!!นิกถอดเสื้อผ้าให้แล้ว" นายนิกบอกเรา

"ไอ่ลิง ใครบอกให้ถอดเนี่ย มาแอบถอดเสื้อผ้าคนอื่นได้ไง" เราว่านายนิก

"ไม่ได้แอบ ตั้งใจถอดเลยหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"ไอ่ลิงบ้าเอ๊ยย!!!" เราว่านายนิกแล้วก็เอาหมอนตีนายนิกแล้วเราก็ลุกไปอาบน้ำ

.....อาบเสร็จเราก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมบนเตียง นายนิกเขยิบเข้ามานั่งข้างหลังเรา แล้วก็ยื่นกระดาษมาให้เรา!!!!

"อ่ะเอิร์ต นิกเจอมันอยู่ในกระเป๋าเสื้อเอิร์ตอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นกระดาษให้เรา

...เราเห็นกระดาษก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย!!!!นี่มันกระดาษเซียมซีของนายบอมที่ให้เราไว้นี่นา ซวยแล้ว!!!!นายบอมจะเขียนว่าอะไรเนี่ย แล้วนายนิกเปิดอ่านที่นายบอมเขียนหรือป่าวเราก็ไม่รู้ แต่นายนิกก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลยนะ

"ผมแห้งแล้วปิดไฟนอนเลยนะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเรา

"อืมๆ!!!"

....เราเซ็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดพัดลม เพราะนายนิกเปิดแอร์ในห้องแล้ว เสร็จแล้วเราก็ปิดไฟในห้องแล้วก็เปิดไฟนอกระเบียง เราออกมานอก
ระเบียงพร้อมกับกระดาษเซียมซีของนายบอม เราค่อยๆเปิดอ่านสิ่งที่นายบอมเขียน....นายบอมเขียนว่า...."ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" เราอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อารมณ์มันประมาณว่า แปลกใจ ตกใจ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เฮ้อ!!!! นายบอมนะนายบอม ว่าแล้วเชียว พักหลังๆมานี่นายบอมทำตัวแปลกๆกับเรามากอ่ะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนายบอมที่ออกตัวก่อน

"เอิร์ตทำไร!" นายนิกถามเราแล้วก็เดินออกมานอกระเบียง

"เอ่อ!!! ป่าวๆ ดาวสวยดีนะนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

"อื้มๆ สวยมาเลยหล่ะ วันนี้แปลกเนอะทำไมดาวเต็มฟ้าเลย ปกติจะไม่ค่อยเห็นนะ" นายนิกพูด

"คืนเดือนมืดด้วยมั้ง" เราบอกนายนิก

"ไหน กระดาษอะไรนิกดูดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ดึงกระดาษเซียมซีไปจากมือเราแล้วก็เปิดอ่าน

"เฮ้ย!!! นิก อย่านะ" เราพูดแต่ก็ห้ามไม่ทันแล้ว นายนิกเปิดอ่านจนได้ ตอนแรกนายนิกอ่านข้อความเซียมซีที่อยู่ข้างหน้าก่อน แล้วก็พลิกกลับไปอ่านด้านหลังที่นายบอมเขียนไว้

"นั่นแน่ มีเขียนอฐิษฐานด้วยอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา

"ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" นายนิกอ่านตามข้อความนั้น

"ใครหรอๆ เอิร์ตขอให้ได้เป็นแฟนกับใครหรอ" นายนิกพูด

....เราก็โล่งใจไป นายนิกคงนึกว่าเซียมซีใบนี้เป็นของเรา แล้วข้อความนั้นเป็นข้อความที่เราเขียน นายนิกก็แซวเราใหญ่เลย

"ไอ่เอิร์ต บอกมา ขอให้ได้เป็นแฟนกับใครอ่ะ นิกรู้จักป๊ะ" นายนิกยังไม่หยุดแซวเรา

"ป่าวๆ ไม่มีไร เอิร์ตก็เขียนไปงั้นแหล่ะ ป่ะๆเข้านอนกันเถอะ ข้างนอกหนาวแล้ว" เราบอกนายนิก

"อ่านะ บอกแค่นี้ก็ไม่ได้นะ"นายนิกพูด

"ไม่มีไรจริงๆ อย่าสนใจเลย เขียนเล่นๆอ่ะ" เราบอกนายนิก

"คร๊าบบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ตัวเอง

.....เราก็คลานไปนอนตรงที่ตัวเอง ได้แต่นอนคิดถึงนายบอมว่า ทำไมนายบอมถึงรู้สึกแบบนี้กับเรานะ

"หลับยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอื้อมมือมาลูบผมเราเล่น

"ยังๆ"

"สบายใจหว่ะเวลาเราอยู่ด้วยกัน" นายนิกพูดกับเรา

"ฮ๊ะ!!! นิกว่าอะไรนะ" เราถามนายนิก

"นิกบอกว่า นิกสบายใจเวลาที่อยู่กับเอิร์ต" นายนิกบอกเรา

"เอิร์ตก็สบายใจ" เราบอกนายนิก

....นายนิกเอามือมาโอบคอเราให้ไปนอนหนุนไหล่นายนิก แล้วก็ลูบผมเราเล่นอยู่แบบนั้น

"อย่าทิ้งนิกไปไหนนะ นิกยังไม่ทิ้งเอิร์ตเลย" นายนิกพูดกับเรา

...เราได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่เงียบ นายนิกคงคิดว่าเราหลับไปแล้ว ก็เลยนอนให้เราหนุนไหล่อยู่อย่างนั้นจนหลับไปจริงๆ

....ตอนเช้ามา นายนิกปลุกเราตื่นนอน เพราะเรามีเรียนตอนเช้า นายนิกมีเรียนบ่าย!!

"เอิร์ตๆ ตื่นไปเรียนได้แล้ว" นายนิกปลุกเรา เราก็ งัวเงียตื่นขึ้นมา

"เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราไว้บนเตียง

"ทำไมอ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก

....นายนิกเอาสองมือมาจับแก้มเราทั้งสองข้างแล้วก็ลูบๆ เราก็ทำหน้างงๆ งัวเงียๆใส่นายนิก

"ฮ่าๆ บ้านนอกหว่ะ แก้มแตกเป็นขุยๆเลยเนี่ย" นายนิกลูบแก้มเราเบาๆแล้วก็พูด...แล้วก็หัวเราะ!!!!

"ก็อากาศมันหนาวอ่ะ ผิวก็แตกเป็นธรรมดา" เราบอกนายนิกแล้วก็จับมือนายนิกออกจากแก้มเรา แล้วก็ลงเตียงไปเตรียมอาบน้ำไปเรียน

"ทาครีมหน่อยก็ดีนะ" นายนิกบอกเรา

"อือ!!! รู้แล้วน่า" เราพูดแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ

...อาบน้ำเสร็จออกมาแต่งตัว ส่วนนายนิกอ่ะหรอ นอนต่อเพราะมีเรียนบ่าย เราออกจากห้องมาเจอนายเอ็มตรงบันไดพอดี ก็เลยเดินไปตึกเรียนพร้อมกันเลย พอมาถึงห้องเรียน ก็เรียนกันตามปกติ มากันครบแก๊งค์ พอพักเบรก พวกเราก็ออกมานั่งหาขนมกินกัน

"เอิร์ต บอม เฝ้าโต๊ะนะสองตัวมึงอ่ะ เดี๋ยวพวกกูไปซื้อขนมมาให้" ไอ้แมคบอกเรากับนายบอม

"ครับพ้ม ตามสบายเลยครับไอ้คุณแมค กระผมขอชาเขียวปั่นแก้วนึงนะครับ" นายบอมบอกไอ้แมค

"ได้เลยครับไอ้คุณบอม เอาตังค์มา" ไอ้แมคบอกนายบอม

"โห!!! ออกไปก่อนดิ" นายบอมพูด

....แล้วเรากับนายบอมก็นั่งกันอยู่สองคนที่โต๊ะไม้หิน เราก็นั่งนิ่งเลยเพราะไม่รู้จะเริ่มคุยกับนายบอมยังไง ส่วนนายบอมก็ได้แต่นั่งมองเรา แล้วก็เงียบๆเหมือนกัน ทำไมนะ แค่ข้อความในใบเซียมซีนั้น ทำไม...ทำให้เรารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับนายบอมได้ขนาดนี้นะ

"เอิร์ต"

"เอิร์ตครับ"

"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเราแล้วก็เอามือมาจับไหล่เรา

"ฮ๊ะ!!! บอม เรียกเอิร์ตหรอ" เราหันไปถามนายบอมเพราะตกใจ

"ครับ บอมเรียกเอิร์ตสามรอบแล้วเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"อ่าๆ ว่าไงๆ" เราถามนายบอม

"บอมจะถามว่า...เอ่อ...เอิร์ตอ่าน....!!!" นายบอมพูดได้แค่นี้ ก็มีเสียงเพื่อนเรียกเรากับนายบอมซ๊ะก่อน

"เอิร์ต บอม วันนี้เรียนเสร็จอยู่ในห้องเรียนก่อนนะ เดี๋ยวพี่ปี2จะมาเข้าประชุมภาควิชาอ่ะ" เพื่อนเข้ามาบอกเรากับนายบอม

"อ่อๆครับๆ"

"ฝากบอกพวกแมคด้วยนะ"

"อื้มๆ เดี๋ยวเอิร์ตบอกให้ ขอบคุณนะ" เราบอกเพื่อน

....พอเพื่อนคนนั้นเดินไป พวกไอ้แมคก็เดินมาพอดี หอบขนมมาเพียบ

"พวกนั้นมาคุยไรว๊ะไอ้บอม" ไอ้แบงค์ถามนายบอม

"เค้ามาบอกว่า วันนี้เรียนเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน เดี๋ยวพี่ปี2จะเข้ามาประชุมภาควิชา" นายบอมบอกไอ้พวกนั้น

"อ่อๆ เรื่องวันพัฒนาชมรมแหงๆเลย" ยัยส้มพูด

"คงงั้นมั้ง..มาๆกินหนมกัน จะได้เข้าไปเรียน" ไอ้แมคพูด

.....แล้วพวกเราก็นั่งกินขนมกัน คุยกันไป นายบอมก็มองๆหน้าเรา เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง คือมันรู้สึกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆอ่ะกับนายบอม เราไม่กล้าพูดกับนายบอมเหมือนแต่ก่อนอ่ะ นายบอมเองก็คงคิดแบบเราเหมือนกัน

"ห่าเอิร์ต ห่าบอม มึงสองตัวมีไรกันป๊ะเนี่ย ทำไมไม่คุยกันเลยว๊ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม

"ป่าวๆ ไม่มีไรนี่" เราพูด

"บอมก็ไม่มีนะ" นายบอมพูด

"แต่กูว่าไม่เหมือนเดิมอ่ะ" ไอ้แมคพูดอีก

"ส้มก็ว่ายังงั้นเหมือนกัน"

"นั่นแน่บอม....ปรึกษาได้นะ" นายเอ็มพูด

"เฮ้ย!!! ไม่มีไรจริงๆ คิดมากน่า ขอตัวไปฉี่ก่อนนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกจากโต๊ะไปฉี่

"ไอ้บอมรอกูด้วย ฉี่ด้วย" ไอ้แบงค์ตะโกนเรียกนายบอมแล้วก็ลุกวิ่งตามนายบอมไป

"ไอ้บอมบอกว่าไม่มีไร แล้วมึงอะเอิร์ตมีไรป๊ะ" ไอ้แมคถามเรา

"ก็บอกไปแล้วว่าไม่มีไรไง" เราพูด

"เอิร์ต มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปี แค่นี้คิดว่ากูดูไม่ออกหรอ" ไอ้แมคพูด

"ส้มบอกเอิร์ตแล้วไง ว่าที่ส้มบอกอ่ะเรื่องจริง" ยัยส้มพูด

"เดี๋ยวๆ นี่คุยเรื่องไรกันอ่ะเนี่ย" เราถามยัยส้มกับไอ้แมค

"ก็เรื่องที่พวกเรากำลังคิดว่า บอมชอบเอิร์ตไง" นายเอ็มหันมาพูดกับเรา

"เฮ้ย!!!! ทำไมคิดแบบนั้นกันอ่ะ" เราพูด

"เออน่า!!! กูว่า กูคิดไม่ผิดหรอก ใช่ป๊ะหล่ะ" ไอ้แมคถามเรา

"เอ่อ!!!...มันก็ใช่อ่ะ" เราตอบไปเบาๆ

"ป่ะๆเข้าเรียนกัน" ไอ้แบงค์เดินมาบอกพวกเรา

[ฟูจิซัน]

....แล้วพวกเราก็เข้าไปเรียน จนพักเที่ยงพวกเราก็ยังนั่งอยู่ในห้องเรียนอยู่ รอพวกพี่ๆปี2 เข้ามาประชุมภาควิชา ซักพักนึง พี่ๆก็เข้ามากัน พี่วินเดินเข้ามาหาเรากับนายบอม พร้อมกับยื่นกูลิโกะป๊อกกี้มาให้คนละกล่อง

"สวัสดีครับพี่วิน" เรากับนายบอมสวัสดีพี่วิน

"อ่ะ!!!ขนม" พี่วินพูดแล้วก็ยื่นกล่องป๊อกกี้ให้เรากับนายบอม

"ขอบคุณครับพี่วิน"

...พี่วินพยักหน้าให้เราสองคนแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆเค้า

....พี่ๆปีสองประชุมพวกเรา แล้วก็บอกว่า วันหยุดวันรัฐธรรมนูญ วันที่10ธันวาคมที่จะถึงนี้ ทางชมรมของภาควิชาได้กำหนดให้เป็นวันพัฒนาชมรม ถ้าน้องๆคนไหนไม่ได้กลับบ้าน หรือไม่มีธุระที่ไหน ตอน9โมงเช้า ให้ไปพร้อมกันที่ชมรม เราจะจัดการทำความสะอาดชมรม เก็บกวาดขยะ แล้วก็จัดกระถางต้นไม้ จัดเรือนเพาะชำใหม่ มีทำกับข้าวเลี้ยงด้วย ถ้าวันนั้นใครไม่มีธุระไปไหนก็ไปเจอกันที่ชมรมได้เลย!!!! พอพวกพี่ๆบอกเราเรื่องพัฒนาชมรมเรียบร้อยก็จบการประชุม พวกเราก็แยกย้ายๆกินข้าวกัน ตอนบ่ายไม่มีเรียน เราก็ยังไม่รู้จะไปไหนเลย อาจจะกลับห้องไปนอนดีกว่า ฮ่าๆ

"เฮ้ย!!! ไปกันป๊ะพัฒนาชมรมอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามพวกเรา

"กูไป" ไอ้แมคพูด

"ส้มไป"

"เอ็มไป"

"เอิร์ตไป"

"บอมด้วย"

"สรุปไปกันหมด กูก็ไป" ไอ้แบงค์พูด

"แต่ตอนนี้ ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ หิวแล้วหว่ะ" ไอ้แมคพูด

....เสียงโทรศัพย์เราดัง...นายนิกโทรมา

"เอิร์ต อยู่ไหนกันเนี่ย" นายนิกถามเรา

"กำลังไปโรงอาหารอ่ะ"

"วันนี้ทำไมเลิกเรียนช้าจัง นิกรออยู่โรงอาหารนะ"

"มีประชุมภาคอ่ะ"

"คร๊าบๆ มาเลย จองโต๊ะไว้แล้ว" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป

....พวกเราเดินไปถึงโรงอาหารก็เห็นไอ้ลิงยืนรออยู่ที่โต๊ะแล้ว

"อ่าว!!!ไอ้นิก มีเรียนบ่ายหรอ" ไอ้แมคถามนายนิก

"อือ!!! เดี๋ยวตอนเย็นไปซ้อมบาสอีก ซวยชิบ!!!"

"แล้วไม่มากินข้าวเย็นด้วยกันหรอ" เราถามนายนิก

"ไม่ได้มาอ่ะ กว่าจะเลิกซ้อมก็ดึกเลย แต่ตอนนี้เราไปซื้อข้าวด้วยกันก่อนเลย ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราเดินไปซื้อข้าว

"ไปดูนิกซ้อมป๊ะเย็นนี้" นายนิกถามเรา

"ไม่กล้าไปหรอก เดี๋ยวรอที่ห้องละกันนะ" เราบอกนายนิก

"อยู่คนเดียวได้หรอ"

"ได้ดิ"

"ไอ่ดื้อ!!!"

"เรียกทำไม"

"ก่อนนอนทาครีมด้วยนะ เดี๋ยวหน้าแตก ฮ่าๆ" นายนิกกระซิบบอกเราแล้วก็หัวเราะ

"ไอ่ลิง พูดมากหว่ะ" เราพูดแล้วก็หยิกเอวนายนิก

"โอ๊ย!!! เจ็บไอ่เอิร์ต!!!!" นายนิกร้อง ฮ่าๆ

....เรากับนายนิกซื้อข้าวเสร็จก็กลับมาที่โต๊ะ แล้วเราก็กินข้าวพร้อมกัน

"ไอ้บอม เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ไปเล่นเกมส์ห้องมึงได้ป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม

"ครับๆ!!! ได้ดิ"

"ป่ะๆงั้นไปเล่นเกมส์ห้องไอ้บอมกันไอ้แมค ไอ้เอ็ม" ไอ้แบงค์หันไปบอกสองคนนั้น

"ส้ม มึงจะไปป๊ะเนี่ย"

"ไม่อ่ะ จะเข้าไปหาแพรวที่คณะ"

"เออๆ เอิร์ตอ่ะ ไอ้นิกไม่อยู่ มึงจะไปไหน"

"กลับห้องไปนอน" เราพูด

"เอ่อ!!!เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"ทำไมอีกว๊ะไอ้บอม" ไอ้แมคถามนายบอม

"เอ่อๆ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูด

"เอิร์ต ไปนอนห้องบอมก็ได้ จะได้มีเพื่อนอยู่เยอะๆ" นายนิกหันมาพูดกับเรา

....นายนิกบอกว่าให้เราไปนอนห้องบอมก็ได้!!!! งง!!!มาก ทำไมนายนิกถึงให้เราไปนอนห้องนายบอมนะ ปกติจะหวงมาก ฮ่าๆ เราคิดไปเองอีกแล้วอารมณ์ในตอนนั้น แต่เราก็เดินกลับไปที่ห้องนายบอมพร้อมพวกไอ้แมคนะ

"แมคอ่ะกุญแจ ขึ้นไปกันก่อนเลย เดี๋ยวบอมแวะซื้อน้ำก่อน พอดีน้ำในตู้เย็นหมดอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกุญแจกับคีย์การ์ดให้ไอ้แมค

"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปเซเว่นกับบอมนะ ช่วยถือน้ำ" เราหันไปบอกนายบอม

"ครับ" นายบอมบอกเรา

....เรากับนายบอมแยกไปเซเว่น พวกนายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมคไปหอนายบอมก่อน

"เฮ้ย!!! ไอ้บอม ไม่มีเรียนหรอ" เสียงใครคนหนึ่งตะโกนเรียกนายบอม

"อ่าว!!!ไอ้ฟิลด์ เรียนเสร็จแล้ว ตอนบ่ายไม่มีเรียนหว่ะ แล้วมึงอ่ะ!!!" นายบอมถามนายฟิลด์

"กูมีเรียนบ่ายเนี่ย เซ็งหว่ะ มีสอบ" นายฟิลด์บ่นพึมพัมๆ แล้วก็หันมายิ้มกับเรา

"แหม่ๆ ตัวติดกันเลยนะ บอกไปแล้วหรอว๊ะไอ้บอม" นายฟิลด์แซวเรากับนายบอม

"บอกอะไรหรอบอม" เราหันไปถามนายบอม

"เอ่อๆ!!! ไม่มีไรครับ ไอ้ฟิลด์มึงก็พูดเพ้อเจอ" นายบอมหันไปว่านายฟิลด์

"มันไม่บอก เดี๋ยวฟิลด์บอกให้ก็ได้เอิร์ต ไอ้บอมมัน....!!!!" นายฟิลด์กำลังจะอ้าปากบอกเรา

"เฮ้ย!!! อย่านะไอ้ฟิลด์ หุบปากแล้วไปเรียนเลยมึอ่ะ" นายบอมเอามือไปปิดปากนายฟิลด์

"กูไม่คุยด้วยแล้ว ไปซื้อของดีกว่า ป่ะเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็จูงมือเราเข้าเซเว่นไป

....เราหันไปมองนายฟิลด์ นายฟิลด์ก็ยิ้มๆแล้วทำหน้าทะเล้นๆใส่เรา ทำให้อยากรู้ไปอีกว่า นายบอมพูดอะไรกับนายฟิลด์ไว้ ฮ่าๆ

"เอิร์ตอย่าไปฟังมันมากนะไอ้ฟิลด์อ่ะ มันชอบแกล้งบอม" นายบอมพูดกับเรา

"อ่านะ แล้วบอมคุยอะไรกับฟิลด์ไว้หล่ะ" เราถามนายบอม

"ไม่มีไรหรอก เอิร์ตอย่าสนใจเลยครับ แหะ แหะ" นายบอมพูด

.....ตอนนี้เราเริ่มสังเกตุว่าคนในเซเว่นมองมาที่เรากับนายบอม ตอนแรกก็สงสัย ว่าคนมองเรากับนายบอมทำไม จนนึกขึ้นได้ว่า ตอนนี้ นายบอมจับมือเราอยู่นี่นา

"เอ่อ!!! บอม"

"ครับว่าไง"

"ปล่อยมือก่อนดีมั๊ย แหะ แหะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ

"อุ่ย!!!! ขอโทษครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือออกจากมือเรา

"เอิร์ตกินขนมไรมั๊ย มาเลือกๆ" นายบอมถามเรา

"ไม่อ่ะบอม ง่วงนอนมากกว่า" เราบอกนายบอม

"เมื่อคืนนอนกันดึกหรอ" นายบอมถามเรา

"อื้มๆ"

"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา

"ว่าไงบอม"

"เอ่อ!!! เอิร์ต...เอิร์ต"

"ว่าไง พูดมาๆ" เราถามนายบอมเพราะเห็นนายบอมทำอึกอักๆ จะพูดก็ไม่พูด

"เอ่อ!!! เอิร์ตชอบกินขนมนี้มั๊ย บอมชอบมากเลยนะ" นายบอมพูดแล้วก็หยิบถุงปาปริก้าขึ้นมา

"ใช่หรอ?บอม บอมชอบกินทาโร่ถุงสีขาว ไม่ใช่หรอ?" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆให้นายบอม

"เอ่อ!!! อ่า!! เอิร์ตรู้ได้ไงอ่ะ" นายบอมถามเรา

"ก็บอมเคยบอกเอิร์ตตอนไปรับน้องไง จำไม่ได้หรอ? ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"ใช่ๆครับ จำได้ดิ? แหะ แหะ งั้น ทาโร่ก็ทาโร่" นายบอมพูดแล้วก็เอาถุงปาปริก้าไปเก็บแล้วหยิบถุงทาโร่มาแทน ฮ่าๆ นายบอมนะนายบอม

.....แล้วนายบอมก็ไปหยิบขวดน้ำ แล้วก็ไปจ่ายตังค์ เสร็จแล้วเรากับนายบอมก็เดินกลับหอนายบอมกัน พอถึงห้องสามคนนั้นก็กำลังเล่นเกมส์กันอยู่เลย แถมยัยส้มกับยัยแพรวก็อยู่ด้วย

"อ่าว!!!ส้ม แพรว มาได้ไงเนี่ย" เราถามสองคนนั้น

"ก็ตอนแรกแพรวว่าจะไปทำรายงาน แต่เน็ตที่คณะล่มอ่ะ เลยกลับมาหอ แล้วส้มก็ชวนมาห้องบอมเนี่ย" ยัยแพรวบอกเรา

"อ่ะเอิร์ต ขนมครกคณะถาปัด อร่อยนะ" ยัยแพรวพูดแล้วก็ยื่นกล่องขนมครกให้เราชิม

"บอม ส้มมีกล้วยปิ้งมาฝาก ไม่ราดน้ำเชื่อม!!!!" ยัยส้มบอกนายบอม

"โห!!!! ส้มนี่รู้ใจบอมจริงๆเลย ฮ่าๆ ขอบคุณคร๊าบบบ" นายบอมพูดแล้วก็มานั่งลงข้างๆยัยส้มกินกล้วยปิ้ง นายบอมอ่ะชอบกินกล้วยปิ้ง แต่ว่าไม่ต้องราดน้ำเชื่อม เวลากินลูกชิ้นก็เหมือนกัน นายบอมจะสั่งแบบไม่ต้องจิ้มน้ำจิ้ม แปลกๆเนอะ!!!!

"เอิร์ตมาหาพี่หน่อย พี่จ้างป้อนขนม มาๆ" ไอ้แบงค์เรียกเราไปป้อนขนมให้มัน

"แหม่ๆ ไอ้แบงค์ จะสบายไปแล้วนะมึงอ่ะ" ยัยส้มว่าไอ้แบงค์

"อ่ะแบงค์" นายเอ็มเรียกไอ้แบงค์แล้วก็เอากล้วยปิ้งทั้งลูกยัดปากไอ้แบงค์

"โห!!!! เล่นงี้เลยหรอ ร้อนชิบเลยเอ็ม" ไอ้แบงค์บ่นนายเอ็ม

"ฮ่าๆ" พวกเราหัวเราะขำไอ้แบงค์

....เรานั่งคุยกับยัยส้มยัยแพรวไป ส่วนพวกนั้นก็นั่งเล่นเกมส์กันไป ซักพักเราก็ง่วง!!!!! ยัยแพรวกับยัยส้มขอตัวกลับไปนอนที่ห้อง ส่วนเราก็เตรียมจะขึ้นเตียงนายบอมแล้ว

"เอิร์ต นอนก่อนมั๊ย" นายบอมถามเรา

"อื้อๆ ง่วงแล้วเนี่ย"

"ครับ..งั้นขึ้นเตียงเลย ตามสบายเลย" นายบอมบอกเรา

....เราก็ขึ้นไปนอนบนเตียงนายบอม ซักพักนายบอมก็ขึ้นมานั่งข้างๆเรา (เรานอนหนุนหมอนอยู่ แต่นายบอมขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงข้างๆเรา)

"หลับเลยนะ เดี๋ยวบอมปลุกกินข้าว" นายบอมหันมาพูดกับเรา

"อื้มๆ"

....เราเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว ทำไงดี!!!! ความรู้สึกมันแปลกๆทุกทีเวลาที่ต้องสบตากับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม....นายบอมมองเราแล้วก็ยิ้มๆ

"เฮ้ย!!!ไอ้บอม ตามึงเล่นแล้ว มาเลยๆ" ไอ้แมคหันมาเรียกนายบอม

"อ่า!!!ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลงจากเตียงไปนั่งเล่นเกมส์

.....ส่วนเราก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่รู้สึกตัวตื่นมาฉี่ ไอ้พวกนั้นเลิกเล่นเกมส์กันแล้ว นอนหลับกันอยู่ข้างหน้าจอทีวีเลย ส่วนนายบอมขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆเรา เราลุกไปฉี่แล้วก็กลับมานอนต่อ พอล้มตัวนอน นายบอมก็พลิกตัวมาหาเรา

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเราเบาๆ

"ว่าไงบอม"

"เอิร์ต...เอิร์ต อืม!!!! เฮ้อ!!! นอนต่อเถอะ" นายบอมพูดแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้เรา

"บอมเป็นไรเนี่ย มีไรก็พูดมาดิ" เราบอกนายบอม

"ไม่มีไรครับ เอิร์ตนอนเถอะ" นายบอมตอบเราทั้งๆที่ยังหันหลังให้เราอ่ะ

"อืมๆ ถ้ามีไรก็บอกนะเราเพื่อนกัน" เราบอกนายบอม

"เอ่อ!!! เพื่อน!!! ครับๆ" นายบอมตอบเรา

.....แล้วเราก็นอนนิ่งๆหลับตาอยู่อย่างนั้น ก็ไม่ได้หลับหรอกนะ ยังพอรู้สึกตัวอยู่ ซักพักนายบอมก็พลิกตัวหันกลับมานอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก

"ทำไมพูดไม่ออกว๊ะไอ้บอม เฮ้อ!!!!"

"แม่งพูดยากจริงหว่ะ"...นายบอมบ่นพึมพัมๆกับตัวเอง

....ซึ่งเราก็ได้ยินนะที่นายบอมพูด ในใจตอนนั้นก็รู้แล้ว ว่าที่นายบอมพยายามจะพูดกับเรา ก็น่าจะเป็นเรื่องข้อความในใบเซียมซีอันนั้นแหล่ะมั้ง.....!!!!!

"เอิร์ตๆ นิกโทรมา" นายบอมเขย่าตัวเราปลุกเราให้ตื่น

....เรางัวเงียๆตื่นมารับโทรศัพย์นายนิก

"ฮัลโหล ว่าไง!!"

"ทำไมรับช้าจังว๊ะ" นายนิกว่าเรา

"ก็เอิร์ตนอนอยู่อ่ะ"

"อ่อครับๆ นิกเรียนเสร็จแล้วนะกำลังเดินไปหา"

"รออยู่หน้าเซเว่นแหล่ะ เดี๋ยวก็ลงไปกินข้าวเลย" เราบอกนายนิก

"ครับๆ รับทราบคร๊าบบ" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป

"นิกเรียนเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามเรา

"อือ!!! กี่โมงแล้วเนี่ยบอม" เราถามนายบอม

"หกโมงจะครึ่งแล้วครับ"

"งั้นปลุกพวกนี้ดีกว่า จะได้ไปกินข้าวกัน" เราบอกนายบอม

"ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็เดินไปปลุกพวกไอ้แมค

....ยัยส้มโทรมาหาเรา

"ว่าไงส้ม"

"ตื่นกันยังเนี่ย" ยัยส้มถามเรา

"เอิร์ตตื่นแล้ว กำลังปลุกพวกแมคอ่ะ"

"เคๆ งั้นส้มไปรอที่ร้านข้าวนะ ร้านเดิมๆ" ยัยส้มบอกเรา

"อื้มๆ เดี๋ยวรีบลงไป" เราบอกยัยส้ม

"เออ!!!ส้ม ฝากดูนิกด้วยนะ เอิร์ตบอกให้รออยู่ที่เซเว่นอ่ะ" เราบอกยัยส้ม

"โอเคได้ๆ" ยัยส้มบอกเราแล้วก็วางสายไป

...นายบอมปลุกพวกนั้นตื่นนอน ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปที่ร้านข้าวร้านเดิม ก็เจอนายนิกอยู่กับส้มกับแพรวแล้ว พวกเราก็สั่งข้าวมากินกัน คุยกัน กินเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เรา นายนิก นายเอ็มกลับด้วยกัน

"เอิร์ต เอ็ม ไปกินนมร้านป้ากัน" นายนิกชวนเรากับนายเอ็ม

"ป่ะๆไปดิๆ" เราพูด

....แล้วเราสามคนก็เดินไปร้านนมป้าร้านประจำ

"ป้าครับ นมน้ำผึ้งอุ่นสองแก้วครับ" นายนิกบอกป้า

"ของเอ็มเป็นชาเขียวอุ่นครับป้า" นายเอ็มบอกป้า

"แหม!!! หายหน้าไปกันนานเลยนะหนุ่มๆ" ป้าแซวพวกเรา

"วันนี้คิดถึงป้าก็เลยมา" นายนิกบอกป้า

"งั้นแสดงว่าวันอื่นๆไม่คิดถึงป้าใช่มั๊ยเนี่ย" ป้าถามพวกเรา

"คิดถึงทุกวันแหล่ะครับป้า จริงๆนะ" นายนิกบอกป้า

"แหม!!! ปากหวานแบบนี้เอาขนมปังไปกินคนละแผ่นนะป้าแถมให้" ป้าบอกแล้วก็หยิบขนมปังทาเนยให้เราสามคน

"ขอบคุณครับป้า" พวกเราขอบคุณป้าแล้วก็เดินกลับมาหอใน

.....พอกลับมาถึงห้อง นายนิกก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันทีเลย

"เฮ้อ!!!! เรียนหนักโคตรๆ นี่ขนาดปีหนึ่งเองนะเนี่ย" นายนิกบ่น

"ไอ่ลิง ไปอาบน้ำก่อนเลย" เราบอกนายนิก

"เอิร์ตไปอาบก่อนดิ เดี๋ยวนิกพักสายตาแป๊บนึง" นายนิกบอกเรา

"อือ!!!"

....แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัว ออกมาอีกทีนายนิกก็นอนหลับไปแล้ว ชุดนักศึกษาก็ยังไม่ได้ถอดเลย ไอ่ลิงนะไอ่ลิง เราเดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียง แต่ก็นอนไม่ได้หรอก เพราะนายนิกนอนขวางเตียงขนาดนั้น เราก็เลยเขย่าตัวนายนิก ปลุกนายนิกตื่นไปอาบน้ำ

"นิกๆ ตื่นๆ"

"นิก ตื่นไปอาบน้ำดิ"

"ไอ่ลิง...ตื่น...!!!"

....นายนิกไม่หือไม่อือนะ แต่เอามือมาดึงเราให้นอนลงข้างๆนายนิก หนุนแขนนายนิก

"เฮ้ย!!! ไม่ต้องเลย ตื่นไปอาบน้ำเลย" เราบอกนายนิก

"อือ!!!! ไม่อาบแล้ว นอนเลย นิกเหนื่อยอ่ะ" นายนิกบอกเรา

"ไม่อาบก็ไปนอนข้างเตียงเลย" เราไล่นายนิก

"ไม่ไปจะนอนบนนี้ นอนกับเอิร์ตแหล่ะ"

"งั้นก็ไปอาบน้ำดิ!!!!" เราบอกนายนิก

"เอิร์ต!!!" นายนิกเรียกเรา

"เรียกไม!!!"

"วันหยุดนี้ไปบ้านนิกนะ" นายนิกชวนเราไปบ้านตอนวันหยุดรัฐธรรมนูญที่จะถึงนี้

"เอิร์ตไปไม่ได้อ่ะ มีพัฒนาชมรมพอดีเลย นี่เพิ่งกลับมาจากบ้านนิกนะ" เราบอกนายนิก

"เฮ้อ!!!!ครับๆ งั้นนิกไปอาบน้ำก่อนนะ"

....นายนิกพูดแล้วก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำ  ส่วนเราก็เตรียมจัดที่นอนใหม่ แล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ของตัวเอง นายนิกอาบน้ำเสร็จแล้วก็ขึ้นมานอนตรงที่ตัวเอง

"ไอ้ดื้อ!!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็ยื่นแขนมาสะกิดเรา

"ว่าไงๆ"

"ยังไม่หลับหรอ" นายนิกถามเรา

"อือ!!! วันนี้ไปห้องบอมก็นอนยาวเลย" เราบอกนายนิก

"ไม่ได้เล่นเกมส์กะพวกนั้นหรอ"

"ไม่ได้เล่นอ่ะ เล่นไม่เป็น"

"นิกง่วงแล้วอ่ะ"

"นิกง่วงก็นอนสิ"

"อื้ม!!!ครับ เอิร์ตก็นอนได้แล้วนะ"

"อื้มๆ"

"ฝันดีนะครับ"

"อื้ม!! ฝันดีๆ" เราบอกนายนิก

.....แล้วนายนิกก็พลิกตัวนอนหันหลังให้เรา ส่วนเราก็นอนคิดแต่เรื่องของนายบอม เฮ้อ!!!! นี่นายบอมชอบเราจริงๆหรอเนี่ย หรือเรากำลังคิดไปเองอีก เดี๋ยวก็เป็นแบบที่รู้สึกกับนายนิกอีกอ่ะ ไม่อยากให้ซ้ำรอยเล๊ย!!!!

 

ขอบคุณมากมายนะครับ...สำหรับกำลังใจ^^