หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ...เด็กหลงทาง... พี่ถาวรxน้องมิ้นท์ 04.06.14

[foolishbeat]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

เรื่องนี้เขียนไว้เมื่อสี่ปีที่แล้วเป็นฟิคชั่น พี่เสือได้นำมาปรับปรุงใหม่เป็นฉบับไทยแล้วตัดสินใจนำมาลงค่ะ
เป็นเรื่องที่คิดว่าขำขันเบาสมองที่สุดที่เคยเขียนมาแล้ว ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมใจอีกสักเรื่องแล้วกันค่ะ
เรื่องสั้นตอนเดียวจบ คลายเครียดกันค่ะ



ด้วยไมตรีจิต
พี่เสือ.

[foolishbeat]

LOST CHILD …เด็กหลงทาง

เกิดมาผู้ชายที่เข้าขั้นเพียบพร้อมไปซะทุกเรื่องอย่าง ‘ถาวร’ คนนี้ไม่เคยรู้สึกเซ็งอะไรขนาดนี้มาก่อน... ชริ ก็ไอ้บรรจบน่ะสิ ดันเอารถเขาไปขับแล้วก็เมาเอาไปจูบเสาไฟฟ้าซะนั่น ...แมร่งเอ้ย ก็เลยต้องลากขาเดินกลับจากมหาวิทยาลัยอยู่นี่ไง...

สปอร์ตคันงามของกู..... ไอ้บรรจบนะไอ้บรรจบ ดีที่พรุ่งนี้มันจะไปอ้อนป๊ามันซื้อคันใหม่คืนให้ ไม่งั้นเขาเนี่ยจะไปฟ้องบ้านมันล้มละลายแน่ สาบานเลย..


คิดแล้วยิ่งหงุดหงิดที่คุณชายรูปงาม.... เดือนของมหาวิทยาลัยอย่างเขาต้องตกอับถึงขนาดนี้...

ซวย.... ซวยโคตรๆ


ฟึ่บ


กระป๋องน้ำอัดลมบู้บี้ถูกเตะเพื่อระบายอารมณ์.....


ว้อยยยยยยยยยยย กูเซ็ง! กูเครียด!


“ฮือๆๆๆ” ถาวรชะงักกึก


ฮะ… เฮ้ย เสียงไรวะ?


นี่มันก็ดึกดื่นค่ำมืดแล้วใครมันจะมาร้องไห้แถวนี้.... มองเข้าไปในสวนสาธารณะข้างฟุตบาทที่ยืนอยู่แล้วก็ไม่มีใคร.....


หระ... หรือว่า.............?


เฮ้ย!! ไม่จริง... ผะ.... ผีอะไร ไม่มีหรอก กูม่ายยยยเจื้อออ ม่ายเจื้อเจงๆ.... แอร๊กกก

“คะ… ใครวะ?”

“ฮะ... ฮือๆๆๆๆๆๆๆ โฮฮ”

แม่ง ยิ่งร้องหนักกว่าเดิมอีก


ใคร? อะไร? สิ่งใด?.... หยุดร้องสิวะ... กะ ..กูใจไม่ดีแล้วนะเว้ยเฮ้ย!

คือกูไม่เชื่อนะ.... แต่กูก็ไม่หลบหลู่..... ที่สำคัญกูไม่อยากเจอได้ป้ะล้ะ


ขายาวแข็งแหง็กอยู่กับที่.... มองตรงไปยังพุ่มไม้ปริศนาตรงหน้าที่คิดว่าต้นเสียงมาจากทางนั้นแน่ๆ......


ถาวรจะทำยังไงดี?


1.คิดว่าเป็นเสียงนกร้อง แล้วเดินผ่านไป
2.เดินเข้าไปดูให้มันรู้แล้วรู้รอด


คนอย่างถาวรรูปหล่อ พ่อรวยคนนี้น่ะ ...มันแมนๆ ...กล้าอยู่แล้ว ไม่ป็อดร็อก...

เพราะฉะนั้น......... หลังจากที่คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน พิจารณาไตร่ตรองดูแล้ว...





กูเลือกข้อ 1. ว่ะ!!!


ตั้งท่าจะเดินจ้ำต่อไป แต่ก็ต้องหยุดอีกครั้ง...


“ฮือออออ ...ฮืออออออ”


นกร้องบ้านมึงสิ! โหยหวนซะขนาดนี้!!

เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน

คืนนี้กูจะขนหัวตั้งให้มันรู้ไป....


ถาวรเดินเข้าใกล้พุ่มไม้สีเขียวเข้มทีละนิด... ในใจตุ้มๆต่อมๆ ภาวนาอย่าเจอแบบเละๆเลย...

น้ำลายกลืนลงคอดังเอื้อกพร้อมกับมือที่แหวกพุ่มไม้ตรงหน้าช้าๆ....

ก็บอกแล้วว่าไม่ป็อด.... แต่แม่งสั่นจนฉี่จะราดแล้วคร๊าบ....


นี่ถ้าเจออะไรนะ... กูใส่เกียร์หมาจริงๆ ด้วย...


ร่างสูงที่เตรียมจะวิ่งถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อพุ่มไม้เขียวที่เกะกะอยู่พ้นทางในที่สุด.......


ถาวรอยากจะตะโกนให้คอแตก!

แม่ง ไม่ใช่ผี! แต่เป็นเด็กตัวเล็กนั่งกอดเข่าซุกหน้าร้องไห้อยู่....

ป๊าดดดดดดด กูก็หัวใจเกือบจะวายตายแล้วไหมล่ะ....

ใจชื้นขึ้นมาหน่อย... ชายหนุ่มก้าวกระโดดผ่านพุ่มไม้ไปอีกฝั่งทางด้านเด็กน้อย....

“ไอ้หนู มาร้องไห้อะไรตรงนี้” พ่อแม่ไปไหนวะ ไม่ดูแลลูกเล้ย...

ไอ้เจ้าเด็กที่ตอนแรกเขานึกว่าผีสะอึกสะอื้นเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง...


ถาวรแทบลืมหายใจ.....

เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนหัวใจถูกทุบแรงๆ


ใบหน้าแป้นที่เปื้อนคราบน้ำตาช้อนมองมาที่เขา.......

นัยน์ตากลมสว่างใสนั้นคลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำสีใสที่เตรียมจะไหลลงมาเป็นระลอก....


.....ไม่อยากจะบอกว่า ..........มัน

.......มัน

มัน...............


โอ้ยยยยย กูไม่ใช่คนโรคจิตนะ ....แต่เห็นภาพแบบนี้แล้ว มันรู้สึก....


รู้สึกอะไรล่ะว้อยยยยยยยยยยยย


อ๊ากกกกกกกกก


ก็....


ก็....


ก็... แค่... ชะ.... ชอ....


ไม่อาววววววว กูไม่พูดดดดดดดด ไม่จริงงงงงงง!!!!



ถาวรสะบัดหัวแรงๆ เอาความคิดบ้าบอน่าสยองออกไปจากหัวโดยเร็ว.....

“นี่ พ่อแม่อยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับบ้าน”

“………….” ไม่ตอบ.....

แต่ไอ้กระจับสีชมพูเล็กๆนั่นเริ่มเบะออกทีละนิด..

เฮ้ย อย่าร้องอีกนะเว้ย!

กูเกลียดน้ำตา...

เพราะกูแพ้น้ำตา โฮกกกกกกกกกกก


“ตอบมาสิ๊... เดี๋ยวจะพาไปส่งบ้าน” ชายหนุ่มนั่งยองๆ ข้างๆ เจ้าเด็กหน้าแป้น.... มือกร้านละล้าละลัง ...สุดท้ายก็ลูบหัวทุยๆ เพื่อปลอบประโลมจนได้

ทำไมกูต้องทำงี้ด้วยวะ?

ไม่เข้าใจจริงๆ.....

ไอ้เจ้าเด็กนี่ก็เอาแต่สะอึกสะอื้น....

“มะ... ไม่..ไม่เอา” เสียงหวานซะจนนึกสงสัย

ตกลงเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงกันแน่วะเนี่ย.......


ไอ้หน้าตาที่เห็นเมื่อกี้ก็................................ น่ารัก

เหมือนเด็กผู้หญิง..... แต่เสื้อผ้าที่ใส่มันก็ของผู้ชายนี่หว่า...

กูชักจะหวั่นๆ ละ..... ไม่ได้หวั่นเพศไอ้เด็กนี่ หวั่นใจกูเองนี่ล่ะ....

“ไม่เอาแล้วจะไปไหน... นี่ดึกแล้วนะ ต้องกลับบ้าน....”

“……………….”

“……………….”

“ปะ..ไป บ้านพี่ได้เปล่า”


หืมมมมมมมมมมมมมม

หูฝาดเปล่าวะ?

ไปบ้านกูเนี่ยนะ ไปทำม้ายยยยยยย

ไม่เอา.... ไม่ให้ ไม่ให้ไปว้อยยยย

กูไม่มีวันหาเหาใส่หัวเด็ดขาด..... ให้ตายยังไงก็ไม่มีวัน!!!


แต่.............


“………..นะ”


อ่อกกกกกกกกกกก

กูบอกแล้วว่ากูแพ้น้ำตา...... ไม่เชื่ออีก แมร่งงงงง



ลำบากตรากตรำไม่มีรถขับไม่พอ ถาวรยังต้องมาแบกไอ้เจ้าเด็กหน้าแป้นนี่อีก....


ฟืดดดดดดด

ร่างสูงเบ้หน้า.... คิดถึงสภาพผ้าเช็ดหน้าของตัวเอง โอยยย

สั่งขี้มูกเบาๆ ก็ได้... เดี๋ยวกระเด็นติดหัวกู

นี่เขาคิดถูกหรือคิดผิดวะ ที่ทำตัวเป็นนางงามรักเด็กเนี่ย......

แต่จะให้ปฏิเสธ ก็ปฏิเสธไม่ลง..... ก็ไอ้เด็กนี่มันอ้อน มันบีบน้ำตานี่หว่า

กูก็ทนไม่หวายยยอ้ะ ให้ทำไงเล่า!

“ถามได้ไหม ทำไมไม่กลับบ้าน”

“…………..”

“เออ ไม่ถามก็ได้”

“ปาป๊ากับมาม๊าไม่รักผมแล้ว” เอ้า ไอ้เจ้านี่....... พอไม่อยากรู้แล้วดันมาตอบ

แต่ว่าทะเลาะกับพ่อแม่หรอกรึ....

เด็กตัวแค่เนี้ย....

“เออ แล้วนายชื่อไรล่ะ”

ถาวรเปลี่ยนเรื่องเพราะเขาเคยได้ยินมาว่า อย่าไปพูดเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจเด็กมาก.... ไม่งั้นเด็กอาจจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา นำไปสู่การก้าวร้าว....

ถึงแม้ในใจจะโคตรอยากรู้ก็เหอะ....

“มิ้นท์ครับ”

“ฉันถาวร... เรียกพี่ท็อปก็ได้”

“ลุงท็อป......” ดูปาก......

น่าจูบ... เอ้ย น่าตีไหมล่ะ ......พอหยุดร้องก็กวนเลยนะไอ้เจ้าเด็กหน้าแป้นมิ้นท์

“พูดงี้อยากนอนข้างถนนใช่ไหมห๊ะ”

“พี่ท็อป นี่บ้านพี่เหรอ” มิ้นท์เอ่ยเสียงตื่นเต้นเมื่ออีกฝ่ายพาเดินมายังตึกสูงเสียดฟ้าซึ่งเป็นที่ตั้งของคอนโดร่างโปร่ง..... ถาวรเหลียวไปมองเสี้ยวหน้าของเด็กน้อยที่ดูระริกระรี้ แล้วจ้องอย่างจับผิด....

มันตื่นเต้นจริงหรือตั้งใจเปลี่ยนเรื่องวะ.....

แต่ชายหนุ่มแค่พยักหน้าช้าๆ

“อืม บ้านฉันเอง”

“จริงดิ ผมอิจฉาพี่จัง”

“ทำไม”

“เอ้า พี่อยู่บนนั้นใช่ไหมล่ะ..... พี่ก็อยู่ใกล้ดาวพวกนั้นมากๆ เลยน่ะสิ” พูดไม่พอ ชี้ให้เขาดูด้วย....

ชายหนุ่มล่ะอยากจะหัวเราะ..... มันจะไปใกล้ได้ยังไงล่ะ อีกไกลโน้นนน

แต่ก็พอจะเข้าใจความคิดเด็กมัน...... มันไม่รู้ประสีประสา..... เพราะฉะนั้นอย่าไปถือ...

“ผมแต่งงานกับพี่นะ”

ประโยคที่ทำให้ถาวรแทบจะปล่อยมือที่จับขาทั้งสองข้างนี่......

มันพูดอะไรออกมาวะ...........

กูล่ะเครียดดดดดด ขอถอนคำพูดนะว่าไอ้เด็กนี่มันไม่รู้เรื่อง

แก่แดดชิบ...

แล้วแบบไม่ใช่ไร......

กูผู้ชาย มันผู้ชาย... เออ คิดได้นะ จะแต่งงานกับกูเนี่ย

“…………”

“ไม่ได้เหรอ” นั่น ยังจะถามอีก... อย่ามาอ้อนนะ กูไม่ใจอ่อนหรอกเว้ย........

ไอ้เด็กมิ้นท์ อย่ามาแผ่รังสีสีม่วงใส่กูนะ!

“ไม่ได้น่ะสิ... ฉันผู้ชาย นายผู้ชาย แต่งงานกันไม่ได้” พยายามใจเย็นแจกแจงเหตุผลให้มันฟังขณะที่เดินเข้าไปในลิฟท์....

ท่องไว้ไอ้ถาวร.... มิ้นท์มันเป็นเด็ก... มันคือเด็ก... เด็กแก่แดด อย่าไปถือสา ท่องไว้...

“งั้นเหรอ..... แล้วทำยังไงผมถึงจะได้ย้ายเข้ามาอยู่กับพี่ล่ะ ผมอยากอยู่ใกล้ๆดาว” ถาวรคงหูไม่ดีแน่ๆ เพราะเมื่อกี้ได้ยินเสียงเล็กแหลมนั่นมีกระแสเสียดาย....

มันจะไปเสียดายทำไม.... มันก็แค่เด็ก มันไม่รู้เรื่อง

“ก็ไม่ต้องแต่งงานหรอก จะอยู่ก็อยู่ได้...” เออ แบบนี้ล่ะดีละ

“เหรอ......” ใบหน้าใสของเด็กน้อยฝังลงกับไหล่กว้าง.... “อยู่ได้จริงๆ สินะ..”

เดือนมหาลัยกำลังจะอ้าปากตอบแต่ก็รับรู้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอเป่ารดแผ่นหลังเขาน้อยๆ....

หลับง่ายจริงเจ้าเด็กนี่......





อืม...... นุ่มจัง หอมด้วย........

ถาวรดึงหมอนข้างเข้ามากอดแนบตัวมากขึ้น..... เมื่อวานกว่าจะเดินกลับถึงบ้านเมื่อยตัวเมื่อยขาเป็นบ้า....

แต่ เอ....

กูไม่มีหมอนข้างนี่หว่า.......

แล้วไอ้ที่นุ่มๆ หอมๆ นี่มันอะไรวะ?

เปลือกตาเปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ..... มองดูหมอนข้างใบใหม่ที่ไม่รู้มาจากไหน

ใบหน้าแป้นเนียนใสที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า... ห่างไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร


โอ้ แม่เจ้า..............................


สายตาเคลื่อนไปจับจ้องที่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูเป็นกระจับที่อ้าเผยอนิดๆ....

จะมองทำไมวะ กูจะมองทำม้ายยยยยยยยย

แบบ... คือ.... ผิดไหมถ้าจะบอกว่า...


แม่ง

น่า

จูบ

ว่ะ


เชี่ย นี่เด็กนะ............ นี่เด็กนะโว้ยไอ้ถาวร!

มึงจะพรากผู้เยาว์เรอะ มึงจะหลอกลวงเด็กเรอะ

เริ่มกลัวตัวเอง...... จุดประสงค์ที่เก็บเด็กนี่มาเพราะอะไรกันแน่?

สงสารเพราะมันไม่มีที่ไป... หรือว่าอะไรวะ?


เคลื่อนต่ำลงไปแล้วยิ่งหวาดเสียว....... เสื้อตัวโคร่งที่คอกว้างเผยหัวไหล่มนขาวๆ เนียนๆ.... แล้วยังมองทะลุเข้าไปข้างในจนเห็นถึงไหนต่อไหนนั่นอีก

ขอสามคำ


เอ็กซ์-โคตร-โคตร-!!!!!


นี่กะยั่วกู?????

ไม่ดิ.... เด็กมันไม่รู้เรื่อง มึงอย่านะว้อยถาวร


แต่เด็กมันไม่รู้เรื่องนิ จะขอ.. นิดนึงได้ป้ะล้ะ!?

ร่างโปร่งขยับ... แขนสองข้างกอดอกเข้าหากัน..... โครงหน้าคมโน้มไปใกล้ใบหน้าเนียนของเด็กน้อยที่หลับปุ๋ย.... เป้าหมายอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มเชิญชวนนั่น...


ใกล้...

ทีละนิด....

อีกนิด...

ใกล้แล้ว...


อ่า~


“พี่ท็อปยื่นหน้ามาทำไม”


อ่า~

กูช็อคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค

มึงจะตื่นมาทำไมตอนนี้วะ

ถาวรกระเด้งตัวกลับไปจนสุดเตียง.... เด็กน้อยมิ้นท์หน้าแป้นกระพริบตามองปริบๆ...

“ปละ เปล่า ไม่มีไร” กูแค่อยากลองสัมผัสกระจับเล็กๆนั่นเท่านั้นเอ๊ง ไม่มีอะร๊ายยย

คนตัวโตผุดลุกขึ้นจากเตียง...

“ฉันไปอาบน้ำล่ะ นายก็เตรียมตัวลุกมาอาบน้ำได้ละ” พูดโดยไม่มองด้วยซ้ำ.... เพราะกลัวว่ามองเจ้าเด็กนั่นมากไปกว่านี้แล้วจะทนไม่ไหว ทำเด็กใจแตก.... แล้วเขานี่ล่ะอาจจะติดคุกหัวโต



มือกร้านเสยผมที่เปียกลู่ไปด้านหลัง.... แล้วมองใบหน้าตนเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ......

ดูเอาไว้ มึงผู้ชายนะถาวร

ผู้ชายที่หล่อขั้นเทพ ระดับเดือนมหาวิทยาลัยเลยนะเว้ย

ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้มึง.....

มึงอย่าไปหลงเด็กนะเว้ย... อย่านะเว้ย อย่าริจะกินหญ้าอ่อนเด็ดขาด

ยิ่งหญ้าอ่อนมันสปีชี่ย์เดียวกับมึงด้วย.... อย่านะเว้ย ถาวรเอ๋ย..

“ใช่ กูต้องไม่รู้สึกอะไร” ย้ำกับตัวเองเพิ่มความมั่นใจ

ใช่ กูโอเคละ....

ชายหนุ่มเปิดประตูห้องน้ำออกผลัวะ


และมันก็จบ!

แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ไอ้เด็กหน้าแป้น กับผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันอยู่รอบตัว ไอ้ตากลมๆ แบ๊วๆ นั่นมองมาที่เขา....

ความมั่นใจเมื่อสักครู่พังทลายลงในพริบตาเพราะซอกคอขาวๆ กับหัวไหล่เนียนๆ ตรงหน้า.....

ใครสั่งใครสอนให้มันทำงี้วะ...

“นาย... มายืนทำอะไรตรงนี้” เสียงกูไม่สั่นใช่ไหม? เอิ่มม แล้วมองตรงไหนของกูเนี่ย

ถาวรเบนสายตาไปทางอื่น.... มองนาฬิกาม้าหมุนบนหัวเตียงแล้วตั้งสมาธิ

ใจร่มๆ ใจร่มๆ

“ก็พี่บอกให้ผมเตรียมตัวอาบน้ำ”

“อะ... อ่อ” คือกูผิด?

“พี่ยืนขวางผมอยู่นะ” เหมือนยังเบลอๆ มึนๆ ...ถาวรค่อยๆขยับตัวออก มิ้นท์แทรกตัวเบียดสีเข้ากับตัวเขาแล้วผ่านเข้าห้องน้ำไปแล้วปิดประตู......

กูล่ะเสียวไส้.... เสียวอยู่คนเดียว

เด็กมันไม่คิดอะไร!

เกิดมามีกรรมจริงว้อย!



ดีนะที่เขาพอมีเสื้อผ้าเด็กอยู่บ้าง.... ตอนแรกซื้อไว้เพราะจะเอาไปให้ลูกของพี่สาว แต่คงไม่ได้ให้ละ เพราะมันไปอยู่บนตัวเจ้าเด็กหน้าแป้นที่ทำให้เขาสับสน(ทางเพศ)อยู่นี่....

เด็กมิ้นท์ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำผูกหูกระต่ายสีทองเข้ากัน.....

เมื่อวานเห็นหน้าเจ้านี่ไม่ชัดนัก.... แต่พอวันนี้ได้เห็นเต็มๆลูกตาก็...

อื้อหืมมมมมม

กูรู้แล้วว่าทำไมมันมีรังสีม่วงๆ... แมร่ง แววเกย์มาแต่ไกล...

ใบหน้าใสๆ หวานๆ นั่นมันอะร๊ายยยยย

บอกกูทีว่านี่เด็กผู้ชาย.....

“พี่ท็อปมองผมทำไมอ่า” ถามไปอย่างใสซื่อเพราะเห็นพี่ชายแสนดีที่นั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะอาหารนี่จ้องอยู่นานแล้ว...

“อ่า... เศษข้าวติดน่ะ” ทำเป็นเอื้อมมือไปเช็ดที่มุมปากทั้งที่มันไม่มีอะไร

พอสัมผัสเข้ากับริมฝีปากนุ่มปุ๊บถึงกับช็อต....

สะ.... สปาร์ค เลยว่ะ!

แม่งนุ่มนิ่มชิบหายยยยยยยย

ไอ้เด็กนี่จะได้กลับบ้านมันโดยสวัสดิภาพไหมเนี่ย...............


ติ๊งต่อง

ใครมารบกวน(ขัดจังหวะ)กูแต่เช้าเนี่ย....

“มิ้นท์ออกไปเปิดประตูไป” ก็กูขี้เกียจอ่ะ

เด็กน้อยมีแววไม่พอใจเล็กน้อย แต่ลุกจากเก้าอี้ตามคำสั่งเจ้าของบ้านอย่างโดยดี......


“หวัดดีคร๊าบบบบบ”

ภาพที่บรรจบชายหนุ่มร่างสันทัดเพื่อนสนิทที่สุดของถาวรเห็นคือเด็กน้อยน่ารักเสียงใส...

เด็กที่ไหนวะ?

หรือไอ้ท็อปเปลี่ยนสเปค

“สวัสดี... พี่ชื่อบิ๊ก น้องชื่อไรครับ” พี่ชายหน้ายิ้มดุจตะวันเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง

“ผมมิ้นท์ครับ น้องพี่ท็อป....”

 ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินเลยนี่หว่า

“อ้อ พี่มาหาไอ้ท็อปมันน่ะ”

“เชิญฮะ”



คิดถูกหรือคิดผิดวะที่ให้เด็กมิ้นท์ไปเปิดประตู... แม่ง หายไปนานโข

ถูกจับไปแล้วเปล่าวะเนี่ย...

คิดได้ถาวรก็รีบออกไปจากครัว...

ได้ยินเสียงหัวเราะคิกแว่วๆ มาจากห้องนั่งเล่น......

พอเดินไปก็ถึงกับขมวดคิ้ว... ไอ้บิ๊ก กับ มิ้นท์?

คุยไรกันวะ หัวเราะสนุกเชียว........

“มาหากูเหรอ” ถามพลางหย่อนตัวข้างๆ เด็กน้อยที่นั่งอยู่.... เหลือบมองไปที่ทีวีก็เห็นตัวการ์ตูนฟองน้ำสีเหลืองอยู่ในนั้น...

“เออ เอารถมาคืน” บรรจบโยนกุญแจรถที่อ้อนพ่อซื้อใหม่ไปให้เพื่อนสนิท “แล้วมิ้นท์น้องมึงเหรอ... มึงมีแต่พี่ไม่ใช่ไง”

“ญาติน่ะ” จะให้กูบอกเรอะว่าไปเก็บมาจากข้างทาง...

“พี่ท็อปๆ”

“ว่าไง” ถาวรหันไปหาเจ้าเด็กหน้าแป้นที่เขย่าแขนเขาเร่าๆ

“ผมจะไปอยู่กับพี่บิ๊กนะ ผมจะแต่งงานกับพี่บิ๊ก”

เฮ้ยยยยยยยย ได้ไงวะ

“บ้านพี่บิ๊กก็อยู่ใกล้ดาวแบบนี้ใช่ป่ะล่ะ งั้นผมจะแต่งงานกับพี่บิ๊ก”

ไม่ด้ายยยยยยยยยยย กูไม่ยอมมมมมมมม

ร่างโปร่งหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทที่แค่มองมายิ้มๆ แล้วแยกเขี้ยวใส่...

เผลอให้เจอกันแปบเดียวมันล่อลวงเด็กเขา เอ้ย... น้องเขาไปเลยเหรอวะเนี่ย

“ไม่ได้นะมิ้นท์”

“ทำไมอ่ะ...”

“บ้านพี่อยู่ใกล้ดาวมากกว่า เพราะงั้นมิ้นท์ต้องแต่งงานกับพี่”

กูเป็นไรเนี่ยยยยยยยยยย??

เมื่อคืนยังบอกเจ้าเด็กหน้าแป้นนี่ไปหยกๆ ว่าผู้ชายด้วยกันแต่งงานกันไม่ได้ แล้วไหงกูถึงมาขอมันแต่งงานวะเนี่ย

หันไปมองบรรจบที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง

ไอ้ห่า หัวเราะเข้าไป........ หัวเราะให้สูงขึ้นเลยมึง!

แต่กูไม่มีวันยอมให้เด็กมิ้นท์ไปอยู่กับมึงเด็ดขาด

“เมื่อคืนพี่ยังบอกเลยอ่ะ ว่าจะไม่แต่งงานกับผม”

“เออ น่า......” กูเปลี่ยนใจแล้วอย่าเซ้าซี้ได้ป้ะล้ะ!

“มึงแน่ใจเหรอมึงจะแต่งงานกับน้องมิ้นท์” ไอ้บิ๊กพูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย มึงจะพูดอะไร...

“มึงชอบผู้หญิง เอ็กซ์ สะบึม โจ๋งครึ่ม หุ่นดินระเบิดไม่ใช่เหรอไง” นั่นไง! แล้วมิ้นท์ก็นั่งฟังตาแป๋ว.... มึงอย่าทำให้เด็กใจแตกก่อนวัยอันควรได้ไหมวะ!

มือกร้านปิดหูทั้งสองข้างของเด็กน้อย

“ไม่ใช่ว้อยยยยย” กูเปลี่ยนสเปคแล้วเหอะ ตั้งแต่เมื่อคืนน่ะ... ไม่ใช่ดิ๊! กูเปล่า แต่กูไม่ได้ชอบแบบนั้นตั้งแต่แรกแล้วว้อย

“เสร็จธุระมึงแล้วนี่ กลับไปเลยไป”

“เออๆ ท็อป ไปส่งกูหน้าประตูบ้านหน่อยดิ” เอ้า เดินออกไปไม่เป็นไงวะ

“น้องมิ้นท์ พี่ไปแล้วนะครับ...” เด็กชายพยักหน้าหงึกหงักแต่สายตาไม่ได้ละจากการ์ตูนในจอทีวีสักนิด...

ถาวรลุกแล้วเดินไปส่งเพื่อนที่หน้าประตู....

“ไอ้ท็อป... ที่มึงกำลังทำอยู่เนี่ย พรากผู้เยาว์ชัดๆ เลยนะ” บรรจบพูดยิ้มๆ แหย่ไอ้เพื่อนกอริลล่านี่มันสนุกดีจริง

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว มือเท้าประตู....

เออออออ กูรู้ ไม่ต้องมาซ้ำเติม ไอ้เตี้ยเอ้ยยยย

“มึงไปได้ละ แล้วไม่ต้องมาเหยียบบ้านกูอีกนะ ...น้องกูจะเสียเพราะมึงเนี่ย”

“เหอะ น้องหรือเด็กกันแน่วะ ติดคุกหลายปีนะมึง”

ประโยคสุดท้ายที่ท็อปปิดประตูใส่ดังปัง!

รู้อยู่หรอกน่าว่าติดคุกหลายปี.... ก็กูเรียนนิติฯ


ถาวรเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง พบเด็กน้อยกำลังหัวเราะกับการ์ตูนในทีวีอย่างสนุกสนาน...

มันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า..... ในเมื่อเขากะให้เจ้าเด็กนี่อยู่แค่วันสองวันเท่านั้นล่ะ

แล้วจะหาทางให้บอกที่อยู่ให้ได้.... เขาจะได้พาไปส่งบ้านแล้วอธิบายให้พ่อแม่มันเข้าใจ...

เขาก็แค่อดทนเท่านั้นล่ะ!

“มิ้นท์ ไปดูดาวกันไหม” ชายหนุ่มที่ยืนพิงกรอบประตูห้องนั่งเล่นเอ่ยถามเด็กน้อย

“ตอนกลางวันมีด้วยเหรอฮะ”

“มีสิ ไปไหมล่ะ”

“อ่า ไปสิ!!”




ที่ที่ถาวรขับรถพามิ้นท์มาคือพิพิธภัณฑ์ดาราศาสตร์.... ซึ่งที่นี่มีระบบสุริยะจำลองให้ดู...

ร่างสูงจูงมือเด็กน้อยไปนั่งยังเบาะนวมที่เรียงรายเหมือนในโรงหนัง...

เด็กชายดูจะตื่นเต้นกับมันมาก

แล้วทำไมกูต้องดีใจด้วยวะ?

กะ.. ก็แค่ เห็นเด็กมันดีใจแล้วยินดีด้วยเท่านั้น

ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ นะเออ



นั่งรอกันสักพักการบรรยายก็เริ่ม............

จากที่ทั้งห้องมืดสนิทตอนนี้มันสว่างด้วยดวงดาวจำลองในระบบสุริยะเต็มเพดาน... เขามองเจ้าเด็กหน้าแป้นที่นั่งพึมพำตื่นตาตื่นใจแล้วยิ้ม....

เหลือบมองเลยไปก็เห็นคุณแม่ลูกสองที่มีเด็กสองคนนั่งบนตัก...

คงจะลำบากแฮะ.......

“มิ้นท์ มานั่งนี่” พูดแล้วตบบนตักของตัวเอง

เด็กน้อยทำหน้างงๆ เขาเลยต้องอธิบายอย่างเสียไม่ได้

“ให้เขานั่งสิ” พยักเพยิดไปทางเด็กน้อยสองคนข้างหลัง ซึ่งมิ้นท์มองตามแล้วลุกย้ายมานั่งบนตักท็อปอย่างโดยดี

“ให้ลูกนั่งเถอะครับ” หญิงสาวพยักหน้าขอบคุณนิดๆ แล้วให้เด็กน้อยบนตักคนหนึ่งไปนั่งแทนที่มิ้นท์...


กูไม่ได้หาจังหวะฉวยโอกาสนะโว้ยยยยย

คือ... ก็กูเจ้นท์จริงๆอ่ะ จริงๆนะ


เด็กน้อยที่นั่งบนตักเขาก็ดูจะเกร็งๆ เหมือนกัน...

“เอ่อ... พิงมาก็ได้” มิ้นท์พยักหน้าหงึกหงักแล้วค่อยๆ เอนซบลงมาช้าๆ......

ถาวรได้กลิ่นแชมพูอ่อนๆ ลอยมาจากกลุ่มผมสีน้ำตาลนั่น......

หัวใจที่เคยเต้นปกติตอนนี้มันรัวยิ่งกว่ากลองในคอนเสิร์ตร็อค!

โอ้ยยยยยย หาเรื่องไหมล่ะ แล้วกูจะทำยังไงภายในชั่วโมงนี้เนี้ย...

กูอยากตาย......

ร่างกายนุ่มนิ่มที่อยู่บนตัวเขาก็....

โฮกกกกกก ตั้งเวลาสิบวิให้เขาระเบิดตัวเองที!



ชายหนุ่มกับเด็กน้อยที่เดินออกมาจากห้องบรรยายมีสีหน้าคนละแบบ..

มิ้นท์... ยิ้มหน้าบานเพราะได้อยู่ใกล้ดาวสมใจ

ถาวร... หน้าเหมือนอมอึ เหน็บกินไปทั้งตัวเพราะเกร็งมันทั้งชั่วโมง


แต่จะเรียกว่าคุ้มไหมวะ เพราะได้นั่งดมกลิ่นหอมจากตัวเด็กนั่นแล้วก็ได้กอดตัวนุ่มนิ่มทั้งชั่วโมง

นี่กูหาเศษหาเลยกับเด็ก?

ไม่นะ ถาวรรรรรรร มึงกลับมา... อย่าเข้าไปสู่วังวนโซเกย์นะโว้ยยย

“พี่ท็อป ผมอยากกินไอ้นั่นน่ะ”

ไอ้นั่นของเด็กชายคือสายไหมสีชมพูฟูฟ่อง...


แน่ใจนะว่าเด็กผู้ชายปกติมันกินกัน


สุดท้ายในมือมิ้นท์ก็ถือแท่งสายไหมกลับมาที่รถจนได้......

ถาวรนั่งมองเด็กน้อยหน้าแป้นที่ละเลียดสายไหมอย่างเอร็ดอร่อย...

เกล็ดสายไหมติดอยู่รอบริมฝีปากสีชมพูนั่น...


มันไม่ได้น่าขำ

แต่เขาคงบ้าไปแล้ว.......

เพราะเขาคิดว่ามัน….


เซ็กซี่จังวะ.....



เหมือนเห็นป้ายสีทองที่มีตัวอักษรสีม่วงอร่ามตาคำว่า ‘ยินดีต้อนรับสู่โลกสีม่วง’ แขวนไว้อยู่ที่ประตูข้างหน้าในมโนสำนึก....

ทางเลือกของถาวรมีอยู่สองทางคือ...


1.ก้าวเข้าไปอย่างผ่าเผย
2.ถอยกลับแล้ววิ่งหนีไปให้ไกล


แล้วกูจะทำยังไงดีวะ

จะไปหรือจะถอย


มองหน้าเจ้าเด็กหน้าแป้นที่ไม่ประสีประสาเพื่อประกอบการตัดสินใจ..........



เห็นแบบนี้แล้วยังจะรั้งรออะไรอยู่อีกวะ!

ติดคุกหัวโตช่างมัน!!!

จะโดนรุมประณามเจ็ดชั่วโคตรก็ช่างมันแล้วว้อย!!!!!


อยากจะตะโกนกู่ร้องให้โลกได้รู้...

ไอ้เด็กนี่แม่งยั่วซะเหลือเกิ๊นนนนนน ทำอะไรก็ดูยั่วกูไปหมดดดดดดดดดด



ถาวรค่อยๆ โน้มตัวลงไปหาเด็กน้อย...

“มิ้นท์… ปากเปื้อนน่ะ” แต่กูไม่ได้กะจะใช้มือหรือผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้หรอกนะ......

มือกร้านหยิบสายไหมที่พร่องไปเยอะออกจากมือบางแล้วโยนไปด้านหลังรถ... ไม่กลัวด้วยว่ารถที่เพิ่งถอยมาใหม่นี่จะเลอะเทอะ...
ริมฝีปากอิ่มที่ตามหลอกหลอนมาทั้งวันอยู่เพียงไม่กี่เซนติเมตร.......

ชายหนุ่มมองดูมันก่อนที่จะก้มลงไปประกบในที่สุด........



หวาน...... ไปทั้งริมฝีปาก

นุ่ม...... จนไม่อยากละไปไหน






พลั่ก!



เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




“ไอ้พี่ท็อป! ฝันบ้าอะไรเนี่ยยยยยยยย”


ถาวรมองมิ้นท์ที่ดูแก่กว่าเมื่อสักครู่ยี่สิบปีแล้วกระพริบตาปริบๆ

ร่างเพรียวใช้มือถูปากแรงๆ ดวงตาที่เคยกลมใสแป๋วตอนนี้กลับฉายแววไม่พอใจเอาไว้เต็มที่...

“ฝันอะไร ทำไมต้องละเมอแล้วดึงผมเข้าไปจูบด้วย”

ฝัน? เมื่อตะกี้เขาฝัน?

ถาวรยังไม่หายมึน....

รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างในมือตัวเอง......

รูปถ่ายใบหนึ่งในมือถูกยกขึ้นมาดูอีกครั้ง........

เจ้าเด็กมิ้นท์หน้าแป้นเมื่อสักครู่นี้............


โอ้............

ต้นเหตุของฝันวิปลาสคือไอ้เจ้านี่สินะ... เขาดูรูปมิ้นท์สมัยเด็กแล้วเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะนั่นเอง




ให้ตาย! กูดีใจจริงๆ ที่ไม่ต้องพรากผู้เยาว์แล้ว...







END

[greenapple]

 
น้องมิ้นท์น่ารักมาก
อยากอ่านอีกค่ะะ
 

[Snowermyhae]

โถถถถถ เกือบได้พรากผู้เยาว์ซะแล้ว 

[B52]

สนุกดี

[MK]

สนุกจังเลย สนุกจังเลย   

[IsDeer]

อ้าว ฝันซะงั้น ฮ่าฮ่าฮ่า 

[Infinity 888]

แต่จะได้พราก หนุ่มน่ารักแทนใช่มั้ยยย

[poohanddew]

5555 สรุปฝันว่าจะพรากผู้เยาว์เนี่ยนะพี่ท็อป

[aoihimeko]

น่ารักดีเนอะ ว่าแต่เขาได้คู่กันจริงๆป่ะ 

[Ryoooo]

แต่งต่อๆๆ สนุกมากเลย
ขอต้อนรับลูโลกของชาย x ชาย นะค่ะ

[grimace]

น่าร๊าากก >___<

[Bear Company]

สนุกค่า จะมีต่ออีกมั้ย 

[Chichi Yuki]

ไม่ได้พราผู้เยาว์ แต่ก็เข้าไปในวังวนสีม่วงใช่ไหมล่ะพี่ถาวร~

[lizzii]

พี่ท๊อปฮาอ้ะ 5555

[pogpax]

ฮาอีตาท๊อปนี่แหละ 

[Dark_Evil]

5555555555555พี่ถาวรนะฝุนได้เป็นเรื่องเป็นราว

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

น้องมิ้นท์น่ารักมากๆเลย 

[Rat8p9um]

  พี่ถาวร ฝันเป็นเรื่องเป็นราวเลย 55555  สนุกๆๆๆ 

[natt lUcky]

ฮ่าๆ น้องมินน่ารัก
ไม่ต้องติดคุกแล้วนะจ๊ะ

[SWIM]

5555 สนุก ฮ่า

[seaz]

มีต่อหรือเปล่าครับ?

พี่ถาวรท่าทางจะชอบเด็กจริงๆ

[HanATarO]

ฝันหรอกหรอ นึกว่าว่าจะได้ซื้อข้าวผัดกับโอเลี้ยงไปเยี่ยม พี่ท็อป ซะแล้ว

555

[BankkunG23]

กรีสสสสสสส 55555555

[boonpa]

  พี่ท็อปเป็นไปได้ฝันว่ากินเด็กซะงั้น

[DREAM COME TRUE]

ขำดีครับ ฮ่าๆๆ สั้นๆ แต่สนุก

[buathongfin]

เป็นตุเป็นตะเชียวนะ 555555 

[koikoi]

ฝันซะงั้น

[KKKwanGGG]

ฝันเหรอเนี่ย แต่ ถาวร ฮาว่ะ ...... ขอบคุณครับ

[❣☾月亮☽❣]

    ฮาว่ะลุงท้อป. ฝันเสี่ยงคุกตารางดีแท้
ว่าแต่น้องมิ้นท์คนที่แก่กว่านี่เค้ายอมแต่งงานด้วยหรือยัง
อยากให้แต่งต่อจัง ขอบคุณค่ะ