Chapter 18
"คุนพ่อคุนแม่มาแล้ววว" น้องจุนที่กำลังนั่งเล่นเลโก้อยู่กับป้าอิ่มลุกขึ้นวิ่งเข้ามาหาผมกับไอ้เป้
"ครับคุณพ่อคุณแม่กลับมาเล่นกับน้องจุนแล้ว วันนี้ดื้อไหมครับ หื้ม" ไอ้เป้อุ้มน้องจุนขึ้นมาฟัดแก้มเล่น
"ไม่ดื้อ น้องจุนไม่ดื้อแต่วันนี้น้องจุนไปเล่นข้างนอกป้าอิ่มพาไป"
"เหรอครับ เล่นอะไรบ้างเล่าให้คุณพ่อฟังบ้างสิ"
"น้องจุนไปเล่นทรายเจอเพื่อนด้วย"
"โห จริงเหรอครับจำชื่อเพื่อนได้ไหมเอ่ย" ผมก็ถามน้องจุนมั่ง
"จำได้ๆ ชื่อบอย"
"โอ้โห มีเพื่อนใหม่ด้วยดีจังเลย"
"แต่คุนแม่ เพื่อนน้องจุนมีน้องด้วยนะทำไมน้องจุนไม่มีน้องเหมือนเพื่อนเลย" เวรกรรม กูจะตอบลูกยังไงล่ะทีนี้
"น้องจุนอยากมีน้องเหรอลูก" อ้าวไอ้นี่ ไปถามลูกแบบนั้นทำม้ายยยย
"น้องจุนมีได้เหยอคุนพ่อ"
"มีได้สิน้องจุน ถ้าคุณแม่ยอมนะ" ไอ้เป้!!!!!!
"คุนแม่ คุนแม่ทำน้องให้น้องจุนได้เหยอ" ไอ้ทำน่ะมันไม่ยากหรอกลูก มันยากที่กว่าจะออกมาเป็นตัวเป็นตนนี่สิ
"เอ่อ ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกครับน้องจุน" ผมหันไปหาไอ้เป้ที่นอกจากจะไม่ช่วยกันยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
"อีกนานมั้ยคุนแม่..กี่วัน" นี่นับวันเลยเหรอลูกกกกกกก
"อีกนานเลยน้องจุนการมีน้องเนี่ยต้องใช้เวลานะลูก"
"แล้วมีน้องต้องทำยังไงอ่ะคุนแม่" จะเอาขั้นตอนเลยเหรอลูก ไม่ดีมั้งยังเด็ก = =
"เอ่อ..การมีน้องเนี่ยน้องจะต้องอยู่ในท้องคุณแม่ก่อนครับอยู่ตั้งนานเลยนะ"
"น้องจุนเห็นๆเพื่อนน้องจุนคุนแม่ท้องโตเลย" น้องจุนพูดแล้วทำท่าประกอบอีก
"นั่นแหละครับคุณแม่จะต้องอุ้มท้องก่อนพอถึงเวลาน้องก็จะได้มาเกิด"
"น้องจุนก็เคยอยู่ในท้องคุนแม่เหยอ" น้องจุนรอคำตอบตาโตเชียว
"ครับ น้องจุนเคยอยู่ในท้องคุณแม่"
"โอ้โห คุนแม่หนักมั้ย"
"ไม่หนักหรอกลูก ตอนนั้นน้องจุนตัวเล็กนิดเดียวเอง"
"ถ้าน้องจุนจะมีน้อง น้องก็ต้องอยู่ในท้องคุนแม่ด้วยจิ"
"ใช่แล้วครับ"
"น้องจุนรอนะคุนแม่" เฟดเฟ้!
"เอ่อ..ครับๆ มาเรามาเล่นกันต่อเนอะ" โอย ปาดเหงื่อ
พอตอบคำถามที่ทำให้โลกเกือบแตกแล้วก็พาน้องจุนมากินข้าวอาบน้ำแล้วก็พาเข้าห้องนอนเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง ผมกับไอ้เป้จะส่งน้องจุนเข้านอนด้วยกันทุกคืนแล้วก็จะเล่านิทานโดยผลัดกันเป็นตัวละครต่างๆพอน้องจุนหลับก็ค่อยย่องออกมา ผมเพิ่งจะแยกห้องน้องจุนเมื่อไม่นานมานี้เพราะอยากฝึกน้องจุนไม่ให้ติดการนอนกับพ่อแม่ แต่ผมก็ยังห่วงน้องจุนอยู่ดีเลยมีป้าอิ่มเข้าไปนอนด้วยหลังจากผมกับไอ้เป้กล่อมเสร็จ
"หลิว"
"หือ?" พอกลับมาที่ห้องตัวเองกำลังปีนขึ้นเตียงนอนไอ้เป้ก็เรียก
"มาทำน้องให้น้องจุนกัน" แม่งพูดอะไรไม่รู้จักอับอาย
"ท้องตอนเรียนมันลำบาก" ผมหันไปตอบมันหน้าซื่อๆ หึหึอย่างไอ้เป้น่ะเหรอจะพลาด
"ไม่ท้อง..มึงก็รู้นิตั้งแต่มีน้องจุนกูไม่เคยพลาด" จ้าพ่อคนเก่งจ้า
"ก็มึงชวนทำน้องให้ลูก" ผมก็ตอบมันซื่อๆอีก
"พูดไปงั้นแหละเรียนจบค่อยมีน้องให้ลูก แต่ตอนนี้ชวนทำจริง" ไม่พูดเปล่ามือยังล้วงอีก
"เออๆ พูดมากจริงจะทำก็ทำเลยไม่ต้องพูด มันเสียเวลา!" อ้าว... ทุกคน..ผมขอตัว!!!!
………………………….….….
"หลิว! เข็มขัดอยู่ไหน"
"ลิ้นชักที่2 ด้านซ้าย"
"หลิว! เน็คไทล่ะ"
"ลิ้นชักข้างๆเข็มขัด"
"หลิว! ป้ายชื่อกูล่ะ"
"ลิ้นชักชั้นบนสุดด้านขวา"
"หลิว!........."
"ไอ้เป้!!!!!!!!!!!! ถ้ามึงไม่ยอมหาแล้วถามกูอีกคำคืนนี้มึงไปขอนอนกับน้องวนิดาข้างบ้านเลยนะ!"
".............." ผมที่กำลังอาบน้ำอยู่อยากจะถอดเอาฝาชักโครกออกไปฟาดหัวไอ้เป้สักที ไม่ใช่ว่ามันหาไม่เจอนะแต่มันไม่หาต่างหากล่ะต้องถามตลอด ผมอาบน้ำเสร็จก็พันผ้าเช็ดตัวออกมาเจอไอ้เป้นั่งก้มหน้าอยู่ปลายเตียง คือมันเป็นไรไม่รีบแต่งตัววะ
"เป้ ไม่รีบแต่งตัววะเดี๋ยวก็ไปซ้อมไม่ทันหรอกมึงฮาไม่ออกนะเว้ย" ผมถามมันพร้อมกับเดินไปหยิบชุดนักศึกษาที่ตู้เสื้อผ้ามาใส่
".............." อ้าว เงียบอีก
"เออ ถามไม่ตอบนะ"
"มึงขึ้นเสียงใส่กูแล้วมึงยังจะไล่กูไปนอนกับหมาอีก" ไอ้เป้มันเงยหน้าขึ้นมาตอบเสียงอ่อยๆ เอ่อ..จะไม่อะไรเลยนะถ้ามันไม่ทำหน้าบูดปากยื่นตาค้อนขนาดนี้ นี่มึงคิดว่ามึงอายุเท่าน้องจุนหรือไงวะ!
"....ห๊ะ?" เอาดิผมไปไม่เป็นเลยเอ้า
"มึงไม่พูดกับกูดีๆ กูหาไม่เจอกูเลยถามนี่" น้ำเสียงยังหงอยเหมือนเดิม คืออะไรเข้าร่างไอ้เป้หรือเปล่า
"ก็มึงไม่หานี่หว่า แล้วจะนั่งแบบนี้อีกนานไหมคร้าบคุณชาย ไปแต่งตัวเดี๋ยวสาย"
"เห็นไหมล่ะมึงว่ากูอีกแล้ว" เอ๋า...
"คือมึงเป็นไรเป้งอแงอะไร"
"มึงว่ากู มึงไล่กูด้วย" ..........ปลง
"จ้ะๆ หลิวขอโทษหลิวไม่ว่าเป้แล้วนะไปแต่งตัวนะเป้นะ เดี๋ยวไปซ้อมรับไม่ทันนะครับ" ถ้าสังเกตจะรู้ว่ากูกัดฟันพูด
"มึงเต็มใจง้อกูหรือเปล่า" _วยยยยยยยเถอะ! เชรี่ยเป้ กูผิดอะไรหรือก็เปล่านี่กูยังต้องมาง้อมึงอีกรึ
"เต็มใจครับเต็มใจไปแต่งตัวน้าาาาาา" นี่ถ้าไม่ติดว่าเช้านี้มีซ้อมนะไอ้เป้โดนผมกระทืบไปละ ฮึ่ยยยย
"มึงจะไล่กูไปนอนกับหมาอีกหรือเปล่า" นับ 1 2 3 อดทนหนอ ไม่โมโหหนอ มีผัวกวนตีนหนอ....
"ไม่ครับ ไม่ไล่..แต่ถ้ามึงยังไม่แต่งตัวอีกกูจะไม่รอมึงแล้วนะ"
"คร้าบบบบบบบ ฮ่าๆๆๆ เมียใครน่ารักจริง" หึ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าไอ้เป้มันกวนตีน ทำมาเป็นสะดีดสะดิ้งงอแงเหมือนเด็ก มันคงคิดว่าตัวเองน่ารักมั้ง ประสาท..
วันนี้พวกผมมีซ้อมรับปริญญากันครับพวกผมเรียนจบกันแล้วนะไอ้เป้คว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาครองด้วย อิจฉาอ่ะๆๆๆ แล้วน้องจุนก็เข้าโรงเรียนแล้วด้วยวันนี้ต้องรบกวนแม่ๆให้ไปส่งที่โรงเรียนที่พวกผมคัดสรรกันมาอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช? นั่นก็คือ'โรงเรียนอนุบาลหมีน้อยสุดหรรษา' เจ้าของโรงเรียนอย่างเจ๋งอ่ะคิดชื่อได้โคตรบรรเจิด(บรรเจิดนี่ชื่อพ่อใครหรือเปล่า?)
"น้องจุน วันนี้รอคุณย่ากับคุณยายที่บ้านนะครับลูก" พอผมสองคนแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาหาน้องจุนที่เล่นอยู่ข้างล่าง
"คับ น้องจุนต้องรอให้คุนย่าคุนยายไปส่งโรงเรียน" น่ารักจริงๆเลย นึกถึงวันแรกที่น้องจุนต้องไปโรงเรียนก็ไม่งอแงด้วยนะ ลูกผมๆๆๆๆ
"ดีมากครับ ไปโรงเรียนตั้งใจเรียนนะลูก"
"คับ น้องจุนจะเก่งเหมือนคุนพ่อคุนแม่เล้ย >o<" น้องจุนยิ้มรับอย่างร่าเริงแล้วผมกับไอ้เป้ก็พร้อมใจกันขยี้ผมน้องจุนเล่น ฮ่าๆๆๆ
"ฮ่าๆๆๆ เอิ้กกกกๆ คุนพ่อคุนแม่แก้งน้องจุนนนนนน ^o^" ผมทนไม่ไหวเลยจับฟุงมาพัด? ไม่ใช่ จับพุงมาฟัดซะเลย ก็หัวเราะเอิ้กอ๊ากกันไป พอฟัดแก้มฟัดพุงน้องจุนจนหนำใจผมกับไอ้เป้ก็มาที่มหาลัยวันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่แล้ว
ช่วงนี้พวกผมก็ใช้ทุนกันอยู่ จริงๆพวกผมต้องใช้ทุนกัน 3 ปี หรือถ้าไม่ใช้ทุนก็ต้องชดใช้เงินแทน คนส่วนมากก็อยากใช้ทุนกันทั้งนั้นรวมถึงผมกับไอ้เป้ด้วยแต่มันติดที่มีน้องจุนจะให้อยู่กับแม่ๆก็ไม่อยากห่างลูกแต่โชคดีที่ผมกับไอ้เป้ได้อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่(นครปฐมเอ๊งงงง) เพราะเพื่อนๆในรุ่นมันไฟแรงกันอยากจะออกโบยบิยไปในที่ห่างไกล พอดีมีลูกต้องดูแลไม่สามารถไปแบบพวกนั้นได้ -*- พวกผมเลยตกลงกันจะใช้ทุน 1 ปีแล้วชดใช้เงินในส่วนที่พวกผมไม่ได้ใช้ทุนคืน เดี๋ยวนี้เลยต้องไปๆมาๆกรุงเทพฯ-นครปฐม อีกสักหน่อยก็คงขับรถตู้แล้วจอดรับตามรายทางละ กร๊ากกก
เออจะบอกว่าผมเจอน้องเมอด้วยนะ น้องเมอรับปีนี้แหละแต่คนละวันกัน วันนี้น้องเขาคงมากับเพื่อนอีกมั้งน้องเขาไม่ได้สนใจอะไรไอ้เป้แล้วแหละก็นะมีลูกเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้คุณน้องเธอเมินเหมือนไม่เคยตามไอ้เป้เลย ผมว่าดีแล้วล่ะ ถ้าถามผมว่าทำไมไม่ประกาศตัวไปเลยว่าเป็นแม่น้องจุน เพราะผมเป็นผู้ชายไงเรื่องนี้มันยากจะอธิบายนะเว้ยแล้วผมจะไว้ใจน้องเมอได้แค่ไหนว่าจะไม่เอาผมไปออกงานวัดกั้นผ้าเก็บเงินติดป้าย'เชิญชมผู้ชายท้องได้' เพราะน้องเมอแค่หลงไหลไอ้เป้ภายนอกแค่นั้นแล้วก็อาจจะอยากเอาชนะผมนิดหน่อยส่วนเรื่องน้องจุนแค่คนรอบข้างผมเข้าใจก็พอแล้ว ผมดูหล่อไหมล่ะ..
ผ่านวันซ้อมไปวันรับจริงก็มาถึง ต้องตื่นกันแต่เช้ามาตรวจดูความเรียบร้อยเมื่อวานก็หอบลูกหอบผัวมานอนบ้านแม่ พ่อแม่ไอ้เป้ก็มาจะได้ออกไปมหาลัยพร้อมกันคันเดียวกันประหยัดพลังงานและที่สำคัญประหยัดตังค์ค่าน้ำมัน! วันนี้น้องจุนแต่งตัวหล่อเฟี้ยวมากเลยแม่ผมเป็นคนจัดการเอง
"คุนพ่อคุนแม่ใส่ชุดอะราย เหมือนพ่อมดในการ์ตูนที่น้องจุนเคยดูเลย" เอ่อะ!
"เขาเรียกว่าชุดครุยครับลูก ใส่ตอนเรียนจบ คุณพ่อคุณแม่เรียนจบก็เลยได้ใส่" ผมก้มลงตอบคำถามน้องจุน แกก็เอียงคอทำตาแบ๊ว(ท่าประจำตัวเลย)
"น้องจุนก็นึกว่าคุนพ่อคุนแม่เป็นพ่อมด น้องจุนจะได้เป็นลูกมด" ลูกมด? ฮ่าๆๆๆ ลูกใครวะ
"ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ครับน้องจุน" ผมไม่กล้าขยี้ผมน้องจุนอ่ะเพราะแม่ทำผมให้น้องจุนมาอย่างดีไม่ใช่ไรกลัวโดนฝ่ามือพิฆาตจากแม่
"คุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ" ไอ้ดรีมที่เดินเข้ามาเจอพวกผมก็เข้ามาทัก
"ดีจ้ะ ยินดีด้วยนะน้องดรีม"
"ขอบคุณค่ะคุณแม่ ..น้องจุนนนนนนนนน ไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลยมาให้น้าดรีมกอดหน่อยเร็ว"
"น้าดรีม น้าดรีมใส่ชุดเหมือนคุนพ่อคุนแม่เลย คิกคิก"
"ก็น้าดรีมเรียนจบเหมือนคุณพ่อคุณแม่น้องจุนไงครับ"
"น้องจุนอยากเรียนจบมั่งอ่าาาา น้องจุนจะได้ใส่บ้าง" คงอีกราวๆ 20 ปีนะลูก ป๊าดดดดด! ถึงตอนนั้นผมจะแก่ไหมวะ..
"สวัสดีคร้าบบบบบพ่อแม่" ไอ้ต้นไอ้บีมมาแพ็กคู่กันเลย
"หายเงียบเลยนะพวกมึงเดี๋ยวนี้" พ่อไอ้เป้เจอไอ้สองตัวก็เอ่ยทัก
"โหยป๋า ช่วงนี้ใช้ทุนไม่ค่อยว่างหรอก ไว้ว่างเมื่อไหร่จะแวะไปซบอกนะป๋า" นอกจากพ่อไอ้เป้จะเปิดอู่แล้วยังมีสนามแข่งรถอีก แต่พวกผมน่ะฟรีทุกรายการจนแกบอกว่า'กูว่ากูจะเจ๊งเพราะลูกว่ะ'แต่แกก็ชวนบ๊อยบ่อยแล้วก็เลี้ยงตลอด ไงล่ะหัวหน้าแก๊งค์พวกผมโคตรป๋า
"เออๆทำงานน่ะดีแล้ว อย่าให้เหมือนไอ้สองตัวนี้จะใช้ทุนปีเดียวนี่ยังมาขอตังพวกกูไปชดใช้ส่วนที่ไม่ได้ใช้ทุนเลย"
"อ้าว ก็เพราะลูกมึงเสกเด็เข้าท้องลูกกูไง" พ่อผมที่ยืนนิ่งอยู่นานก็พูดขึ้นมา สุดยอดดดดพ่อ!
"ฮ่าๆๆ อย่าเถียงกันคร้าบบบบบ" เสียงไอ้บีม จริงๆตอนที่พ่อๆคุยกันแม่ๆก็อุ้มน้องจุนไปดูนั่นดูนี่เพราะจะได้ยินอะไรไม่ดี เวลาผมกับไอ้เป้อยู่กับลูกนะจะเก็บคำหยาบทุกคำกลืนลงท้องพอเหลือสองคนค่อยคายออกมา
"ไปๆพวกมึงเขาเรียกรวมแล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันเขาหรอก" พอถ่ายรูปกันจนสะใจแล้วพ่อผมก็เอ่ยไล่
"ทำไล่นะพ่อ ตัวเองไม่ค่อยกลับบ้านอ่ะไม่อยากอยู่กับเค้านานๆหรือไง" ผมเลยแซวพ่อออกไป
"โอ๊ย ลูกกูออกเรือนแล้วกูไม่สนหรอกกูจะอยู่กับเมียกู" ฮ่วยยยย!
"พวกนี้จริงๆเลย ไปๆเขารวมแล้วเดี๋ยวไม่ทันเสร็จแล้วค่อยเจอกันนะลูก" แล้วพวกผมก็โดนไล่กันอย่างจริงจังเพื่อเข้าหอประชุม อ๊ากกกก ตื่นเต้น
Tbc.
เข้าใจอิหลิวกันหน่อยน้าตัวววว นอกจากคนสนิทนางก็ไม่อยากให้ใครรู้ คืออิหลิวนางเป็นผู้ชายใช่ไหมล่ะนางเลยไม่อยากเปิดเผยอะไรมาก แค่เป้ไม่สนใจชะนีอื่น รักนาง นางก็ปริ่มแล้ว อะไรประมาณนี้ ถ้ามีอะไรแนะนำบอกได้หมดเลยนะค้า จะเอาไปปรับปรุงอิหลีเด้อ -/\- :hao5:อ้อ มีหลายคนสงสัยว่าจะมีนางร้ายโผล่มารึเปล่าอย่าห่วงไปเลยตัว เค้าไม่กินมาม่าเพราะเส้นมันอืด เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายจริงจริ๊งงงงงงงงงง ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ รักคนอ่านจุ๊บๆ
(หลบออกไปอย่างนางงาม)
ปล.เมื่อวานไม่ได้อัพเพราะเน็ตใช่ไม่ได้เลยมาวันนี้แทน ตอนแรกกะจะขอลาหยุดเสาร์-อาทิตย์ แต่วันศุกร์เค้าหยุดไปแล้วพรุ่งนี้ลา เจอกันวันจันทร์นะจ๊ะ จู๊บบบบบบบบบบ
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316610 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก