ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
8
ผ่านมาสองสามวันแล้วที่เราอยู่ด้วยกันที่ห้องของผม หลังจากการลงอ่างในคืนนู้นก็ไม่มีอาฟเตอร์ช็อคใดๆตามมา มันสร้างเงื่อนไขว่าถ้าผมทำตัวดีๆก็จะไม่โดนจิ้ม ที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้กลัวอะไรมันมากมายหรอกนะ (หรอออ) ก็แค่ทำตามที่ท่านหลุมดำสั่งทุกอย่างแค่นั้นเอง ฮืออออออ สารภาพตามตรงว่าเข็ดอ่ะ กว่าจะลากสังขารไปเรียนได้แทบสิ้นลม กลัวเพื่อนสงสัยก็กลัวครับ เดินขาถ่างซะขนาดนี้ T^T หักห้ามความห่ามและความอยากแหกกฎเอาไว้ก่อน เพื่อประโยชน์อันสูงสุดแก่ก้นน้อยๆที่กำลังกลับสู่ภาวะปกติของผม
วันนี้ไอ้กันให้ผมไปส่งมันที่โรงเรียน ส่วนผมเอารถมาใช้อีกวัน ตอนเย็นต้องไปรับมันที่สนามบอล ไอ้กันไปเล่นบอลกับเพื่อนมันครับ สองสามวันมานี้ผมถึงไม่สามารถไปแฮงค์เอาต์กับหนุ่มหล่อชาววิศวะได้เลยถึงแม้จะอยากไปแค่ไหนก็เหอะ T-T อีพวกเพื่อนเลิฟก็ทำเป็นบ่นน้อยใจว่าผมทิ้งพวกมัน แหม กูก็ไม่ได้อยากทิ้งหรอกว่ะพวกกก
.
.
.
.
พอเลิกเรียนผมก็ขับโตโยต้าคัมรี่มาหามันที่สนามหญ้าเทียมหลังมอ วันนี้มันเกิดบ้าอะไรไม่รู้ มันอยากไปดูหนังครับ
“จะดูเรื่องไร”
“Into the Storm”
“เออกูก็อยากดูด้วยๆๆ”
“งั้นไปห้างเลยละกัน ไม่ต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“แหวะ เหม็นเหงื่อจะตายห่า ไม่สงสารคนอื่นมั่งไงวะ” มันเพิ่งเล่นบอลเสร็จครับ คือเอาจริงๆมันน่าจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีมั้ย
“ฮ่าๆ เก็บความสงสารไว้ให้ตัวมึงเองเหอะ”
สบโอกาสผมก็โบกหัวมันไปทีหนึ่งครับ มันไม่กล้าเอาคืนผมหรอกเพราะมันขับรถอยู่ ฮ่าๆๆๆ แต่ไอ้กันละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยมาดึงมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย
“เชี่ยกัน ปล่อยมือกูแล้วตั้งใจขับรถ” ปล่อยดิว้าาา มันอุ่นแปลกๆแถมยังอุ่นไปถึงอกข้างซ้ายเลย เพราะฉะนั้นมึงปล่อยเดี๋ยวนี้!!!
“ใครสั่งใครสอนให้ตบหัวผัว ระวังคืนนี้โดนลงโทษ หึๆ”
“พ่องดิ! สัส!”
.
.
.
.
เรามาถึงห้างตอนหกโมงครึ่งครับ พอจอดรถเสร็จก็ตรงดิ่งไปที่ชั้นโรงหนังเลย ปรากฏว่าเราได้ดูรอบหนึ่งทุ่มพอดี ซื้อตั๋วแล้วก็เลยซื้อป็อปคอร์นกับเป๊ปซี่ รอเวลาเข้าไปดู เย็นๆแบบนี้คนเยอะมากเลยครับ ทั้งนักศึกษาทั้งนักเรียน เรานั่งเบียดกันอยู่บนโซฟา ถัดไปเป็นนักศึกษาสาวมอผมเอง เธอสองคนมองมาทางเราอย่างเปิดเผยด้วยแหละ สงสัยเพราะเห็นว่าผมหล่อมั้ง สาวสองคนนี้หน้าตาก็น่ารักดีนะ คริคริ สนใจอยากรู้จักกับเรามั้ยเธอ?
พวกเธอมองผมสลับกับไอ้กัน แต่ไอ้ครูพละร่างยักษ์นี่ไม่สนใจ มันนั่งแทะป็อปคอร์นเล่นไปเรื่อย เนื้อตัวก็เหงื่อโทรมกาย แต่มันก็ยังเพิกเฉยต่อสาธารณชนอยู่ดีครับ สักพักก็ซุบซิบกันแต่ว่าคงจะดังไปนิด ผมเลยได้ยินด้วย
“มึงว่าใช่มั้ยวะ”
“กูว่าใช่ว่ะ”
“นักบอลเมะป่ะ”
“เออดิ แมนขนาดนั้น”
ผมขมวดคิ้ว อยากจะตรงเข้าไปถามว่าคำว่า “ใช่” ที่พวกเธอพูดถึง หมายความว่ายังไง และคำว่าอะไรสักอย่างที่เป็นสระเอ๊ะ ผมฟังไม่ถนัดเอาซะเลยอ่ะครับ ยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อ ก็ถึงเวลาหนังจะฉาย ผมกับมันก็เข้าไปข้างใน
โชคดีมากที่คนน้อย สงสัยคนอื่นมาดูหนังไทยที่กระแสกำลังแรงล่ะมั้ง โถ่ พระเอกก็งั้นๆแหละ หล่อสู้ผมไม่ได้สักคน ฮ่าๆๆๆๆ พอหนังเริ่มฉายไปสักพัก ไอ้คนที่นั่งข้างๆมันก็เริ่มเลื้อยมาพิงผม ตัวแม่งก็หนักแถมยังเหม็นเหงื่ออีก ผมผลักหัวมันออกแต่มันก็ยังทำมึนเอนมาพิงผมเหมือนเดิม
“เป็นไส้เดือนเหรอมึง นั่งดีๆ กูหนัก เหม็นก็เหม็นยังกะหมาขี้เรื้อน” ผมกระซิบบอกมัน
“พิงหน่อยดิ ง่วง”
“อ้าวไอ้เหี้ย ง่วงแล้วไมไม่กลับห้อง ชวนกุมาดูหนังเพื่อ?”
“ถ้าชวนมึงกลับห้องก็ไม่ได้นอนดิ ถ้าอยู่กับมึงที่ห้องอยากทำอย่างอื่นมากกว่านอน”
ถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดี๊ยวววววววว ไอ้เหี้ยนี่มันที่สุดของที่สุดแห่งความห่าม หื่นกามและเกรียน ผมที่ด่ามันไม่ได้ก็เลยหยิกหน้าขามันแทน ฮืออออ รู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวๆเหมือนมีคนเอาถ่านร้อนๆมานาบแก้ม ร่างกายที่สัมผัสกันเหมือนมีไฟฟ้าอ่อนๆแล่นไปทั่ว T/ / /T โมเม้นต์สาวน้อยอีสคอลลิ่งงงง
เออนะ แล้วสุดท้ายก็เลยตามเลย ปล่อยให้ไอ้ควายนี่นั่งพิงไหล่อย่างสบายใจ ผมไม่สนใจมันหรอกเพราะหนังน่าสนใจกว่าไอ้บ้าข้างๆนี่ตั้งเยอะ ไอ้กันนั่งฝั่งขวามือ แต่ผมวางแก้วน้ำไว้ฝั่งซ้ายของตัวเอง กินคนเดียวเลยถึงแม้ว่าทั้งหมดนี่มันจะเป็นคนจ่ายก็ตาม สะจายยยยยย ฮ่าๆ
.
.
.
.
สรุป ตั้งแต่หนังเริ่มฉายจนหนังจบ ไอ้คนที่ชวนมาแม่งไม่ได้ดูหนังเลยครับ มันเอาแต่กวนตีนผมตลอด! เดี๋ยวก็จั๊กจี้เอวบ้าง กัดแขนบ้าง กัดไหล่บ้าง หนักกว่านั้นคือไซร้คอ - - แล้วก็พูดน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ตัวมึงหอม” อยู่นั่นแหละ ให้ตายเถอะไอ้หลุมดำมันเป็นประสาทชัดๆ อยากถีบมันให้ให้บ้าจริงๆ ผมก็ได้แต่ปัดมือมันออกอย่างเดียวอ่ะ นี่ดีที่ไม่มีคนนั่งข้างๆ ไม่งั้นคงโดนด่ายันโคตรแล้วล่ะ
หลังจากออกมา มันก็ชวนมาซื้อพวกของใช้กับของกิน มันเดินไปเอารถเข็นมาหนึ่งคัน ผมเดินนำหน้ามันมาที่แผนกของสดเพราะรู้ว่ามันจะมาซื้อผลไม้แน่นอน แล้วมันก็หยิบผลไม้อย่างเดิมๆที่มันชอบซื้อ
“ซี มึงชอบกินผลไม้อะไรบ้างวะ”
“แดกได้หมดแหละ กูไม่ใช่พวกเลือกกิน”
“โอ้โห ตอบดีมากครับคุณเมีย”
“ไอ้บ้านี่ เลิกเรียกกูว่าเมียได้แล้ว!”
“ฮ่าๆ ห้ามกูได้เหรอไงน้องนิด แต่ถึงกูจะเรียกอะไรยังไงมึงก็เป็นเมียกูอยู่ดี ป่ะ ไปดูอย่างอื่นกัน”
แล้วมันก็ใช้แขนหนีบคอผมแล้วลากให้เดินติดกับมัน ผมก็ได้แต่หยิกไปตามตัวควายๆ แต่ทำไมมันทำเหมือนมันไม่เจ็บวะ ยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่ได้ เห็นแล้วหงุดหงิดแม่งงง
“ปล่อยกูเลยนะ มึงเห็นคนมองมั้ย!”
“เค้ามีตา เค้าก็มองเป็นธรรมดาแหละ”
ไอ้ครวย มันคนละแบบกันเว้ย! T^T ทำไมมันถึงเป็นคนหน้ามึนขนาดนี้ ซีปวดหัว ช่วยซีด้วยยยยย ซีไม่อยากให้สาวๆมองมาที่ซีแบบนั้น คือซีไม่ใช่เกย์นะ ฮืออออออออ ซียังชอบผู้หญิงอยู่ แต่ซีแค่หลวมตัวมีผรัวเฉยๆ แค่นั้นเอ๊ง
มันลากผมผ่านหลายแผนก รถเข็นก็เต็มไปด้วยของมากมาย จนเรามาหยุดอยู่ที่เชลฟ์เล็กๆ ซึ่งมีกล่องสี่เหลี่ยมที่ผม(เคย)คุ้นเคยและใช้บ่อยสมัยที่ยังไม่มีสะมีวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด
“เลือกดิ”
“อะ... อะไร?”
“ก็อยากให้กูใส่ถุงไม่ใช่ไง เลือกเลยอยากได้กลิ่นไหน”
หน้าผมร้อนผ่าวขึ้นมาอีกหนเมื่อเห็นสายตาล้อเลียนของเชี่ยนี่ มุมปากยกยิ้มเล็กๆเหมือนกำลังขำ สายตาแพรวพราวที่มองมาทำให้ผมอยากจะจับหัวมันมาโขกกับชั้นวางของนี่ให้ตายๆไปซะ
“ไม่ซื้อ! ไม่ต้องใช้! เพราะมึงจะไม่ได้เอากูอีก! จบ!”
“ใช่มั้ยน่ะที่พูดน่ะ เห็นโดนทีไรครางดังทุกที”
ผมฟาดมือลงที่บ่ามันอย่างแรงเพื่อระบายความอับอายจากเรื่องที่มันพ่นออกมา เชี่ยแม่ง มันพูดออกมาหน้าตาเฉย ไอ้สึด ใครให้เอาความจริงมาล้อเล่นวะ T/T อยากให้มึงลองมาเป็นกูบ้าง พอถึงตอนนั้นใครจะหยุดตัวเองได้ล่ะ ฮือ
“เอาเลือกเร็วๆเลย นี่กูให้โอกาสแล้ว อย่าให้กูเลือกเองนะเว่ย หึๆๆ”
“เชี่ยกัน! มึงแม่ง...”
ผมหลับหูหลับตาคว้ากล่องถึงยางที่อยู่ใกล้มือที่สุดมากล่องนึงโยนลงรถเข็นแล้วเดินหนีแม่งเลย แงงง กูอยากจะบ้า! สักพักมันก็เข็นรถตามมา
“ซื้อไรอีกมั้ย”
“ไม่”
“งั้นไปคิดเงินเลย”
ผมปล่อยให้มันไปจ่ายเงินคนเดียว ส่วนผมเดินไปซื้อไอติมรอ พอได้ไอติมโอรีโอ้ ไอ้หลุมดำของชีวิตผมก็จ่ายเงินเสร็จ มันถือถุงพลาสติกหลายใบไว้ในมือข้างเดียวและเดินมาหาผม แต่ผมไม่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณในตอนนี้ กะจะเดินหนีมันไปลานจอดรถ แต่มันก็เดินมาประชิดแล้วก็ใช้มือข้างที่ว่างล็อคคอผมไว้อีก
“มึงอะไรกับกูมากมั้ยเนี่ยไอ้กัน!”
“มาก มากๆเลยด้วยแหละ โอ๋ๆดูทำหน้าทำตา งอนอะไรกูวะ”
“ถุยยยยย อยากจะอ้วกใส่หน้า กูเนี่ยนะงอนมึง? ใช้เห็บหมัดบนหัวคิดรึไง”
“หึๆ ไม่งอนก็ไม่งอน แต่เดินหนีซะเร็วแถมยังสะบัดหน้าหนีคอแทบหัก ไม่งอนๆๆ”
เฮ้อออออออออออออออออออออออ ขอลดอายุขัยตัวเองด้วยการถอนหายใจซักแปดล้านรอบ ผมเลิกสนใจมันและตักไอติมเข้าปากแก้เครียด ก้มหน้าก้มตากินแม่งเลย ไม่อยากเห็นหน้าไอ้บ้านี่อีกต่อไป
“ฮ่าๆๆ มึงดูนั่นดิ กูควรภูมิใจในตัวเองใช่มั้ยเนี่ย ไม่เคยใช้กับมึงซักรอบเลยนะน้องนิด”
“อะไรอีก”
มันชี้นิ้วไปที่ป้ายสีเขียวที่ห้อยลงมาจากเพดาน มีข้อความตัวใหญ่เขียนไว้ว่า
“ภูมิใจไม่ใช้ถุง”
... โนคอมเม้นท์ ...
.
.
.
.
มาถึงห้อง ไอ้กันเป็นคนถือของขึ้นมา มันเอามาไว้ที่ห้องผมครับ ส่วนตัวมันก็กลับไปเอาเสื้อผ้าที่ห้องมาเพิ่ม ผมเลยเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สดชื่น ตอนที่มันนั่งพิงผมในโรงหนัง เหงื่อมันติดตัวผมด้วย +.+อาบน้ำเสร็จแล้วสบายกายสบายใจที่สุดดดด
ผมเดินเข้ามาในครัวที่มีถุงวางอยู่บนโต๊ะกินข้าว ของส่วนใหญ่เป็นของกิน ผลไม้ นม อาหารที่บำรุงร่างกายเกือบจะทั้งหมด ผมเอาออกมาจัดเรียบร้อย และในถุงสีขาวใบใหญ่ยังมีกล่องสีเหลี่ยมเล็กที่ผมจำได้ว่าผมโยนลงรถเข็นแค่กล่องเดียว แต่ตอนนี้มันมีอยู่ถึงสี่กล่อง…
ผมเอาทั้งหมดออกมาดู มันมีกล่องสีชมพู สีน้ำเงิน สีม่วงและสีส้ม…
“เฮ้ย!”
ผมสะดุ้งเมื่อมีมือหนากอดมาจากทางด้านหลัง มันกดจูบลงที่แก้มของผมแรงๆ กลิ่นสบู่ที่ลอยแตะจมูกแทนกลิ่นเหงื่อแปลว่ามันอาบน้ำมาแล้ว
“ไหนดูดิ๊ คืนนี้อยากให้กูใช้อันไหนก่อน?”
“อะ ไอ้บ้า ใช้บ้าอะไรล่ะ พรุ่งนี้กูเรียนเช้า”
“แน่ะ โกหกอีกแล้วนะน้องนิด หึๆ มึงเรียนเที่ยง...”
“อื้ออออ... ไม่เอา...”
มันอุ้มเหมือนกับว่าผมตัวเบามากในขณะที่ปากของเรายังมีคอนเนคชั่นกันอยู่ โดยที่มันไม่ลืมเกี่ยวเอาถุงสีขาวมาด้วย ประตูห้องนอนถูกเปิดออกด้วยมือข้างเดียวของไอ้หลุมดำ แผ่นหลังผมสัมผัสกับเตียงนุ่ม สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นในหัวผมอีกแล้วววววว
.
.
.
.
“อะ... อ๊า... ตรงนั้น... ไอ้เชี่ยอย่าแกล้ง!! อื้อออออ...”
“หึๆ จะรีบไปไหนน้องนิด”
.
.
.
.
และค่ำคืนนี้ก็ผ่านพ้นไปพร้อมกับกล่องสี่เหลี่ยมหนึ่งกล่องที่ถูกทิ้งลงในถังขยะ...
T^T โนคอมเม้นท์อะเกนนนนนน
------------------------------------------------------------------------------------------------
ดึกๆแวะมาส่งครูพละกับน้องนิดค่ะ ไม่รู้นอนกันรึยัง ตอนนี้ก็เรื่อยๆเช่นเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมคือมันสั้นลงค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เคลียร์งานได้หนึ่งวันก็เลยมาอัพก่อนจะหายไปอีกยาวๆ T^T อภัยให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และบวกเป็ด เราอ่านทุกๆคอมเม้นท์เลยน้า
บ๊ายบายยย เจอกันตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590098 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก