ภาคพิเศษ โจ้xเก่ง 4“วันนี้วันศุกร์นะเก่ง..”
“แล้วยังไงว่ะ..”
“มึงจะไม่ให้กูจริงๆ เหรอ..นี่กูอดทนมาทั้งอาทิตย์แล้วนะเว้ย”
“ในหัวมึงคิดแต่เรื่องนี้ใช่ไหมไอ้โจ้..”
ผมส่ายหน้า..เอือมระอากับความหื่นของมันจริงๆ ตั้งแต่กลับมาถึงห้องมันก็เอาแต่งี่เง่า..จะจับผมกดลงเตียงท่าเดียวเลย พอผมไม่ยอมมันก็ง้องแง้งอยู่ข้างหูไม่ยอมไปไหนแบบนี้
“มึงกับกูเป็นแฟนกันนะเก่ง..แล้วแฟนกันมันก็ต้องคิดเรื่องแบบนี้เป็นธรรมดาหรือเปล่าว่ะ”
ผมถอนหายใจออกมา..ก่อนจะเดินไปหุงข้าวในครัว จริงครับ..คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องคิดเรื่องอย่างว่าเหมือนกันเป็นธรรมดา ผมเองก็คิดนะ..แต่ไม่ได้หมกมุ่นแบบมันไง เอะอะจะเอาๆ ท่าเดียว..ไม่เคยคิดจะชวนผมไปดูหนัง ฟังเพลง หรือเดทแบบคู่รักปกติทั่วไปเลย..
“มึงอย่ามาทำเงียบนะเก่ง..จะเอายังไงก็พูดมาดิว่ะ”
“กูต้องถามมึงสิ..ว่าจะเอายังไง นี่ตกลงมึงจะเอากูให้ได้เลยใช่ไหมวันนี้” ผมถามมันเซ็งๆ “งั้นก็ขอกูกินข้าวแล้วอาบน้ำก่อน..เดี๋ยวกูจะไปนอนให้มึงเอาเลย”
“อย่าทำประชดกันแบบนี้..”
“แล้วจะให้กูทำไง..ก็มึงบอกจะเอาๆ กูอ่ะ”
“มึงรักกูบ้างหรือเปล่าว่ะเก่ง..”
“กูต่างหากต้องถาม..ว่ามึงรักกูบ้างหรือเปล่า” ผมหยุดมือที่กำลังซาวข้าว..แล้วหันไปมองมัน “หรือมึงคบกับกูเพียงเพื่อที่จะเอากู”
“เก่ง !!”
ผมถอนหายใจออกมาอีกรอบ..ก่อนจะหันกลับมาสนใจหม้อข้าวในมือต่อ “ขอกูกินข้าวก่อนละกัน..”
“กูรักมึงนะ..” เสียงกระซิบข้างหู..กับแรงกอดรัดที่ช่วงเอวทำเอาผมใจเต้น “และเพราะรักกูเลยอยากกอดมึงทุกวันแบบนี้..”
“เออๆ กูรู้แล้ว..” สุดท้ายผมก็ใจอ่อนเหมือนเคย
“แต่ถ้ามึงไม่อยากให้กูกอด..กูไม่ทำก็ได้..” มันซบหน้าลงกับไหล่ผม “ทำไมมึงไม่อยากให้กูกอดว่ะ..”
“เฮ้อ..” ผมวางมือลงจากงานที่ทำ..ก่อนจะหมุนตัวกลับมากอดมันบ้าง “กูไม่ได้ไม่อยากให้มึงกอด..แต่คือมัน..”
“มันอะไร..”
“ก็..” ผมซุกหน้าลงกับอกมัน..รู้สึกเขินๆ ที่จะพูดออกมา “คือมึงไม่ได้เป็นฝ่ายรับ มึงคงไม่เข้าใจ..”
“ยังไง..”
“ก็..มันเจ็บ แต่ถ้ามึงยอมเอ่อ..ยอมเปลี่ยนให้กูเป็นฝ่ายทำมึงบ้าง..”
“ไม่มีทาง !” มันพูดดับความหวังผมทันที “รับแล้วรับเลยดิว่ะ..กู..กู..”
“เออๆ” ผมผละออกจากตัวมันทันทีเลย “กูรู้แล้ว..ไว้กินข้าวอิ่มก่อนแล้วกัน”
ผมไม่สนใจอะไรมันอีก..ตั้งหน้าตั้งตาหุงข้าว ก่อนจะรีบทำกับข้าวทันที..แดกแค่ไข่เจียวหมูสับแล้วกันมึง เสือกอยากทำให้กูอารมณ์เสียดีนัก !
“เฮ้ยเก่ง..มึงเข้าใจกูหน่อยสิว่ะ”
“กูทำไม่ได้อ่ะเก่ง..แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นกูสัญญาจะทำให้มึงหมดเลยนะเก่ง..”
ไม่สนใจครับ..ผมจะไม่สนใจคำแก้ตัวอะไรของมันทั้งนั้น แม่ง..เห็นแก่ตัวชิบหาย ให้กูเจ็บตัวอยู่คนเดียวแบบนี้ !
.
.
“อื้อ..ไอ้..ไอ้โจ้ กูเสียว..”
“ชอบไหมมึง..ชอบแบบนี้ใช่ไหม..”
ผมดิ้นพล่าน..บิดหนีริมฝีปากมันที่กำลังวุ่นวายอยู่บนหน้าอกผม “พอ..พอเหอะ จะทำอะไรแม่งก็รีบๆ ทำเหอะ”
จะตีสองแล้วครับ..รอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ไอ้โจ้แม่งคึกชิบหาย..เล่นผมตั้งแต่สองทุ่ม จนป่านนี้ยังมายอมหยุดเลย !
“มึงไม่ยอมให้กูทำตั้งเกือบอาทิตย์นะ..กูก็ต้องเอาให้คุ้มดิ”
“เกินไปไหมสัด !”
ได้แต่โวยวายไปแบบนั้นแหละครับ..ผมขัดอะไรมันได้ที่ไหน สุดท้ายก็ต้องยอมให้มันทำไปจนเกือบๆ จะตีสี่นั่นแหละ..มันถึงยอมหยุด ผมนี่แทบจะสลบ..เผลอๆ พรุ่งนี้เป็นไข้อ่ะผม
.
.
“กูรักมึงนะเก่ง..” มันบอกแล้วจูบเบาๆ ที่ขมับผม
“เออ..กูก็รักมึง”
เท่านั้นแหละครับ..แค่คำบอกรักง่ายๆ ของมันก็ทำเอาอารมณ์ขุ่นเคืองของผมเมื่อกี้หายวับไปหมดเลย ไอ้นี่แม่งรู้จุดอ่อนผมตลอด เหอะๆ
.
.
“โจ้..กูว่ากูเป็นไข้ว่ะ” ผมสะกิดบอกมัน..เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองปวดหัวแทบจะระเบิด แถมรู้สึกเหมือนตัวรุมๆ ไงชอบกล “ไอ้โจ้..”
“อือ..”
มันสะลืมสะลือขึ้นมาวัดไข้ให้ผมด้วยการแตะหลังมือกับหน้าผาก ก่อนจะลุกเดินโงนเงนไปหยิบน้ำหยิบยามาให้ ผมมองมันเดินวนไปวนมาเพราะหายาไม่เจอด้วยความรู้สึกเคยชิน ไม่มีผมแม่งก็ไม่เคยหาอะไรเจอหรอกมัน..
“อยู่ในกล่องตรงชั้นหนังสือ..เออๆ ตรงนั้นแหละ”
“อ่า..”
มันลากเสียงยาว..ก่อนจะเดินออกจากห้องไปหยิบน้ำมาให้ ผมพยุงตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง..ก่อนจะรับน้ำรับยาจากมือมันมากิน แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่านี่ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย..มันก็เหมือนจะรู้นะครับว่าผมคิดอะไร เพราะมันเดินเข้าไปหยิบกะละมังใส่น้ำมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ก่อนจะมานั่งเช็ดตัวให้ผม
“ดูแลคนอื่นก็เป็นนะมึง..” ผมแซวมันยิ้มๆ
“ก็เมียกูทั้งคนนี่หว่า..” มันพูดทั้งที่ยังไม่ตื่นดีด้วยซ้ำ “อีกอย่างกูก็เป็นคนทำให้มึงป่วยแบบนี้ด้วย..”
“หึๆ”
“ไข้ขึ้นแบบนี้คืนนี้ก็ต่อไม่ได้ดิว่ะ..”
“ไอ้เชี่ยโจ้ !!”
โอ๊ย..ผมอยากจะบ้าตาย มันจะทำตัวให้ดีเกินสองชั่วโมงนี่ไม่ได้เลยใช่ไหม..สุดท้ายแม่งก็วกมาเรื่องหื่นๆ แบบนี้จนได้ ไอ้แฟนเฮงซวยเอ๊ย !!
.
.
“ไหวเปล่าว่ะโจ้..” ผมถามมันแบบเหนื่อยๆ “เดี๋ยวกูเช็ดเองก็ได้..”
สงสารมันครับ..ดูแลผมมาทั้งวันแล้ว ไหนจะต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงหาซื้อข้าวต้มให้ผมกิน..ตอนนี้ยังต้องมาเช็ดตัวให้ผมอีก ทั้งที่มันเป็นเวลานอนแล้วแท้ๆ
“กูไหว..มึงอยู่เฉยๆ เหอะ”
“ขอบคุณนะ..” ผมบอกมันยิ้มๆ “มึงเป็นแฟนที่ดีจัง..”
“เออ..” มันวางผ้าลงในกะละมัง..ก่อนจะเลื่อนมือมาถอดกางเกงผม “เห็นหรือยังว่ากูไม่ได้คิดแต่เรื่องจะเอามึง..”
“จะประชดกูทำไมเนี้ย..”
“อยากให้มึงรับรู้เอาไว้บ้าง..”
ผมหัวเราะ..ก่อนจะโน้มคอมันลงมาจูบ มันทำท่าตกใจนิดๆ แต่ก็จูบตอบผมกลับมา เราเกี่ยวลิ้นหยอกล้อกันสักพัก..ก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมๆ กัน เอาเถอะครับ..ปล่อยให้มันหื่นใส่ผมบ้างจะเป็นไร ในเมื่อแฟนผมมันออกจะเป็นคนดีขนาดนี้
“อย่าทำอีกนะมึง..ถึงป่วยกูก็หน้ามืดปล้ำได้นะขอบอก”
ผมมองมันขู่ผมด้วยรอยยิ้ม..รู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนฝันจัง..การที่ผมมีมันอยู่ข้างๆ ในฐานะคนรักแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อสองสามเดือนก่อนผมคงคิดว่ามันเป็นได้แค่ฝัน แต่ตอนนี้..มันกลับมาไกลเกินกว่าฝันของผมตั้งเยอะ
“อย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่กู..เดี๋ยวจับปล้ำแม่ง”
“หึๆ” ผมหัวเราะออกมา “เอาดิ..อยากปล้ำก็ปล้ำเลย กูยอมนะเนี้ย..”
“เดี๋ยวมึงจะโดน..” ว่าแล้วเขกหัวผมอีกแน่ะ..
“กูพูดจริงนะโจ้..กูอยากให้มึงปล้ำจริงๆ”
“พอๆ ก่อนที่กูจะตบะแตก..”
“ทำเหอะ..กอดกูนะโจ้” ผมเกาะแขนมันอ้อนๆ “โจ้..”
“กูหมดความอดทนแล้วนะสัด..คืนนี้แม่งไม่ต้องนอนเลย..” สิ้นสุดคำพูด..มันก็โถมตัวเข้าใส่ผมเลย
แล้วคืนนี้..ผมก็ไม่ได้นอนเหมือนที่มันพูดเอาไว้จริงๆ แต่ก็ช่างเถอะ..พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ยังพอมีเวลาให้นอนซมได้อีกทั้งวัน ดีซะอีก..มันจะได้มานั่งดูแลผมเหมือนวันนี้ รู้สึกดีจะตายไป..
.
.
แต่รุ่งเช้า..มันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด เมื่อผมตื่นมาพบว่าโจ้มันนอนซมตัวร้อน..ในขณะที่ผมรู้สึกสบายตัว เหมือนไม่ใช่คนป่วยที่นอนซมให้มันดูแลเมื่อวานเลย ผมรีบลุกขึ้นจากเตียง..หาข้าวหายาให้มันกิน ก่อนจะคอยเช็ดตัวให้มันทุกๆ ชั่วโมงเพื่อลดไข้ สงสัยเพราะเมื่อคืนมันกอดผมแบบนั้น..เลยรับเอาไข้ไปจากตัวผมหมดแบบนี้
“เป็นไงมั้ง..ปวดหัวไหม” ผมถามทันทีที่มันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนบ่าย
“ก็ดี..” มันทำหน้าเหนื่อยๆ “แล้วนี่มึงหายดีแล้วหรือไง..”
“ไม่เป็นอะไรแล้ว..สงสัยเชื้อโรคมันจะย้ายไปอยู่ในตัวมึงหมด”
“คงงั้น..” มันทำท่าโล่งใจ “กูป่วยก็ยังดีกว่ามึงป่วย..”
“...”
“แบบนั้นกูไม่สบายใจเลย..”
“มึงนี่นะ..” ผมยิ้มออกมา “จะน่ารักไปไหนนักหนา..”
“น่ารักก็รักกูให้มากๆ ล่ะ..”
“เออ !”
ผมจัดเสื้อผ้ามันให้เข้าที่..ก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บกะละมัง แล้วเตรียมจะไปตักข้าวต้มมาให้มันกิน..แต่มันกลับเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ แล้วดึงให้ล้มลงไปนอนข้างๆ มัน แถมยังกอดรัดผมซะแน่นไม่ยอมปล่อยเลย..
“ปล่อยก่อนดิ..ไม่หิวหรือไง”
“ไม่อ่ะ..กูอยากนอนกอดมึงมากกว่า”
“ทำแบบนี้เดี๋ยวแม่งก็เอาหวัดมาติดกูอีกรอบ..แล้วมันจะหายกันไหมว่ะเนี้ย”
“ช่างดิ..กูอยากกอดมึงนี่” มันว่าเอาแต่ใจ
“เดี๋ยวได้ขาดงานกันอีก..”
“ช่างเรื่องงานเถอะน่า..”
ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกอดตอบมัน..เรานอนกอดกันจนเกือบเย็น ก่อนที่มันจะยอมปล่อยให้ผมไปอุ่นข้าวต้มมาป้อนมัน..ผมป้อนมันสลับกับตักเข้าปากตัวเองบ้าง ก็เย็นขนาดนี้แล้วนี่ครับ..จะออกไปซื้อหรือทำอะไรอีกมันก็ไม่ทันแล้ว กินด้วยกันนี่แหละ..สะดวกดี
.
.
“เหนื่อยไหม..” มันหันมาถามตอนผมล้มตัวลงนอนข้างๆ มัน
“ไม่เหนื่อยเท่ามึงเมื่อวานหรอก..”
“อ่า..”
เราเงียบกันไปสักพัก..ก่อนที่ผมจะหันหน้าไปดึงมันเข้ามากอด คืนนี้ผมคงต้องเป็นฝ่ายกอดมันเอาไว้ครับ..ก็มันเป็นคนป่วยนี่นา
“เก่ง..”
“หืม..”
“กูอยากกอดมึงว่ะ..”
“ก็กอดดิ..” ผมตอบทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“ไม่ใช่กอดแบบนี้..” ผมพูดแล้วถอนหายใจออกมา “กอดแบบเมื่อคืนอ่ะ..”
“ป่วยก็นอนเหอะ..เจียมสังขารตัวเองบ้าง..”
“แต่กูอยากนี่หว่า..”
“ถามจริงนะ..” ผมลุกขึ้นมาเปิดไฟ..แล้วกอดอกมองมันแบบจริงจัง “ทำไมมึงหื่นจังว่ะช่วงนี้..”
“...”
“สองคืนติดแล้วนะสัด..แล้วคืนนี้มึงก็ไม่สบายอยู่ด้วย มีแรงลุกขึ้นมาเอากูหรือไง..”
“มึงก็ขึ้นให้กูสิ..”
“ห๊ะ !!”
ผมว่ามันเบี่ยงเบนประเด็นอยู่นะตอนนี้..เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ว่าใครเป็นฝ่ายทำไง ปัญหาคือตอนนี้มันกำลังป่วย..แล้วคนป่วยมันต้องพักผ่อนให้มากๆ หรือเปล่าว่ะ !
“นะเก่งนะ..”
“ไอ้เชี่ยโจ้..”
“นะเก่ง..ทำให้กูหน่อยนะ..” มันยังง้องแง้งไม่เลิกครับ “แค่ข้างนอกก็ได้..”
“ไม่โว้ย..กูไม่ทำ”
“...”
“สองคืนติดแล้วนะโจ้..กูเหนื่อย !”
“มึงรักกูไหม..”
แล้วแม่งจะมาทำดราม่าใส่กูเพื่อ ???
ผมนั่งเครียด..มองมันที่ทำท่าเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ ก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ “ก็ได้..”
“จริงนะเก่ง..”
เห็นมันทำท่าดีใจแล้วก็นึกอยากจะถีบแม่งให้ตกเตียง ติดที่ว่าผมไม่อยากทำร้ายคนป่วยนี่สิ !
“แต่คืนนี้กูขอเสียบมึงนะ..”
“เฮ้ย..”
“คนป่วยอย่างมึงจะมีแรงที่ไหนมาทำว่ะ..ให้ขึ้นให้กูก็ไม่ทำหรอกนะ”
“ไอ้เก่ง..กูไม่เล่นนะเว้ย..” มันทำท่าหวาดๆ
“กูเคยเล่นด้วยหรือไง..”
ผมลุกขึ้นไปนั่งคร่อมตัวมันไว้..ตั้งใจแล้วครับ ว่าคืนนี้ผมจะเอามันทำเมีย..เผื่อมันจะโดนแล้วจะได้สำนึกมั้งว่าเป็นฝ่ายรับมันลำบากขนาดไหน วันหลังก่อนที่จะงอแงจะเอาๆ ผมมันจะได้ฉุกคิดขึ้นมาบ้าง !
“ไอ้เก่ง..อย่านะมึง”
“หึๆ”
“อย่านะเว้ย..ไอ้สัด..ปล่อยกู..”
แล้วคืนนั้น..ผมก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้มันจนได้ ก็คนป่วยนี่ครับ..นอนซมขนาดนั้นจะมีแรงอะไรมาสู้ผม ขนาดตัวแม่งก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไร..ถึงผมจะเตี้ยกว่ามันนิดหน่อย แถมยังตัวบางกว่ามันก็เหอะ อย่างว่า..แรงคนป่วยหรือจะมาสู้คนปกติอย่างผมได้
แอบสะใจในที่สุดผมก็ได้กดมันบ้างแล้ว..แต่ก็เท่านั้นแหละครับในเมื่อครั้งต่อๆ มาผมก็โดนมันกดเหมือนเดิม เอาเหอะ..ยังไงครั้งหนึ่งในชีวิตก็เคยได้เป็นผัวมัน แค่นี้ก็ถือว่าคุ้มแล้วล่ะครับ
ยังไงก็ขอบคุณนะที่มึงโกรธกูเรื่องนี้แค่อาทิตย์เดียว..ถึงแม้มึงจะหายโกรธเพราะกูยอมให้มึงลงโทษบนเตียงตลอดสองคืนหนึ่งวันก็เหอะ !
เศร้า..
แต่ก็รักมึงนะ..
ไอ้โง่ที่รักของกู..
.
.
รู้นะว่ามีคนแอบสมน้ำหน้า..!!
อย่าให้โดนมั้งนะ..จะนั่งขำไม่หยุดเลย หึหึ
Ma-NuD_LaW
มีคนขอเก่งกดโจ้มา..จัดให้นะ
อีกอย่างเวลาน้องบีมป่วย..พี่เล็กดูแล เห็นว่าน่ารักกันดีนัก เลยขออวดความน่ารักของคู่นี้บ้าง
ดูแลกันน่ารักจริงๆ 
หื่นแต่พอประมาณ..ไปนอนดีกว่า 
หัวข้อ: ((เรื่องอัพเรื่อยๆ แต่จบในตอน)) ไอ้พี่เล็กแม่ง!! >>เปิดพรีฯ วันนี้-1/7/2563<< (อ่าน 60874 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก