ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
SPECIAL
18.1
..หนุ่มวิทย์กีฬาเป็นเหตุ..
"เป็นเหี้ยไรไอ้ซี เห็นมึงหน้างอมาแต่เข้าคาบละ"
"เปล่า"
ผมตอบไอ้เจ็ทและรีบเหยียบตีนไอ้ปุนไว้เมื่อเห็นมันทำท่าจะอ้าปากพูด อย่าเชียวนะมึงนะ อย่าบอกใครรู้ได้รู้ไปเชียว
"หือ เดี๋ยวนี้ปิดบังพวกกู?"
"ไม่ได้ปิดบังนะเว่ย กูแค่... แค่... ปวดท้อง ไม่สบายนิดหน่อยว่ะ"
"เออๆ คงไม่ตายหรอกเนาะ งั้นกูไปก่อน นิครออยู่"
"เค เจอกันพรุ่งนี้เว่ย"
ไอ้ภูไปแล้วหนึ่ง และไอ้เจ็ทตามไปติดๆ เห็นมันบอกว่ามีธุระ ส่วนไอ้ปุนก็ไปเหมือนกันครับ ไปเกี้ยวสาวบัญชี เลยเหลือผมนั่งแกร่วอยู่คนเดียวที่ม้าหินอ่อนรอไอ้กันมารับ สักพักมีกลุ่มผู้ชายประมาณห้าหกคนมานั่งที่ติดกันกับผม เสื้อสกรีนว่า วิทย์กีฬา หน้าแม่งโหดชิบหายพอฟัดพอเหวี่ยงกับเราๆชาววิศวะเลยทีเดียว
"คืนนี้ไปหลังมอเถอะ กูแม่งอยากเมา อยากแอ้วสาว เบื่อสัสๆ"
นั่นนนนน คำนี้ยังตามมาหลอกหลอนกูได้อีกนะ ไม่เข้าใจโว้ย ช่วงนี้เจอแต่คำว่า เบื่อ กระแทกทั้งหูกระแทกทั้งใจ ฮืออ
"เมียไม่ด่าเหรอไงวะ ฮ่าๆๆๆ"
"กูกำลังเบื่อ"
"เบื่อไรมึง"
"เรื่องบนเตียงแม่งกำลังจืดชืดว่ะ กูอยากให้เค้าเริ่มก่อนบ้าง ตอบสนองกูบ้าง อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเกินจะหวงตัวแล้วมั้ง ถามว่ารักมั้ยกูก็รัก แต่เรื่องพวกนี้มันต้องไปด้วยกัน บลาๆๆๆๆๆ"
สมองกลวงๆของผมกำลังแล่น ทุกสิ่งทุกอย่างวิ่งวนด้วยอัตราเร็วที่มากกว่าแสงเมื่อกำลังประมวลผลสิ่งที่ไอ้พวกโต๊ะข้างๆกำลังพูดกัน ผมยังไม่อยากเจอคนที่เป็นต้นเหตุในผมนอยด์อยู่แบบนี้เลยไลน์ไปบอกมันว่าไม่ต้องมารับ และกดเบอร์โทรหาไอ้ปุน
"ฮัลโหล ไอ้ปุนมึงอยู่ไหน"
(ใต้ตึก มึงอยู่ไหนวะเนี่ย แล้วดูทำเสียงหมาโดนทิ้ง)
"มารับกูหน่อย มีเรื่องอยากคุยด้วย"
หลังวางสายไม่นาน ไอ้ปุนขับรถมารับผม ผมเลยบอกว่าอยากไปหอมันมากกว่า มันก็ตามใจครับ
"เอ้า มีไรก็ว่ามา แต่ถ้าให้เดากูว่าเรื่องผัวมึงใช่มะ"
"เออ..."
"มันยังไม่ยอมเอามึงอีกเหรอวะ ฮ่าๆๆ"
"โถ่ไอ้เหี้ยปุน มึงเลิกตอกย้ำกูเถอะะะะ แค่นี้กูก็คิดมากจะตายห่าอยู่แล้ว ยิ่งได้ยินไอ้โต๊ะข้างๆมันคุยกันกูยิ่งนอยด์!"
"มันคุยกันว่าไร"
"แฟนมันไม่เด็ดดวง ไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้นทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้ว"
"แล้วเกี่ยวกับชีวิตมึงยังไงวะ คือมึงเล่นตัวเหรอ"
"เล่นห่าอะไรล่ะ อ่อยแล้วเถอะแต่มันเฉยกับกูมากเลยนะมึง"
"แล้วทำไมมันถึงเฉย เริ่มตั้งแต่วันไหน มึงพอจะเดาสาเหตุได้มั้ย เล่ามาซิ"
ผมก็เล่าให้มันฟังครับ เรื่องไอ้เก้าคืนนั้นแหละ คืนเริ่มต้นเหตุการณ์น่าพิศวงนี่ ไอ้เหี้ยปุนในตอนนี้ดูจริงจังซะยิ่งกว่าตอนที่จะพรีเซนต์โปรเจกต์เป็นไหนๆ
"ตามรูปการณ์แล้วนะ มันน่าจะลงโทษมึงเฉยๆนี่ล่ะ มึงมันร่านไง มนุษย์ร่านต้องโดนลงโทษษษ"
"มึงงงงง นี่กูจริงจังนะโว้ย ขอสาระได้มั้ยล่ะ กูร่านตรงไหนถามดิ๊ คือกูไม่มีเพื่อนคุยก็ไปคุยกับไอ้เก้าไง ปล่อยมันนั่งแดกเหล้ากับเพื่อนมัน กูผิดเหรอถามหน่อย แล้วถ้ามันลงโทษ ทำไมต้องลงกูนานขนาดนี้ด้วย"
"เอ๊า ก็อยากให้มึงขาดใจไง ทรมานเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย ฮ่าๆ มันคงอยากจะทำให้รู้ว่ามึงนี้ดมันมากแค่ไหน"
"ไม่ใช่มั้งกูว่า"
"หรืออีกอย่าง... มึงอาจจะจืดชืดเกินไปเหมือนเมียไอ้หนุ่มวิทย์กีฬาไรนั่นก็เป็นได้"
"ฮะ?! กูอ่ะนะ?!"
"ช่ายยยยยย"
เฮ้ย กูว่าทุกครั้งกูก็เต็มที่กับชีวิตหมดนะ หรือกูพลาดอะไรไป ?
ไอ้ปุนหัวเราะกรุ้มกริ่มก่อนจะหยิบโน้ตบุคมาเปิด มันจิ้มๆเหี้ยไรอยู่สักพักถึงหันมาทางผม เป็นหน้าจอสีดำกำลังโหลดอยู่ครับ
"อะไรของมึง?"
"เอาน่าาา ของดีที่จะให้มึงประสบความสำเร็จในคืนนี้"
"อะ... ไอ้ปุน มึง..."
"โนวเลยยยย อย่าคิดอะไรแบบนั้น เพิ่งขอมาจากเพื่อนกู นี่เพื่อมึงนะรู้มั้ยน้องซี"
ไอ้ปุนจับคอผมให้หันไปทางจออีกครั้ง ผมเองไม่ได้อยากจะดูเท่าไรแต่พอจะลุกหนีมันกลับกดบ่าลง
"อ่ะนี่อีกอัน ตั้งใจครับตั้งใจ เป็นไง นึกภาพออกรึยังคะน้องซี เก็ทแล้วนะ"
"เออ แล้วเรื่องนี้นะต้องเก็บเป็นความลับ ถ้ามีใครรู้เรื่องล่ะมึงตาย... เรื่องรูปที่มึงโพสลงนั่นก็ยังไม่เคลียร์ จำได้นะ?"
"ครับๆ สาบานจะไม่เล่าถ้าไม่มีใครถาม อิอิ อ่ะไป เดี๋ยวกูไปส่ง จะได้มีเวลาร้ากกกกกกันนานๆ"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาก่อนครึ่งนึงอย่าด่าเราเลยน้าาาา งานด่วนงอกค่ะ T^T
เดี๋ยวอีกครึ่งจะตามมาในไม่ช้าไม่นาน แซ่บแน่นอนนนน 5555
ขอบคุณนะคะ ทั้งคนอ่านหน้าใหม่ที่หลงเข้ามา และคนอ่านที่ติดตามกันมาตลอดๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ด้วยค่ะ รักกกนะะะะ
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590539 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก