@@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@  (อ่าน 178719 ครั้ง)

ออฟไลน์ love AJ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-2
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:


เรารับไม่ได้กับเอิร์ตโอ๊ยเพลีย


เอาตรงๆสงสารนิกเลย ณ นาทีนี้


ออฟไลน์ toshika

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 819
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-4
เฮ่ยๆ!!!!!!

คืออะไรเนี่ย ยังไงๆ ทำไมมาได้กะบอมเฉยเลย


เริ่มไปไกลแล้วหรือเปล่า เอ๊ะยังไง รอนะคะ

ออฟไลน์ Goodfellas

  • magKapleVE
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Adult games: dating for spicy meetups
แหม่... มันคาใจมากจนต้องย้อนมาอีกรอบ 555

สำหรับตอนนี้คือ จริงๆผมไม่รู้เหมือนกันว่าผู้เขียนคิดอะไรอยู่ถึงเขียนออกมาราวๆนี้  มันขาดความสมจริงไปหลายอย่างมากเกินไปจนแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยกตัวอย่างเช่น 

1.คนเราถ้ามีอะไรกันจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการเรียกชื่ออีกคนเลยแม้สักครั้ง  และทุกคนจะมีนิดนึงแหละที่อยากเห็นอยากมองหน้าคนที่เรากำลังมีอะไรด้วยอยู่ในตอนนั้นไม่ว่าจะเมาสักแค่ไหน  ดังนั้นความเป็นไปได้ที่จะมีอะไรกันโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยครับ  สังเกตว่าผมไม่ได้บอกว่าเป็นไปได้ยากนะ  แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยต่างหาก

2.ถ้าตั้งใจเขียนเรื่องให้สุดท้ายมาลงเอยกับบอม  หลังจากนี้คนที่เชียร์นิกอยู่ผมไม่รู้ว่าจะทนอ่านกันได้อยู่มั๊ย  เพราะแน่นอนว่าในชีวิตจริงมันจะไม่มีใครรับได้หรอกครับถ้าคนที่เรารักและต้องการมากอย่างนั้นมีใครมาชิงตัดหน้าไปซะก่อน 

และผลที่จะเกิดตามมาหลังจากนี้คือ นิกคงรับไม่ได้อย่างสุดๆ จากที่เจ็บมากเรื่อง"ไหม"มาแล้วครั้งนั้น พอมาคราวนี้ต้องเจ็บหนักยิ่งกว่าเดิมอีกมากเพราะเอิร์ตอีก และที่แน่ๆคงต้องแค้นบอมไปตลอดกาล  เสียทั้งคนรักทั้งเพื่อนไปในคราวเดียวกันอีกแล้ว

ถามว่าโหดร้ายกับนิกมากเกินไปรึเปล่า  ผมคงไม่มีคำอธิบาย  เพราะถ้าคิดตามที่ผมกล่าวไปคงรู้สึกได้เลยว่ามันเกินไปจริงๆ  ก็คงได้เห็นกันแล้วนะครับว่าสิ่งที่เราเขียนให้ตัวละครเป็นไปนั้น  มันมีผลเยอะมาก  ที่สำคัญคือ ตอนนี้มันแทบจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วย  และสุดท้ายที่ผมกลัวก็คือ ถ้าคนอ่านส่วนนึงเขารับตรงนี้ไม่ได้ก็คงต้องเลิกอ่านกันไปแน่ๆ  ไม่อยากให้เป็นงั้นเลยครับ

ถ้าเป็นได้นะ  ผมอยากให้แก้ซะว่าทุกอย่างเมื่อคืนจริงๆแล้วเป็นตัวนิกเองที่มีอะไรกันไป  ส่วนบอมแค่เมามากแล้วเข้าเต้นท์มาผิด  ส่วนนิกมันก็แค่ลุกไปเข้าห้องน้ำตอนใกล้เช้าแล้วอาจจะเผลอไปหลับอยู่ในบ้านแม่แค่นั้น  คงแก้เรื่องได้ประมานนี้น่ะครับ ไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว  ลองไปพิจารณาดูแล้วกันนะครับ คุณคนเขียน

สุดท้ายนะ จริงๆผมก็กลัวว่าคุณคนเขียนจะหาว่าผมก้าวก่ายคุณมากไป  แต่บอกตรงๆว่าผมเองก็ชอบเรื่องนี้มากอยู่เลยติดตามมาถึงตรงนี้  ยอมรับว่ารับไม่ได้เหมือนกันถ้าเรื่องมันจะเบนเข็มจากเดิมไปมากขนาดนี้โดยไม่มีเหตุผลที่ดีพอมารองรับ 

อยากให้คุณคนเขียนลองไปคิดดูใหม่ให้ดีๆอีกทีละกันครับว่า  ใจเราจริงๆอยากเขียนให้มันเป็นแบบนี้เหรอ  ในเมื่อมันจะทำร้ายจิตใจตัวละครของเราอย่างร้ายแรงจนอาจจะแก้ไขอะไรไม่ได้ไปเลย  และหลังจากนี้เรื่องจะเขียนยากขึ้นอีกมากเลยนะครับ ดราม่าไปขนาดนี้

ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7
 
:z13:  คุยกับรูมเมท

 ....คนเขียนต้องขอดื้อลงตอนต่อจากนี้ไป ลองเสี่ยงดูอีกซักครั้งนะครับ ถ้ายังทำร้ายจิตใจรูมเมทท่านอื่นๆอยู่ก็คงต้องขอเวลารื้อพลอตเรื่องกันใหม่ แหะ แหะ ไม่อยากให้คนอ่านหายไปเหมือนกันครับ
ความไม่สมจริงหรือ ความไม่สมูทของเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นต้องขออภัยจริงครับ ผมคงใช้ภาษาและคำที่อธิบายได้ไม่ดีพอ....แล้วก็ต้องขอบคุณมากๆเลยนะครับ สำหรับคุณGoodfellas...รูมเมทที่กลับมาอีกครั้ง เพราะเมื่อวานยอมรับเลยว่า ตกใจเหมือนกันกับคำว่า บ๊าย บายของคุณGoodfellas....ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีมากๆในทุกครั้ง อาจจะทำตามคำแนะนำได้ไม่ดีที่สุด แต่จะค่อยๆแก้ไขไปเรื่อยๆนะครับ...ขอบคุณรูมเมททุกๆคนมากๆครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


Roommate&Soulmate(ตอนที่58)..คำสัญญา...บนสะพานข้ามทางรถไฟ

.....หลังจากที่เราตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกับนายบอมเรียบร้อยแล้ว อารมณ์นั้นคือต้องปล่อยเลยตามเลยเรื่องนี้ไปก่อนทั้งๆที่ในใจต่างคนก็ต่างรับไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่...เพราะว่าต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำบุญก็เลยต้องหยุดไว้แค่นี้ก่อน เรากับนายบอมพากันออกมาจากเต๊นท์ แล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ แต่ว่าเราไม่เห็นนายนิก ก็เลยกลับไปที่เต๊นท์ใหญ่ เจอนายนิกยังนอนอยู่ เราก็เลยเข้าไปปลุก!!!!

"นิกๆ ตื่นๆ" เราเขย่าตัวปลุกนายนิก

"อือ!!!! นอนต่ออีกแป๊บดิ!!!" นายนิกงัวเงียๆ แล้วก็ดึงตัวเราลงไปนอนข้างๆ

"ไม่ๆ ตื่นเลย สายแล้ว" เราบอกนายนิก

"อื้อ!!!คร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ

"อ่าว!!! ทำไมนิกมานอนเต๊นท์นี้อ่ะ" นายนิกถามเราแบบ งงๆ!!

"ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อคืนคงเมากันมากอ่ะ" เราบอกนายนิก

"แล้วเอิร์ตนอนไหนอ่ะ" นายนิกถามเรา

"เอิร์ตนอนเต๊นท์นิก"

"นอนกับใคร!!" นายนิกถามเราแล้วก็มองหน้าเรา

"เอ่อ!!!!..."(เราก็...เอาไงดีว๊ะ ถ้าไม่บอกตอนนี้ นายนิกรู้ทีหลังก็เป็นเรื่องแน่ๆ แค่ความผิดเมื่อคืนก็รู้สึกผิดพอแล้ว)

"นิกถามว่า...นอนกับใคร หรือนอนคนเดียว"

"เอ่อ!!!"

"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกชื่อเราแล้วก็เอาสองมือมาจับไหล่เรา

"นอนกับบอม" เราก้มหน้าบอกนายนิก

....แล้วนายนิกก็เงียบไป!!!!ไม่พูดอะไรอีก

"เฮ้ย!!! ไอ้นิกไอ้เอิร์ต อยู่ไหนว๊ะเนี่ย ไปอาบน้ำเร็วๆ" เสียงไอ้แบงค์เรียกเรากับนายนิก

....นายนิกลุกจากเต๊นท์ออกไปอาบน้ำเลย ทิ้งเราอยู่ในเต๊นท์ เฮ้อ!!!!อยากจะร้องไห้!!!!! ความผิดที่ไม่ได้ตั้งใจนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะรู้สึกดีขึ้น!!!! แน่นอนมันคงต้องปกปิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าวันนึงเค้าคงจะรู้ความจริง หรืออาจจะเป็นความลับตลอดไป!!!!

.....เราออกมาจากเต๊นท์ ไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ไปที่วัดกัน นายบอมเองก็คงอยากจะพูดอะไรกับเราดูกระวนกระวาย พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์เองก็ดูเฉยๆนะ คงไม่ได้สนใจเรื่องที่เก็บนายนิกกับนายบอมมานอนผิดเต๊นท์ซักเท่าไหร่////จนทำบุญเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็ไปไหว้พระกัน

"ส้ม....ไอ้ออฟอยู่ไหนว๊ะ ไม่ได้มาทำบุญหรอ" ไอ้แมคถามยัยส้ม

"ทำที่วัดในตลาดมั้ง ทำไมหรอ"

"ก็เมื่อคืนดิ!!!! กูให้มันพาไอ้บอมไปนอนเต๊นท์ แม่งเสือกพาไปนอนเต๊นท์ไอ้นิก แล้วเอาไอ้นิกไปนอนเต๊นท์ใหญ่" ไอ้แมคพูด

"อ้าวววว!!!!! จริงดิ แล้วเมื่อคืน เอิร์ตกับบอมก็นอนด้วยกันอ่ะดิเนี่ย!!!" ยัยส้มหันมาถามเรา

"ครับ!!!!"นายบอมพูด

"นิกก็ งง!!!เลย เอิร์ตไปปลุก ตื่นมานอนเต๊นท์ใหญ่เฉยเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"กูว่า ไอ้เอิร์ตเสร็จไอ้บอมแล้วแน่ๆ ฮ่าๆ เมาทั้งคู่ด้วยอ่ะดิ!!!" ไอ้แบงค์พูด

"เออ!!!หว่ะ" นายเอ็มพูด

"ไงเนี่ย!!!สองคนมึงอ่ะ เงียบกันเลยนะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม

....เรากับนายบอมก็มองหน้ากัน!!!! จังหวะนั้นนายนิกเอามือมาจับมือเรา แล้วก็บีบแรงมาก เราเลยหันหน้าไปมองนายนิก ก็เจอกับสายตาของนายนิกที่กำลังมองเราอยู่ (ประมาณว่า...นิกก็อยากรู้เหมือนกัน)

"เอ่อ!!! ไม่มีไรหรอกครับ แหม่!!!! เมาขนาดนั้น ไปนอนได้ยังไงบอมยังไม่รู้เรื่องเลย" นายบอมบอกพวกนั้น

"ห่า!!!! แค่เนี่ย คิดนานเนอะกว่าจะตอบ" ไอ้แบงค์พูด

"ก็จริงนี่ครับ ไม่มีไรหรอก อย่าคิดมากๆ" นายบอมพูด

"แล้วเอิร์ตอ่ะ ว่าไง!!!!" นายนิกหันมาถามเรา

"เอ่อ!!!! เอิร์ตเข้าไปนอนก่อน ไม่รู้เรื่องเลยว่าบอมเข้ามานอนตอนไหน" เราพูด

"เออ!!!! สรุปว่า!!!!ไอ้นิกชนะ" ไอ้แมคหันไปพูดกับไอ้แบงค์

"ชนะอะไร ยังไง งง!!!" ยัยแพรวพูด

"เอ่อ!!! เดี๋ยวถึงเวลาแมคจะบอกเองนะแพรว ตอนนี้ปล่อยให้ งง!!! ไปกันก่อน ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ้แบงค์ก็หัวเราะ

"อะไรกันว๊ะไอ้สองคนนี้" ยัยส้มพูด

.....เราหันไปมองเพื่อนๆ ก็เห็นนายเอ็มอมยิ้มนิดๆ เพราะนายเอ็มรู้เรื่องเรากับนายนิกนี่นา ฮ่าๆ นายบอมกับนายนิกก็ งงๆ

....พวกเราพากันไหว้พระที่วัด เสร็จเรียบร้อยก็กลับมาที่บ้าน พรุ่งนี้เช้าก็ต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว เฮ้อ!!!!กลับไปพร้อมกับความผิดที่ติดตัวติดใจ ไม่รู้จะทำยังไง เราอยากรู้ว่านายบอมจะคิดยังไงกับเรื่องนี้นะ!!!!

"พรุ่งนี้แม่เหมารถตู้ให้แล้วนะ ให้ไปส่งถึงที่เลย" แม่บอกพวกเรา

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับแม่" พวกเราขอบคุณแม่

"ไม่เป็นไรๆ แล้วพากันมาเที่ยวอีกนะ แม่จะรอนะลูก" แม่บอกพวกเรา

"ค่ะ/ครับ" พวกเรารับปากแม่

"เป็นไงกันบ้าง สนุกกันหรือป่าว" ป้าเข้ามาถามพวกนายนิก นายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์

"สนุกสิครับป้า เมื่อวานลุงพาไปทอดแห ผมชอบครับ" ไอ้แบงค์บอกป้า

"กล้วยบวชชีของย่าอร่อยมากเลยครับ เอ็มกินไปเยอะเลย กลับไปน้ำหนักขึ้นแน่ๆ แหะ แหะ"

"บอมชอบวัวครับป้า ไอ้ตัวเล็กอ่ะ น่ารักดีครับ"

"ป้าให้เอาไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯมั๊ยหล่ะบอม" ป้าบอกนายบอม

"แฮ่ๆ ไม่ดีกว่าครับ ไม่มีทุ่งหญ้าให้มันอยู่แบบนี้สงสารมันครับป้า" นายบอมบอกป้า

"แล้วคุณย่าไปไหนอ่ะครับเนี่ย ยังไม่กลับจากวัดหรอครับ" นายนิกถามแม่เรา

"อ๋อ!!! ย่าเค้าถือศีลน่ะลูกตามประสาคนแก่ เดี๋ยวเย็นๆให้ไอ้บอมไปรับกลับน่ะ" แม่เราบอกนายนิก

"นิกหล่ะเป็นไง อยู่กับเอิร์ตมันดื้อมั๊ย ขยันอ่านหนังสือหรือป่าว" แม่เราถามนายนิก

"ดื้อครับแม่!!!!"นายนิกบอกแม่แล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา

"จัดหนักเลยนะไอ้นิก มีอะไรฟ้องแม่ไปให้หมดเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก

"เดี๋ยวพอไปบ้านไอ้นิก เอิร์ตมึงก็ฟ้องแม่ไอ้นิกบ้างนะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ

"ดื้อ!!!มากก็จัดการเลยนิก แม่อนุญาติ ยังไงแม่ฝากเอิร์ตด้วยก็แล้วกันนะ" แม่เราบอกนายนิก

"ครับแม่ นิกจะดูแลเอิร์ตเองครับ" นายนิกบอกแม่เรา

....พวกเรานั่งคุยกับแม่อยู่นานเลย แล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

"พี่บอมๆ ไปดูวัวกันครับ" เสียงแฝดนรกไอ้ตามไอ้แตมชวนนายบอมไปดูวัว

"ป่ะๆครับๆ"

"พี่เอ็มหล่ะครับ" ไอ้ตามถามหานายเอ็ม

"อยู่นี่ครับ จะไปไหนกัน" นายเอ็มถามไอ้ตาม

"ไปดูวัวครับพี่เอ็ม"

"ป่ะๆ"

"เอาเสื่อไปปูนอนที่ทุ่งหญ้าดีกว่า ป่ะๆ" ไอ้แบงค์ชวนพวกเรา

"ได้เลยครับพี่แบงค์ เดี๋ยวแตมไปเอาเสื่อเอง พวกพี่เดินกันไปก่อนเลยครับ" ไอ้แตมบอกพวกเรา

.....พวกเราก็เดินไปตรงทุ่งหญ้า ใต้ต้นมะม่วงที่เดิม ไอ้ตามไอ้แตมหอบเสื่อมาปู พวกเราก็นั่งคุยกัน นายนิกนอนหนุนตักเรา แต่ภาพที่ทุกคนเห็นก็คงไม่มีใครคิดอะไร ก็แค่ผู้ชายนอนหนุนตักกันธรรมดาๆ

"เดี๋ยวกูไปทำน้ำปลาหวานดีกว่า ส้มมึงไปเก็บมะม่วงเลย" ไอ้แมคบอกยัยส้ม

"ไม่ต้องหรอกครับพี่ส้ม เดี๋ยวบอมไปเก็บเองดีกว่า" ไอ้บอมบอกยัยส้ม แล้วก็เรียกไอ้ตามไอ้แตมไปช่วยเก็บมะม่วง

"ไอ่ดื้อ ไปเล่นลูกวัวกัน" นายนิกชวนเรา

"อือ!!!ไปดิ!!!"

....เรากับนายนิกเดินไปตรงทุ่งหญ้า ที่วัวกำลังกินหญ้าอยู่ นายบอมกับนายเอ็มกำลังเล่นกับวัวอยู่เลย เห็นลูกวัวนอนอยู่ตัวนึง
นายนิกก็เลยเดินเข้าไปนั่งลงแล้วก็ลูบหัวลูบตัว ลูกวัวตัวนั้น

"มันน่ารักจริงๆนะ ขนนิ่มมาก" นายนิกพูด

"อื้อ!!!น่ารักดิ ลูกวัวอ่ะ เอิร์ตชอบเล่นกับมันนะ" เราบอกนายนิก

"ตรงนี้ตุ่มๆเขามันจะงอกหรอ" นายนิกถามเราแล้วก็จับตรงตุ่มเขาบนหัววัวเล่น

"อือๆใช่ๆ เดี๋ยวตอนโตเขามันก็งอก" เราบอกนายนิก

....แล้วนายนิกก็เอามือมาลูบๆจับๆหัวเรา

"แล้วตัวนี้โตแล้ว ทำไมเขาไม่งอกหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"ไอ่ลิง!!!!ได้ทีเลยนะ" เราว่านายนิก

"ฮ่าๆ แต่วัวตัวนี้น่ารักนะ นิกจะเลี้ยงให้ดีที่สุดเลย" นายนิกพูดกับเราแล้วเอามือมาเขย่าหัวเราจนสั่นไปมา ฮ่าๆ

"ไอ่ลิง เว่อร์หว่ะ" เราว่านายนิกแล้วก็ปัดมือนายนิกออก

"ฮ่าๆ" นายนิกหัวเราะแล้วก็หันไปเล่นกับลูกวัวต่อ

"เฮ้ย!!! มากินมะม่วงกันเร็วๆ" เสียงไอ้แมคตะโกนเรียกพวกเรามาแต่ไกล เรากับนายนิกก็เลยเดินกลับไปที่เสื่อใต้ต้นมะม่วง นั่งล้อมวง กินมะม่วงน้ำปลาหวานกัน ฝีมือน้ำปลาหวานไอ้แมคยังอร่อย แซ่บเหมือนเดิม ฮ่าๆ

....ตอนเย็นวันนั้นเรากินข้าวด้วยกัน วันนี้ไม่มีเหล้าเบียร์ เพราะพรุ่งนี้ตอนสายๆก็ต้องกลับกรุงเทพฯกันแล้ว แม่เลยห้ามพวกเรากินเหล้าแล้วก็ไม่ให้นอนดึก ย่าคุยกัยนายนิก นายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์ นานเลย สงสัยคงไม่พ้นเรื่องฝากดูแลเราอีกนั่นแหล่ะ ฮ่าๆ สี่ห้าทุ่ม เราก็แยกย้ายกันเข้านอน คืนนี้อากาศก็เหมือนเดิมหนาวเย็นมาก นายนิกเข้าเต๊นท์มาทีหลังเราก็จัดการปิดเต๊นท์ เรียบร้อย!!!!

"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกเรา

"เรียกไม"

"ลุกขึ้นมานั่งก่อนดิ๊" นายนิกบอกเราให้ลุกขึ้นไปนั่ง

....เราก็ลุกขึ้นไปนั่ง แล้วนายนิกก็หันหน้ากลับมาหาเรา เอาสองมือมาจับแก้มเราไว้ แสงสว่างจากข้างนอกยังพอทำให้เรามองเห็นกันและกัน

"เมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรจริงๆใช่มั๊ย" นายนิกถามเรา

....เราไม่ตอบนายนิก แต่พยักหน้า/////แต่ในใจอยากร้องไห้นะ มันรู้สึกผิดมากๆที่ต้องโกหก

"เฮ้อ!!!!โล่งเลย" นายนิกพูดแล้วก็เอาสองมือรวบตัวเราเข้าไปกอด

"คืนนี้...!!!!"นายนิกพูด

.....เรารคิดว่านายนิกต้องขอทำเรื่องแบบวันนั้นแน่ๆ

"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก

"ครับ"

"ง่วงแล้วอ่ะ นอนเถอะ"

"แต่ว่า....นิกมีอะไรจะบอกเอิร์ตอ่ะ!!!!!"

"ไอ่ลิง ไว้กลับกรุงเทพก่อนนะ" เราเอาสองมือจับแก้มนายนิกแล้วก็บอกนายนิก

"ที่นี่ไม่ได้หรอ"

"ไม่อ่ะ"

"ทำไมหล่ะ"

"ง่วงนอนแล้วอ่ะ" เราบอกนายนิก

...นายนิกก็เงียบไป!!!!

"ครับ...งั้น!!!!นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย" นายนิกบอกเรา

....แล้วเรากับนายนิกก็พากันนอน นายนิกไม่กอดเรา ไม่มานอนใกล้เราเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน ทำไมดูแปลกๆนะ!!!!

....ตอนเช้า นายนิกปลุกเรา!!

"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ"

....เราก็งัวเงียๆตื่นขึ้นมา นายนิกก็นั่งมองเราอยู่

"ตื่นได้แล้ว ขนของไปเก็บด้วย เดี๋ยวนิกเก็บเต๊นท์ก่อน" นายนิกบอกเรา

....เราก็ช่วยกันพับผ้าห่ม ผ้านวมที่เอามาห่มกัน แล้วเราก็ขนขึ้นไปเก็บที่บ้าน ส่วนนายนิกก็เก็บเต๊นท์ พวกไอ้แมคก็เก็บเต๊นท์เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน แล้วพวกเราก็อาบน้ำ กินข้าวเช้า เพราะว่าสายๆเราก็ต้องกลับกรุงเทพฯกันแล้ว รถตู้ที่แม่เหมาไว้ให้พวกเราก็เป็นรถตู้ที่ตลาดบ้านเรานั่นแหล่ะ วิ่งประจำเวลาเรากลับบ้านก็กลับรถตู้นี้เหมือนกัน พวกเราเก็บเสื้อผ้า เตรียมตัวกันเสร็จก็นั่งรอรถตู้มารับ

"ย่าครับ เดี๋ยวว่างๆนิกมาบ้านย่าอีกนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปกอดย่าเรา

"อื้ม!!!!แล้วมาหาย่าอีกนะ" ย่าพูดแล้วก็ลูบผมนายนิก

"ทำคะแนนเชียวนะไอ้นิก" ไอ้แมคแซวนายนิก

"แมคด้วย ไปอยู่นู่นก็ดูแลกันดีๆ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน" ย่าบอกไอ้แมค

"ครับย่า ไม่ต้องห่วงไอ้เอิร์ตหรอกครับ มันมีคนดูแลดี" ไอ้แมคบอกย่าเรา

"อ่าวเด็กๆ รถมาแล้ว เตรียมตัวเรียบร้อยกันหรือยัง" ป้าเดินเข้ามาบอกพวกเรา

....เราเดินไปกอดย่า สวัสดีย่า แล้วก็ไปกอดแม่

"แม่ครับ เอิร์ตไปก่อนนะ เดี๋ยวปิดเทอมจะรีบกลับมาเลยครับ" เราบอกแม่แล้วก็กอดแม่

"อื้ม!!!ขยันๆหล่ะ อ่านหนังสือ ทำการบ้านบ้างนะ" แม่บอกเรา

"ครับแม่"

....แล้วเราก็ไปสวัสดีป้า ลุง น้ารุ้ง

"พี่เอิร์ตสวัสดีครับ/////สวัสดีครับพี่ๆ" ไอ้บอม ไอ้ตาม ไอ้แตม เข้ามาสวัสดีเรา

"พี่เอิร์ต แล้วไปเที่ยวลำปางบ้างนะครับ" ไอ้ตามบอกเรา

"พี่เอิร์ตกอดที!!!!" ไอ้แตมเดินเข้ามากอดเรา ไอ้ตามก็เข้ามากอด แล้วไอ้บอมก็เข้ามากอด

"ถึงกรุงเทพฯแล้วโทรบอกบอมด้วยนะ" ไอ้บอมบอกเรา

.....อารมณ์นี้น้ำตาจะไหลอ่ะ พี่น้องนานๆจะได้มาเจอกันที ไอ้เด็กพวกนี้ถึงมันจะดื้อไปบ้าง แต่มันก็น่ารัก นานๆจะได้กลับมาเจอกันที นี่ก็ต้องไกลกันอีกแล้ว เฮ้อ!!!!!!

......แล้วพกวเราก็ขึ้นรถตู้กลับกรุงเทพฯกัน เรานั่งมากับนายนิก บนรถก็คุยกันสนุกสนานกันไป

"เฮ้ย!!!!ไอ้บอม เป็นไรว๊ะ เงียบเชียว!!!" ไอ้แบงค์ถามนายบอม////ก็จริงนะ นายบอมตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เงียบ ไม่พูดไม่จา!!!!

"สงสัยแม่งคิดถึงวัวแน่ๆเลย" ไอ้แมคพูด

"ป่าวครับ ไม่มีไรครับ" นายบอมหันมาตอบ แล้วก็หันหน้าไปมองข้างทาง

"บอมดูแปลกๆไปนะเนี่ย มีไรป่าว" ยัยส้มถามนายบอม

"ป่าวครับส้ม ไม่มีไรจริงๆ"

"บอม" เราเรียกนายบอม

"ครับ!!!" นายบอมหันมามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมันดูเศร้าๆอ่ะ////คงมีแต่เราที่รับรู้ได้ว่า นายบอมกำลังรู้สึกยังไง

"เดี๋ยวรถแวะปั๊ม เอิร์ตซื้อทาโร่ถุงสีขาวให้กินนะ" เราบอกนายบอม

"ครับ เดี๋ยวบอมซื้อกัสเซนให้เอิร์ต แลกกัน" นายบอมพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ

.....เราก็สบายใจที่นายบอมยิ้มได้ แต่ว่าก็คงยิ้มได้แบบไม่สบายใจอยู่ดีใช่มั๊ยหล่ะ...บอม!!!! เพราะเราเองก็ไม่สบายใจ!!

....ประมาณสี่โมงเย็นรถตู้ก็พาเรามาส่งถึงมหาวิทยาลัย เราลงรถตู้กันตรงหน้าเซเว่นซอยหอนายบอม เพราะพวกนายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ยัยแพรว อยู่ซอยนั้นกัน ส่วนเรา นายนิก นายเอ็มต้องเดินย้อนกลับหอในเอง นายเอ็มขอแยกไปหอเพื่อนก่อน เรากับนายนิกก็เลยเดินกลับหอในกันสองคน หยุดยาวปีใหม่แบบนี้บางคนก็ยังไม่กลับมา ที่มหาวิทยาลัยคนเลยดูน้อยๆ เรากับนายนิกเดินไปถึงสถานีรถไฟตรงหน้าหอใน ต้นชมพูพันทิพย์ที่อยู่ริมรางรถไฟออกดอกสีชมพูเต็มต้น บางส่วนก็ร่วงลงพื้นดินสวยงามมากๆ เหมือนต้นซากุระเลยหล่ะ รถไฟสินค้ากำลังวิ่งมา นายนิกเลยชวนเราเดินขึ้นสะพานลอย ไปยืนดูรถไฟกัน

....บนสะพานลอย เรากับนายนิกยืนดูรถไฟที่กำลังแล่นมาช้าๆ รถไฟเปิดหวูดปู๊นๆดังมาแต่ไกล ลมเย็นๆพัดผ่านตัวเราสองคน ดอกชมพูพันทิพย์สีชมพูสวยงามมาก โรแมนติกอ่ะ ฮ่าๆ

"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็เอามือมากอดคอเรา

"ว่าไงไอ่ลิง!!!" เราพูดแล้วก็หันหน้าไปมองนายนิก นายนิกหันหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มๆ

"นิกมีไรจะบอก!!" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็หันหน้าไปมองดอกชมพูพันทิพย์

"อือ!!! มีไรอ่ะบอกมาดิ!!"

"นิกจะบอกเอิร์ตตั้งแต่เมื่อคืนละ แต่เอิร์ตก็จะนอนลูกเดียวเลย" นายนิกบ่นๆเรา

"อ่านะ...ก็คนมันง่วงอ่ะ!! บอกมาๆดิ"

"ตั้งใจฟังดีๆน๊า..." นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับหัวเราเขย่าเล่น

"อือ!!บอกมาเหอะน่า รถไฟจะมาถึงแล้วนะ" เราบอกนายนิก

"เป็นแฟนนิกนะ" นายนิกพูดขึ้นมา!!

....เราได้ยินถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย ก็ได้แต่เงียบ!!!! เพราะว่าที่ผ่านมาเราปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรารักนายนิกมาตั้งนานแล้ว แต่ว่าด้วยอีโก้ หรือทิฐิ หรืออะไรก็ตามของตัวเราเอง ทำให้เราเลือกที่จะไม่แสดงมันออกมา แล้วก็ทำให้เราพลาดอะไรไปหลายๆอย่าง จนเรื่องที่เราพลาดกับนายบอม นั่นแหล่ะเป็นแผลสำคัญที่ทำให้เราถึงกับไปต่อไม่เป็นเลยหล่ะ รู้ซึ้งแล้วหล่ะ!!

"อ่าว!!!!เงียบเลยตกลงมั๊ยครับ" นายนิกเอามือบีบที่หัวไหล่เรา คงเห็นว่าเราเงียบไป!!

.....เราไม่ตอบ แต่หันหน้าไปหานายนิกแล้วก็พยักหน้าให้นายนิก....ถึงรู้ว่าตัวเองทำเรื่องผิดๆกับนายบอมไว้ แต่ว่าสิ่งที่เราต้องการมานานแล้วก็คือเป็นแฟนกับนายนิก!!

.... นายนิกเอาสองมือมาจับไหล่เราให้หันหน้าไปหานายนิก แล้วก็พูดว่า....!!!!

"รักหว่ะ ได้ยินมั๊ย"

....เราก็ได้แต่พยักหน้าให้นายนิก!!!!

....เราได้ยินประโยคนี้ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลอ่ะ มันทำให้เราคิดไปถึงตอนที่นายบอมพาเรามาบนสะพานนี้แล้วตะโกนใส่รถไฟบอกรักเราขอเราเป็นแฟน แล้ววันนี้นายนิกก็มาขอเราเป็นแฟนที่นี่อีกบนสะพานนี้ สะพานเดียวกับที่นายบอมเคยขอเราเป็นแฟน!!!!!
เราก็ได้แต่ก้มหน้า น้ำตาไหล ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองนายนิก ตอนนี้เราตกลงเป็นแฟนกับนายนิกไปแล้ว สถานะเราสองคนมันเปลี่ยนไปแล้ว เราไม่ใช่เพื่อนกันเหมือนเมื่อปีที่แล้วแล้วนะ สิ่งที่เราทำผิดโดยไม่ได้ตั้งใจกับนายบอม มันก็ยังคงติดอยู่ในใจของเรา เราคงจะรู้สึกผิดแบบนี้ไปตลอด เราจะทำดีกับนายนิกให้มากๆ เผื่อว่าความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจมันจะลดน้อยลงไปได้บ้าง////แต่ถ้าวันไหน นายนิกเกิดรู้ความจริงนี้ขึ้นมา เราก็คงต้องยอมรับกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น....!!!!!!เพราะความจริงก็คือความจริง กับนายบอมเองตั้งแต่นี้ต่อไปเราจะมองหน้ากันยังไง เพราะต่างคนต่างก็รู้ตัวว่าทำอะไรไว้....แต่ว่า!!!ทั้งหมดนี้ มันเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจของเราสองคน....ดูเหมือนตัวเองเลวนะ!!

.....นายนิกเห็นเราเงียบไป ก็เอาสองมือมาประคองหน้าเราให้เงยหน้าขึ้นไปมองนายนิก!!!!

"อ่าว!!!ร้องไห้ทำไมครับเนี่ย ขี้แงจริงๆเลยแฟนนิกเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"เอิร์ต...ถ้าวันไหนเราสองคนทะเลาะกัน หรือโกรธกัน ให้มาที่สะพานนี้นะ อีกคนนึงจะได้ตามหาเจอ" นายนิกพูดกับเรา

....เราได้ยินประโยคนี้ก็น้ำตาแตกไปกันใหญ่ ได้แต่พยักหน้าให้นายนิก นายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด

"แต่!!นิกว่ามันคงไม่มีหรอกวันนั้นอ่ะ เราจะทะเลาะกันทำไมอ่ะเนอะ มีกันอยู่แค่สองคนเนี่ย!!"นายนิกพูดกับเรา

....เราก็ยิ่งร้องไห้ไปกันใหญ่!! นายนิกเห็นก็คงจะ งงๆ ว่าเราร้องไห้ทำไมขนาดนี้!!

"โอเคๆ งั้นนิกไม่พูดอะไรแล้ว ป่ะกลับห้องกันนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมเรา!!!!!

....แล้วเราสองคนก็พากันเดินกลับหอใน!!!!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-06-2014 13:26:05 โดย ฟูจิซัน »

ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7



  :mew1:  :katai5: :mew1: :katai5: :mew1: :katai5: :mew1:


รักเริ่มต้น


....เรากับนายนิกเดินมาถึงห้อง ก็จัดแจงเคลียร์เสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาใส่ตะกร้าเตรียมส่งซักพรุ่งนี้

"ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวนิกจัดการเสื้อผ้าให้เอง" นายนิกบอกเรา

"อือ!!! งั้นเอิร์ตไปอาบน้ำก่อนนะ" เราพูดแล้วก็ไปเตรียมตัวอาบน้ำ

"ครับๆ"

....แล้วเราก็ไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็นุ่งผ้าขนหนูออกมาจะใส่เสื้อผ้า นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำต่อ เรานั่งเปิดพัดลมเป่าผมเช็ดผมไป ในใจก็คิดว่า เหตุการณ์เมื่อกี้มันจริงใช่มั๊ย นี่เรากับนายนิกเป็น"แฟนกัน" แล้วใช่มั๊ย ก็เพิ่งจะมีแฟนคนแรกไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้จะทำตัวยังไงจริงๆ แล้วสิ่งที่ผิดพลาดมากับนายบอม ก็ยังตามติดอยู่ในความรู้สึกตลอดเลย ไม่อยากโกหกนายนิก ไม่อยากทำผิดกับตัวเอง แต่มันก็เป็นเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะเรากับนายบอมต่างก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น เฮ้อ!!!!!

"นั่งคิดไรอยู่เนี่ย!!!!" นายนิกมานั่งข้างๆเราแล้วก็กอดคอเรา

"เอ่อ!!!ป่าวๆ อ่ะนิกเป่าผมดิ เอิร์ตไปใส่เสื้อผ้าก่อน" เราพูดแล้วก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้น

"เดี๋ยว!!!ไม่ให้ไป" นายนิกพูด

....แล้วก็ดึงมือเราจนเราล้มไปบนเตียงนอน แล้วนายนิกก็เดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นมาบนเตียงนอนทับตัวเรา เราก็จะลุกหนี นายนิกก็ทับตัวไว้

"นิก!!!"

"ไม่ต้องมาเรียก" นายนิกบอกเรา

....แล้วนายนิกก็ก้มหน้าลงมาไซร้ซอกคอเรา ผ้าเช็ดตัวเราหลุดไปตอนไหนก็ไม่รู้ ของนายนิกก็ด้วย เราสองคนเหลือแต่ตัวเปล่าเปลือยทั้งคู่

"ไอ่ดื้อ!!!!"

"อือ!!!"

.....นายนิกเรียกชื่อเรา แต่ก็ไม่พูดอะไร ยังทำตามหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ ซุกไซร้ ไปเรื่อยเปื่อย เหมือนแบบวันนั้นที่นายนิกทำกับเรา!!

"พร้อมแล้วน๊า เจ็บนิดเดียว" นายนิกพูดแล้วก็เตรียมท่าทาง แต่ว่า....เสียงโทรศัพย์ดัง...โทรศัพย์นายนิกดัง

"นิกรับโทรศัพย์ก่อนดิ"

"วู้วว!!!!ใครโทรมาว๊ะ ไม่รับหรอก มาๆต่อๆ" นายนิกพูดแล้วก็จะทำต่อ...แต่ว่าโทรศัพย์ก็โทรเข้ามาอีกครั้ง

"ไปรับก่อนเถอะ แม่โทรมามั้ง" เราบอกนายนิก นายนิกถึงได้ยอมไปรับ แต่ก็บ่นพึมพำๆ

....นายนิกรับโทรศัพย์แล้วก็นุ่งผ้าขนหนูออกไปคุยที่ระเบียงหลังห้อง บอกเราว่า แม่โทรมา////เราก็เลยลุกใส่ผ้าขนหนู เปิดไฟ แล้วก็เข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ออกมาก็ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย นายนิกคุยโทรศัพย์เสร็จ เข้ามาเห็นเราใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก็บ่นใหญ่เลย

"ไรว๊ะ ใส่เสื้อผ้าทำไมเนี่ย" นายนิกถามเรา

"อ่าว!!!ก็นอนไง"

"แต่เมื่อกี้ยังค้างอยู่เลยนะ"

"ไว้วันหลัง" เราพูดแล้วก็ล้มตัวนอนตรงที่ตัวเอง

"โหย!!!!ไม่เอาอ่ะ ไอ้ดื้อ มาๆต่อนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวมานอนข้างๆเรา

"ไม่แล้ว ไปล้างตัวใหม่แล้วมานอนเลย เร็วๆไอ่ลิง"

"โหย!!!! ไรว๊าาาา เซ็งหว่ะ" นายนิกบ่น แต่ก็ลุกไปล้างตัว ออกมาใส่เสื้อผ้าแต่โดยดี

...นายนิกใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ปิดไฟ ขึ้นมานอนข้างๆเรา

"มานอนใกล้ๆนิกดิ๊"

"ทำไมอีกเนี่ย"

"เอาอีกละ บอกให้มาก็มาดิว๊ะ จะถามทำไมเนี่ย ถามแม่งทุกรอบ" นายนิกบ่นเรา

"ทำไมต้องว่ากันด้วยเนี่ย" เราว่านายนิก

"ก็บอกดีๆทำไมไม่มาหล่ะคร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็กางแขนมาโอบตัวเราเข้าไปนอนหนุนไหล่นายนิก

"พรุ่งนี่เที่ยง มากินข้าวกับนิกนะ เดี๋ยวไปรับ" นายนิกบอกเรา

....เราก็เงียบไป

"อ่าว!!! ได้ยินไม่เนี่ย" นายนิกพูดเสียงชักเริ่มเหวี่ยงๆอีกแระ

"อือ!!!"

"เดี๋ยวไปรอหน้าหอสมุดนะ เรียนเสร็จแล้วโทรหานิกด้วย"

"อือ!!!"

"เอิร์ต นิกขอไรอย่างนึงนะ" นายนิกพูด

"ขอไรอ่ะ"

"เอิร์ตอย่าเพิ่งบอกเพื่อนๆนะ ว่าเราเป็นแฟนกัน นิกยังไม่อยากให้ใครรู้"

"อือๆ ครับ" เราบอกนายนิก แหม่!! เหมือนพวกนั้นจะดูไม่ออกเลยเนอะ

"เฮ้ย!!!! ครับ พูดเป็นด้วยหรอ" นายนิกแซวเรา

"อ่าว!!!ครั้งที่แล้วก็พูด ไม่ได้ยินหรอ" เราบอกนายนิก

"ฮ่าๆ ได้ยินดิ เอิร์ตพูดครับแล้วมันแปลกๆน่ะ"

"แปลกตรงไหนเนี่ย หรือว่าชอบให้หยาบคาย" เราบอกนายนิก

"ไม่ๆ อย่างนี้แหล่ะดีแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"หัวเราะไรเนี่ยไอ่ลิง" เราว่านายนิกแล้วก็เอามือบีบจมูกนายนิก

"โอ๊ยยยย!!!!ไอ่เอิร์ต เจ็บนะเว๊ย!!!!" นายนิกพูด

....เราก็ขยับตัวหนีนายนิกออกมานอนตรงที่ตัวเอง

"จะหนีไปไหน มานี่เลย" นายนิกพูดแล้วก็ตามมานอนทับตัวเรา

....แล้วนายนิกก็ก้มหน้าลงมาหาเรา จนปลายจมูกนายนิกชนกับปลายจมูกของเรา ลมหายใจอุ่นๆของเราสองคนพ่นใส่กัน ได้ยินแต่เสียงหายใจที่ไม่เป็นจังหว่ะของเราสองคน เราไม่กล้าสบตานายนิก ก็ทำได้แต่หลบสายตานายนิกแล้วก็หลับตาลง/////นายนิกค่อยๆเอาริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากเรา มันเป็นจูบครั้งที่เท่าไหร่ของเราสองคนแล้วก็ไม่รู้ แต่ครั้งนี้มันนุ่มนวลมาก รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกเราสองคนจูบกันอยู่นานมาก จนเราเองรู้สึกหายใจไม่ออก ก็เลยเอาสองมือมาจับแก้มนายนิก ดันหน้านายนิกออกไป!!!

"ทำไมเนี่ย!!!"นายนิกถามเรา

"หายใจไม่ออกอ่ะ" เราบอกนายนิก

"อ่าวหรอ!!!! แหะ แหะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆให้เรา

"นอนเถอะนิก"

"ไม่อ่ะ นิกยังไม่ง่วง"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ"

"นิกตื่นก่อนเอิร์ตอยู่แล้ว" นายนิกบอกเรา

"อ่านะ งั้นเอิร์ตนอนแล้วนะ"

"นิกกอดนะ" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวมานอนกอดเรา

.....เราก็นอนหลับไปในอ้อมกอดของนายนิก!!!


////ตอนเช้า นายนิกปลุกเราตื่นไปอาบน้ำ เรากับนายนิกแต่งตัวเสร็จก็ลงมา เจอนายเอ็มรอเราอยู่ข้างล่าง

"ป่ะเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม

....แล้วเรากับนายเอ็มก็แยกกับนายนิก ไปเรียนที่อาคารเรียนรวม ส่วนนายนิกก็เดินไปเรียนที่คณะนายนิก เรากับนายเอ็มไปถึงอาคารเรียนรวมก็เจอพวกไอ้แมคนั่งรออยู่

"เป็นไงว๊ะ เมื่อคืน ไอ้นิกสอบซ่อมป๊ะ" ไอ้แมคถามเรา

"สอบซ่อมไรอ่ะ" เราถามไอ้แมค

"อ่าว!!!ก็เรื่องเมื่อคืนนั้นไง" ไอ้แบงค์ถามเรา

"แหม่ ไม่มีไรจะถามกันแล้วใช่ป๊ะ" เราว่าไอ้พวกนั้น

"อ่าว!!!ก็คนอยากรู้นี่หว่า" ไอ้แบงค์พูด

"เออ!!!!ไอ้บอมไปไหนเนี่ย" ไอ้แมคถามถึงนายบอม

"ไม่รู้ดิ โทรไปเมื่อเช้าแม่งก็ไม่รับ" ไอ้แบงค์บ่นนายบอม

"เดี๋ยวเอิร์ตโทรเอง" เราพูดแล้วก็กดโทรศัพย์หานายบอม

....นายบอมรับสาย

"ครับเอิร์ต"

"ไม่มาเรียนหรอบอม"

"ไปครับ กำลังไป ตื่นสายอ่ะครับ"

"บอมเป็นไรป่าวเนี่ย ไม่สบายหรอ เสียงแปลกๆ" เราถามนายบอมเพราะเสียงนายบอมแปลกๆ เหมือนมีน้ำมูกไหล

'ป่าวครับ ไม่มีไรครับ เอิร์ตวางสายเถอะเดี๋ยวบอมก็ถึงแล้ว" นายบอมบอกเรา เราก็เลยวางสายไป

"ไอ้บอมเป็นไรว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา

"ไม่รู้ดิ เสียงเหมือนคนไม่สบาย"

"อ่าว!!!!แล้วมันมาเรียนป๊ะเนี่ย"

"มาๆ กำลังเดินมา"

"อ่อๆ มาเรียนไหว แสดงว่าคงไม่เป็นไรมาก" นายเอ็มพูด

"นั่นไง มานู่นแล้ว ดูมันเดิน แปลกๆหว่ะ ไหวมั๊ยนั่น มันไม่สบายหรอว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด

....นายบอมเดินมาจนถึงกลุ่มเรา แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะแบบอ่อนแรง

"เป็นไรว๊ะไอ้บอม ไม่สบายหรอ ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า" ไอ้แมคพูดแล้วก็เข้าไปนั่งข้างๆนายบอม เอามือแตะหน้าผากนายบอม

"ป่าวครับ บอมไม่ได้เป็นไร" นายบอมพูด

"ตาแดงๆ บวมด้วย ร้องไห้หรอบอม"ยัยแพรวถามนายบอม

"เออ!!!!บอมมีเรื่องไรก็บอกเพื่อนนะ" นายเอ็มบอกนายบอม

....นายบอมก็นั่งนิ่งเงียบไป ก้มหน้ามองพื้น

"เชี่ยบอม ใครทำไรมึงว๊ะ หรือว่า อกหัก สาวที่ไหนทิ้งว๊ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวนายบอม

"ป่าวๆไม่มีไร ป่ะๆเข้าห้องเรียนกันเถอะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินไปเข้าห้องเรียน พวกเราก็เดินตามนายบอมไป ยัยแพรวก็แยกไปเรียนที่คณะตัวเอง

"ห่า!!! แม่งเป็นไรของมันว๊ะเนี่ย อย่างกะคนอกหัก" ไอ้แมคพูด

"คงงั้นมั้ง สาวที่ไหนหักอกไอ้บอมว๊ะ เพรียบพร้อมขนาดนี้" ไอ้แบงค์พูด

"แถวๆนี้หล่ะ" นายเอ็มพูดออกมา

.....เราก็หันหน้าไปมองนายเอ็ม แล้วนายเอ็มก็ยิ้มๆ

"ฮ๊ะ!!!! เอ็มรู้หรอว่าใคร เพื่อนคณะเราหรอ" ยัยส้มถามนายเอ็ม

"ใช่ครับ"นายเอ็มตอบแล้วก็ยิ้มๆ

"ใครอ่ะเอ็ม บอกมาเลยจะได้ไม่ค้างคา" ยัยส้มถามนายเอ็ม

"เดี๋ยวส้มก็รู้ เอ็มไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวไม่สนุก" นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"เอ็มอ่ะ ส้มงานหนักอีกแระ ชอบหาเรื่องมาให้สอดรู้อยู่เรื่อยเลย ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ

....พวกเราเดินเข้าไปที่ห้องเรียน เราไปนั่งข้างๆนายบอม

"บอม เป็นไรเนี่ย เพื่อนๆเป็นห่วงนะ" เราบอกนายบอม

"ป่าวครับ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มให้เรา

"แล้วบอมเป็นไรเนี่ย" เราถามนายบอม

"ป่าวครับ เป็นหวัดมั้ง บอมไม่เป็นไรหรอก" นายบอมบอกเรา

"แต่บอมเหมือนร้องไห้เลย ใครทำไรบอมอ่ะเนี่ย"

"เค้าไม่ได้ทำตัวบอมหรอก เค้าทำ"ใจ"บอม" นายบอมบอกเรา////เราก็ งงๆ ไปกันใหญ่

"อ่านะ ใครทำไรเพื่อนเอิร์ตเนี่ย" เราพูดแล้วก็เอามือไปจับไหล่นายบอม

"เพื่อน....ครับ!!!!" นายบอมพูดคำว่าเพื่อนออกมา แล้วก็ก้มหน้าไม่มองหน้าเราเลย

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"อือ!!!!ว่าไงบอม"

"บอม...บอมขอโทษเรื่องวันนั้นจริงๆนะครับ" นายบอมบอกเรา

"อือ!!!!" เราพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไป เพราะพอพูดถึงเรื่องนี้ มันมีแต่คำว่า"รู้สึกผิด" วนเวียนอยู่ในหัวใจกับความรู้สึกตลอดเวลา เราทั้งผิดกับตัวเอง ผิดกับนายบอม ผิดกับนายนิก ด้วยเรื่องนี้ เราคงมีความผิดติดตัวไปตลอด ถึงมันจะเป็นความผิดที่เราสองคนต่างก็ไม่ตั้งใจทำให้มันเกิดก็เถอะ!!!!!

"เฮ้ย!!! สองตัว คุยไรกันว๊ะ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์จับแยกอีกหรอก" ไอ้แมคว่าเรากับนายบอม

....ไม่ทันไร อาจารย์คนที่เคยจับเรากับนายบอมนั่งแยกกันก็เดินเข้ามาสอน อาจารย์เช็คชื่อก่อนเรียน พอมาถึงชื่อนายบอม!!!!

"นายกริช กิตติศิริสกุล"

"มาครับ"นายบอมบอกอาจารย์

"ไหนๆนั่งอยู่ตรงไหนนายกริช'

"อยู่นี่ครับ นายบอมพูดแล้วก็ยกมือให้อาจารย์"

....อาจารย์มองขึ้นมาเห็นเรากับนายบอม นั่งข้างๆกัน ก็เกิดเรื่องเลย ฮ่า!!!!

"นั่งด้วยกันเดี๋ยวก็คุยกันอีก แยกกันเดี๋ยวนี้ เธอสองคนอ่ะ นายกริช นายนนทภรรท" อาจารย์บอกเรากับนายบอม

.....เพื่อนๆในห้องเรียนก็หัวเราะกันใหญ่ นายบอมมองหน้าเราแล้วก็หอบหนังสือเรียนลงไปนั่งข้างล่าง

"อาจารย์แม่งกีดกันไอ้เอิร์ตกับไอ้บอมหว่ะ" ไอ้แมคแซวเรากับนายบอม

"เออ!!!นั่นดิ หรืออาจารย์จะรู้ว่า เอิร์ตกับบอม จีบกันว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด

"ฮ๊ะ!!!! เอิร์ตกับบอมนี่นะ จีบกันอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างหน้าเราได้ยินไอ้แบงค์พูดก็เลยหันมาถาม

"อือ!!!! เพิ่งรู้หรอเนี่ยนุ่น"

"นุ่นไม่รู้เลย บอมกับเอิร์ตเป็นเกย์หรอเนี่ย หูยยยย!!!!!"


"หูยยย!!!! ทำไมเนี่ย" ยัยส้มถามยัยนุ่น

"ป่าวๆ เชียร์ๆ จีบเลยๆ นุ่นเชียร์ อิอิ" ยัยนุ่นพูด

.....เพื่อนๆคนอื่นๆก็เลยหันมาสนใจตรงพวกเราที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ อาจารณ์ก็เช็คชื่อไปเรื่อยๆ พอครบทุกคนก็เริ่มสอน พวกเราก็นั่งเรียนกันไป พักเบรกก้ออกมานั่งข้างนอก

"บอมๆ" เพื่อนผู้หญิงเรียกนายบอม เป็นกลุ่มยัยนุ่นนั่นแหล่ะ

"ว่างัยครับนุ่น"

"บอมจีบเอิร์ตหรอ" ยัยนุ่นถามนายบอม

"บ้าแล้วนุ่น!!!!"นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ

"อ่าว!!!ก็แมคบอกนุ่นว่า บอมกับเอิร์ตกำลังจีบกันอ่ะ"

"แหะ แหะ ไม่มีไรหรอกครับนุ่น"

"โหยยย!!! อุตส่าห์จะเชียร์ซ๊ะหน่อย น่ารักดีทั้งสองคนอ่ะ นุ่นชอบ อยากให้เป็นแฟนกันจริงๆ" ยัยนุ่นบอกนายบอม

"อ่าครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา

.....เราก็มองหน้านายบอมแล้วก็ยิ้มๆ

:mew2:  :mew6:  :mew2:  :mew6: :mew2: :mew6:

ออฟไลน์ actionmarks

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-44
 :เฮ้อ: ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมเลย บอกตรงๆ ตอนนี้แทบไม่ตั้งใจอ่านจริงๆ แบบผ่านๆ เหมือนให้มันจบตอนๆ ไป  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ JohnneiAndCossei

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ความรู้สึกเหมือนอ่านจับใจความสำคัญอ่ะ เหมือนเนื้อเรื่องมันเดินไปช้าๆ  แต่ชอบนิยายเรื่องนี้นะ เพราะมันเป็นเรื่องราวที่ไม่สวยหรูหรือไม่ทำให้คนอ่านมีความสุขและฟินกันเสมอไป เพราะนิยายที่ให้ความรู้สึกหน่วงๆแบบนี้ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะ ชอบนิยายเรื่องนี้ที่นำเสนออีกมุมนึงของสังคม ที่ย่อมมีความผิดพลาดกันบ้าง จะให้เป็นไปตามใจผู้อ่านเสมอไปไม่ได้หรอก 
ไม่อยากให้มีการ"รี"เรื่องนี้เกิด  ถ้ารีแล้วยอมรับเลยว่าข้าน้อยจะเกิดอาการขี้เกียจอ่านใหม่และไม่น่าติดตาม เพราะเนื้อเรื่องอันเดิมยังอยู่ในหัว เดี๋ยวจะเกิดการเปรียบเทียบ  แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของผู้เขียน
โดยรวมชอบนิยายเรื่องนี่ครับ  อยากจะให้กำลังใจคนเขียน  และอยากจะขอให้คนเขียนตั้งใจเขียนออกมาจากใจเลยคับ อย่าไขว้เขว เดี๋ยวจะทำ
ให้เรื่องไปกันใหญ่ และคนเขียนก็จะลำบากในการแต่ง
ขอบคุณคนเขียนนะครับ สู้ๆ อย่าท้อ  :pig4: :pig4 :pig4::

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

lighter13

  • บุคคลทั่วไป
 :hao7:จริงๆแล้วติดตามอ่านมาตลอด แต่พอมาถึงจุดนี้ความรู้สึกก็เสียไปเกือบครึ่งเหมือนกัน ต้องเข้าใจนะว่าคนอ่านก็อินไปกับเนื้อเรื่องไปเหมือนกัน  หลังจากนี้ก่ไม่รู้เหมือนกัน

ออฟไลน์ jj_girl

  • รูปโปรไฟล์ขำๆ นะคะ / Cr.สาววายในตำนาน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
คนแต่งก็แต่งตามแนวทางของตัวเอง แต่งตามแผนที่วางเอาไว้เถอะค่ะ


ยังไงเราก็เคารพการตัดสินใจของคนแต่งเสมอๆ ค่ะ


ส่วนการคอมเม้นท์ เราก็คอมเม้นท์ตามความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านแต่ละตอน เป็นตอนๆ ไป  รู้สึกยังไงก็คอมเม้นท์อย่างนั้น  ขึ้นอยู่กับว่า ณ ตอนนั้นๆ คนแต่งจะพาอารมณ์ของนิยายและคนอ่านให้ไปทางไหนอ่ะค่ะ   ไม่ได้ผูกใจเจ็บถึงขนาดจะเลิกอ่านถาวรอะไรขนาดนั้น เพราะยังไงก็ติดตามกันมาตั้งแต่ต้น ลุ้นกันมาตั้ง 50กว่าตอนแล้ว  คนอ่านอาจจะนิสัยไม่ดีขี้โวยวายไปบ้างก็อย่าถือสาเลยนะคะ อารมณ์มันพาไปค่ะ อิอิ


เม้นท์สำหรับตอนนี้

สงสารนิกที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย

บอมก็น่าสงสาร  คือรักเค้าชอบเค้าแถมมีอะไรกับเค้าไปแล้ว แล้วเค้าก็ไม่เลือกเรา  มันโคตรจะเสียใจเลยนะ

ส่วนเอิร์ต  ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับเธ้อออออออ  (ใส่ทำนองเพลงของแสน นากาเข้าไปในประโยคด้วยนะ)


 :เฮ้อ:   :เฮ้อ:   :เฮ้อ:


ปล. จิ้มไข่เป็ดข้างบน อิอิ    :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ wisshy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ไม่รู้จะเม้นว่าไรดี

อธิบายไม่ถูก


 :mew2:

ออฟไลน์ pumpui

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 96
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
สมมติน่ัครับ ว่าถ้า จะ รีไรท์ ขอแค่คืนนั้น บอม เอิร์ต เมา แต่ไม่มี อะไรกัน แค่นั้นเอง แล้ว นิกมาบอกมาขอเป็นแฟน เอิร์ต ก็แค่ไปบอกบอม ว่า มีแฟนแล้ว  นอกนั้นเนื้องเรื่องเหมือนเดิม งัย ไม่รู้จะมีใครเห็นด้วยมั๊ย คือถ้าผูกปม อย่างนี้ ก็คงทะเลาะกันครั้งใหญ่ แน่นอน ถ้าเดาเนื้อเรื่องไม่ผิด ถ้ามาแบบนี้

ออฟไลน์ Goodfellas

  • magKapleVE
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Adult games: dating for spicy meetups
ครับ ก็อย่างที่บอกไป  ถ้าคิดว่าจะแก้ก็ขอให้แก้ในส่วนเรื่องของ คืนข้ามปีอันนั้่นก็ได้ให้เป็นอย่างที่บอกคือ บอมไม่ได้มีอะไรกับเอิร์ตจริงๆ  เป็นแค่ฝันก็ได้หรือมีคนอื่นๆมาแกล้งจัดฉากก็ยังดี  เพราะบอกเลยว่าถ้าผู้เขียนผูกปมเรื่องให้แน่นมากขนาดนี้  มันแก้ยากมากนะครับ  บางขนาดผู้เขียนมือโปรแล้วยังแก้ปมประมาณนี้ไม่ได้เลย 

เพราะหลักสำคัญคือ เอิร์ตเสียอะไรๆไปแล้วกับบอม  และมันเรียกคืนกลับมาไม่ได้และจะเป็นอะไรที่ด่างพร้อยทั้งกายและใจตลอดไป  นิกไม่มีทางรับได้ จริงอยู่ว่ารักมาก แต่เชื่อเถอะครับว่าอีกนานมากจริงๆว่าจะยอมรับกันได้  และบอมเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน  ทำให้ตอนนี้ทั้ง 3 ไม่อาจจะมองหน้ากันได้  แต่ถ้าเราเขียนตอนหลังๆนี้ให้เหมือนกับไม่มีอะไร  นิกยอมรับได้ ผมว่ามันขัดความเป็นจริงมากไปมากๆเลยนะ อ่านแล้วคงทำให้คาใจกันไปอีกน่ะ 

อย่าลืมว่าการเขียนนิยายที่ดี คือการเล่าเรื่องให้คนอ่านเชื่อว่ามีตัวละครเล่านั้นอยู่ แม้จะแค่จินตนาการ  ดังนั้นการทำให้คนเชื่อได้อย่างสนิทใจมันก็คือการเขียนออกมาให้สมจริงนั่นเองครับ  ถ้าขาดความสมจริง  นิยายนั้นก็จะไม่สนุกไปเลยนะ  ฝากไว้ด้วยละกันครับ  :mew2:


ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7

...นิกยังไม่รู้เรื่องนี้นะครับ ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจาก
เอิร์ตกับบอมเท่านั้น และทั้งสองคนตกลงกันแล้วว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็น
เป็นความลับต่อไป ถึงบอมจะรักเอิร์ตมากก็เถอะเค้าก็เคารพการตัดสินใจของ
เอิร์ต แต่บอมก็ยังอยากที่จะรับผิดชอบกับสิ่งที่เค้าทำอยู่ดี!!

ออฟไลน์ actionmarks

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-44
แล้วที่ เอ็มหรือแม็คหรือใครนะ ที่บอกมาเปิดเต้นน์แล้วบอกว่าเก็บผิดเต้นน์อ่ะ ที่มาเจอเอิร์ตกับบอม ใช่ป่าว

art101

  • บุคคลทั่วไป
ผมเป็นแฟนพันธ์แท้เรื่องนี้เลย บอกตามตรง ตอนนี้รู้สึกเหมือนถูกผลักลงเหวยังไงไม่รู้ รีไรท์หน่อยได้ไหมครับ ผมหาทางขึ้นจากเหวไม่ได้ :o12: :mew2:

ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7
แล้วที่ เอ็มหรือแม็คหรือใครนะ ที่บอกมาเปิดเต้นน์แล้วบอกว่าเก็บผิดเต้นน์อ่ะ ที่มาเจอเอิร์ตกับบอม ใช่ป่าว

ไม่ได้เปิดเต๊นท์ครับ ในเรื่อวจะสื่อว่า แมคตื่นมาแล้วเจอนิกนอนอยู่
ที่เต๊นท์ใหญ่ แต่ไม่เห็นบอม เลยออกมาพูดเพราะตกใจ ว่าเก็บผิดเต๊นท์

ออฟไลน์ num-arch52

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ี่อี่เอิร์ตแรด

ออฟไลน์ Gutjang

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 256
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
ไม่ชอบเอิร์ตแล้วอ่ะ
แต่ชอบนายนิกเหมือนเดิม

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
 :ling2: ขอโทษคนเขียนจริงๆนะ เราเป็นคนนึงที่ยอมรับตัวเองว่าอ่านแล้วค่อนข้างเฟล
อาจจะเป็นเพราะอินมากไปหน่อย ยิ่งตอนที่แล้วมันรังควาญใจอีกตะหาก
อย่างที่เราบอก คนเรามีอะไรกันมันจะไม่ครางหรืออะไรเลยเหรอ คนอื่นก็น่าจะรู้ใช่ป่ะ
แถมเอิร์ตโดนจิ้มครั้งแรก มันก็น่าจะมีอาการบาดเจ็บกันบ้าง เราว่าใครดูก็น่าจะรู้ว่าเดินแปลกๆ

ตอนนี้อ่านแล้วสงสารนิกขึ้นมาเลย เหมือนโดนคนที่ตัวเองรักหักหลังอีกแล้วอ่ะ
ถึงบอกว่าไม่ตั้งใจก็เหอะ แต่เราว่าการที่นิกกับบอมมีอะไรกันในคืนที่แล้ว มันพิลึกมากๆ ตรงเอิร์ตไม่รู้ว่าไม่ใช่นิก
เวลามีอะไรกัน ไม่มีเรียกชื่อดูหน้าเลยเหรอ จิ้มกันอย่างเดียวใช่มั้ย อย่างน้อยก็ควรจะจำเสียงได้ป่ะ

เหมือนคนเขียนปูทางไว้ว่าเดี๋ยวยังไงนิกก็ต้องรู้ความจริงแล้วเราก็ต้องกินมาม่าชามใหญ่
ถ้านิกจับได้ด้วยนิสัยของนิก คงไม่มีทางที่เอิร์ตจะได้กลับมาคบกับนิกแน่ๆ
ขนาดไหมยังเลิกเลย ไม่กลับไปคบอีก ซึ่งตรงนี้คงจะท้าทายมากว่าจะเขียนยังไงให้สมเหตุสมผลและคนอ่านยอมรับ

เราเข้าใจว่านิยายมันไม่จำเป็นต้องใสๆและโลกความเป็นจริงก็ไม่ได้ใสๆ แต่นิยายมันมักจะต้องใส่แนวออกมาให้ค่อนข้างชัดและต้องสมูทไปด้วยกัน แต่อยู่ๆเรื่องก็เปลี่ยนจากใสๆเป็นไม่ใส โดยมีเหตุการณ์จิ้มกันเป็นตัวแปล
มันเลยทำให้เกิดการหักมุมแบบทำลายความคาดหวังของคนอ่าน
เราบอกได้เลยว่านิยายแบบนี้เหมาะกับการ อ่านรวดเดียวจบ มากกว่า พอมันค้างเป็นตอนๆบางคนก็ทนไม่ได้แล้วไม่อยากอ่านต่อ

เราก็อยากเป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อมาเร็วๆนะ ถ้าได้อ่านจนถึงคลี่คลายปมก็อาจจะโอเคกับมันก็ได้
ซึ่งตอนนี้ปมที่คนเขียนผูกมันเป็นปมที่ดึงอารมณ์คนกลับมาได้ยากมากๆเพราะความมืดมิดของปมที่ใส่มามันค่อนข้างขัดกับตัวเรื่องหลักที่ผ่านมาห้าสิบกว่าตอน ความจริงมันแปลกๆตั้งแต่นิกจะจิ้มกับเอิร์ตแล้วล่ะ

ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ก็คงเชื่อได้เพราะโลกเรามันมีอะไรไม่คาดฝัน อย่างพระเอกบอกรักนายเอกปุ๊ปก็โดนรถชนตายปั๊ปอะไรยังงี้
แต่สำหรับนิยายเรื่องที่เป็นเหตุเป็นผลมันรู้สึกสนุกกว่าจริงๆนะ

ปอลิง: โดยส่วนตัวหากจะรีไรท์จริงๆ อยากให้แก้ตั้งแต่พฤติกรรมแปลกของเอิร์ตกับนิก ไม่ใช่แค่ตอนที่แล้ว
แต่ความจริงก็ไม่ค่อยชอบรีไรท์หรอกเพราะ เนื้อเรื่องมันจะฝังใจมาก่อนแล้วอ่ะดิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-06-2014 00:05:14 โดย IsDeer »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7
 
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


   
โดนแอบถ่าย..บนสะพานลอย!!

.....พอเราพูดไปแบบนั้น นายบอมก็เงียบไปเลย ไม่พูดอะไรอีกจนเราสองคนเดินมาถึงห้องเรียน เราเองก็ขี้เกียจถามแล้ว แต่ในใจก็อยากรู้ว่านายบอมเป็นอะไร คือตอนนั้นไม่ได้ทันคิดไงว่าจะเป็นเรื่องของเรากับนายนิกที่ทำให้นายบอมเป็นแบบนี้!!!! พอไปถึงห้องเรียนก็เห็นพวกเพื่อนๆนั่งอยู่หน้าห้อง!!!!

"อ่าว!!!ทำไมยังไม่เข้าห้องเรียนกันอีกอ่ะ" เราถามเพื่อนๆ

"อาจารย์ยกเลิกคลาสอ่ะ ไม่สอน เลยรออยู่ว่าจะไปไหนกันดี" ยัยส้มบอกเรา

"ไปห้องสมุดคณะกัน" นายเอ็มชวนพวกเรา

"เออๆไปดิ หลับซักตื่นนึง ฮ่าๆ" ไอ่แมคพูด

"บอมกลับห้องนะครับ เดี๋ยวจะไปห้องซ้อมอ่ะ" นายบอมพูด

.....แต่เรารู้ทันว่านายบอมไม่ได้ไปซ้อมหรอก!!!!

"ถ้าเอิร์ตไม่ให้กลับหล่ะ" เราบอกนายบอม

"ก็ไม่กลับไงครับ ไปห้องสมุดกับเอิร์ต"นายบอมบอกเรา

"ป่ะ!!!งั้นก็ไปห้องสมุดนะ" เราบอกนายบอม////เพราะไม่อยากปล่อยให้นายบอมกลับไปอยู่คนเดียว รู้ว่านายบอมอาจจะมีปัญหาบางอย่างเราก็ห่วง!!!!

"ครับ" นายบอมพูด


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:


....แล้วพวกเราก็เดินไปห้องสมุดคณะกัน ห้องสมุดคณะเราอ่ะจะอยู่กลางสระน้ำ บรรยากาศดีมากๆ มีสะพานทอดเชื่อมตึกเรียนสองตึกแล้วก็มีห้องสมุดของคณะอยู่ตรงกลาง อากาศเลยเย็นสบาย ตรงสะพานก็มีม้านั่งยาวๆให้นักศึกษาได้เอาอาหารมาให้ปลาด้วย ปลาที่อยู่ในสระก็จะเป็นปลาสวาย ปลานิล ตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลย....ระหว่างทางที่เดินมาเราเจอพี่วินพี่รหัสเรากับนายบอมกำลังเดินออกมาจากห้องสมุดพอดีเลย!!!!

"สวัสดีครับพี่วิน" เรากับนายบอมสวัสดีพี่วิน

"อ่าว!!!เอิร์ต บอมจะไปห้องสมุดกันหรอ"

"ครับพี่ ไม่มีเรียนอ่ะครับ"เราบอกพี่วิน

"อ่อๆสบายเลย เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ เออ!!!!ตอนเย็นว่างกันหรือป่าวอ่ะบอม" พี่วินถามนายบอม////นายบอมก็เงียบ!!!!คงไม่ได้ยิน

"บอม!!!พี่วินถามอ่ะ" เราพูดแล้วก็เขย่าแขนนายบอม

"เอ่อ!!!อ่าครับ พี่วินถามอะไรบอมนะครับ" นายบอมถามพี่วิน

"พี่ถามว่าเย็นนี้ว่างกันหรือป่าวพี่จะชวนมาเล่นบาสที่สนามในคณะ" พี่วินบอกนายบอม

"อ่อๆเดี๋ยวบอมถามเพื่อนๆก่อนครับ เดี๋ยวบอมโทรบอกนะครับพี่วิน" นายบอมบอกพี่วิน

"อืมๆได้ๆ เป็นไรป่าวเนี่ยน้องพี่ มีไรบอกพี่ได้นะ แปลกๆนะเรา" พี่วินพูดแล้วก็เอามือจับไหล่นายบอม นายบอมก็ก้มหน้าก้มตา

"ไม่มีไรครับพี่วิน" นายบอมบอกพี่วิน

"งั้นพี่ไปละ ยังไงก็โทรมาบอกพี่ด้วยนะบอม" พี่วินบอกนายบอม

"ครับๆ"

....พี่วินเดินไปเรียน เรากับนายบอมก็เดินไปห้องสมุด

"เอิร์ต ยังไม่ต้องเข้าไปได้มั๊ย" นายบอมพูดกับเรา

"ได้ดิ บอมจะไปไหนหรอ" เราถามนายบอม

"ไปให้อาหารปลากัน" นายบอมชวนเรา

"อือๆป่ะๆ"


 :really2: :really2: :really2: :really2:



....เรากับนายบอมเดินไปตรงม้านั่งริมสระน้ำ นายบอมเดินเอาตังค์ไปใส่กล่องค่าอาหารปลา ได้เศษขนมปังมาถังนึง แล้วนายบอมก็มานั่งลงข้างๆเรา!!!!เราสองคนเอาเศษขนมปังโยนให้ปลา ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่ความเงียบ!!!!!! เราหันหน้าไปมองนายบอม จังหว่ะเดียวกันกับที่นายบอมหันมามองเราพอดี ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมันดูเปลี่ยนไป!!!!!


 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:



"บอม...บอมเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ทำไมดูแปลกๆไป" เราถามนายบอม

....นายบอมหันหน้ากลับไปมองสระน้ำ!!!!

"ไม่มีไรหรอกครับ เดี๋ยวคงหายไปเอง"

"เป็นอะไรอ่ะเนี่ย บอกเอิร์ตดิบอม"

"ไม่เป็นไรครับ เอิร์ตไม่ต้องห่วงนะ"

"ห่วงดิบอม เราเพื่อนกันนะ"

"ครับ ขอบคุณครับ" นายบอมพูดแค่นี้แล้วก็เงียบไป เราก็เงียบด้วย!!!!เพราะถามยังไงนายบอมก็ไม่บอก ไม่พูดว่าเป็นอะไร!!!!

"เอิร์ตดูดิ!!!!มีปลาสวายเผือกด้วย" นายบอมชี้ให้เราดูปลาสวายตัวสีเหลืองทองว่ายน้ำมากินขนมปังที่เราโยนลงไป

"อือ!!!!ตัวใหญ่มากอ่ะ" เราบอกนายบอม

"น่ากินอ่ะ"นายบอมพูด

"บ้าแล้วบอม กล้ากินหรอ"

"พูดเล่นครับ เอิร์ตนี่ก็เชื่อบอมเนอะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะออกมา

....เราก็ดีใจนิดๆที่นายบอมยังหัวเราะได้แบบนี้

"อาหารปลาหมดแล้วอ่ะ ไปในห้องสมุดกัน" นายบอมพูดแล้วก็ปัดๆมือตัวเอง แต่คงให้เศษผงขนมปังปลิวเข้าตานายบอมอ่ะนะ

"อุ๊ย!!!!เข้าตาเลย" นายบอมพูดแล้วก็หลับตาเอามือจะขยี้ตา เราก็จับมือนายบอมไว้

"อย่าขยี้นะบอม ไปล้างตาในห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวเอิร์ตพาไป" เราพูดแล้วก็ลุกพานายบอมเดินไปห้องน้ำ

....พอถึงห้องน้ำ นายบอมก็จัดการเอาน้ำล้างตา จนเศษขนมปังออกไปจนหมด

"ตาแดงเลยอ่ะ" นายบอมบอกเรา

"อื้อๆ อย่าเอามือขยี้นะ" เราบอกนายบอม

....แล้วเราสองคนก็ออกมาจากห้องน้ำ เดินไปห้องสมุด พวกนั้นก็ถามใหญ่ว่าไปไหนกันมา

"มึงสองตัวหายหัวไปไหนมาเนี่ย อ่าว!!!แล้วไอ้บอมตามึงทำไมแดงแบบนั้นว๊ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม

"เศษขนมปังเข้าตาอ่ะดิ ไปให้อาหารปลามาเมื่อกี้อ่ะ" เราบอกพวกนั้น

"เออ!!!!พี่วินถามว่าตอนเย็นว่างมั๊ย พี่วินชวนไปเล่นบาส" นายบอมบอกพวกนั้น

"ว่างๆ" นายเอ็มพูด

"กูก็ว่าง" ไอ้แมคพูด

"กูไปด้วย" ไอ้แบงค์พูด

"เอิร์ตโทรชวนนิกด้วยดิ" นายเอ็มบอกเรา

"อือๆ บอมโทรบอกพี่วินเลยนะ" เราหันไปบอกนายบอม

....แล้วเราก็โทรศัพย์ไปหานายนิก ไอ่ลิงนอนแน่ๆเลย เสียงงัวเงียเชียว!!!!

"ว่าไงครับ!!!"

"พี่วินชวนมาเล่นบาสอ่ะนิก"

"หรอ!!!กี่โมงอ่ะ"

"ห้าโมงเย็น"

"ครับๆไปๆ แล้วนี่ไม่เรียนหรอ โทรมาได้เนี่ย"

"อาจารย์ไม่สอน ตอนนี้อยู่ห้องสมุดคณะ"

"อื้อ โอเคเดี๋ยวนิกไปหา" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป////เฮ้อ!!!!ไอ้ลิง ยังไม่ทันจะคุยกันรู้เรื่องเลย เป็นงี้ทุกที!!!!


 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:



"งั้นเดี๋ยวฝากของก่อนนะเอิร์ต เอ็มจะกลับหอไปเปลี่ยนชุดก่อน" นายเอ็มบอกเรา

"อ่อๆได้เลยเอ็ม ฝากเอานิกมาด้วยนะ" เราบอกนายเอ็ม

"ครับๆเดี๋ยวเอ็มโทรหานิกเอง" นายเอ็มบอกเรา

"ไอ้บอมจะกลับหอป๊ะเนี่ย จะได้ไปพร้อมกูเลย" ไอ้แมคหันไปถามนายบอม

"อ่าๆกลับๆครับ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" นายบอมพูด

"งั้นส้ม มึงกับเอิร์ตรออยู่นี่นะ เดี๋ยวพวกกูมา" ไอ้แมคบอกเรากับยัยส้ม

....แล้วพวกนั้นก็กลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เรากับยัยส้มก็นั่งกันอยู่ในห้องสมุด

"ขอโทษนะคะ น้องใช่คนในรูปนี้หรือป่าวคะ" รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาถามเราแล้วก็เอารูปถ่ายใบนึงให้เราดูแล้วก็มีพี่ผู้ชายคนนึงเดินตามเข้ามา เราเห็นก็ งงๆ เพราะไม่คุ้นหน้าเลย ไม่ได้อยู่คณะเราแน่ๆ

....เรากับยัยส้มก็ดูรูปนั้น เฮ้ย!!!!มันเป็นรูปที่เรากับนายนิกยืนดูรถไฟกันบนสะพานลอยตอนกลับมาจากบ้าน ตอนปีใหม่อ่ะนะที่นายนิกขอเราเป็นแฟนนั่นแหล่ะ ในรูปจังหวะตอนที่นายนิกกอดคอเราอยู่พอดีเลย รูปโดนแอบถ่ายอ่ะ แต่ด้วยจังหว่ะ องค์ประกอบต่างๆมันดูดีมากอ่ะทั้งดอกชมพูพันทิพสีชมพูสดใส ทั้งรางรถไฟ สะพานลอยแล้วก็เรากับนายนิก!!!!

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:



"เอ่อ!!!ใช่ครับพี่ พี่ถ่ายมาได้ไงเนี่ย!!!" เราถามพี่เค้า

"แหะ แหะ ไม่บอกๆ แต่พี่จะถามว่า น้องเป็นแฟนกันหรอ คือพี่จะขออนุญาตเอารูปนี้ไปลงนิตยสารของมหาลัยอ่ะ" พี่คนนั้นบอกเรา

"โห!!!!พี่ลงนิตยสารมหาลัยเลยหรอ จะดีหรอพี่" เราถามพี่

"เอาน่า พี่ว่าต้องมีคนสนใจมากแน่ๆ รูปน่ารักดี พี่ยังชอบเลย" พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"เอ่อ!!!!เอาไงดีอ่ะ" เราพูดแล้วก็หันหน้าไปมองยัยส้ม

"ให้พี่เค้าเอาลงไปเถอะ รูปก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนี่ น่ารักจะตาย" ยัยส้มพูดแล้วก็หันไปยิ้มๆกับพี่เค้า

"ไม่ถามนิกก่อนหรอ เดี๋ยวถ้ามาเห็นทีหลังจะโวยวายอีก" เราปรึกษายัยส้ม

"ไม่ต้องถามหรอก พี่เค้ารอคำตอบอยู่เนี่ย"ยัยส้มบอกเรา

"อ่าๆได้ครับพี่ แต่ว่าอย่าเอาลงปกหน้านะ เขิน ฮ่าๆ" เราบอกพี่เค้า

"ขอบใจมากเลยนะน้องเอิร์ต เดี๋ยวถ้านิตยสารออก เดี๋ยวพี่จะเอามาให้เอิร์ตเล่มนึง เดี๋ยวฝากไอ้วินเอามาให้" พี่ผู้หญิงคนนั้นพูด

"อ่าว!!!พี่รู้จักพี่วินด้วยหรอครับ"

"รู้จักดิ ไอ้วินเพื่อนพี่ แต่พี่อยู่คนละคณะ"

"แล้วพี่เรียนอะไรหรอครับ"

"ถาปัด ค่ะ"

"อ่อๆครับๆพี่ ฮ่าๆ แสดงว่ารูปนี้พี่วินก็เห็นแล้วสิครับ"

"ก็มันนั่นแหล่ะเอามาให้พี่ดู พี่เห็นก็แทบกรี๊ดเลย ชอบมาก ฟินเลยอ่ะผู้ชายสองคนกอดคอกันน่ารักดี!!!!" พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"เมื่อกี้เอิร์ตก็เจอพี่วิน ไม่เห็นพี่วินจะบอกเรื่องนี้เลย ร้ายกาจมากอ่ะพี่วิน" เราบ่นๆพี่วิน


 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

"พี่ถึงได้รู้ไงว่าเอิร์ตเป็นน้องรหัสมัน มันบอกว่าเอิร์ตอยู่ในนี้พี่เลยเดินเข้ามาหา"

"อ่อๆครับๆ"

"แล้วคนที่กอดคอเอิร์ตหล่ะ ชื่ออะไรอยู่คณะอะไรหรอ"

"ชื่อนิกครับ อยู่คณะวิดยา เป็นรูมเมทหอในกันอ่ะครับ"

"อ่อๆ เป็นรูมเมทกันด้วย ทำพี่คิดไปไกลเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ"

"แล้ว เป็นแฟนกันหรือป่าว" พี่เค้าถามเรา

"เอ่อ!!!!!ป่าวๆครับ เป็นรูมเมทกันเฉยๆ" เราตอบพี่เค้าไป

"แต่รูปนี้มันสื่ออารมณ์ได้หลายอย่างจริงๆนะ พี่ว่าถ้าลงรูปนี้ไปจะต้องมีแต่คนถามหาคนในรูปแน่ๆ"


 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:


.....พี่เค้าพูดกับเรา แล้วก็ขอตัวกลับไป เราคิดในใจว่า.....แค่เห็นรูปคนก็คงชอบ แต่ถ้าได้รับรู้เรื่องราวเบื้องหลังภาพถ่ายใบนี้ คนเหล่านั้นก็คงจะฟินกันไปใหญ่แน่นอนเลย คนที่แอบถ่ายภาพนี่ได้ก็เก่งมากๆเลยนะ อยากรู้จังว่าใครเป็นคนถ่ายรูปนี้!!!


 :ruready :ruready :ruready :ruready

....เรากับยัยส้มนั่งกันไปซักพัก นายนิกก็โทรเข้ามาหาเรา

"ออกมาข้างนอกได้แล้ว"

"อ่าว!!!ถึงแล้วหรอนิก" เราถามนายนิก

"ไม่ถึงจะให้ออกมาหรอ"

"กวนหว่ะ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ" เราบอกนายนิก

"คร๊าบบบ"

 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:



....เราวางสายนายนิกแล้วก็ชวนยัยส้มเดินออกไปหานายนิก นายนิกกับนายเอ็มนั่งรออยู่ตรงม้านั่ง พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอมก็มาพอดี

"ไปรอที่สนามเลยมั๊ย เอาลูกบาสนิกเล่นกันก่อน" นายนิกพูด

"แดดคงไม่มีแล้วมั้ง" ยัยส้มพูด

"ที่สนามต้นไม้ใหญ่เยอะแยะ ไม่มีแดดหรอกส้ม" นายเอ็มพูด

"ป่ะๆงั้นก็ไป"

"บอม โทรบอกพี่วินยังอ่ะ"

"โทรแล้วครับ พี่วินบอกให้ไปรอที่สนามเลยก็ได้"

"โอเคๆ เดี๋ยวไปเล่นรอพี่วินที่สนามกันดีกว่า" นายเอ็มบอกพวกเรา

......แล้วพวกเราก็เดินไปที่สนามบาสของคณะกัน ไม่มีแดดจริงๆด้วย พวกนั้นก็ลงสนามไปวอร์มร่างกาย แล้วก็เล่นๆกันไป ไม่นานพวกพี่วินก็มาถึงสนามบาส

"มากันนานยังเนี่ย" พี่วินนั่งลงข้างๆเราแล้วก็ถามเรา

"ซักพักละครับพี่วิน"

"เออ!!!มีเพื่อนพี่เข้าไปหาเอิร์ตป่าว" พี่วินถามเรา

"มีๆครับ เรื่องรูปถ่ายอ่ะ"

"เออ!!!นั่นแหล่ะ พี่บอกให้มันไปถามเอิร์ตเอง ฮ่าๆ"

"แล้วพี่วินเอารูปนี้มาจากไหนอ่ะ" เราถามพี่วิน

"เพื่อนพี่มันเล่นกล้องเพิ่งซื้อกล้องมาใหม่ มันเห่อ ก็เลยเอาไปลองถ่ายแถวๆสถานีรถไฟอ่ะ แล้วก็ได้ภาพเอิร์ตกับนิกพอดีเลย" พี่วินบอกเรา

"แต่วันนั้นเอิร์ตไม่เห็นคนถ่ายรูปแถวนั้นเลยนะ"

"ก็ถ้ามันไม่แอบถ่าย จะได้รูปนี้หรอ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ

"โห!!!!พี่วินอ่ะ"


 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:

"แล้วยังไงเนี่ย เรากับน้องนิกอ่ะ ตกลงว่า....!!!!" พี่วินถามเราแล้วก็ทำหน้ากรุ้มกริ่มๆ

"อ่ะนะพี่วิน เป็นกับเค้าด้วยหรอเนี่ย"

"อ่าว!!!ก็คนอื่นเค้าอยากรู้ พี่ก็อยากรู้บ้างดิ น้องรหัสพี่นะเราอ่ะ"

"ฮ่าๆคร๊าบบบ" เราหัวเราะกลบเกลื่อน

"ไม่บอก....เดี๋ยวพี่ไปถามนิกเองก็ได้" พี่วินพูด

"เฮ้ย!!!อย่านะพี่วิน" เราห้ามพี่วิน แต่ก็ไม่ทันละ พี่วินวิ่งลงไปสนามบาสไปเล่นบาสแล้ว


 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

...เรากับยัยส้มก็นั่งคุยกันไป ดูบาสกันไป ซักพักนายนิกก็วิ่งออกมา ล้มตัวนอนข้างๆเรา

"อ่ะน้ำ เหนื่อยเลยดิไอ่ลิง" เราถามนายนิกแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้นายนิก

"อือๆเหนื่อยโคตรอ่ะ ไม่ได้เล่นนาน"

"อ่อนหว่ะ ไม่แข็งแรงเล๊ย" เราว่านายนิก

"เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ว่าแข็งไม่แข็งอ่ะ" นายนิกลุกขึ้นมากระซิบข้างหูเรา

"ทะลึ่งหว่ะ...ไปไกลๆเลย" เราว่านายนิกแล้วก็แกล้งผลักนายนิกออกไป

"แหม่!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาปัดหัวเราคว่ำเลย ฮ่าๆ


 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

"สองคนนี้ก็นะ ดูทำดิ จะไม่ให้คนอื่นคิดว่าเป็นแฟนกันได้ไงอ่ะเนี่ย" ยัยส้มแซวเรากับนายนิก

"ส้มอยากให้เป็นแฟนกันหรอครับ เดี๋ยวนิกจัดให้ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็นั่งกอดคอเรา ดูพวกนั้นเล่นบาสไป

"เฮ้ย!!!ไอ้นิก จะออกไปพักนานเกินไปแล้วมึงอ่ะ มาๆลงสนามเลย" ไอ้แมคตะโกนเรียนนายนิก นายนิกก็วิ่งลงไปเล่นบาสต่อ

....นายบอมวิ่งขึ้นมาพัก ล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้า

"เป็นไงบอมเหนื่อยเลยดิ เล่นแต่เทคควันโดเนอะ วันนี้เปลี่ยนมาเล่นบาส ฮ่าๆ" ยัยส้มแซวนายบอม

"เหนื่อยกว่าเทควันโดอีกอ่ะส้ม" นายบอมบอกยัยส้มแล้วก็หอบแฮ่กๆ

"กินน้ำก่อนนะบอม ดูดิเหงื่อออกเต็มเลย" เราพูดแล้วก็เอามือไปเสยผมที่หน้าผากนายบอม เช็ดเหงื่อให้นายบอม

.....แต่!!!!นายบอมเอามือมาปัดมือเราออกไป แล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง เราก็ตกใจทำไมนายบอมทำแบบนี้ แต่ยัยส้มคงไม่ทันเห็นอะไร เราก็เลยเงียบๆไม่พูดอะไร

"อ่ะน้ำ!!!" เราพูดแล้วก็ยื่นขวดน้ำที่เปิดแล้วให้นายบอม

"ไม่เป็นไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือปัดขวดน้ำ ทำให้ขวดน้ำหลุดจากมือเราตกลงพื้นสนามหญ้าหกหมดเลย!!!!

"อุ๊ย!!!!" เราพูดแล้วก็มองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเราเหมือนกัน


 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:


"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอิร์ตเอาไปทิ้งเอง" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไปเก็ยขวดน้ำที่หก ไปทิ้งถังขยะ

....เรากลับมานั่งที่เดิม นายบอมก็ลงสนามไปเล่นบาสแล้ว/////พอพวกนั้นเล่นบาสเสร็จก็ค่ำๆพอดี เลิกเล่นแล้วเราก็เดินไปกินข้าวกัน เราสั่งข้าวแล้วก็เดินไปเซเว่นกะว่าจะไปซื้อกัสเซนมาเก็บไว้กินที่ห้องอ่ะนะ เราเดินไปตรงชั้นที่วางกัสเซน ก็เจอนายบอมยืนอยู่แล้ว นายบอมคงตามเรามาอ่ะ เรามองนายบอม นายบอมก็มองเรา เพราะจากเหตุการณ์เมื่อกี้ที่นายบอมปัดมือเรา จนเล่นบาสเสร็จ เดินกลับมากินข้าว เรากับนายบอมก็ยังไม่ได้คุยกันเลย!!!!....เราหยิบกัสเซนแล้วก็เดินจะไปจ่ายตังค์

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

....เราหยุด...แต่ก็ไม่ได้หันหน้ามามองนายบอมนะ

"เอ่อ!!!เดี๋ยวบอมจ่ายให้นะครับ" นายบอมพูดแล้วก็เดินมาหยิบกัสเซนจากมือเราไปจ่ายตังค์ เราก็ออกจากเซเว่นมารอนายบอมข้างหน้า นายบอมจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมาหาเรา

"นี่ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นขนมให้เรา

"ขอบคุณนะบอม"

"ครับๆ"

.....แล้วเราก็เดินไปร้านข้าวกัน ตลอดเวลานายบอมจะมองเรากับนายนิกตลอดเลย แล้วก็เงียบๆ ไม่คุยเหมือนเมื่อก่อน เราก็คิดว่าทำไมนายบอมเป็นแบบนี้นะ เปลี่ยนไปจริงๆ เหมือนนายบอมมีเรื่องอะไรในใจที่อยากจะบอก หรือบางทีก็อาจจะอยากถามเราก็ได้!!!!!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-06-2014 05:36:15 โดย ฟูจิซัน »

ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7
 
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


ช่วยไอ่ลิง....ทำแลปฯ


....ครบสองอาทิตย์แล้วที่ ใช้ชีวิตอยู่กับนายนิกในสถานะ"แฟน" ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากเมื่อก่อนเล๊ย ฮ่าๆ ก็ยังปฏิบัติต่อกันเหมือนเดิม มีแต่เพื่อนๆแหล่ะที่เริ่มจับตาดูเรากับนายนิกมากขึ้นทั้งเพื่อนๆฝั่งเราเองแล้วก็เพื่อนๆฝั่งคณะวิดยาของนายนิก ฮ่าๆ แต่มีอยู่อย่างนึงที่นายนิกเปลี่ยนไปก็คือ เวลาอยู่กับเพื่อนๆนายนิกจะไม่ค่อยพูดกับเรา จะทำตัวปกติมาก ยังไปแซวหญิงกับเพื่อนๆอยู่เลย ฮ่าๆ แต่เมื่อไหร่ที่อยู่กับเราสองคน นายนิกจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จะคุยกับเราดีมาก ก็มีเหวี่ยงๆบ้างเป็นบางครั้ง แต่น้อยกว่าเดิม ฮ่าๆ////ส่วนนายบอม เราก็คุยกันปกติ ทำตัวปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง จะมีแค่บางทีที่คิดถึงเรื่องที่มีอะไรกับนายบอมครั้งนั้นขึ้นมาก็ได้แต่รู้สึกผิด!!
....วันนี้วันเสาร์ เราจะว่าจะตื่นสายๆหน่อยเพราะเมื่อคืน นายนิก นายเอ็มชวนไปนั่งเล่นเกมส์ห้องนายบอมกลับมากันจนดึกดื่น ฮ่าๆ ไอ่แมคกับไอ้แบงค์คงนอนห้องนายบอมเลยอ่ะนะ แต่ว่า...!!!!!!ไอ้ลิงปลุกเราแต่เช้าเลย!!!!


 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:



"ไอ้ดื้อ ตื่นๆ" นายนิกเขย่าตัวเรียกเรา

"อือ!!!!ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย!!!" เรางัวเงียถามนายนิก

"ไปคณะกับนิก ช่วยทำแลปฯหน่อยดิ" นายนิกบอกเรา

"ไปแต่เช้าเนี่ยนะ"

"เช้าอะไรจะเก้าโมงแล้วเนี่ย ต้องไปเขย่าสารเติมก่อนสิบโมงอ่ะ เดี๋ยวไม่ทัน ตื่นเร็วๆ" นายนิกทั้งเขย่าตัว ทั้งดึงตัวเราลุกจากที่นอน

"อื้อ!!!!นิกไปเหอะ เอิร์ตรออยู่ห้องนะ" เราขี้เกียจตื่นอ่ะเลยบอกนายนิกไปแบบนั้น

....นายนิกเอามือมาจับแก้มเราสองข้างไว้ แล้วก็ก้มหน้ามาพูดกับเราว่า!!!!

"แต่เราเป็นแฟนกันนะ จะไม่ไปช่วยนิกเลยหรอครับ"

....นายนิกพูดกับเราแบบนี้ เราก็เลยลืมตาขึ้นมามองหน้านายนิก เห็นสายตาของนายนิกแบบนี้แล้ว คงจะต้องการความช่วยเหลือจริงๆเราก็เลยงัวเงียๆลงจากที่นอน ไปล้างหน้าอาบน้ำ


 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:



"เดี๋ยวนิกเตรียมชุดนักศึกษาให้นะ จะใส่แขนสั้นหรือแขนยาวอ่ะ" นายนิกตะโกนถามเรา

"ต้องใส่ชุดนักศึกษาด้วยหรอ" เราตะโกนถามนายนิกจากข้างในห้องน้ำ

"ใส่ดิครับ ขึ้นตึกใหญ่อ่ะ ต้องใส่ชุดนักศึกษา" นายนิกบอกเรา

"ใส่แขนยาวดีกว่า แดดร้อนอ่ะ" เราบอกนายนิก

"คร๊าบบบ"

....เราอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว....โทรศัพย์นายนิกดัง

"ว่าไงก้อย"

"ครับกำลังออกไปเนี่ย"

....เพื่อนนายนิกคงโทรมาเตือนเรื่องไปทำแลปฯอ่ะนะ

....เราแต่งตัวเสร็จ ก็เดินมาคณะนายนิก

"ไอ่ดื้อ หิวมั๊ยเนี่ย หาไรกินก่อนมั๊ย" นายนิกถามเรา

"ไม่ค่อยหิวอ่ะ นิกรีบไปทำแลปฯก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันเวลานะ" เราบอกนายนิก

"ครับๆ ป่ะๆ"

"แล้วทำไมนิกต้องมาทำแลปฯวันเสาร์อ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก

"เพื่อนกลุ่มนิกกลับบ้านกันหมดอ่ะครับ แล้วมันต้องเติมสารเร่งวันนี้อ่ะ นิกเลยต้องมาทำนี่ไง"

"แต่เอิร์ตทำอะไรไม่เป็นเลยนะ จะช่วยอะไรได้อ่ะ" เราหันไปถามนายนิก

....นายนิกไม่ตอบเรา ได้แต่ส่งยิ้มกวนๆมาให้ ฮ่าๆ


 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18



"อ่าว!!!ไอ่ลิงนี่ ถามไม่ตอบ งั้นกลับหอดีกว่า" เราพูดแล้วก็หยุดเดิน

"โห!!!! เดี๋ยวจะให้ช่วยอะไรเดี๋ยวนิกบอกเองแหล่ะน่า แต่ตอนนี้ช่วยเดินตามมาเงียบๆได้ป๊ะ อย่าถามไรมากเลย" นายนิกบ่นเราแล้วก็จับมือพาเราเดินขึ้นตึกไป!!!!

มาถึงห้องแลปฯ ที่ห้องแลปฯก็มีเพื่อนๆนายนิกคนอื่นๆมาทำแลปฯเหมือนกัน เจอเพียงดาวด้วยหล่ะ เพียงดาวเห็นเรากับนายนิกก็หันมายิ้มแล้วก็โบกมือให้

"นิกๆมาทำแลปฯหรอ แหม่!!!!ต้องพาเอิร์ตมาด้วยนะ" เพียงดาวแซวเรากับนายนิก

"มานานยังอ่ะเพียงดาว ฝากลิงไว้ตัวนึงนะ" นายนิกพูดกับเพียงดาว แล้วก็หันมาบอกเราให้นั่งคอยอยู่กับเพียงดาวก่อน

"ฮ่าๆได้เลยนิก เดี๋ยวดาวดูแลเอิร์ตให้เอง" เพียงดาวพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา


 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:



....นายนิกไปเบิกอุปกรณ์สำหรับทำแลปฯมา มีสารเคมีทั้งที่เป็นผงแล้วก็เป็นของเหลวที่นายนิกต้องผสมด้วย แล้วก็อุปกรณ์อื่นๆอีกเยอะเลย เราก็เรียกไม่ถูกจำชื่อไม่ได้หรอก ฮ่าๆ นายนิกมานั่งผสมสารลงในขวดรูปชมพู่ แล้วก็เอาไปเข้าเครื่องเขย่าให้สารละลายเข้ากันดี

"เขย่า20นาทีใช่ป๊ะเพียงดาว"

"ใช่ๆ เขย่าในน้ำอุ่นนะนิก ใช้เครื่องเขย่าอีกอันนึงอ่ะ" เพียงดาวบอกนายนิก

"ครับๆ"

....นายนิกเอาสารไปใส่เครื่องเขย่า แล้วก็เดินมานั่งตรงที่เรากับเพียงดาวนั่งอยู่

"เออ!!!เดี๋ยวนิกมานะ เอิร์ตอยู่กับเพียงดาวก่อนนะ"

"จะไปไหนอ่ะ"

"ไปหาซื้อขนมมาให้กินไง เดี๋ยวหิวแล้วบางคนจะงอแง" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา

"แหม่ๆ พูดไรเกรงใจเราบ้างนะนิก ฮ่าๆ" เพียงดาวแซวนายนิก


 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:



.....นายนิกออกจากห้องแลปฯไปแล้ว เหลือเรากับเพียงดาวแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ ก็มานั่งพักกัน

"เอิร์ต!!!!" เพียงดาวเรียกเรา

"ว่าไงเพียงดาว"

"เอิร์ตอยู่กับนิกมา เอิร์ตคิดว่านิกเป็นคนยังไงอ่ะ" เพียงดาวถามเรา

"ก็ดีอ่ะ กวนประสาท  ดุด้วย" เราบอกเพียงดาว

"ฮ่าๆ ใช่เลยนิกอ่ะมันกวนประสาทแบบนี้แหล่ะ แต่ถ้าใครที่มันไม่รู้จักหรือไม่สนิทนะ มันก็จะไม่ค่อยคุยด้วย บางคนเลยมองว่านิกมันเป็นคนหยิ่งอ่ะ"

"แล้วอีกอย่างนึงนะ นิกอ่ะ มันไม่ชอบคนโกหกสุดๆ ถ้ามันจับได้นะ เลิกคบสถานเดียว" เพียงดาวบอกเรา

...."นิกมันไม่ชอบคนโกหก" ประโยคนี้ของเพียงดาว ทำเอาเราจุกอกไปเลย พูดอะไรไม่ออก แอบคิดไปว่า ถ้าเกิดวันนึงนายนิกเกิดรู้เรื่องที่เรากับนายบอมมีอะไรกันขึ้นมา วันนั้นเราคงตายแน่ๆ ถ้านายนิกรู้นายนิกคงเสียใจมากอ่ะ แต่ว่า!!!!เราไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นเลยนะ!!!!


 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:



....นายนิกหายลงไปซักพักก็โทรเข้ามาหาเรา!!!!

"ออกมาข้างนอกดิ ชวนเพียงดาวมาด้วย"

"อือๆ"

....เราวางสายแล้วก็ชวนเพียงดาวออกไปหานายนิกข้างนอกห้องแลปฯ

"อ่ะแซนวิช กินรองท้องไปก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นแซนวิชให้เรา

"อ่ะนี่ของเพียงดาวนิกซื้อมาเผื่อ"

"ขอบใจมากนะนิก"

....แล้วเราสามคนก็นั่งกินตรงที่นั่งหน้าห้องแลปฯ

"นิกไม่อยู่ แอบนินทานิกกันป๊ะเนี่ย" นายนิกถามเรากับเพียงดาว

"ไม่เลยๆ อย่างนิกมีเรื่องไรให้นินทาอ่ะ" เพียงดาวพูด

"เอ้า!!!ใครจะไปรู้หล่ะ เพียงดาวรู้เรื่องนิกหมดทุกอย่างนี่" นายนิกพูด

"แหม่ๆ รู้หมดทุกอย่าง แต่ก็ใช่ว่าจะพูดหมดทุกอย่างที่รู้นะ หรือว่าจะให้บอกเอิร์ตหมดเลยหล่ะ" เพียงดาวถามนายนิก

"อ่านะ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวนิกบอกเอง ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาเขย่าหัวเรา

"ไอ่ลิง!!!!" เราว่านายนิก

"แหม่ๆ สองคนนี้ก็นะ" เพียงดาวพูดแล้วก็หัวเราะ


 :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:



"ฮ่าๆ ป่ะๆ ไปทำแลปฯต่อเถอะ" นายนิกหัวเราะแล้วก็พาเราเข้าไปทำแลปฯต่อ

.....พอเข้ามาในห้องแลปฯ เราก็ไปนั่งตรงโต๊ะของกลุ่มนายนิก ส่วนนายนิกก็ไปทำแลปฯของตัวเองกับเพียงดาว แล้วก็เพื่อนๆ เราก็นั่งเฉยๆเพราะไม่รู้จะช่วยอะไรน่ะสิ ฮ่าๆ////โทรศัพย์เราดัง....นายบอมโทรมา!!!!

"ว่าไงบอม!!!"

"เอิร์ตอยู่ไหนครับ ตื่นยังเนี่ย!!!"

"ตื่นตั้งแต่สายๆแล้ว อยู่ที่ห้องแลปฯกับนิกอ่ะ"

"อ่าว!!!!หรอครับ" นายบอมพูดเสียงอ่อยๆ

"บอมมีไรป่าวเนี่ย" เราถามนายบอม

"ป่าวๆครับ ไม่มีไรๆ งั้นเอิร์ตช่วยนิกทำแลปฯไปเถอะครับ บอมไม่รบกวนแล้ว" นายบอมพูด

"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม

"ครับ!!!"

"มีไรพูดมา" เราถามนายบอม

"เอ่อ!!! บอม....บอมจะชวนมากินข้าวกลางวันอ่ะ พวกแมคเพิ่งตื่นอ่ะครับ"นายบอมบอกเรา

"อ่อๆ ไม่ทันแน่ๆอ่ะนี่ก็จะเที่ยงแล้ว นิกยังทำแลปฯไม่เสร็จเลยอ่ะบอม"

"อ่อๆครับๆ ไม่เป็นไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็วางสายไป

"ใครโทรมาอ่ะ" นายนิกเดินเข้ามาถามเรา

"บอมอ่ะ ชวนไปกินข้าวกลางวัน" เราบอกนายนิก

"แลปฯเสร็จไม่ทันอ่ะดิ คงต้องกินที่คณะนี่แหล่ะ"นายนิกบอกเรา

"อือ!!!เอิร์ตบอกบอมไปแล้วหล่ะ"

"แต่ว่า เห็นตอนเย็นคุยกันว่าจะทำสุกี้กินที่ห้องบอมอ่ะ"นายนิกบอกเรา

"อ่าวหรอ!!!! ทำไมเอิร์ตไม่รู้เลย" เราถามนายนิก

"ก็จะรู้เรื่องอะไรกับเค้าหล่ะ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้" นายนิกว่าเรา

"อ่าวหรอ แล้วทำไมนิกไม่บอกเอิร์ตหล่ะ"

"จะบอกทำไม ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เองแหล่ะ มานี่เลย!!!ช่วยทำงานหน่อย" นายนิกเรียกเราให้ไปหา

"ทำไรอ่ะ" เราถามนายนิก

"ก็มาก่อนดิ จะถามทำไมเนี่ย บอกให้มาก็มาเหอะน่า" นายนิกว่าเรา

"นิกก็พูดดีๆไม่ได้หรอ ดูพูดกับเพื่อนดิ" เพื่อนนายนิกว่านายนิก

"เออ!!!! พาเค้ามายังจะว่าเค้าอีกนะไอ้นิก" เพื่อนนายนิกพูด

....นายนิก พอโดนเพื่อนว่า ก็ยิ้มๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร!!!! เราก็เดินไปหานายนิก นายนิกก็เอาหลอดสารเคมีที่มีของเหลวสีชมพูส่งมาให้เรา แล้วก็สอนเราให้เขย่าหลอดสารเคมี เขย่าแบบหมุนเป็นวงกลมอ่ะนะ!!!!
เราก็เขย่าไปตามที่นายนิกบอก

"เดี๋ยวถ้ามันเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วเรียกนิกนะ"นายนิกหันมาบอกเรา

....เราก็เขย่าจนสารละลายค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเขียว เราก็เรียกนายนิก นายนิกก็รีบมาเอาสารละลายนั้นหยอดลงไปในจานทดลองเชื้อราของนายนิก////เราช่วยนายนิกจนถึงตอนเที่ยง นายนิกก็พาลงมากินข้าวที่โรงอาหาร วันนี้วันเสาร์ร้านข้าวเปิดแค่สองร้าน ร้านก๋วยเตี๋ยวที่มากินกับนายนิกวันนั้นก็ไม่เปิด ก็เลยนั่งกินข้าวหมูแดงกัน คุยกับเพื่อนๆนายนิกก็สนุกดี ฮ่าๆ เพื่อนผู้หญิงของนายนิกบางคนยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเราเป็นอะไร!!!!ฮ่าๆ มีบางคนถามขอเบอร์เราจากนายนิกด้วย ////พอกินข้าวเสร็จ ก็ขึ้นมาทำแลปฯต่อ เสร็จเรียบร้อยก็ตอนบ่ายสามกว่าๆเกือบๆจะสี่โมงเย็น////ยัยส้มโทรมาบอกว่าให้ไปเจอกันที่ "Top Supermaket" จะได้ไปช่วยกันซื้อของมาทำสุกี้ เรากับนายนิกก็เดินไปเจอพวกยัยส้มที่Top

....พอไปถึงก็ช่วยกันซื้อของที่จะไปทำสุกี้ แล้วเรากับนายนิกก็แยกไปเดินซื้อของใช้เข้าห้อง พวกยาสีฟัน ยาสระผม แป้ง พูดถึงแป้งทาตัว ปกติเนี่ย เรากับนายนิกจะแยกกันใช้ คือจะมีแป้งทาตัวของใครของมัน ตั้งแต่แรกๆเลยที่มาอยู่หอในด้วยกัน เราจะใช้"แป้งโคโดโมะ" ส่วนนายนิกจะใช้"แป้งเด็กแคร์" จะซื้อแป้งของใครของมันมาใช้ตลอด ฮ่าๆ วันนี้เราก็เดินไปหยิบแป้งโคโดโมะของเรามา แต่ไม่เห็นนายนิกจะไปหยิบแป้งแคร์มาเลย!!!!


 :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:



"ไหนแป้งนิกอ่ะ ไปหยิบมาดิ จะได้ไปจ่ายตังค์" เราถามนายนิก

"ก็นี่ไง!!!!" นายนิกพูดแลัวก็หยิบแป้งโคโดโมะของเราขึ้นมา

"อ่าว!!!!ใช่หรอ นี่แป้งเอิร์ต นิกใช้แป้งแคร์ไม่ใช่หรอ" เราถามนายนิก

"ก็เปลี่ยนมาใช้โคโดโมะเหมือนเอิร์ตแล้วไง เราจะได้กลิ่นเดียวกัน" นายนิกพูดกับเราเบาๆแล้วก็ยิ้มแบบกวนๆ

"อ่านะ ไอ่ลิงนี่!!!อ่ะ ไปจ่ายตังค์เลย" เราพูดแล้วก็ส่งตะกร้าของให้นายนิกไปต่อแถวจ่ายตังค์


 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

....นายนิกไปรอจ่ายตังค์ เราก็เดินดูของเรื่อยเปื่อย

"เอิร์ตใช้แป้งโคโดโมะหรอครับ" นายบอมถามเรา////มายืนข้างๆเราตอนไหนก็ไม่รู้ ฮ่าๆ

"อ่าว!!!บอม ใช่ๆเอิร์ตใช้โคโดโมะมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะเลยติดเลย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ

"บอมใช้เบบี้มายด์อ่ะครับ"

"รู้แล้วหล่ะ เอิร์ตไปนอนห้องบอมก็ทาเบบี้มายด์ของบอมนะ ฮ่าๆ" เราบอกนายบอมแล้วก็หัวเราะ

"เออ!!!!ลืมไป ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะกับเรา

"เอิร์ต บอม ป่ะๆจ่ายตังเรียบร้อยแล้ว" นายนิกเดินมาตามเรากับนายบอม

....แล้วเราก็พากันมาห้องนายบอม เรากับนายนิกแยกกลับมาที่หอในกันก่อนเอาของมาเก็บกับเปลี่ยนเสื้อผ้า////เสร็จเรียบร้อยเรากับนายนิกก็เดินไปหอนายบอมกัน พวกนั้นก็เตรียมของทำสุกี้กัน เราก็ไปช่วย!!!!อากาศช่วงนี้ยังหนาวเย็นอยู่ นั่งกินสุกี้ร้อนๆคงได้บรรยากาศดีอ่ะ!!!!

 
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


....เรากลิ่นเดียวกัน


.....หม้อสุกี้พร้อม ทุกอย่างสุก น้ำซุปส่งกลิ่นหอมฉุยเลยฮ่าๆ พวกเราก็เริ่มกินสุกกี้กัน คุยกันสนุกสนาน เราก็เพิ่งจะรู้ว่าทำไมวันนี้ถึงนึกอยากทำสุกี้กินกัน ได้ยินนายบอมคุยกับไอ้แบงค์เรื่องฟุตบอลคู่คืนนี้ ที่พวกผู้ชายกำลังรอดูกันอยู่ นายนิกเองก็คงจะอยู่ดูด้วย ได้ข่าวว่าเป็นเด็กหงส์ ฮ่าๆ พอกินสุกี้เสร็จ ทุกอย่างหมดเรียบร้อย ก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง ระเบียงหลังห้องนายบอม ลมพัดเย็นมากๆอ่ะ อากาศก็หนาวอยู่แล้ว นี่ยังจะมีลมพัดเข้ามาให้หนาวกันขึ้นไปอีก!!!!!


 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:


"อากาศหนาวๆแบบนี้ กูว่าจิบเบียร์กันซักหน่อยป๊ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้น

"เออๆดีเหมือนกัน" นายเอ็มพูด

"เอาดิ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ตื่นสายได้" นายนิกที่กำลังล้างแก้วอยู่พูดขึ้น แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา

"งั้นเดี๋ยวบอมลงไปซื้อมาให้ครับ" นายบอมพูด

"แพรวไปด้วยบอม ช่วยถือของ"

"เอิร์ตไปด้วย หาหนมกิน"

....แล้วเรา ยัยแพรว นายบอมก็เดินไปเซเว่นกัน ถึงเซเว่นนายบอมก็แยกไปซื้อเบียร์ ส่วนเรากับยัยแพรวก็ไปหาซื้อขนมเป็นกับแกล้มให้พวกนั้น

"เอิร์ต" ยัยแพรวเรียกเรา

"ว่าไงแพรว"

"เอิร์ตว่า บอมดูแปลกๆไปป๊ะ" ยัยแพรวถามเรา

"แปลกตรงไหนอ่ะ"

"ก็ แพรวคิดว่าบอมดูซึมๆ ไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะ บางทีบอมก็มองเอิร์ตแบบว่า สายตามันเศร้ามากอ่ะ เป็นไรกันป่าวเนี่ย มีปัญหากันหรอ" ยัยแพรวถามเรา


 o18 o18 o18 o18 o18 o18



"ป่าวนะแพรว เอิร์ตกับบอมก็เหมือนเดิมอ่ะ ไม่ได้มีปัญหากันเลยนะ" เราพูด

"แต่ว่า บอมไม่เหมือนเดิมจริงๆนะ เอิร์ตลองถามบอมดูดิ ว่าเป็นอะไรหรือป่าว"

"อยากถามนะแพรว แต่ไม่รู้จะถามยังไงอ่ะดิ" เราบอกยัยแพรว

"ถามอะไรใครหรอครับ" อยู่ๆนายบอมก็พูดขึ้นมา

"เอ่อๆ มาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยบอม ไม่มีไรๆหรอก" ยัยแพรวบอกนายบอม

"อ่อๆครับๆ ได้ของครบยังเนี่ย บอมจะได้ไปจ่ายตังค์ครับ" นายบอมถามเรากับยัยแพรว

"ครบละๆป่ะ" เราพูด

....แล้วเราสามคนก็ไปจ่ายตังค์ นายบอมซื้อเบียร์ไปหกขวดกับสปายอีกสี่ขวด แต่เราคิดว่าเบียร์คงจะไม่ใช่แค่หกขวดนี่แน่ๆ ฮ่าๆ////พอมาถึงบนห้อง พวกผู้ชายก็ตั้งวงกินเบียร์กันไป ห้าทุ่มฟุตบอลก็ถ่ายทอดสดพอดี พวกนั้นก็นั่งดูกัน ส่วนเราก็กินสปายกับยัยส้มยัยแพรวไปก็เริ่มมึนๆนิดหน่อยละ ฮ่าๆ

....เราเดินออกไปนอกระเบียงห้องนายบอม ก็เห็นนายบอมยืนอยู่


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:



"บอมไม่ดูบอลกับพวกนั้นหรอ"เราถามนายบอม

"อ่าวเอิร์ต!!! ไม่อ่ะครับ"

"ไงเนี่ย เจ้าของห้องไม่ดู รบกวนบอมป่าวเนี่ย"

"ไม่รบกวนเลยครับ บอมสบายๆเพื่อนๆกันทั้งนั้น"

"หรือว่าบอมง่วงนอนแล้ว" เราพูดกับนายบอม

"ยังหรอกครับ บอมแค่ออกมาคิดอะไรเพลินๆอ่ะ"นายบอมพูด

"บอมเป็นอะไรป่าวเนี่ย ทำไมช่วงนี้เงียบๆไป" เราถามนายบอม

...นายบอมก็เงียบไปซักพัก แล้วก็หันหน้ามามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว!!!!


 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:



"เอิร์ตอยากรู้จริงๆหรอครับ ว่าบอมเป็นอะไร" นายบอมถามเรา

"อือ!!!!ไม่ใช่แค่เอิร์ตนะ เพื่อนๆคนอื่นๆก็อยากรู้ เพราะทุกคนบอกว่าบอมดูเปลี่ยนๆไป" เราบอกนายบอม

"ไม่หรอกครับ บอมก็เป็นของบอมแบบนี้แหล่ะครับ"นายบอมบอกเรา

"ไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่บอมคนเดิมที่เอิร์ตรู้จัก" เราบอกนายบอม

"เอ่อ!!!! บอม...บอมไม่เป็นไรจริงๆครับเอิร์ตไม่ต้องห่วงบอมนะ" นายบอมบอกเรา

"ห่วงดิบอม!!!!" เราพูด

"เอิร์ต!!!!"นายบอมเรียกชื่อเรา

"คือ...บอมแค่คิดถึงเรื่องคืนนั้นที่เราสองคน....เอ่อ!!!! คือบอม บอม....อยากรับผิดชอบอะไรมากกว่านี้ แต่ว่า...บอมคิดว่าไม่ทันแล้ว!!!!" นายบอมพูดขึ้นมา เราก็ งงๆนิดๆ แต่ว่าก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้วหล่ะ

"บอม เราสองคนไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นหรอกนะ ไม่มีใครผิดหรอกเรื่องนี้อ่ะ บอมก็ไม่ผิด ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรนี่" เราบอกนายบอม

"เอ่อ!!!! อ่า!!!ครับๆ คือว่าบอม..เอ่อ!!!!" นายบอมยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา!!!!


 :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready



"เฮ้ย!!!ไอ้สองตัว แอบมาคุยกันอีกแล้ว เดี๋ยวไอ้นิกก็แยกเขี้ยวใส่หรอก" ไอ้แมคเดินมาแซวเรากับนายบอมแล้วก็เข้าห้องน้ำไป////เรากับนายบอมมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ

"ข้างนอกเริ่มหนาวแล้ว เอิร์ตเข้าไปในห้องเถอะครับเดี๋ยวบอมตามเข้าไป"นายบอมบอกเรา

"อือๆ อย่าคิดมากนะบอม" เราบอกนายบอม

"ครับ" นายบอมบอกเรา

....เราก็เดินกลับเข้ามาข้างในห้อง!!

"ไอ่ดื้อ!!!!มานี่ดิ๊"นายนิกเรียกเราให้ไปหา

....เราก็เดินไปนั่งข้างๆนายนิก

"เมาแล้วดิเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิก

"อือ!!!!พานิกกลับห้องด้วยนะ" นายนิกบอกเรา เสียงก็คงจะเมาแล้วจริงๆ หน้าแดง ตัวแดงไปหมดเลย ไอ่ลิงนะไอ่ลิง!!!! ฮ่าๆ

"ไอ้นิก มึงกลับไป อย่าเพิ่งนอนนะเว๊ย" ไอ้แมคบอกนายนิก

"ทำไมว๊ะ!!!!" นายนิกถามไอ้แมค

"ทำการบ้านก่อนดิว๊ะ ครั้งที่แล้วไม่ผ่านอ่ะ มึงซ่อมรึยัง" ไอ้แมคถามนายนิก

....ตอนแรกนายนิกก็ทำหน้า งงๆนะ แต่สงสัยคิดไปคิดมาคงจะนึกออกว่า ไอ้แมคหมายถึงเรื่องอะไร ก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา

"อ๋อ!!!!....ได้เลยเดี๋ยวจะซ่อมให้ได้เกรดAเลย" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา ยิ้มแบบยียวนกวนประสาท ฮ่าๆ


 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:



"มันต้องอย่างนี้สิว๊ะ ฮ่าๆ"ไอแบงค์พูด

"พวกนี้คุยเรื่องไรกันเนี่ย ซ่อมอะไร ใครซ่อมใคร" ยัยแพรวถามขึ้นมา

"แพรวรู้ไม่ได้หรอก เรื่องลับสุดยอดฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกยัยแพรว

"ถ้าแพรวรู้เดี๋ยวแพรวจะตกใจ ฮ่าๆ" นายเอ็มบอกยัยแพรว

"ดูบอลต่อเหอะว่ะ" ไอ้แบงค์พูด

.....พวกนั้นก็ดูบอลกันต่อไป นายบอมก็เข้ามานั่งดูบอลกับเพื่อนๆแล้ว ตอนนี้ก็ครึ่งหลังแล้ว เดี๋ยวบอลจบ ก็จะได้แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน/////พอบอลจบ ก็กลับหอกัน นายบอมเดินมาส่งเรา นายนิก นายเอ็มที่หน้าปากซอย

"เดินกลับกันได้นะ" นายบอมถามเรา

"อื้อๆ ขอบใจมากนะบอมที่มาส่ง" เราบอกนายบอม

"ครับๆ"

"เอิร์ต!!!!" นายบอมเรียกเรา

....เราก็เลยเดินกลับไปหานายบอม

"ว่าไงบอม"

"เอ่อ!!!....เดินกลับดีๆนะครับ ฝันดีนะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ

"อื้มๆ ฝันดีเช่นกันนะบอม" เราบอกนายบอมแล้วก็หันหลังเดินกลับไปหานายนิกนายเอ็ม

.....เรา นายนิก นายเอ็ม เดินมาถึงหอในก็แยกย้ายกันเข้าห้อง////พอเข้ามาในห้อง นายนิกก็เอาสองมือมาจับแก้มเรา

"ไอ่ดื้อ!!!!หนาวหว่ะ นอนเลยเนอะ ไม่ต้องอาบน้ำ" นายนิกบอกเรา

"ไม่ได้ ไปอาบน้ำเลย กลิ่นสุกี้เต็มตัวไปหมด สระผมด้วยนะ" เราบอกนายนิก

"เอิร์ตอาบก่อนดิ หรือว่า...จะอาบพร้อมกันเลย" นายนิกพูด

"ไม่ต้องเลยนิกไปอาบก่อนเลย เดี๋ยวเอิร์ตอาบก่อน ออกมานิกก็มั่วนิ่มหลับไปอีก" เราบอกนายนิก

"แหม่ๆ เออๆ อาบก็ได้ว๊ะ"นายนิกบอกเรา

"จะว๊ะทำไมเนี่ย พูดดีๆไม่เป็นงั๊ย!!!!" เราว่านายนิก

"พูดมากหว่ะ!!!!" นายนิกว่าเราแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ


 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:



.....พอนายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบต่อ พอเราอาบเสร็จก็ออกมานั่งเปิดพัดลมเป่าผมอยู่ปลายเตียง นายนิกก็นอนอยู่บนเตียง ไอ่ลิงใส่ชุดบาสนอน(ที่มันเป็นแบบเสื้อกล้ามอ่ะ)

"ใส่เสื้อกล้ามนอนไม่หนาวหรอ" เราถามนายนิก

"ไม่หนาวครับ เดี๋ยวก็นอนกอดไง"นายนิกบอกเรา

"เหอะๆ ใครจะให้กอด"

"ไม่ให้กอดก็จะกอด ใครจะทำไม"นายนิกบอกเรา

.....เราก็เงียบไป พอเป่าผมเสร็จ เราก็เดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียงไปนอนตรงที่เรา////อารมณ์นั้นเรานึกยังไงก็ไม่รู้ อยากกอดนายนิก ฮ่าๆ

"นิก" เราเรียกนายนิก

"ครับ...ว่าไง!!!!"

"กอดหน่อยดิ" เราพูด

"อะไรนะ"

"เอิร์ตบอกว่า กอดหน่อยดิ!!!!" เราบอกนายนิก

"เอิร์ตจะกอดนิก หรือว่าให้นิกกอด ถ้านิกกอด นิกไม่กอดอย่างเดียวนะ ฮ่าๆ"นายนิกพูด

"เอิร์ตกอดเอง" เราพูด

"จะกอดก็มาดิครับ" นายนิกบอกเรา

....แค่นั้นแหล่ะ....เราก็ขยับตัวไปกอดนายนิก นายนิกกางแขนออกมารอกอดเราอยู่แล้ว ฮ่าๆ หัวเราหนุนอยู่บนหน้าอกหน้านิก

"เป็นไรอ่ะวันนี้ ถึงได้มากอดนิกเองเลยเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมเราเบาๆ

"ไม่รู้ดิ" เราบอกนายนิก

"ไม่รู้ได้ไง ไหนมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนดิ๊!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาผลักหัวเราออกจากหน้าอกนายนิก แล้วจับหน้าเราหันไปหานายนิก


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:



"จะนอนแล้วไม่คุยแล้ว" เราบอกนายนิก แต่ก็ก้มหน้าก้มตา ไม่กล้ามองหน้าสบตานายนิก ฮ่าๆ

"ไม่ให้นอน"นายนิกบอกเรา

"ไอ่ลิง นอนได้แล้ว ไม่กอดแล้วก็ได้" เราบอกนายนิกแล้วก็จะขยับตัวออกจากนายนิก

....แต่นายนิกเอาสองแขนมากอดตัวเราไว้แน่นเลย แล้วก็ก้มหน้ามาซุกตรงซอกคอเรา

"หอม!!!!เราสองคนกลิ่นเดียวกันแล้วนะ" นายนิกเงยหน้ามาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ

"ไอ่ลิง!!!!เว่อร์หว่ะ" เราบอกนายนิก

"เว่อร์ตรงไหน ก็ใช้แป้งเหมือนกันก็กลิ่นเดียวกันไง"นายนิกบอกเรา

"อือ!!!รู้แล้ว" เราบอกนายนิก

"นอนได้แล้วไอ่ดื้อของนิก"นายนิกพูด

"ฝันดีนะไอ่ลิง"

"ครับไอ่ดื้อ นิกกอดนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็นอนกอดเรา

....อากาศหนาวจริงๆนะ แต่ใต้ผ้านวมลายสนูปปี้ที่คลุมตัวเรากับนายนิกอยู่ มันอุ่นมากอ่ะ!!!!

:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-06-2014 05:38:14 โดย ฟูจิซัน »

ออฟไลน์ AMINOKOONG

  • ฝากติดตามนิยายด้วยนะคราฟฟฟฟ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-12
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก

ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร  คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง  :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ actionmarks

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-44
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก

ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร  คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง  :katai1: :katai1:

เห็นด้วยนะ จะว่าบุญบาป หลัง ๆ มันออกอ่าว ออกทะเลไปไกล ไม่รู้ดิ มันหลุดออกจากเนื้อเรื่องไปหน่อย ยอมรับว่ารอเรื่องนี้ทุกวัน หลัง ๆ ไม่ค่อยตื่นเต้นเลย รู้สึกเซ็งไปเลย

ออฟไลน์ wisshy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
สงสารบอมจัง

เด่วนิกรู้ความจริงก็มาม่าชวนโตเลยดิ

ไม่อยากให้เป็นงั้นเลย

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะฮับ แม้หลังๆเรื่องวันจะเฟลๆ เดาเนื้อหาได้ก็ตาม

อยากให้นิกกะบอมได้แข่งกันจีบเอิดแบบสมศักดิ์ศรีอ่ะ เหมือนตอนนี้แข่งยังไงบอมก็แพ้ แพ้แบบยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย แล้วเอิดก็มาทำซึนถ้าไม่ได้ชอบบอมทำไมไม่บอกไปเลย

me/ดักตบเอิดแถวเซเว่นหอใน

 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ JohnneiAndCossei

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สงสารบอม    แต่ย่างว่ะล่ะ จะทำอะไรกลำบาก เพื่อนกันทั้งนั้น   :เฮ้อ:
 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Goodfellas

  • magKapleVE
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Adult games: dating for spicy meetups
เชื่อว่าขณะนี้ผู้เขียนคงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก  เนื่องจากการคิดพล๊อตเรื่องหลังจากนี้มันทำได้ยาก   เพราะการจะเขียนออกมาให้เนื้อเรื่องมันคลี่คลายไปในทางที่ดีกว่านี้และต้องสมเหตุสมผลด้วยนี่มันยากมากสุดๆแล้วล่ะ

หลังจากนี้ผมอยากให้ผู้เขียนรบกวนช่วยกระชับเรื่องราวขึ้นอีกหน่อยนะครับ  เหตุการณ์ไหนที่ไม่จำเป็นต้องไปกล่าวถึงเราก็ข้ามๆไปบ้าง  เพราะผมกลัวว่าคนอ่านจะหาว่าทำไมมันมีแต่ "น้ำ" ไม่มี "เนื้อ"   เรื่องนี้สำคัญอยู่นะครับเพราะไม่งั้นเรื่องราวของเรามันจะน่าเบื่อ    สังเกตได้เลยว่าผ่านมา 50 กว่าตอนแล้ว  แต่ความสัมพันธ์ของตัวเอกก็ยังไปไม่ถึงไหนกัน  ซึ่งสำหรับผมแล้ว  ผมคิดว่ามันช้าเกินไปมาก   กลัวว่าคนอ่านจะเบื่อกันซะก่อนนะครับ

จริงอยู่ที่ว่าถ้าผู้เขียนตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้   แต่ผมอยากให้นึกถึงใจคนอ่านบ้างก็จะดีครับ  คนอ่านส่วนใหญ่ใจร้อนกันทั้งนั้นแหละ   ไม่ค่อยมีใครอยากรอนานๆแบบนี้  มีแต่คนเชียร์ให้ตัวเอกลงเอยกันซะทีทั้งนั้นแหละครับ ดังนั้นผมอยากให้รีบรวบรัดเหตุการณ์ให้ตัวเอกลงเอยกันไปได้ก่อน  หลังจากนั้นค่อยเพิ่มเหตุการณ์อะไรเข้าไปทีหลังก็ได้ครับ  แต่สิ่งสำคัญคือ ความสัมพันธ์ของตัวเอกที่ป่านนี้มันควรจะลงเอยกันไปได้แล้วนั่นแหละ   งั้นก็ลองไปพิจารณาดูละกันนะครับ  ขอบคุณมาก  :mew1:

ออฟไลน์ ฟูจิซัน

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-7
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก

ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร  คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง  :katai1: :katai1:


เชื่อว่าขณะนี้ผู้เขียนคงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก  เนื่องจากการคิดพล๊อตเรื่องหลังจากนี้มันทำได้ยาก   เพราะการจะเขียนออกมาให้เนื้อเรื่องมันคลี่คลายไปในทางที่ดีกว่านี้และต้องสมเหตุสมผลด้วยนี่มันยากมากสุดๆแล้วล่ะ

หลังจากนี้ผมอยากให้ผู้เขียนรบกวนช่วยกระชับเรื่องราวขึ้นอีกหน่อยนะครับ  เหตุการณ์ไหนที่ไม่จำเป็นต้องไปกล่าวถึงเราก็ข้ามๆไปบ้าง  เพราะผมกลัวว่าคนอ่านจะหาว่าทำไมมันมีแต่ "น้ำ" ไม่มี "เนื้อ"   เรื่องนี้สำคัญอยู่นะครับเพราะไม่งั้นเรื่องราวของเรามันจะน่าเบื่อ    สังเกตได้เลยว่าผ่านมา 50 กว่าตอนแล้ว  แต่ความสัมพันธ์ของตัวเอกก็ยังไปไม่ถึงไหนกัน  ซึ่งสำหรับผมแล้ว  ผมคิดว่ามันช้าเกินไปมาก   กลัวว่าคนอ่านจะเบื่อกันซะก่อนนะครับ

จริงอยู่ที่ว่าถ้าผู้เขียนตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้   แต่ผมอยากให้นึกถึงใจคนอ่านบ้างก็จะดีครับ  คนอ่านส่วนใหญ่ใจร้อนกันทั้งนั้นแหละ   ไม่ค่อยมีใครอยากรอนานๆแบบนี้  มีแต่คนเชียร์ให้ตัวเอกลงเอยกันซะทีทั้งนั้นแหละครับ ดังนั้นผมอยากให้รีบรวบรัดเหตุการณ์ให้ตัวเอกลงเอยกันไปได้ก่อน  หลังจากนั้นค่อยเพิ่มเหตุการณ์อะไรเข้าไปทีหลังก็ได้ครับ  แต่สิ่งสำคัญคือ ความสัมพันธ์ของตัวเอกที่ป่านนี้มันควรจะลงเอยกันไปได้แล้วนั่นแหละ   งั้นก็ลองไปพิจารณาดูละกันนะครับ  ขอบคุณมาก  :mew1:

...แฮ่ๆ นอยด์จริงครับ พอได้อ่านคำวิจารณ์ที่ผ่านๆมาของรูมเมทที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ ต้องยอมรับว่ามีนอยด์ๆไปเหมือนกันครับ เพราะคำวิจารณ์ของแต่ละคนมีประโยชน์แล้วก็สะท้อนความคิดเห็นของคนอ่านออกมามาก เราเป็นคนเขียนก็คิดแต่ว่าเค้าอ่านแล้วคงจะเข้าใจตามเนื้อเรื่องที่เราเขียนและวางพล๊อตไว้ แต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เลย อาจจะมีบางคนที่เข้าใจ แล้วบางคนที่เห็นต่างไป ก็เลยกลับมาคิดว่านี่เราประสบความสำเร็จหรือว่าล้มเหลวกับเรื่องนี้เนี่ย!!

....ยังไงก็ต้องขอขอบคุณมากๆนะครับที่ติดตามเรื่องนี้ ส่วนเรื่องที่ทำให้ไม่เข้าใจ ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับเพราะอธิบายให้กระจ่างไม่ได้จริงๆ กลัวว่าอธิบายไปแล้วมันจะทำให้คนอ่านสับสนไปกันใหญ่!! เพราะความรู้สึกของแต่ละคนที่อ่านเรื่องนี้ตอนนี้ก็มีความเห็นแตกต่างกันไปครับ

....สุดท้ายขอบคุณมากๆอีกครั้งนะครับที่ยังติดตามรูมเมทฯ แม้ว่ามันอาจจะเป็นนิยายที่ดูแย่ ขอบคุณมากๆครับที่ให้โอกาส!!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-06-2014 12:43:40 โดย ฟูจิซัน »

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
อ่านแล้วเหนื่อยใจกับเอิร์ตและนิกจริงๆ
คือเราไม่เข้าใจว่า จนถึงตอนนี้เอิร์ตกับนิกยังต้องปิดเป็นความลับแม้กระทั่งเพื่อนอีกเหรอ
คือเพื่อนมันดูออกไปสามชาติเศษแถมเม้าท์มอยกันแล้วด้วย
ส่วนเอิร์ตทำตัวไม่ดีขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ คือตัวละครพลิกมากๆ แรกๆเล่าแต่ส่วนดีแต่พอหลังๆมันแรดเงียบ
เรามาแอบเฟลตรงนี้ ในจะเรื่องรูปถ่าย เราว่านางก็แอบอยากโชว์ว่า'ผู้ชายคนนี้ของฉัน'
เพราะโดยนิสัยนิกในตอนนี้ ไม่น่าจะอยากตกเป็นประเด็นว่าเป็นเกย์กับทั้งมหาลัย
แค่รูปผู้ชายสองคนคู่กันหวานซึ้ง ใครมันจะไม่คิดว่าเป็นเกย์

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด