.
.
ผมทิ้งมอไซด์แทบไม่ทันเมื่อมาถึงฟิตเนสที่ไอ้หมาบาสมันบอก ดีนะที่นี่ใกล้กับออฟฟิศมาก พี่เอย์เคยมาแล้วสามสี่ครั้ง วันนี้มันว่างในขณะที่ผมมีงานต้องเคลียร์ เมื่อเช้ามันส่งผมที่ออฟฟิศ คุณชายบอกจะกลับบ้านสวนไปเล่นกับน้องอันวา เดี๋ยวเย็นจะเข้ามารับ ไม่อยากเชื่อว่ามันจะมาว่ายน้ำเล่นกีฬาออกกำลังอะไรของมันรอผมอยู่ตรงนี้ ดีนะที่ไอ้หมาบาสมันถูกไหว้วานให้มาดูไฟฟ้าให้พอดี เห็นว่ารู้จักมักคุ้นกันอยู่
“พี่ปิง ทางนี้พี่” ผมเดินผ่านเข้าไปด้านใน เจอไอ้บาสยืนโบกไม้โบกมือเรียก ทำท่าทางพิลึกพิลั่นอยู่ใต้ต้นลีลาวดีข้าง ๆ ห้องฟิตเนส ผมจะสนไรล่ะ มองหาคนของผมในสระว่ายน้ำก่อนเลยดิ แต่กวาดตามองหาเท่าไหร่ก็ไม่เห็น อะไรวะที่นี่มีสระใหญ่แค่สระเดียว อีกสองสระเป็นสระเล็กของเด็ก ๆ ถ้าเราเดินมุดซุ้มต้นไม้ดอกไม้ไป ก็จะเจอฟิตเนสรูมที่เป็นกระจกใสมองเห็นด้านในทั้งหมด ซึ่งไอ้หมาบาสมันยืนรอผมอยู่แถวนั้น ใต้ซุ้มกระดังงานะรู้สึก
ผมเดินเข้าไปหามัน
“พี่เอย์กูอยู่ไหน” ถามเสียงเหวี่ยง มองซ้ายมองขวา
“นั่นไงพี่ ในนั้นน่ะ” ผมเมียงมองเข้าไปตามที่มันชี้ ๆ กวาดตาเพียงแค่รอบเดียว
เจอแระ!
“ไหนอ่ะ ผู้หญิงที่มึงว่า” มันเป็นฟิตรวมนะ ของคอนโดแถว ๆ นี้ พี่เอย์มันมาสมัครสมาชิกไว้เพราะเห็นว่าใกล้ที่ทำงานผม
“ห๊ะ!? อะ....อะ...เอ่อ.....” มันอุทานทำตาโต พูดจาตะกุกตะกัก หลบสายตาผม ผมมองเข้าไปอีกที เห็นพี่เอย์มันกำลังเล่นเครื่อง
เล่นอะไรของมันอยู่ ไม่เห็นว่าจะสนใจใคร
ก็ปกตินี่หว่า ไม่เห็นจะมีผู้หญิงเลยสักคน......อย่าบอกนะว่า.........หืมม??
ผมเหล่ตามองไอ้หมาตัวต้นเหตุ
“ไอ้บาส มึงโกหกเรอะ!” ผมถามมัน กระชากคอเสื้อขึ้นมา มันรีบยกสองมือแบบยอมแพ้ “อยากตายใช่ไหมห๊ะ!?”
“มะ...ไม่ได้โกหกพี่”
“แล้วไหนล่ะวะ ไหนว่านิ้วแกร่งเกี่ยวสายบิกินี่สีชมพู ไหนว่ากอดคอพาดำผุดดำว่าย ไหนล่ะผู้หญิงที่มึงว่า”
“อ่ะ..อะ....เอ่อ เรื่องนั้นน่ะ กะ...โกหก”
“หน๊อยยยยยย ไอ้เหี้ย ไร้สาระนะมึงนะ โกหกเรื่องไม่เป็นเรื่อง กูนี่ปรี๊ดขึ้นเลยมึงรู้ไหมห๊า!” ผมตะโกนไล่เตะมัน โหยไอ้ห่า มันหัวเราะลั่นเลย ซักไปซักมาบอกว่าวันนี้วันอาทิตย์เย็นแล้วอยากให้ผมออกมาเล่นด้วย ก็เพราะวันนี้ไอ้วุฒิมันไปรับพาร์ทไทม์ออกไปเชคเครื่องนอกสถานที่กับพนักงานที่บริษัทผม เจ้าบาสมันเลยไม่มีเพื่อน
“พี่ปิงอย่าโกรธดิ ผมแค่อยากเรียกพี่ออกมาเล่นด้วยกันนี่”
“มึงก็บอกกูดี ๆ สิวะ เล่นพูดแบบนั้นไป เกิดกูหัวใจวายขึ้นมาไม่แย่เหรอ” ผมดึงแขนมันนั่งลงที่ม้านั่งยาวริมสระ ใต้ต้นดอกไม้นั่นแหละ มองเห็นพี่เอย์เล่นเวทอยู่ในนั้นชัดเจนมากมันเปลี่ยนอุปกรณ์เป็นครั้งที่สอง ไอ้บาสหน้าจ๋อยผมเลยดึงมันเข้ามากอดคอ
“พี่เอย์กูน่ะ ไม่มีทางเหลวไหลทำตัวนอกลู่นอกทางแบบนั้นหรอกเว้ย พี่เขารักกูจะตาย แม้กระทั่งเดินเฉียดให้ผู้หญิงเข้ามาใกล้นะ ยังไม่เคยอ่ะบอกเลย นี่สงวนเนื้อสงวนตัวไว้ให้กูคนเดียวนะรู้ป่ะ ไม่เคยใช้ร่างกายเปลืองกับใครหน้าไหนหรอก พี่เขาเทคแคร์แค่กู” ผมทำสีหน้าเชิดๆ แน่นอนครับว่าผมโม้ครึ่งนึง หน้าตาไอ้บาสนี่แบบ สงสัยว่าจริงป่ะวะ อะไรแบบนั้น ผมก็เออ ตีคิ้วส่งๆไป
“จริงจริ๊ง” ผมย้ำ เพราะมันทำหน้าตาแบบไม่เชื่อสุดขีด
“เทคแคร์แค่พี่?? ไม่เคยใช่ร่างกายเปลืองกับใคร???”
“ก็เออดิวะ”
“อี๋....” ดู๊ดูมันทำเสียง เบะปากออกอีกด้วย ผมตบกบาลมันไปแรง ๆ หนึ่งที
“ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ พี่เอย์สนใจแค่กู เทคแคร์แค่กูเท่านั้นเหอะ” ชิ ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมันแล้ว
“แล้วนั่นน่ะ เรียกว่าอะไร.....”
หืม?? ผมค่อย ๆ หันมองตามนิ้วมือที่ชี้ ๆ สั่น ๆ ของมันไป
ภาพพี่เอย์กำลังกางแขนออกกำลังโดยที่มีเด็กหนุ่มผิวพรรณขาวผ่อง หน้าตาดี ๆ ยืนอยู่ในอ้อมแขนมัน ภาพของเทรนนิ่งที่กำลังสอนลูกศิษย์วาบวั๊บเข้ามาในหัวผม ไอ้เด้กนั่นแย้มยิ้ม อิพี่เอย์มันคุยอะไรกับไอ้เด็กนั่นไม่รู้ ยิ้มใหญ่เลยเหมือนกัน สักพักมันเดินแยกมายกขวดน้ำขึ้นดื่มแล้วเดินไปที่ลู่วิ่ง ไอ้เด็กนั่นรีบลุกจากเครื่องยกบริหารอกแล้วตามมันไปวิ่งที่เครื่องข้าง ๆ ผมเอะใจนิดๆท่าวิ่งมันแปลกๆ ตูดบิดทำไมวะเหี้ย!
“มันเป็นตุ๊ดป่ะวะพี่” ไอ้บาสถามขึ้นตื่นๆ ผมเมียงมองไม่ค่อยชัดขยับๆเข้าไปอีก ลากไอ้ลุกน้องตัวดีตามเข้ามาด้วย
“ไม่ใช่หรอกมั้ง มันดูแมนๆเหมือนกันนะ” ผมเริ่มเครียดดดดดดด ไอ้สองตัวในห้องกระจก แม่งวิ่งไปยิ้มไป คุยเหี้ยไรกันอยู่วะ พี่เอย์ไม่ได้พูดอะไรหรอกนะ เห็นแต่อีกคนพูดคุยยิ้มอยู่ไม่หยุดเลย
“แต่ผมว่าใช่ ดูสินั่นมันมองแฟนพี่ตาหวานฉ่ำเชียว แบบนี้มันอยากกินคุณพี่เอย์ชัวร์ ๆ บาสฟันธง”
“อย่าพูดนะมึง” ผมหันไปดุมัน มีคนเดินผ่านทางมาพอดี พวกผมเลยยืดตัวขึ้น ประกอบกับคนในนั้นคงหันมองมาพอดีมั้ง พี่เอย์ท่าทางจะเห็นผมด้วย มันทำตาโตเลย
ตกใจเหี้ยไร ผมคิด
ตกใจที่ผมเห็นมันอยู่กับเด็กผู้ชายงั้นเหรอ
หรือว่าตกใจที่เห็นผมมาหามันถึงที่นี่
“ทำไมมึงมาอยู่ที่นี่” มันเดินผลักประตูออกมาหาถามอย่างสงสัย ตามองไอ้หมาบาสสลับกับมองผม แต่ตัวผมนี่มองข้ามไหล่มันไป ด้านหลังมันไอ้เด็กนั่นยืนมองพวกเราอยู่
ผมเห็นมันยิ้มด้วยนะ นิดๆ
“มากันเมื่อไหร่เนี่ย ทำไมไม่เข้าไปหากูล่ะยืนอยู่ตรงนี้นานรึยัง หรือว่ากำลังจะเข้าไป” มันขยับเข้ามาใกล้ผม ยื่นมือมาหาเหมือนจะทำอะไรกับเส้นผม ผมสักอย่าง ผมรีบขยับออก ชี้เข้าไปที่ไอ้เด็กคนนั้น
“พี่เอย์ครับ นั่นใคร”
เอากับผมสิ ผมคนตรงอ่ะ สงสัยต้องถาม
“ไหน ใครวะ” อิพี่เอย์หันซ้ายหันขวา
“คนนั้นน่ะ ข้างหลังพี่” ผมย้ำไปอีก พี่เอย์หันไปมองตามมือผม มันหันกลับมาท่าทางงงๆ
“คนไหน?”
หือ?? “ก็คนนั้นไง” อะไรของมันเห็นกันชัดๆยังถามอีกว่าคนไหน
“ไม่เห็นมีใครเลย มึงชี้ใครเนี่ย นั่นน่ะประตู! กรอบประตูเลยนะนั่น”
จิ๊! ประตูเห้ไร ไอ้เด็กนั่นมันยืนมองพวกเราอยู่ชัด ๆ ไอ้บาสนี่งงตาแตกเหมือนกัน มันเองก็มองผมสลับกับมองไอ้เด็กนั่น
“ก็นี่ไงพี่ ก็คนนี้.......!!”
ผมผลักพี่เอย์ออก จะเดินเข้าไปหาเจ้านั่น พริบตาที่ผมเดินผ่านไหล่พี่เขาเข้ามา สายลมเย็นเยียบพัดโชนผ่านใบหน้า แค่เพียงกระพริบตาหนึ่งที ร่างสูงขาวของเด็กนั่นหายวับไปแล้ว
ผมนี่ขนหัวลุกเลยครับ
“พะ....พะ.....พี่......” ไอ้บาสอ้ำอึ้งพูดติดๆขัด ๆ ผมว่ามันเองก็คงไม่ต่างจากผมหรอก ก็เราเห็นเจ้าเด็กนั่นด้วยกันอยู่แท้ ๆ
“พะ.....พี่เอย์ครับ.....” ผมเองก็ไม่ต่าง
“เป็นอะไรของพวกมึง ทำหน้าอย่างกับเห็นผี จะกลับเลยป่ะเนี่ย เดี๋ยวกูไปหยิบของแปป ”
ผมกับไอ้บาสพูดไม่ออก พี่เอย์กำลังจะหันกลับเข้าไป ไอ้บาสรีบคว้าแขนมันไว้
“ดะ...ดะ...เดี๋ยวครับ”
“อะไร” มันจ้องหน้าหมาบาส
“ผมถามพี่อย่างนึงก่อน ตอนนั้น ตอนที่พี่ลงสระว่ายน้ำ พี่ว่ายกับใครรึเปล่าครับ” หน้าตาไอ้บาสดูไม่ได้เลย ผมรู้ว่ามันคิดอะไร
“ว่ายกับใครอะไร ทั้งสระก็มีแค่กูอยู่คนเดียวดิ ก็ยังคิดอยู่เนี่ยทำไมวันนี้คนน้อยนักวะ กูเซ็งๆเลยขึ้นมาเล่นพวกอุปกรณ์ดีกว่า ยังเล่นไม่ถึงสิบห้านาทีพวกมึงก็มานี่แหละ”
ผมเห็นไอ้บาสหน้าขาวราวกระดาษ มันทำท่าคล้ายคนจะเป็นลม ผมรีบเขย่าแขนมัน พี่เอย์เดินเข้าไปด้านใน คงไปหยิบกระเป๋าอะไรของมันสักอย่าง ผมพยายามเลี่ยงไม่อยากเหลือบมองไปที่ประตูกลัวจะเจอไอ้เด็กนั่นอีก หมาบาสนี่แขนเย็นตัวเย็นมากๆ
“ไอ้บาส มึงไหวป่ะวะ” ผมถาม
“พะ..พี่ปิง” มันเรียกชื่อผมเหมือน ๆ จะร้องไห้
“เรื่องที่ผมเล่าให้พี่ฟังทางโทรศัพท์น่ะ เรื่องจริงนะ ผมเห็นผู้หญิงเกาะหลังพี่เอย์ว่ายน้ำจริง ๆ แต่ดูไปดูมาเธอหายไปไหนไม่รู้ผมเลยนึกว่าตัวเองตาฝาดไหมยังไง หรือว่าเธออาจจะขึ้นจากสระตอนที่ผมไม่เห็น พอพี่มาผมเลยบอกว่าตัวเองโกหกเพราะหาหลักฐานอะไรมายืนยันไม่ได้ ผมเลยต้องบอกพี่ไปแบบนั้น”
“เฮ้ย ไอ้เหี้ย” ผมอุทานกระซิบ หันซ้ายหันขวา
“อย่าบอกนะว่า ผู้หญิงที่มึงเล่านั่นก็ ผะ........ผะ........
ผี!!!!!”
“เย้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เราสองคนร้องออกมาพร้อมกันทันทีที่คำว่าผีหลุดออกมาจากปากผม ไอ้บาสกระโดดขึ้นกอดคอขาหนีบเอวผมเหมือนกับท่าลิงอุ้มแตง พี่เอย์สะพายกระเป๋ากีฬาออกมาเห็นพอดี มันกระชากไอ้บาสออกจากตัวผมแล้วเหวี่ยงทิ้งลงข้างสระ
“อย่ามารุ่มร่ามกับเมียกูนะ!” พี่เอย์ชี้หน้าด่ามัน ไอ้บาสรีบยกมือขอโทษหน้าแดงมากๆ ผมว่ามันร้องไห้ เพราะความกลัวผีมากกว่าจะกลัวแฟนผม พี่เอย์เดินนำออกไปพวกผมรีบเดินตาม
คืนนั้นทั้งผมทั้งบาสทิ้งมอไซด์ไว้ที่นั่นทั้งคู่ หลังจากกลับถึงบ้านผมเล่าให้พี่เขาฟังมันเลยบอกว่า มิน่าล่ะ ได้ยินข่าวมาเหมือนกันว่าที่นี่ผีดุ แต่ยังไม่เคยเจอกับตัวเลยสักที เลยคิดว่าไม่มีอะไร ผมบอกว่าห้ามมันไปที่นั่นอีกเด็ดขาด
“เออแล้วพี่ยิ้มไรอ่ะ ไอ้บาสมันบอกว่าตอนว่ายน้ำพี่ยิ้มด้วยนี่ แถมตอนวิ่งนั่นก็ยิ้มอีก” ก็ถ้าว่ามันมองไม่เห็นผีอย่างที่พวกผมเห็น แล้วพี่เอย์ยิ้มอะไร พูดอะไรอยู่คนเดียว
“จะไปรู้ได้ไงวะ” มันทำหน้าแปลก ๆ คล้ายกำลังปิดบังอะไรสักอย่าง
“พี่-เอย์” ผมจ้องหน้าคาดคั้น ยังไงซะมันก็ต้องตอบ คนเราจะพูดคนเดียว ยิ้มอยู่คนเดียว เป็นไปไม่ได้
“เอ่อ....ก็คิดถึงมึง บางทีคงยิ้มออกมาเองล่ะมั้ง”
“บ้า แล้วพูดคนเดียวด้วยงั้นดิ่?”
“ประสาท ใครจะไปพูดคนเดียว กูร้องเพลงเล่นโว๊ยยยย”
ผมเบะปากทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ พี่เอย์ผลักหัวผมแล้วดึงลงนอน
“นอนได้แล้ว คิดอะไรมากมายวะ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าตักบาตรซะ”
คิดได้อย่างนั้นค่อยคลายใจหน่อย
ว่าแต่
ผีดุนี่ก็ธรรมดาอ่ะนะ.....ทว่าที่มันแปลกก็คือ
เป็นเห้อะไรวะ ทั้งผีหญิงผีชาย ทำไมต้องมาก้อร่อก้อติดกับแฟนผมไปเสียหมดด้วยล๊าา!!!!
คู่แข่งที่อยู่เหนือการคาดเดาจริง ๆ เลย
*******Special Complete*********
ตอนหน้าเชนซ่าร์....เร็ว ๆ นี้
หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน (อ่าน 1466372 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก