ไอ้พี่เล็กแม่ง !!“ลพบุรีสองเที่ยว..สิงห์บุรีสาม..”
“ลพบุรีสองแล้วสิงห์บุรีกี่เที่ยวนะพี่”
“สาม..บอกว่าสาม!” ฟังดูก็รู้ว่าแม่งกำลังโมโห “พี่หลิวไปไหน..ขอคุยกับพี่หลิวดีกว่า”
“เขาไปเติมน้ำมันพี่..”
“งั้นบอกเขาโทรกลับด้วยแล้วกัน”
วางสายไปเลย..ตอนคุยแม่งก็พูดเร็วอย่างกับพายุ ใครมันจะไปฟังทันว่ะ แล้วไง..พอไม่เข้าใจแม่งก็วางสายใส่ ทำไมมันนิสัยเสียแบบนี้ว่ะ
ไม่เข้าใจ..ไม่เข้าใจไอ้พีนี่เลยจริงๆ
“อาหลิว..โทรไปวอรูมหน่อยครับ”
“โทรไปเลย..ต่อสายแล้วคุยที อารีบพิมพ์ตั๋วให้คนรถก่อน”
“แต่เขาอยากคุยกับอาหลิวอ่ะ..”
“บอกมันพูดมาเลย..ทำไมจะต้องอา ถ้าเกิดวันไหนอาลาจะทำไง งานไม่ต้องเดินเลยใช่ไหม”
อ้าว..กูโดนอีกแล้ว เอาไงดีล่ะทีนี้ มองหันซ้ายหันขวาก็มีแต่กูกับอาหลิวเนี้ย แล้วใครจะโทรว่ะ
“เป็นไรบีม..”
“ป้าวิ..โทรไปวอรูมหน่อยสิครับ อาหลิวเขาไม่ว่าง”
“แล้วทำไมบีมไม่โทรล่ะครับ”
“บีมพูดไม่รู้เรื่องหรอก..”
“ทำไมคิดแบบนั้น..เอามือถือมาสิเดี๋ยวป้าโทรเอง”
ยื่นมือถือส่วนกลางของออฟฟิตไปให้..มือถือที่เจ้านายเพิ่งซื้อและเปิดเบอร์มาใหม่ ด้วยเหตุผลที่ว่ามันเหมาค่าโทร..เลยประหยัดกว่าใช้เบอร์ออฟฟิต
หลังจากนั้นพอได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังทีไร..ผมก็จะรีบก้มหน้าก้มตาทำงาน ทำเหมือนกับว่างานมันยุ่งนักหนา..เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะคุยโทรศัพท์ ไม่อยากรับแล้ว..กลัวซวยไปรับสายที่ไอ้พี่นี่โทรมาอีก
แต่ความซวยมันคงเกิดมาเพื่อคู่กับคนอย่างผม..เมื่อวันนี้ทั้งป้าวิและอาหลิวต่างก็ยุ่ง ป้าวิต้องเร่งคิดเงินค่าเที่ยวให้คนรถ ในขณะที่อาหลิวต้องวิ่งรอกไปเติมน้ำมันเพราะพนักงานที่ทำประจำเพิ่งลาออกไป..
“ชลบุรีสอง..ฉะเชิงเทราสี่..”
ทำไมมันต้องพูดเร็วขนาดนี้ว่ะ..รับสายทีไรแม่งก็พูดรัวใส่กูตลอด แล้วกูจะไปฟังทันได้ยังไงว่ะแม่ง!
“ฉะเชิงเทรากี่เที่ยวนะพี่..”
“บอกว่าสี่..ทำไมต้องย้อนถามตลอด ตั้งใจฟังหน่อยดิ”
อีเชี้ย..กูฟังแล้ว แต่มึงพูดเร็วขนาดนั้นกูจะไปฟังทันได้ไงว่ะ
“แล้วพี่วิไปไหน..พี่หลิวล่ะ..”
“พี่วิอยู่นี่แหละพี่..สักครู่นะครับ”
ยื่นสายไปให้ป้าวิ..แกก็ทำหน้างงๆ แต่ก็รับไปคุยเอง แกอมยิ้มนิดๆ มองหน้าผมสลับกับเอกสารในมือไปด้วย ทั้งทียังไม่วางสาย
“โดนพี่เล็กมันบ่นล่ะสิ..”
“เหอๆ”
“อย่าไปคิดมากเลย..มันก็ชอบเหวี่ยงแบบนี้แหละ โดนป้าด่าบ่อยจะตายไป..เรื่องคำพูดคำจาเนี้ย”
“เหอๆๆ”
หัวเราะตอบกลับไป..แต่ในใจนี่จดชื่อมันลงไปล่ะ ชื่อเล็ก..ชื่อเล็กใช่ไหมมึง ชอบตะคอกกูดีนัก..จะนั่งสาปแช่งแม่งทั้งวันทั้งคืนเลยมึง
.
.
.
“เดี๋ยววันนี้พวกที่วอรูมจะมานะ..มาดูงานนิดหน่อย”
“อ่อ..ครับ”
ตอบรับป้าวิไปแบบยิ้มๆ แต่ในหัวนี่คิดล่ะ..ให้พ่อมารับกลับไปกินข้าวที่บ้านแล้วลาช่วงบ่ายไปเลยดีไหมว่ะ ไม่อยากเจอไอ้พี่เล็กนี่เลย..เกลียดมันตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้านี่แหละ
“ป้ากับอาหลิวคงต้องต้อนรับ..ไงบีมก็อยู่จ่ายงานแล้วไง”
หมดสิ้นกัน..แผนชิ่งหนีจบลงทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเลย
.
.
.
“ดีครับพี่..”
ได้ยินเสียงคนหลายคนกล่าวสวัสดีป้าวิกับอาหลิวแล้ว..แต่ไม่คิดจะละสายตาจากหน้าจอคอมตัวเอง แกล้งพิมพ์งานยุ่งๆ ไปซะ จะได้ไม่ต้องทักใคร
“เดี๋ยวเข้าไปคุยกันในห้องประชุมนะ..อ่อเกือบลืมเลย นู้นน้องบีมนะ”
ป้าวิไม่เข้าใจผมเลย..จะแนะนำผมทำไมเนี้ย T^T
“หวัดดีครับ..” หันกลับไปแต่หน้า..ก่อนจะยกมือไหว้แบบลวกๆ
“หันมาดีๆ สิลูก นี่พี่เก่ง..พี่โจ้..แล้วนี่ก็พี่เล็ก”
“นี่เหรอน้องบีม..” พี่โจ้เดินเข้ามาใกล้..ก่อนจะยกมือลูบหัวผม “เก่งจังเลย..”
“ครับ..”
“อยากเจอตัวจริงมานานแล้ว..เห็นพีวิพูดถึงบ่อยๆ” พี่เก่งเดินเข้ามาอีกคน..ยิ้มพี่แกนี่ละลายใจสาวๆ ได้เลย
“หือ..นี่หรือบีม..”
หน้าไอ้พี่เล็กดูแปลกใจเล็กน้อย..นี่มันไม่เคยรู้หรือไงว่ะ ว่ากูนั่งรถเข็น..???
“โดนมันเหวี่ยงใส่บ่อยล่ะสิ..ทำหน้ากลัวขนาดนั้น”
จริงๆ ผมก็ไม่ได้กลัวมันขนาดนั้นหรอกนะพี่โจ้..แค่ไม่อยากรู้จักมันเท่านั้นเอง (เหมือนจะแย่กว่าเก่า?)
“เข้าไปคุยกันในห้องประชุมดีกว่า..บีมทำงานไปคนเดียวก่อนนะลูก”
ป้าวิตัดบท..พาคนแปลกหน้าทั้งสามคนเข้าห้องประชุมไป โดยมีอาหลิวยกถาดขนมกับกาแฟตามไปเงียบๆ ผมเลยหันกลับมาทำงานของตัวเองบ้าง..
ก่อนกลับพี่โจ้กับพี่เก่งก็เดินเข้ามาลา..ตบบ่าสองสามทีก่อนจะเดินออกไปจากออฟฟิต ส่วนไอ้พี่เล็กมันทำแค่มองหน้าผมนิ่งๆ แล้วเดินตามพวกพี่ๆ เขาออกไปโดยไม่ล่ำลาอะไรสักคำ
มนุษย์สัมพันธ์แย่มาก..เป็นคนที่โคตรไม่น่าคบหาเลยจริงๆ
.
.
.
“เออบีม..มีงานเชียงรายสองเที่ยวด้วยนะ”
“ครับๆ สองเที่ยวนะครับ”
ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า..ว่าไอ้พี่เล็กมันพูดช้าลง และจะทวนงานให้ทุกครั้งก่อนวางสายเลย เพราะสงสารที่ผมเดินไม่ได้หรือเปล่า..เลยไม่อยากจะด่าจะตะคอก??
เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแบบนั้นมาตลอด..จนกระทั่งวันที่ไม่มีใครอยู่ออฟฟิตเลย.. ทั้งอาหลิวทั้งป้าวิลางานหมด..
กลางวันผมเลยต้องอยู่เฝ้าออฟฟิตคนเดียว..โดยป้าวิสั่งให้ช่างที่ฝ่ายซ่อมบำรุงมาคอยช่วยเติมน้ำมันให้..ส่วนรถก๊าซไม่ยุ่งยากอะไร แค่เขียนบิลให้เขาไปเติมทีปั๊มก็พอ (เงินเชื่อน่ะครับ..เครดิตบริษัทเราดี)
ตกกลางคืน..ผมก็ต้องพกมือถือส่วนกลางกลับมาที่บ้านด้วย เพราะป้าวิไม่อยู่..หน้าที่พกโทรศัพท์เลยมาตกอยู่กับผมโดยปริยาย..
.
.
.
“หวัดดีครับ..”
“เออบีม..พอดีพีทำงานตกไปสองเที่ยวอ่ะ ทำไงดี..”
“โหยพี่เล็ก..สี่ทุ่มแล้วพี่ ไม่มีรถไปให้แล้วล่ะ”
“แย่เลย..งั้นพี่ทำเป็นงานด่วน แล้วเราหารถไปส่งให้พี่พรุ่งนี้เช้านะ”
“ครับ..แบบนั้นก็ได้ครับพี่”
“งั้นแค่นี้แหละ..ขอบใจมากนะบีม ฝันดีครับ”
สตั๊นไปสามวิ..ไอ้พี่เล็กมันบอกฝันดีกูด้วย !?
“เอ่อ..ฝันดีครับพี่”
“หึๆ”
ทันได้ยินเสียงหัวเราะก่อนที่พี่แกจะวางสายไปด้วย..ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่คงเพราะพี่มันอยากจะไถ่โทษที่ทำงานพลาด..บวกกับเอาใจผมนิดๆ ละมั้ง เดี๋ยวไม่มีรถไปงานให้มันพรุ่งนี้ หึหึ
อารมณ์ดีวุ้ย..รู้สึกเป็นต่อพี่มันชิบเป๋ง!
.
.
.
“ส่งรถไปงานให้พี่ยัง..”
“ครับ..ส่งไปแล้วครับ”
“อ่า..งั้นตั้งใจทำงานนะ”
แหม..เห็นแก่ที่กูมีความดีความชอบสินะ เลยพูดดีกับกูได้แบบนี้เนี้ย ไอ้พี่เล็กแม่งร้ายว่ะ!
.
.
.
“สรุปงานวันนี้ยี่สิบเที่ยวนะ..”
“ครับพี่..ยี่สิบเที่ยวตรงกันครับ”
“อ่า..งั้นกลับบ้านดีๆ นะ”
เออ..ทำกูอึ้งอีกแล้ว มีเป็นห่วงเป็นใย สงสัยไอ้พี่เล็กแม่งจะกินยาผิด..น้ำมูกไหลแต่ดันไปกินยาแก้ไอแหง่มๆ
แต่คิดดูอีกที..พี่มันคงไม่อยากด่าคนพิการนั่งรถเข็นนั่นแหละ เลยเลือกจะพูดดีๆ ด้วยดีกว่า
.
.
.
“พี่ไม่มีรถแล้ว..ให้เจ้าอื่นวิ่งไปเลย”
“หือ..บีมเหรอ มาดิ..”
“น้องพิมพ์งานอยู่..งานยุ่งทั้งวันแหละ”
“จีบสิ..เพิ่งรู้ว่าแกแนวนี้”
ผมหันไปมองอาหลิวที่กำลังคุยโทรศัพท์กับใครสักคน..ไม่ได้อยากจะสอดรู้สอดเห็นหรอกครับ แค่ได้ยินชื่อตัวเองในบทสนทนาด้วยก็แค่นั่น..
“พูดจริงพูดเล่นเล็ก..”
“ฮ่าๆ เอาดิ..เดี๋ยวพี่ไปบอกพ่อน้องให้”
อะไร? พี่เล็กทำไมว่ะ?
.
.
.
“ทำไมเหรอครับอาหลิว”
“ไม่มีอะไรหรอก..”
“ได้ยินพูดชื่อผมด้วยอ่า..”
“ชอบผู้ชายป่ะ..พี่เล็กบอกว่าจะจีบบีมอ่ะ”
“หือ???”
จีบไรว่ะ..มันมาแนวไนอีกล่ะวันนี้ โคตรไม่เข้าใจพี่มันเลย
“ฮะๆๆๆๆๆ”
ฟังอาหลิวขำไปแบบงงๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาพิมพ์งานต่อ ตั้งเบิก..ตั้งเบิกอะไรไม่รู้ เปลี่ยนระบบใหม่อีกละ..งงชิบเป๋งเลย
.
.
.
“พี่เล็กบอกจะแวะมา..บีมอยากกินโดนัทไหม”
หันไปมองป้าวิแบบงงๆ แวะมาแล้วไง..จะซื้อโดนัทมาฝากงั้นดิ???
“เอาโดนัทอะไรที่คนต่อแถวเยอะๆ อ่ะ พี่เล็กจะไปต่อแถวซื้อให้ป่ะ”
ตอนบอกก็แค่จะตั้งใจกวนตีนพี่แกเล่นๆ แหละครับ..ไม่นึกว่าพี่แกจะบ้าจี้ไปต่อแถวซื้อมาให้จริงๆ นี่หว่า แถมยังซื้อมาซะเยอะแยะตั้งสี่กล่อง ของป้าวิกล่องหนึ่ง..อาหลิวกล่องหนึ่ง..ของผมอีกสอง
คือซื้อมาเยอะขนาดนี้..กูจะกินหมดไหมว่ะนั่น?
“กินเยอะๆ นะ..”
ไม่ต้องบอกผมหรอกครับพี่..ผมมันพวกขี้เสียดาย มีไรยัดลงท้องหมดแหละ
“ตอนกินก็คิดถึงคนซื้อบ้างนะ..”
ผมหันไปมองพี่มันตาปริบๆ ..ไม่เข้าใจเลยว่าพี่มันต้องการจะสื่ออะไร???
“ทำตาแบบนี้ใส่อีกล่ะ..”
เพิ่งเจอกันครั้งที่สองเองพี่..ผมจะไปทำไรใส่พี่ตอนไหนว่ะ !?
“ขอเบอร์หน่อยดิ..”
“เบอร์ไรพี่..เอาไปแทงหวยไง”
“อย่าเล่นตัวได้ไหม..”
นี่กูเล่นตัวอยู่งั้นเหรอ ??
“เบอร์ออฟฟิตไงพี่..มันเป็นมือถือผลัดกันพกตลอดอยู่แล้ว”
“แล้วเราเคยพกหรือไง..นอกจากตอนไม่มีใครอยู่”
“เรื่องงานผมไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่แล้วพี่ โทรคุยกับพวกพี่ๆ เขาได้เลย”
“บอกหรือไงว่าจะคุยเรื่องงาน..”
“...”
“เร็วๆ”
สุดท้ายผมก็ต้องกดเบอร์ตัวเองใส่มือถือพี่มันไป..
แล้วทำไมกูต้องแพ้แรงกดดันจากพี่มันตลอดเลยว่ะ..แม่งไม่เข้าใจเลยจริงๆ
.
.
.
“วันหยุดทำไรอ่ะบีม..”
“ทำกายภาพไงพี่..ทำเองที่บ้าน”
“เออ..แล้วพ่อกับแม่พาไปเที่ยวบ้างไหม”
“ก็ไปห้างแหละพี่..หาซื้อขนมมากิน”
“ดูหนังกันป่ะ..”
“ชวนผม?”
“อือ..”
“จะถ่อสังขารจากกรุงเทพมาสระบุรีเลยเหรอพี่..ขยันขับรถเนอะ”
“จะพูดเพื่อ..เป็นคนขับหรือไง”
อ้าว..เหวี่ยงใส่กูซะงั้น !
“พรุ่งนี้ขอพ่อไว้เลย..จะไปรับมาดูหนัง”
“วันหยุดทั้งที..ขอเอาเวลาให้ครอบครัวล่ะกันพี่”
“ไม่กี่ชั่วโมงเอง..อย่าเว่อร์ได้ป่ะ”
“กรรม..” เกาหัวตัวเองแบบงงๆ “ผมขึ้นรถเองไม่ได้นะพี่..พี่จะมาอุ้มผมขึ้นลงๆ รถหรือไง”
“มันใช่เรื่องที่ต้องมาคิดแทนไหม..จะไปไม่ไป”
นี่คือกูผิดอีกแล้วเหรอว่ะ !?
“ก็ได้พี่..จะมากี่โมงอ่ะ”
สุดท้ายแม่งก็แพ้มันอีกละ..ไอ้บ้าพี่เล็กเนี้ย !!
.
.
.
“หนังสนุกเนอะ..”
“อือ..”
จริงๆ คือกูง่วงมากอ่ะ..พากูมาดูหนังรักทำเชี้ยไรเนี้ย แม่งเกลียดสุดๆ เลย..หนังบ้าไรไม่รู้
“วันหลังมาดูอีกนะ..”
“ขอดูเวลาก่อนพี่..จะว่างอีกเมื่อไรไม่รู้”
“วันหยุดก็ไม่ว่างหรือไง..จะไปไหน”
“อ้าว..ก็บอกไปแล้วไงว่าวันหยุดต้องให้ครอบครัว พี่แม่งไม่เข้าใจเลยว่ะ”
“ดูหนังแค่ไม่ดี่ชั่วโมงมันจะตายไง..จะเรื่องมากไปทำไมว่ะ”
เออ..เริ่มหยาบคายกับกูใหญ่แล้ว ทั้งว่ะทั้งโว้ย..แถมตบหัวกูอีก
เจ๋งเนอะ..เข็นรถกูอยู่แท้ แต่ยังเสือกตบหัวกูได้อีก !!
.
.
.
“พี่กำลังจีบผมอยู่หรือเปล่าว่ะ”
“หือ..”
“ที่พี่ทำอยู่แม่งเหมือนจีบผมอยู่เลยอ่ะ..ดูหนัง แถมยังพามากินไอติมอีก”
“จีบได้ไหมล่ะ”
“ห๊ะ!”
“หึๆ”
“ขำไรของพี่ว่ะ..”
กะแล้วว่าแม่งต้องพูดเล่น..ท่าทางพี่แกก็ไม่ได้ดูเหมือนเกย์สักหน่อย
“อยากรู้ว่าขำอะไร..อาทิตย์หน้าจะบอก แต่ต้องมาดูหนังด้วยกันก่อนนะ”
“เหอะๆ”
เหมือนผมจะเสียรู้พี่มันอีกแล้วว่ะแม่ง !!
“เอาน่า..พี่คิดจะทำอะไร อีกไม่นานบีมก็รู้เองแหละ..”
“แล้วแต่พี่เหอะ”
จะอะไรก็ช่างมันละกัน..ขี้เกียจจะถามแล้ว ถามไปก็เท่านั้นแหละ..ไอ้พี่เล็กแม่งกวนตีนไม่ยอมบอกหรอก
ปลง.. -_-
Ma-NuD_LaW
รู้สึกเหมือนเกาะกระแส "รักเกิดในแผนกขนส่ง" เลย 
.
.
แต่เอาจริงๆ คือผมทำงานด้านขนส่งอยู่จริงๆ ฮ่าาาาาาาาา ((นี่คือเหตุผลที่ทำให้ผมชอบนิยายเรื่องนั้นมาก))
และเมื่อสองสามวันก่อน..ผมดันเจอฉากจิ้นของพี่ที่ทำงาน กับ พี่อีกคนที่แจกจ่ายงานจาก กทม.แบบอิพี่เล็กเนี้ย
โหย..สมองมันคิดไปไกลเลย จนอดไม่ได้ ต้องมานั่งเขียนนี่แหละ 
อย่าโกรธผมนะพี่..ถ้าพี่มาอ่านเจอ ((แต่ถ้าพี่มาอ่านนี่..ผมก็คงดิ้นตายบนพื้นตรงหน้าพี่นั่นละ))
เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่พี่จะเปิดเข้ามาในเว็บนี้หรอกนะเว้ย
ขอบคุณครับ 
เลื่อนลงไปอีกสองสามรี..มีอีกตอนจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
