ตอนพิเศษ 5“ยามรัก..น้ำต้มผักก็ว่าหวาน คำนี้มันแปลว่าอะไรอ่ะพี่”
“เฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกครับน้องบีม”
“ผมแค่อยากรู้เฉยๆ”
“หึๆ”
บ่ายวันอาทิตย์..ว๊างว่าง ไม่มีอะไรทำเลย
“ไปกินไก่ทอดเหอะพี่..”
“มาแปลกนะวันนี้..ปกติต้องขอพาไปกินไอติมดิ”
“รู้ไงว่าขอไปก็โดนบ่น”
“หึๆ”
แหม..ขอซื้อได้ไหมครับ ไอ้เสียงหัวเราะแบบนี้ มันช่างดูเย้ายวนใจ..และน่าขนลุกไปพร้อมๆ กันเลยจริงๆ
“ลุกสิ..นอนทับกันแบบนี้จะได้ไปไหม”
“อ่า..สบายจนไม่อยากลุกเลย งื้อ..”
ว่าแล้วถูหน้าไปมากับอกพี่มัน..ผมนอนเอาหัวเกยอกพี่มันมาตั้งแต่เที่ยงแล้วครับ อิ่มๆ ข้าวเที่ยงมาก็นอนกลิ้งเกลือกกันที่โซฟานี่ยังไม่ได้ขยับไปไหนกันเลย วันหยุดนี่มันช่างมีพลังอำนาจในการทำให้มนุษย์ขี้เกียจได้อย่างไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
“ถ้ายังไม่หยุดอ้อน..เดี๋ยวน้องบีมจะโดนจับกินก่อนข้าวนะครับ”
“เพลาๆ มั้งเหอะพี่..แก่แล้วหลังเหลิงยอกมาจะทำไง”
อีกอย่างผมยังไม่ได้ด่าเรื่องเมื่อคืนเลยนะ..พี่มันแม่งเห็นเป็นวันหยุดไม่ได้เลยนะ เล่นซะผมไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอด..สักวันผมคงได้ตายเพราะความหื่นของพี่มันนี่แหละ !!
“แก่ไม่แก่เดี๋ยวกลับมาก็รู้..”
“ฟ้าไม่มืดผมไม่ยอมหรอกนะพี่..”
“ไอ้นี่ก็ท้าทายจัง..” ว่าแล้วบิดจมูกผมไปมา “รีบๆ ลุกเลย..ก่อนจะไม่ได้กิน”
“อุ้มดิ..”
“อุ้มได้..แต่อุ้มไปที่เตียงนะ”
“เปิดโอกาสไม่ได้เลยนะ แหม..”
“หึๆ”
.
.
.
“อิ่มแล้ว..กินไอติมต่อได้ป่ะ”
“พอเลยๆ เมื่อวันก่อนก็แอบกินแล้วไม่ใช่เหรอ”
“บ้าเหรอพี่..ผมไม่ได้กินนะ”
“เคยโกหกพี่ได้เหรอ..”
“ชิส์..”
จริงครับ..โกหกไม่ได้ อุตส่าห์แอบกินตอนที่พี่มันยังไม่กลับแล้วนะ..ขนาดลงทุนลงไปซื้อที่ร้านใต้คอนโดเลยอ่ะ กินเสร็จก็จัดการทำลายหลักฐานเรียบร้อย
แต่ดันมาพลาดตอนที่พี่มัน..
จับผมจูบตอนกลับมาถึงห้องนั่นละ..
เซ็ง..!!
“รสวนิลา..หวานละมุน”
“พอเหอะพี่..เดี๋ยวใครมาได้ยินจะรู้ว่าพี่แม่งโรคจิต”
“หึๆ”
ใครจำได้มั้งครับ..ว่าวันนี้พี่มันหัวเราะแบบนี้ไปกี่รอบแล้ว ?
ตอบถูกเดี๋ยวน้องบีมมีรางวัลให้ กิกิ
.
.
.
“โหยบีม..พี่โดนไอ้เล็กมันตบหัวทั้งวันเลยอ่ะวันนี้”
ผมหันไปมองพี่โจ้..ก่อนจะหันไปมองพี่เก่งเพื่อจะขอคำยืนยันว่ามันจริงหรือเปล่า
“ก็ไอ้เล็กไปเห็นตอนมันส่งไอ้ตัวประหลาดทำท่าส่งจูบมาให้บีมแหละ” พี่เก่งยืนยันออกมาทันที
“นี่ขนาดแค่ไลน์นะ..แม่งไม่ดูเลยว่ากูส่งเพราะอะไร”
อ่า..ตอนบ่ายสินะ สงสัยจะเป็นตอนที่พี่โจ้ส่งข้อความมาขอกินเหล้าที่ห้อง แล้วพอผมอนุญาตพี่มันเลยส่งสติ๊กเกอร์ตัวนั้นมา อืม..นึกออกแล้วล่ะ
“เชี่ยนี่ขี้หึงไม่ลืมหูลืมตา”
“กูส่งไปให้เมียมึงแบบนั้นมั้งเอาไหม..” พี่เล็กมันถามตอนเดินถือแก้วเหล้าออกมาวางที่โต๊ะ
“ผมว่าไม่ดีหรอกครับ..เพราะถ้าพี่ทำงั้น คงเป็นผมนี่แหละที่จะเจี๋ยนพี่คนแรก” บอกแล้วทำท่าปาดคอตัวเองไปด้วย
“หึๆ”
อ่า..พี่มันหัวเราะแบบนี้อีกแล้ว..งั้นช่วยนับกันต่อไปนะครับ อ่านจบแล้วค่อยรวมมาตอบทีเดียวเลยว่ากี่ครั้ง หุหุ
.
.
.
“ทำไมบีมกินเหล้าไม่ได้ว่ะ..กูอยากเห็นน้องมันอ้อนอีก”
“อย่ามาเยอะกับเมียกูไอ้โจ้”
“หึๆ”
ผมหันไปมองพี่เก่งที่เอาแต่นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ น่าแปลกครับที่วันนี้พี่เล็กมันยอมปล่อยให้ผมนั่งข้างคนอื่น..
“เป็นไรพี่..วันนี้ไม่เห็นกินเหล้า”
“ขี้เกียจเมาอ่ะ..เวลาตื่นมันปวดหัว”
“อ่อ..น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วเนอะ ไม่น่ามาคิดได้ตอนตับแข็งเกือบหมดแล้วแบบนี้”
“เดี๊ยะๆ คิดว่าเป็นเมียไอ้เล็กแล้วพี่ไม่กล้าเตะไง”
“แหม..น้องหยอกน่ะ”
แล้วผมก็นั่งซดโค้กเป็นเพื่อนพี่เก่งไปครับ..ปล่อยพวกพี่เล็กพี่โจ้มันกรอกเหล้าลงท้องไปแบบนั้นล่ะ เมาแล้วก็หลับกันไปเองแหละ..พรุ่งนี้วันหยุด สบายๆ ครับ
.
.
.
“พี่..พี่เล็ก”
“หือ..”
“นี่ผมมานอนในห้องได้ไงอ่ะ..แล้วผมเผลอหลับไปตอนไหนอ่ะ”
แล้วพี่มันเมาไม่ใช่เหรอว่ะ..ทำไมกลายเป็นว่าพี่มันมาดูแลผมได้อีกอ่ะ แล้วนี่พี่โจ้กับพี่เก่งไปไหนแล้ว?
“ไม่รู้สิ..รู้แต่หันมาอีกทีก็หลับไปแล้ว พี่เลยพามานอน..แล้วนี่หิวหรือยัง” พี่มันถามหลังจากเงยหน้าดูนาฬิกาแล้ว
“ก็..นิดหนึ่ง”
“หึๆ”
หัวเราะก่อนจะลุกไปเอารถเข็นมา..แล้วอุ้มผมขึ้นจากเตียง อืม..วันนี้ผมกินข้าวก่อนค่อยมาแปรงฟังได้หรือเปล่านะ? แต่คงไม่ได้หรอก..เดี๋ยวจุ๊บอรุณสวัสดิ์แฟนไม่ได้ คึคึ
.
.
.
“เฮ้ย..พี่”
“ชู่ววว..”
ผมโดนไอ้พี่เล็กลากกลับเข้ามาในห้อง..ก่อนที่พี่มันจะรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว
“นั่นมันอะไรอ่ะพี่..พวกพี่มันยังไม่กลับไปอีกเหรอ”
“พี่ก็ไม่รู้..นึกว่าไอ้เก่งมันจะลากไอ้โจ้กลับไปแล้ว”
นั่นดิ..ก็เมื่อคืนพี่เก่งมันไม่ได้กินเหล้าสักแก้วเลยนี่หว่า แล้วไหงตอนนี้พี่เก่งมันกลับทำเหมือนไม่รู้สึกตัว..ไม่ยอมตื่นทั้งที่กำลังโดนไอ้พี่โจ้มันกอดแน่นขนาดนั้น
เอ..หรือพี่มันจะชิน ?
“ไม่ใช่เรื่องของเรา..อย่าไปยุ่ง”
“ผมยังไม่ทันได้ทำไรเลยนะ..”
“หึๆ”
สุดท้ายผมกับพี่เล็กก็เลยต้องกลับมานอนคุยกันงุ้งงิ้งๆ อยู่บนเตียงรอเวลาให้พวกพี่โจ้พี่เก่งตื่น..พอคุยไปคุยมาไอ้พี่เล็กมันก็เกิดอยากจะออกกำลังกายตอนเช้า เลยต้องสนองพี่มันสักหน่อย และก็ไม่รู้ว่ามันเสียงดังไปหรือเปล่า..เพราะสักพักพวกเราก็ได้ยินเสียงคนสองคนที่นอนอยู่ข้างนอกตะโกนข้ามห้องมาว่าจะกลับแล้ว
อ่า..เสียมารยาทนิดหน่อยที่ไม่ได้ออกไปส่ง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลามาทำแบบนั้นไง คึคึ
.
.
.
“กินข้าวหรือยัง..”
เที่ยงปุ๊บ..โทรมาเช็คปั๊บเลยนะครับพ่อ
“อือ..”
“อือนี่กินข้าวหรือกินขนม”
“ข้าวดิ..”
“แน่ใจ..”
“อือออออ..”
“อย่าให้รู้ว่าโกหก..”
“เล็กกกกกกกก”
ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไร..ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามาในสาย อืม..เหมือนจะเป็นเสียงไอ้พี่โจ้ ถ้าผมจำไม่ผิดนะ
“ดูไอ้นี่ให้กูหน่อย..ทำไมเลขใบสั่งสินค้ามันแปลกๆ ว่ะ”
“กูไม่ว่าง..” พี่เล็กมันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ครับ “ทำไมมึงไม่ไปถามไอ้เก่งว่ะ”
“มันไม่ยอมคุยกับกู..เป็นอะไรก็ไม่รู้”
“ไปทำไรให้มันโกรธล่ะ ไม่รู้..มึงไปถามมันเอาเอง งานแถบอีสานไอ้เก่งมันเป็นคนดูแล”
“เชี่ยเล็ก..ไอ้ใจดำ เดี๋ยวกูจะโทรไปจีบเมียมึง”
เสียงพวกพี่มันเงียบไปสักพัก..ก่อนจะได้ยินเสียงพี่โจ้มันแกล้งตะโกนมา
“บีม..บีมเหรอครับ ที่บีมชวนพี่ไปกินไอติมตอนบ่าย โอเคเลยนะ..พี่โดดงานไปได้ จ๊ะๆ พี่ไม่ให้ไอ้เล็กมันรู้หรอก”
ผมได้ยินเสียงดังตุ้บตั้บสองสามที..ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยของพี่โจ้มัน อ่อ..มีเสียงพี่เก่งสมน้ำหน้าพี่โจ้มันด้วยนะ หุหุ
“เห็นไหมว่าไอ้โจ้มันกวนตีน..แล้วแบบนี้ไม่ให้พี่หวงบีมได้ไง” พี่มันกลับเข้ามาคุยกับผมในสายแล้วครับ “นี่ขนาดพี่โทรคุยกับบีมอยู่นะ”
“แล้วพี่โจ้มันรู้เหรอว่าพี่โทรหาผมอยู่อ่ะ”
“ไม่รู้..”
เออ..นั่นไง พี่โจ้มันเลยแกล้งแบบไม่รู้อะไรไง เลยโดนดีแบบนั้น..สมน้ำหน้า !
“ทำงานเหอะพี่..เดี๋ยวผมจะแอบงีบละ”
“นอนกลางวันเยอะแบบนี้ไง..ดึกๆ เลยไม่หลับไม่นอน”
“บ่นว่ะ”
“ก็อย่าทำให้บ่นสิ”
“ไปทำงานเหอะพี่..มัวแต่คุยโทรศัพท์ เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก”
ตัดบทแล้วรีบวางสายเลยครับ..ขี้เกียจฟังคนแก่บ่น ฮ่าๆ
.
.
.
“ไหนบอกว่ากินข้าวแล้วไง..ทำไมข้าวในหม้อมันไม่พร่องลงเลย”
“ผมกินแล้ว..”
ครึ่งทัพพีก็ถือว่ากินใช่ป่ะ???
“ห่วงกินแต่ขนมตลอด..เดี๋ยวพี่จะไม่ซื้อขนมมาเก็บไว้แล้ว”
“โหยพี่..อย่าใจร้ายกับเมียดิ”
จั๊กจี้เหมือนกันครับ..แทนตัวเองแบบนี้ แต่เวลานี้มันต้องพูดไง..เดี๋ยวพี่มันสั่งงดขนมจริงๆ แล้วผมจะซวย
“ทำไมชอบทำให้ห่วงว่ะบีม..แค่กินข้าวเนี้ยมันยากเหรอ”
ดราม่ามาเต็ม..แล้วกูจะทำไรได้อ่ะ ?
ง้อสิครับ..ง้ออย่างรวดเร็ว
“ผมขอโทษ..อย่าโกรธผมนะ” กระพริบตาปริบๆ “จะไม่ทำแล้ว..สัญญา”
“พูดแบบนี้ตลอด..พูดแล้วทำบ้างสิบีม”
หูย..ที่รัก ทำไมทำน้ำเสียงตัดพ้อแบบนั้นล่ะจ๊ะ เมียไม่สบายใจเลย หุๆๆๆๆ
เฮ้อ..ยังจะมีอารมณ์มาไร้สาระอีกกู (-_- )
“ผมขอโทษ..ต่อไปจะพยายามกินแล้วกัน”
พี่มันถอนหายใจแบบเซ็งๆ ก่อนจะเดินเข้ามากอด..ผมเลยเอาหน้าซุกท้องพี่มันงุดๆ อ้อนซะหน่อย แบบนี้แหละ..ไอ้พี่เล็กมันก็ทำได้แค่นี้แหละ โกรธผม..งอนผมได้ไม่นานหรอก
แบบว่าคนมันแพ้ทางกันอยู่อ่ะนะ หุหุ (มันน่าภูมิใจตรงไหนว่ะ?)
.
.
.
“ผมกินข้าวแล้ว”
ชิงบอกก่อนที่พี่มันจะถามครับ..โทรมาตอนเที่ยงๆ แบบนี้มีแค่คำถามเดียวแหละ
“อืม..ดีแล้ว”
“พี่อ่ะกินยัง”
“กินแล้วครับ..กินกับนิ้งกับเก่ง”
“อ้าวแล้วพี่โจ้มันไปไหนอ่ะ”
“ออกไปข้างนอก..พี่เลยฝากมันไปเอาใบสมัครเรียนมาให้เราด้วยเลย”
อ่า..ใบสมัครๆ ลืมไปเลยนะเนี้ยว่าเคยคิดจะเรียนโทต่อ พออยู่กับพี่มันแล้วลืมไปหมดทุกอย่างเลยแฮะ..
“ผมว่าจะไม่เรียนแล้วพี่..อยู่เกาะสามีกินดีกว่า ขี้เกียจอ่านหนังสือ”
“ได้ไง..ตั้งใจแล้วก็ทำให้ได้ดิ พ่อกับแม่เราเขาก็อยากให้เรียน”
อ่า..ลูกเขยที่ดีต้องแบบนี้สินะครับ !
“ลองๆ ดูก่อน..แล้วค่อยว่ากันอีกที พี่ก็ไม่อยากให้เราไปเรียนหรอก..กลัวมีคนมาจีบ หึๆ”
ถอนความคิดที่ชมพี่มันเมื่อกี้ไปให้หมดเลยนะครับ..เพิ่งจะชมไปหยกๆ เอง เฮ้อ..
“ไว้คุยกัน..พี่ไปทำงานก่อน”
“ครับๆ ตั้งใจทำงานนะครับ”
วางสายแล้วก็นึกสนุกถ่ายรูปตัวเองส่งไปให้พี่มันดีกว่า..เอาท่าไหนดี ยิ้มเฉยๆ มันก็ธรรมดาไป..เลยขยิบตาแล้วทำท่าส่งจูบให้กล้องไป ถ่ายเสร็จก็จัดการส่งไปให้พี่มัน..พร้อมกับข้อความน่ารักๆ ว่า ‘ฝากให้พี่โจ้ด้วยนะพี่’
เท่านั้นแหละ..พี่มันก็กระหน่ำส่งข้อความกลับมาว่า ‘กลับไปตายแน่ !’ มาเป็นสิบๆ ข้อความ
เฮ้อ..สงสัยวันนี้ผมจะไม่ได้ตายดี..
คงได้ตายสนิทบนเตียงซะแล้วล่ะ คึคึ
.
.
.
เอ..เหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่าง..
ลืมอะไรไปหว่า..
อ่อ..
ลืมจบท้ายด้วยคำนี้..
.
.
.
ผมรักพี่จัง..
.
.
.
ไอ้พี่เล็กแม่ง !!
Ma-NuD_LaW
อ่า..มีใครอยากอ่านโจ้เก่งไหม 
แอบเขียนไปได้จิ๊ดนึงล่ะ 
.
.
.
เรื่องน้องบีมเดินไม่ได้..เป็นความตั้งใจของคนเขียนเลย
พี่เล็กเป็นผู้ชายห่ามนะ..ห่ามแต่แสนจะอ่อนโยน 
เราอยากให้เห็นพี่เล็กเป็นแบบนี้..อยากให้น้องบีมมีคนแบบนี้คอยดูแล 
ไม่รู้ว่าอนาคตจะเปลี่ยนความคิดไหม..อันนั้นเป็นเรื่องของอนาคต 
แต่เราจะไม่ลงให้ค้างๆ คาๆ หรอก..ยังไงก็จะเขียนให้จบในตอนเดียวแบบนี้แหละ 
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ 
หัวข้อ: ((เรื่องอัพเรื่อยๆ แต่จบในตอน)) ไอ้พี่เล็กแม่ง!! >>เปิดพรีฯ วันนี้-1/7/2563<< (อ่าน 60887 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก