ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
16
แล้ววันเสาร์ก็มาถึง วันที่ผมจะกลับบ้าน แต่พอคุยกันไปกันมา คุยหันหลายท่าจนไอ้กันตกลงปลงใจกลับบ้านพร้อมผม คือเราอยู่จังหวัดเดียวกันครับ อยู่ในเมืองทั้งคู่ มันเลยจะแวะส่งผมที่บ้าน ดีจังไม่ต้องขับรถเอง สบายยยย
พอขึ้นรถ แอร์เย็นๆและเพลงเบาๆนำพาผมสู่ห้วงนิทราในทันใด หุๆ... ให้ครูพละขับรถไป วิศวะพักสายตาแป๊บ
.
.
.
.
"อื้อออ"
ผมปรือตาตื่นขึ้นมาเมื่อมีความเย็นจัดมากระทบแก้ม ปรากฏว่ากันเอาขวดชาเขียวที่มันเพิ่งซื้อมาแนบหน้าผม
"อ่ะ กินมั้ย"
"ไม่เห็นต้องถาม มีอย่างอื่นป่าว ขนมอ่ะ"
"รื้อดู อยู่ในถุง กูซื้อมาหลายอย่าง"
ตาผมลุกวาวเมื่อมันซื้อของกินหลายอย่างที่ผมชอบมา ชำเลืองตามองทางฝั่งมัน พบว่ามีแค่แก้วกาแฟแก้วเดียวเท่านั้น ผมแกะแซนวิชแฮมชีสออก แบ่งเป็นสองส่วนและป้อนคนขับรถ กันอ้าปากรับแต่โดยดี แต่ก็ไม่วายลามปามมากัดนิ้วผมอีก
"ตอนกูไปส่งนี่จะพากูลงไปเปิดตัวเลยป่ะ ฮ่าๆ"
"พ่องดิ พ่อแม่กูจะรับได้รึเปล่ายังไม่รู้เลย"
"รับไม่ได้ก็ไม่ต้องซีเรียส เดี๋ยวป๋ารับเลี้ยงดูหนูเอง"
"แหมป๋า หนูเสียความบริสุทธิ์ให้ป๋า ยอมป๋าขนาดนี้ ลองไม่เลี้ยงหนูสิ มึงตายแน่!"
"ฮ่าๆๆๆ เมียอย่าโหดสิวะ ขู่ซะไม่กล้าทิ้งไปไหนเลย"
มือใหญ่ลูบหัวผมไปมา ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปจนถึงหน้าอกข้างซ้าย ก็หวังว่ามันจะทำตามสัญญาที่มันพูดนะ...
.
.
.
.
สองชั่วโมงกว่าๆ เราก็เข้าสู่ตัวจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดของเรากันแล้วครับ ไม่ได้กลับมาสองเดือนกว่าตั้งแต่เปิดเทอม ผมบอกทางมันเสร็จสรรพ ไม่นานนักหลังจากฝ่ารถติด คัมรี่สีดำหยุดลงที่รั้วบ้านสีขาวสะอาดตาที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี~
"กูไปแล้วนะเว่ย พรุ่งนี้เจอกัน"
ก่อนจะลง กันรั้งข้อมือผมเอาไว้ ดึงผมเข้าหาตัวและบดริมฝีปากลงมา ผมเปิดปากรับสัมผัสรุ่มร้อนจากคนตัวใหญ่ นานเกือบนาทีกันถึงปล่อยออก
"คิดถึงมึงแน่ๆ"
"ไอ้สัสอย่าเวอร์ แค่คืนเดียวไม่ตายหรอก"
"คืนนี้เซ็กส์โฟนนะเมียนะ"
"ครวยเถอะ ไอ้บ้าไร้สาระ กูไปแหละ"
ผมยืนรอให้รถสีดำพ้นสายตา ถึงหันมากดออดหน้าบ้าน ประตูเปิดออกโดยน้องสาวตัวแสบที่พุ่งเข้ามากอดทันทีที่เห็นหน้าผม
"โคตรคิดถึงแกเลยอ่ะ"
"มึงไม่เรียนพิเศษเหรอไง"
"วันเกิดก็หยุดบ้างดิ เรียนมากสมองฝ่อพอดี แล้วมายังไงเนี่ยทำไมไม่เอารถมา"
"กูมากับเพื่อน"
"ใครหรอ พี่เจ็ทหรอ"
ผมตอบส่งๆไม่อยากให้ไอ้ซายน์ถามไรมากมาย ให้มันคิดว่าเป็นไอ้เจ็ทไปนั่นแหละ เพราะส่วนใหญ่ ถ้าผมไม่เอารถมาเองก็จะกลับกับไอ้เจ็ทครับ
"เออๆ ไปเข้าบ้าน ป๊าม้าล่ะ"
"มีงานทั้งคู่ กลับมาเย็นๆนู่น แก เค้ายังไม่ได้เค้กเลยว่ะ แกพาเค้าออกไปซื้อหน่อยนะ"
"เออๆๆก็ได้ กูเก็บของก่อน"
.
.
.
.
ไอ้ซายน์มาซื้อเค้กที่ร้านเบเกอรี่เจ้าประจำ คนแน่นโคตรๆเลยครับ มันจัดการเลือกของมันเองแต่ผมจะเป็นคนจ่ายเงิน - -
"ซายน์!"
"อ้าววว อีเบส มาไงอ่ะมึง มากับเมียอ่อวะ"
"เออ ว่าแต่มึงมาซื้อเค้กวันเกิดเหรอ"
"ช่ายยยยยย มานี่กูจะแนะนำให้รู้จักพี่ชายกู นี่พี่ซี เรียนวิศวะ พี่ซีๆ เพื่อนซายน์เองชื่อเบส"
"หวัดดีครับพี่"
"ดีๆ"
เด็กผู้ชายตัวสูงพอๆกับผมเอ่ยทัก ผมตอบนิดหน่อยจากนั้นก็คุยกับน้องสาวผม แหม่ ไอ้ซายน์มีเพื่อนหล่อๆกับเค้าด้วย ปกติมันคบแต่ผู้หญิง อย่างว่าแหละครับมันเรียนโรงเรียนหญิงล้วน
"เอาแค่นี้ค่ะ พี่ซีจ่ายเงินด้วย เดี๋ยวซายน์มา"
ครับ... กูก็ได้แต่ควักกระเป๋าออกมาจ่ายตามคำบัญชาของน้องสาวผู้น่าหมั่นไส้ ไอ้ซายน์เดินไปกับเพื่อนมันไปที่โต๊ะซึ่งมีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ ผมมองตาม ปรากฏว่ามันไปจับแก้มผู้ชายตัวเล็กครับ แล้วก็คุยกันหัวเราะคิกคักสนุกสนาน สักพักคงนึกได้ว่าผมมาด้วย มันเลยบอกลาเพื่อน ได้เวลากลับซักที
.
.
.
.
"ผู้ชายสองคนที่ซายน์รู้จักอ่ะ เป็นแฟนกันนะ"
"ฮะ? ที่ร้านเค้กน่ะนะ?"
"เยสสสส น่ารักอ่ะ ซายน์ชอบ"
"มึงชอบเกย์เหรอไง"
ผมถามมันอย่างเนียนๆ ไม่แสดงพิรุธอะไร(รึเปล่า) พยายามไม่ทำสายตาหลุกหลิก
"ชอบสิ น่ารักจะตาย เวลามันมองกันนะโอ้ยยยย ฟินเฟ่อร์"
"ถ้ากูเป็นบ้างล่ะวะ"
"ก็เป็นสิ แล้วจะเป็นเคะหรือเมะดีล่ะ เอ๊ะ แต่ตามรูปการณ์แล้วแกต้องเป็นเคะแน่นอน"
"เชี่ยไรของมึง เคะเมะไร"
เหมือนว่าสวรรค์เปิด ไอ้ซายน์นั่งเล่าเรื่องเกย์แบบเบสิคทั้งหมดทั้งมวลที่ควรต้องรู้ ราวกับว่ามันเป็นเสียเอง และราวกับว่ามันรู้ว่าผมเสียตัวให้ชายด้วยกันไปแล้ว เฮ้ย ไม่ใช่มั้งงงง
.
.
.
.
ไอ้ซายน์มันหลอกล่อให้ผมพาไปห้าง และไปซื้อเครื่องสำอางเป็นของขวัญวันเกิดมันอีก เจริญพร - - กว่าจะกลับจากห้างก็เลยเวลาเย็นครับ ป๊าม้า พี่ซันและพี่แจงพี่สะใภ้อยู่ที่บ้านหมดแล้ว
"หวัดดีครับป๊า ม้า พี่ซัน พี่แจง"
"อ้าวซี มาถึงตอนไหนลูก ม้าไม่เห็นรถซี"
"มากับเพื่อนครับ มาถึงตั้งแต่สายๆแล้ว คิดถึงม้าจัง"
ปฏิบัติการออดอ้อนแม่เกิดขึ้นละครับ ฮ่าๆ ไอ้ซายน์ย่นจมูกใส่ผมแบบหมั่นไส้ ส่วนพี่ซันส่ายหน้ากับความปัญญาอ่อนของผม ถึงแม้อยู่ข้างนอกจะห่ามแค่ไหน แต่ผมน่ารักในสายตาของครอบครัวเสมอนะ ฮ่าาาาาาาา
"อ้วนขึ้นนะไอ้หมา"
"ว่างั้นเหรอพี่ซัน ป๊าม้าให้เงินเดือนดีก็งี้ ฮ่าๆ"
"พูดงี้ให้ป๊าลดลงครึ่งนึงมั้ยล่ะ"
"โหยยยย อย่านะป๊าไม่งั้นซีกินแกลบอ่ะ นี่ซายน์เพิ่งหลอกให้ซื้อของขวัญให้ หมดไปเป็นหมื่น"
"แหมกับน้องกับนุ่งอย่ามาทำเป็นหวงไปหน่อยเลย บลาๆๆๆๆๆ"
แล้วทุกคนก็ต้องฟังไอ้ซายน์มันพูด แม่งพูดมากชิบหายเลย สรุปวันนี้จะออกไปกินข้าวร้านข้างนอกโดยพี่ซันเป็นเจ้ามือครับ
.
.
.
.
พอกินข้าวกันเสร็จพี่ซันพี่แจงกลับแล้ว (เค้าอยู่บ้านอีกหลังหนึ่ง) ป๊าม้า ผม และไอ้ซายน์กลับมาถึงบ้านเกือบๆห้าทุ่ม ซึ่งก็แยกกันเจ้าห้องใครห้องมัน
คืนนี้ผมคิดว่าจะเข้าไปเอ่ยคำโปรยกับป๊าม้าสักหน่อยเรื่องของผม แต่ยังไม่บอกทั้งหมดหรอกครับ ใจผมเองกลัวไม่น้อย
ป๊ากับม้านั่งดูข่าวอยู่ในห้อง ใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆเลยว่ะ
"ว่าไงไอ้ซี มีอะไร"
ป๊าถาม ผมเดินไปนั่งข้างพวกท่านทั้งสองและเริ่มกระบวนการหยั่งเชิงทันที
"ป๊าม้าอยากมีหลานมั้ย"
"อะไรน่ะซี ถามอะไรแบบนี้ ลูกไปทำใครท้อง?!"
"เปล่าครับม้า ไม่ใช่แบบนั้น"
ผมรีบปฏิเสธเมื่อม้าถามแบบนั้น ส่วนป๊าเริ่มมองผมด้วยสายตาแข็งๆแล้ววววว เดี๋ยวนะฟังซีก่อน มันไม่ใช่แบบน้านนนนน
"แล้วมันยังไงวะ จู่ๆมาถามว่าอยากมีหลานมั้ย จะให้ป๊าม้าคิดยังไง แกกำลังจะพูดอะไรไอ้ซี"
"คือซีไม่ได้ไปทำใครท้องนะ จริงๆนะป๊า ที่ซีจะถามจริงๆ คือ..."
...
"ถ้าซีไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ไม่มีหลานให้ป๊าม้า จะว่าอะไรซีรึเปล่า"
ท่านทั้งสองมองหน้ากัน ส่วนผมนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อรอฟังสิ่งที่กำลังจะได้ยิน
"ทำไมล่ะซี ทำไมคิดว่าตัวเองจะไม่แต่งงาน ไม่มีลูก? ซีอาจจะยังไม่เจอคนที่ใช่เฉยๆนะ ถ้าโตกว่านี้ ได้เจอผู้หญิงดีๆ เดี๋ยวก็จะอยากแต่งงานเองนั่นล่ะลูก”
แม่พูดพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย ยิ่งรอยยิ้มอ่อนโยนระบายบนใบหน้าม้า ผมยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนและไม่อยากพูดมันออกมาเลย
“ป๊า ม้า…”
“ซี… ไม่ได้ชอบผู้หญิงแล้ว”
ป๊ากับม้าหันมามองผมพร้อมกัน ความเงียบเกิดขึ้นชั่วครู่ ม้าดึงมือผมไปจับและบีบ
“ซี… เรื่องจริงเหรอลูก”
“ครับ ซีคิดว่าแบบนั้น ป๊าม้าจะโกรธซีมั้ย จะเกลียดซีมั้ย”
ผมมองหน้าท่านทั้งสอง ผมพูดมันออกไปแล้ว… สายตาป๊าไม่ได้บอกอะไรให้ผมเดาได้เลย มีเพียงความว่างเปล่า แต่ม้าเม้มปากแน่น
“แกมั่นใจเหรอ อารมณ์ชั่ววูบมั้ง ไปคิดดีๆก่อน”
“ถ้าซีเป็นจริงๆ ป๊าม้าเกลียดซีมั้ย”
“จะเกลียดทำไม ถึงซีจะเป็นยังไง ซีก็เป็นลูกของป๊ากับม้าเหมือนเดิม” น้ำตาผมแทบร่วงเมื่อได้ยินม้าพูด
“ก็ตามนั้น อยากเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ เป็นคนดีก็พอ แล้วเรื่องลูกหลานอะไรนั่นแกไม่ต้องซีเรียสหรอก เดี๋ยวไอ้ซันก็กำลังมี แล้วไอ้ซายน์ ยังไงมันก็ต้องมีแน่ๆ ป๊าไม่ได้อยากมีลูกหลานเป็นโหลขนาดนั้น”
“จะไม่ด่าซีหน่อยเหรอ”
“ป๊าม้าให้แกคิดเองมาตั้งแต่เด็ก อะไรดี ไม่ดี ป๊าให้แกตัดสินใจเอง ถ้าคิดว่าทำแล้วมีความสุข ไม่เดือดร้อนใครก็ทำไป ไม่ต้องเอาคนอื่นมาเป็นคนตัดสิน ถึงป๊าม้าบังคับแกให้มีแฟน ให้แกแต่งงาน แกจะมีความสุขมั้ย”
“…”
“แกเป็นเกย์ก็ดีไปอย่าง จะได้ไม่เสี่ยงไปทำลูกชาวบ้านเค้าท้อง”
“จริงด้วยป๊า ว่าแต่… แฟนลูกเป็นใครเหรอ เก่งน่าดูแฮะมาเปลี่ยนลูกชายม้าได้”
“รอซีแน่ใจก่อนนะครับแล้วจะพามาให้รู้จัก ขอบคุณนะครับที่เข้าใจ ซีรักป๊าม้านะครับ”
.
.
.
.
เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยว่ะครับ มันโล่ง โล่งมากกกกกกกกกกก ดีใจที่ทุกอย่างออกมาดี ผมไม่ได้ถูกไล่ตะเพิดหรือว่าถูกตัดออกจากกองมรดกแต่อย่างใด แสดงว่าผ่านสินะ ผมได้ไฟเขียวในการคบผู้ชาย ฮืออออออออออ ดีจายยยยยยยยยยย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ในขณะที่ผมกำลังจะนอน ประตูห้องมีคนมาเคาะ ปรากฏว่าไอ้ซายน์ครับ มันเดินเข้ามาพร้อมกับตุ๊กตาควายเน่าที่มันกอดมาตั้งแต่เด็ก
“นอนด้วยดิ”
“อะไรของมึง ไปนอนห้องมึงสิวะ”
“ทำไมเล่า ก็เค้าคิดถึงแกอยากนอนกอดแกไง”
“อย่า มึงมีอะไรก็พูดมา” ผมรู้ว่าซายน์ไม่ได้คิดถึงผมอย่างที่ปากมันว่าหรอก มันเดินไปทิ้งตัวลงที่เตียงนอน ยึดพื้นที่เกินครึ่งไปแล้ว
“เค้าเห็นนะว่าใครมาส่งแก เห็นด้วยว่าทำอะไรกันบนรถ”
ขวดโลชั่นที่ผมถืออยู่ร่วงลงบนพื้น เหี้ยแล้วไง…! ผมรีบหมุนตัวกลับไป ไม่ทงไม่ทาแม่งละโลชั่น ดึงตัวไอ้ซายน์ขึ้นมานั่งคุยกันให้รู้เรื่อง
“ทำไมมึงถึงรู้”
“อ๊าวววว ไม่รู้ก็โง่ละ ก็แอบดูอยู่ไง เห็นรถใครไม่รู้แปลกๆมาจอดหน้าบ้าน เห็นแกกำลังจะลง แล้วผัวแกก็ลากคอไปจูบใช่มั้ยล่ะ”
“มะ ไม่ใช่เว้ย!”
“ยอมรับเหอะซี ยอมรับโดยดีว่าแกมีผัวแล้ว และกรุณาเล่าหน่อยว่าเป็นไงมาไง ทำไมถึงกลายพันธุ์ แล้วที่แกไปหาป๊าม้า แกไปคุยเรื่องนี้ใช่มะ”
“อือ ป๊าม้าอนุญาต”
“ว่าแล้ววววววว รู้อะไรมั้ย ป๊าม้า อ้อ พี่ซันด้วย เคยพูดว่าอยากให้แกเป็นเกย์นะ เพราะแกมันเจ้าชู้ เค้าห่วงว่าแกจะไปพลาดท่าทำผู้หญิงท้อง ในที่สุดก็สมใจซะที ฮ่าๆๆๆๆ ผัวแกชื่อไร เหมือนจะหล่อเลย *-*”
“ลามปามแล้วมึง เป็นเด็กเป็นเล็ก”
“ลามปามอะไร เค้าเชี่ยวชาญวงการนี้มากกว่าแกอีก แกยังไม่รู้เลยว่าเคะเมะคือไร อิอิ แล้วได้กันยัง เค้าเดาว่าแกต้องอยู่กับแฟนแกแล้วแน่ๆ ต้องได้กันแล้วด้วย ใช่มั้ย”
“เสือก”
“เจ็บมากป่ะ”
“เสือก! มึงกลับไปนอนห้องมึงเลยไป ไร้สาระว่ะ”
ผมพยายามลากไอ้น้องสาวสุดกวนตีนออกจากเตียงแต่มักลับยึดผ้าห่มไว้แน่นจนผมทำไรมันไม่ได้ ปากมันก็พล่ามต่อไป
“นี่ มานอนคุยกันดีๆเร็ว เล่าหน่อยดิ เจอกันได้ไง ใครจีบใครก่อน”
เมื่อทนคำรบเร้าของมันไม่ไหวก็ต้องเล่าครับ แต่เล่าแบบย่อๆพอสังเขป อันไหนไม่เหมะกับเยาวชนของชาติก็ข้ามๆไป
“ถ้าแบบนี้ ผัวแกรักแกแล้วชัวร์ ส่วนแก แกก็รักเค้าแล้วแน่ๆ”
“บ้าสิ…”
“ไม่เชื่อแกก็ลองกลับไปเลิกกัน ไม่สิ ลองแยกกันอยู่ แกต้องอยู่ไม่ได้แน่”
“อืม…”
“รีบบอกรักซะนะ ก่อนทุกอย่างจะสายเกิน หุๆๆๆ”
“แต่กูเป็นผู้ชาย มันก็เป็นผู้ชาย”
”อย่าคิดว่าเป็นผู้ชายแล้วจะรักกันไม่ได้ ความรักมันไม่เคยจำกัดเพศหรอก มีแต่คนเรานี่แหละเอาเพศมาจำกัดความรัก”
“โอ้โหหหหหหห เฉียบคมสุดๆ มึงคิดได้ไง”
“เห็นในเฟสบุ๊ค ฮ่าๆ”
“ถุยยยยยยยยย”
“เง้ออออ ง่วงแล้วอ่ะ เค้านอนก่อนนะ บรัยส์ ฝันดี”
แล้วมันก็หลับไปไม่สนใจโลก ผมคว้าโทรศัพท์มากดดูเวลา แต่พบว่ามีไลน์จากไอ้คุณหลุมดำ กำลังเด้งเลยครับ
‘นอนยัง’
‘ยัง’
‘เฟสทามดิ’
‘น้องนอนอยู่ด้วย พรุ่งนี้ก็เจอกันละ กลับบ่ายๆเนอะ’
‘ครับๆ คิดถึงมึงว่ะ อยากกอด’
‘พรุ่งนี้ละกัน : P กูนอนแล้วนะ ฝันดี’
‘ฝันดีเมีย’
‘<3’
-----------------------------------------------------------------------------
มาม่าครอบครัวไม่มีนะจ๊ะ ฮ่า ซีน่ารักนะเวลาอยู่กับครอบครัว ^^
ตอนนี้ยาวหน่อยและสาระด้วย ไว้ตอนหน้าค่อยอ่านตอนไม่มีสาระนะคะ แบบหนักๆเต็มๆเลย เดี๋ยวจัดให้ 5555 อุอิ
สำหรับคอมเม้นท์ที่บอกว่าให้น้องนิดเบี้ยนกับน้องเก้านั้นก็น่าสนนนน 555555555
ส่วนเจ็ทปุนนั้น... เมื่อเราเห็นรูปรูปนึงแล้ว...
บอกเลยว่าอยากแต่งให้ได้กันเองมาก โฮ่ๆๆๆๆ
วันนี้บัยส์ๆๆ เจอกันตอนหน้าเด้อ จุ๊บบบบบบบ รักคนอ่านนะคะ แต่รักคนเม้นท์มากกว่า วะฮ่าาาาาา
ปล.ฝากเพจ NASU ด้วยงับ
https://www.facebook.com/novelYbyNaSu?fref=tsปล.2 ฝากนิยายเรื่อง Addicted ติ ด รั ก และ พี่เผลอแล้วเจอกัน ด้วยนะค้าาาาาาา
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590593 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก