เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 21 : จออัวจัวไม้เอกจั่ว
มันเป็นช่วงเวลาที่โหดร้าย
เกิดมาไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะต้องขับรถไปหาผู้ชายแบบนี้
เอาจริงๆก็เคยคิดเคยฝันอยู่บ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะต้องวนกลับไปเจอคู่เบี้ยนตัวเองนี่สิ ทั้งๆที่ก็คอยเฝ้าเตือนย้ำอยู่เสมอว่าให้ถอยห่างออกมาซะเพื่อการดี แต่ไม่วายก็ต้องมีเรื่องให้คุณฟักวกกลับเข้าไปในวังวนนั้นอีกจนได้
แทบทันทีหลังเลิกงานฟักรีบขับรถตรงดิ่งไปหาพายที่บ้าน ทั้งต้องแข่งกับเวลาและทั้งต้องคอยหลับหลีกชะนีซึ่งป่วนเปี้ยนเกาะติดเขาสมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นชะนีจริงๆ หล่อนรู้ไหมมันน่าขนลุกแค่ไหน ที่ต้องคอยบังคับตัวเองไม่ให้กรี๊ดใส่เมื่อเวลานังนั่นเข้ามาออเซาะคุณฟัก และดูจากสถานการณ์แล้ว ชะนีตนนี้พยายามประกาศเป็นนัยๆให้ชะนีตนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตนเอง
วุ่นวายจริงๆ
ฟักพอจะจำทางมาบ้านเด็กได้
ทีแรกกลัวเสียเที่ยวแต่ไอ้ครั้นจะโทรไปถามพายก็ดูเป็นเรื่องยาก ไอ้โทรน่ะลองแล้วตั้งหลายหนทั้งส่งข้อความทั้งโทรไปหาแต่เด็กมันก็ไม่รับสายเขาสักทีนี่สิปัญหา
ขับมาจนถึงหน้าบ้านหลังคุ้นๆ ฟักจอดอยู่อีกฝั่งของประตู เขานั่งวางแพลนในหัวอยู่สักพัก ก่อนที่จะลงไป ถ้าเป็นปกติของพายเวลานี้เด็กน่าจะกลับมาบ้านได้แล้ว
อย่างแรกต้องคุยกับพายเรื่องหัวใจดวงน้อยๆที่เด็กมอบให้เขา แต่ว่าที่ทำขนาดนี้แล้วน่าจะเป็นการแสดงออกชัดว่าไม่ต้องการเท่าไหร่ แต่อีกใจลึกๆก็อยากได้ มันเป็นความสับสนเล็กๆและกำลังจะยิ่งใหญ่ เครียดเลยไม่รู้จะปฎิเสธความต้องการลึกๆของตัวเองยังไงดี
เกิดมาเป็นตุ๊ดไม่พอดันหน้าตาดีแถมมีแต่คนมาชอบอีก ลำบากใจมาก
อย่างที่สองคือจัดการเปย์เด็กแบบจ่ายสดให้จบๆ เขาจะไม่มาผ่อนส่งให้เสียค่าผ่อนดาวน์แน่ๆ
หรือว่าจะเลี้ยงต่อไปดี
แค่ค่อยๆตะล่อมให้เด็กเอาเราก็ไม่น่าจะยากนะ
แต่เขาไม่อยากทำลายอนาคตของชาติเลย
พายแซ่บมากนั่นคือสิ่งที่เขารู้แล้ว แต่ว่าฟักก็ไม่อยากให้เด็กเข้ามาในวงการนี้สักเท่าไหร่ อยู่เป็นชายแท้ให้พ่อแม่มีหลานให้อุ้มมันน่าจะเป็นทางสว่างสำหรับพายมากกว่านะ
ฟักเกลียดความสับสนแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับตอนที่เขากำลังลังเลว่าจะเป็นตุ๊ดดีหรือไม่ในสมัยวัยละอ่อน
แต่สุดท้ายเขาก็ไม่อาจหักห้ามการพยายามที่จะไม่มองกล้ามหน้าท้องของเพื่อนตัวเองได้ และแล้วฟักก็เหยียบเข้ามาในโลกใหม่อย่างสมบูรณ์ อาจจะมีบ้างที่เลี้ยวๆกลับไปหาชะนีเหมือนอย่างตอนนี้ แต่นั่นเป็นแค่เรื่องเซ็กส์ ไอ้ความรู้สึกรักใคร่ฉันเชิงชู้สาวนั้นไม่มีหรอก
ดับเครื่องยนต์ก่อนตัดสินใจลงจากรถ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าประตูรั้ว ฟักชั่งใจอยู่สักพักระหว่างกำโทรศัพท์กับยกนิ้วกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้าน
จะเข้าไปดีไหมวะ
แล้วถ้าเข้าไปเขาควรจะพูดอะไรก่อนดี
แม้ภายนอกฟักจะดูเฉยและชิลขนาดไหนแต่คงปกปิดความจริงไม่ได้ว่าเขาค่อนข้างกดดันอยู่พอสมควร
ถ้าเกิดเข้าไปแล้วเจอพีทจะทำยังไง
หรือถ้าเกิดเข้าไปแล้วไม่เจอเด็กจะกลับไปหาไรกินต่อดี
หรือถ้าเจอทั้งสองศรีพี่น้องพร้อมหน้านี่อาจจะวุ่นกว่าเก่า
ไม่ว่าทางไหนมันค่อนข้างแย่สำหรับเขา ผู้ซึ่งตกในที่นั่งลำบากลำบนโดยต้นเหตุเพราะความเสน่ห์แรงของตัวเอง
“อ้าวคุณพัช มาไงครับเนี่ย”
ที่น่าตกใจคือคนที่เขาหลีกเลี่ยงและภาวนาไม่ให้พบพานมากสุดๆดันโผล่ออกมาไม่ให้สุ่มเสียง
“คุณ คุณพีท” เขายิ้มแทบทันทีแม้ในใจซีดเผือด “สวัสดีครับ”
พีทเปิดประตูออกมาจากบ้านพอดีกับที่ฟักกำลังครุ่นคิดไม่ทันสังเกตเห็นอีกฝ่าย เสื้อกล้ามแขนกุดเผยแพงอกล่ำกับกางเกงขาสั้นสีดำส่งผลให้พีทน่ากินมาก ไม่ ไม่เด็ดขาด ภาพตรงหน้าเป็นแค่สิ่งหลอกตาลวงใจ ฟักรู้ว่าแท้จริงแล้วเขากำลังเห็นกรงจักรเป็นดอกบัวบาน
“เข้ามาก่อนสิครับ”
อีกฝ่ายเชิญชวนอย่างเห็นได้ชัด น่าแปลกที่กล้าเอ่ยให้คนแปลกหน้าเช่นเขาง่ายดายแบบนี้ ถึงแม้จะข้ามขั้นโซเดมาค่อมกันไปแล้วรอบนึงแต่ถ้าพูดถึงความสัมพันธ์ในด้านอื่นกลับแทบติดศูนย์ ในความคิดคือฟักแทบจะไม่รู้จักนิสัยใจคอพีทอย่างลึกซึ้งพอๆกับที่พีทก็ไม่ได้รู้จักเขา หรือลับหลังจะสืบสาวเอาความอันนี้ก็เป็นอีกเรื่องซึ่งไม่ใช่เขาแน่ๆที่จะทำ
“คิดถึงผมเหรอครับ”
ไม่ทันไรคำหวานถูกหยอด ฟักยิ้มค้างเข้าไปอีกเมื่อเจอพีทส่งยิ้งให้หวานหยด
“ก็ไม่เชิงหรอกครับ”
แน่นอนว่าเพื่อไม่ให้เสียเชิงเกย์ เขาไม่ยอม
รอยยิ้มผุดบนใบหน้าอีกฝ่าย ที่นี่ยังคงเหมือนเดิมไม่ต่างจากวันแรกที่ฟักได้ก้าวเข้ามานัก คงไม่ใช่ครอบครัวที่ชอบย้ายของในบ้านบ่อยๆ
“น้ำครับ”
อยากเอ่ยปากถามถึงน้องนุ่ง แต่ดูเหมือนอิคนพี่จะไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ถามไถ่ได้ง่ายๆ ฟักยิ้มรับ ช่วงนี้เขาไม่ค่อยอยากได้ยินอะไรที่เกี่ยวเนื่องกับของเหลวเลย ถ้าไม่จำเป็นอย่าพูดถึงมันน่าจะดี
“ขอบคุณครับ”
ไม่แน่ใจว่าพีทจะรู้เรื่องไหม?
ซึ่งในทีนี้คงต้องพูดว่าทั้งหมด ทุกเรื่อง ทุกอย่าง บลาๆ
จะใช้คำว่าปิดบัง โกหก ความลับ หรือใดๆก็ตาม แต่พอมีเรื่องพวกนี้เข้ามาในชีวิตแล้วคำว่ายืนอยู่บนพื้นฐานแห่งความสบายใจมันจะหายไปลับตาเลยทีเดียว น่าระแวงและสับสนไปหมด มันลำบากพวกหล่อนคงไม่เข้าหรอก ต้องแอ๊บว่าแมนมากก็ว่าแย่แล้ว นี่อะไรอีกไม่รู้เยอะแยะเวียนหัวไปหมด
“…บนห้องมั้ยครับ?...”
“ค ครับ?” ทำเอาเขาเกือบสำลักน้ำเข้าให้จริงๆ จู่ๆพีทก็รุกอย่างไม่มีปี่ขลุ่ย หน้าตาท่าทางกริยาเชิญชวนยิ่งกว่าตอนชวนเข้าบ้านอีก
บนห้องอะไรรรรร
ไปทำไม แค่นั่งตรงนี้ก็เกินพอแล้วม้าง
“อ่า พอดีว่าผม มา มาหาพายน่ะครับ ไม่ทราบว่าน้องอยู่มั้ย?”
“อ๋อ พาย…พายไม่อยู่ครับ อยู่แค่เรา ไม่ต้องกังวล”
ไม่ได้หมายความว่าพอรู้อย่างนี้แล้วจะอยู่เอาสักหน่อยนะยะ!
“มาหาพายเหรอครับ?”
“ก็…ไม่เชิงอีกนั่นแหละครับ พอดีโทรมาว่าจะคุยเรื่องเรียนแต่พายไม่รับ แล้วผ่านทางนี้พอดีเลยจะว่าเอางานมาให้ แล้วพอดี อ่า คุณพีทก็เปิดประตูมาพอดี ขออภัยที่เสียมารยาทไม่บอกล่วงหน้าจริงๆครับ” เกรงใจจริงเกรงใจจัง ไม่อยากรบกวนแล้ว อยากลากลับแล้ว บอกตรงๆ
“ไม่หรอกครับ ช่วงนี้น้องไม่ค่อยอยู่บ้านครับ เห็นว่าไปทำงานกลุ่มบ้านเพื่อน” พีทขยับเข้ามาใกล้ทีละนิดละหน่อย แต่พอรวมๆทั้งหมดไปๆมาๆมันเยอะนะ ไอ้นิดๆหน่อยๆที่ว่า
ความจริงไม่ต้องสื่อสารทางปากให้มากความเขาก็รู้ว่าพีทกำลังคิดและต้องการอะไร
เคยกินตับกันมาแล้วพอมาเจอๆกันอีกรอบมันคงมีประกายให้สปาร์คอยู่บ้าง
“จะดีเหรอครับ”
ฟักถาม มันเป็นน้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกว่าปฏิเสธหากแต่ก็ไม่ได้ตอบรับ รอยยิ้มโง่ๆยังคงเต็มหน้า เดี๋ยวนี้ฟักมักรู้สึกว่ารอยยิ้มตัวเองไม่ได้น่าดูชมเหมือนเมื่อก่อน มันเป็นยิ้มเอื่อยๆเหนื่อยๆ เบื่อหน่ายกับการฉีกปาก
พีทผลักเขานอนลงกับโซฟา เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเล็กน้อยจากการถูกมือดีเข้ามายุ่มย่าม
“...ความจริง…ผมไม่อยากทำอย่างนี้เลย” แตะอกอีกฝ่ายไว้เบาๆ เขาทำหน้ากังวลใจเล็กน้อยให้พอดูดี
“ทำไมล่ะครับ?” พีทเป็นคนพูดตรงๆสินะ แล้วทำไมครั้งแรกที่เจอกันต้องตอแหลใส่กันด้วย อิสลิด
“อือ ยังไงดี เรายังไม่รู้จักกันดีเลยนะครับ” ฟักบอกเหตุผล จะให้ซั่มบ่อยๆก็ได้อยู่หรอก แต่อยู่ดีๆเหมือนกับว่าแรงขับเคลื่อนบางอย่างมันหายไปดื้อๆ
อย่าบอกนะว่าเขากำลังจะเสื่อมสมรรถภาพ
โอ้ ไม่ เรื่องใหญ่ ใหญ่มาก นกเขาไม่ขันเหรอ เฮ้ย ไม่จริงอะ
เขาไม่ได้กำลังรู้สึกผิดหรือว่ารู้สึกอย่างอื่นทั้งนั้นแหละ
ไม่ใช่ทั้งหมดนั่น
ฟักแค่ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน เลยไม่รู้จะเอาคำนิยามไหนมาใส่ให้ตัวเองเข้าใจไปด้วยเหมือนกัน
พีทพยักหน้าเข้าใจ ท่าทีเปลี่ยนรวดเร็วจนฟักสังเกตได้ ทีแรกทำท่าจะปล้ำเขาจะเป็นจะตาย แต่ไหงเข้าอกเข้าใจได้เร็วขนาดนี้ ถึงมันจะส่งผลดีแต่ฟักก็อดคิดมากไม่ได้
แอ๊ด
ไม่ทันได้ลุกออกจากันเสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับคนมาใหม่
ซึ่งเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ทั้งฟักและพีทหันไปมองที่จุดหมายพร้อมกัน
คือพาย
TBC
[09/11/2557]
หัวข้อ: [นิยายเสื่อมตับ] ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ (อ่าน 385009 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก