เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 27 : แมนๆ เตะบอล มีห้อง
นังพีท
ฟักสบถในใจเบาๆ
พายหน้าซีดเผือด ก่อนที่พีทจะเดินลงมาจากรถแล้วเคาะกระจกข้างอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อลากตัวน้องชายลงมาจากรถ ฟักกลับไปนั่งตำแหน่งเดิมก่อนที่ทั้งเขาและเด็กข้างๆจะรีบแต่งตัว
“คุณกล้ามากที่ยังมายุ่งกับน้องผม!”
“พี่พีท ใจเย็นๆก่อน” ดีที่พายเข้ามาขวางไว้ ฟักจึงไม่ต้องหลบหมัดของพีทที่ทำท่าจะเข้ามาแตะใบหน้าและเบ้าตาเขาสักทีสองที
“พี่บอกว่าไง? ว่าไม่ให้ยุ่งกับมัน!” นังพีทชี้นิ้วมาทางฟัก เขาขมวดคิ้วหน่อยๆกับคำสรรพนามที่เรียกตัวเขาอย่างไม่ค่อยจะสุภาพ “แล้วนี่คุณยังกล้ามาทำน้องผม ที่หน้าบ้าน คุณ คุณกล้ามาก” พีทพูดอย่างโมโห
กล้าหาญ ใช่ อันนี้เขายอมรับ บนรถไม่พอแถมยังเป็นหน้าบ้านในขณะที่รู้ทั้งรู้ว่าเจ้าของเขาไม่ค่อยจะต้อนรับเท่าไหร่ แต่จะว่าไป คุยกันในบ้านได้หรือเปล่า ถ้าเกิดชาวบ้านชาวช่องมาเห็นมาได้ยินจะทำยังไง ฟักยังปวดช่วงล่างไม่หาย อีกทั้งอาการเสียแรงเสียน้ำไปหมาดๆส่งผลให้ร่างกายอ่อนเพลียเบาๆ
“พายเข้าบ้านเดี๋ยวนี้”
“แต่พี่พีท”
“เข้าบ้าน!”
“ไม่เอา!”
คอจากที่แห้งผากอยู่แล้วกลับแห้งเข้าไปอีกเมื่อสองศรีพี่น้องประจันหน้าเถียงกันโดยมีฟักเป็นต้นเหตุ พายยืนกันเข้าไว้จากพีท ทำไมเขาถึงได้มายืนหลบหลังเด็กเป็นตุ๊ดไปได้นะ จะว่าไปก็ใช่นั่นแหละ เขาเป็นตุ๊ดจริงๆ...ฉะนั้นการมีพายมาป้องกันหมัดนังเก้งตนนั้นไว้ ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรหรอก
“พาย พายเชื่อพี่พีทนะครับ” ฟักแทรกบทโต้เถียง เขาวางมือบนไหล่เด็กน้อยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เข้าบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขอคุยกับพี่พีทเขาหน่อย”
พายหันมามอง เสื้อนักเรียนยับยู่ยี่ดูเซ็กซี่ไม่น้อย แก้มแดงๆกับปากแดงๆที่เขาเพิ่งฟัดไปก่อนหน้านี้ ถ้าหากไม่ติดที่ว่ามีพี่ชายของเจ้าตัวยืนหน้าเป็นยักษ์อยู่ ฟักคงได้ก้มลงกระทำชำเราเยาวชนกลางถนนแน่ๆ
กุลเกย์ที่ดีต้องไม่ผลีผลาม
อย่างน้อยเขาก็เป็นแค่เกย์ตัวเล็กๆ ซึ่งนั่นแปลว่าคุณฟักจะไม่ทำอะไรให้ออกนอกกรอบงามๆไปมากกว่านี้ จูบผู้ชายก่อนไม่ได้ นั่นมันบัดสีที่สุด
แต่ที่แล้วมาเขาก็ทำไปเกือบหมดแล้วนี่หว่า
ช่างมัน
“พายพี่บอกว่าไง อย่าดื้อสิครับ ไม่เป็นไรหรอก เข้าบ้านไปก่อนนะ” ฟักระบายยิ้มเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ เขาดูเป็นยิ่งกว่าพ่อพระ ให้ตายทีเถอะ ยังไงก็ตามแต่ ฟักก็คงยังไม่สามารถสลัดความดูดีนี่ออกไปได้เลยจริงๆ หรือจะเรียกว่ามันเป็นส่วนหนึ่ง เป็นเขา เป็นพัชระไปแล้วก็ได้อีกนั่นแหละนะ
“ผมฟังด้วยไม่ได้เหรอ นี่มันเรื่องของผมกับพี่ไม่ใช่รึไง?”
“เป็นเรื่องของผู้ใหญ่” พายรั้น ฟักจึงเลิกคิ้ว โน้มตัวลงสบตาเด็กน้อยเพื่อเกลี่ยกล่อม พายเม้มปากแน่นอย่างคิดหนัก
“พายกูบอกให้มึงเข้าบ้านไง!” พีทตวาดแว้ดเข้ามาจนทั้งเขาและพายต่างสะดุ้งหลุดจากเกมสบตากันทันที
“อะไรวะพี่พีท ก็ผมอยากอยู่ด้วย พวกพี่จะคุยอะไรกันก็คุยกันเลยตรงนี้ คุยมาเลย”
“เดี๋ยวนี้พี่พูดไรไม่ฟังแล้วใช่มั้ย? มันไม่ได้รักมึงหรอกพาย มันแค่จะหลอกเอามึงแล้วก็ทิ้ง!”
ขมับขวาฟักกระตุกนิดหน่อย
เขาเกลียดพวกรู้ทัน
แขนยาวๆของพีทลากน้องชายตัวเองเข้าไปในบ้าน โดยที่มีเขาคอยแสร้งบอกเบาๆว่า “คุณพีท เบาๆหน่อยก็ได้ เดี๋ยวน้องเจ็บ”
อย่างไม่ต้องสงสัย สายตาคมกริบของพีทหันมามองเขาอย่างสาดเท ไอ้สาดเทที่ว่านี่หมายถึงคำด่านาๆชนิดหรอกนะ ฟักยักไหล่ เขาไม่คิดจะช่วยพายเนื่องจากว่าต้องการคุยกับเจ้าคนพี่ในเวลานี้จริงๆ
“ว่าไง”
หลังจากพายถูกขังไว้ในห้องชั้นบน พีทเดินลงมา สายตามองไม่เป็นมิตร ทีแรกพีทจะไม่ให้เขาเข้าไปเหยียบในบ้านอีกแล้วแค่บังเอิญว่าเหตุผลที่ฟักเอ่ยออกไปค่อนข้างเหมาะสมอยู่พอสมควร จะให้ทะเลาะกันข้างนอกด้วยเรื่องผัวๆเมียๆมันก็กระไรอยู่หรอกนะ ฉะนั้นในบ้านนี่แหละ เหมาะสุดแล้ว
“ผมมาขอโอกาส เอ่อ เดี๋ยวก่อน คุณอย่าเพิ่งขัด ผมแค่อยากให้รู้ไว้ว่าพายมีความสุขแน่นอนถ้าอยู่กับผม”
“อ๋อเหรอ การที่คุณนอนกับน้องผมแล้วก็นอนกับคนอื่นระหว่างที่คบกับน้องผม นั่นมันเป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆนะ แถมคุณ คุณยังใช้เงินฟาดหัวน้องผมด้วย”
“ผมเลิกแล้ว ณ ตอนนี้ ผมไม่มีใครเลย อีกอย่างเรื่องผู้หญิงคนนั้นมันเป็นเรื่องงี่เง่าของผมเอง ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่ โอเค ใช่ ผมโง่เองแหละ แต่ว่าตอนนี้ผมเลิกทุกอย่างเพื่อพายแล้วจริงๆ” ฟักพูดอย่างประนีประนอมที่สุด
“น้องผมอยู่ในฐานะอะไร แฟนคุณหรือเด็กเลี้ยง?”
“ผมไม่เคยเลี้ยงเด็ก”
“มันเชื่อยาก ผมไม่อยากให้น้องเจอคนไม่ดี”
“ผมเข้าใจว่าสิ่งที่ผมเคยทำลงไปมันแย่มาก แต่ว่า พายชอบผม และแน่นอนเขามีความสุขถ้าได้อยู่กับผม ตอนนี้เราเข้าใจกันแล้ว ผมจึงอยากมาขอโอกาสจากผู้ปกครองของเขา คือคุณ”
“ก่อนหน้านี้ในรถคุณเพิ่งมีอะไรกับน้องผมมา คุณบังคับมันหรือเปล่า?” พีทหรี่ตาอย่างหาเรื่อง
“เปล่า จะบ้าเหรอ ผมจะไปทำอย่างงั้นได้ยังไง แล้วยิ่งเป็นพายด้วยแล้ว ผมทำไม่ได้หรอก ผมแค่พยายามง้อเขา แล้วทุกอย่างมันก็เป็นไปเอง” ฟักรีบปฏิเสธเมื่อพีทผลักข้อกล่าวหามาให้ เขาไม่ได้บังคับสักนิด มันเป็นการสมยอม
สักพักพวกเขาก็เงียบลง พีทถอนหายใจก่อนจะหลับตาลงเบาๆ
“ผมนึกว่าจะโดนคุณต่อยซะแล้ว” ฟักบอกทีเล่นทีจริง
“ทีแรกก็ว่าอยู่” พีทมองค้อนๆ “พายไม่ใช่เกย์ ผมไม่คิดว่าน้องจะเป็นเกย์ มันไม่วี่แววว่าจะมาแนวนี้เลย อีกอย่างผมไม่อยากให้น้องเป็นเหมือนผม” พีทพูดเสียงเรียบ
ฟักเข้าใจในสิ่งที่พีทต้องการจะสื่อ
ในสังคม ความแตกต่างเป็นทั้งแง่บวกและลบ
บางครั้งมันทำให้เราโดดเด่น
บางครั้งมันทำให้เราเป็นตัวประหลาด
กว่าเขาจะผ่านช่วงนั้นมาได้ ก็ใช่ว่าจะไม่เคยล้มไม่เคยพลาด
“เห็นว่าพายไปหลอกคุณก่อนใช่มั้ย เรื่องเงิน” พีทพูด อีกฝ่ายนั่งลง ดูท่าทางเริ่มใจเย็นลงบ้าง ฟักไม่ตอบหรือคัดค้าน เขายืนนิ่งๆรอให้อีกฝ่ายคิด
“พายชอบผม และผมก็ค่อนข้าง เอ่อ ผมหมายความว่าผมชอบพายเหมือนกัน ผมดูแลเข้าได้ ไม่มีปัญหาเลย”
“อืม ผมก็ไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องของพวกคุณหรอกนะ พายมันก็โตแล้ว ในเมื่อมาถึงขั้นนี้”
ฟักทั้งแปลกใจแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งใจที่ดูท่าว่าขวากหนามจะลดลงไปเยอะเมื่อพีทมีทีท่าเช่นนี้
“พายเป็นเด็กดีมาตลอด คุณรู้มั้ย น้องชายผมค่อนข้างโง่แล้วก็ตามคนไม่ค่อยทัน แต่ผมไม่คิดว่าน้องจะเป็นคนแบบนั้น พายเองก็ผิดที่หลอกคุณเหมือนกัน”
ฟักยิ้มๆ เขามองอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
“ผมคงไม่มีสิทธิ์อะไรไปห้ามพายมาก แต่ผมก็ไม่ไว้ใจคุณอยู่ดี”
มีคำถามผุดเข้ามาในหัวฟัก หรือว่าพีทจะแอบชอบเขาอยู่ เลยขัดขว้างไม่ให้ความรักนี้สมหวังอะไรประมาณนั้นใช่ไหม
แค่คิดก็ขนไข่ลุก
ฟักภาวนาว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริง ก่อนที่สมองเข้าจะเถลไถลไปมากกว่านี้พีทก็พูดขึ้น
“คุณชอบพายจริงๆเหรอ”
“................................................ช อบ”
เขาคันปากยิบๆ บอกชอบผู้ชายก่อนไม่ใช่วิถีนางงามที่ดีเลย เขาไม่ได้คิดอะไรกับพีทและอีกฝ่ายก็ดูท่าว่าจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แค่เอากันสนุกๆแล้วก็จบ ฟักไม่คิดจะสานสัมพันธ์ให้ยืดยาวกว่านั้นถ้าไม่ติดที่ว่าคนตรงหน้าดันมาเป็นพี่ชายของเด็กบางคน
“อีกอย่าง ตั้งแต่ไม่เจอคุณ พายก็ซึมๆ”
เห็นได้ชัดว่าพายหลงเขาหัวปักหัวปำ
“ผมให้คุณคบกับพายก็ได้ แต่ต้องไม่ให้เสียการเรียน น้องกำลังจะสอบ อย่างน้อยถ้าช่วงนี้มันมีกำลังใจคงดีกว่าถ้านั่งเหมือนคนใกล้ตาย พายมันเป็นความหวังของบ้าน…คุณเข้าใจคำว่าความหวังของบ้านมั้ย?”
สมองฟักจากที่เกือบจะนิ่งเริ่มกลับมาทำงาน ดวงตาหรี่ลงอย่างใช้ความคิด
“ผมเข้าใจ”
“พวกพี่คุยไรกัน?”
“เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง”
“ไม่เอา ผมอยากรู้ตอนนี้”
หลังจากขุดคุ้ยกันกับพีทเสร็จ อีกฝ่ายให้เวลาเขาคุยกับพายห้านาที ก่อนจะให้รีบไสหัวออกจากบ้านนี้ไปซะสำหรับวันนี้ ทันทีที่ออกจากห้องได้ พายตรงเข้ายิงคำถามเขาซะพรุน ถ้าอย่างอื่นมันยิงๆซอยๆได้แบบนี้คงจะวิเศษมาก
“พี่พีทเปิดไฟเขียวให้เราแล้ว”
“จริงดิ เฮ้ย จริงหรือเปล่า พี่พีท?!” พายถามราวกับไม่เชื่อ เด็กน้อยหันไปตะโกนถามพี่ชายตัวเอง แม้พีทจะไม่ตอบกลับมาแต่รอยยิ้มของเขาทำให้พายยิ้มกว้าง
เนื่องจากอาการดีใจออกนอกหน้าของพายต่างจากก่อนหน้าที่เจ้าตัวยังงอนเข้าจะเป็นจะตายอย่างน่าหมั่นเขี้ยว ฟักแกล้งก้มลงหอมแก้มขาวๆของอีกฝ่ายแรงๆ
เนื้อหนังอ่อนๆนี่มันชุ่มหัวใจจริงๆ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาหา สอบเข้าให้ได้ล่ะ เข้าใจมั้ย?”
“พี่พัชจะมาติวให้ผมเหรอ?!”
“อาฮะ”
“อ้าว แล้ว งานพี่พัชล่ะ”
“พรุ่งนี้พี่ชดเชยให้ แทนช่วงเวลาที่ทำพายงอนละกัน” พายดูดีใจมากเมื่อได้ฟัง เจ้าเด็กที่เอาแต่หนีเขาก่อนหน้านี้หายไปไหนแล้ว
“แล้วสรุปยังไง?”
ฟักถาม ในอ้อมกอดมีพายอยู่ เขาแกล้งโอบตัวอีกฝ่ายไว้ก่อนจะกดคางลงตรงหัวไหล่อีกฝ่าย จะดิ้นขลุกขลักแค่ไหน แต่ในเมื่อใจจริงก็ไม่ได้อยากขัดขืนเขาตั้งแต่แรก ฟักจึงรัดแน่นขึ้น
“อะไรยังไง?” เด็กน้อยหน้าแดง
“คำตอบไง”
ฟักยิ้ม
“ชอบพี่หรือเปล่า?”
แน่นอนว่าแก้มแดงๆย่อมเป็นคำตอบที่ดี ฟักหัวเราะเล็กน้อย เขามองผ่านไปทางพีทก่อนหันกลับมามองพายที่สะบัดตัวออกจากเขาด้วยความเขิน พายเป็นเด็กผู้ชายเรียบร้อยๆนานๆทีที่เขาคิดว่าจะได้เจอ รู้สึกเป็นโชคยังไงอย่างงั้น
ก็น่ารักดี
มันเป็นช่วงเวลาแปลกใหม่ ถือว่าเขาลองเข้าไปเล่นฆ่าเวลานิดหน่อย
ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรเท่าที่ควร
TBC
[09/02/2558]
ถ้าไม่ให้คุณฟักคุยกับคนอ่าน แล้วจะให้คุณฟักคุยกะใครข่ะ
คนอ่านก็มีไม่กี่สิบคน เดี๋ยวก็ไม่ได้คุยกันแล้ว รีบๆคุยนี่แหละย่ะดี
ส่วนคนที่ถามเรื่องอายุเข้ามา หล่อนยกมือขึ้นมานะ แล้วก็ตบปากซะ
หัวข้อ: [นิยายเสื่อมตับ] ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ (อ่าน 430536 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก