ตอนพิเศษ 2“วันนี้ของานเหนือสักสามเที่ยวนะพี่”
“เหนือไหน..เหนือเชียงใหม่หรือเหนือลำปาง”
(-_-) ???
“เงียบ..”
“เป็นคนเชียงใหม่พี่”
“อ่อ..เหรอ คนเชียงใหม่เหรอ” ว่าแล้วก็หัวเราะคิกคัก “ครับๆ สามเที่ยวนะ เดี๋ยวพี่ส่งให้”
“ขอบคุณครับ”
วางสายไปแบบไม่เข้าใจ..ไอ้มุกเหนือๆ นี่มันหลายครั้งแล้วนะ และมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจเลยว่ามันหมายถึงอะไร ถามก็ไม่ยอมบอกอีกต่างหาก
ปลงเหอะกู..มีแฟนกวนตีน
.
.
.
“บีม..พี่ส่งงานเชียงรายไปให้สองเที่ยวนะ”
“ขอไปเที่ยวเดียวนะพี่”
“อีกเที่ยวมันลงหลังจากเที่ยวแรกตั้งสองวัน..”
“อ่อ..”
“ไม่ต้องตกใจนะจ๊ะ”
แหม..เดี๋ยวนี้มีนะจงนะจ๊ะ ชักจะน่ารักใหญ่แล้วนะแฟนผม
“แค่นี้นะ..คิดถึงนะครับ”
“ครับๆ”
แม่ง..เขินจริงๆ แต่ก็ชอบนะ ยังไงซะไอ้พี่เล็กแบบหวานๆ แบบนี้ก็ยังดีกว่าไอ้พี่เล็กขี้เหวี่ยงเยอะแหละ
.
.
.
“วันนี้คุณคิดถึงแฟนหรือยังครับ” รับสายปุ๊บ..ก็เลี่ยนใส่กูปั๊บ
“ใครพี่..ใครแฟนผม ผมยังโสดครับ” กวนตีนพี่มันหน่อย..ดับความหวานลงไปบ้าง เดี๋ยวแม่งจะเลี่ยนเกิน
“อยากตายหรือไง !!” อุ๊ย..เสียงเขียวมาเชียว
“โอ๊ยพี่..ผมล้อเล่น ใครจะไปลืมพี่ลง..ขี้บ่นขนาดนี้”
“เออ..บีมจะลืมก็ไม่แปลก ก็เปลี่ยนสถานะแล้วนี่”
“หือ??”
“จริงๆ เป็นเมียพี่นานแล้วไง”
“ไอ้พี่เล็ก..มึงนี่มัน..แม่ง!!”
วางสายใส่แม่งเลย..ไม่ต้องบอกฝันดงฝันดีอะไรกันละ เซ็งพี่มัน!!
.
.
.
ได้คืบจะเอาศอก..ไอ้พี่เล็กมันเป็นแบบนี้จริงๆ ครับ
“บีม..ย้ายไปอยู่กับพี่ไหม”
“หือ???” ชะงักมือที่กำลังจะตักไอติมเข้าปาก “ว่าไงนะพี่”
“ไปอยู่ด้วยกันไหม”
“ไปไมอ่ะ..ทำไมต้องไปด้วย”
“เราได้กันแล้วนะบีม..” พูดเฉยๆ ก็ได้นะ..ทำไมต้องทำหน้าโหดใส่ด้วยว่ะ “สมควรให้พี่ดูแลบีมแล้วหรือเปล่าว่ะ”
“เฮ้ยพี่..ผมผู้ชายนะ ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรกันขนาดนั้นก็ได้”
“นี่จะบอกว่าไม่จริงจังกับพี่เลยว่างั้น..”
ตกลงตอนนี้มันกลายเป็นความผิดกูแล้วเหรอ???
“พี่เล็ก..พี่อย่าคิดมากดิว่ะ จะให้บีมไปยังไงอ่ะ ไหนจะงานอีก..พ่อกับแม่ก็คงไม่ยอมด้วย”
“งานก็ลาออกไปสิ..พี่เลี้ยงเอง ส่วนพ่อกับแม่เดี๋ยวพี่เข้าไปคุยเอง”
“ไม่เอาหรอกพี่..ผมยังไม่พร้อม”
“ขนาดนี้แล้วยังกล้าพูดว่าไม่พร้อมอีกนะบีม”
บทสนนาจบลงแค่นั้นครับ..หลังจากกินไอติมเสร็จพี่มันก็พากลับมาส่งบ้าน ไม่ยอมค้างด้วยอีกต่างหาก..ทำท่างอนเสียจนน่าหมั่นไส้ ล่ำลาพ่อแม่เสร็จก็ไปไม่ยอมมองหน้าผมด้วยซ้ำ
นับวันยิ่งงี่เง่า..เคยคิดว่าได้กันแล้ว..ลึกซึ้งอะไรกันแล้วพี่มันจะเลิกบ้า ไหงมันบ้ากว่าเดิมได้ฟ่ะ???
ไม่เข้าใจแม่งจริงๆ
.
.
.
“เมื่อไรจะขอพ่อย้ายมาอยู่ด้วยกันว่ะบีม”
“ทำไมต้องย้าย..อยู่กันแบบนี้ก็ดีแล้วพี่”
“อย่ามายึกยักกับพี่นะบีม..อาทิตย์ที่แล้วรับปากพี่แล้วนะว่าจะมาอยู่ด้วย”
“ก็ตอนนั้นมันฮึ้ย..อย่ามาทำแบบนี้ว่ะพี่”
ตอนนั้นมันขัดไม่ได้นี่หว่า..พี่มันเล่นจังหวะที่อารมณ์ผมกำลังค้างๆ คาๆ เร่งให้ผมรับปากว่าจะย้ายไปอยู่ด้วย ไม่งั้นจะไม่ต่อให้อ่ะ แล้วนิสัยพี่มันนะ..ชอบเอาเรื่องนู้นเรื่องนี้มาต่อรองกับผมบนเตียงตลอด
“อยากจะโดนดีใช่ไหม..ทำไม่ได้แล้วรับปากทำไมว่ะ”
“หูยพี่..ผมเพิ่งเรียนจบแล้วมาทำงานได้แค่ปีเดียวเองนะ ให้ผมอยู่ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ก่อนดิ”
“ก็ไม่ได้บอกว่าให้ทิ้งพ่อแม่นะบีม..อยู่กับพี่แล้วจะดูแลพ่อแม่ไม่ได้ตรงไหน”
“ก็ผม..”
“เห็นใจกันบ้าง..ได้เจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งแบบนี้..กะจะให้พี่เหงาตายให้ได้เลยใช่ไหม”
“แต่..”
“ให้เวลาคิดอีกอาทิตย์เดียวนะบีม..ไม่งั้นพี่จะไปขอพ่อเราเอง”
กลุ้มชิบเป๋ง..ทำไมพี่มันชอบทำแบบนี้ว่ะ บังคับกูจังเลย!!
.
.
.
“เอ่อบีม..ได้ข่าวว่าไอ้เล็กมันขอให้ย้ายมาอยู่ด้วยเหรอ”
“นี่พี่เก่งโดนพี่มันใช้มาเกลี้ยกล่อมบีมสินะ”
รู้ทันเยอะแยะแล้วครับ..เมื่อวานพี่มันก็ใช้พี่โจ้มาพูด วันนี้ใช้พี่เก่งมาอีกคนละ เวลางานแท้ๆ ดันใช้เพื่อนมาช่วยเรื่องส่วนตัว ไม่ไหวจริงๆ เลย..
“เออนั่นละ..บีมจะไม่มาจริงๆ เหรอ สงสารเล็กมัน..หงอยมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
“หงอยไรล่ะพี่..ยังโทรมาด่าผมได้ทุกคืน อย่างพี่มันหงอยไม่เป็นหรอก”
“จริงๆ นะ..ดูเศร้าๆ น่าสงสารสุดๆ เลย”
“อย่าเว่อร์เหอะพี่..ตกลงนครสวรรค์สองเที่ยวนะพี่ แค่นี้นะครับ..ขอบคุณครับ”
ตัดบทแม่งเลย..เบื่อจะฟังแล้ว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมต้องอยากให้ไปอยู่ด้วยขนาดนั้นว่ะ..ผมยิ่งขี้เกียจหางานใหม่ ขี้เกียจปรับตัวใหม่อยู่ด้วย แถมไปอยู่ด้วยกันก็ไม่รู้ว่าจะฆ่ากันตายวันไหน..ขนาดเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งแม่งยังกัดกันจะตายละ
.
.
.
“ตกลงจะมาไม่มาว่ะบีม..ถามครั้งสุดท้ายละ”
ตกกลางคืน..พี่มันก็โทรมากดดันผมอีก แต่คราวนี้ไม่มีบ่น..ไม่ว่าอะไรเลย แค่ถาม..และย้ำว่าถามเป็นครั้งสุดท้ายซะด้วย
“ไม่ไปพี่..ผมยังไม่พร้อมจริงๆ นะ”
พยายามใช้น้ำเสียงที่ดูนุ่มนวลที่สุด..เผื่อคนฟังจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
“เออ..จะเอางี้ใช่ไหม ได้!!”
แล้วพี่มันก็วางสายไปเลย..ชั่งใจอยู่นานเหมือนกันว่าจะโทรกลับไปดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็ไม่โทร..ขี้เกียจจะทะเลาะกับพี่มัน เหนื่อย..และง่วงด้วยตอนนี้ หุๆ
.
.
.
“พ่อหวัดดีครับ..”
ผมหันขวับไปมองทันที..พี่มันมาบ้านผมทำไมตอนสองทุ่มว่ะเนี้ย แถมพรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันหยุดซะด้วย งงสิครับ..!!
“อ้าวเล็ก..ทำไมมามืดค่ำแบบนี้ แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันหยุดนี่”
“ผมว่าจะมาขอพ่อค้างที่นี่อ่ะครับ..หมายถึงขอย้ายมาอยู่ด้วยอีกคนน่ะครับ”
“หืม..หมายความว่ายังไง มาคุยกันหน่อยสิ”
พอผมทำท่าจะเข็นรถเข้าไปฟังใกล้ๆ ก็โดนพ่อโบกมือไล่ไม่ให้เข้าไปอีก..เลยได้แต่ระเห็จตัวเองเข้ามาช่วย (กวน) แม่ในครัวแทน ลองถามแม่..แม่ก็บอกว่าไม่รู้ และไม่อยากเข้าไปยุ่ง..ผมเองก็ไม่ควรไปยุ่ง มันเป็นเรื่องที่พ่อต้องคุยกับพี่เล็กเอง
เฮ้อ..อยากรู้เรื่องด้วยนี่หว่า ในเมื่อมันก็ต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผมโดยตรงอยู่ล่ะ แต่ทำไมผมถึงรับรู้ด้วยไม่ได้ฟ่ะ???
.
.
.
“จะเข็นรถผมไปเก็บทำไมไกลเตียงนักหนาว่ะพี่..นี่พี่คงไม่ได้คิดจะทำไรผมหรอกนะ”
“รู้น่าว่าพรุ่งนี้บีมต้องทำงาน..พี่เองก็ต้องขับรถเข้าไปทำงานแต่เช้าเหมือนกัน”
“แล้วพี่จะมาอยู่บ้านผมทำไมว่ะเนี้ย..ขับรถไปกลับๆ สระบุรีกรุงเทพมันไม่ได้สนุกหรอกนะ”
“ก็แล้วบีมอยากไม่ยอมไปอยู่กับพี่เองทำไมล่ะ”
เออ..กูผิดอีกแล้วงั้นสิ???
“นอนได้แล้ว..พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
ตัดบท..กดปิดไฟ..แล้วดึงผมเข้าไปกอด นอนไม่นานก็หลับไปเลย ทิ้งผมไว้กับความมืด..และความงง ตกลงพี่มันจะเอาไงกับผมว่ะเนี้ย..ทีเมื่อคืนโทรมาก็ทำไม่พอใจตอนผมบอกว่าไม่ไปอยู่ด้วย ตกอีกวันขนของมาอยู่บ้านผมเฉย ปวดหัวกับพี่มันจริงๆ เลย
.
.
.
น่าสงสาร..
จะมีใครน่าสงสารเท่าแฟนกูอีกไหมเนี้ย..
อาทิตย์หนึ่งแล้วครับ..อาทิตย์หนึ่งที่พี่มันต้องตื่นแต่เช้า ขับรถเข้าไปทำงานในกรุงเทพ พอเลิกงานก็ขับรถกลับมาบ้านผมที่สระบุรี โทรมไปเลย..โทรมสุดๆ เลยแฟนผม ขืนทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ พี่มันทรุดแน่ๆ สุขภาพร่างกายมันจะไม่ไหวเอาจริงๆ เข้าสักวัน บอกให้กลับไปอยู่บ้านตัวเองก็ไม่เชื่อ..พูดแต่ว่าบีมทนเห็นพี่เป็นแบบนี้ได้ พี่ก็ต้องทนได้แหละ!!
เออ..สุดท้ายกูก็ผิดอีกจนได้นั่นแหละ!!
แถมหลายวันที่ผ่านมา..พ่อกับแม่ผมก็พูดออกมาบ่อยๆ ว่าจะไล่ผมออกจากบ้าน..เพราะผมมันใจร้าย ทรมานคนที่ตัวเองรักได้อย่างหน้าตาเฉย เขาทนดูไม่ไหวอีกแล้ว..จะให้พวกผมพากันออกไปอยู่ข้างนอก ไปทรมานกันซะให้พอ..
เออ..สุดท้ายพี่มันก็ได้พ่อกับแม่ผมไปเป็นพวกจนได้!!
.
.
.
“ผมยื่นใบลาออกแล้วนะ..และไหนๆ ก็ตกงานแล้วผมจะต่อโทเลยละกัน”
“อ่า..เดี๋ยวพี่จัดการเรื่องเรียนให้”
ทีงี้ล่ะไวเชียวนะมึง..ได้อย่างใจมึงทุกอย่างแล้วนี่ไอ้พี่เล็ก เล่นซะกูโดนพ่อแม่ขับไล่ไสส่งได้นี่มึงเก่งมากนะพี่นะ
แล้วสุดท้ายผมก็ต้องมานั่งถามตัวเองจนได้ว่า..นี่ผมคิดถูกหรือเปล่าที่เอาพี่มันมาทำแฟนเนี้ย !?
“แน่ใจนะว่าพี่เลี้ยงผมไหวอ่ะ..ไม่ใช่ว่าเกิดท้อแล้วเอาผมมาคืนพ่อแม่ทีหลังหรอกนะ”
“ขอคืนก็ไม่ยอมคืนแล้วล่ะ..กว่าจะได้เรามามันง่ายหรือไง”
“แล้วทำไมต้องพูดเสียงแข็งใส่ด้วยว่ะ”
ขอเหวี่ยงมั้งเหอะ..ชักจะนิสัยเสียมากไปแระ!!
“เสียงแข็งตรงไหน..อารมณ์นี้ไม่มีเหอะครับ”
“จิ๊..” ขออีกนิด..ให้รู้ว่าไม่พอใจ
“เหลือเวลาอีกสามวัน..อ้อนพ่อแม่ซะให้พอ เดี๋ยววันอาทิตย์นี้ย้ายไปเลย”
“อาทิตย์หน้าได้ป่ะ..ยังไม่อยากห่างพ่อห่างแม่เลย”
“อย่ามาต่อรอง..แค่วันอาทิตย์เท่านั้นแหละ ขืนชักช้าเดี๋ยวก็ไถลไปเรื่อยอีก”
“พี่เห็นผมเป็นคนแบบไหนกันว่ะ”
“พอแล้ว..นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า เหลือเวลาทำงานอีกแค่สองวันนะอย่าลืม”
เออ..ย้ำกูจัง!! รู้แล้วล่ะว่าใกล้จะหมดอิสรภาพแล้ว เหนื่อยใจว่ะ..มีแฟนแบบไอ้พี่เล็กเนี้ย!!
.
.
.
ถึงวันย้ายพ่อกับแม่ก็ตามมาส่งด้วย..คงมาเพื่อดูมากกว่าว่าที่ๆ ตัวเองส่งลูกมาเนี้ย มันจะทำให้ลูกชายตัวเองสุขสบายได้มากน้อยแค่ไหน จริงๆ เขาก็คงห่วง..แต่แพ้ความดีไอ้พี่เล็กมันไง ไม่ได้อยากจะชมเท่าไร..เดี๋ยวก็หาว่าผมอวดแฟนอีก แต่พอเป็นเรื่องจริงมันก็ต้องพูด..จริงป่ะ??
.
.
.
“นอนห้องเดียวกันเหรอ..ไม่เผื่อไว้อีกห้องตอนทะเลาะกันหรือไง”
ถามกวนตีนพี่มันไปแบบนั้นแหละครับ..แต่ใจนี่คิดไว้แล้วว่าจะพยายามไม่ทะเลาะกับพี่มัน เดี๋ยวจะกลายเป็นหนุ่มน้อยตัวคนเดียวในเมืองกรุงแล้วจะซวย กิกิ
“เวลาทะเลาะกันพี่ไม่ต่างคนต่างอยู่ครับ..แต่จะจับกดจนกว่าจะหายโกรธนั่นละ”
“ถ้าผมเป็นฝ่ายโกรธล่ะ..”
“ก็จับกดจนกว่าจะหายเหมือนกันครับ”
“โอเคพอล่ะ..ผมพอรู้ชะตากรรมตัวเองแล้ว”
ผมบ่นแบบเซ็งๆ ก่อนจะเข็นรถไปดูวิวตรงระเบียง อ่า..สมกับเป็นเมืองหลวงของประเทศ มองหาต้นไม้แทบไม่เจอเลย มองไปทางไหนๆ ก็มีแต่ตึก หึหึ
“ทำไมพี่ไม่ซื้อบ้านว่ะ..อยู่คอนโดมันดีตรงไหน”
“มันใกล้ที่ทำงานครับ..แต่มีบีมมาอยู่ด้วยแบบนี้ ทำให้พี่เริ่มคิดเรื่องซื้อบ้านแบบเป็นจริงเป็นจังแล้ว”
“หยอดตลอด..ไม่หยอดก็ยอมให้หมดใจแล้วครับ เพลาๆ ลงบ้างก็ได้ความเลี่ยนน่ะ”
“หึๆ”
ได้ยินเสียงหัวเราะของพี่มันก็รู้สึกดีครับ..ถึงมันจะดูโรคจิตไปหน่อยก็เหอะ ดูหน้าแม่งก็รู้..ว่าพี่มันเตรียมจัดหนักผมฉลองย้ายมาอยู่ด้วยกันวันแรกแน่ หน้าตามันบอกยี่ห้อครับ..หน้าแม่งหื่นชิบหายตอนพากูไปดูเตียงน่ะ!!
“พี่มาชอบอะไรผมว้า..”
ถามลอยๆ ไปไม่คิดว่าพี่มันจะได้ยินหรอกครับ..เห็นรื้อเสื้อผ้าผมมาจัดใส่ตู้อยู่
“แล้วทำไมผมรักพี่จังเลยล่ะเนี้ย..”
พาดแขนกับราวระเบียง..สูดเอาอากาศที่ไม่ค่อบจะบริสุทธิ์เท่าที่บ้านเข้าไปเสียเต็มปอด ทำให้ชิน..ปอดจะได้ชินกับอากาศแบบนี้ เพราะคงต้องอยู่อีกนาน..
“บีมน่ารัก..” จู่ๆ ก็โผล่มาจากตรงไหนไม่รู้..เข้ามาขโมยหอมแก้มผมเฉย “ยิ้มเก่ง”
“...”
“แต่นั่นมันก็แค่ความประทับใจแรก..”
จำได้ว่าวันแรกที่เจอกัน..กูฝืนยิ้มให้แทบตายเลยนะนั่น
“ยังไม่ทันได้หาเหตุผล..แม่งก็รักจนถอนตัวไม่ได้แล้ว”
“โอ๊ะโอ..หวานขนาดนี้บอกผ่านเลยพี่”
“เบื่อไอ้ท่าทางมึนๆ ไม่ค่อยรับรู้อะไรแบบนี้จังเลย”
“เบื่อจริงอ่ะ..” ถามแล้วกระพริบตาปริบๆ ไปให้พี่มัน ท่าอ้อนมาตรฐานของผมน่ะ หุๆ
“หึๆ”
ผมหลับตาลง..รู้สึกดีมากจริงๆ มันเหมือนตัวผมกำลังค่อยๆ จมหายไปในอ้อมของพี่มัน อ้อมกอดอุ่นๆ ของคนที่ผมรัก
เกิดมาในชีวิตก็เพิ่งเคยใช้คำพูดน้ำเน่าๆ พวกนี้นี่แหละ
เพราะมันเลย..
เพราะไอ้ผู้ชายบ้าๆ คนนี้คนเดียวเลย..
ไอ้พี่เล็กแม่ง!!
Ma-NuD_LaW
เหมือนเสริมความสมบูรณ์ให้ตอนจบ 
น่ารักเฟ่อร์ 
.
.
มีใครเข้าใจไอ้มุกเหนือ..เหนืออะไรบ้างไหม???
ยังไม่เข้าใจเลย..มุกอะไรของพี่มันว่ะ !?
ไอ้พี่เล็กต้นแบบ..มันหัวเราะคิกคักชอบใจนักหนา ที่ไม่มีใครเข้าใจมุกมัน 
ช่างมันเหอะ 
ขอบคุณครับ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
