ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

  เกิดอะไรขึ้นทำไมโรมกับปลายฝนถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน

ฮือ ชอบ รอตอนต่อไป

งื้อ แค่อ่านตอนแรกน้ำตาแทบไหล สงสารน้องปลายอะ
เกิดอะไรขึ้นกันหนอ โรมแต่งงานทำไม

เอิ่ม ดราม่าลอยมา แต่อยากรู้จะเป็นไงต่อไป แต่คือถ้าโรมมีครอบครัวแล้ว ก็อย่าให้จบแฮ๊ปปี้แบบที่ต้องมีคนที่ไม่รู้เรื่องร้องไห้เลยนะคะ

รักที่เป็นไปไม่ได้1



      ‘อ้าวโรม ทำไมมาแต่เช้าเลยล่ะ มาๆ เข้ามาในบ้านก่อน’

      ‘ไม่เป็นไรหรอก คือว่า...’

      ‘มีอะไรหรือเปล่าโรม’

      ‘โรมมีเรื่องอยากจะบอกปลายน่ะ’

      ‘อะไรล่ะ’

      ‘โรมขอโทษนะปลาย แต่...เราเลิกกันเถอะ’

      ‘...!’

      ‘โรมขอโทษจริงๆ แต่มันคือความจริง ปลายอาจสงสัยว่าทำไมโรมถึงมาบอกเลิกปลายแบบนี้ เหตุผลก็คือ...โรมว่าโรมไม่ได้รักปลายอีกแล้ว โรมรักคนอื่นไปแล้ว และโรมไม่อยากหลอกปลาย เพราะใจโรมเปลี่ยนไปแล้ว ปลายเข้าใจโรมใช่ไหม’

      ‘…’

      ‘อย่าร้องไห้ให้คนอย่างโรมเลยนะ เพราะโรมคงเช็ดน้ำตาให้ปลายไม่ได้อีกแล้ว’

      ‘ฮึก โรม...พูดจริงใช่ไหม คิด ฮึก คิดดีแล้วใช่ไหม’

      ‘อืม โรมคิดดีแล้ว’

      ‘งั้นปลายก็เข้าใจ ไม่เป็นไร ปลายไม่เป็นไรหรอก ฮึก ขอบคุณนะที่บอกกันตรงๆ ขอให้โรมกับคนนั้นรักกันมากนะ เขาให้เขารักโรมมากกว่าที่ปลายรักนะ’

      “เฮือก!!!” ผมสะดุ้งหัวใจกระตุกวูบ ตาเหลือกมองเพดาน

      ฝันร้ายอีกแล้ว...

      ตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายในตอนเช้าด้วยอาการปวดหัวขั้นรุนแรง ผมคงเป็นหวัดเข้าให้แล้ว เพราะเมื่อวานตากฝน แถมยังเผลอหลับไปทั้งเปียกๆโดยที่ไม่ได้อาบน้ำ

      นาฬิกาบอกเวลาตีห้าครึ่ง ผมตื่นเวลานี้ทุกวัน เพื่อไปใส่บาตร วันนี้ก็เช่นกัน แม้ว่าจะป่วย แต่ผมก็ยังฝืนลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปที่ตลาดใกล้ๆเพื่อซื้อกับข้าวใส่บาตรให้แม่

      ใส่บาตรเสร็จผมก็แวะซื้ออาหารเช้าของตัวเอง ก่อนจะสะดุดตาที่ร้านขายน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ร้านหนึ่ง

      ‘โรมอยากกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ร้าหน้าปากซอยบ้านปลายอีกอ่ะ ซื้อมาให้หน่อยสิ’

      ‘ได้สิ ปลายจะซื้อมาฝากทุกวันเลยดีไหม’

      แล้วผมก็ซื้อไปฝากเขาทุกวันจนเขาร้องยี้ออกมาเพราะกินจนหน้าจะเป็นน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋อยู่แล้ว แต่ถึงจะพูดอย่างนั้น เขาก็กินหมดทุกครั้งที่ผมซื้อไปให้

      แต่วันนี้...เขาจะอยากกินหรือเปล่า

      หรือบางที...ภรรยาของเขาอาจจะซื้อเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว

      ก็เขาน่ะ แต่งงานตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี ผมได้ยินข่าวมาจากเพื่อนของเขา แต่ไมได้ไปร่วมงานเพราะผมไม่ได้ถูกเชิญ และถึงเชิญผมก็คงไม่ไป เพราะผมทนมองเขารักกับคนอื่นไม่ได้จริงๆ

      สุดท้ายผมก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าบ้านของเขาพร้อมกับน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ ผมซื้อมาแค่ถุงเดียว บอกตามตรง ผมไม่ใจกว้างพอจะซื้อมาฝากภรรยาเขาหรอก เว้นแต่ว่าเขาจะยกให้เธอ ซึ่งมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ผมถือว่าผมให้เขาแล้ว ผมได้ทำตามใจตัวเองแค่นั้นพอ หรือแม้ว่าสุดท้ายแล้วเขาจะเอามันไปทิ้งก็ช่าง ผมพอใจที่ได้ทำ ได้เป็นผู้มองได้เป็นผู้ให้จากมุมเงียบๆ ไม่ต้องมองเห็นผมก็ได้ แค่ให้ผมได้เห็นเขาบ้างก็พอ

      “ฉันชิมแล้วนะโรม มันอร่อยแบบที่นายชอบเลย กินให้อร่อยนะ”

      จากนั้นผมก็ตรงกลับบ้านตัวเองเพื่อทำหน้าที่เป็นจิตรกร ผมไม่รู้ว่าเขาจะกินของที่ผมแขวนทิ้งไว้ที่ประตูรั้วหรือเปล่า แต่วันต่อไปผมก็ไม่เห็นมันแขวนอยู่ที่เดิม ผมจึงเอาถุงใหม่แขวนไว้แทน ผมทำแบบนั้นอยู่เกือบอาทิตย์ จนวันหนึ่งวันที่ผมกำลังจะเอาน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ไปแขวนไว้ที่หน้าประตูบ้านโรม ผมกลับเห็นเขายืนรออะไรสักอย่างอยู่หน้าบ้าน เขาคงไม่ได้ออกมาดักดูใช่ไหมว่าใครเป็นคนส่งอาหารเช้าให้ ผมรออยู่สักพักเขาก็ไม่เข้าบ้าน เลยเปลี่ยนแผนกลับห้องตัวเองแทน

      ผมเปลี่ยนแผน จากที่ส่งน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ในตอนเช้า ก็เปลี่ยนเป็นส่งดอกไม้ในตอนเย็นแทน โรมชอบดอกไฮเดรนเยียมาก เขาชอบเพราะผมชอบ เขาเคยชอบทุกอย่างที่เป็นผม แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันคงเปลี่ยนไปแล้ว

      ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะทำแบบนี้ไปทำไม หรือไม่บางทีผมก็แค่อยากชดเชยในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำให้ถึงที่สุด แม้ว่ามันจะสายไปแล้วก็ตาม แต่ก็ดีกว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมไม่ได้หวังให้เขารับรู้ ผมทำเผื่อให้ตัวเองสบายใจ แค่นั้นจริงๆ

      ไม่หวังให้เขากลับมา เพราะมันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว

      ทุกเย็นผมจะแวะเอาดอกไฮเดรนเยียไปเสียบไว้ที่กล่องจดหมายหน้าบ้านของโรม สลับกับเอาน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ไปให้เขาในตอนเช้า บางวันผมต้องรอจนดึกดื่นจนแน่ใจว่าเขาหลับไปแล้ว ผมถึงจะออกจากที่แอบซ่อน เดินเอาดอกไม้ไปเสียบเอาไว้
ผมทำแบบนั้นมาได้เดือนกว่า ได้เจอหน้าเขาน้อยครั้งมาก เพราะส่วนมากผมจะคลุกตัวอยู่ที่ห้อง ไม่ออกไปไหนยกเว้นตอนเช้าและตอนเย็นที่จะแวะมาหน้าบ้านเขาเท่านั้น และวันนี้ก็เช่นกัน แต่วันนี้ไม่ใช่ไฮเดรนเยียเพราะไม่มีขาย ผมเลยเลือกกุหลาบสีฟ้ามาแทน มันหายากและราคาแพง แต่ผมเลือกมันที่ความหมาย ยอมเสียเงินตั้งห้าร้อยบาทกับดอกกุหลาบแค่ดอกเดียว ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ แต่ผมอยากใช้มันเป็นของแทนใจจริงๆ

      กุหลาบสีฟ้า แทนความหมายถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ดังเช่นความรักของผม

      ผมเสียบมันไว้ในช่องจดหมายเหมือนทุกครั้ง ยืนมองรั้วบ้านเขาอยู่เกือบห้านาทีก่อนจะหมุนตัวเตรียมกลับบ้าน แต่พอผมหันกลับไป โลกทั้งโลกเหมือนจะพังครืนลงมา

      “ระ โรม...”

      “นายเองเหรอที่ทำอะไรบ้าๆพวกนี้”

      อะ..อะไรบ้าๆ งั้นเหรอ

      ผมไม่ได้พูดอะไร แค่วิ่งหนีมาก็เท่านั้นเอง วิ่งหนีมาจากตรงนั้น ตรงที่ที่ผมไม่ได้รับสิทธิ์ให้ยืน ที่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ที่ของผม

      “ปลาย! นายจะไปไหน กลับมาคุยกันก่อน!”

      แต่ผมไม่มีอะไรจะคุย และผมจะไม่ทำอะไรบ้าๆพวกนั้นอีกแล้ว

      เรื่องบ้าๆงั้นเหรอ...สำหรับนาย ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องบ้าๆใช่ไหม?




.............................
ปลายจ๋า โอ๋ๆๆ ไม่ร้องน้า เดี๋ยวให้คนอ่านไปตีพี่โรมให้น้า โอ๋ๆๆๆ

 :angry2:เรื่องที่ปลายทำไม่ใช่บ้านะนายโรม

 

สงสารรรปลายยย รักแรกมันลืมยาก รักมากมันยากจะลืม

อืม อืม อืมมมมมมมมมมม พอเถอะ ถ้าเขาไม่เห็นค่าแล้วก็พอเถอะ เสียค่าตัวเองเปล่าๆนะปลาย

ถ้าไม่ได้ ก็ถอยมาเถอะ อย่าลดค่าตัวเองลงไปเลย

  มีเบื้องหลังอะไรรึเปล่าเนี่ย

รักที่เป็นไปไม่ได้3








       “พอแล้วปลาย ดื่มเยอะเกินไปแล้วนะ” พี่เดียวพยายามจะห้ามผม แต่ผมไม่ฟัง ยังคงดื้อกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากแก้วแล้วแก้วเล่า ดื่มมาตั้งแต่ร้านเปิดจนร้านใกล้จะปิด

       หลังจากที่ผมวิ่งหนีโรมมาทั้งน้ำตาก็ไปเจอพี่เดียวกลางทาง ก่อนที่ผมจะชวนพี่เดียวมาดื่ม พี่เขาดูจะตกใจมาก เลยไม่ขัดผม

       “ผมไม่เป็นไร”

       “ไม่เอาน่าปลาย อย่าทำแบบนี้เลย กลับเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง”

       พี่เดียวลากผมออกจากร้านอย่างทุลักทุเล เพราะผมไม่ให้ความร่วมมือ ผมร้องไห้มาตลอดทางกลับห้องพัก พี่เดียวไม่ได้ถามอะไร คงรู้ว่าผมไม่อยากพูดถึง ห้าปีแล้ว ทำไมผมยังลืมเขาไม่ได้สักที ความรักที่ผมมีให้เขามันแทบไม่น้อยลงด้วยซ้ำ

       “ส่งผมตรงนี้ก็ได้ ขอบคุณครับ” ผมตั้งสติประคองตัวเองให้ยืนตรง พี่เดียวมองผมด้วยความเป็นห่วง ผมยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะหมุนกายเดินขึ้นหอพัก ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ ภาพผู้ชายตัวผอมบางที่อยู่บนกระจกบานนั้น ผมไม่เคยน้อยใจตัวเองเท่านี้มาก่อน ถ้าผมเกิดเป็นผู้หญิง เขาจะรักผมไหม เราจะไม่เลิกกันใช่หรือเปล่า

       ไล้นิ้วบนรอยสักชื่อของโรม เขาจะรู้บ้างไหม ว่าหัวใจของผมมันไม่เคยเป็นของใคร มันเป็นของเขาคนเดียว อยากตะโกนถามไปว่า มาทำให้ผมรักแล้ว ไม่คิดจะรับผิดชอบเลยใช่ไหม เอาหัวใจผมไปทำไมในเมื่อไม่คิดจะดูแล
แต่จะมาร้องไห้คร่ำครวญตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

       เขามีคนที่เขาต้องรับผิดชอบ และเขาก็คงโยนหัวใจของผมทิ้งไว้ข้างทางที่ไหนสักแห่งที่ผมตามหามันกลับมาไม่ได้ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

       “ฉันบ้ามากใช่ไหมโรม ฮึก บ้าที่ยังรักนายอยู่แบบนี้”

       ผิดที่ผมเองที่ฝังใจกับโรมมากเกินไป เพราะตลอดเวลาสี่ปีที่เราคบกัน ไม่มีเวลาไหนที่ผมไม่มีความสุข เขาเคยทำให้ผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก เป็นคนที่เขาบอกว่ารักที่สุดในโลก และการมีเขาอยู่ข้างๆทำให้ผมมีความสุขที่สุดในโลก
สี่ปีไม่ใช่สี่นาที ที่ผมจะลืมความทรงจำเหล่านั้นได้ ผมเก็บทุกเสี้ยวความรู้สึกไม่ให้หล่นหายไปตามกาลเวลา สมุดไดอารี่ที่บันทึกเหตุการณ์เก่าๆคอยย้ำเตือนผมเสมอว่าครั้งหนึ่งเรารักกันมากแค่ไหน

       จากที่มีความสุขราวกับได้อยู่บนสวรรค์ ก็ถูกกระชากลงกระแทกพื้นดินแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกอย่างพังครืนลงตรงหน้า พร้อมภาพที่เขาเดินจากไป

       “ฮือออ ฉันควรทำยังไงดีโรม มันถึงเวลาที่ฉันต้องตัดใจแล้วใช่ไหม ฮึก”

       ผมเอื้อมมือเปิดฝักบัว ปล่อยให้สายน้ำไหลรินรดตัวจนนานนับชั่วโมง มานั่งคิดดูแล้ว ผมก็ทำไม่ถูกจริงๆ เขาเป็นของคนอื่น
ไปแล้ว แต่ผมกับทำเรื่องบ้าๆ ถ้าภรรยาของโรมรู้เข้าก็คงไม่พอใจ และผมคงทำให้โรมหนักใจมาก

       “ขอโทษนะ ขอโทษ ยกโทษให้กับคนงี่เง่าที่มันรักนายมากก็เท่านั้นที ฉันจะไม่ทำให้นายลำบากใจอีกแล้ว”

       เช้าวันต่อมาผมออกไปใส่บาตรอย่างเดิมทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ได้นอนพัก ผมนอนไม่หลับ ไม่อาจข่มตาลงได้ เลยนั่งวาดรูปทั้งคืนจนเสร็จในช่วงเช้า

       ใส่บาตรเสร็จผมก็แวะหาอะไรกลับไปกินที่หอ วันนี้จะไม่เหมือนวันก่อนๆ จะไม่มีการแวะซื้อน้ำเต้าหู้ไปฝากใครคนนั้น และไม่มีดอกไม้ในยามเย็นอีกต่อไป

       “ว่าไงเรา หน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอน ไหวไหมปลาย” พี่เดียวเดินมาดูผม ก่อนจะรับรูปในมือไปดูแล้วทำหน้ากังวล

       “ผมนอนไม่หลับน่ะครับ พี่ว่ามันโอเคไหม” ผมถามถึงรูปในมือ ผมวาดด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่กลัวว่ามันจะออกมาไม่ได้เรื่อง

       “เฮ้อ มันสวยมากๆนะปลาย แต่มันเศร้ามาก เศร้าโคตรๆเลย พี่ถามจริงเถอะ เป็นอะไร มีอะไรจะเล่าจะปรึกษาพี่ไหม” พี่เดียวเดินไปนั่งที่โซฟารับแขก ผมก็นั่งลงข้างๆ ผมรูปที่นั่งวาดเมื่อคืน รูปที่ผมวาดเป็นรูปกระต่ายหมายจันทร์ กระต่ายตัวน้อยที่ริอาจรักของที่อยู่ไกลเอื้อม สุดท้ายก็ได้แต่เฝ้ามองด้วยน้ำตา ไม่มีทางที่จะได้มาครอบครอง

       “พี่เดียว...ถ้าพี่เดียวรักคนที่เขาไม่รักพี่เดียว พี่จะทำยังไง แล้วถ้าเขามีเจ้าของแล้วล่ะ การรักเขามันผิดใช่ไหม” ผมถามโดยไม่ได้สบตาคนฟัง ผมไม่กล้าจริงๆ เพิ่งมานึกระอายใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

       “เฮ้อ ขอถอนหายใจอีกรอบนะ เรื่องแบบนี้มันพูดยาก มันก็ไม่ผิดหรอกที่เราจะรักเขา ถ้ามันไม่ทำให้เราเจ็บ แต่ถ้าการรักคนที่มีเจ้าของโดยเขาไม่ได้รักไม่ได้สนใจเราแล้วมันทำให้ปลายเจ็บ ก็หยุดเถอะ”

       “...”

       “ปลายยังต้องเดินหน้าต่อไป แค่เปลี่ยนเส้นทาง บางทีปลายอาจจะเจอสิ่งที่ดีรออยู่ก็ได้ การที่ย่ำอยู่กับที่มันไม่มีอะไรดีหรอกนะ มีแต่จะทำให้ปลายทุกข์ใจ จริงไหม”

       “ครับ” ผมยอมจำนนต่อคำพูดของพี่เดียว ผมไม่เพียงแต่ไม่ก้าวไปข้างหน้า ไม่เพียงแต่ย่ำอยู่กับที่ แต่ผมเดินถอยหลังกลับไปหาอดีตที่มันไม่มีทางเป็นความจริง มันเป็นเพียงแค่ความฝัน สุดท้ายในวันใดวันหนึ่งผมก็ต้องตื่นขึ้นมาพบกับความเป็นจริง ว่าโรมไม่รักผมอีกต่อไปแล้ว

       “เอาเถอะ กินไรมายัง ไปนั่งรถเล่นกันดีไหม”

       “ครับ”

       พี่เดียวขับรถพาผมนั่งรถเล่นแถวนอกตัวเมืองเชียงราย ผมสบายใจขึ้นมาก มันคงจริงอย่างที่พี่เดียวว่า ผมควรจะต้องก้าวไปข้างหน้าเสียที แม้ความจริงจะเป็นสิ่งที่น่ากลัว แต่ผมต้องยอมรับมันเสียที แล้วปล่อยให้จิตใจตัวเองเป็นอิสระ

      ฉันขอโทษนะโรม ฉันอยากจะซื่อสัตย์ในความรักของตัวเองที่มีต่อนาย แต่มันทำร้ายฉันเหลือเกิน

       ฉันขอโทษ แต่ฉันต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะก้าวต่อไปข้างหน้าและทิ้งนายไว้ข้างหลัง

       ครั้งหนึ่งในชีวิตฉันเคยรักนายมาก และนายจะยังคงอยู่ในใจฉันตลอดไปเหมือนรอยสักที่จะไม่ลบไปไหน

       เพราะนายคือความทรงจำที่สวยงามของฉัน

       “ไม่เป็นไรปลาย ไม่ต้องร้องนะ เก็บเขาไว้ในใจก็พอ ไม่ต้องลืม แต่ปลายต้องก้าวเดินในโลกแห่งความจริงให้ได้”

       “ปลายจะเข้มแข็งขึ้นใช่ไหมพี่เดียว ฮืออ”

       “ปลายจะก้าวต่อไปได้ เชื่อพี่นะ”

       ปลายจะพยายาม...ปลายสัญญานะโรม ปลายจะไม่ทำให้ทั้งตัวปลายเองและโรมต้องเจ็บอีกแล้ว ปลายสัญญา





       พี่เดียวแนะนำให้ผมไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่อื่นสักพักเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ ผมเห็นดีเห็นงามด้วย เลยแพ็คกระเป๋านั่งรถไปปาย สถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิต แต่ผมมาในช่วงหน้าฝนซึ่งไม่ใช่ช่วงเทศกาล คนจึงไม่พลุกพล่าน

       ผมได้บ้านพักหลังเล็กๆราคาไม่แพงหลังหนึ่งสำหรับอยู่สองอาทิตย์ เป็นของคนรู้จักของพี่เดียว ผมถึงได้ในราคาถูกและสามารถเช่าได้นาน บรรยากาศก็ดีเพราะอยู่บนเขาขึ้นมาหน่อย ไม่ไกลมีร้านกาแฟ ร้านอาหารและร้านขายของที่ระลึก ผมได้โปสการ์ดมาหลายใบ เริ่มแรกก็เขียนไปหาพี่เดียว ส่งข่าวว่าผมมาถึงแล้ว พร้อมกับเขียนส่งกลับไปให้ตัวเอง

       วันแรกผมใช้เวลาทั้งวันเพื่อนอนหลับพักผ่อนที่ริมระเบียงบ้าน นอนรับลมเย็นจากไอฝนที่ตกปรอยๆ กลิ่นฝนและกลิ่นดินกลิ่นต้นไม้ขับกล่อมให้ผมนอนหลับสนิท ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะหกโมงเย็น เพราะเสียงท้องร้องประท้วงความหิว

       ผมออกไปหาอะไรกินข้างนอก ร้านรวงปิดหมดแล้ว แต่ยังโชคดีที่มีคุณป้าเจ้าของร้านอาหารใจดีทำข้าวผัดให้ผมเป็นเจ้าสุดท้าย เย็นนี้ผมเลยมีอะไรให้กิน

       แสงสุดท้ายของวันนี้บอกกับผมว่า ผ่านพ้นคืนนี้ไป ชีวิตผมจะได้เริ่มต้นใหม่กับแสงสีทองครั้งใหม่ที่จะส่องสว่างนำทางให้ผมได้ก้าวเดิน

       หกวันกับการมาอยู่ที่นี่เป็นอะไรที่วิเศษมากๆ ผมวาดรูปและขายได้ตั้งสามภาพแหนะ คนซื้อก็เป็นพี่เจ้าของร้านโปสการ์ดที่ผมอุดหนุนอยู่ทุกวัน ยังมีเจ้าของรีสอร์ทที่แวะผ่านมาเห็นตอนผมวาดรูปพอดี เขาเลยขอซื้อเมื่อผมวาดเสร็จ อีกคนก็เป็นผู้หญิงรุ่นเดียวกับผม เธอหน้าตาสละสวยเป็นลูกเจ้าของร้านกาแฟแถวๆบ้านพักที่ผมอยู่ ผมขายให้เขาในราคาไม่แพง เพราะเราถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน กระดาษกับสีก็ไม่ได้แพงเท่าไหร่ น้ำใจที่ให้กันมีค่ามากกว่าเยอะ ทุกคนที่นี่ทำให้ผมสบายใจ ผมยิ้มได้และมีความสุข จะมีบ้างที่ผมเผลอตัวคิดถึงโรม แต่เมื่อรู้สึกตัวผมจะฉีกยิ้มเป็นอันดับแรกพร้อมกับคิดว่า...

       อย่างน้อย ผมก็เคยมีความสุขกับเขา

       อาจจะต้องใช้เวลามากกว่านี้หน่อย สักวันผมจะผ่านมันไปได้

       “วันนี้เอาอะไรจ๊ะปลาย” พิ้งค์ ลูกเจ้าของร้านกาแฟที่เคยซื้อรูปผมมาแขวนไว้ในร้านถาม

       “เอาชาเขียวนมสดแก้วหนึ่งละกัน” ผมสั่งแบบที่กินอย่างเดิมเป็นประจำ เป็นเครื่องดื่มที่ผมชอบ...และเป็นเครื่องดื่มที่โรมชอบ

       เฮ้อ...เอาอีกแล้วไอ้ปลายเอ้ย

       “ปลายกินอยู่อย่างเดียวทุกวันไม่เบื่อหรือไง ลองอย่างอื่นไหม พิงค์ทำคาราเมลลาเต้อร่อยมากนะ ลองไหม”

       “ไม่เอาอ่ะ เราไม่ชอบกินกาแฟ”

       “ทำไมอ่ะ”

       “มันขมน่ะ”

       “แรกๆมันอาจจะขมน่ะ แต่สักพักมันก็จะหวาน นะๆลองดู พิ้งค์ทำให้ลองชิมไม่คิดตังค์”

       พิ้งค์ไม่ฟังคำทักท้วงของผมเลย เธอหันไปทำเครื่องดื่มให้ผมแทน ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย ผมเคยลองชิมกาแฟนะ แต่ไม่ชอบจริงๆ กินทีไรตาค้างทุกที

       ไม่นานพิ้งค์ก็เอาชาเขียวนมสดและคาราเมลลาเต้มาเสิร์ฟให้ผม กลิ่นของเครื่องดื่มทั้งสองแก้วลอยมากระทบจมูกจางๆ ได้ยินเสียงฝนตกข้างนอก ทั้งผมและพิ้งค์ต่างมองไปทางเดียวกัน ในเวลานั้น มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งหลบฝนเข้ามาในร้าน ในทันทีที่เขาเงยหน้า ผมเริ่มรู้สึกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลย

       “โรม...!”

       เขามาที่นี่ได้ยังไง

       “ปลาย! อยู่ที่นี่จริงๆด้วย” โรมทำหน้าอึ้งก่อนจะเดินก้าวเข้ามาหาผม ผมทำอะไรไม่ถูก นั่งนิ่งอยู่กับที่

       ใครก็ได้บอกผมที่ว่าผมไม่ได้ฟัน ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ เขามาทำไม...ไม่ได้มาตามหาผมหรอกใช่ไหม

       ขอเถอะ...ผมทนเจ็บต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ



.................................
ขอเตือนนะขอเตือน ถ้ามาทำให้น้องปลายร้องไห้ถึงที่ละก็ ตาย!!!  

  มาทำไม ๆๆๆๆ

  อีตาโรมนี่จะเป็นหมาป่าหยอกลูกแกะหรือไง ทำปลายฝนร้อวไห้อีกเจอแน่