Chapter 19
"ไอ้บีมมึงคุยกับเจ้าของร้านยังวะ"
"เรียบร้อยครับงานนี้ปิดผับเลี้ยง!!!"
"ดีมากครับเพื่อน กว่าพ่อแม่ดีเด่นคู่นั้นจะห่างจากลูกได้แต่ละที ยากกกก ถึงขนาดใช้ทุนแค่ปีเดียวแล้วยอมจ่ายเงินเพื่ออยู่กับลูก"
"ถูกต้องครับ เพราะฉะนั้นงานนี้ จัดเต็ม!!!!"
"ว่าแต่มึงสองตัวคงไม่งอแงร้องไห้หาลูกนะ" หือ? ผมที่กำลังดวลเกมส์กับไอ้เป้อยู่กดหยุดเกมส์แล้วหันไปหาพวกมัน
"อยู่กับแม่กูหายห่วง" พวกผมวางแผนจะไปแรดกันแหละหลังจากที่ผมห่างหายไปนานมากกกกกกกกกกกกก พอผมกับไอ้เป้ใช้ทุนได้ 1ปีพอดีชดใช้ที่เหลือครบก็เลยอยากจะแรดบ้างตามประสาเลยชวนเพื่อนๆที่ยังใช้ทุนอยู่ในเฟสกลุ่มว่าอยากไปเที่ยวกันก็ตกลงว่าจะไปวันหยุดที่จะถึงนี้ไปกันหลายคนเลย พวกผมเลือกแหล่งท่องเที่ยวแบบไม่ไกลไปง่าย เน้นย่ำราตรีไม่เน้นธรรมชาติเลยตกลงไปพัทยากัน กร๊ากกกก ถ้าถามว่าถ้าจะแค่เที่ยวกลางคืนทำไมไม่เที่ยวในกรุง คำตอบคือ'มันไม่ได้บรรยากาศ' แล้วไอ้บีมมีญาติเปิดผับที่นั่นพอดี พวกผมเลยลงขันกันเหมาผับเลยหนึ่งคืน >.<
"แล้วมึงบอกลูกว่าจะไปไหนกันวะ"
"ไปทำงาน" จุ๊ๆ รู้แล้วเงียบๆไว้นะอย่าไปบอกน้องจุนล่ะ เดี๋ยวเสียภาพพจน์คุณพ่อคุณแม่ที่น่ารักหมด
"เหยดดดดด! โกหกลูกนี่หว่า" ไอ้บีมมันถูกอกถูกใจมากอ่ะ
"ถ้าไม่โกหกจะเรียกว่าหนีลูกเที่ยวเหรอวะ" ไอ้เป้หันไปตอบ เออจริง!
"พวกมึงเก็บกดกันใช่ไหม สารภาพมานะ"
"เปล่าไม่ได้เก็บกด แต่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ" อร้ายยยย มึงตอบอะไรไปวะเป้ เค้าเขินนะ >//<
"คุนพ่อ!คุนแม่! น้องจุนกลับมาแล้วววววว" เสียงน้องจุนดังมาตั้งแต่ไกลเชียว
"คุ..เอ๋ พ่อบีมพ่อต้นซาหวัดดีคับ" น้องจุนในชุดนักเรียนอนุบาลวิ่งเข้ามาเจอพวกผมก็ยกมือไหว้ ผมไม่ได้ไปรับไปส่งน้องจุนหรอกเพราะว่ามีรถโรงเรียนให้บริการเด็กชั้นอนุบาลรถโรงเรียนอย่างน่ารักอ่ะผมอยากจะแอบขึ้นจริงๆ
"สวัสดีครับน้องจุนไปโรงเรียนสนุกไหมครับ" ไอ้ต้น ผู้ชายมีมาดถามน้องจุน
"ซาหนุกๆพ่อต้น น้องจุนมีเพื่อนเยอะแยะเลย"
"เหรอครับแล้วคุณครูสอนอะไรบ้างเอ่ย"
"คุนคูพาร้องเอบีชี ร้องกอไก่แล้วก็ให้วาดรูปด้วยล่ะ ^o^"
"โอ้โห! แล้วน้องจุนชอบไหม"
"ชอบๆๆๆๆ คุนคูสอนซาหนุก"
"ถ้าชอบก็ตั้งใจเรียนนะครับ"
"คับ น้องจุนตั้งใจเรียน นี่ๆน้องจุนวาดรูปคุนคูให้เอามาให้คุนพ่อคุนแม่ดู" น้องจุนรีบกุลีกุจอหาสมุดภาพในกระเป๋าเอาออกมาอวดให้พวกผมดู
"ให้คุณพ่อคุณแม่ดูแล้วพ่อบีมพ่อต้นดูได้ไหมเอ่ย"
"ดูด้ายยยยย น้องจุนให้ดูทุกคนเลย"
"ไหนคุณแม่ขอดูหน่อย โห น้องจุนวาดน้องแมวเก่งจังเลย"
"งื้อไม่ใช่นะคุณแม่ นั่นน้องหมาต่างหาก" อ้าววว ผมมองยังไงก็แมวชัดๆ จินตนาการเด็กอย่าไปขัด
"เอ่อครับๆ แล้วนี่อะไรเอ่ยน้องจุนเด็กผู้หญิงเหรอครับ"
"ม่ายช่ายคุนคูให้วาดรูปตัวเอง นั่นน้องจุนนะคุนแม่" อยากจะกรี๊ด ทำไมลูกผมวาดตัวเองแบ๊วขนาดนี้ล่ะ!!!
"ฮะๆ เหมือนเด็กผู้หญิงเลยเนาะน้องจุนว่าไหม"
"ไม่เหมือนน้า น้องจุนหล่อ"
"แล้วในรูปที่วาดนี่หล่อไหมน้องจุน" ไอ้บีมมันถาม
"หล่อจิพ่อบีม" จะหล่อจะสวยก็เอาเถอะลูก เต็มที่เลย ผมไม่ว่าหรอกจะเป็นอะไรยังไงก็ลูก ผมดูหล่ออีกละ
"ความหล่อสำหรับเด็กมันแบ๊วขนาดนี้เลยเหรอวะ" ไอ้บีมมันกระซิบถามผม
"จินตนาการลูกกูมึงไม่เข้าใจหรอกบีม" เพราะผมเองก็ไม่เข้าใจ
"นี่ๆๆๆ อันนี้น้องจุนก็วาด" น้องจุนโชว์รูปที่เหมือนคนสามคนยืนอยู่แล้วรอบๆตัวก็มีอะไรไม่รู้ที่ผมดูไม่ออก
"รูปอะไรครับ" ไอ้เป้ก็ถามบ้าง
"รูปเราไงคุนพ่อ มีคุนพ่อคุนแม่แล้วก็น้องจุน" อ๋อไอ้คนสามคนนั้นคือครอบครัวผม
"แล้วรอบๆนี่คืออะไรครับ" ไอ้เป้คงสงสัยเหมือนผม
"อันนี้เป็นวายร้ายจะมาทำร้ายพวกเรา คุนพ่อคุนแม่เลยต่อสู้กับพวกมัน" นี่ผมมีพลังและความสามารถขนาดนั้นเลยเหรอวะ? จินตนาการของเด็กน้อยมันช่าง...!
"ฮ่าๆๆๆ แล้วคุนพ่อคุนพ่อแม่จะสู้ไหวเหรอครับวายร้ายมาตั้งเยอะแหนะ"
"ไหวจิคุนพ่อ คุนพ่อคุนแม่เก่งสู้พวกนี้ได้หมดเล้ยยย"
"ขนาดนั้นเลย" นี่ลูกคิดว่าพวกผมเป็นฮีโร่เหรอนี่ ปลื้มปริ่ม
"ช่ายแล้วๆๆ >o<"
"ฮ่าๆๆ คร้าบๆ" แล้วพวกผมสี่คนก็รุมขยี้หัวน้องจุนอย่างเมามัน (นั่นลูกนะเว้ย!!!!!)
……………….…………
"หลิวของครบแล้วนะ"
"อื้อครบแล้ว" วันนี้เป็นวันที่พวกผมจะออกแรดกันไอ้เป้ก็เอากระเป๋าไปใส่ไว้ในรถ พวกผมไม่ได้พร้อมกันหรอกไปใครไปมันเจอกันที่โรงแรมที่จองไว้เลย
"งื้ออออออ คุนพ่อคุนแม่รีบกลับน้า" กำลังเช็คของกันอยู่น้องจุนก็วิ่งออกมาพร้อมกับแม่ผม เห็นหน้าน้องจุนแล้วรู้สึกผิดเลยว่ะไม่ไปแล้วได้ไหมเนี่ย
"น้องจุนไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่ไปเหรอครับ ไม่ไปดีไหมน๊า" ไอ้เป้ย่อตัวลงคุยกับน้องจุน
"หื่อ น้องจุนให้ไปน้องจุนอยู่กับคุนยายได้น้องจุนเก่งน้องจุนโตแล้ว" น้องจุนพูดแล้วยิ้มตาหยี
"งั้นเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่รีบกลีบนะครับ"
"คับ ^^"
"ไปกันได้แล้วเดี๋ยวเพื่อนรอ เที่ยวกันให้สนุกแล้วระวังตัวกันด้วยล่ะ" แม่ผมเข้ามากระซิบบอกเพราะเดี๋ยวน้องจุนได้ยิน
"คร้าบบบบแม่ ไปนะ เดี๋ยวซื้อข้าวหลามมาฝาก ฮ่าๆๆ" แล้วผมสองคนก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่พัทยาไม่น่าจะเกิน 2 ชม.ก็คงถึง
"เป้ หนมไหม" ไอ้เป้ทำหน้าที่ขับรถส่วนผมทำหน้าที่เป็นกำลังใจและกินขนมอยู่ข้างๆ สู้ๆนะเป้เค้าเอาใจช่วยอยู่
"ป้อนๆ" ไอ้เป้ยื่นหน้ามาทั้งๆที่ตาก็มองทาง
"มึงเป็นน้องจุนเหรอถึงจะให้กูป้อนเนี่ย" ปากก็ว่ามันแต่มือนี่หยิบขนมใส่ปากมันเรียบร้อย
"ก็มือไม่ว่างนี่ขับรถอยู่ เอาอีกๆ ป้อนหน่อย" ดูมัน!
"เอ้าจะกินก็อ้าปาก" ผมกับไอ้เป้ก็เฮฮาลั้นลากันไปตามทางจนไปถึงโรงแรมที่จองไว้เข้าห้องเก็บของกันแล้วเจอกันอีกทีค่ำเลยผมก็โทรหาแม่
"ถึงกันแล้วเหรอยะ"
"ถึงแล้วแม่เพิ่งเข้าห้อง น้องจุนล่ะ"
"นั่งวาดรูปอยู่นี่แหละ เอ้าน้องจุนคุณแม่โทรมาลูก....คุนแม่ น้องจุนวาดรูป"
"เหรอครับ อยู่กับคุณยายอย่าซนนะ"
"ม่ายๆ น้องจุนไม่ซนน้องจุนคิดถึงคุนพ่อคุนแม่น๊า จุ๊บๆ ฝากจุ๊บๆให้คุนพ่อด้วยนะคุนแม่"
"ฮ่าๆๆ ครับๆ งั้นน้องจุนไปวาดรูปต่อเนอะ"
"อื้อออออ่ะคุนยาย..." แล้วสายก็ตัดไป
"ลูกว่าไงบ้าง" ไอ้เป้เดินเข้ามากอดคอผมจากด้านหลังกระซิบถาม คือมึงจะกระซิบไปทำไมคร้าบ
'จุ๊บ' หึหึ ผมนึถึงที่น้องจุนพูดเลยจุ๊บไอ้เป้ไปทีนึงมันเหวอเลย
"ลูกฝากจุ๊บๆมาให้มึงน่ะ" ผมยักคิ้วให้มันแล้วแกะมือไอ้เป้ออกแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกมาก็เจอไอ้เป้นอนดูโทรทัศน์อยู่บนเตียง
"ขโมยจูบไปแล้วหนีเหรอ"
"ขโมยอะไร ก็บอกอยู่ว่าลูกฝากมา"
"คืนนี้มึงไม่รอดหรอกหลิว"
"ได้เลยน้อง เดี๋ยวพี่จัดให้เอง" ผมจับคางไอ้เป้แล้วพูดยั่วมันก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆมัน เก็บแรงก่อนคืนนี้น่ะ(ทั้งย่ำราตรีและศึกกระชับพื้นที่) ผมไม่กลัวมันหรอก ลูกก็จะโตอยู่ละยังจะมาเอียงอายอะไรมันอีกรู้เช่นเห็นชาติกันจนทะลุอยู่แล้ว
"ได้ครับพี่ ไม่ได้พี่ผมไม่นอนนะ" แหนะ ไอ้นี่ยังมีต่อ
"เออ นอนละถึงเวลานัดละปลุกด้วย" ผมหลับตาลงชาร์ตแบตตัวเองเก็บไว้เตรียมออกแรดคืนนี้
Tbc.
แอบตามไปส่องสองผัวเมียคู่นี้กันเถอะ
เอิ้กกกกกก ขอบคุณทุกคอมเม้นนะฮ้าาาาา รักคนอ่านจุ๊บๆ
(โบกมืออย่างนางงาม)
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316576 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก