Chapter 14
"น้องหลิวชุดนี้น่ารักดีนะแม่ช้อบชอบ"
"สีชมพูมันหวานไปอ่ะแม่"
"ออกจะน่ารักถ้าหลานแม่เป็นผู้หญิงใส่ก็หวานๆถ้าเป็นผู้ชายก็แบ๊วดีออก" ผู้ชายแบ๊ว? แม่คิดอะไรอยู่เนี่ย ตอนนี้ผมมาช้อปกับแม่แหละแม่ไอ้เป้บอกว่าถ้าออกกำลังกายเบาๆก็จะดีต่อเด็กแม่ผมเลยลากผมออกมาเดินซื้อของใช้เด็กซะเลยโดยมีไอ้เป้เป็นคนขับรถและคนถือของ ก๊ากกกก
"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ มาดูเสื้อผ้าน้องเหรอคะ" พี่พนักงานเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วเผื่อแผ่ไปให้ไอ้เป้ด้วย - -
"จ้ะหนู พาลูกสาวมาดูของใช้ให้ตัวเล็กน่ะ" ลูกสาว????? ผมหันไปหาไอ้เป้เห็นมันกลั้นหัวเราะด้วยอ่ะ
"อ๋อค่ะ ใกล้จะคลอดหรือยังคะทราบหรือยังคะว่าเป็นน้องผู้หญิงหรือน้องผู้ชาย" พี่พนักงานมองมาทางผมแล้วถามขึ้นมา เอาจริงๆคือตอนนี้ก็ 8เดือนแล้วมันปิดอะไรไม่มิดแล้ว แต่การที่แม่ชวนผมออกมาข้างนอกด้วยการจับผมแต่งตัวแบบ..เรียกได้ว่าโคตรแบ๊วนี่คืออะไร? เอี๊ยมยีนพับขาสีฟ้าใส่ทับเสื้อยืดลายหมากินเค้ก ไม่พอ!! ยังจับผมมัดจุกเปิดเหม่งอีก บอกเลยว่าอายมาก! นี่ถ้าเจอคนรู้จักยังไม่รู้เลยว่าจะบอกยังไง อ้วนลงพุง?แล้วแม่จับแต่งตัว? แล้วเมื่อกี้แม่ยังไปบอกเขาอีกว่าผมเป็นลูกสาว โอยอับอาย T T
"อะ........"
"น้องเขาขี้อายไม่ค่อยพูดหรอกหนู แนะนำหน่อยสิ 8เดือนแล้วยังไม่รู้เพศหรอกอยากจะลุ้นกัน" ผมอ้าปากจะพูดอะไรบ้างแม่ผมก็ตัดบทซะก่อนผมเลยต้องดึงปากลงตามกระแสจิตที่แม่ส่งมาว่า'หุบปากซะ'
"ค่ะ งั้นขอแนะนำเสื้อผ้าสีกลางๆนะคะนอกจากเสื้อผ้าเราก็ยังมีผลิตภัณฑ์ต่างๆสำหรับคุณแม่และคุณลูกนะคะ ฿&@);/:,)฿&&?:~>€%#{\|?,$ " พี่พนักงานพูดแนะนำสินค้าของตัวเยอะแยะจนผมขี้เกียจฟังจะชวนไอ้เป้คุยมันก็ไม่คุยด้วยเพราะมันมัวแต่สนใจของเด็กเล็กบ้างเสื้อผ้าเด็กบ้าง โว๊ะ สุดท้ายได้ของมาเต็มรถเข็นมีครบไม่ต้องห่วงอ่ะว่าลูกจะไม่มีใช้ทั้งยายทั้งพ่อซื้อของให้ซะขนาดนี้ เดินไปนานๆผมก็เหนื่อยอ่ะช่วงหลังๆมานี้มันปวดหลังปวดขาไปหมดแต่ไอ้เป้มันก็ค่อยๆนวดให้ผมตามที่แม่สอนมาเลยดีหน่อย
"เดี๋ยวเป้เอาของไปเก็บที่รถนะครับแม่กับหลิวไปนั่งรอที่ร้านอาหารก่อนเลย" พอซื้อของเสร็จก็คุยกันว่าจะแวะกินข้าวก่อนค่อยกลับบ้านไอ้เป้ก็เลยจะเอาของที่ซื้อมาไปเก็บก่อน
"จ้ะรีบตามไปที่ร้านนะเป้เดี๋ยวไม่ทันน้องหลิวกินหมด"
"แม่อ้ะ หลิวไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นนะ"
"ครับเดี๋ยวเป้รีบมา" ไอ้เป้หัวเราะไปกับแม่ด้วยอ่ะ แม่ผมเลือกเข้าร้านอาหารเวียดนาม แม่บอกว่าผักเยอะดีมีประโยชน์
"น้องหลิว ทำไมกินน้อยจังเลยวันนี้ไม่ชอบเหรอ" แม่ผมถามขึ้นมาตอนเห็นผมกินไม่เยอะอย่างที่เคย
"เปล่า หลิวไม่ค่อยหิวอ่ะ"
"เป็นไรหรือเปล่าหลิว แน่นท้องเหรอ" ไอ้เป้หันมาถามบ้าง
"นิดหน่อยอ่ะกินกันต่อเถอะ" ผมไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้แล้ววันนี้ผมปวดท้องแปลกๆหลายครั้งแล้วด้วย ผมเคยรู้สึกปวดท้องแบบนี้เมื่อวันก่อนมันก็ปวดแป๊บเดียวอ่ะแต่ผมไม่อยากจะบอกใครเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็หาย แม่ไอ้เป้ก็เคยบอกว่าพอใกล้คลอดจะมีการเจ็บท้องเตือนผมก็ไม่รู้แฮะว่าเป็นยังไงไม่เคยท้องมาก่อนซะด้วยสิ
"น้องหลิวจะเอาอะไรอีกไหม หรือจะกลับบ้านเลย"
"กลับบ้านดีกว่าแม่ หลิวเมื่อยอ่า"
"งั้นกลับเลยนะ ป่ะน้องหลิวน้องเป้" แล้วเราก็เดินทางกลับบ้านกันตอนนี้ผมเริ่มดีขึ้นแล้วล่ะ จริงๆมันอาจจะไม่ได้เป็นอะไรก็ได้ ตอนนี้แม่ผมกลับบ้านแล้วแหละเหลือผมกับไอ้เป้มันเห่อมากอ่ะพอถึงบ้านก็เอาของที่ซื้อมาไปเก็บไว้ที่ห้องตัวเล็กที่ไอ้เป้จัดเองกับมือส่วนเสื้อผ้าที่ซื้อมาวันนี้มันก็เอาไปซักตากไว้เลย เห่อจริงๆ ผมนั่งดูการ์ตูนรอไอ้เป้อยู่ห้องนั่งเล่นสักพักมันก็เข้า เหงื่อโชกเลย
"เปียกหมดแล้วมานี่ดิ" ผมเรียกให้ไอ้เป้มานั่นข้างๆแล้วหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับหน้าให้มัน
"ขอบคุณครับ ^^" ไอ้เป้ก็นั่งนิ่งๆให้ผมเช็ดหน้าให้
"ไอ้ขี้เห่อเอ๊ย"
"ทำไมล่ะก็ดีใจอ่ะเดี๋ยวก็ได้เจอไอ้ตัวเล็กแล้ว หลิวอาบน้ำกัน" ไอ้เป้มันประคองผมลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นห้องด้วยกันมันทำให้ผมทุกอย่างเลยทั้งอาบน้ำ เช็ดตัว แต่งตัว ทาครีม ปะแป้ง ทำอย่างกับกูเป็นเด็ก(แต่ผมก็ชอบนะ)
"หลิวนั่งนี่ก่อน"
"ห๊ะ" พอไอ้เป้แต่งตัวให้ผมเสร็จมันก็บอกให้ผมนั่งที่ปลายเตียง
"นั่งรอก่อนแป๊บนึง" ไอ้เป้พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกะละมังที่มีน้ำอยู่เกือบครึ่ง เอามาทำไมเนี่ย
"ทำไรอะ" อยู่ๆไอ้เป้ก็จับเท้าผมเข้าไปวางในกะละมังที่น้ำอุ่นกำลังดี
"แช่เท้าไง จะได้สบายมึงตัวหนักแล้วเดี๋ยวปวดเท้า" ที่กูตัวหนักก็เพราะมึงเสกเด็กเข้าท้องกูนะ = =
"แล้วไงล่ะ หนักแล้วจะทำไม"
"ก็ไม่ทำไงยังไงก็รัก รู้ไว้ซะ" มันนวดเท้าผมแล้วช้อนสายตาขึ้นมามองด้วย พูดจาดีให้อภัยๆ
"เล็บยาวแล้ว กูตัดให้นะ" พอไอ้เป้นวดเท้าผมเสร็จมันก็เอาผ้ามาซับ
"เห้ยไม่เป็นไร กูตัดเองก็ได้" ผมจะชักเท้ากลับไอ้เป้ก็ยื้อเอาไว้
"มึงก้มได้?"
"เอ่อ ไม่ได้ว่ะ"
"เออ งั้นก็นั่งนิ่งๆ"
"อื้มมม" ไอ้เป้มันก็บรรจงตัดเล็บให้ผมอย่างระวัง รู้สึกดีอ่ะ ><
"เสร็จแล้ว"
"ขอบคุณครับ ^^"
"ไม่เป็นไรไอ้น้อง กูเต็มใจทำให้เมีย" มันตอบพร้อมยักคิ้วกวนตีนแล้วเอากะละมังไปเก็บไม่นานก็เดินกลับมาขึ้นเตียงกับผม
"จุ๊บ" ผมแอบจุ๊บแก้มไอ้เป้ตอนมันเผลอแหละ
"หึหึ ขอจูบได้ปะ" มีต่อรองอีกนะ
"กะ..ก็จูบดิ อื้อออออ" จูบจริงไม่ใช้ตัวแสดงแทน
"มึงน่ารักว่ะ"
"รู้ตัว~"
"รอมึงคลอดก่อนเถอะ ไม่รอดแน่ๆหลิว" อย่างไอ้เป้น่ะมันพูดจริงทำจริง!
"เออ ด๊ายยยยยย จะรอนะเป้น้อย" ยังจะไปท้ามันอีก
"หึ หึ"
"โอ๊ะ!" ตัวเล็กมันถีบอ่ะถีบแรงโคตรสะดุ้งกันทั้งผมทั้งไอ้เป้อ่ะจนไอ้เป้มันต้องลูบปลอบเลย สงสัยลูกผมจะหมั่นไส้ -*-
"อีกเดี๋ยวก็ได้ออกมาแล้วตัวเล็ก อย่าซนนะรู้ไหม" มันพูดไปด้วยลูบพุงผมไปด้วย แต่ผมก็ยังรู้สึกเจ็บๆอยู่ดีอ่ะ
"ฮ้าวว ง่วงแล้วอ่ะเป้" ผมรู้สึกว่ามันเจ็บบ่อยขึ้นเลยคิดว่าถ้านอนน่าจะดีขึ้นนะ
"ครับ งั้นนอนนะ" ไอ้เป้จัดท่าจัดทางให้ผมนอนเสร็จก็ตามมานอนกอดผมเหมือนทุกคืน อุ่นดี^^
.………………………………………
'ไอ้หนู ไอ้หนู' หือ?เสียงลุงนี่
'อ้าวลุง วันนี้ไม่มาแบบแปลกๆเหรอลุง'
'ฮะๆ ไม่ร้อกกกกไอ้หนู ข้าจะมาบอกว่าหมดหน้าที่ข้าแล้วนะเว้ย' หน้าที่? หน้าที่อะไรวะ
'หน้าที่อะไรอ่ะลุง'
'ก็ข้าทำสำเร็จแล้วนี่หว่าอีกเดี๋ยวลูกเอ็งก็จะได้มาเกิดแล้วก็หมดหน้าที่ข้าแล้ว'
'โหย งี้ผมก็คิดถึงลุงแย่อ่ะดิอะไรว้า จะมาทิ้งกันซะงั้นอ่ะ' มันใจหายนะเว้ยแบบนี้อ่ะ
'ข้าไม่ได้ทิ้งข้ายังปกปักรักษาพวกเอ็งอยู่ห่างๆแต่แค่ข้าจะไม่ออกมาให้เอ็งเห็นแล้วก็เท่านั้น'
'นี่ลุงพูดจริงเหรอ ผมจะไม่ได้คุยกับลุงแล้วจริงๆอ่ะ'
'มันก็จริงสิวะ ลูกเอ็งพร้อมแล้วเอ็งก็เตรียมตัวเถอะ ข้าไปล่ะดูแลตัวเองดีๆ'
'เห้ยลุง เดี๋ยวดิ ลุงๆ แต่ก็....ขอบคุณมากนะลุง'
.………………………………………
"............" เจ็บ!
"............" ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะผมไม่สามารถนอนต่อได้แล้ว ผมเจ็บไปหมดทั้งเจ็บทั้งอึดอัดมันเจ็บจนผมพูดไม่ออกไม่อยากจะขยับตัวเลย ผมพยายามฝืนตัวเองยกแขนขึ้นเขย่าตัวไอ้เป้
"...เป้" ผมแทบจะไม่มีแรงปลุกมันแล้วนะ ตื่นสิโว้ยยย
"..หือ.. หลิวเป็นอะไร"
"เป้...." ผมพูดไม่ออกอ่ะมันเจ็บจริงๆนะ
"หลิว ปวดท้องเหรอ" ผมพยักหน้าตอบมันเพราะไม่อยากจะเอ่ยปากอะไรเลย
"..เจ็บ"
"งั้น...งั้นไปโรงบาลกันนะ อดทนก่อนนะหลิว" ไอ้เป้มันอุ้มผมขึ้น(อุ้มไหวได้ไงวะ) แล้วพาลงไปข้างล่างตะโกนบอกให้ป้าอิ่มเปิดประตูให้แล้วก็พาผมขึ้นรถ
"...ฮึกเป้ เจ็บ" ผมเจ็บจนน้ำตาไหลอ่ะ ฮื้ออออ
"อดทนนิดเดียวนะหลิวเดี๋ยวก็ถึง" ไอ้เป้มันทั้งขับรถทั้งปลอบผมทั้งโทรหาแม่ๆ
"....ฮึก" เจ็บอ่ะ โอ๊ยยยยๆๆๆ
พอรถมาถึงโรงพยาบาลแล้วพยาบาลก็พาผมขึ้นเตียงแล้วเข็นไปที่ไหนก็ไม่รู้มันปวดไปหมด เจ็บไปหมด อ๊ากกกก
"อีกนิดเดียวนะหลิวอดทนนิดเดียวนะเดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว เดี๋ยวก็หายเจ็บนะหลิว ไม่ร้องนะครับ" ไอ้เป้จับมือลูบหัวผมตลอดทางเลย
"..เป้ ฮึก กูจะตายไหมอ่ะ"
"ไม่ครับไม่เอาไม่พูดแบบนี้นะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หายเจ็บนะ"
"อื้อ มึง..อย่าไปไหนนะเว้ย ....ห้ามหนีไปไหนนะ"
"ครับๆไม่ไปไหนนะอดทนนิดเดียวนะหลิว"
"ญาติรออยู่ข้างนอกก่อนนะคะ" พี่พยาบาลเดินมาบอกให้ไอ้เป้รอข้างนอก ฮื่ออ ไม่เอานะ
"แล้วผมเข้าไปด้วยไม่ได้เหรอครับ"
"รอก่อนนะคะเตรียมห้องพร้อมแล้วจะออกมาเรียกนะคะ" แล้วพี่พยาบาลก็เข็นเตียงผมเข้ามา ผมกลัวอ่ะไอ้เป้ไม่อยู่ด้วย พอเข้ามาถึงห้องผ่าตัดคนชุดเขียวเยอะแยะไปหมดผมกลัวอ่ะ
"น้องหลิว เดี๋ยวคุณหมอจะต้องฉีดยาเพื่อผ่าตัดนะลูกจะได้ไม่เจ็บนะครับ" แม่ไอ้เป้เดินเข้ามาหาผมไอ้เป้ก็มาด้วยใส่ชุดเขียวๆกันหมดเลย พอไอ้เป้มาถึงเตียงมันก็จับมือผมแล้วลูบหัวด้วย
"เจ็บแป๊บเดียวนะหลิวเดี๋ยวก็ได้เห็นตัวเล็กแล้วนะ" ผมพยักหน้าตอบมันไปไม่มีแรงแล้วอ่ะ คุณหมอคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผมชวนคุยไปเรื่อยอยู่ๆก็ทำอะไรไม่รู้ที่หลังผมสักพักพี่ๆชุดเขียวก็เลื่อนม่านมากั้นไว้ไม่ให้ผมเห็นช่วงล่าง ผมเริ่มไม่รู้สึกเจ็บปวดเท่าตอนแรกแล้วแต่มันก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดีอ่ะ ผมบีบมือไอ้เป้แน่นเลยมันก็ก้มลงมาจูบเหม่งชื้นเหงื่องผมพร้อมกับลูบหัวลูบแก้มปลอบผมไปด้วย นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมนอนอยู่อย่างนั้นผมกลัวนะเว้ยมันกังวลไปหมดเลยแต่เหมือนความรู้สึกกลัวกังวลมันหายไปตอนที่ผมได้ยินเสียงๆหนึ่ง
"อุแว๊ แว๊.." บอกได้เลยว่าตอนนี้ผมรู้สึกดีโคตรๆอ่ะที่ได้ยินเสียงๆนี้
"ได้ลูกชายนะน้องหลิว" เสียงแม่ไอ้เป้พูดขึ้นมา
"หลิว!! ลูกชายหลิว เราได้ลูกชาย" สีหน้าไอ้เป้มันดูดีใจมากอ่ะผมแอบเห็นน้ำตามันด้วยนะเว้ย กิ๊วๆ ว่าแต่อะไรชื้นๆที่แก้มกูวะ พี่ๆพยาบาลส่วนหนึ่งก็กำลังทำอะไรสักอย่างกับหน้าท้องผม แล้วสักพักก็มีพี่พยาบาลอีกคนอุ้มเด็กเข้ามาหาผมกับไอ้เป้
"คุณพ่ออุ้มน้องไหมคะ" ไอ้เป้มันนิ่งสักพักก็เอื้อมมือไปรับลูกมาจากพี่พยาบาล คือตอนนี้พูดเลยว่าไอ้เป้ดูหล่อมากอ่ะ ตอนแรกมันเหมือนจะกลัวๆแต่สักพักมันก็เริ่มยิ้มออกมาแล้วมันก็กดจูบลงบนเหม่งไอ้ตัวเล็กที่ส่งเสียงอ้อแอ้อยู่ในอกมัน แม่งซึ้งอ่ะ
"หลิวดูดิ หน้าเหมือนกูเลยโตขึ้นต้องหล่อเหมือนกูแน่ๆอ่ะ"
"..บ้า หล่อเหมือนกูต่างหาก" เหนื่อยอ่ะ ไม่มีแรงละผมหลับได้ไหมอ่ะ หลับล่ะนะ คร่อกฟี้... Zzz
Tbc.
เอาน้องจุนมาฝากค่าาาาาา อิหลิวนางคลอดแล้วนะตัววววว ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์จ้า
รักคนอ่านนะจุ๊บๆ (คลานออกไปอย่างหมดสภาพ)
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316586 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก