http://www.youtube.com/v/jWyMoF9k04M ผมแกล้งทำท่าเหมือนในหนังจีนร่ายคำพูดประหลาด ๆ เห็นพี่เอย์นั่งขำจนปวดท้องนั้นแหละครับ เดี๋ยวนี้รู้แล้วดิ่ว่าผมพูดเล่นพูดจริงตอนไหนยังไง ผมล้างจานสองสามใบเสร็จจึงเดินเข้ามาหามันตอนนี้พี่เอย์เขาเปิดการ์ตูนนั่งดูอยู่นะ วันนี้มาแปลกคุณชายดูชินจัง
“พี่เอย์” ผมนั่งลงข้าง ๆ มันหันมามอง
“คือผมสงสัยว่ะพี่ ช่วยตอบผมนิดนึงนะ”
“อะไร”
“พี่ครับ ตกลงคือเราสองคนตอนนี้เป็นอะไรกันเหรอ”
“อะไรของมึง จู่ ๆ ถามอะไรมากมายอีกเนี่ย” มันเอาขาขึ้นมาขัดสมาธิ คือตอนนี้เรานั่งกันอยู่บนโซฟานะครับ พี่เอย์กอดหมอนอิงเอาไว้แล้วหันมามองหน้าผม
“ก็คำตอบของพี่มีผลต่อการตัดสินใจของผมนะ พี่ตอบมาก่อนดิ”
“ตัดสินใจเหี้ยไรของมึง”
“เอาเถอะน่าพี่ตอบมาเร็วดิ”
พี่เอย์นิ่งไปหน่อยนึง เหมือนมันกำลังชั่งใจหาคำตอบ มันถอนหายใจเบา ๆ เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำ
“อยากได้ยินว่าอะไรล่ะ”
“
‘รัก’ อะไรแบบนั้-”
“พรวดดดดดดด อะ แค่กๆๆๆ” เสียงไอแค่กๆๆ ดังออกมาจากมัน พี่เอย์สำลักน้ำจนเลอะเทอะไปหมด แค่ผมเอ่ยคำว่ารักออกมา ผมต้องรีบลูบหลังตบๆทุบ ๆ กว่าทุกอย่างจะเข้าที่
“พี่อ่ะ ไม่โรแมนติกเลยเหอะ” ผมบ่น
“แล้วมึงอ่ะ โรแมนติกมากเลยสัส แค่กูบีบก้นก็ยังไม่ได้ ”
“นั่นๆๆ ยอมรับแล้วดิว่าบีบก้นผม” ผมชี้หน้ามันทำหน้าเหมือนคนรู้ทัน
“ห้ามยิ้มนะหมาปิง มึงไม่มีสิทธิ์ยิ้ม” “เรื่องดิ่ ผมอยากยิ้มผมก็ยิ้มอ่ะ” ยิ่งมันว่าผมยิ่งยิ้มยั่ว ยักคิ้วแถมนิด ๆ
“จิ๊! มึงมันน่ารำคาญ เวลามึงยิ้มนะโคตรของโคตรของโคตรความขี้เหร่ที่สุดในสามโลกหล้า อะไรที่ว่าชนะอันดับหนึ่งของความขี้เหร่นะ ยังต้องแพ้ให้มึงอ่ะ”
เห้ยจริงอ่ะ ผมตาโตเลย จากยิ้มๆนี่หุบงับลงทันที ไอ้พี่เอย์แม่งพูดจาใช้ไม่ได้เลย หน้าผมตอนนี้เลยกำลังจะพับเข้าหากันแล้วคือรู้แต่ว่างอมาก ๆ งอขึ้นเรื่อย ๆ
“คึคึคึคึ พอแล้วปิงมึงแม่ง หน้าตามึง กูขำ ฮ่าๆๆๆ ” พี่เอย์เส้นตื้นฉิบหาย
“ไม่หยุด ผมจะทำหน้าตาแบบนี้แหละ พี่จะทำไม” เอาดิ่ผมจะทำให้มันขาดใจตายไปเลย อยากมาว่าผมขี้เหร่ดีนัก ชิช๊ะถ้าผมขี้เหร่ขนาดมันว่าจริงแล้วใครกันที่มาบอกว่า
อยากใช้เวลาอยู่กับมึงทุกๆวัน ผมแกล้งทำเสียงกระแดะล้อเลียนมันอยู่ในใจ หน้าผมนี่คงไปตามความคิดนั่นแหละไอ้พี่เอย์เลยลงมะเหงกมาที่หัวผมทีนึง
“กูบอกให้หยุดทำหน้าอย่างนั้น”
“ไม่หยุด” คราวนี้ผมแถมเบะปากใส่มันอีกด้วย
“จะไม่หยุดใช่ไหม กูเตือนมึงแล้วนะ”
“ไม่หยุด” ผมแม่งก็ดื้อจริง ๆ
“กูมีวิธีทำให้มึงหยุดมึงเชื่อไหม”
“วิธีอะไร ทำแบบไหน”
“แบบนี้......
“เย้ยยยยยย!!!!! ไม่อ๊าวววว!! พี่แม่งขี้โกงเอาเปรียบลวนลาม ทุเรศที่สุด” ผมดันหน้าอกมันไว้เลย มีอย่างที่ไหนพูดแล้วเอียงหัวเข้ามาทำท่าเหมือนคนจะจูบผมแบบนั้น หน้ามันเลยชะงักอยู่ห่างจากปากผมนิดเดียว
เราสองคนสบสายตากัน
คุณเชื่อไหม.....คราวนี้ทั้งพี่เอย์ทั้งผมเราปล่อยให้เวลาตอนนี้ค่อยๆเดินต่อไป ผมเหมือนถูกนัยน์ตาคมกริบที่จ้องลงมาดึงดูดเอาไว้ ระหว่างเราไม่มีใครยอมลงให้กันก่อนเลย ไอ้บรรยากาศบ้า ๆ แม่งจะโรแมนติกไปทำซากเหรอเหี้ย! หน้าผมร้อนผ่าวไปหมดแล้ว
“ชอบดิ่ มึงอ่ะ” เป็นพี่เอย์ที่พูดขึ้น ดึงผมให้ขยับสายตาออกจากดวงหน้าคม
“ไม่มีทางหรอก ”
“กูไม่เชื่อ วันนั้นมึงจูบตอบกูโคตรเชี่ยวอ่ะ ไม่เรียกว่ามึงชอบให้เรียกว่าอะไร”
“นะ...นั่น ตะ..ตอนนั้นร่างกายมันไปเองเหอะ”
“จิ๊! น่ารำคาญ” มันผละตัวออกแล้วทำเสียงคำรามในคอ ผมถอนใจเฮือกใหญ่เลยใจผมเต้นดังมากจนคิดว่าจะหลุดออกมาอยู่แล้ว รีบถอยห่างออกมาก่อน ทำไมวะผมไม่เข้าใจเท่าไหร่นะคือเวลาอยู่ใกล้ชิดมันทีไรผมแม่งไม่เป็นตัวของตัวเองอ่ะ
“ผมจะกลับแล้วนะพี่” ผมลุกขึ้น กลับหอไปนอนทำใจปรับอารมณ์ดีกว่า อยู่กับมันแม่งใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆตลอดเหมือนคนบ้าแล้ว
“ช่างหัวมึงดิ”
“ไม่สนกันเลยจริงอ่ะ” สงสัยจะงอน อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้อยากจูบแล้วผมไม่ให้จูบมันเลยหน้างอแบบนี้ ผมคว้าเอากระเป๋าขึ้นมาสะพายเตรียมกลับ
“หมาปิง”
“อะไรครับ”
“มึงได้ยินข่าวไหม ช่วงนี้ผีมอไซด์ออกอาละวาด ผีมันชอบซ้อนมอไซด์คนขี้เหร่ตอนดึก ๆ มึงจะค้างที่นี่ก็ได้นะกูไมไปส่งนะกูกลัวผี”
ไอ้พี่เอย์แม่งกวนตีนจนนาทีสุดท้ายจริง ๆ ใครจะบ้าไปเชื่อมัน แล้วถามจริงเหอะเพิ่งโดนมันบีบก้นมาใครหน้าไหนจะไปโง่ค้างคืนกับมัน ผมรีบเดินไปสวมรองเท้าแล้วบอกลามันเลยเห็นมันเดินไปหยิบกุญแจรถกับคีย์การ์ดเลยถามว่าจะไปไหน มันบอก
“ไปส่งหมา” ดู๊ดู ผมเลยบอกมันว่าไม่ต้อง เดี๋ยวจะกลับเองพรุ่งนี้จะโทรบอกอีกทีว่าจะได้แวะมาไหม แต่ในที่สุดคุณชายก็ลงมาส่งผมถึงรถมอไซด์นั่นแหละครับ
คืนนั้นผมกลับถึงหอไม่ดึกมากนะยังมีเวลาทำการบ้านกับงานเขียนโปรแกรมต่ออีกนิดหน่อย แต่พอหัวถึงหมอนเท่านั้นแหละ....
“อะไรของพี่วะ!! พี่มาจับก้นผมทำไม!!!” ทำไมพี่เอย์ทำแบบนั้นวะ? คือมันกำลังต้องการอะไร ผมเองก็พอจะรู้อยู่ว่าผู้ชายกับผู้ชายคบกันมันคือต้องอะไรยังไงแบบไหน แต่เอาจริง ๆ เลยนะผมว่ามันเร็วไปป่ะวะพี่ คือผมไม่เถียงผู้หญิงนี่คือสามอาทิตย์ช้าสุดสำหรับผม เพราะผมชอบคนแรง ๆแบบถึงใจ ผมไม่สนใจเรื่องพรหมจรรย์อะไรนั่นหรอกเพราะคิดว่าหายากมากแล้วในยุคแบบนี้ แต่พอมาถึงทีของตัวเองคือผมกลุ้มใจ(ว่ะ)ครับ ทั้งผมทั้งมันเราผู้ชายทั้งคู่แมนๆ พี่เอย์ทำแบบนี้กับผม คือผมกำลังคิดว่าพี่กำลังต้องการบอกอะไรกับผมหรือเปล่า หรือนี่คือวิธีการบอกใบ้ของมันใช่ไหม ....
ว่ามันอยาก! “ลูกพี่ปิง ทางนี้” เสียงไอ้บาสตะโกนเรียกผมอย่างดังทันทีที่ผมจอดรถมอไซด์ลงข้างสนามบอลที่เก่าเวลาเดิม ดูมัน มันโบกไม้โบกมือเรียกให้ผมเข้าไปหาไว ๆ อีกต่างหาก กว่าจะช่วยแม่เก็บร้านเสร็จวันนี้ผมเลยมาเลทไปนิด
“ลูกพี่!” ดู๊ดูมันยังเรียกอยู่ไม่ยอมหยุดจนผมต้องแจกนิ้วกลางส่งไปนั่นแหละถึงหยุดได้ ผมเปลี่ยนรองเท้าก่อนเป็นอันดับแรกคือผมแขวนสตั๊ดมากับรถนะครับใส่แตะขับมาเลยต้องก้มลงเปลี่ยน พอเสร็จก็วอร์มอัพก่อนนิดหน่อยจากนั้นไอ้วุฒิมันแท็กมือเปลี่ยนตัวออกมาผมจึงเข้าไปเล่นแทน
“เหนื่อยว่ะพี่” เสียงไอ้บาสมันบ่น
“กูไม่เห็นจะเหนื่อย” พวกเราสองคนเล่นกันจนเสร็จ ผมกับมันเลยออกมานั่งกันอยู่ข้าง ๆ สนามเหมือนเดิมโดยมีไอ้กืกวุฒินั่งรออยู่ก่อนแล้ว มันยื่นน้ำให้ผมกับหมาบาสคนละขวด แม่งน่ารักมากน้ำเย็นเจี๊ยบสงสัยขับรถออกไปซื้อมาแหง
“เมื่อวานพี่ปิงไม่มา”
“เออเมื่อวานกูไปทำงานไง”
“ที่ห้องคุณเอลิซ่าน่ะเหรอ”
ไอ้บาสมึงพูดขึ้นมาก็ดีเลย เดี๋ยวจะชี้แจงแถลงไขวันนี้ให้จบ ๆ ไปมึงจะได้เข้าใจสักทีว่าพี่เอย์ไม่ใช่ผู้หญิงแต่เป็นผู้ชาย
“พวกมึง” ผมทำท่าสุม ๆ หัวกันลงไป “ฟังกูดี ๆ นะสงสัยให้ถามแต่ก่อนอื่นจงฟังกูก่อนกูมีเรื่องสำคัญจะบอก” พวกมันคงหูผึ่งรีบก้มลงสุมหัวเพื่อฟังผม
“พี่เอย์เจ้านายกูเขาเป็นผู้ชาย
ไม่-ใช่-ผู้-หญิง” “หาาาาาาาาา!!!!!!!!” พวกมันสองคน หา พร้อมกันอย่างยาว คือมันจะทำหน้าตกใจเหมือนเห็นช้างออกลูกเป็นลิงทำไมกันวะ เออผมก็งงนะ เลยพลอยทำหน้าแบบนั้นไปกับมันด้วย
“พวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน”
“ก็ไหนลูกพี่บอกว่าตกหลุมรักคุณพี่เอย์อะไรนั่นไง แล้วยังไงอ่ะ โกหกอ่ะดิ่”
“เปล่า ไม่ได้โกหก นี่คือกูกับพี่เอย์คบกันแล้วเว้ย”
“หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!” พวกมันสองคน หา พร้อมกันอีกเป็นครั้งที่สอง คราวนี้ยาวกว่าครั้งแรกนิดนึง
“ปิงมึงพูดดี ๆ เอาจริง ๆ” ไอ้วุฒิเพิ่งมีบท
“ก็เออจริงอ่ะดิ คบกันแล้วนิดๆ” ผมบอก
“อะไรคือนิด ๆ”
“กูก็กลุ้มใจอยู่เนี่ย แต่เดี๋ยวกูจะถามพวกมึงก่อน กูเป็นแบบนี้แล้วพวกมึงยังจะคบกับกูต่ออีกไหมยังไง บอกมาตามตรงถ้ารังเกียจกูคือจบได้กูไม่ว่า แต่ถ้าหากทุกอย่างของเรายังเหมือนเดิมเราคือเพื่อนกัน มึงห้ามเอาเรื่องกูไปนินทาทั้งต่อหน้าและลับหลัง เราสามคนจะเป็นเพื่อนกันไปจนวันตาย”
“นี่กูต้องลุกขึ้นยืนทำความเคารพมึงป่ะวะไอ้เหี้ยปิง จริงจังหน่อยพวกกูรอฟังอยู่เนี่ย”
“มึงก็ตอบกูก่อนดิ รังเกียจกันรึเปล่า”
“ลูกพี่ถามแบบนี้โคตรจะดูถูกพวกผมเลย เสียใจว่ะ” ไอ้บาสแม่งจะทำงอนสร้างดราม่าหาพ่องมึงเหรอกูกะจะทำให้มันขำอยู่เนี่ย
“ถ้างั้นฟังนะกูมีเรื่องที่ปรึกษาใครไม่ได้แล้วมาปรึกษาพวกมึง” ผมกระซิบ คือผมก็ไม่เข้าใจจะกระซิบทำไมนั่งกันอยู่แค่สามคน
“เรื่องคือ?” ไอ้กืกวุฒิมึงแม่งทำท่าอยากรู้ผิดคาแรคเตอร์ไปหน่อยนึงนะ มึงต้องนั่งเงียบ ๆ สิ หมาบาสต่างหากที่ต้องเป็นคนซักกู
“ผู้ชายกับผู้ชายแม่งเอากันแบบไหนวะ”
“หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!” ครั้งที่สามแล้วที่มันพร้อมเพรียงกันหา
“นี่แหละทำกูโคตรกลุ้มเลย รู้สึกนิด ๆ แล้วด้วยว่าพี่เอย์เขาว้อนท์
“ไม่ต้องหาแล้วพวกมึง” ผมรีบท้วงขึ้นมาก่อนที่พวกมันจะหาพร้อมกันเป็นครั้งที่สี่
“คิดดีแล้วนะมึงไอ้ปิง / ลูกพี่ปิงตัดสินใจแน่นอนแล้วนะ” หมาสองตัวพูดขึ้นพร้อมกัน ผมเลยตีคิ้วให้มันเอาแบบโคตรกวนตีนกันไปเลย
“ผมรู้ๆ” ไอ้บาสพูดเหี้ยไรขึ้น ผมนี่หูผึ่ง
“ผมมีอะไรดีๆจะให้ลูกพี่ดู พรุ่งนี้ไปหอผมตอนเย็นเรางดบอลไปดูอย่างอื่นกัน คึคึคึ”
พวกผมอมยิ้ม ไอ้บาสมึงแม่งยอดเยี่ยมรู้งานดีจริง ๆ คืนนั้นพี่เอย์โทรมาทำท่าหาแก้วน้ำไม่เจอ ประจำเลยคุณชายอยากโทรหาผมทำแกล้งว่าหาโน่นนี่นั่นไม่เจอ กว่าจะวางต้องทะเลาะกันแขวะกันจนมันพอใจ ผมเลยบอกไปว่าพรุ่งนี้ไม่ได้ไปอีกจะไปอีกทีโน่นเลยวันเสาร์ พี่เอย์ก็เออๆไปตามเรื่อง ท่าทางจะง่วงมากผมเลยรีบตัดสายกลัวว่ามันจะหลับคาโทรศัพท์ไปก่อน
“อ๊ะ...อ๊าาาา...โอ๊ววว...อู๊ยยยยย...โอ๊วส์....อ๊ากกกกก....โอ๊ยยยยยยย....อื๊ออออออออออ”
เสียงนักแสดงชายทูชายในจอโทรทัศน์กับสีหน้าแสดงความเจ็บปวดถึงขีดสุด ทำเอาผมหน้าเหวอขึ้นเรื่อย ๆตามเสียงครางที่ดังมาจากหน้าจอ วันนี้คือวันที่เราสามคนนัดกันมาที่ห้องไอ้บาส มันโหลดบิทหนังเกย์ไว้แม่งตรึม ผมถามไอ้บาสมึงเป็นป่ะวะ มันบอกไว้ดูเป็นความรู้ ใครเชื่อมันก็บ้าแล้ว
เสียงครวญครางจากหน้าจอยังคงดังต่อไปไม่หยุด ผมหันไปมองไอ้หมาสองตัว ไอ้วุฒิแม่งนั่งตั้งอกตั้งใจดูฉิบหายส่วนไอ้บาสมันคงดูจนเบื่อแล้วหน้าตาเลยเฉย ๆ เหมือนเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมนี่สิ หน้านี่คือเหวอแบบสุดที่จะเหวอแล้ว ตาเหลือกๆปากเหวอๆ สมเพชตัวเองว่ะ
“ไงลูกพี่ชอบอ่ะดิ๊~” ดู๊ดู ดูมันถาม
“สัสบาส มึงเด่ะชอบ เหี้ยแม่งชอบไปคนเดียวเหอะ”
“อ้าวไหนว่าอยากรู้ว่าเขาทำกันยังไงผมก็เอามาให้ดูนี่ไง”
“มึงลดเสียงหน่อยดิวะข้างห้องจะได้ยินป่ะเนี่ย” ผมนึกได้เริ่มหันหน้าซ้ายหันขวา แม่งเสียงไอ้ฝ่ายรับในทีวีก็ร้องซะอย่างดัง
“ไม่ได้ยินหรอก พี่ตั้งใจดูเหอะจำ ๆ ไว้เวลาทำจริง ๆ จะได้มีหลาย ๆ ท่า
โอ๊ยยย!!” ผมสับมะเหงกมันโทษฐานพูดมาก แม่งคนกำลังตั้งใจดู ทำไงกูจะอินวะเหี้ยเอ้ย เคยคิดว่าอยากลองกับผู้ชายน่ารักตัวเล็ก ๆ แต่พอดูเข้าจริง ๆ ผมพูดตรง ๆ อารมณ์หดหายทำไมไม่เหมือนตอนที่จูบกับไอ้คุณชายเอย์เลยวะ ตอนนั้นแม่งพีคขึ้นทุกสัดส่วนอ่ะ ผมเพ่งมองในจออีกครั้งหน้าตาไอ้ฝ่ายรับก็โอ๊ยยย มึงเจ็บมากป่ะวะกูถามจริง
“กูรันทดแทนฝ่ายรับฉิบหายเลยว่ะ น่าสงสารร้องเสียงดังขนาดนั้นคงจะเจ็บปวดน่าดู” ผมนั่งกอดหมอนพูดไปเรื่อย ตอนนี้ถึงขนาดเอาฟันกัดขอบหมอนไปด้วยแล้ว คือแม่งไอ้ผู้ชายสองคนในทีวีมันบ้ามันทำอะไรกันวะ ผมก็อายนะ
“มันเสียวไงเขาเลยร้อง ไม่ใช่ว่าเจ็บหรอก” เสียงไอ้บาสไอ้หมาแสนรู้
“ไอ้เหี้ย มึงรู้ได้ไง” ผมหันขวับเลย
“พี่ก็ดูหน้าเขาดิ่ หน้าโคตรฟินเลยไม่เสียวแล้วให้คิดว่าเขาเป็นอะไร ดูๆนั่นเห็นไหมๆ ทั้งร้องทั้งสูดปากเลย ดูหน้าเขา พี่ปิงดูหน้าเขา หน้าแบบนั้นเขาเรียกเสียวและรู้สึกดี”
ผมหันไปมองหน้าไอ้บาสแบบสงสัยมันนิดหน่อยแม่งบรรยายซะจนผมคิดว่ามันเคยทำเองมากับมือเลยนะเนี่ย พวกผมก็ดูๆกันไปประมาณสองสามเรื่องสั้น ๆ พอเสร็จไอ้วุฒิแม่งอุบาตมันลุกขึ้นขอตัวเข้าห้องน้ำเลยอ่ะ คนกืกๆนี่มันอันตรายกว่าพวกผมอีกนะบอกเลย
“พี่ปิงแล้วพี่กับคุณพี่เอย์ตกลงกันได้รึยังอ่ะว่าใครจะเป็นรับใครจะเป็นรุก เอ๊ะหรือว่าจะสลับกัน แบบนี้ก็มีเยอะเหมือนกันนะพี่”
“ยังเหอะ” ผมตอบขมวดคิ้ว พอคิด ๆ ดูแล้วแม่งขยาด หยึ๋ย น่ากลัว ทำไมไอ้คนในจอมันร้องเสียงดังน่ากลัวแบบนั้นวะ เวลาผมนอนกับผู้หญิงเธอร้องดัง ๆ ผมชอบใช่ไหมแต่ผมเป็นผู้ชายผมจะชอบทำเสียงต่ำๆอยู่ในลำคอมากกว่าคือผมคิดว่ามันเซ็กซี่ดี ผู้ชายจะร้องดัง ๆ ไปทำไมกัน
“แล้วลูกพี่คิดว่าตัวเองอยากจะเป็นฝ่ายไหนอ่ะ อยากโดนเขากอดหรืออยากเป็นฝ่ายกอดเขา”
“หมาบาส! มึงจะตรงไปไหนสัส กูก็ไม่รู้เว้ย มึงนี่ถามมากฉิบ ช่วยกูคิดดิ๊!!” ผมพูดใส่อารมณ์กับพวกมันคือพอดูแล้วผมก็กลัว ถามใครก็อยากเป็นฝ่ายรุกกันทั้งนั้นแหละผมเองก็ตอบได้ทันทีเลยเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ไอ้พี่เอย์มันต้องเจ็บปวดแบบที่เห็นในหนังนี่ผมว่าผมจะคิดดูใหม่ก่อน
“เอางี้! พี่มีรูปพี่เอย์เขารึเปล่าล่ะ เอามาให้พวกผมใช้พิจารณาในการตัดสินใจดิ๊ เดี๋ยวจะดูให้ว่าลูกพี่ปิงของพวกผมเหมาะจะเป็นฝ่ายไหนมากกว่า เชื่อหัวไอ้บาสเลย ผมบอกแล้วไม่เคยพลาด ทายผลบอลนะน้อยครั้งที่จะพลาดอ่ะ ตั้งแต่เปิดสนามมาเนี่ย”
ไอ้วุฒิออกมาจากห้องน้ำแล้ว ไอ้ห่าแม่งนานปาเข้าไปเกือบสิบนาที ผมชั่งใจนิดนึงก่อนล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า รูปที่ผมถ่ายกับพี่เอย์ที่อัมพวาคุณจำได้ใช่ไหม ที่คุณชายมันนอนกอดผมนั่นแหละ เห็นใบหน้ามันแค่เสี้ยวเดียวนะเพราะหน้าคุณชายซุกอยู่ที่ซอกคอผม
“เย้ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!” คราวนี้มันไม่หาอีกแล้ว มันสองคนเฮ้ยออกมาพร้อมกันอย่างดัง แถมยังมีเอฟเฟคขาชี้โด่ชี้เด่ขึ้นมาแล้วถอยหลังครูดไปอีกอย่างไกล ผมเลยยันโครมไล่ถีบมันไปคนละที กว่าจะเขยิบ ๆ มานั่งสุมหัวกันใหม่ได้
“เป็นไง? ดูแล้วตอบอะไรกูได้บ้างยัง”
“ง่ายสุดเหอะ พี่จะเอามาให้พวกผมดูทำม้ายยยย แค่ท่านอนก็รู้แล้วใครรุกใครรับ พี่ไม่ต้องกังวลไปหรอก แบบนี้พี่ปิงผมสบายตัวสบายตูดชัวร์ ๆ คนที่ต้องคิดมากน่ะมันคือคุณพี่เอย์ของพี่ต่างหากครับ ดูสิหน้าหล่อออกขนาดนี้ดีใจเถอะพี่ถ้าเขาว้อนท์มากก็จัดเต็มให้เขาไป คนที่จะเสียหายน่ะมันฝ่ายนั้น เราก็ทำเหมือนเขาเป็นผู้หญิงคนนึงนั่นแหละ อยากได้ก็ต้องเล้าโลม เดี๋ยวพออยู่บนเตียง.....
“พอๆๆไอ้เหี้ยบาสมึงจะร่ายยาวเกินไปแล้ว” ผมดักทางมันไว้แค่นั้นก่อนที่มันจะสาธยายไร้สาระออกมาต่อ
“มึงชัวร์นะว่าพี่เอย์กูเป็นรับ”
“ชัวร์ครับ พี่ก็ดูดิ่” มันชี้ๆลงที่หน้าจอมือถือผมเอง
“รุกที่ไหนเขาจะนอนกอดพี่ท่านี้ ง่าย ๆ เลย พี่เคยนอนกอดผู้หญิงท่านี้ป่ะล่ะ”
“ไม่เคยหรอกไอ้เหี้ย มีแต่ผู้หญิงแหละ เวลาอ้อนกูเขาชอบนอนกอดกูท่านี้”
“ก็เออเห็นไหมล่ะ ของมันชัวร์ไม่มั่วนิ่ม คุณพี่เอย์ของพี่เป็นฝ่ายรับของแท้และแน่นอน” ผมทำหน้าอย่างคนไม่อยากจะเชื่อในคำพูดมันแต่คิด ๆ ดูมันก็จริงพี่เอย์แม่งชอบอ้อนผมว่ะ ถึงมันจะชอบพูดโน่นนี่นั่นว่าผมแต่ผมก็รู้แหละนั่นน่ะมันกำลังอ้อนผมอยู่
“พี่เคยได้ยินใช่ไหมคำว่า
‘ดอกฟ้ากับหมาวัด’ สุภาษิตเขาก็มี ดอกฟ้าก็หมายถึงหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ไงอะไรแบบเนี๊ยะ ส่วนหมาวัดเขาก็เปรียบเทียบกับผู้ชายที่มีฐานะต่ำกว่า ผู้ชายหมายปองดอกฟ้า คึคึ มันก็ถูกแล้วนี่พี่ อย่าไปคิดอะไรมากน่าเชื่อผม ลุยไปโลดในเมื่อเขาว้อนท์ขนาดให้ท่า นอนกอดพี่ขนาดนั้นแล้ว จัดๆไปเลย คึคึคึคึ”
ผมนึกตามคำพูดแปลกประหลาดของไอ้บาสจนตาเหล่ ตายล่ะหว๋าผมต้องเป็นฝ่ายกอดคุณชายเหรอ อึ๋ยยนึกแล้วจั๊กจี้หัวใจว่ะ ผมแม่งปลื้มเมื่อนึกถึงตอนที่เรา....เอิ่ม ช่างเหอะอย่าให้พูดเลย แค่นี้ผมก็ยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว คึคึ ผมสัญญาครับพี่ ผมคนนี้จะไม่ทำให้พี่เอย์เจ็บมากมายหรอก ผมจะงัดประสบการณ์และท่วงท่าที่ผ่านมาทั้งหมดเข้าปรนเปรอเอาให้ถึงอกถึงใจพี่เอย์ไปเลย หึหึหึ ต่อไปจะให้ร้องเรียกแต่ ปิงครับๆพี่เอย์ขออีกเร็วอีกแรงอีกแบบนั้นไปเลย คอยดู
โอ๊ยยยยยยยยยยแม่งจี้ ผมขำ หน้าตาพี่เอย์ตอนร้องครางสะท้านลั่นห้องจะเป็นแบบไหนกันวะ
อาจจะ....
“ปิงครับ อ๊าา อื้มมม เร็วอีก โอ๊ววววว อู๊วววววว ยอดเลยสุดๆอ่ะปิงๆ” อั๊ยยะ~ แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ....
“ปิงๆไวอีกครับไวอีก อย่าหยุดนะอย่าแกล้งพี่ที่รัก อื้ออ อื้ออ โอ๊ววว สุดยอดเลยครับน้องปิงเลิฟยูจุ๊บๆ” เอ๊ะหรือว่าจะเป็น...
“หมาปิงไอ้เหี้ย อ๊ะ มึงทำดีมาก เร็ว ๆ เลย ซี๊ดส์กูไม่ไหวแล้วแม่ง อ๊าา”อึ๋ยยยยยยอันนี้เถื่อนไปหน่อย ไม่ๆๆๆๆ มันกำลังเคลิ้มไม่มีทางพูดคำหยาบคายแบบนั้นกับผมหรอก
ผมนึกแล้วยิ้มอยู่คนเดียว ^_^ ฮี่ๆ ชักจะรอให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆ ไม่ไหวแล้วดิ๊ ~ ~ ~ ล้าล้าลั้นลาลั้นลา ~ ~ ไอ้ปิงคนนี้แหละจะจัดการสอยพี่เอย์ลงมาจากฟากฟ้าสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เอาให้สโลปแตะรันเวย์นุ่มนวลชวนเคลิ้มที่สุดเลยคอยดู๊
เชื่อมือผมได้เลย คึคึคึ >///< Tbc.
# คือเพิ่งไปเห็นค่ะ มีหลายท่านแนะนำนิยายเรื่องนี้ในห้องแนะนำนิยายด้วย(ยิ้มหน้าบานเลย) เราขอบคุณมากๆเลยนะคะ คุณ iforgive คุณ wereena และคุณ eye-lifestyle (กราบเบญจางฯ)
# วันนี้ขออนุญาตใช้เพลงประกอบที่นักอ่านท่านนึงแนะนำมาให้ค่ะ ฟังแล้วเออมันใช่อ่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณ TIKA_n เมื่อคืนเราแต่งตอนนี้พร้อมกับฟังเพลงนี้วนประมาณสิบรอบเลย ไพเราะมากค่า เราแต่งลื่นไหลปรู๊ดเดียวเสร็จเลย อิอิ
# ขอบคุณทุกกำลังใจที่ทิ้งไว้ให้กันค่ะ ทั้งที่อยู่กันมาตั้งแต่แรกและท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านด้วย ขอบคุณมากมายหลายเด้อ
รักและเอ็นดูหมาปิงกับพี่เอย์กันต่อไปอีกนะคะ 
หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน (อ่าน 1466186 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก