ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
6
“น้องนิด ตื่นได้แล้ว”
“น้องนิด”
“อือ…”
ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของไอ้เชี่ยที่ทำให้ผมอยู่ในสภาพนี้ สภาพที่ยิ่งกว่าซอมบี้ในเดอะวอคกิ้งเดธ ปวดเนื้อตัวไปหมดเลยแม่ง ยิ่งแถวๆเอวยิ่งแล้วใหญ่ ส่วนก้นก็คงระบมแบบไม่ต้องสงสัย ผมรู้สึกโคตรจะเหนอะตรงขาอ่ะครับ แหมเอาซะหมดสภาพเลยว่ะ ฮือ
ตื่นมาพบความจริง…
ว่าพี่ซีเสียซิงข้างหลังแล้ววววววววว
T______________________________T
เป็นเรื่องจริงที่ไม่ต้องอิงนิยายใดๆ เพราะเมื่อคืนไม่ได้เมานิครับ สติครบถ้วนอ่ะ รู้ตัวหมดว่าทำอะไรไปบ้าง ร้องยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนบ้าง กรี๊ด กูอยากจะบ้า ถ้าแม่รู้ว่าผมได้โซเดมาคอมกับผู้ชายร่างถึกไปเรียบร้อย แม่ต้องเป็นลมแน่ๆครับ
“เจ็บมากมั้ย”
“ให้กูเอามึงบ้างมั้ยล่ะไอ้ควาย ถามไม่เคยคิดนะมึง”
“กูจะรู้สึกอะไรเหรอวะเท่านิ้วก้อยเนี่ย ฮ่าๆๆ ป่ะไปอาบน้ำ ลุก” เวรตะไลลลลลล ยังไม่จบสินะกับของกูน่ะ
“ลุกไม่ขึ้น” ผมบอกด้วยความสัตย์จริง เพราะลุกไม่ขึ้นจริงๆ นี่แค่ขยับตัวยังเจ็บแปล๊บเลยครับ อยากให้มันลองมาเป็นผมบ้าง มันจะได้ไม่มายิ้มระรื่นให้ผมตีนกระตุกอยู่แบบนี้
“โอ๋ๆ เป็นเมียกูต้องอดทนหน่อย งั้นเดี๋ยวกูอุ้ม”
มันกระชากผ้าห่มสีครีมออกจากตัวผม ผมก็นอนนิ่งเหมือนปลาที่ถูกทุบหัวครับ จะให้เอาแรงไหนมากระดุกกระดิกล่ะ แต่ไอ้ผัวหมาดๆของผมก็ยังร่ำไรไม่ยอมอุ้มผมสักที มันยังยืนมองและใช้สายตาสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยแดงๆของผมอยู่เลย ผมก็ได้แต่นอนหน้าแดงอยู่บนเตียง
กูอายเหรอวะ ทำไมถึงยังอายอยู่
รู้สึกว่าเมื่อคืนมันพาผมก้าวผ่านคำว่าอายไปเยอะแล้วนะ
“กูจะได้อาบน้ำมั้ยวันเนี้ย!”
“ดุจังเว้ย มองนิดมองหน่อยทำเป็นโหด”
มันอุ้มผมขึ้นในท่าเจ้าหญิง ถึงมันจะพยายามยกตัวผมขึ้นอย่างเบาๆแล้วก็เถอะนะ แม่งก็ยังเจ็บก้นอยู่ดีอ่ะ ผมเอาแขนเกาะคอมันไว้แน่น ขืนตกไปนี่มีพิการอ่ะครับบอกเลย
แค่ระยะทางไม่กี่ก้าวที่เดินมาห้องน้ำ ไอ้เชี่ยหลุมดำมันยังมีความพยายามหอมแก้มผมอีก เอากับมันสิครับ ไอ้นี่แม่ง…
มันให้ผมยืนเกาะผนังห้องอาบน้ำเอาไว้ แม่เจ้า ผมถึงกับขาสั่นพั่บๆเตรียมจูบพื้นกระเบื้องเต็มที่เลยว่ะ อูย เจ็บไปทุกสัดส่วน แม่งบ้าจริง
เซ็กส์ครั้งนี้มันเป็นแค่ความสุขชั่วประเดี๋ยว ความเสียวชั่วประด๋าว สุขแป๊บเดียว เสียวชั่วคราว
แต่เจ็บโคตรยาว และคงทรมานไปอีกหลายวัน
ฮือออออออออ
“ซีเป็นไข้รึเปล่าวะ ปวดหัวมั้ย”
“ไม่”
“เออดี แล้วจะอาบฝักบัวหรืออาบอ่าง”
“เหี้ยไรก็เอาเถอะ เร็วๆกูจะล้มแล้วสัส”
“ครับเมียยยยยยยยยย”
สาบานเลยว่าถ้าไม่ได้อยู่ในสภาพร่อแร่แบบนี้ ผมคงจะต่อยแม่งไปแล้ว ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะมัน ไอ้กันพยุงผมไปที่อ่างอาบน้ำซึ่งผมเพิ่งรู้ว่ามันเปิดน้ำเอาไว้อยู่แล้ว เออแม่ง คือเตรียมไว้ขนาดนี้แล้วจะถามกูทำสวรรค์วิมานอะร้าย
“อือ”
ผมครางด้วยความสบายตัวเมื่อร่างกายแช่อยู่ในน้ำที่กำลังอุ่นพอเหมาะ ค่อยยังชั่วหน่อยแบบนี้ ผมเอนหลังพิงขอบอ่างและหลับตา อยากนอนในนี้อ่ะครับ สบายชิบหาย
ไอ้กันไปหยิบครีมอาบน้ำและตาข่ายทำฟองมาครับ จากนั้นมันก็เทครีมและตีฟองจนฟองฟู่เต็มอ่าง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอก ไม่มีแรงจะพูดแล้วครับ ตอนนี้ขอพักก่อน เดี๋ยวหายและจะสู้กับมันแน่นอน
“สระผมด้วยมั้ย”
“ก็ดี”
ไอ้กันไม่ได้ลงมาในอ่างกับผม มันมานั่งที่ขอบก่อนจะหย่อนขาลงมา และดึงหัวผมไปวางที่ตักมันครับ มันเอาฝักบัวเปิดน้ำอุ่นราดลงบนหัวผม โอยโคตรจะสบายเลยว่ะ มิน่าทำไมสาวๆถึงชอบให้คนอื่นสระผมให้ ผมก็นอนหลับตาปล่อยให้มันสระผมให้จนเสร็จ มันลุกขึ้นและปล่อยน้ำสบู่ออกจากอ่าง แล้วก็พาผมลุกขึ้นไปที่ใต้ฝักบัว
“อาบนานไม่ดีเดี๋ยวเป็นหวัด”
มันล้างตัว ล้างหน้าให้ มือมันก็ลูบเอาฟองสบู่ลื่นๆตามตัวผมออกไป รู้สึกเหมือนตัวเป็นเด็กทารกเลยครับ เหมือนมีพ่อแม่มาอาบน้ำให้ อารมณ์นั้นจริงๆ แต่มือมันก็อยู่ไม่สุขอ่ะ มันเสือกมาแกล้งสะกิดหัวนมแล้วก็บีบก้นผมอีก เจ็บนะโว้ยไอ้เหี้ย อยากจะตบให้หัวทิ่ม มันล้างตัวให้ผมทุกซอกมุมจนแทบจะระทวยไปกับสายน้ำ
มันจับผมหันหน้าเข้าหาผนังก่อนจะล้างฟองสบู่ที่หลังให้ แต่ผมรู้สึกถึงริมฝีปากที่อุ่นร้อนมากกว่าน้ำกำลังพรมจูบไล่ไปตามท้ายทอยและลาดไหล่เปลือยเปล่า เริ่มจะวูบวาบที่ท้องน้อยแล้ว ไม่ใช่ละต้องไม่ใช่แบบนี้ดิ ผมเสียวสันหลังขึ้นมาทันทีเมื่อมันจับมือผมไปไขว้กันไว้ข้างหลัง
“อะ… ไอ้เหี้ยกัน ทำไรของมึง”
“ไม่ทำไรหรอกน่ะ รู้ว่ายังเจ็บ สงสารเมีย ฮ่าๆ”
ไอ้เหี้ยยยยยยยย อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะมึง!!!
พอล้างตัวเสร็จมันก็เอาผ้าเช็ดตัวมาห่อผมเหมือนดักแด้อ่ะครับ แต่ คือ คือ… ผมไม่กล้าบอกมันว่ายังมีที่นึงที่ยังไม่สะอาด
“มึง”
“หือ?”
“มึงออกไปก่อนไป”
“ทำไม”
“เดี๋ยวแปรงฟัน”
“อะไร ยืนไหวเหรอวะ แล้วจะรีบแปรงทำไม ข้าวก็ยังไม่ได้กินเลย”
“กูไหวน่ะ ระดับกูแล้วยังไงก็ต้องแปรงว่ะ แล้วเดี๋ยวก่อนนอนค่อยมาแปรงอีก”
“อ่อ เออๆ เดี๋ยวกูไปเตรียมข้าวรอละกัน เสร็จแล้วรีบตามออกไป”
ผมพยักหน้าส่งๆให้มัน มันก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไป พอผมได้ยินเสียงประตูปิดผมก็ปลดผ้าเช็ดตัวออก
แปรงฟันอ่ะแค่ข้ออ้างเท่านั้นครับ ไอ้ที่ผมจะทำความสะอาดอ่ะมันตรงที่เหนียวๆข้างล่างต่างหาก
ว่าแต่จะทำยังไงวะเนี่ย
ผมเดินเป๋ไปเป๋มาและแทบจะสิงอะมีบาที่พื้นห้องน้ำหลายรอบ จนได้มานั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำและชันเข่าข้างหนึ่งขึ้น ใช้นิ้วชี้ค่อยๆกดเข้าไปที่ช่องทางที่กำลังระบมแบบถึงขีดสุด
“โอ๊ย”
แม่งเอ้ย ทั้งเจ็บทั้งแสบโคตรๆๆๆๆเลยครับ ใจผมอยากจะล้วงเอาน้ำที่อยู่ข้างในออกมาเพราะว่าตอนนี้รู้สึกไม่สบายตัว แต่ว่าผมกลัวเจ็บอ่ะครับ แล้วคือมันเจ็บมากจริงๆ แงๆ ผมว่าต้องมีเลือดไหลด้วยแน่เลย นึกแล้วอยากจะฆ่าตัวตาย แม่ง ถ้ามันใส่ถุงผมก็คงไม่ต้องมานั่งทำอะไรเซงฮวยๆแบบนี้ เป็นเรื่องที่บ้ามากจริงๆ เมื่อคืนนี้ก็เปรมไงครับ แต่ตอนนี้เป็นไงอ่ะ โคตรของโคตรจะเจ็บ
แกร๊ก
ตะลึงตึงๆไปตามๆกันเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ผมปั้นหน้าไม่ถูกเมื่อสบสายตากับมัน
ไอ้เหี้ยไหนว่ามึงไปเตรียมข้าวไงวะ
“ไหนว่าแปรงฟัน?”
“เอ่ออ ก็… กูกำลังจะแปรง”
มันย่างสามขุมเข้ามาใกล้ ผมหลุบตาลงมองพื้นกระเบื้อง เลือดในร่างกายกำลังวิ่งมารวมกันที่หน้า อยากยืมพลังดวงจันทร์ของเซเลอร์มูนแป๊บ จะมาขุดพื้นแล้วฝังตัวเองตอนนี้เลย T.T
“ไมไม่บอกกู มานี่มาจะเอาออกให้”
“ไม่ต้องกูทำเองได้! ไม่เว้ย ไม่ๆๆๆๆๆ มึงปล่อยกูลง!”
“กูเป็นคนทำ งั้นกูก็ต้องรับผิดชอบไงน้องนิด”
ไอ้กันอุ้มผมขึ้นพาย้ายที่จากขอบอ่างอาบน้ำไปเป็นเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าแทน ผมสะดุ้งเมื่อก้นสัมผัสกับความเย็นจัดของแผ่นแกรนิตที่ใช้ปูเคาน์เตอร์ เท่ากับว่าตอนนี้ผมนั่งห้อยขาและเผชิญหน้ากับไอ้กันอยู่
“กูบอกว่าไม่ก็ไม่ไง มึงฟังกูบ้างดิไอ้เวร”
“เก่งจังมึงเนี่ย อยู่นิ่งๆไม่งั้นเจ็บแน่”
ผมทั้งดิ้นทั้งขืนตัวพยายามไม่ให้มันจับเท่าที่แรงของผมจะสามารถทำได้ ขยับตัวไปก็น้ำตาจะไหล แม่งโคตรเจ็บก้นเลยครับ ฮือๆๆๆ
“โอ๊ยยย!!!!!!!!!”
ในจังหวะชุลมุนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ มันใช้ทักษะควายๆที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดชันขาข้างหนึ่งของผมขึ้น มันเอื้อมมือไปกดสบู่เหลวจากขวดและกดนิ้วของมันเข้ามา เจ็บเว้ยยยยยย ทำไรไม่ได้ก็ร้องไห้เลยครับ มันเจ็บจริงๆนะ แสบอีกด้วย
มันขยับเข้ามาชิดและกดหัวผมให้ซบลงที่แผงอกมัน ให้ตายดิ ผมกลั้นเสียงสะอื้นในขณะที่มันกำลังกวาดขยับนิ้วเข้าออกในตัวผมเบาๆ จนรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างไหลย้อนออกมา
“เลือดมึงไหล”
“ก็เพราะมึงแหละ”
ว่าแล้วต้องมีเลือดแน่ ไม่งั้นไม่เจ็บขนาดนี้หรอกครับ ผมซบหน้าลงและเช็ดน้ำตากับเสื้อของมัน เอาเถอะ มันอยากทำอะไรก็ปล่อยมันไป ผมทนเจ็บสักพักมันถึงได้ค่อยๆถอนนิ้วออก
“เสร็จแล้ว แล้วก็ไม่บอกกูตั้งแต่แรก”
“ไอ้เหี้ย ก็กูไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึงไง แล้วถ้ามึงทำตามที่กูบอกตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ต้องมาทำไรเหี้ยๆแบบนี้หรอก”
“เมื่อคืนมึงบอกให้กูทำไรวะ”
“ใส่ถุงไอ้ควาย!”
ทนไม่ไหวอีกต่อไป ผมตบหน้ามันไปเต็มแรงเกิด แต่แม่งมันไม่สะทกสะท้านเลยครับ หน้ามันเสริมเหล็กมาอย่างดี แถมยังหัวเราะดังลั่นอีก โอ๊ยกูเกลียดมึงๆๆๆๆๆๆๆ
มันดูดปากผมเบาๆ จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเดิมมาคลุมให้ พาออกมาแต่งตัวอะไรเรียบร้อย แล้วก็ออกมาที่ห้องครัว กลิ่นอาหารหอมมากครับ ท้องร้องใหญ่เลยเพราะผมไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่
“กูไม่รู้ว่ามึงชอบกินอะไร ก็เลยซื้อมาหลายๆอย่าง”
“แดกได้หมด”
เรานั่งตรงข้ามกันแล้วก็เริ่มกินข้าวเงียบๆ อาหารบนโต๊ะก็มีผัดผักรวมมิตร ต้มจืดสาหร่าย ผักชุบแป้งทอด กุ้งซอสมะขาม และอีกอย่างน่าจะเป็นไข่เจียวปู
“กูชอบกินกุ้งกับปู”
“เหรอ งั้นกูก็ซื้อมาถูกใจมึงอ่ะดิ”
“แต่กูเกลียดผักว่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ เพราะมึงไม่ชอบกินผักสินะถึงไม่มีแรง เฮ้อ โตจนมีผัวแล้วยังเลือกกินอีก”
“ไอ้เหี้ย!”
ถ้ามันยังกวนตีนผมแบบนี้ ผมจะเอาข้าวโปะหน้ามันละนะ มันว่าผมเหมือนไอ้ปุนเลยครับ ไอ้ปุนชอบด่าที่ผมไม่ค่อยกินผัก แต่ไม่ถึงกับว่ายี้นะ ก็พอกินได้ แต่ไม่ชอบกิน
และพอนึกถึงไอ้ปุน ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้เปิดเทอมแล้วนี่หว่า…
ไปเรียนตอนสามทุ่มยังทันมั้ยครับอาจารย์ ฮือๆๆๆๆๆ
“วันนี้กูเปิดเทอมวันแรก! แล้วดูกูดิ! มึงทำให้กูขาดเรียนนะเว่ยไอ้หลุมดำ! แม่ง!”
“ก็แค่วันแรก ไม่มีอาจารย์สอนหรอกน่า ถึงจะสอน พวกเพื่อนมึงก็เช็คชื่อให้อยู่แล้ว”
“เออ อะไรๆก็ง่ายไปหมดแหละชีวิตมึงน่ะ!”
“แน่นอน ขนาดเอามึงยังง่ายเลย โอ๊ย เล่นแรงนะน้องนิด” ผมเตะหน้าแข้งมันใต้โต๊ะครับ
“ปากหมามากไอ้เวร!”
“ไม่ต้องห่วง กูคุยกับไอ้เจ็ทละ มันบอกวันนี้ยังไม่ได้เรียนเลย”
“เฮ้ย! มึงคุยอะไรกับมันบ้าง มึงบอกอะไรมันไป”
“เปล่า แค่หลอกถามมันเฉยๆ ไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อคืนของเราหรอก สบายใจได้ กูไม่ยอมให้ใครรู้แน่นอน เพราะมันยังไม่ถึงเวลา”
“เหี้ย ไม่มีเวลาอะไรทั้งนั้นแหละ เก็บเรื่องนี้ไว้ให้ตายไปพร้อมกับร่างมึงเลยนะ อย่าเอาไปเล่าเชียว”
“ครับๆเมีย ยอมแล้วครับ”
ผมเลิกด่ากับมันชั่วคราว เดี๋ยวจะกินข้าวไม่อร่อยเปล่าๆ อุตส่าห์ได้กินไข่เจียวปูของโปรดทั้งที
.
.
.
.
ผมรู้สึกกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้ามีใครรู้แล้วผมจะทำยังไงดีวะเนี่ย ถ้ามีใครรู้ว่าพี่ซีที่โคตรจะโด่งดังเรื่องความเจ้าชู้วววววตอนนี้มีสามีแล้ว ผมคงจะต้องขาดใจตายวันละหลายพันหนแน่ๆ ไอ้เชี่ยผัวยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ด้วย นี่ดีนิดนึงที่ผมเป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงนั่งจิตตกด้วยอีกเรื่องนึงว่าจะท้องรึเปล่า
แต่ยิ่งคิดดูเหมือนจะยิ่งปวดหัวโว้ย
“เป็นไร?”
“มีความสุขมั้งไอ้เชี่ย เพิ่งโดนผู้ชายสอยตูดมา”
“แน่ะ ประชดกูอีก เดี๋ยวโดน แต่เมื่อคืนก็มีความสุขดีไม่ใช่ไง?”
“บ้านมึงดิ!อย่ามโน แล้วนี่ มึงห้ามไปบอกใครนะมึง กูขอร้อง”
“ไว้ใจกูเถอะน่า ถึงกูจะหลอกมึงมาหลายเรื่อง แต่เรื่องนี้กูไม่บอกใครแน่ๆ เพราะกูเชื่อเลยว่าอีกสักพัก มึงอาจจะเป็นคนบอกเรื่องนี้กับทุกคนเองก็ได้”
“อะไรล่ะ กูไม่ได้บ้านะเว้ย”
“เผื่อมึงหลงเสน่ห์กูขึ้นมา”
“ถุยยยยยยย รอให้พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกก่อนเหอะสัส”
“นี่น้องนิด มึงเป็นเมียกู กูเป็นผัวมึง มึงมีผัวแล้ว เพราะงั้นต้องนอนกับกูคนเดียว ห้ามไปนอนกับสาวคนอื่น”
“ถามกูสักหน่อยมั้ยว่ากูเต็มใจรึเปล่า”
“เอ้า นี่ไม่เต็มใจเหรอ เมื่อคืนเห็นครางซะเจ็บคอ”
“กวนตีนแล้วแม่ง มึงอ่ะอย่าพากูหลงประเด็นสิวะ มึงเลิกมาห้องกูเถอะว่ะ ต่างคนต่างอยู่แบบตอนแรกดีแล้ว”
“ไม่ดี กูอยากอยู่ใกล้มึง”
“แต่กูไม่อยากกกกก”
“มั่นใจ? เป็นเมียกูสบายนะ จะไปรับไปส่ง จะหาของกินมาเซ่นทุกวัน ฮ่าๆ”
“เซ่นตัวเองก่อนเถอะไอ้ผี!”
“หึๆ อยู่กันไปแบบนี้แหละ ยังไงก็มีแต่ได้กับได้”
“เหรอ รู้สึกว่ามึงมากกว่ามั้งที่ได้ กูเสียทุกอย่างอ่ะ”
“มึงแค่เสียตัว แต่ได้ทั้งผัวทั้งการดูแล คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม”
“ไอ้ควาย ตรรกะเหี้ยมากมายเลยว่ะ ปล่อยกู!!!” มันเข้ามากอดผมจากทางด้านหลังแถมยังกอดโคตรแน่นเลยด้วย มันฝังจมูกลงมายังกลุ่มผมนิ่มๆก่อนจะพูดอู้อี้ แต่ผมได้ยินชัดทุกคำ
“เดี๋ยวกูดูแลมึงเองน้องนิด ไม่ต้องขอเป็นแฟนเนาะ เป็นผัวเมียกันแล้ว”
เออเอาซี้ ผมไม่ใช่สาวน้อยแรกแย้มนะโว้ย และไม่ใช่นางสาวจำเลยรักหักเหลี่ยมโหดอะไรที่พอเสียตัวแล้วจะหยิ่งหรือว่าไล่ผัวหนี ไหนๆก็หลวมตัวไปเป็นเมียมันแถมยังเจ็บตูดขนาดนี้แล้ว ก็ต้องให้ผัวดูแลอย่างเต็มที่หน่อย คริๆ
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะมึง ไม่งั้นกูจะหนีไปนอนกับสาวๆทุกครั้งที่มึงขัดใจกู”
“หึๆ ถ้าทำได้ก็ลองดู”
-----------------------------------------------------------------------
กรี๊ดดดด กลับมาแล้วค่ะหลังจากหายไปเกือบๆสองอาทิตย์ได้ แฮร่ๆ กราบประทานอภัยจริงๆค่ะคนอ่าน
ช่วงนี้ที่มหาลัยเริ่มมีรับน้องแล้ว นี่เพิ่งจะเคลียร์งานเสร็จ
เห็นมีคอมเม้นท์มาถามถึง ก็เลยมาปั่นกันซีให้อ่านค่ะ อิอิ
เป็นไงบ้างคะ ซีคิดต่างป้ะคะ ฮ่าๆๆๆ ไม่มีการดราม่าเกิดขึ้นหลังการรวมร่างแต่อย่างใด
บอกเลยเรื่องนี้(ยัง)ไม่มีดราม่าค่ะ
วันนี้ก็บ๊ายบาย เจอกันคราวหน้าคะ จุ๊บบบบบบ
ขอบคุณที่ยังติดตาม บวกเป็ดคอมเม้นท์ และยังรออ่านเรื่องนี้นะค้า
รักนะ
ปล. คนเขียนแต่งนิยายอีกเรื่องนึง (แต่งกับเพื่อน) ก็คือเรื่อง
พี่เผลอแล้วเจอกัน ว่างๆก็แวะไปอ่านได้น้าค้า
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590581 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก