เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 6 : ตกเบ็ด
ฟักเริ่มทำการตกเบ็ด
ทุกวันนี้หลังเลิกงานเขาแทบจะไม่รอช้าเพื่อมาที่ร้านกาแฟแห่งนี้
เขางัดทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะเป็นแบกงานมาทำบ้าง มานั่งชิลๆหล่อๆบ้าง กดโทรศัพท์เล่นบ้าง อ่านหนังสือบ้าง แต่ละอย่างเพื่อเป็นการหาเหตุผลที่จะอยู่ไอ้ร้านแห่งนี้ให้ได้นานที่สุด
เด็กน้อยของเขามักจะมาช่วงเย็นๆประมาณห้าหกโมง
ซึ่งดีเหลือเกินที่ฟักเลิกงานเร็วเนื่องจากตำแหน่งงานและความสามารถพิเศษเฉพาะตัว เขาเป็นพวกเอาการเอางานและเป็นที่ไว้วางใจกับคนรอบข้างอยู่แล้วด้วย ไม่แปลกหากเขาตีหน้านิ่งๆพูดจานิ่มๆแค่นั้นอะไรๆย่อมง่ายดายกว่าใครเยอะ
ส่วนชีวิตที่ผ่านมาของฟักแทบจะเรียกได้ว่าเรียบง่ายและสงบสุขมากเนื่องจากเขาแทบจะไม่ไปผับอีกเลยเพราะกลัวว่าจะเจอสิ่งที่ไม่อยากเจออีก แต่อีเพื่อนนีจะชอบลากเขาไปผับที่มีแต่พวกดิ้นๆเสียดๆกันแน่น ซึ่งอยากบอกว่าฟักชอบอะไรที่มันไฮคลาสกว่านั้น นั่งจิบไวน์พร้อมกับเพลงกล่อมเบาๆดูเด็กเสิร์ฟเดินน่ากินไปน่ากินมานี่คือสิ่งที่เขาปรารถนา
แต่ช่วงนี้เปลี่ยนไลฟ์สไตล์มาเป็นหนุ่มออฟฟิศดื่มกาแฟเย็นใสใสก็คงสนุกไปอีกแบบ
แถวนี้เรียกได้ว่ารื่นรมย์จิตใจฟักไม่แพ้กัน
เด็กเยอะดี
ฟักยกกาแฟจิบเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปบริเวณโดยรอบ ช่วงนี้เขาใส่แว่นกันแดดเป็นกิจวัตรก็ว่าได้ เนื่องจากการมองทัศนียภาพบ้างครั้งเราก็ต้องปกปิดนิดนึงเพื่อไม่ให้เหยื่อแตกตื่น เขากลัวว่าพอเด็กรู้สึกตัวแล้วเผลอจ๊ะกับสายตาเขาเข้าพอดีจะกลายว่าจากคราวนี้แม้แต่อาหารตาก็อดแดก
ช่วงนี้เขาเข้าคลินิกนัดกับหมอเสริมความงามเป็นว่าเล่น ทำทรีตเม้นต์แทบทุกสัปดาห์ ความงามและความอ่อนกว่าวัยเป็นสิ่งที่ฟักให้ความสำคัญไม่แพ้ผู้ชายเลยจริงๆ
อย่างน้อยถ้ามีแพลนจะกินเด็ก มันก็ต้องยิ่งดูแลตัวเองเพิ่มเป็นสองเท่า ถ้าอายุยิ่งเพิ่มแล้วยังปล่อยตัว ต่อไปเวลาเด็กเห็นมันคงบอกว่าแก่กว่าพ่อแม่มันอีกแน่ๆ แค่คิดก็รับไม่ได้ล่ะ
แต่เรื่องนั้นช่างมันเถิด
ตอนนี้สนใจหญ้าอ่อนๆตรงหน้าดีกว่า
ช่วงแรกๆพ่อหนูน้อยจะมาไม่ค่อยตรงเวลานัก
บางวันก็ปล่อยเขาคอยเก้อ แต่หลังๆมานี่รู้สึกว่าจะมาถี่แทบทุกเย็น เหงื่อชุ่มกายเสื้อสีขาวแนบแผ่นหลังที่ขาวไม่แพ้กัน เด็กน้อยมักจะมาพร้อมกับลูกบาสสีส้ม จากทรงสกินเฮดในเวลานี้ผมสีดำเริ่มยาวขึ้นมากกว่าเดิม ท่าทางแมนๆแบบเด็กผู้ชายปกติทั่วไปทำให้ฟักนึกย้อนไปถึงตัวเองสมัยมัธยม
“เอสเปรสโซ่แก้วนึงครับ”
และเด็กของฟักมักจะสั่งแต่เครื่องดื่มเดิมเสมอๆ พร้อมกับนั่งลงตรงโต๊ะเดิมที่อยู่ตรงข้ามกับเขาพอดี
นี่ก็ผ่านไปหลายวันจนเกือบจะเป็นเดือนเสียด้วยซ้ำ เขาเองยังนึกไม่ออกว่าจะเข้าไปตะล่อมเด็กยังไงดี ถ้าหากเจอกันในผับหรือในที่อโคจรกว่านี้แบบพีทหรือคนก่อนๆสำหรับฟักมันค่อนข้างง่ายและเข้าทางเลยเชียวล่ะ ความสัมพันธ์จะปุบปับข้ามขั้นไปที่เตียงอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องรอนาน
ความจริงฟักไม่ได้คิดจะจริงจังถึงขั้นนั้น ทว่าเขาแค่หาเรื่องพักผ่อนหย่อนใจเท่านั้นเอง การมานั่งชิลๆในร้านกาแฟแอร์เย็นๆเจอเด็กแจ่มๆแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นเรื่องบันเทิงใจอย่างหนึ่งสำหรับเขา ส่วนเด็กน้อยจะจีบไม่จีบก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องรอจังหวะ
แต่ถ้าได้ก็ดี
“เฮ้ย ชิบหายล่ะ”
ฟักเลิกคิ้วเล็กๆเมื่อได้ยินคำสบถจากริมฝีปากจิ้มลิ้มของเด็กที่เขาเหล่อยู่
ขนาดพูดคำหยาบยังดูน่ารักเลย ให้ตายสิ เด็กอะไร!
เด็กกางน้ำเงินชูไม้ชูมือบอกแคชเชียร์ราวกับต้องการเวลาสักครู่ ก่อนวางลูกบาสลงและรีบล้วงกระเป๋าตังค์เปิดไปเปิดมาเป็นว่าเล่น หน้าตาซีดๆและอาการตกอกตกใจอย่างน่าเป็นห่วง ดูจากรูปการแล้วฟักรู้ได้เลยว่าวันนี้เป็นวันดีของฟักอีกวัน
“ขอมอคค่าครับ”
ฟักทำเป็นเดินเนียนไปสั่งเครื่องดื่มเพิ่มด้วยสีหน้าและท่าทางอารมณ์ดี รอยยิ้มของเขาทำเอาพนักงานสาวอีกคนแอบเขินอายเบาๆ เบื่อชะนีจริงๆ
เด็กของฟักยังคงลุกลี้ลุกลนกับการหากระเป๋าเงินให้กับพนักงานราวกับไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ในเมื่อกาแฟที่สั่งก็ได้มาแล้วยกเว้นเงินนี่แหละที่ไม่มีจ่าย
โธ่ เด็กหนอเด็ก ตอนนี้คงเรียกได้ว่าไม่เงินแม้แต่จะกลับบ้านเสียด้วยซ้ำสินะ
ให้พี่ฟักไปส่งถึงห้องก็ยังได้
“ขอโทษนะครับ”
ฟักทำเป็นพูดยิ้มๆพร้อมกับแสดงท่าทีนุ่มนวลถามพนักงานและส่งยิ้มไปให้เด็กน้อยของเขาอีกด้วยเช่นกัน
“ผมจ่ายให้น้องเขาด้วยนะครับ รวมเป็นสองแก้ว” เขายื่นธนบัตรห้าร้อยให้ไปอย่างป๋าๆก่อนจะส่งรอยยิ้มอย่างมารยาทงาม
“เฮ้ย เอ่อ ไม่ ไม่เป็นไรครับ ผะ ผม”
แน่นอนว่าพ่อเด็กน้อยก็งงใส่เขาเฉย ซึ่งฟักเข้าใจดี แต่เขาก็พยายามเก็บท่าทางที่อาจส่อไปในทางแปลกๆไม่อย่างนั้นเด็กมันจะกลัวเอาได้
“อ๋อ พอดีก่อนหน้านี้พี่เดินมาแล้วได้ยินคร่าวๆว่ากระเป๋าเงินน้องหายพอดีน่ะครับ”
ฟักให้เหตุผล เด็กดูอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงความสงสัย
เอาไงดี เดี๋ยวเด็กมันจะกลัว นึกว่าเขาเป็นพวกชอบเสือก ซึ่งจริงๆก็เกือบใช่ เขายุ่งเฉพาะตัวผู้ที่เขาหวังผลเท่านั้นแหละ ฟักเลิกคิ้วยิ้มเล็กๆและพยายามแสดงว่าแบบไนซ์ๆว่าไม่ได้จงใจมาเจตนาร้ายเหมือนกับแค่คนเดินผ่านมาแล้วเห็นเด็กต้องการความช่วยเหลือ ไอ้ผู้ใหญ่ใจดีอย่างเขามีหรือจะปล่อยผ่านไปได้
“คือ ผมเกรงใจอะ คือยังไงดีอะครับ” น้องเขาเกาหัวและหัวเราะแห้งๆ เหมือนจะเขินๆและทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า
เด็กขี้อายสินะ
พูดไม่เก่ง
จูงง่ายเลยสิที่นี้
“ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร พอดีพี่มานั่งดื่มที่นี่ทุกเย็นแล้วเห็นน้องบ่อยๆพอดีอยู่แล้วด้วย พรุ่งนี้เย็นๆน้องค่อยมาคืนพี่ก็ได้ครับ”
เขาบอกอย่างใจดีและไม่ซีเรียส อีกทั้งคำพูดยังนุ่มนิ่มเพื่อไม่ให้เด็กรู้สึกไปในทางไม่ดี
หน้าตาเด็กน้อยดีใจมาแวบหนึ่งแล้วรีบยกไหว้มือเขาพร้อมกับพูดขอบคุณ ในสายตาฟักช่างน่ารักเสียนี่กระไร เสื้อกับกางเกงนักเรียนนี่มันมีแรงดึงดูดมหาศาลจริงๆ เมื่อไม่นานยังได้แค่มองแต่วันนี้ได้คุยได้ยินเสียงได้มองใกล้ๆแบบนี้แล้ว ฟักแทบจะลมจับใส่
พนักงานไม่รู้ว่าทำงานกันอีท่าไหนถึงเพิ่งส่งเงินทอนคืนเขามาแต่ทว่ามันช่างเข้าทางฟักเฉยเมื่อพนักงานคนนั้นดันทำเงินทอนหลุดมือ ทั้งเหรียญทั้งแบงค์หล่นมาฝั่งเขาและเด็กน้อยพอดิบพอดี
“อุ๊ย ขออภัยค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
เขาส่งยิ้มขำๆให้อย่างไม่ถือโทษก่อนก้มตัวลงเก็บเงินที่หล่นอยู่ เย็นนี้อารมณ์เขาดี๊ดีถึงขนาดที่ว่าใครเดินมาตบก็อาจไม่โกรธ
“นี่ครับ”
เด็กน้อยรีบก้มลงช่วยเขาเก็บทันที ก่อนจะวางเหรียญใส่มือเขาอย่างไม่คิดอะไร
ต่างจากฟักที่ความอกุศลมันก่อตัวตั้งแต่เห็นน้องเขาครั้งแรกแล้ว
ต๊าย
มือนุ๊มนุ่ม
TBC
[02/07/2557]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
